เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

อ่านเรื่องของการทดลองของพี่นักเขียนแล้ว ก็มีความคิดถึงเรื่องของการใหลตายผุดขึ้นมาในสมอง ถ้าจะตีความตามจิตนาของผมเองก็อาจพบความเกี่ยวโยงกัน ถ้าหากผู้ฝันกำลังฝันเรื่องร้ายแรงและจิตของเราในยามฝันมีความคิดว่าเป็นเรื่องจริงและจดจ่ออยู่กับภาวะนั้น
เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะต้องตายจริงๆในโลกของปัจจุบัน
เพื่อนๆมีความคิดเห็นประการใดครับ

 

อีกคำถามละกันครับ พอดีมันแวบอีกแล้ว
คนบ้าหรือคนที่ถูกนักจิตวิทยาตีความว่าบ้า = คนที่มีจิตผูกติดอยู่กับจินตนาการและปิดรับความรู้สึกผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 ใช่หรือไม่ครับ
และหากการให้ยากล่อมประสาทกินก็หมายความว่าหมอเหล่านั้นสนับสนุนให้คนเหล่านั้นยิ่งผูกติดกับจิตที่อยู่้ในจิตนาการเข้าไปอีกหรือเปล่าครับ
อาจจะไม่มีคำตอบแต่แค่อยากถามครับ

 

พูดถึงข่าวที่มีการไหลตายที่คุณ easymz3 พูดถึง ผมว่ามีสิทธิ์เป็นไปได้นะอ่านดูจากที่แพทย์พยายามวิเคราะห์ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ชัดเจนเลย น่าจะเกิดจาก ความเชื่อของตัวตนในความฝันรับเอาว่าเป็นโลกแห่งความเป็นจริง (ในขณะที่เราเผชิญกับประสบการณ์หรือเหตุการณ์ในความฝัน) อาการเหมือนที่พี่นักเขียนอธิบายไว้เลยครับ ส่วนใหญ่เป็นกับผู้ใช้แรงงาน..หรือว่าการทำงานหนักและพักผ่อนไม่เพียงพอ คงมีผลให้ร่างกายและจิตใจแยกไม่ออกระหว่างความจริงกับความฝัน..น่าคิดที่เดียวล่ะครับ:-

โรคไหลตาย เป็นโรคที่คนถึงแก่ความตายอย่างปัจจุบันทันด่วน โดยไม่มีอาการเจ็บป่วยใดๆ มาก่อน ปกติจะเป็นคนที่มีความแข็งแรงดี ความตายไม่มีสาเหตุชัดเจน และมักจะหาสาเหตุไม่พบ ก่อนเข้านอนก็ปกติดี พอเช้ากลับพบว่าเสียชีวิตแล้ว บางรายที่มีคนเห็นก็มักจะเล่าว่าพอนอนหลับสักครู่ ก็เกิดอาการผิดปกติ ชักเกร็ง กระตุกแล้วก็เสียชีวิตต่อมา
คำว่าไหลตาย เป็นศัพท์มาจากภาษาอีสาน ภาคเหนือ เรียกว่า "หลับรวด" ในฟิลิปปินส์ เรียกว่า Bangungut ภาษาลาวเรียกว่า "ทำมะลากากิก" แต่ภาษาแพทย์ เรียกว่า SUDS ย่อมาจาก Sudden Unexplained/Unexpected Death Syndromes แปลเป็นภาษาไทยว่า "กลุ่มอาการโรคที่ตายอย่างไม่คาดฝัน ไม่สามารถอธิบายได้อย่างเฉียบพลัน"

โรคนี้เป็นที่ฮือฮามาก เพราะว่าส่วนใหญ่จะเสียชีวิตในต่างแดน คนที่ไปทำงานที่ประเทศซาอุดิอาระเบียก็จะพบคนไทยไหลตายเป็นประจำ ส่วนมากจะพบในคนงานระดับกรรมกร ที่นอนดึก ใน Labour Camp คือค่ายของคนงานซึ่งเป็นที่ฉงนฉงายของตำรวจซาอุมาก จึงเป็นสาเหตุให้เกิดการกระตุ้นการค้นคว้าเพื่อที่จะหาสาเหตุ การรักษาและการป้องกัน

http://www.elib-online.com/doctors45/med_suds001.html

 

อย่าลืมทำการบ้านส่งกันนะครับ อย่าโดดร่มหนีเรียน อิอิ
ช่วงนี้ก็ติดงานอยู่เล็กน้อย..ใครส่งก่อนก็ได้ไม่ต้องรอกันครับ (*)

 

..ว่าจะโดดร่มสักหน่อย หัวหน้ารู้ทันอีกแล้ว (อิอิ) ..การบ้านข้อสุดท้ายยังไม่ได้ทำเลยค่ะ ( วาดรูปเหมือนใครก็ได้ ) ...แล้วจะส่งการบ้าน อ.ยังไงเนี่ย...

 

สวัสดีค่ะ พี่นักเขียน เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆ ทุกท่าน ต้องขออภัยที่ไม่ค่อยได้แสดงตัวตนสักเท่าไหร่ ช่วงนี้อ่านข้อมูลในกระทู้ได้หลายหน้า เจอข้อความที่โดนใจ ก็save เก็บไว้ และอ่านหนังสือ เล่มแรก ไปได้เล็กน้อย
ขอทำความเข้าใจ และความชัดเจนกับตัวเองก่อนว่าจะเริ่มต้นอย่างไร เริ่มต้นอะไร และจะทำอะไรนอกจากการติดตามอ่านเพียงอย่างเดียว สิ่งที่ได้อ่าน ได้รับรู้ ทั้งจากหนังสือ จากข้อความ การตอบคำถาม การขยายความของพี่นักเขียน ล้วนทำให้เกิดบางสิ่งบางอย่างภายในที่ท้าทาย ชวนให้ทดลอง ช่วงนี้ขอเป็นผู้อ่านที่ดีก่อนค่ะ
ขอบคุณสำหรับ การต้อนรับด้วยพวงมาลัยกระเทียมค่ะ ขอเอาไปแขวนในครัวนะคะ คงมีกระเทียมทำกับข้าวอีกนานเลย

 

ยินดีต้อนรับครับ
ผมก็เป็นแบบคุณ kratium แหละ แรกๆก็เป็นผู้อ่านที่ดีจนในที่สุดมันมีคำถามมากมายที่มักจะถามตัวเองเสมอแต่ยังหาคำตอบไม่ได้ก็เลยต้องยอมเปิดเผยตัว
เริ่มต้นเป็นผู้ถามบ้างและต่อไปก็คงจะพัฒนาตนเองจนเป็นผู้ตอบบ้างในที่สุด แหละนี่ก็คือโลกแห่งการเรียนรู้ เพราะหากรับข่าวสารข้อมูลความรู้อย่างเดียวมันจะ
ทำให้เรารู้สึกอึดอัดเพราะไม่มีแหล่งที่ระบายสิ่งที่ตันเองคิดและรับรู้มา
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการรู้อย่างมีสติ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ

 

เห็นช่วงนี้คุณจิตดีก็บอกว่าตั้งปณิธานไว้ ต้องอ่านให้ครบทุกเล่มก่อนจึงจะกลับเข้ากระทู้ เพราะยิ่งอ่านยิ่งพิศวง ยิ่งเข้าใจลึกๆ..ท่าทางเอาจริงเอาจังมากครับ

เมื่อคืนราวตี5 นี้ก็ฝันว่า..มีผู้อ่านลึกลับท่านนึงชื่อ คุณ Q ฝากข้อความนึงมาส่งถึงพี่นักว่า You'll never die from me ( ในฝันบอกว่า you นั้นมีอยู่ 3 อย่างที่เป็นข้อมูลชุดเดียวกัน คือเนื้อหาในหนังสือ+รวมทั้งอาจารย์อนาลัยและพี่นักเขียนด้วย..
สงสัยว่า คุณ Q คงเป็นผู้อ่านท่านนึงที่เข้ามาอ่านบ่อยๆนี่ล่ะครับ คุณ Q ได้ทำ card เป็นตัวหนังสือตามข้อความ You'll never die from me แยกเป็นตัวๆ ตัดรูปใบหน้าคน+ดอกไม้+ธรรมชาติต่างๆจำนวนมากมาแปะรวมกันจนเป็นตัวอักษรขึ้นมาที่ละตัว+แยกเป็นแผ่นๆหลายใบนำมาฝากให้พี่นักเขียนด้วยครับ ทำให้เห็นถึงดัวยความพยายามและความตั้งใจที่สูงมากๆครับ แต่ทำภาพและองค์ประกอบใน Graphic สวยมากๆ..เป็นยิ่งกว่ามืออาชีพซะอีก ยังไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนด้วย.. มันเกินคำบรรยายครับ...ผมว่าคุณ Q คงเป็นตัวแทนผู้อ่านที่ไม่ได้ Log-In ..งั้นขอทักทายและเชิญ คุณ Q ทุกๆท่านด้วยครับ ถ้าสมัครเข้ามาได้ก็เปิดเผยตัวด้วยนะครับ:-

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 1 คน และ บุคคลทั่วไป 7 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>mead </TD></TR></TBODY></TABLE><!-- currently active users -->
แถวนี้มี คุณ Q อยู่ 7 ท่าน อิอิ

 

ยินดีต้อนรับคุณกระเทียม ดีใจมากๆครับ ที่มีเพื่อนๆมาเพิ่มขึ้น

....................................

 

....................................

'TOON พวกนี้น่ารักดีจริงๆครับพี่เม้าส์..เหมือนละเมอ..ฝันอยู่
ส่งสมาชิกใหม่มาปลุกครับ อิอิ

<!-- / message --><!-- sig -->

 

การบ้าน

ไม่ได้ลืมการบ้านนะครับคุณครู
กำลังเรียบเรียงอยู่ครับ 555

 

ไม่ได้ลืม แต่ยังทำการบ้านไม่ครบเลยทำต่อไม่ได้ แฮะๆๆ

มีใครเคยคุยกับคนที่เป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าครับ อ่านที่เค้าโพสแล้วรู้สึกหดหู่มาก หลังๆ พยายามจะฆ่าตัวตายด้วย มีคนช่วยหลายคน แต่ดูเหมือนอาการก็ยังไม่ดีขึ้นเลย จะโพสแต่ข้อความแรงๆ เพื่อกระตู้น ก็กลัวว่าจะทำให้กำลังใจที่มีน้อยอยู่แล้วพังยวบลงไปอีก จะพูด softๆ ก็เกรงว่าจะไม่ได้ผลมาก

รู้สึกเหมือนที่คนเคยเขียนไว้ว่า แต่ถึงยังไงเราก็ต้องใช้เครื่องมือที่มีในการไถหว่าน

คนเค้ามาทางไหน ก็ต้องใช้วิถีทางนั้นในการให้คำแนะนำ

ไปๆ มาๆ เดี๋ยวคนที่อยากจะช่วยจะท้อแท้ไปก่อน (cry) (cry)

 

นึกถึงตอนที่มีปัญหา หาทางออกไม่ได้ แต่ก้อไม่เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหรอกนะ แต่รู้สึกถึงอารมณ์ที่หาทางออกไม่ได้จริงๆ...เค้าบอกว่าเวลาที่จะคิดสั้นมันแค่ชั่ววูปเดียวเท่านั้น พอตายไปแล้วมักจะสำนึกได้ว่าไม่น่าทำเลย

แนะนำว่า ให้เค้าผ่อนคลายที่สุดและปล่อยเวลาให้ผ่านไปที่ละช่วงพยายามลดแรงกดดันลงไปที่ละน้อยๆ จาก10 นาที ไปครึ่งชั่วโมง ไปถึงหนึ่งชั่วโมง ผ่านไปหนึ่งวัน..ผ่านไป 3 วัน 1 สัปดาห์ จนผ่านไปถึง 1 เดือนหรือครึ่งปี รับรองว่ามันจะผ่านไปจุดวิกฤตไปได้แน่นอน..
เวลาทางโลกจะเป็นตัวช่วยเค้า..แต่ถ้าเค้าเข้าใจเวลาทางจิตวิญญาณเค้าจะรู้ว่ามันอาจใช้เวลาน้อยกว่านั้นมาก..และไม่มีวันคิดสั้นหรือหดหู่แน่ๆ ถ้าเค้ารู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่รักเค้านะครับคุณซิปฯ
อย่างน้อยก็มีคุณซิปฯคนนึงที่คอยห่วงใยเค้าล่ะครับ

(||)

 

ไม่ลืมค่ะหัวหน้า.. รอลอกการบ้านหัวหน้าอยู่ค่ะ.. จึ๋ยยย... คิดดังไปหน่อย ปล่าวนะคะคุณครูพอดีช่วงนี้งานด่วนเข้ามาเยอะไปหน่อยน่ะค่ะเลยยังไม่ได้ทำ เดี๋ยวคืนนี้จะไปใช้หมอง นั่งมาธิ ติดเหมือนอิคิวซังเลยค่ะ.. อิอิ.. ขอไปทำงานต่อก่อนนะคะ.. บาย..

 

เห็นกระทู้ที่เค้าตั้งตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายนปลายปีที่แล้ว และก็ยังคุยมาเรื่อยๆ แต่ก็เข้าใจว่ามีความรู้สึกอย่างนี้มานานแล้วก่อนที่จะตั้งกระทู้

ก็มีหลายคนมาพูดคุยให้กำลังใจ ผมก็พึ่งเข้าไปดูก็วันนี้เอง คงต้องตามไล่อ่านตั้งแต่หน้าแรกก่อน ตอนนี้ก็ได้แต่เป็นผู้สังเกตการณ์

ที่เข้าไปอ่านแล้วที่ทำให้ตกใจมากคือ ข้อความนี้ของเค้า เป็นข้อความที่โพสเช้านี้



โอเค *พยายามฆ่าตัวตายอีกแล้ว

โดยการกินยานอนหลับเข้าไป 12 เม็ด แถมกรีดข้อมือตัวเองอีกบางๆ 2 ครั้ง

นิมันับรวมทั้งหมดแล้วก้อ 5 ครั้งแล้วนะ

*ยังไม่ตาย....

*รู้มันผิดแต่...ตอนนั้นอารมณ์มันพาไป *ดาว์นมากและอยากตายแบบสุดๆ



ขออนุญาตเซนเซอร์ชื่อนิดนึงตรงที่เป็นดอกจัน

ตอนท้ายๆ มีคนที่เคยมีอารมณ์เดียวกับเค้ามาพูดคุย คาดว่าน่าจะทำให้คุยกันง่ายขึ้น ก็ขอรอดูต่อไป

 

อย่าเพิ่งหัวโตค่ะ เดี๋ยวจะมีไปอีกร้อยกว่าหน้าค่ะ อ่านซ้ำหลายๆ เที่ยวได้ความรู้ความเข้าใจใหม่ๆ กลับมาทุกครั้งเลยค่ะ....

 

อ่านเรื่องนักโทษนี้แล้ว เข้าใจเลยค่ะพี่ เพราะเพิ่งจะผ่านประสบการณ์แบบนี้มาหยกๆ ค่ะ (ฟังเค้าพูดมาห้าหกเดือน รู้สึกมันบั่นทอนจิตใจตัวเองมากเลย พร้อมกับเริ่มเห็นเป็นจริงตามที่เค้าพูด (ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงมันไม่มีอะไรเลย แค่ความคิดคล้อยตามคำพูดเท่านั้นเอง..) แต่ตอนนี้โอเคแล้วค่ะ เพราะได้กำจัดสาเหตุของปัญหาออกไปแล้ว) เชื่อจริงๆ ค่ะ ว่าคำพูดของคนอื่นมีอิทธิพลโน้มน้าวความคิดของเราให้เห็นเป็นไปตามนั้นได้จริงๆ...Mind Over Matters จริงๆ ค่ะ...

ส่วนเรื่องความฝัน อยากจะบอกว่า ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจค่ะ โดยเฉพาะประโยคยาวๆ ที่ว่า "ความฝันเป็นโลกอีกโลกหนึ่ง หรืออีกมิติหนึ่งที่จิตวิญญาณของเรา เปลี่ยนวิถีการจดจ่อด้วยสติสัมปชัญญะไปสู่ทุกคืนวัน เราเผชิญกับประสบการณ์หรือเหตุการณ์ในความฝัน ที่ตัวตนในความฝันรับเอาว่า เป็นโลกแห่งความเป็นจริงในขณะจิตนั้นๆ ไม่ต่างไปจากที่เรากำลังรับเอาว่า โลกยามตื่น ณ วินาทีนี้คือโลกแห่งความเป็นจริง

การเผชิญกับประสบการณ์ใดๆ ในความฝัน ล้วนส่งผลกระทบต่อโลกยามตื่นของเราเสมอ เพราะโลกทุกโลก ทุกมิติ ประสานกันเป็นระบบเครือข่าย แต่ละโลกส่งผลกระทบไปสู่โลกอื่นๆ เสมอ ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวไว้ว่าความฝันเป็นแบบพิมพ์เขียวของโลกยามตื่น และท่านก็กล่าวไว้ว่า ตัวตนในฝัน-เรียกตัวตนของเราว่า-ตัวตนในความฝันของเขา เรียกโลกยามตื่นของเราว่า โลกแห่งความฝันของเขา" เข้าใจแล้วค่ะว่ามันมีความเกี่ยวพันกันอย่างไร...พออ่านๆ ไป ไม่ว่าจะมีความสงสัย หรือถามว่าทำไม และเพราะอะไร ก็จะได้รับคำตอบว่าเพราะ โลกทุกโลก ทุกมิติ ประสานกันเป็นระบบเครือข่าย แต่ละโลกส่งผลกระทบไปสู่โลกอื่นๆ เสมอ ทุกครั้งไปค่ะ....ชัดเจนแจ่งแจ้งแล้วจ้า!!.........ขอบพระคุณพี่นักเขียนมากๆ เลยค่ะ...
(deejai)

 

ถ้าคนเป็นโรคซึมเศร้า..คำแนะนำ คือต้องให้เค้าเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม สถานที่ใหม่ๆ ค่ะ และอย่า่อยู่คนเดียว...เพราะจะทำให้เป็นหนักมากยิ่งขึ้น เพราะวนเวียนอยู่กับความรู้สึกเก่่าๆ ...กรณีที่อารมณ์พาไป ทำให้อยากฆ่าตัวตายนี่ อยากให้เค้าได้เจริญสติ คืออยู่กับสภาวะปัจจุบันขณะ แต่ว่าจะทำยังให้ให้เค้าเข้าใจวิธี ต้องไปหาสถานที่เจริญสติค่ะ.. ต้องหากัลยาณมิตร ช่วยแล้วหล๊ะค่ะ จะไ้ด้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปได้ ...เอาใจช่วยค่ะ

 

ก็อยากให้ผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนกันครับ ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็ก ม.6 เห็นว่าหลังเอ็นทางบ้านจะส่งไปเดนมาร์ก

ก็คิดอยากให้ลองทำสมาธิดูเหมือนกันนะ เผื่อใจจะได้สงบ แล้วอะไรๆ ก็จะดีขึ้น

 

เหมือนอ่านเกี่ยวกับความต้องการฆ่าตัวตายมาจากหนังสือของท่านอาจารย์อนาลัยมาเหมือนกันค่ะ น่าจะเป็นเล่มจิตวิญญาณประสานกาย ประมาณว่าผู้ที่มีความรู้สึกแบบนี้ส่วนใหญ่จะมีพื้นฐานทางครอบครัวดี แต่ได้รับการตอบสนองด้านวัตถุจากคุณพ่อคุณแม่มาอย่างล้นเหลือขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัว ส่วนผู้ที่มีฐานะยากจนมักจะไม่ค่อยมีปัญหาแบบนี้ เพราะพวกเค้าจะไม่มีเวลามาคิดฆ่าตัวตาย แค่หาเลี้ยงชีพนี่ก็หมดเวลาแล้วน่ะค่ะ.. เดี๋ยวขอกลับไปอ่านให้ละเอียดอีกครั้งก่อนดีกว่าค่ะคุณ Zip.. แต่คุณ Zip เป็นคนจิตใจดีทีเดียวนะคะที่อยากช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นทุกข์ ช่วยกันค่ะ.. แต่คิดว่าพี่นักเขียนคงมีคำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีทีเดียวค่ะ..