ทำไมคนที่นับถือพุทธ ส่วนใหญ่จึงอยู่ในประเทศ ด้อยพัฒนา .............>>

ถ้าจะแสดงออกว่ารักประเทศไทย เนี่ย
ก็ต้องไม่ติติง วิพากษ์วิจารณ์ ด้านเสีย ด้านที่ไม่ดีของประเทศนี้ซินะ
นั่นอาจเป็นการแสดงความจงรักภักดีในแบบของคุณ ละมัง

 

............จะให้คนอื่นมาบอกเราทำไมว่าเรา สะดวกสบายหรือเปล่า?...ถามตัวเอง ดิ ว่า เรา สบาย สบาย ดี...มีเวลาไปเดินเล่น จตุจักร คลองถม โรงบาลกลาง เดินกินไข่ปลาหมีก 20 บาทดูแล้ว ไม่ น่าจะเกี่ยว กับ ศาสนา หรือ อะไรหรอก โดนสับขาหลอก

 

ไม่ต้องเอาศาสนามาเปรียบอะไรมากมาย
ดูแค่ความเป็นระเบียบก็พอ ลองดูของญี่ปุ่นนะ
http://www.youtube.com/watch?v=PGBI32B9tZ4&feature=youtu.be





ส่วนนี่ไม่ขอบอกนะ -..-

 

.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

 

ก็จะไม่ยากจนยังไงเล่า ศาสนาพุทธเราสอนให้คนรักสันติ
ไม่ยกทัพไปรุกรานประเทศอื่น
แม่งประเทศที่มึงอ้างว่าร่ำรวย เจริญ มันยกทัพมายึดครองประเทศอื่น ล่าอาณานิคมไปทั่วโลก
กวาดเอาทรัพย์สินเงินทองของประเทศที่มันยึดได้ไปจนหมด
ยังจำเหตุการณ์ในสมัย ร.๕ ที่ไทยถูกประเทศมหาอำนาจสามสี่ประเทศ
รุมทึ้งแย่งดินแดนไม่ได้อีกหรือ
ไทยเราต้องยอมเสียสละแผ่นดินส่วนมากไป
และรศ.๑๑๒ ประเทศไทยต้องรับบริจาคเงินจากคนไทยทั้งประเทศ
เพื่อเอาไปมอบให้ประเทศมหาอำนาจ ไม่ให้มันยึดประเทศเรา
เงินก็ต้องเสีย ดินแดนก็ต้องเสีย
ก็แม่งยึดไปหมดทุกอย่าง ยึดไปหมดทุกประเทศ จะไม่ให้มันไม่รวยได้ไง
ที่เขาเจริญ เขาเจริญเพราะนักวิทยาศาสตร์บางกลุ่มที่ยอมเสี่ยงตาย
แหกกรอบศาสนาออกไป ไมใช่เจริญเพราะไอ้ศาสนานั้นหรอก รู้ไว้ด้วย
ศาสนาของมันสอนให้คนเชื่อ แต่ไม่ให้ใช้ปัญญา
นักวิทยาศาสตร์ที่ทำให้โลกเจริญ คือพวกที่ยอมเสี่ยงออกไปนอกกรอบของศาสนา ยอมเสี่ยงถูกแขวนคอ
มันถึงได้เจริญอย่างทุกวันนี้

 

เขียน ๙.๕๒

แหม...ถูกใจจัง นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นใครแจ๋วได้เช่นนี้ นับถือนับถือ
ไม่เหมือนไอ้พวกปัญญานิ่ม โลกสวย รวยธรรมแต่ปาก ทั้งหลาย
ไม่ได้แหกตาดูซะบ้าง ว่าโลกปัจจุบันมันเป็นเช่นไรแล้ว หึหึหึ

อยู่วัดนี้มาเกือบสามปีแล้ว ยิ่งอยู่ยิ่งเบื่อหน่ายมากขึ้นทุกวัน เฮ้อ...เบื่อชิบ
ศาสนาพุทธทุกวันนี้มันบ้าบอคอแตกไปหมดแล้ว ว่าไม๊ ไร้สาระ
ดั่งกลอนที่เคยบ่นไว้บทนึง ความว่า

...สงฆ์ไทย ไร้สา ระแยะ
สงฆ์แปะ แค่เปลือก เลือกห่ม
สงฆ์ไทย ส่วนใหญ่ คล้ายลม
สงฆ์โน้ม นำใจ ไม่เป็น

ยิ่งไอ้พวกตัวสูงๆ ขึ้นไป ยิ่งน่าอนาถ แต่มันก็เป็นเช่นนี้ ทุกวงการเลยนะ เนอะ
มองไม่เห็นหนทางกอบกู้ได้เลย ขอบอก มีแต่จะเสื่อมลงเรื่อยๆ อย่างสิ้นหวัง
ซ่อมไม่ไหวแน่เลย แต่โชคยังดี ที่องค์ความรู้ส่วนใหญ่ยังคงอยู่เกือบครบถ้วน
คงต้องหวังไปที่อุบาสกอุบาสิกา และภาคประชาชนแล้วล่ะนะ เนอะ

เอ้า...ออกทะเลอีกแล้วเฮ้ย กลับมาเรื่องร้อยสิบสองดีกว่านะ ว่าไม๊
ไอ้ฝรั่งเศสกะอังกฤษ นี่นับเป็นโจทย์สำคัญของเราเลย ขอบอก
มีใครต่อใครฝากเคลียร์บัญชีเก่า หลายท่านเลย ขอบอกอีกที
ซักวัน กูจะทวงหนี้เก่าให้หมดเลยมึง แค้นนี้ ร้อยปีมิลืมเลือน หึหึหึ


กระต่ายป่า แห่งประเทศไทย / เดอะคิงค์แอนด์ใคร
.

 

ไปดูทำไมตั้งไกลตัว ทุกศาสนาก็มีทั้งมหาเศรษฐีและขอทาน แสดงว่า ปัจจัยคงไม่ใช่ศาสนาเท่าไร

ไม่งั้นก็สงสัยมั่งได้ว่า

ทำไมประเทศที่กินข้าวเยอะ ไม่ค่อยพัฒนา แต่กินชีสเยอะแล้วพัฒนา

กินเบียร์เยอะต่างน้ำแล้วประเทศมีสวัสดิการดี กินเบียร์น้อยเลยไม่ค่อยพัฒนา

มีหนังโป๊ถูกกฏหมายแล้วเจริญรำ่รวย ถ้าต้องหาดูแบบหลบๆซ่อนๆประเทศก็ไม่เจริญซักที

จับแพะชนแกะกันไปเรื่อย

 

มีส่วนจริง .. ถ้าตัดสินกันที่ความเจริญทางวัตถุ นะครับ

เพราะคนนับถือพุทธศาสนา จะเน้นเรื่องจิตใจมาก่อนวัตถุ
การที่วัตถุเจริญมากเสียจน ผู้คนไม่รู้ว่าอาหารที่แท้จริงทำมาจากอะไร เหมือนในบางประเทศ

แต่อันตรายของประเทศที่เจริญแล้วก็มี คือตรงเศรษฐกิจของประเทศนั้นแหละ
แม้ประเทศที่เจริญแล้วก็มีการขึ้นๆลงๆ เสมอ ซึ่งเกิดจากความโลภแข่งขัน เก็งกำไร
ปั่นสินค้า ปั่นราคาเกินจริง ต่างๆ เหล่านี้ ซึ่งหนีไม่พ้น

จนพอมาถึงช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ นั้นหละ คนระดับล่างๆ จะเดือดร้อน
เพราะจะหาทีปลูกหาอะไรกินมันไม่มีแล้ว จะลำบากมากกว่า

ดังนั้นบางที การที่ประเทศเราเป็นแบบนี้มันก็เหมาะกับ ระดับภูมิปัญญา
และการเป็นอยู่สะดวกสบายดีนะครับ

 

ประเทศเราปัจจุบัน ภูมิปัญญาของผู้ปกครองและคนทั่วไปไม่เพียงพอต่อ
การเจริญมากๆ นะครับ

ถ้าความเจริญทางวัตถุไปมาก ปัญหาก็จะตามมามากด้วย
แต่ปัญหาที่มากขึ้นนั้น ถ้าระดับภูมิปัญญาของผู้ปกครองและคนทั่วไป
สามารถรับมือได้ทัน ก็ไม่มีปัญหา เมืองก็เจริญต่อไปได้

แต่ความจริงคือ คนประเทศเราไม่ได้มีภูมิปัญญาที่เก่งแบบนั้น
ปัญหาสมัยก่อนมันแก้ง่าย แต่ปัญหาสมัยนี้พอเกิดขึ้นแล้วมันจะไปรื้อแก้ไขใหม่
มันไม่ง่ายและยังต้องใช้เงินใช้ทองมหาศาล และที่ผ่านเราก็รื้อใหม่ลองผิดลองถูกกันอยู่แล้ว
โครงการจำนำข้าวเราก็ลองทำกัน เสียหายไป 5 แสนล้าน
(ก่อนหน้านี้ไทยมีเงินคงคลังแค่ 3 แสนล้านนะ ดังนั้น 5 แสนล้านมันมากขนาดไหนลองคิดดู)

ดังนั้น อยู่แบบพอเพียงพอตัว ไม่ให้เดือดร้อนในอนาคต อาจจะเป็นหนทางที่ดีสำหรับคนไทยครับ

 

มีสองทางเลือกนะครับ .. ถ้าอยากเห็นไทยเจริญทางวัตถุ
เราอาจจะเห็นคนปกครองและคนรวยส่วนใหญ่เป็นต่างชาตินะครับ
ส่วนคนไทยก็เป็นคนชั้นกลางและล่างอยู่ดี

เลือกเอาครับ หรือว่า เราอยู่แบบพอเพียงพอตัว ปกครองตนเอง
ซึ่งท้ายสุดก็อาจจะไม่ได้ต่างกันนะครับ และไม่แน่ว่าอยู่แบบพอเพียงพอตัวเราอาจจะมีความสุขกว่าด้วยซ้ำ

 

ปัญหาใหญ่คือ เราอยู่ในระบบอุปถัมป์

อุปถัมป์มันก็เก็บคนไม่ทำอะไรมาใช้งานใกล้ๆ อยู่ได้ด้วยระบบสัมปทาน ผูกขาด
พอต้องแข่งขั้น .. ตายครับ

ดูตัวอย่างได้ .. "การบินไทย"
ต่อให้เลย์ออฟเอาพนักงานออกไปเป็นพันๆคนก็ตามเถอะ แล้วคิดว่าจะกลับมากำไรเหรอ?

สาเหตุคือดองคนไม่เก่งไว้มากๆ ไม่ต้องทำงาน ต่อให้เอาคนออก
คนที่อยู่จะทำเป็นเหรอ? .. มันก็ต้อง outsource งานไปจ้างคนนอก
ซึ่งสุดท้าย ต้นทุนก็ยังสูงอยู่ดี

วิธีการทำงานของคนมันมี momentum เช่นกัน ใครไม่เคยทำงานเป็น
อยู่ๆ จะให้มาทำงานหนัก กู้บริษัท .. มันจะหวังได้เหรอ?

 

มันเป็นระบบความคิด

ฝรั่งจะคิดในแนวทางใครดีใครได้ มันจึงเกิดการแข่งขันในสังคม เกิดระเบียบข้อบังคับมากมาย คนจึงต้องแข่งขันกัน

คนไทยเดิมแล้วจะคิดแต่ว่าขอให้ตนมีชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข ไม่ชอบทำงานที่ดูเกินความจำเป็น เป็นระบบที่ต้องอาศัยผู้นำที่ฉลาด

ความจริงประเทศไทยเราจะสงบสุขเหมือนเดิมได้ ก็ด้วยให้คนฉลาดมานำมาคิดช่วยงาน

 

เมื่อคนส่วนใหญ่ชอบ "ชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข ไม่ชอบทำงานที่ดูเกินความจำเป็น"

ดังนั้น เราก็ควรคาดหวังให้พอเหมาะกับความสามารถ และคาดหวังความเป็นอยู่ให้เหมาะสมกัน

 

คนฉลาดย่อมไม่คิดเช่นนี้ เพราะการกระทำเช่นนั้นไม่ใช่ความปกติสุข

 

เมื่อวานดีใจที่ข่าวท่านประยุทธ บอกว่า.. "ข้าราชการต้องนำประชาชน"
เพราะที่ผ่านๆมา เราปล่อยให้ประชาชนทำอะไรตามใจไปก่อน แล้วคอยมาแก้ที่หลัง
หลายอย่างเสียหายมหาศาล เช่น ภูทับเบิก ไม่กี่ปีแค่นั้นกลายเป็นเขาโล้น
เกาะพีพี ที่ขึ้นชื่อว่างดงามธรรมชาติที่สุด เดี๋ยวนี้เละสกปรก ประการังเสียหาย
แล้วจะใช้เงินสร้างกลับมาได้มั้ย ความธรรมชาติเหล่านี้ ต้องรอกี่สิบปีกว่าจะฟื้นกลับมา?

ได้ยินแบบนี้ผมชื่นใจ เพียงแต่ว่าการจะทำให้เป็นจริงได้นั้นไม่ง่าย
เพราะต้องใช้พลังภายในหลายอย่างทีเดียว แต่ก็เป็นทิศทางที่ถูกต้อง

 

ขอยกคำตอบมาจาก สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต) ที่ท่านตอบคำถามเดียวกันนี้ไว้ ในหนังสือเล่มนึงแล้วนะครับ โดยส่วนต้นๆ ตอบว่า

"เรื่องนี้มีแง่พิจารณาหลายอย่าง ข้อสำคัญคือ หลักการใหญ่และลักษณะทั่วไปของพระพุทธศาสนาไม่มีการบังคับศรัทธา การนับถือเป็นไปโดยเสรี ให้ใช้ปัญญาพิจารณา โดยไม่ถูกผูกมัดด้วยข้อกำหนดตายตัวทั้งในด้านความเชื่อและการปฏิบัติ (อย่างที่ฝรั่งว่าพุทธศาสนาไม่มี dogma) คนจะเข้าถึงพระพุทธศาสนาได้เพียงใดก็อยู่ที่การศึกษา หลักการและลักษณะนี้ ทำให้คนที่เรียกว่านับถือพระพุทธศาสนายังอาจจะอยู่ห่างไกลจากตัวจริงของพระพุทธศาสนามาก ระดับของคนที่นับถือก็ห่างกันได้มาก และชาวพุทธก็ยังอาจจะนับถืออะไรอื่นๆ ซึ่งอาจเป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลมากยิ่งกว่าตัวพระพุทธศาสนาเอง เพราะฉะนั้น

ประการแรก ไม่ใช่ว่าคนไทยเราจะเข้าถึงแนวทางของพระพุทธศาสนากันทั้งหมดและทุกสมัย เราอาจจะพยายามเข้าถึงพุทธศาสนา และในบรรดาชาวไทยทั้งหมดนั้น บางส่วนอาจจะเข้าถึงบ้าง แต่คนส่วนใหญ่ยังไม่เข้าถึง ในบางยุคสมัยคนอาจเข้าถึงแก่นแท้ของพระพุทธศาสนามากหน่อย แต่บางยุคสมัยก็อาจจะเหินห่างมาก โดยเฉพาะ

ประการที่สอง เพราะไม่บังคับความเชื่อนี่แหละ คนไทยจึงไม่ได้นับถือเฉพาะพระพุทธศาสนาเท่านั้น แต่อาจจะนับถือลัทธิศาสนาอย่างอื่นๆ ไปพร้อมๆ กันด้วย เช่น ศาสนาพราหมณ์ ไสยศาสตร์ และลัทธิผีสางเทวดา ลัทธิความเชื่อเหล่านั้น จึงเข้ามามีอิทธิพลด้วย บางอย่างก็ถึงกับก้าวล่วงล้ำเข้ามาปะปนในพระพุทธศาสนาด้วยซ้ำ และก็อาจเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้คนทั่วไปอยู่ใต้อิทธิพล จึงไม่ได้หมายความว่าพระพุทธศาสนาเป็นปัจจัยหลักที่ชักนำชะตากรรมของสังคมไทยอย่างแท้จริง เรียกว่าคนไทยยังอยู่ใต้อิทธิพลของแนวความคิดและความเชื่ออย่างอื่นอีกมาก มองในทางกลับกัน อาจจะพูดใหม่อีกอย่างหนึ่งว่า พระพุทธศาสนาช่วยมาได้แค่นี้ หรืออาจจะตั้งคำถามใหม่ว่า ทำไมพระพุทธศาสนาจึงช่วยมาได้เพียงแค่นี้ และ

ประการที่สาม ยังมีองค์ประกอบและปัจจัยอื่นๆ ที่ไม่ใช่ทางลัทธิศาสนาหรือความเชื่ออีก เช่นปัจจัยทางด้านสภาพแวดล้อมเป็นต้น

...

นอกจากนั้น ยังมีความบีบคั้นทางอื่นอีก โดยเฉพาะทางจิตใจ และทางปัญญา สังคมตะวันตกนั้นเป็นสังคมที่ผ่านประวัติแห่งการบีบคั้นทางปัญญามาอย่างมาก พวกเราก็เรียนประวัติศาสตร์กันมา อย่างในสมัยกลางของยุโรป ศาสนาคริสต์มีอำนาจครอบงำยุโรปทั้งทวีป โดยมีวาติกันเป็นศูนย์กลาง โป๊ป (Pope) ที่แปลว่าสันตะปาปา เป็นผู้สวมมงกุฏให้กษัตริย์ของประเทศทั้งหลายทั่วไปหมด ฉะนั้น ถ้ามีกษัตริย์องค์ไหนเกิดเรื่องขัดแย้งไม่เชื่อฟัง โป๊ปสามารถสั่งลงโทษ เช่น เมื่อปี ๑๖๑๙ (ค.ศ. 1076) โป๊ป เกรกอรี ที่ ๗ (Pope Gregory VII) สั่งลงโทษคว่ำบาตรพระเจ้าเฮนรีที่ ๔ (Henry IV) กษัตริย์เยอรมันและเป็นจักรพรรดิโรมันด้วย พระเจ้าเฮนรีที่ ๔ ต้องเดินทางข้ามเทือกเขาแอลป์ส์ (Alps) มาขอขมาโทษโป๊ป และต้องยืนพระบาทเปล่าหนาวสั่นและอดอาหารอยู่กลางหิมะ ๓ วัน โป๊ปจึงยกโทษให้

ในยุคนั้น คำสอนในศาสนาคริสต์ ใครจะเถียงไม่ได้ สงสัยไม่ได้ สงสัยพระเจ้าไม่ได้ ถ้าพูดขึ้นมาทำนองนี้นิดหน่อยก็ถูกจับขึ้นศาล ซึ่งทางองค์กรศาสนาคริสต์และบ้านเมืองได้ร่วมกันตั้งขึ้น เรียกว่า Inquisition แปลว่า ศาลไต่สวนศรัทธา ไม่ว่าจะสงสัยในองค์พระเจ้าหรือสงสัยคำสอนในพระคัมภีร์ไบเบิล (Bible) ก็จับขึ้นศาลได้เลย และถ้าไม่ละความเชื่อหรือความสงสัยนั้น ก็ถูกเผาทั้งเป็น ศาลนี้มีอยู่รวม ๖๐๐ ปี โดยเฉพาะในประเทศสเปน ช่วง ๑๑ ปีแรก คนถูกเผาตายราว ๒,๐๐๐ คน

...

กรณีของกาลิเลโอและบรูโน ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งของการที่ศาสนาคริสต์บีบคั้นปิดกั้นทำให้คนไม่สามารถใช้ความคิดเหตุผลสงสัยถกเถียงปัญหาเกี่ยวกับความจริงของโลกและชีวิต แต่ธรรมชาติของมนุษย์นั้นยิ่งบีบก็ยิ่งดิ้น เพราะฉะนั้น มนุษย์พวกหนึ่ง อย่างพวกกาลิเลโอนี้ ก็ยิ่งรวมตัวกันแสวงปัญญา ถกเถียงหาความรู้ ทำให้เกิดการพัฒนาทางปัญญา

รวมความว่า ในตะวันตกยุคก่อนโน้น การดิ้นรนเพื่อจะให้พ้นจากการบีบคั้นทางความคิดความเชื่อ ทำให้เกิดการใฝ่แสวงปัญญา ต่างจากในสังคมของเราที่ไม่มีการบีบคั้นทางปัญญา เลยเกิดภาวะเรื่อยเปื่อย ใครจะคิดอย่างไร ใครจะสงสัยอะไร ก็ไม่ว่า ก็ปล่อย เลยขี้เกียจคิดขี้เกียจพูด พูดไปก็ไม่เห็นใครสนใจ มีคนมาฟังไม่กี่คน แต่ฝรั่งเขาไม่อย่างนั้น พอพูดแสดงความสงสัย เขาจับเลย กลายเป็นการกระตุ้นเร้าให้พวกที่อยากรู้ยิ่งอยากมาฟัง ยิ่งลักลอบทำเป็นการลับก็ยิ่งเอาจริงเอาจัง เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ฝรั่งแสวงปัญญากันจริงจังยาวนานจนกระทั่งเกิดเป็นนิสัยใฝ่รู้ขึ้น

จากการดิ้นรนให้พ้นจากการบีบคั้นทางปัญญานี่แหละ ในที่สุดก็มาผุดโพล่งออก เกิดเป็นยุคคืนชีพ (Renaissance) และตามมาด้วยยุคปฏิรูป (Reformation) การฟื้นฟูทางปัญญาจึงเกิดขึ้นในยุโรป เพราะการถูกบีบคั้น จึงทำให้ฝรั่งมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆ มากมายอย่างรุนแรง ต่างจากของเราที่ไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงอะไร ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ สบายๆ จนจะมีนิสัยผัดเพี้ยน ปล่อยปละละเลย เรื่อยเปื่อย เฉื่อยชา ตกอยู่ในความประมาท"

อ่านต่อได้ที่ "ไทยถือพุทธ ทำไมไม่เจริญ" -- https://www.payutto.net/book-content/๑-ไทยถือพุทธ-ทำไมไม่/

หรือถ้าสนใจอ่านเรื่องประวัติศาสตร์ศาสนา การเมือง เศรษฐกิจ การปกครอง แบบที่สัมพันธ์กันทั้งโลก หลายศาสนา หลายประเทศเลย ก็ลองอ่านเรื่อง "มองสันติภาพโลก ผ่านภูมิหลังอารยธรรมโลกาภิวัตน์" -- https://www.payutto.net/book-content/กล่าวนำ-มองสันติภาพโลก/ ดูครับ

 

ไม่เกี่ยวหรอกครับ ทุกศาสนาสอนให้เราทำดีครับ KING99

 

แยกจน แยกรวย ด้วยอะไร..

ทรัพย์ทางโลก หรือ อริยทรัพย์..

รวยเพราะ "รู้จักพอ"

จนเพราะ "ไม่รู้จักพอ"

ศาสนาพุทธไม่ได้สอนให้เบียดเบียนใคร ไม่ได้สอนให้คดโกงใคร..

มีสมบัติทางโลกมากมายเป็นมหาเศรษฐีก็ใช่ว่าจะมีความสุข..

ดูปัจจุบันนี้สิ ต่างประเทศแห่เข้ามานับถือพุทธ กันมากขนาดไหน..

เพราะเขาเห็นความจริงว่าวัตถุไม่สำคัญเท่าจิตใจ..

ทุกคนต่างตามหาความสุข ทั้งที่จริงๆมันมีอยู่กับใจนั้นแล้ว เพียงแต่ยังหาไม่เจอเท่านั้นเอง..

 

ด้อยพัฒนาหรือพัฒนาไม่ได้เกี่ยวกับศาสนาพุทธหรือศาสนาใดๆ ครับ ขึ้นอยู่กับวินัยและจิตสำนึก การกระทำในทางที่ดีของคนในชาติครับ ต่อให้เรามีศานาที่ดีมากแค่ไหน แต่เราไม่เอาในสิ่งที่ดี ที่ถูกต้องมาใช้พัฒนาชาติก็ไม่ต้องถามหาความเจริญหรอกนะ

 

อ่านคำถามละขำก๊าก โดนใจมากค่ะ การอยู่ในประเทศที่ด้อยพัฒนาอาจเป็นการฝึกให้ตัวเราเจริญทางธรรมก็ได้ค่ะ หรือไม่ก็คนพุทธส่วนใหญ่ไม่เน้นวัตถุนิยม