เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เพียงตามอ่านทุกวันก็กำลังใจท่วมแล้วท่านนำทาง
ไม่ต้องจิ้มให้ลำบากเหมือนผมหรอกครับ
ขอบคุณการติดตามแม้ไม่สะดวกในบางที่

 

ภาพสวยน้องสอยดาว พอกล้อมแกล้มเป็นขุนเขาตะนาวฯได้
ขอบคุณที่หาภาพให้ชมตลอด...มีความสุขมากๆเช่นกันครับ

 

ครับ-ขอบคุณที่ตั้งใจตามอ่าน
ตั้งใจโพสท์ให้กำลังใจตลอดเวลา

 

พักผ่อนเต็มที่แล้วครับท่านเพาเวอร์เน็กซ์
ไปออกกำลังเต็มสตรีมแล้วกลับมา
เล่าเรื่องดีๆให้ฟังต่อ...ขอบคุณกำลังใจชั้นเยี่ยม

 

ขอบคุณน้องบานชื่นที่ทำให้ใจผมบานฉ่ำทุกตอน

 

(ต่อ)..ขุมทองตะนาวศรี-ปีศาจปู่โสม!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

รสชาติหมูป่า ฝีมือพ่อครัวหัวป่าก์สมก็ไม่เลวนัก ถึงจะขาดแคลนเครื่องปรุงทุกอย่าง
กระทั่งน้ำก็ต้องใช้อย่างระวัง เราสละน้ำจืดหนึ่งกระติกให้บักสมชำระล้างเนื้อหมูชำ
แหละ บักสมย่างหนังข้างนอกไหม้เกรียม แล้วเอามีดขูดขนแข็งทิ้งไปกับหนังไหม้
กรอบๆสีดำ เขาหั่นเป็นชิ้นให้เรากินคำโตๆร้อนๆ หมูเนื้อนุ่มเพราะเป็นหมูวัยหนุ่ม
กระทง พวกเราฟาดกันพุงกาง...กองไฟในถ้ำกับกลิ่นหมูย่างอบอวล อบอุ่น เสียดาย
ทำหมูหันไม่ได้ เพราะขาดไฟแรงกับเครื่องเคียงหลายอย่าง แต่ก็เป็นอีกมื้อที่ค่อนข้างหฤหรรษ์กระเพาะ

เนื้อหมูที่เหลือไม่ต้องห่วง อากาศเย็นแบบนี้ ไม่เน่าเสียแน่ในวันสองวัน สมบอก
จะค่อยๆย่างให้กลายเป็นหมูย่างเก็บกินยามขัดสนได้อีก เป็นวิธีถนอมอาหารแบบ
ชาวบ้านพื้นถิ่นอิสาน ผสมผสานกับวิถีชาวดงดอยอย่างกลมกลืน

ผมชวนเกียรติขยับเข้าไปในถ้ำ สำรวจว่าทางเข้าด้านในเป็นอย่างไร? ตั้งแต่วิ่งหนี
ช้างเข้ามา ยังไม่มีใครเข้าไปเกินจุดที่พัก เพราะแผ่นดินไหวยังทำขนหัวตั้งไม่หาย
ใครก็ไม่อยากเข้าถ้ำลึกอีกแล้ว

ก้อนหินใหญ่ที่ปิดโถงแรกยังปิดทางอยู่ไม่เขยื้อนออก แต่ช่องเล็กด้านข้างที่ใช้ลอด
หนแรก ถล่มลงมาปิดช่องเรียบร้อย ดูท่าว่าหินกองนี้ จะเคลื่อนย้ายลำบาก คงถล่ม
เข้าไปถึงด้านใน

จบเห่...!ผีเจ้าหญิง ผีกองกอยโป่งค่าง พวกแกจะเป็นใคร?ทรมานแค่ไหน? พระเอก
กรรมกรเช่นเรา หมดปัญญาขี่ม้าขาวช่วยแกแล้ว

เราถอยออกมาที่จุดพักด้วยความรู้สึกโหวงหวิว ดีใจ? เศร้าใจ? บอกไม่ถูก อารมณ์
สับสนปนเป ผลัดกันส่งความรู้สึกภายในออกมาเป็นระลอก เราบอกลุงพรานกับหนุ่ม
สม...ทั้งคู่ก็ดีใจระคนเศร้าคล้ายกัน

ไม่ต้องช่วยผี แต่ยังหนีไม่ได้ ผมค่อยๆคืบหน้าโผล่ออกนอกถ้ำจากรูที่โผล่ได้แค่ตัวคนครือๆ...มันยังอยู่นั่น ไอ้ภูเขาย่อมๆจอมดื้อ มันกลับมาแล้วยืนห่างปากถ้ำไม่เกิน20หลา
สะบัดหู สะบัดหาง ยกงวงชูร้องแปล๋นทันที ที่เห็นหน้าดำๆหลมๆผมโผล่...
ถอยกลับแทบไม่ทัน

บอกทุกคนว่า นอนพักกันเถอะ นอนเอาแรงตื่นแล้วค่อยหาทางซัดกับมัน อีกสามสี่
ชั่วโมงข้างหน้า ข้าล่อกะเอ็งแน่ ไอ้ช้างเกเร กูขอพักเอาแรงก่อน ผมรำพึงอย่างฉุน
โกรธ วางปืนในที่ปลอดภัยแล้วล้มตัวนอนหลับทันทีด้วยความอ่อนเพลีย

เนื้อหมูที่แน่นกระเพาะ อิ่มเกินไป ทำผมฝันวุ่นวาย ฝันร้ายก่อนแล้วก็ฝันดีตีกันอล
หม่าน ก่อนที่จะเริ่มเข้าโหมดฝันเป็นเรื่องสั้น เหมือนดูหนังไซไฟวิทยาศาสตร์สยอง
ปนหนังไสยศาสตร์แสยงขนลุกพอง

ไอ้โป่งค่างสองตัวเดินเข้ามาหาผม ตายล่ะ...เราไม่ได้วางยามกันรึนี่? ดวงตาแดงก่ำ
ชั่วร้ายสะกดจิตตรึงผมนอนนิ่งกับที่ไม่กระดุกกระดิก ฟันแหลมยาวเป็นซี่เลื่อยเหมือน
เขี้ยวเหยินขบกันสลับฟันปลาเต็มปาก แสยะน้ำลายไหลเยิ้มเป็นฟองฟอด พุงโรป่อง
แบบด็กเป็นตานขโมยเพราะชอบกินดิน ทรายเห็นกันทั่วไปแถวบ้านนอกสมัยนั้น ยื่น
ออกมาน่าชังพอๆกับขาลีบเล็กไม่สมดุลย์สองข้าง ดูแล้วไม่น่ายืนได้ มันมองผมอย่างชั่งใจ...คงคิดว่ากัดหัวแม่ตีนหรือกัดคอดีว่ะ?

 

ก่อนความสยองจะทำผมช็อคตาย...ร่างทั้งคู่ก็เปลี่ยนเป็นหญิงสาวแสนสวย!

สองเธอหน้ากลม เส้นผมนั้นดำขลับคงยาวสลวยสวยมากแน่หากไม่ถูกมัดขึ้นเป็นพุ่ม
แล้วกดลงแบนเป็นรูปกล่องข้าว ผิวพรรณผุดผาด ขาวอมเหลืองดังงาช้าง เป็นหญิง
งามไร้ข้อกังขา ในชุดผ้าซิ่นสาวชาวไต เธอทั้งคู่ยิ้มให้ผมอย่างเศร้าสร้อย...ชีวิตหนุ่ม
กระทงอย่างผม ผ่านตาหญิงงามไม่มากนัก ยอมรับว่าผมยังไก่อ่อนกับเรื่องหญิงมากๆ
แต่ผมก็ไม่เคยเห็นหญิงงามนางใด หน้าเศร้า แต่ยังงามเยี่ยงนี้!

เธอยื่นมือหาผม แล้วเอื้อนเอ่ย..."มาเถิดท่านผูเมตตา เราจะพาไปดูบางอย่าง"

ผมส่งมือทั้งสองข้างให้เธอจับคนละข้างอย่างถูกสะกดจิต แล้วร่างผมก็ลอยตามเธอ
ไปในอาการเท้าไม่ติดพื้น กึ่งฝัน กึ่งจริง แต่ชัดเจน ไม่มีภาพฝันอื่นเข้ามารบกวน

จากปากถ้ำ เธอทั้งสองขนาบผมอยู่ตรงกลาง จับมือลอยละล่องขึ้นเหนือถ้ำ นำไป
สุดยอดไม้ที่คลุมเหนือถ้ำ แล้วปล่อยผมลงยืนบนยอดเนินที่เป็นหินแกรนิตแข็งแกร่ง
จากเนินหินนั้น เธอเดินนำหน้าไปหลังก้อนหิน ผมเดินตามเหมือนละเมอ แล้วก็เห็น
ช่องหนึ่งเป็นรูโหว่ ช่องใหญ่ลอดลงได้สบาย เธอชี้ให้ผมชะโงกหน้าชม

หลังคาถ้ำช่วงนี้ถล่มลงเพราะแผ่นดินเขย่า คงเป็นแนวหินแกรนิตที่เปราะบางสุด
มันถล่มลงไปกองกับพื้นถ้ำบางส่วน แต่มีหินแท่งยาวเหมือนคาน ทอดยาวยืดจาก
เหนือถ้ำลงไปถึงพื้นมันวางพาดเฉียงๆให้ปีนขึ้น-ไต่ลงได้ง่ายๆไม่ต้องโหนเถาวัลย์

ผมแลลึกลงไปจากรูทะลุ เห็นภาพโครงกระดูกเรียงรายไปตามช่องอย่างที่เคยเห็น
ช่องโหว่ที่ถล่มนี้ อยู่กลางโถงใหญ่ที่เป็นทางสามแพร่งพอดี

แล้วผมจะช่วยอย่างไร?...ผมถามเธอในฝัน สองเจ้าหญิงชาวไต จับมือผมล่องลงมา
กลางโถง และให้ผมเดินไปดูบางอย่าง แม้ในความฝันผมยังอึ้งกิมกี่...นี่ไง วิธีช่วย
พวกเธอ อยู่ตรงหน้านี่เอง!!

ไม่รอให้ผมถามหรือคิดต่อเหมือนเวลาพวกเธอมีน้อย เธอจับมือผมลอยทะลุรูถล่ม
อย่างรวดเร็ว คราวนี้ไปทางตระพักหินแล้วพุ่งย้อนขึ้นหาต้นน้ำอันเป็นต้นธารตะนาว
ศรีสูงขึ้น สูงขึ้นกว่าจุดที่ลุงเจอไอ้พลายจอมเกหนแรก เธอนำผม วกเข้าด้านหลัง
พุ่มไม้ใหญ่ ด้านข้างเป็นธารน้ำค่อนข้างชัน ถัดไปเป็นกลุ่มหินน้ำตก มีกองหินขนาด
ย่อมเล็กๆที่พังทะลายลงมามากแล้ว ด้วยแรงกระทำจากกาลเวลาและแผ่นดินไหว

แต่ก็ยังดูออกว่านั่นเป็นหลุมฝังศพ!

เธอคุกเข่า ดึงผมคุกเข่าด้วย ร่ำไห้กระซิกทั้งคู่ บอกผมว่านี่คือที่ฝังพระศพ"เจ้าฟ้า"!!!

อ้าว...!แล้วศพบนแท่นในถ้ำคือใคร? ผมแทบตะโกนถามออกไป

 

สวัสดีครับ ติดภารกิจส่วนตัว ไม่ได้เข้ามาอ่าน 2 วัน ได้อ่านแบบยาวๆ ก็ได้ อรรถรส ไปอีกแบบ มารอติดตามตอนต่อไปครับ

 

ศพหมอผีประจำเผ่า มันโดนราชครูฆ่า แล้วสั่งให้เป็น"ปู่โสม"คอยควบคุมทุกดวง
วิญญาณให้อยู่ใต้มนต์มหากาฬ...เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชาวไตที่ต้องมีหมอผี
ให้ทหารชาวบ้านพึ่งทางใจ และมีราชครูให้คนระดับ"เจ้าฟ้า"ปรึกษาหารือเรื่องที่
ใหญ่กว่าปัญหาชาวบ้าน หมอผีส่วนใหญ่จึงเป็นลูกไล่ หรือลูกน้องมือขวาของราช
ครูไปในตัว เป็นคนที่ผ่านการเลือกจากราชครูและต้อยต่ำศักดิ์ศรีทางสังคมกว่ามาก

"ช้างล่ะ?"...ผมกระซิบด้วยเสียงปานละเมอ

"ล้มมัน..." เสียงล่องลอยกระทบโสต ดั่งลมกระซิบจากดวงดาวแห่งแดนสนธยาไกล
โพ้น แผ่วเบาแต่ชัดเจนทุกถ้อย

"มันถูกวิญญาณหมอผีสิงคุมไว้ ถ้ามันไม่ล้ม พวกท่านไม่มีทางรอด เราช่วยท่านเอง"!!!

 

ถึงตรงนี้ผมสะดุ้งตื่นเหงื่อกาฬทะลักทั้งที่อากาศในถ้ำเย็นเยือก เรื่องเหลือเชื่อ
ซ้อนกันอยู่บนเรื่องไม่น่าเชื่อ ไม่รู้เรื่องใด จริงหรือเท็จ?

คำตอบถูกเฉลยง่ายๆตรงหน้า ผมไปผิดทางตั้งนาน เจ้าขุนศึกทรราชย์นอกจาก
โฉดชั่ว ยังเจ้าเล่ห์ ใจเหี้ยม คดในข้องอในกระดูกครบเครื่อง จอมโฉดวางแผนล้ำ
ลึกเอาไปชิงแชมป์ออกรายการวิทยุทรานซิสเตอร์ยุคนั้นได้เลย

แต่ก็พอเข้าใจ ที่มันวางแผนยอกย้อนซ่อนเงื่อนสารพัน เพราะตอนนั้นมันคือผู้ชนะ
กวาดสมบัติทั้งหมดเป็นรางวัลให้ตนเอง หอบกลับไปเตรียมเสวยสุข...มันคิดไกล
ถึงการสถาปนาทะยานตนเป็น"เจ้าฟ้าชาวไต" ดีที่ฟ้ามีตาให้นักรบศึกหาญกว่าร้อย
ชีวิตผละไปก่อน แล้วหวนกลับมาโค่นมันเมื่อรู้ความชั่ว แผนสวยหรู พังครืนพินาศ
ดังฟ้าถล่ม เพียงแต่สิ่งที่มันทำไว้ก่อนตาย ยังคงอยู่แค่นั้นเอง

การตื่นของผมคงปลุกทุกคนตื่นไปด้วย เพราะเสียงอึกอักบวกเสียงตะโกนก้องใน
ความฝันที่มันหลุดออกมาเป็นเสียงละเมอเกียรติเขย่าตัวผม..."เฮ้ย เป็นไร เพื่อน?"
เป็นจังหวะกับที่ผมลืมตาเหงื่อท่วมดังกล่าว

"ไม่เป็นไร กูแค่ฝันพิลึก" แล้วผมก็เล่าให้ทุกคนฟัง...ลุงพรานทำหน้าครุ่นคิด...
"ผีโป่ง มันรู้ดีกว่าเรา ม่ายงั้นไม่นำทางช่วยเรามาเรื่อย หาโอกาสออกไปดูกัน
ดีมั้ย นายทหาร"

ผมพยักหน้าเห็นด้วย คว้าปืนออกไปหมอบซุ่มตรงช่องหน้าถ้ำแสงตะวันหายลับ
ไปแล้ว รัตติกาลหมุนมาเยือน ด้านนอกเสียงจักจั่นเรไรกรีดปีกเขย่าตัวกึกก้อง...
แลเลยไปบนฟ้า จันทร์เต็มดวง แต่เป็น...

"พระจันทร์สีเลือด"!!!

 

ได้เนื้อหนังมังสา เนื้อหามากมาย
ได้ทักทายทุกท่านทั่วถ้วนหน้า
หากมีตกหกหล่น ไว้เสวนากันต่อพรุ่งนี้
คืนนี้เหนื่อยเอาการ ต้องขอ
ราตรีสวัสดิ์ไวหน่อยครับ
วันนี้ไม่เจ็บตาเลย...ดีมากจริงๆ
ขอบคุณทุกท่านครับ

 

ขอขอบคุณ อา wanwi และทุกท่านที่เขียนให้ความรู้และความบรรเทิงครับ

 

ขอบคุณท่านผู้เขียนมากครับ คอยติดตามผลงาน และเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานต่อไปครับ ลมหนาวเริ่มพัดมาแล้ว ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ^^"

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอาที่มาถ่ายทอดเรื่องราวสาระและความบันเทิงขอติดตามเป็นกำลังใจให้คุณอารักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
"โอ้ทุกๆตอนล้วนสนุก ถูกใจม่วนชื่น โอ้"

 

ไม่ได้เข้าเว็บหลายวัน จาก 10 หน้านิดๆ กลายมา 40 กว่าหน้าแล้ว ตามอ่านจนอิ่มเอม(สำหรับตอนนี้) และรอคอยตอนต่อไปอย่างระทึกในดวงหทัยพลันครับ

ขอบพระคุณที่สละเวลาบอกเล่าเรื่องราวทรงคุณค่าแบบนี้ครับคุณอา

 

ลมหนาวทะยอยโกรกในยามนี้ นึกถึงบรรยากาศ "นิทานรอบกองไฟ" เมื่อสมัยเด็กๆที่พากันรุมล้อมอังเพลิงเพื่อรับไออุ่นไปพร้อมๆกับเรื่องเล่าจาก "คุณตา" ซึ่งล้วนเป็นประสบการณ์ของ "นายฮ้อย" ที่ต้อนควายฝูงลงเขมร พร้อมนำปัจจัยยังชีพสำหรับชาวเรา จำพวก ปลาร้า ปลากรอบ ขึ้นมา
ยามนี้ก็เช่นกัน "นิทานผ่านจอ" ของท่านพี่wanwi ไม่ผิดอะไรกับสมัยเมื่อครั้งกระนู้น ที่ทำให้เราคอยตั้งตา เมื่อไรหนอราตรีจะมาเยือน จะได้ฟังนิทานสนุกๆกันต่อ
พักผ่อนให้เป็นสุขนะครับท่านพี่ และรีบกลับมาคืนสุขให้กับหมู่เราเฉกดังเดิม ฝากกราบคารวะ "ท่าน ผ.บ." ด้วยนะครับ

 

เป็นกำลังใจให้เสมอ รักษาสุขภาพด้วยครับ เพราะไม่งั้นพวกเราไม่ได้อ่านเรื่องมันๆอีก ต้องฟังเพลง solf rock สมัยก่อนตามยุค ราชาในนามของราชินี จิบเบียร์เย็นๆ ไป แต่จะได้อรรถรถยิ่งถ้าเป็นพ็อคเก็ตบุ๊คแบบอ่านทั้งวันทั้งคืน หรือมีทำละครออกวิทยุแบบสมัยก่อนๆ เรื่องล่องไพรที่ผู้ใหญ่ๆ ติดกันงอมแงม

 

ว้าวกำลังมันเลยครับ เป็นการบุกป่า ลุยเขา ที่ไม่เปลืองกระสุนเลย ได้ทั้งเสียงจิ้งหรีด ริ่งเรไร น้ำตกในป่าใหญ่ไหลรินๆ สิงสาราสัตว์เล็กน้อยใหญ่ นำมาคละเคล้าเล่าเป็นเรื่องราวได้ครบทุกรส รอดูตอนจบว่าจะเป็นเช่นไร จะ happy หรือหักมุม ลุ้นจนเดาไม่ออกเลย...แต่อย่าออกรอบจนเพลินหล่ะกัน ยังมีคนหน้าจอรอท่านอยู่นะครับ

 

ติดตามไม่ทิ้งระยะครับ:z11:z11:z11:z16:z16:z16