ไม่ได้เจตนาทำให้แมวตาย บาปมากไหมครับ แก้บาปได้อย่างไรครับ

ปี 2536 ตอนผมอายุ22 ผมเกลียดหมาข้างบ้านมาก ผมระแวงกลัวมันจะมากัด ผมเองก็มีอาการทางประสาทประเภทหวาดระแวงด้วย คิดไปทั่วว่าถ้าเราเป็นลมหน้าบ้านหมาข้างบ้านมันคงจะมากัดจนตายแน่ๆ หรือนอนหลับที่โซฟาชั้นล่างถ้าไม่ปิดประตูหมาข้างบ้านมันจะเข้ามากัดจนตายแน่ๆ ระแวงจนไม่เป็นอันทำอะไร

ผมเลยวางแผนฆ่ามัน ซื้อปลาสลิดมา แล้วเอาดีดีทีฉีดเข้าปลาสลิดแห้งที่ผ่าท้อง 1 ตัว แล้วเอาไปวางให้หมากิน แต่เกิดกลัวบาป เลยเอาไปซ่อนไว้ใต้กองไม้ตรงที่จอดรถ วันต่อมาไปดูใต้กองไม้แต่ปลาสลิดตัวนั้นกลับหายไปซะแล้ว

ผมเลยไปซื้อมาลิดมาอีก 1 ตัวทำแบบเดียวกัน แต่เกิดกลัวบาปอีก เลยเอาไปซ่อนไว้ใต้กองไม้เช่นเดิม วันต่อมาไปดูใต้กองไม้อีกครั้งแต่ปลาสลิดตัวนั้นหายไปอีกแล้ว สรุปว่าปลาสลิดหายไป 2 ตัว

ไม่กี่วันต่อมาผมโทรศัพท์คุยกับเพื่อนตอนกลางคืน สมัยนั้นเป็นโทรศัพท์บ้าน ก็ได้ยินเสียงแมวมาร้องในโทรศัพท์ ร้องนานมาก ร้องตลอดเวลา ผมได้ยินคนเดียว แต่เพื่อนไม่ได้ยิน จนเพื่อนถามว่าเคยไปฆ่าแมวมาไหมล่ะ
ผมก็บอกไปว่าไม่เคยฆ่า

อีกหลายวันมาคิดๆอีกที ที่ปลาสลิดหายไป 2 ตัว เป็นไปได้ไหมที่แมว 2 ตัวจะมากินไป และตายไปในที่สุด ผมก็ไม่แน่ใจนะว่าใช่ตามที่คิดไหม


ผมบาปตรงที่ผมคิดฆ่าหมา แต่เพราะผมมีอาการทางประสาทหวาดระแวง ต่อมากลับใจอ่อนไม่กล้าทำถึง 2 ครั้ง แต่ความใจอ่อนของผมกลับทำให้แมวตาย 2 ตัวมั้ง (ผมก็ไม่แน่ใจ)

ถ้าแมวมากินปลาสลิดสองตัวนั้นจริง ผมจะบาปมากไหม แก้บาปได้อย่างไรครับ ขออโหสิกรรมได้อย่างไร แมวจะอาฆาตผมมากไหม แต่ผมก็ไม่ได้เจตนาฆ่าแมวนะครับ

ช่วยผมหน่อยนะครับ ไม่สบายใจมาหลายปี

 

ทำบุญหล่อพระอุทิศให้แมว

 

วิธีแก้ไขความไม่สบายใจ จากกรรมที่ไม่เจตนามีดังนี้ครับ

ก่อนนอน ให้กราบลงหมอน 3 ครั้ง ใจนึกถึงพระพุทธรูปพระประธานในวัด แล้วกราบท่าน อย่างช้าๆและงามๆด้วยความเคารพพระที่เรานึกถึงนั้น

แล้วสวดท่อง "นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ" 3 รอบ
แปลด้วยว่า ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า


จากนั้นต้องท่องต่อด้วยบทนี้

สัพเพ สัตตา
สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น
อะเวรา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
อัพพะยาปัชฌา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
อะนีฆา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
จงมีความสุขกาย สุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ

หลังสวดเสร็จพูดออกมาให้ชัดถ้อยชัดคำว่า "ข้าพเจ้าขอแผ่เมตตาบุญกุศลนี้ให้ถึงแก่สรรพ
สัตว์ผู้ที่ได้กินปลาที่มียาเบื่อที่ข้าพเจ้าผสมไว้โดยไม่เจตนาแล้วนั้น ขอให้ท่านได้
อนุโมทนารับบุญกุศลนี้ทั้งหมด เมื่อได้รับบุญกุศลแล้วก็ขอให้อโหสิกรรมอภัยกรรมแก่ข้าพเจ้า
ทั้งหมดทั้งสิ้นในบัดนี้ หากว่าท่านกำลังประสบทุกข์ขอให้ท่านหลุดพ้นจากความทุกข์
หากว่าท่านกำลังได้สุขขอให้ได้สุขยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ ขอให้กลับจิตกลับใจกลายมาเป็น
มิตรไมตรีที่ดีต่อกันและกันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปตลอดไปด้วยเทอญ สาธุ"

ยาวหน่อยนะหัดท่องเอา จำได้เมื่อไรก็ดีเอง วิธีการนี้ผมใช้ประจำเวลาโดนผีอำหรือผีมา
ปลุกขอส่วนบุญ (ใช้ได้ผลจริงล้าน%ผมยืนยัน) และแผ่ให้เทวดาผู้รักษาชีวิตเราด้วย

"คำเตือนอ่านแล้วเก็บเอาไปปฏิบัติด้วยล่ะ ไม่ใช่อ่านแล้วกองไว้ข้างหัว ถ้าอย่างนั้นอ่านจนตายก็ไม่มีผลนะจ๊ะ"

มหาเมตตาไม่มีประมาณค่าทั้ง 3 โลก สาธุครับ

 

ขอแสดงความคิดเห็นนะครับ โดยธรรมชาติของคุณเป็นคนประเภทหวั่นวิตกเค้าเรียกวิตกจริต คุณควรทำสมาธิบ่อยๆทั้งๆที่ลืมตานี่แหละไม่ต้องนั่งหลับตาหรอกใช้ลมหายใจให้เป็นประโยชน์อย่าหายใจทิ้งเสียดาย หายใจเข้าพุทหายใจออกโธเรื่อยๆนึกได้ก็ทำ นึกได้ก็ทำก่อนนอนก็ทำไปจนหลับไปเองจากนั้นก็เปลี่ยนความคิดว่าเราไม่เคยทำร้ายใครชาตินี้ไม่มีใครมาทำร้ายเราเด็ดขาด ท่องไว้นะครับ
ส่วนเรื่องแมวผมมองว่าไม่มีใครรู้ว่าแมวมันเอาปลาไปกินรึเปล่าอาจจะเป็นสัตว์ชนิดอื่นก็ได้เช่นหนู มด แมลงสาบ พวกนี้มันสามารถลากเนื้อกลับไปที่รังได้สบายๆเลยนะครับ เพราะฉะนั้นอย่าไปปักใจเชื่อในสิ่งที่เราคิดไปเองซึ่งความจริงอาจเป็นตามคิดหรือไม่ก็ไม่รู้ ผมว่าคุณควรแก้ที่ตนเองคือวิตกจริตก่อน แก้ได้นะครับเดียวก็หายเป็นปกติรับรองครับแต่ต้องทำตามที่บอกนะครับอีกอย่างหากหูได้ยินเสียงอะไรก็ตามให้ปล่อยผ่านไปอย่าเก็บมาคิดอย่าปักใจว่าเราได้ยินจริงถึงจะได้ยินจริงก็เถอะครับ ปล่อยไปแล้วท่องพุทโธไม่ต้องใส่ใจสนใจมันลืมๆมันไปก็แค่นั้น สาธุ

 

ขอบคุณทุกท่านมากครับ

 

ตอนนี้สบายใจขึ้นมากครับ

 

ขอตอบตรง ๆ เลยนะครับ

บาปไหม?
-บาปจ้า

อาฆาตไหม?
-อาฆาตแน่นอน 1,000%

เด่วผมจะขยายความนะครับ และจะบอกว่าควรทำยังไง

จากที่อ่านมา ผมคิดว่า หมาตัวนั้นคงเป็นคู่กรณีของคุณมาก่อน
ทำให้เห็นปุ๊บ อยากฆ่ามันขึ้นมา เขาอาจจะเคยทำอะไรคุณมาก่อนแบบว่า แรง ๆ
คุณเห็นแล้วเลยอาฆาตทันที ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้เป็นประสาทอะไรหรอก
ผมว่าคุณนะ มีสติดี

แต่มันเป็นผลของวิบากกรรม คุณเลยแบบทนไม่ไหว ต้องทำโน้น นั้น นี้

ที่นี้ ด้วยเพราะพอมีสติอยู่บ้าง นิดหน่อย (ใช้คำว่านิดหน่อย) เลยกลัวบาป
เอาแมวไปซ่อน (แทนที่จะเอาไปฝังสะ จะได้ไม่มีสัตว์ตัวไหนมากินต่อ)
อย่างไรก็ตาม เอาละตรงนี้ ได้บุญหนึ่งคะแนน (คือสละความอาฆาตทิ้งลงได้)

แต่ว่าโชคไม่ดี ดันมีแมวมากิน ปลานั้น ถึง 2 ครั้ง ซึ่งมาแค่ตัวเดียว หรือ 2 ตัวก็ไม่รู้
และจะเป็นแมวมากินจริงหรือเปล่า คุณก็ยังไม่ได้เห็นกับตา
แต่อย่างไรก็ตาม ให้ผมช่วยวิเคราะห์ให้ ผมว่าใช่แล้วละ คงเป็นแมวนั้นแหละ
มดมันคงไม่ลากปลาทูไปทั้งตัว ไวขนาดนั้น
บวกกับเสียงประหลาดที่คุณได้ยิน ผมว่า ใช่แหง ๆ

ที่นี้ เรามาดูต่อไปว่าอะไร
ตรงนี้มันคือความประมาทของคุณนั้นเอง คือคิดว่า เอาของมีพิษทิ้ง ๆ ไปแถวนั้นก็ได้ คงไม่เป็นไร
แต่สุดท้ายก็มีสิ่งหนึ่งตาย เพราะเหตุของการกินของมีพิษที่คุณทำขึ้นมา
ดังนั้น ผมเรียกตรงนี้ว่าเป็นความประมาทของคุณ
คือไม่ระวังว่าของมีพิษนี้ทำมาแล้ว ผู้อื่นจะได้รับความเดือดร้อน
คือคิดแต่เรื่องหมาอย่างเดียว ไม่คิดถึงสิ่งอื่นด้วย เช่น นก หนู แมว กระรอก ฯลฯ
ดังนั้น ตรงนี้คุณมีความประมาท

ต่อไปเรื่องบาป ทำไมถึงบาป ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจฆ่า

เอางี้ ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ สั้น ๆ
ผมเคยขับรถชนแมว แบบไม่ได้ตั้งใจ ทุกวันนี้ ยังมีปวดหลังอยู่เลย
เข้าใจแล้วใช่ไหมครับ ว่าไม่ได้ตั้งใจก็บาปได้

คือเราเป็นเหตุให้ มีผู้อื่นมีโอกาสเสียชีวิตจากเรามาก ๆ ไงครับ

ที่นี้ เรื่องจบไปแล้วละ เราทำอะไรกับมันไม่ได้
แต่ได้บทเรียนคือ

1. คุณต้องคิดถึง เรื่องในวงกว้างมากขึ้น
คือคุณต้องมองอะไรที่มันกว้างออกไป ไม่ใช่แค่เล็ก ๆ แคบ ๆ
เราทำสิ่งนี้ คนอื่นจะเดือดร้อนไหม จะมีใครเดือดร้อนอีกไหม มีใครบ้าง 1 2 3 4
นอกจากคนแล้วสัตว์ละ ฯลฯ คือมองให้มันละเอียดขึ้น ประณีตขึ้น
ทำได้อย่างไร หัดทำได้จากการแผ่เมตตาครับ.

การแผ่เมตตา เราแผ่ไปหมดทุกที่
เพราะฉะนั้น พอเราแผ่เมตตาบ่อย ๆ เราก็จะเริ่มเห็นภาพที่กว้างขึ้น
เวลาคิดอะไร ก็จะไม่คิดถึงแค่คนสองคน (คือแค่ตัวเราเองกับคนที่เรารัก)
แต่คิดได้หลายมิติ มองได้หลายชั้น
เพราะอะไร เพราะนี้คือผลของการแผ่เมตตา
เราจะคำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้อื่นได้มากขึ้น
พอคำนึงถึงความเดือดร้อนของคนอื่น เราก็จะหยุดก่อเวรได้เป็นอย่างดี
เท่ากับตอนนี้ คุณเริ่มหยุดก่อเวรแล้ว

อันดับต่อไปนอกจากความประมาทแล้ว
มันคือความโกรธ ความอาฆาต ที่ลึก ๆ แล้วคุณมี
ที่นี้คุณก็เห็นกับตาตัวเองแล้วใช่ไหมครับว่า อาฆาตเป็นของไม่ดี
เป็นของร้อน ที่มีแต่สร้างความทุกข์ ให้กับผู้ก่อ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
เพราะฉะนั้น ในเมื่อเป็นของไม่ดี ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะกำมันไว้
ก็คลายมันออกเสีย สละมันเสีย
ทำได้อย่างไร?

ทำได้ด้วยการแผ่เมตตาให้ตนเอง
บทว่าด้วย ขอให้ข้าพเจ้าเป็นสุข
ขอให้ข้าพเจ้าไม่มีทุกข์
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีเวร
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีความพยาบาท เบียดเบียน
ขอให้ข้าพเจ้าไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจ
มี(แต่)ความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัย ทั้งสิ้นเทิดญ.

สวดมนต์ไหว้พระ ก่อนนอนก็ท่องไป
ว่าง ๆ ถ้ามีเหตุทำให้อารมณ์ไม่ดี ก็ท่องไป

1. แผ่เมตตาให้คนอื่น
2. แผ่เมมตาให้ตัวเอง

ทำแค่ 2 สิ่งนี้ก่อน

แล้วก็หมั่นใส่บาตร กรวดน้ำ ให้หมาตัวนั้น แมวตัวนั้น และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย บ่อย ๆ
แล้วก็พยายามรักษาศีล 5 ไว้ให้ดี แล้วทุกอย่างจะค่อย ๆ ดีเอง
จิตใจเรามันจะรู้สึกดีขึ้นมาเอง แบบว่าค่อย ๆ รู้สึกดีเอง ทีละนิด ๆ
จนมันแทบจะไม่เป็นอารมณ์แล้ว

มันไม่ใช่แบบว่า รู้สึกสบายใจแป๊บเดียว แต่ลึก ๆ ยังกังวล
ถ้าแบบนั้น แสดงว่า คุณก็ยังต้องทำบุญ แผ่เมตตา ไปให้เขาอีกเยอะ ๆ จนกว่าคุณจะรู้สึกดีขึ้นมาทีเดียว

และผมก็คิดว่าเขาต้องการแบบนั้น
เพราะในขณะที่ผมพิม ๆ ไปนี้ ผมก็ขนลุกเป็นช่วง ๆ
โดยเฉพาะเวลาพูดถึงเรื่องที่ว่า "แผ่เมตตา" "ทำบุญ"

ผมคิดว่าที่คุณทำไปมันไม่พอ เขาต้องการอีก

คนเราทำผิดพลาดกันได้ครับ
แต่ว่าสำคัญคือ ต้องเรียนรู้เป็นอย่างดีกับเรื่องผิดพลาดนั้น

โดยเฉพาะเรื่องผิดพลาดที่มีการสูญเสีย

 

ผมขอบอกไว้ตรงนี้ว่า สัตว์อย่าเห็นว่าเป็นแค่สัตว์ แล้วคิดว่ามันจะไม่รู้เรื่องรู้ราวนะ

ผมขอบอกไว้เลยว่าเรื่องพวกนี้ ผมเห็นมาเยอะแล้ว

แม้แต่หนู ก็มีการแก้แค้น

 

เจตนาฆ่าหมาแต่ทำให้แมวตาย ก็บาปมากอยู่ แต่ไม่มากเท่ากับทำให้หมาตัวที่เราอยากฆ่าต้องตายจริงๆ วิบากกรรมก็จะทำให้เจอเคราะห์ประเภทลูกหลงบ้าง
ก็ให้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้สัตว์ที่เราเผลอไปทำร้ายมันเข้า ทำบ่อยๆหนักก็จะเป็นเบา เวลาที่กรรมนี้ตามทันจะต้องถึงตาย บุญก็อาจจะมาช่วยให้รอดพ้นความตายไปได้

 

ไม่มาตัวเดียวด้วยนะ ยกพวกมาแก้แค้น หยั่งกะนักเรียนช่างกลแน่ะ ...




หมา "แก้แค้น" คนที่เตะมัน...ด้วยการรุมกัด "รถ" ซะเลย! - KIITDOO

 

บาปแน่นอน
ถามเรื่องแก้บาปหรอลืมมันไปซะมันไม่มีวิธีแก้หรอก
ทํากรรมอันใดย่อมได้รับกรรมนั้น
พระโมคคัลลานะเป็นพระอรหันต์ยังหนีกรรมที่ตัวเองเคยตีพ่อแม่ไม่ได้จนต้องถูกโจรฆ่าตาย
เลิกคิดเรื่องแก้บาปได้เลย

 

เคยนำเนื้อดิบให้หมากิน คิดว่ามันจะกินได้ รู้สึกบาปมาก

 

เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ลืมๆมันไปซะ หรือจะเก็บไว้เป็นบทเรียนสอนใจตัวเองก็ยังดีกว่า มากลุ้มใจกับเรื่องเก่าๆ เอาเวลามาคิดเรื่องที่จะทำให้ตนเองดีขึ้นกว่านี้ดีกว่านะ เช่น คิดดี พูดดี ทำดี
ถ้าวางยาเบื่อหมา แล้วแมวมาแอบกินตายบาป โยมทำบุญให้พระทุศีล ทำลายศาสนา กล่าวตู่พระพุทธเจ้า คงแย่กว่านั้นมากแน่เลย เพราะสนับสนุนคนชั่ว หรือเสียภาษี ให้นักการเมืองชั่วโกงเอาไปใช้ส่วนตัว ก็คงจะบาปเหมือนกัน เพราะสิ่งเหล่านั้นมันก็เนื่องด้วยตัวเราทั้งนั้นแหล่ะ หรือคนเราต้องรับผิดชอบในทุกสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับตนเองทุกเรื่องเลยหรือ น่าคิดเหมือนกันนะ หรือถ้ามีสาวมาชอบเรา แล้วเราไม่ชอบเขา เขาเลยประชดไปรักกับคนชั่วแบบนี้เราก็คงต้องเป็นคนบาปอีกซิเนี่ย