หนูขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ทำใจยังไงดีอย่างไรดีสอนหนูทีคะ หนูทรมาน

รบกวนช่วยหน่อยคะ ทำใจไม่ได้เสียคนที่รักในครอบครัวไป


ตอนแรกไม่ค่อยใกล้ชิดมากแสดงความรักมากมากแต่พอรักท่านอละอยากดํแลท่านก็เลยใกล้ชิดท่านมากขึ้น และพอท่านจากไปเรา ทำใจไม่ได้เลย


รู้สึกว่า ไม่อยากยุ่งกับใคร. ทำไมเวลาเราทำดีกับใคร พอเค้าจสกไปเราจะเสียใจมาก อย่างนั้นควรมีระยะห่างดีกว่ามั้ยคะ หนูคิดไม่ออกจริงๆ รบกวนช่วยหนูกน่อยนะคะ. หนูรู้สึกทำอะไรไม่ถูก ใจหาย มำอย่าไรคิดอย่างไร หนูไม่รู้จริงๆ

ถ้าแทกผิดขอโทษนะคะ

 

เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็อย่าไปฝืนความรู้สึก อย่าไปข่มความรู้สึก ให้เสียใจให้พอ ถ้าเราข่มต่อไปอาจกลายเป็นความซึมเศร้าได้ ความเศร้าเสียใจเป็นอารมณ์ธรรมชาติที่ทำให้เราก้าวข้ามการสูญเสียของรักไปได้ แต่ถ้าเราไม่ยอมให้ความรู้สึกเศร้าเกิดขึ้นเลยมันจะกลายเป็นความซึมเศร้าเป็นอารมณ์ที่ผิดธรรมชาติ เมื่อเราจัดการกับความรู้สึกเสียใจที่เสียของเราได้ดี ครั้งต่อไปเราก็จะก้าวข้ามมันได้เร็วขึ้น แต่ถ้าจัดการไม่ดีเราก็จะเก็บมาคิดเป็นปมต่อไป

 

ขอบคุณมากคะ

 

หนูมีความคิดแบบคิดมากว่าจะอยู่ต่อไปทำไม จะหาเงินไปเพื่ออะไร จะอยู่ไปทำไมเมื่อสุดท้ายก็ต้องตาย หนูเป็นอะไรไม่รู้ สอนหนูหน่อยนะคะ ขอบคุณมากๆคะ


หนูรู้สึกเสรยใจไม่ได้เจออีกแล้วหนูยังทำอะไรไม่หมด หนูทำยังไงดี

 

เป็นกำลังใจให้น่ะครับ เสียดายที่ จขกท เข้าไม่ถึงธรรมเบื้องต้น
ถ้าเข้าถึงธรรมสักหน่อยย่อมมีกำลัง สติปัญญาพอจะมองออกว่า
ที่เราเกิดมานั้น เราเกิดมาทำไม อะไรเป็นปัจจัยให้เรามาเกิด
สิ่งที่เราต้องอยู่ต่อ เราจะอยู่เพื่ออะไร
ศาสนาพุทธนั้น ยังสอนให้เรารู้ว่า ความเป็นมนุษย์นั้นมีความ
สำคัญเพียงไร ที่เราได้มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์ เพียงขอแค่เรา
เชื่อมั่น ศรัทธา มีแรงสติ ปัญญา ประกอบความเพียรในแนวทาง
พุทธศาสนา ปฏิบัติให้ถึงแก่นอย่างแท้จริงซึ่งเราจะเห็นประโยชน์
อันสูงสุด แม้เราจะเห็นว่าศาสนาเป็นเรื่อง งมงาย เป็นนิยาย ไม่มี
อยู่จริงของเรื่องราวต่างๆ เป็นเรื่องน่าเบื่อ ขอ จขกท ให้ดูแบบอย่าง
ของคนรุ่นก่อน หรือ พระปฏิบัติดีชอบหลายๆองค์ ท่านเหล่านั้นได้
ทิ้งความสุขทางโลก เพื่อหาความสุขทางธรรม หรือทิ้งความทุกข์
ทางโลก เพื่อแสวงหาความสุขทางธรรม บางท่าน ท่านสละกายทั้ง
ชีวิตของท่านเพื่อเพียง แสวงหา ปฏิบัติทางธรรมตลอดชีวิตของท่าน
ที่มีอยู่ ณ.ปัจจุบันยังมีที่ท่านทิ้งสมบัติมากมายมหาศาล ถือเป็นบุตรผู้
มีทรัพย์อันดับสองของเอเซีย ท่านยังยอมสละทิ้งเพื่อหาความสุขทางธรรมเลย
ท่านก็เป็นผู้มีทรัพย์ แต่ทำไมท่านต้องทิ้งมัน เพราะทรัพย์นั้นก็ทำไห้ท่านมีความ
สุข หรือซื้อสุขทางโลกให้แก่ตัวท่านได้ เพราะท่านเห็นแล้วว่านั้นไม่ใช่แก่นแท้
ของชีวิตคนเราไง ท่านเลยต้องทิ้งมัน
สิ่งที่ผมยกมานี้คือ จะบอกว่า คนเรามีทั้งทุกข์ สุข เศร้า เหงา เปล่าเปลี่ยว โดดเดี่ยว
เดียวดาย ฯล มันก็เป็นธรรมดาของโลก จะมีสักกกกี่คนที่เข้าใจถึงสภาวะธรรมนี้
อยากลองให้เจ้า จขกท ศึกษาพระธรรม จากธรรมของพุทธศาสนานี้ให้ลึกซึ้ง
แล้วท่านจะมองออกว่า เราควรจะอยู่ หรือมีชีวิตอยู่นี้เพื่ออะไร ถ้าเราไม่อยากอยู่
ความดีที่เราทำนั้น พอดีหรือยังที่จะยังเป็นแรงหนุน หรือส่งผลต่อภพหน้าของเรา
เราคิดว่า ข้างหน้านั้นเราจีเป็นอยู่อย่างนี้ หรือดีกว่านี้ แย่กว่านี้ เรากระทำในตอนนี้
เป็นเหตุแห่งปัจจัยในภายภาคหน้าดีหรือยัง เราทำตัวให้มีค่าต่อวันหรือภพข้างหน้า
ของเราพร้อมหรือยัง
แม้ไม่ชอบในการที่จะเรียนรู้หรือปฏิบัติธรรม ก็ขอให้เราเพียงจงมองหาจุดมุ่ง
หมายในข้างหน้าว่าเราต้องการอะไร เราจะอยู่เพื่ออะไร เราทำวันนี้ไม่สำเร็จ เช่น
กันในภายภาคหน้า เราก็จะทำมันไม่สำเร็จอีก เพราะเราจะต้องย่อท้อต่อมันแบบนี้อีก

 

ชอบที่สุดคือประโยคสุดท้ายขอบคุณคะ

 

หนูคิดถึงท่านมากๆตื่นมาแล้วไม่อยากคิดว่าเป็นเรื่องจริงเลยมันทรมานมากๆ มีหลายอย่างที่อยากทำให้ รู้รักท่านมากๆ หนูสงสารคนที่บ้านมากๆ หนูอยู่คนละที่กับท่านแต่เด็ก พอโตมาหนูอยากอยู่กับท่าน แสดงความรักกับท่าน ให้ได้มากที่สุด หนูสงสงสารทุกคนในบ้านหนูทุกอย่างดูไม่เหมือนเดิม ท่านเป็นที่รักขอบคนในบ้านเป็นที่เคารพ ทำใจรับกับคำว่า ชีวิตจริง เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดามันอยากเหลือเกิน หนูคิดถึงความสุขนั้นที่หนูได้อยู่กับท่าน ท่านไปแบบกระทันหันแต่ด้วยอายุที่มากอยู่แล้ว หนูไม่ได้ทำใจไว้ในตอนนี้เลย หนูขอในใจว่าอยากให้ท่านอยู่ไปนานๆ นานกว่านี้ แต่ไม่ได้แล้ว ขอบคุณมากๆนะคะที่รับฟังและแนะนำ ขอให้ท่านทั้งหลายมีความสุขเจริญทางโลกและทางธรรมนะคะ​

 

ทำความดี สวดมนต์ภาวนา อุทิศให้ท่าน ท่านคงดีใจหากเรา ปฏิบัติ ดี

 

ขอให้มีความสุข

;aa10

 

ระดับของความทุกข์ = ระดับของแรงปรารถนา