ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เมื่อเจ้าชายครุฑตามลงมาถึงบริเวณไกล้บึงบัว ท่านแปลงกายเป็นคนธรรพ์

รูปร่างหน้าตาเหมือนเจ้าชายครุฑ แต่แต่งชุดคล้ายเทวจดา

แล้วเหาะไปดูที่ดอกบัวนั้น ท่านได้รังสีแห่งพญานาคแผ่ออกมาจากดอกบัว

พาให้งงงวย พญานาคตนนี้ บังอาจนัก กล้าขึ้นไปดูลาดเลาถึงสวรรค์
และวังแห่งครุฑ

ท่านเริ่มเกรงว่าจะเป็นนาคมีฤทธิ์

จึงใช้จิต เรียกพระขรรค์แก้วสายฟ้าออกมา

พลันดอกบัวก็บานออกเอง

แล้วเจ้าชายก็หลงอยู่ในมนตราแห่งความงามของนาคี

พลันพระขรรค์แก้วในมือ แปรเปลี่ยนไปเป็นบัวสีชมพู แต่มีละอองทิพย์สีทอง

ดอกบัวนั้นงดงามมาก

แล้วท่านก็มอบให้ธิดานาคี

ส่วนพระธิดา นั้นเมื่อได้พบพระพักตร์ของเจ้าชาย

นางก็หลงในมนต์แห่งรัก

นางคิดว่าเจ้าชายเป็นเทพบุตร จากสวรรค์

 

แล้วนางก็หายตัวไปต่อหน้าเจ้าชาย

เหตุเพราะพญานาครู้ว่าพระธิดาหาย จึงให้แม่หมอเรียกนางกลับ

พระธิดาโดนอบรมจากพระบิดา นางสัญญาว่านางจะไม่ขึ้นไปอีก

และนางไม่ได้พบเห็นอะไรเลย นอกจากบึงบัว

 

ให้ดอกบัวบานที่ใจ ที่จักระ และรองฐาน ก็พอแล้วมั้งครับ

ทีนี้...คนเยอะ ดอกบัวก็เยอะ ตาม....จำนวนครับ

 

ตั้งแต่วันนั้น พระธิดาก็เอาแต่ทอดถอนใจ นางโดนมนต์เสน่ห์ของพญาครุฑที่
นางคิดว่าเป็นเทวดา วังวนแห่งรัก

ส่วนเจ้าชายเอาแต่ทอดถอนใจ จนทำให้กองทัพครุฑเป็นห่วง
ท่านไม่อาจลืมใบหน้าอันงดงามเหมือนนางฟ้า และหุ่นอันเย้ายวนใจของนาคี
และกลิ่นของดอกบัวสรรค์ที่นางนอนอยู่ในนั้น

นางเป็นใครกันนะ ถ้าเป็นนาคี ทำไมมีรัศมีเทพ แล้วทำไมในอกข้าราวกลับได้
กลิ่นบัวสีชมพูยักษ์นั้นตลอด

เจ้าชายนั้น ถูก พิษรักรุมเร้า จนไม่สามารถบำเพ็ญตบะได้

เจ้าชายพยามเพ่ง(ส่องด้วยตาใน) อยากเห็นหน้านางอีกซักครั้ง แต่ก็ไม่สามารถ
เจาะผ่านมนตราแห่งเทพลงไปที่วังของพญานาคตระกูลกัณหาโคตมะได้

 

พระราชาครุฑเรียกเจ้าชายเข้าพบเกี่ยวกับ

พิธีสยุมภูระหว่างท่านกับนางฟ้า

แม้เจ้าชายครุฑนั้นจะเป็นครุฑ แต่ฤทธิ์และบารมีของท่านก็ไม่แพ้เทพ

จึงมีสิทธิ์มีคู่เป็นถึงนางฟ้า เทพธิดา หรือนางพญาครุฑก็ย่อมได้

 

งามทุ่งสวรรค์งาม...ยามต้องระพี งามที่แห่งนี้มี สายธารผ่านนานนิรันดร์
ปุยเมฆสดใสพริ้ว ปลิวในม่านตราบนั้น...เฉกเช่น สวรรค์สรรค์เป็นชั้น เป็นฉากสิเน่หา
ฉ่ำรัก บูชาด้วย ศรัทธา รักนิรันดร์......(เพลงประกอบนิทาน)...

 

โดยท่านมีนางฟ้าที่มีบุญาธิการทัดเทียมท่าน 1 องค์
และนางพญาครุฑที่มีบุญญาธิการทัดเทียมกัน อีก 1 องค์

แล้วแต่เจ้าชายจะเลือก หรือจะเลือกทั้งคู่ก็ได้ แต่ครุฑนั้นไม่นิยมมีสอง

ท่านชายลืมเรื่องนี้ไปตั้งแต่พบพระพักตร์ของพระธิดานาคี

(ในกาลต่อมา ทั้งสองนางได้มาเกิดเป็นลูกสาวของเจ้าชายเอง ในภพมนุษย์..,
ทำให้ในภพนี้ท่านจะรักและห่วง เอ็นดูลูกสาวทั้งสอง ราวกับจะชดใช้ให้)

 

ตอนนี้ .... คนตามอ่านอย่างเรา จะบ้าตามละ... !
เพราะ... งงๆ ตามไม่ทัน 55

 

เจ้าชายสุดจะสับสนในใจ จึงขอเวลาไปบำเพ็ญตบะพระบิดา ก่อนจะให้คำตอบ

แต่ท่านไม่ได้ไปบำเพ็ญตบะ ท่านปลอมตัวเป็นคนธรรพ์แล้วไปแอบที่ริมบึงบัวทุกวัน

รอพบพระพักตร์พระธิดา

จิตใจที่สงบราวผู้ทรงศิลป์ บำเพ็ญตบะมายาวนาน กลับปั่นป่วนราวพายุที่ไม่มีวันสงบ
เพียงนาทีเดียวที่สบตา

สายตาของบางคนช่างมีผลต่อจิตใจ

 

ผมเคยฝัน เรื่องภรรยาว่า.....เป็นนางกินรีบ้าง ที่ผมจับได้เอง และเป็นนาคีบ้าง
สนุกดีครับ

 

นาคีนั้นก็ไม่ต่างกัน นางแอบขึ้นมาที่บึงบัวอีก ในเจ็ดราตรีถัดมา

 

เป็นที่มาของคำว่า..ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจครับ....อะคริๆ

 

ดอกบัวนั้น อยู่ดีๆก็หุบเอง แล้วบานออก
เจ้าชายครุฑเหาะไป ที่ดอกบัวทันทีที่มันเริ่มบาน
เมื่อได้มองใบหน้าและดวงตาของพระธิดาอีกครั้ง
ด้วยตบะอันแก่กล้า ท่านคิดจะครองคู่กับนางให้จนได้
ไม่พูดอันใด ท่านอุ้มนาง แล้วเหาะไปในร่างคนธรรพ์ พานางลอยไปที่ป่าหิมพานต์
พระธิดาน้อยนั้นตกใจแต่ก็ไม่กล้าต่อสู้กับเทพบุตร(พญามารชัดๆ ปลอมตัวมา)

 

อิอิ ชอบจังคำนี้...พญามารชัดๆ...อ่ะแน่ะ

 

ท่านนั้นไม่พูดคำหวาน พูดสั้นๆ เพียงว่า
ข้าหลงรักเจ้า และอยากครองคู่กับเจ้าจนดวงจิตแตกสลาย
พระธิดาน้อยได้แต่เก้อเขิน แล้วนางก็ได้รับดอกบัวทิพย์ที่เจ้าชายเสกให้
เจ้าชายพานางไปกล่อมคำหวาน ที่ริมบึงหิมพานต์อันงดงาม
ราวกลับถูกมนต์สะกด หรือจะเป็นเพราะทั้งคู่เป็นคู่กันมาหลายชาติ
เพียงราตรีเดียวที่ได้เอ่ยถ้อยความในใจ
ราวกับเคยอยู่มาด้วยกันชั่วกัปชั่วกัลป์

 

เดี๋ยวๆ...ครุฑเสกดอกบัวทิพย์ได้ด้วยเหรอครับ....อ้อ เข้าใจแล้ว....เพียงราตรีเดียว...สินะ

 

พระธิดาขอให้เทพบุตรของนาง
พานางกลับไปส่งที่ริมบึง

เจ้าชายสุดจะหักห้ามใจ แต่คิดว่าอีกไม่นานจะพานางไปสู่วิมานฉิมพลีให้ได้
จึงกลับไปตั้งรับ และพาพระธิดากลับบึง

 

เมื่อพระธิดากลับมา ไม่นานนางก็ถูกพระบิดาเรียกไปพบ
ท่านว่าถึงเวลาที่เจ้าจะสยุมภูแล้ว

นางนั้นตกใจมาก ถามว่าคู่ของนางเป็นใคร
พระบิดาตอบว่า คู่ของเจ้าเป็นถึงเทพบุตรจากสวรรค์
ที่จะรับเจ้าไปอยู่ที่วิมาน เจ้าช่างโชคดีนัก
พระธิดานั้นตกใจนึกว่าพระบิดารู้ว่าตนแอบหนีไปพลอดรักกับเทพบุตร

แต่ไม่ใช่เช่นนั้น เพียงพระบิดาพูดจบ ก็ปรากฏเทพบุตรรูปงามมากองค์หนึ่ง
ทรงชุดเทวดาสีแดง

พระธิดาตกใจมาก นางกลับตอบว่า ท่านเทพบุตร ตระกูลกัณหาโคตมะนั้น
เป็นตระกูลนักรบ หากท่านต้องการเป็นเจ้าของหัวใจข้า
ท่านต้องประลองกับชายอื่นอย่างยุติธรรม

เทพบุตรนั้นเห็นนางฟ้ามาก็มาก แต่ไม่เคยเห็นใครงามเย้ายวนใจเช่นนาคี
ดวงหน้าหวานหยาดเยิ้ม ดวงตาพริ้มพราย งดงาม ราวกับเห็นดอกบัวบาน
อีกทั้งกลิ่นกายก็หอมจรุงใจ สมที่ราชานาคได้บรรยาย นางงามกว่านางฟ้าเสียอีก
ราวกับบัวแย้มกลีบ เราจักนำบัวนี้ไปประดับกลางวิมานของเราให้ได้
พวกเทพต่างต้องอิจฉาข้า

เทพบุตรจึงตอบว่า ได้แน่นอนอยู่แล้ว แม่ดวงใจของข้า แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าเทวดาอย่างข้ามีฤทธิ์มากกว่ายักษ์ และพวกชาวทิพย์ขนาดไหน

 

ติดตามอ่านมา ดูจะเริ่มเข้าเค้าแล้ว...ล่ะ.....สนุกมากครับ
เอาให้จบมหากาพย์ นะครับ

 

แล้วเมืองกัณหาโคตมะ ก็ได้จัดให้มีการประลองเลือกคู่พระธิดา

ลานประลอง เป็นลานหน้าปราสาทนั้นเอง ตกแต่งด้วยริ้วและโบว์อย่างสวรรค์

มีชาวทิพย์มาประลองมากมาย เพราะใครล่ะไม่อยากเป็นลูกเขยตระกูลนักรบ

ไม่เว้นแม้แต่คนธรรพ์ปลอมตัวมา

ตอนแรกนั้นเจ้าชายรอให้ชาวทิพย์ ทั้งฤาษี คนธรรพ์ ยักษ์ เข้าต่อสู้กับเทพบุตร

แต่ใครล่ะจะชนะฤทธิ์เทพ

จนทุกคนแพ้ ท่านจึงก้าวออกไป และเนรมิตพระขรรค์เพชรออกมา

เพียงดาบเดียว เทพบุตรแพ้อย่างหมดท่า

เทพบุตรรู้ทันทีว่าเจ้าชายไม่ใช่คนธรรพ์ เจ้าเป็นใคร

ข้าก็เป็นคู่ของพระธิดาน่ะซิ

เจ้าชายตอบพร้อมหัวเราะอย่างเบิกบานใจ

พระธิดาดีใจมาก วิ่งไปกอดเทพบุตร(มาร)ของนาง

เจ้าชายกับพระธิดากอดกันกลม

เทพบุตรแค้นมาก เจ้าคนธรรพ์เจ้าขี้โกง
เจ้าไปเอาอาวุธอันทรงพลานุภาพมาได้อย่างไร

พระราชานาค นั้น งงกับเหตุการณที่เกิดขึ้น
เพราะตั้งใจว่าจะเอาเทพบุตรมาคุ้มครองเมือง
เพื่ออาศัยอำนาจเทพบุตรเพื่อสยบพญานาคตรระกูลอื่น
ที่เป็นศตรู ที่เริ่มมีปัญหาอีกครั้ง

แต่กษัตริย์ตัดแล้วไม่คืนคำ

อีกสามราตรีข้าจะเฉลิมฉลอง