โครงการบุญสร้างเฟอร์นิเจอร์ไม้ถวายวัดและผู้ปฏิบัติธรรม หน้า 9 #175 ขึ้นไป

วันนี้วันพุธที่ 16 มีนาคม 2559 เวลาประมาณ 13.00 น. ผมได้รับการติดต่อจากแหล่งข่าวว่า มีครอบครัวที่ผมเคยช่วยในสลัมเสือใหญ่อุทิศครอบครัวหนึ่ง กำลังเดือดร้อนอย่างแสนสาหัส แต่เขาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ผม จึงขออนุญาตผมก่อนที่จะให้เบอร์โทรศัพท์ไป ผมอนุญาต และเมื่อรับทราบความทุกข์ของครอบครัวนี้แล้ว คำถามแรกคือวันนี้พวกเขาจะมีอะไรกินไหม ? คำตอบคือไม่มี ดังนั้นผมจึงนัดให้โบว์พาคุณพ่อของโบว์มาที่เทสโก้โลตัสทั้ง ๆ ที่ผมไม่มีความสามารถจะช่วยเขาได้ในวันนี้ ผมจึงได้ติดต่อเจ้าภาพรายหนึ่งว่า เกิดเหตุดังจะได้เล่าต่อไปในกระทู้ เจ้าภาพไม่ทราบว่าท่านต้องการให้ระบุนามหรือไม่ ? ท่านช่วย 500.- บาทในวันนี้ให้ครอบครัวนี้มีอาหารการกินและโบว์สามารถไปหาหมอรักษาดวงตาของเธอได้

สำหรับกระทู้นี้ ผมขอเปิดรับบริจาคเพื่อเป็นทานแก่คนที่ผมถือว่าเป็นคนธรรมดานะครับ เป็นครอบครัวที่ตกทุกข์ได้ยากขณะนี้ ทุกอย่างที่ผมได้มา จะให้เป็นในระดับทานแก่คนธรรมดาที่ผมไม่มั่นใจในเรื่องของศีลของคนเหล่านี้ จึงต้องขอเรียนให้ทราบก่อนว่า การให้ทานแก่คนธรรมดาที่เราไม่มั่นใจในศีล แต่คงดีกว่าให้กับสัตว์ต่าง ๆ นะครับ

ร่วมทำทานได้ที่เลขบัญชีนี้ครับ

ธ. กสิกรไทย สาขาโลตัสวังหิน
เลขบัญชี
ชื่อบัญชี นายสมบูรณ์ ติยะวงศ์สกุล

หมายเหตุ
ผมขอนับว่าเงินที่บริจาคเข้ามาเป็นค่าแรงค่าซ่อมแซมพระพุทธรูปไม้นี้ ไม่ใช่ค่าซ่อมหรือสร้างพระพุทธรูปใด ๆ นะครับ ถือว่าช่วยให้คนมีค่าแรงงานจะได้ยังชีพได้ครับ

ทุกท่านที่โอนเข้ามาในบัญชีนี้ เนื่องจากเป็นบัญชีที่ไม่เฉพาะ จึงขอให้แจ้งทุกครั้งครับ ถ้าหากไม่แจ้งบนกระทู้ผมถือว่าให้เป็นเงินส่วนตัวผมนะครับ ผมมีสิทธิใช้อย่างไรก็ได้นะครับ ขอขอบคุณและขออนุโมทนาแทนคนในครอบครัวของโบว์ครับ

 

คุณพี่ Mali Loi ค่าแรงซ่อมของคุณตาสมศักดิ์ 230.60 บาท



......................


คุณพี่ Mali Loi ให้เก็บสะสมจนกว่าจะซื้อรถซาเล้งเครื่องให้ได้ 400.- บาท

 

.......................

 

เรื่องความลำบากยากแค้นสุดแสนสาหัสของครอบครัวโบว์


ผมเรียกโบว์กับคุณพ่อสมศักดิ์ อดีตช่างไม้ที่ฝีมือ เป็นตาของหลาน ๆ หลายคน ที่กำลังมีความทุกข์สุดขีด มาพบที่เทสโก้โลตัสวังหิน เพื่อให้ได้ข้าวปลาอาหารมากินก่อน แต่เมื่อมาถึง โบว์ไม่ค่อยยอมซื้ออาหาร แต่ต้องการเงินสดเป็นค่ารถเดินทางไป รพ. ที่เธอใช้สิทธิบัตรทองได้ บอกว่าดวงตาเจ็บมาก




คุณตาสมศักดิ์ พ่อของโบว์บอกว่า ให้ซื้อหมูไปจะได้มีอะไรกินสักสองสามวัน โบว์บอกว่างบทำทานครั้งนี้ 500.- บาท ขอเหลือเป็นเงินสดสัก 400.- บาทได้ไหม ? เพราะหมอ รพ. บัตรทองบอกว่า ต้องไปพบแพทย์มากกว่า 2 - 3 ครั้งจึงจะจบเรื่องดวงตา ผมจึงให้คนแถวนั้นจัดให้ไปก่อน

 

ผมนำอาหารที่ลูกสาวผมซื้อมาให้ผมกินมื้อเย็น ผมก็เลยนำมาให้ครอบครัวนี้ก่อน


ลูกสาวผมซื้อข้าวไร้ซ์เบอรี่ บอกให้กินข้าวที่มีประโยชน์ แต่ผมก็นำมาให้ครอบครัวนี้ก่อน ยังไม่ทราบว่า ลูกสาวกลับมาจะเป็นเรื่องหรือเปล่า ?


คุณตาสมศักดิ์เอากาแฟและครีมกาแฟ เพื่อจะให้เหลือเงินสดมากที่สุด

 

เรื่องคือสามีโบว์นำรถซาเล้งหากินออกจากบ้านไปไม่กลับหลายวันแล้ว

เรื่องของเรื่องก็คือว่า โบว์มีสามี มีลูกอีกหลายคนมากซึ่งไม่ได้เกิดจากสามีคนปัจจุบัน และยังต้องเลี้ยงดูคุณตาสมศักดิ์ที่อดีตเคยเป็นช่างไม้มีเงินเดือน แต่ปัจจุบันทำไม่ค่อยไหวแล้ว โบว์จึงต้องเลี้ยงดูคุณตาให้มีอาหารกินด้วย ดังนั้น ครอบครัวนี้มีกันหลายปากหลายท้อง อาศัยรถซาเล้งเครื่องคันหนึ่ง ออกเก็บขยะรีไซเคิ้ล ไม่ว่าจะเป็นพลาสติค อลูมีเนียม ทองแดง ต้องเก็บมาคัดแยก หากราคาของรีไซเคิ้ลราคาดีมาก ๆ ก็จะได้เงินวันละเกิน 300.- บาท บางวันมีของดี ๆ หลงมาอาจได้ถึง 4 หรือ 500.- บาทก็ยังเคยได้มาก่อน แต่ปัจจุบันของรีไซเคิ้ลราคาตกมาก ราคาลดลงมาถึงครึ่งหนึ่ง ที่เคยได้ 300.- บาท ก็เหลือ 150.- ถึง 200.- บาท วันที่มีของฟลุ๊คก็ไม่เกิน 300.- บาท ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยพอกินอยู่แล้ว จึงเป็นเหตุให้ไม่ได้ให้เงินค่าขนมแก่เด็ก ๆ ที่ต้องเรียนอยู่ถึง 4 ชีวิต ( แต่ยกให้คนอื่นไปเป็นลูก 1 คน จึงเหลือ 3 ชีวิตนักเรียน ) เด็ก ๆ ไม่ยอมไปเรียนเพราะเพื่อนล้อ ไม่มีขนมกิน แต่นั่นยังไม่ใช่ความทุกข์ที่ผมจะกล่าวถึง

 

หลายวันก่อน สามีโบว์นำรถซาเล้งเครื่องออกจากบ้านไป แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย ซึ่งเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในสลัมได้อยู่เหมือนกัน เมื่อตัดสินว่าจะไม่กลับบ้าน ก็ไปเลย ทิ้งให้คนที่เป็นเมียต้องอยู่โดยไม่มีเครื่องมือทำมาหากิน แต่ยังต้องแบกภาระเลี้ยงลูกเล็ก ๆ อีกหลายคนและคนแก่อีก 1 คน หลายชีวิตที่หากจะเดินเก็บขยะจากซอยเสือใหญ่อุทิศ ออกไปหาเก็บขยะด้วยเท้า นำขยะกลับมาที่บ้านเพื่อคัดแยก บางอย่างต้องใช้ฆ้อนทุบเพื่อแยกเหล็กออกจากไม้บ้าง เหล็กเช่นตะปูออกจากไม้ จึงต้องใช้เวลาคัดแยกตั้งแต่เช้ายันค่ำ ตั้งหลายชีวิตได้แค่ไม่เกิน 200.- บาทถ้ามีรถซาเล้งเครื่อง เมื่อไม่มีรถซาเล้งเครื่องคงยากยิ่งที่จะได้เงินถึงร้อยบาทต่อวันก็คงยาก

 

เมื่อผมทราบเรื่องราวนี้แล้ว ผมเองก็ไม่มีวิธีการที่จะช่วย นอกจากถามคุณตาสมศักดิ์ว่า ถ้าคุณตาจะช่วยผมซ่อมแซมพระพุทธรูปไม้ แล้วคิดเงินผมไป จะยังรับงานนี้ไหม ? คุณตาสมศักดิ์บอกว่า ตารับครับ และรับโดยไม่มีเงื่อนไขว่า จะต้องเรียกค่าแรง คือมีเงินจะให้ทานแก่ครอบครัวของคุณตาสมศักดิ์ก็ให้ แต่ถ้ายังไม่มีเงินเข้ามา ก็ไม่ต้องให้ นี่ครับคือรับงานโดยไม่มีเงื่อนไข เพราะคุณตาบอกว่า คุณตาเลิกมานาน งานไม่เข้ามาเป็นปีแล้ว ตอนนี้มีงานจะไม่มีคำว่าเล่นตัว

 

พระพุทธรูปไม้นี้ ผมอัญเชิญมาอยู่โรงเรือนที่ตอนแรกว่าจะทำเป็นที่พักสงฆ์อาพาธ แต่กลับเป็นที่ทำงานช่างของช่างคนนึง ผมเองไม่ทำงานช่างอื่นนอกจากช่างหลอมแก้วครับ อัญเชิญมาไว้ที่นี่ตั้งแต่สิงหาคม 2558 จนกระทั่งวันนี้มีนาคม 2559 เป็นเวลา 8 เดือน ช่างคนนั้นก็ไม่ว่างซ่อมแซมให้เลย โอกาสนี้จึงดีที่ได้ช่วยคนยากจนที่มีความจำเป็นกว่าช่างคนนั้น

 

คุณตาสมศักดิ์บอกว่า ช่วยสักครั้งเถอะ อยากให้หาเงินซื้อซาเล้งสัก 6,000.- บาท


คุณตาสมศักดิ์มาที่โรงเรือนงานช่างที่บ้านผม ได้เปิดอกว่า ขอให้ผมช่วยหน่อยเถอะ ช่วยหาเงินบริจาคเพื่อซื้อซาเล้งเครื่องสัก 6,000.- บาท ผมถามว่า สมัยก่อนซาเล้งเครื่องมีราคาแพงมาก ทำไมตอนนี้ราคาถูก คุณตาบอกว่า ถ้ามือหนึ่งก็ยังแพงอยู่ ซาเล้งเครื่องแบบมีเกียร์ถอยหลังยังคง 3 หมื่นกว่าบาท ถ้าแบบไม่มีเกียร์ถอยหลังก็ยังคง 2 หมื่นกว่าบาท แต่คุณตาสมศักดิ์หมายถึงไปซื้อของใช้แล้ว สภาพพอใช้ได้ คุณตาสมศักดิ์ซ่อมรถซาเล้งให้วิ่งได้ด้วย คิดว่าหากซื้อแบบราคาคันละ 5 หรือ 6,000.- บาท แล้วมาซ่อมให้พอวิ่งได้ ก็จะทำให้โบว์ไปเก็บขยะรีไซเคิ้ลที่จะมีรายได้ แต่ถ้าไม่มีรถ ก็ไม่มีทางจะหอบจะหิ้วขยะเดินได้

 

ผมได้มอบพระบูชาให้คุณตาสมศักดิ์ไปทำการซ่อมแล้ววันนี้ คาดว่าคุณตาซึ่งเป็นอดีตช่างไม้ที่มีฝีมือ คงจะซ่อมได้ เพราะเห็นบอกว่า พระพุทธรูปไม้องค์นี้มีพระพักตร์ที่สวยงาม และมีการสร้างที่วิจิตรบรรจง

 

คุณตาสมศักดิ์อุ้มพระไม้เดินลับตาออกซอยไป ทำให้นึกถึงว่า เรายังโชคดีกว่าคุณตาสมศักดิ์ตั้งมากมาย ที่ไม่ต้องไปมีถิ่นฐานในสลัม และลูก ๆ ก็ไม่ถูกใครทำให้เครื่องมือหากินถูกนำหายไป

ในที่นี้เครื่องมือทำมาหากินคือซาเล้งเครื่อง

 

สำรองเผื่อจำเป็น

 

เย็นวันนี้ไปหาคุณตาสมศักดิ์ ดูว่าพระพุทธรูปไม้ที่มอบให้มาซ่อมมีที่ตั้งที่ดีหรือไม่ ? ก็พบว่าคุณตาตั้งไว้บนโต๊ะไม้อย่างดี



ระหว่างถ่ายรูปห้องนอนชั้นบนของคุณตาสมศักดิ์ที่พังแล้ว ผมได้ถามคุณตาว่า ถ้าพอมีเงินบริจาคเข้ามาบ้าง โบว์ก็อาจจะขอเบิกเงินค่าอาหารบ้างอะไรบ้าง คุณตาสมศักดิ์จึงหันไปพูดกับโบว์ว่า ห้ามเด็ดขาดเลยนะ เราจะต้องรู้ว่า ขณะนี้รถซาเล้งเครื่องต้องซื้อ เราต้องประหยัดสุดเพื่อให้ได้มา ยกเว้นอย่างเดียวคือถ้ามีเรื่องต้องหาหมอนั่นแหละ


นี่คือห้องนอนของป้าติ๋ว แม่ของโบว์ที่ตายไปไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ เขารื้อออกเพราะไม่มีคนดูแล เก็บเรือนไว้จะมีแต่โทษ จะมีคนมาซุกยา ดูพื้นด้านล่างไม้หน้าสามสิครับ ที่นี่เป็นพื้นกับเศษวัสดุแห้ง จึงจัดว่ายังดีกว่าบางแห่งที่เปียกน้ำ บางแห่งเป็นน้ำท่วมขัง

 

เมื่อวานนี้ 17/03/59 ได้โอนเข้า 630.60 เข้า บ/ช ธ. กสิกรไทย เลขที่ 757-241-8671 แล้ว แบ่งเป็น 1. ร่วมช่วยค่าซ่อมแซมพระไม้แก่คุณตาผู้ซ่อม 230.60 บาท และ 2. ร่วมช่วยซื้อรถซาเล้ง 400 บาท
จาก มะลิ-โกรัน นิธิมา และ บญช่วย
ขออนุโมทนาต่อทุกๆท่านที่ด้ร่วมด้วยช่วยกัน ในทานนี้ค่ะ

 

เนื่องจากเมื่อวานก่อน ผมบอกเลขบัญชีให้คุณพี่มะลิผิด ผมจึงต้องไปถอนจากบัญชีนั้นมาเข้าบัญชีนี้ จำนวน 630.60 บาท

เลขบัญชีที่ถูกต้องของกระทู้นี้คือ

ธ. กสิกรไทย สาขาโลตัสวังหิน
เลขบัญชี
ชื่อบัญชี นายสมบูรณ์ ติยะวงศ์สกุล

 

ครอบครัวของโบว์ นับเฉพาะคุณตา ตัวโบว์ ลูกอีก 3 ก็ปาเข้าไป 5 ชีวิต รายได้วันละไม่ถึง 200.- บาท ตกเฉลี่ยคนละ 40.- บาทต่อคนต่อวัน

คนในสลัมถือว่าหนักมาก ยิ่งไม่มีเครื่องมือทำมาหากิน ยิ่งหาได้น้อย เหลือคนละ 20.- บาทต่อคน กนักมากครับ

 

ช่วยผู้หญิงยากจนคนนึง ให้มีเครื่องมือทำกินครับ

 

วันนี้โบโทรบอกอาหารถุงที่วัดแจกมีถุงเดียว ผมแค่รับทราบ

 

คุณตาสมศักดิ์ให้โบว์มารับเงินบริจาค 230. - บาทจากผม ผมจึงเำมให้เป็น 300.- บาท โบว์ให้หล่นรับแทนคุณตาครับ