เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ได้เวลามาเยือนหลังมื้อเที่ยงแล้วครับ

 

ปลายฝนต้นหนาวสวรรค์ของนักกอล์ฟครับ ท่านนำทาง
โทรศัพท์ก๊วนชวนจนเบื่อ แต่ผมก็ออกรอบเหลืออาทิตย์
ละวัน...พฤหัสที่ผ่านเป็นขนมจนเพื่อนแปลกใจ ไปทำอะไรมา?
ไม่กล้าบอกมันว่า จิ้มหนังสือจนนิ้วหงิก บ่าเคล็ด กลัวมันเฮ
เออ...มึงเขียนต่อไปอย่าหยุด...ฮ่า!

ส่วนเรื่องไม่เปลืองกระสุน จะมีคำตอบอยู่ในบันทึกชัดเจนครับ
ท่านนำทาง ตามอ่านต่อไป ไม่นานก็ทราบ

ขอบคุณการเป็นนักอ่านชั้นเยี่ยม เหนียวแน่น

 

กระทู้นี้ชุมนุมไว้ด้วย...รุ่นเดอะ ที่รู้จริง รู้ลึก
ทั้งหนังสือ เพลง และธรรมะ...ผมมิอาจดูแคลน
โพสท์ท่านผู้ใดเลย ยิ่งจากท่านชัยรัตน์ก็ต้องขอบ
พระคุณ แต่การจิบเบียร์เย็นๆ ฟังราชาในนามราชินี
ผมเลิกประพฤตินานแล้ว ไงก็ขอบพระคุณกำลังใจ
อันท่วมท้นและดียิ่ง รักษาสุขภาพเช่นกัน อย่าจิบ
เบียร์เกินหนึ่งแก้ว(แต่เติมหลายหนนะครับ)

 

ผมดูเวลาที่ท่านหมื่นฯโพสท์...โอ ท่านมาตั้งแต่ตีห้าเศษ
แสดงว่าเวลากาแฟท่านเช้ามาก มิน่าท่านหมื่นฯจึงอารมณ์
สุนทรีย์เหลือหลาย นิทาน"นายฮ้อย"ที่ท่านว่า ทำให้ถวิล
ถึง"นายอ้อยทมิฬ"สุดยอดอมตะปลายปากกา คำพูน บุญทวี

ของท่านหมื่นฯถ้าจำเรื่องราว"คุณตา"ได้มากพอ ถอดมาเป็น
เรื่องเล่าเคล้าจินตนาการกับเรื่องจริง น่าจะมีคนอ่านโขอยู่นา
ผมคนนึงล่ะ ติดตามแน่ๆ...ขอบพระคุณทุกบรรทัด และขอบ
คุณแทบผบ.ด้วยครับ เดี๋ยวนี้เลิกตาเขียวหลังคอมพ์แล้ว เพราะ
ผมไปออกกำลังตามตกลง

 

มีโพสท์เยอะ ตอบมาก หน้าจึงไปไว ไปเร็วปานจรวด
แต่ทุกโพสท์ ผมต้องตอบหมด ไม่ยอมละเลยแม้อันเดียว
เมื่อก่อนกดไล้ค์ กับอนุโมทนาไม่เป็น ตอนนี้ทำได้ทุกช็อต
เหลือแค่ลงรูป รออีกแป็ป ได้สนุกกันมากกว่านี้้กับการ..."แจกพระ"

ขอบคุณที่สละเวลาอ่าน ได้อ่านช้า อ่านมาก ดีกว่าไม่ได้อ่านครับ

 

เตรียมม่วนชื่นต่อเลยครับ น้องบานชื่น
รอชำระโพสท์หมดอีกครู่เดียว

 

ยินดีครับ น้องเส้าหลิน ขอบคุณคำพร
ขอให้น้องแข็งแรงมากๆเช่นกัน อย่าเจ็บ
อย่าจน ทุกคนต้องการ

 

ใช่..ลมหนาวโชยมายาว ปีนี้น่าจะหนาวจัด
คิดถึงชาวเขาเหนือ อิสาน ใครไปทำบุญแจก
ผ้าห่ม เสื้อกันหนาว แจ้งด้วยเด้อ จะร่วมสมทบ
ทุนกันให้ได้มากๆหน่อย...รักษาสุขภาพเช่นกัน

 

ครับ...ขอบคุณการทักทาย สั้นๆ ง่ายๆได้ใจความ
ขอบคุณแทนทุกคนที่เข้ามาโพสท์ให้ความรู้ บันเทิง
เริงรมย์ ครบทุกรสชาติเช่นเดียวกัน

 

ยินดีน้องเมษ...หมดโพสท์นี้ ตามต่อกันได้ครับ

 

เรียนท่านผู้อ่านที่รัก

ผมเข้ามาเขียนในเว็ปนี้ เมื่อ11ตุลาคม วันนี้11พ.ย.ก็ครบหนึ่งเดือนเต็ม
มีผู้อ่านและโพสท์กำลังใจล้นหลามทุกรายทางที่เขียนและพัก จำนวนการ
เปิดอ่านก็ใกล้สามหมื่นอีกไม่ไกล ถือว่ามีผู้อ่านมากพอสมควร สำหรับเว็ป
ที่หนักไปทางธรรมมะ ศาสนา พระเครื่อง และพลังจิต การเขียนเรื่องนอก
เหนือสิ่งเหล่านี้ให้ฮิตเป็นเรื่องยากมาก...แม้ว่าเรื่องราวที่ผมเขียนจะอิงแอบ
ธรรมะ จิต พระเครื่อง มากพอควร แต่ก็ยังคนละแนวกับที่ทุกท่านเสนอกัน
อยู่ดี ผมจึงเชื่อว่าถ้าเรื่องนี้ได้โลดแล่นข้างนอกถูกวิถีทาง จะมีคนอ่านถล่มทลาย

แต่...ครับแต่ผมแค่เชื่อ แต่ผมไม่ทำอย่างที่เชื่อดอกครับ ผมขอปักหลักอยู่กับ
มิตรรักนักอ่านอยู่ตรงแห่งหนที่นี่ ไม่โยกย้ายไปที่ไหน แม้มีพรรคพวกที่ได้อ่าน
แล้วบอกว่า เฮ้ย...เรื่องบ้าอะไร ทำไมมันน่าอ่าน มหาสนุก มันส์สุดอย่างนี้
เอาไปลงเพจดังๆ เปิดเฟซเขียนเลยมึง...ผมก็เฉยๆ เพียงเอามาเล่าสู่กันฟัง
เพื่อบอกว่า เมื่อเรื่องตะลุยตะนาวศรีจบลงไป ผมจะทำการแจกพระเครื่อง
หลวงปู่โต๊ะตามสัญญา ไม่ต้องรอให้ครบหนึ่งแสนวิว หรือการมีห้าดาวบ้าบอ
คอแตกอันใด...ซึ่งน่าจะแจกได้ประมาณต้นธันวาคมก่อนปีใหม่ ผมจะเขียน
เรื่องหลวงปู่โต๊ะให้อ่านเล็กน้อย แล้วแจกพระท่าน

ไม่ต้องรอด้วยความระทึกหรอกครับ รอลุ้นเล็กๆก็พอ กติกาก็ไม่มีอะไร
มาก...มีกติกาก็เหมือนไม่มี เอาแค่พอให้เห็นว่า ของแจกมีค่า อย่า
เป็นของฟรีที่ไร้ค่าเหมือนเรารับใบปลิวตามสถานีรถแล้วโยนทิ้ง

คุยกันยาวๆ เกินหอมปาก หอมคอ ต่อเรื่องกันเลยครับ...

 

(ต่อ)...ขุมทองตะนาวศรี-ปีศาจปู่โสม!!!
-------------------------------------
-------------------------------------

ลุงพรานเอียงหน้าแหลมๆเล็กๆมาโผล่ข้างตัวผม เหลือกตาขึ้นสูง...ทำหน้าแหยเก

"คืนอาถรรพ์ นายทหาร" แกว่า ชี้มือไปที่พระจันทร์ดวงโต สีช้ำเลือดช้ำหนองสยอง
ขวัญ มีหมู่เมฆลอยมาบังชั่วครู่ แล้วเปิดออกสลับกัน แสงแดงของมันสาดส่องทั่ว
ผืนป่า ไล้อาบทุกอย่างเป็นประกายเงาลึกลับ เงาจันทราที่ไร้แสงในตัวเอง ไม่สะท้อน
กับสิ่งใด แต่มันฉาบทาบทับลงไป ทุกบรรยากาศที่ตาเห็นกลางแสงไฟฉายส่องผ่าน
ชวนให้ขุมขนทุกเส้นในร่างลุกชูชัน!

ยอดไม้ที่ไหวเอนตามแรงลมเบาๆ ยังคล้ายมือปีศาจกวักไกวเรียกวิญญาณไปสมทบ
เป็นคืนผีตื่น อาถรรพ์ป่าตื่นตัวทำงานเต็มที่ ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งกีดขวาง...ป่าไม่มีรังสี
จากคลื่นวิทยุ โทรทัศน์ ไม่ถูกพลังงานไฟฟ้ารบกวน ปราศจากขุมพลังที่จะเบี่ยงเบน
พลังอื่นๆมิให้รวมตัวกันติด เช่นในเมือง

พลังอาถรรพ์แห่งป่า จึงเป็นพลังงานเหนือโลกที่ยังคงศักดิ์สิทธิ์ มีอิทธิฤทธิ์ เข้มขรึม
เข้มขลัง ทรงพลัง...อาถรรพ์ป่าพร้อมระเบิดสำแดงเต็มรูปแบบเมื่อโดนกระตุ้น...

คืนนี้ "พระจันทร์สีเลือด"คือแหล่งกระตุ้นพลังงานนั้น!!

อากาศกดทับ หนักอึ้ง ลมทิ้งช่วงไม่ได้ยินเสียงซ่าจากยอดไม้ไหวเอน...ผมส่องไฟ
ไปที่ต้นไม้นอกถ้ำ ต้นกิ่งหักพับที่เห็นไอ้พลาย งางามเกเรเฝ้าเราอยู่...ดวงตาแดงๆคู่หนึ่งเรียวเล็กเหมือนตาปีศาจ สะท้อนแสงไฟฉายทันที

มั้นตื้อ ! มันบ้า! มันไม่ไปไหน !

ผมกวักเรียกบักสมมาหา ถามว่าไปเก็บไม้ฟืนมีกิ่งไม้ยาวติดมามั่งไหม?...ไอ้หนุ่ม
นักสู้ที่ราบสูง ถอยหลังไปพักเดียวก็หอบกิ่งไม้ยาวมาให้3-4กิ่ง ผมคัดก้านเหมาะๆ
เอามีดลิดเฉาะให้เป็นก้านเดี่ยว วัดความยาวให้ได้ตามต้องการ แล้วปักประสานกัน
เป็นง่าม ผมก็ได้ฐานปืนยาว "สไนเปอร์"! เหมือนตอนยิงหมู เป็นความคิดที่แล่น
พรวดขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน เพราะซัดหมูป่าได้แท้ๆ

แบบนี้ผมซุ่มยิงไอ้พลายได้ง่ายขึ้น มึงเผลอเข้ามาใกล้สักหน่อยเหอะ หันหน้าตรงมาทางปากถ้ำ ผมเพียงต้องทำใจให้มั่นว่า แก็ปไทยทำ ไทยใช้ ล้มช้างไทยแท้ (หรือ"พม่า"หว่า)ได้แน่ ถ้าเข้าจุดตาย!!

ทุกคนอยู่ข้างหลังผม ดูผมทำฐานปืนเงียบ พอเสร็จเพื่อนเกียรติถามว่า..."มึงจะล่อ
มันเข้ามา ให้ยิงตรงๆ ยังไงว่ะ?"

ผมสั่นหัวว่าไม่รู้ มันเข้ามาตรงๆอย่างเดียวไม่พอ ต้องนิ่งเป็นด้วย ยิ่งยากสาหัสยก
กำลังห้า มันต้องอย่าส่ายไป ส่ายมา ให้เล็งจุดตายอีก...ยากยกกำลังสิบ ผมบอก
ลุงพราน ลองแนบตัวข้างผมดูทีว่า ลุงจะลั่นไกพร้อมผมทีเดียวสองกระบอกถนัด
หรือไม่?...ลุงพรานเบี่ยงตัวตรงปากถ้ำคับแคบ ร่างเล็กของลุงอิงแอบกับผมง่ายๆ
แกบอก ยิงได้เหมาะมาก ไม่บัง และเกะกะทางปืนผม

เอาล่ะ...2กระบอกสังหารพร้อม มีเกียรติยืนรอสำรองซ้ำด้านหลัง เรายิงแล้วถอย
ฉากหลบให้เกียรติพุ่งเข้ายิงเป็นกระบอกสุดท้าย ต้องยิงมันให้ร่วง อย่าทำมันเป็น
คชสารลำบาก บาดเจ็บ หาไม่แล้ว มันจะกลายเป็น นักฆ่าบ้าเลือดจนกว่าจะตาย
ใครเจอะมัน ถ้าเป็นคน โดนมันกระทืบแหลกคาตีน ไม่มีเหตุผล ไม่มีการเตือนหรือ
ถามไถ่

อันตรายของการยิงสัตว์ใหญ่ระดับช้าง เสือ ควายป่า หมีควายฯ ให้เป็นสัตว์วิบาก
หรือสัตว์บาดเจ็บอยู่ตรงนี้ เป็นสิ่งที่พวกเรารู้เพราะลุงพราน คอยสอน คอยเตือน
คอยบอกทั้งทางตรงและอ้อมอยู่เสมอ ลุงนับเป็นพรานคุณธรรม ไม่ทำลายหรือฆ่า
เกินกว่าคนธรรมดาคนเดียวต้องการ ในห่วงโซ่อาหาร ลุงก็เหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่ง
ฆ่าเพียงเพื่ออยู่รอด ไม่เคยฆ่าเพื่อค้ากำไร สิ่งเหล่านี้แกพร่ำบอกเราทุกครั้งก่อน
ออกเดินป่าด้วยกัน

ทุกท่านจะเห็นว่า...ผมไม่เคยบรรยายวิธีการฆ่าอันโหดร้ายต่อสัตว์ป่าให้ฟัง ในบัน
ทึกผม จะมีวิธีการฆ่าที่เรียบง่าย มีศิลปะ วัดดวงทัดเทียมกัน ไม่มีการทุบตีทารุณ
รุมยิงให้สาสมหรือหนำใจ...กระหน่ำแทงหฤโหดนับสิบๆแผล!

ผมไม่เคยภูมิใจกับกระสุนทุกนัดที่ลั่นออกไป แล้วมีชีวิตหนึ่งปลิดปลิว หลุดจากขั้ว
ร่วงหล่นไปสู่หุบเขา เงามรณะ ผมเศร้าใจทุกครั้งที่มีการตายเกิดขึ้น...

นี่ยังเป็นคำตอบว่า...ทำไมผมไม่เลือกเส้นทางเป็นยอดพรานไพร ทั้งที่ลุงเฒ่ายืน
ยัน นั่งยัน นอนยันว่า ยึดอาชีพนี้เมื่อไหร่ ทุกพรานแห่งตะนาวศรี ไม่มีใครเทียบผม
ได้สักคน ผมคือยอดนายพรานไร้เทียมทานตัวจริงทั้งวัย หัวใจ และความแม่นปืน!

 

ผมสั่งบักสมเตรียมไฟฉาย 2 กระบอกในมือ ให้เกียรติมายืนค้ำหัวผมประทับปืน
ท่ายิง ส่วนผมหมอบยิงท่า"สไนเปอร์"..."กูยิงก่อน มึงยิงซ้ำทันที" และเตือนลุง
ยิงตรงไหนก็ได้ที่คิดว่าเป็นจุดตาย

แก็ปทำเองสามกระบอกพร้อม..."ฉายไฟส่องรบกวนตามัน"ผมบอกบักสมด้วยอา
รมณ์นิ่งเยือกเย็นไม่วอกแวก ไฟฉายสองกระบอก จับตาซ้ายมันที ตาขวามันที เล่น
สงครามจิตวิทยา รบกวนประสาทที่มันคงไม่เคยพบเจอ...เจ้าคชสารที่อยู่ห่างไป
เกือบยี่สิบหลา ชูงวงร้องขุ่นเคือง ขยับตัวออกมาจากเงามืด แล้วก็ร้องแปร๊น แปร๋น
วิ่งเข้ามาดังพายุกระหน่ำ โถมเอาหัวชนกองดิน กองหินปากถ้ำตูมสนั่น!

พรานไพรสมัครเล่นใจฉกาจพวกผมหงายหลังผลึ่ง คิดไม่ถึงว่ามันเอาก่อน ตั้งหลัก
กันไม่ทันจริงๆ ลุกขึ้นตั้งลำได้เล็งปืนอีกที เห็นแต่บั้นท้ายมันเขย่าไหวๆ หางส่ายกวัด
แกว่ง กลับไปใต้เงาไม้ที่เดิม ถ้าตาไม่ฝาด บั้นท้ายมันยักย้ายส่ายตะโพกเยาะเย้ยนิดๆ
ด้วยซ้ำ ทำนอง...กูอัดมึงเมื่อไหร่ก็ได้!!

ผมชักบ้าร้องตะโกนไล่หลัง..."เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย แน่จริงมาอีกทีสิโว้ย"...เสียงตะโกนผม
ระงมก้องป่าสีเลือด แต่มันหาสนไม่ คงส่ายตะโพกหายไปในเงามืด

แต่แล้ว...มิทันที่ผมจะแผดเสียงโมโหระห่ำโกรธอีกหน เสียงแปร๊น แปร๊น จากคชสาร
เกเรก็ดังขึ้นอีก คราวนี้มันมีความโกรธรุนแรงจนสัมผัสในน้ำเสียงได้ และยังเจือผสมความเจ็บปวดแปลกๆ

ผมรีบตะโกนบอกทุกคนเตรียมปืน เข้าประจำที่..."สม ไฟฉาย"

แสงไฟฉายสองกระบอกจับไปข้างหน้า...โอย..!พ่อแก้ว แม่แก้ว เกิดมาไม่มีทางเห็น
หรือพบเจออีกแล้ว ไอ้พลายจอมเกหันกลับมาหาเรา แต่กลางแสงไฟมันเดินตรงมา
ช้าๆ บนหัวมันมีโป่งค่างอยู่ข้างละตัว...เจ้ากองกอยมือหนึ่งดึงหูใหญ่เหมือนใบตาล
มันไว้ อีกมือปิดตามันคนละข้างกระตุกหูให้มันเดินเป๋ๆอย่างกับจูงช้างตาบอด หรือตาบอดคลำช้าง มันชูงวงร้องลั่นป่า งวงมันกวัดไกวเหนือน้ำเต้าปิดจุดตาย เพราะจะ
ใช้งวงคว้าจับเจ้าโป่งค่างลงมาฟาด แต่เจ้ากองกอยตัวเล็กๆว่องไวเหมือนสายลม
ทั้งคู่เต้นหยองหยอยบนหัวมันเหมือนเต้นระบำปีศาจ กลางแสงจันทร์สีเลือด!!

"ยิงโคนงา นายทหาร"..ลุงพรานเร่ง ผมบอกสมฉายไฟนิ่งไว้ สมกับผมกลายเป็น
คู่มือ คู่ขารู้ใจ เจ้าช้างเกเรถูกองกอยจูงมาใกล้หน้าถ้ำไม่เกินสิบก้าว หน้าตรงประ
จันบาน เป้าชัดจากไฟฉายบักสม ยิ่งกว่าเป้างานวัด

ผมเหนี่ยวไก ยิงพญาคชสาร ราชาแห่งส่ำสัตว์ตัวใหญ่ที่สุดในชีวิตทันที...ควันปืน
ผมยังไม่จาง เกียรติกับลุงพรานก็ซ้ำเข้าไปอีกทั้ง2กระบอกเหมาะเจาะ

ภูเขาเคลื่อนที่ถลามาข้างหน้า คู้เข่าหน้าลงเอางาทิ่มพื้น แล้วตะแคงตัวทางขวาล้ม
โครม โป่งค่างร้อง ก๋อย ก๋อย ระทึกป่ายามราตรี เว้นจากเสียงปืนกับเสียงกองกอย
แล้ว ป่าเงียบสงัดเข็มตกเล่มเดียวยังได้ยิน ครั้นร่างพญาช้างสารเอียงแตะพื้น2โป่ง
ค่างก็กระโดดหวือ ทิ้งเสียงก๋อย ก๋อย หนสุดท้ายอย่างปรีดา หายวับไปดังล่องหน

พวกเราตะโกนเหมือนคนบ้า แหกปากสุดเสียงก้องถ้ำ ก้องป่าพนาเถื่อน เสียงบ้าคลั่ง
ปลดปล่อยอะดรีนารีลทุกหยาดหยดออกจากร่างกาย... บวกกับเสื้อผ้ารุ่งริ่ง ผมเผ้า
รุงรังเป็นกระเซิงไม่เจอหวี กลิ่นตัวสกปรกไม่เจอน้ำ ขาดการขัดสีฉวีวรรณหลายวัน...

สภาพเราดีกว่า เจ้ากองกอยโป่งค่างเล็กน้อยเท่านั้น!!!

 

พักอีกยกครับ มาระทึกกันต่อช่วงค่ำ
ความระห่ำเดือดยังมีอีกเหลือเฟือ
ให้นิ้วหายหงิก ตาหายเคืองก่อนนะ
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านครับ

 

เพียงแค่ ท่านนำเรื่องราว มาเปิดเผยให้ทุกคนได้อ่านกัน ก็เป็นบุญอย่างยิ่งแล้วครับ นี่จะแจกพระอีก สาธุ ขอให้ผลบุญที่ท่านได้ทำในครั้งนี้ ให้ครอบครัวท่าน มีแต่ความสุข ความเจริญ อย่าเจ็บ อย่าจน ครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณ คุณอา ครับ น่าตื่นเต้นอีกแล้ว
ยินดีด้วยครับ ฉลองการ ล่องไพร ครบ 1เดือนแล้ว 11/11/16

ติตตามอ่าน ตอนต่อไป 555

 

ขอบคุณมากคร้บคุณอา
เนื้อเรื่องพิสดารตามติดๆ
ย้งเดาไม่ถูก มันส์ๆครับ

 

ขอบคุณครับ
กำลังเพลินอยู่เลยครับ
รอติดตามตอนต่อไปอยู่ครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
แฟนคลับ หน้ามล คนเดิม

 

สวัสดีครับแฟนหน้ามลคนเดิม
ขอให้หน้ามลเช่นเดิมตลอดไป...สาวตรึมครับ555

 

เดาถูกน้องบานชื่นคงเลิกตาม
คนเขียนบางทีก็มึนกับ
บันทึกหักมุม..เดี๋ยวมาต่อกันครับ