ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เติมเสร็จ แล้ว ก็รีบๆไสหัวกลับไปยังที่มา ซะนะ รกโลก เปล่าๆ แหง๋มๆ

งั้นขอยิงลำแสง ทดสอบ เกราะ หน่อยนะ อิอิ ........ฟับ ๆๆๆๆๆๆๆ

 

เราไม่ได้ ทะเลาะกัน แค่ทักทาย ภาษาสุนัขเห่ายานอวกาศ เฉยๆ อิอิ แหง๋มๆ

 

จะยิงลำแสง เอาหนอนอวกาศออกจากหัว กับหัวเข่าก่อนไป

 

ผิดศีลข้อ ปาณา นะนั่น เขามาศึกษาโลก มนุษย์ ก็ให้เขา ทำไป ไม่เห็นเดือดร้อน อิอิ มันทำชั่วจน เหลือทนเมื่อไหร่ ค่อยจัดการ ก็ไม่สาย แหง๋มๆ

 

มาทำกระทู้เค้า ดราม่าอีกแระ ไปเล่นคุ๊กกี้รัน กะ พระอินทร์ ดีกว่า แวป

 

หมายถึงในหัวคุณ น่ะ คุณพี่ขจรศักดิ์

 

ป้าจารุ แม่ม่าย ขาว ไม่เห็น เล่านิทาน เลย หรือว่า ไม่มีอารมณ์แล้ว
หรือ ขี้เกรียจแร้ว .....

 

จ้า เอามันออก ทำไม ตามหาตัวจับยาก ขังมันเอาไว้ ในร่างกายนี่แหล่ะ อิอิ ศัตรู ต้องเอาไว้ ข้างกายในสายตา จะได้ ไม่ต้อง คอยระวัง น่ะ

พวกสปาย น่ะ อย่าพูดดิ แบบนี้ พวกมันก็รู้ตัวดิ เออ

 

ใช้ไฟเผาไม่ตาย ก็ใช้ปฐวีกสิณ ทำให้มันแข็งตายซิ พวกหนอนน่ะ
ทำได้รึเปล่าล่ะ

วันนี้จะกลับอโยธยา ทำภารกิจ เสร็จก่อน ดีกๆหน่อย

 

เคๆ แทงคิ่ว ที่แนะนำ ปกติ จะใช้ พระขรรค์สายฟ้า ฟันมัน น่ะ ลองกสิณดิน ก็ได้ เผื่อ มันตายจริง แหง๋มๆ เอาเป็น กสิณปูนซีเมนต์ หล่อแข็ง เลยดีกว่านะ แบบคอนกรีตเสริมเหล็ก อิอิ

 

ยิ่งฟัน ยิ่งเพิ่ม ยิ่งเผายิ่งส่องแสง ได้รับพลังเพิ่ม
และดวงวิญญาน ดวงจิต จะเริ่มหม่นหมอง ลงเรื่อยๆ
อยากขังไว้ก็ได้ ถ้าอยากมีดวงจิตเว้าแหว่ง

ถ้ามองไปที่ดวงจิต จะมีรัศมีสีแดง ผลข้างเคียงจากหนอน
ทำให้อารมณ์ร้อน มาก เหมือนอยู่ในกองไฟ

น่าสงสาร นะ คุณขจรศักดิ์

 

อิ อิ ถือว่า ชดใช้เวรกรรม ไปด้วยไงครับ

ตอนนี้ ดูเหมือนพวกมัน จะร้อนรน ไม่พอใจ ที่โดน ฆ่า น่ะสิ ร้อนๆ ในหัว น่ะ

อารมณ์ ผมไม่ร้อนนะจ๊ะ แต่ในหัว มีตัวร้อนๆ อยู่น่ะ แหง๋มๆ

 

มันดิ้น มันร้อน ไปทั่วหัวเลยนะ
กสิณน้ำแข็ง ไปเลย มันจะตายมั้ยล่ะ

 

กายทิพย์คนที่โดนหนอนแทะ เป็นรู เว้าแหว่ง
มีจุดดำ แพร่กระจาย คล้ายเชื้อรา

 

เป็นไงมั่ง ผมดีขึ้นมั้ย มีด้วยเหรอ หนอนอวกาศ นึกว่าหนอนจากนรกเสียอีก

หนอนอวกาศนี่มาจากไหน ใครปล่อยมาล่ะ รู้ต้นตอมั้ยจ๊ะ

 

มันจะไม่ตาย แค่โดนทำให้หยุด แล้วใช้พลังลม
ผลักมาที่ใจกลางฝ่ามือ แล้วกำหนดให้แสงออกจากฝ่ามือพร้อมหนอน
ส่งมันไปที่มันมา ผลักออกมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หมด

แต่ในกรณี คนที่เข้าขั้นโคม่า ต้องมีคนช่วย
เพราะกำลังจะหมด ซะก่อน

อยากรู้ว่าเข้าขั้นโคม่าไหม อาการคือ บางทีจะหายใจรวยริน หายใจติดขัด
เพราะสายใยที่เชื่อมกายทิพย์กับกายหยาบ มันอ่อนแอ บอบบาง โดนแทะ
ก็นะ บางคนหลับๆอยู่ ก๊หลุดตายไปเลย แบบนี้

เรียกหนอนจากนรกก็ได้ เพราะยิ่งรัศมีใจเรามืด มันจะยิ่งเติบโตเร็ว
ถ้าใจเราฐานเมตตา มันก็แคระแกร็น แต่ไม่ตาย

 

ฝัน จ๊ะ ฝัน

 

ปกติ จะแผ่พลังแสง เปลี่ยนภพภูมิ ให้มันกลายเป็น เทวดา ไป เลย น่ะสิ

 

ต้องขออภัยผู้อ่าน นิทานทุกท่านค่ะ พอดีช่วงนี้เรื่องทางโลก เจอมรสุมพัด
เลยทำให้จิตแกว่ง ไม่มีสมาธิ เขียนเรื่องยุคอโยธยา

มารผจญ

 

เวลานั้น เป็นช่วงบ่าย สิงห์และเข้มควบม้าไม่ได้พัก ลัดเลาะไปตามทางเกวียนบ้าง
ไปตามป่าโปร่งบ้าง สิงห์พยายามจดจำเส้นทาง และสงสัยในใจว่า ใยเข้มจึงรู้ทาง

เส้นทางนั้น ที่สุดก็มาบรรจบกับแม่น้ำใหญ่ สิงห์และเข้มพักม้า
แสงแดดแผดกล้า เริ่มทอแสงลง ใกล้พลบค่ำ ผิวหน้าของสิงห์นั้นแสบ

เข้มมองหน้าสิงห์แล้วอมยิ้ม
สิงห์กล่าวว่า หน้าข้าเป็นเยี่ยงไร ใยพี่จึงขำ
เข้มกล่าวว่า หน้าเจ้าแดงไปหมด เพราะฤทธิ์แดด ผิดกับข้า
แดดเผาเยี่ยงไร ก็ยังเข้มอยู่เช่นเดิม
ข้าว่า พรุ่งนี้เอ็งโพกผ้าเสียก็ดี ไม่เช่นนั้นผิวเอ็งคงเป็นแผล

สิงห์และเข้ม เอาน้ำวักตัวและหน้า แล้วสิงห์ก็นำผ้าในย่ามข้างม้ามาชุบน้ำ
จากนั้น เอาผ้ามาบิดพอหมาดๆ เช็ดลงไปบนตัวเจ้านิลกาฬ ม้าคู่ใจ
เช็ดอยู่หลายรอบ เพื่อคลายความร้อนให้ม้า แล้วชุบผ้าเปียก
แปะไว้ที่ต้นคอของนิลกาฬ เจ้าม้าแสนรู้ สะบัดหัว ร้อง ฮี้ เบาๆ ราวกลับจะกล่าว
ขอบใจสิงห์ สิงห์นำน้ำตาลก้อนเล็กๆ น้ำตาลมะร้าว บิเอามาจากก้อนใหญ่
แล้วใส่ปาก เจ้านิลกาฬ เจ้าม้าสะบัดหาง อย่างยินดี

เข้มมองสิงห์ทำกับม้า แล้วให้แปลกใจ แต่ก็เริ่มทำตามสิงห์
สิงห์และเข้มมองตากัน แล้วหัวเราะออกมาทั้งคู่
มิตรภาพ สายใยของพี่น้อง ถักทอแน่นเหนียว