วัฏสงสาร เราสามารถหลุดออกจากวงโคจรนี้ได้อย่างไรครับ

"ในสมัยพุทธกาล มีการบรรลุธรรม เพียงได้ฟัง พระพุทธองค์ เทศนา สักครั้ง ก็บรรลุ อย่างน้อยก็พระโสดาบันบุคคล"

เท่าที่ผมเข้าใจนะครับ อาจผิดได้

ในกลุ่มชาวพุทธ มี สองส่วน

1บุคคล(ดวงจิต)ที่เกี่ยวข้องกับพระโพธิสัตว์มาแต่ต้น
พระโพธิสัตว์พาบำเพ็ญสร้างบารมี(เลี้ยงมากับมีอ)
กลุ่มนี้บารมีจะเต็ม แล้วรอ..
พอถึงยุคของโพธิสัตว์จะสำเร็จโพธิญาณ
จะมาเกิดรอพระศาสดา(เป็นคน เทวดา พรหม) เพื่อฟังธรรม ด้วยอุบายทำลายอาสวะกิเลส
ฟังครั้งหนึ่งก็บรรลุธรรม หรือฟังครั้งที่สอง ที่สาม ก็บรรลุ
อุปมาเหมือน ท่านว่านเมล็ดข้าวไว้ในนา พอโตออกรวงข้าว พระโพธิญาณมาเก็บเกี่ยว

2ส่วนเป็นพุทธบริษัทสี่ เป็นธรรมดาของพระพุทธเจ้าทุกองค์ ต้องก่อตั้งศาสนา
ส่วนนี้เกี่ยวกับพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ จนถึงองค์นี้ พาสั่งสมบารมี ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ถ้าบุคคลใดพร้อมบรรลุธรรม
พระโพธิญาณจะไปโปรด..


มาปัจจุบัน พระโธิญาณเข้านิพพานแล้ว ก็พึงตนเอง อาศัยแผนที่ พระธรรมคำสอน เป็นแนวทาง..

 

เท่าที่ผมสัมผัสมา ทุกสำนักเขาก็ว่า..บรรลุธรรม...กันทั้งนั้น
เราก็ไม่ว่าอะไรแระ บรรลุแล้ว ก็อนุโมทนาด้วย

เมื่อไม่มีพระโพธิญาณ คอยตรวจเช็ค..ก็ต้องเช็คตัวเอง...

 

ถ้าญาณ กับสัมปชัญญะ กับนิพพานธาตุ คือ อันเดียวกันแหละ เหมือน สติ กับจิต ก็คืออันเดียวกันแหละ

แล้วเหตุใดบุคคลที่ได้ บุพเพนิวาสานุสสติญาณ จุตูปปาตญาณ จึงไม่ตรัสรู้ ไม่ได้นิพพาน

นอกจากนี้ พระไตรปิฎกเอง ยังกล่าวไว้หลายที่ บุคคลหนึ่งเดียวที่มี บุพเพนิวาสานุสสติญาณ จุตูปปาตญาณ ได้ตลอดกาลอันอนันต์มีเพียงพระพุทธองค์ แต่พระสาวกและปวงชน ย่อมไม่อาจได้ญาณนี้โดยบริบูรณ์แต่กลับนิพพานได้

ถ้าท่านอ่านแล้วเข้าใจว่า จิต คือ สติ หรือ สติ คือ จิต ก็เหตุใดบุคคลยังทำชั่วกันได้ ทำดีกันได้ แต่ในพระไตรปิฎกกล่าวไว้ชัดเจนหลายที่ สติย่อมเกิดแต่จิตที่เป็นกุศล และจิตที่ประกอบด้วยสติ สติย่อมห้ามจิตประกอบอกุศล

ถ้าสัมปชัญญะ คือ นิพพาน จิตหลายดวงที่ประกอบด้วยสัมปชัญญะเหตุใดยังไม่นิพพาน ยังเป็นจิตปุถุชนอยู่

ในพระไตรปิฎกกล่าวไว้เองว่า ความดับกิเลส คือ นิพพาน การเห็นไตรลักษณ์ไม่ใช่นิพพาน พระโพธิสัตว์เห็นพระไตรลักษณ์ตั้งแต่ยังไม่ได้นิตยโพธิสัตว์ ก็ยังเวียนว่ายเป็นโกฎิๆ ชาติ และในญาณ ๑๖ ก็มีหลายญาณที่เห็นไตรลักษณ์ที่ยังไม่ถึงขั้นทำลายกิเลสสักตัว หรือแม้บางส่วนเลย

ทั้งนี้ ที่ผมแย้งไปผมแย้งตามหลักอภิธรรมที่เค้าถกกัน คือฟังเค้ามา ซึ่งผมว่ามัน make sense นะ

แต่ที่ท่านอธิบาย มันขัดกับที่ฟังเค้ามา ช่วยอธิบายให้เข้าใจมากกว่านี้ หรือยกคำในพระไตรปิฎกที่ชี้ชัดไปเลย

 

.....พระพุทธเจ้า ได้บำเพ็ญ บารมีอย่างยิ่งยวด เพียงเพื่อ ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ดังนั้นพุทธญาณจึง เป็นแพคเกท ของพระองค์ ที่่จะได้รับ

....คนที่ได้ญาณต่างๆแล้วไม่บรรลุธรรม เพราะเอาไปใช้ที่ผิด ต้องลำดับนะครับ จาก สุตตะมยะปัญญา ไปสู่ จินตามยะปัญญา แล้วทำการภาวนาให้เกิดญาณเห็นความเป็นไตรลักษณ์ การภาวนาจนเกิดญาณ แล้วเอาไปใช้ที่ผิด เสียของครับ

....คุณ ณฉัตร เชื่อหรือไม่ว่า การตรัสรู้ จะต้องเกิดญาณรับรู้ ที่เรียกว่าวิปัสสนาญาณ การเห็นไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า ด้วยญาณ เรียกว่า การตรัสรู้

....เมื่อตรัสรู้ แล้ว จิตจึง แล่นเข้าสู่สภาวะ ปราศจากกิเลส จิตที่ปราศจากกิเลส เรียกว่า จิตที่อยู่ในสภาวะนิพพาน เพราะนิพพาน แปรว่า ดับเย็น

....จิตที่ปราศจากกิเลส ไม่ใช่ นิพพานธาตุนะครับ เพราะ จิตที่ดับเย็น คือจิตที่เข้าสุ่นิพพาน นิพพานธาตุ คือธาตุที่ดับเย็น

....ถ้าเราเข้าใจอย่างนี้ จะเข้าใจไปถึงว่า เมื่อพระอรหันต์ตาย จิตดับ แล้วไม่ เกิดอีก คงเหลือแต่นิพพานธาตุ
....นิพพานธาตุ ก็มีการรับรู้ ที่เรียกว่า อยัตนะนิพพาน

....การเกิดญาณเห็นไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า คือการตรัสรู้ คือการบรรลุธรรม
....การที่จิต เห็นไตรลักษณ์ของขันธ์ห้า คือ การมีปัญญาระดับ จินตามยะปัญญา หรือสุตตะมยะปัญญา

.....ทำไมท่านคิดว่า สัมปชัญญะคือ เจตสิค (เครื่องประกอบจิต) เจตสิค 52 มีด้วยหรือครับที่ว่า มีสัมปชัญญะด้วย

.....ในพระอภิธรรม สอนว่า จิตมีลักษณ์ 108 แบบ โดยที่มีเปลี่ยนไปตามรูปแบบของเจตสิค โทสะ มี 2 ดวง โมหะ มี 2 ดวง โลภะมี 8 ดวง พระโสดาบัน ไม่เกิดโทสะทั้งหมด ดับโมหะได้ 1 จึงยังต้องเวียนว้ายตายเกิดอีก ส่วนโลภะดับได้แต่ไม่หมด จึงมีความอยากอยู่ มีลูกมีเมียอยู่

....สัมปชัญญะคือความรู้สึกตัว มันเป็นการรู้สึกตัวของ สัตว์โลก

....ตัวญาณ ตัวสัมปชัญญะ ก็คือ กริยาของ นิพพานธาตุนั้นเอง

....ถ้าท่านคิดว่าสัมปชัญญะก็คือจิต หรือส่วนประกอบจิต แล้ว จะทำสติปัฏฐานอย่างไร

....โลกมันแบ่งกันสองส่วน ส่วนของจิต กับส่วนของสัมปชัญญะ ส่วนของจิต อย่างที่ท่านอ่านในเวบบอร์ด เห็นโน้นเห็นนี้ มีพลานุภาพ โอ้อวดกันล้วนมาจากสภาพจิตที่ปรุ่งแต่งทั้งสิ้น
....โลกสัมปชัญญะ คือไม่เกี่ยวข้องกับจิต แค่ดับเย็นรู้สึกตัว เฉยๆ เท่านั้นเอง

....จงอยู่ในสัมปชัญญะ อย่าอยู่ในจิต ผมจะยกตัวอย่างพระสูตรดังนี้
...." [๗๐๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเที่ยวไปในอารมณ์ ซึ่งเป็นของบิดาตน
อันเป็นโคจร เมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในอารมณ์ ซึ่งเป็นของบิดาตน อันเป็นโคจร มารจักไม่ได้
ช่อง มารจักไม่ได้อารมณ์ ก็อารมณ์อันเป็นของบิดา อันเป็นโคจร คืออะไร? คือสติ
ปัฏฐาน ๔ สติปัฏฐาน ๔ เป็นไฉน? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มี
ความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย ย่อมพิจารณาเห็นเวทนา
ในเวทนาอยู่ ... ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ ... ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร
มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้คือ อารมณ์ซึ่ง
เป็นของบิดาตน อันเป็นโคจรของภิกษุ.

.....ขอบคุณนะที่คุยด้วย ที่ว่า "make sense " ผมว่าท่าจะฟัง อ.สมศักดิ์ เจียมหรือเปล่า ครับ ขอบคุณครับ

 

พยายามจะเข้าใจนะครับ ถือว่าเป็นการแสดงความเห็นที่แตกต่างไปจากที่เคยฟังจากคนอื่น ตรงนี้ ถ้าไม่มีใครแสดงความเห็นเพิ่มเติม ว่างๆ ผมคงต้องถามพระท่านสักองค์สององค์เกี่ยวกับเรื่องนี้

 

ผมว่าจะไปถามใคร เป็นอนิตโพธิสัตว์ รู้เรียนเรื่องจิต ว่าทำงานอย่างไร
เรียนรู้ มาเป็นอสงไขย จะไปถามใครอีก...?

มั่นใจหน่อยสิครับ...จะได้พยากรณ์เสียที,,,

 

.......ขอบคุณที่ อ่าน ครับ

.....คนเรามีหลายประเภท อย่างคุณ ณฉัตร ศึกษาธรรมะ ก็เพื่อการบรรลุธรรม (ผมเดาเอา)
.....คนที่เรียนธรรมะ เรียนปริยัติ เพื่อได้เป็นมหา เปรียญธรรม 9 ประโยค
.....บางคนเรียน พระอภิธรรม เพื่อให้ได้วุฒิ หรือเพื่ออยากรู้

.....แต่ละคนจะเข้าใจในธรรมะต่างกันไปเรียนเอาวุฒิ ก็จะรู้อย่างนกขุนแก้วขุนทอง เรียนเพื่อบรรลุ ก็รีบร้อนเกินไป ใจก็อยากจะปฏิบัติ

.....แต่สำหรับผมตอนแรก ผมฟังทุกสำนัก อะไรมีให้ดาวน์โหลดฟังหมด แต่ไม่อ่านมันเสียสายตา แล้วลองปฏิบัติ ตามนั้น ปรากฏว่า มีหลายเรื่องหลายราวที่ได้มา มีปัญหาแบบถามใครดี ประมาณนั้น

.....สุดท้ายผมมาฟังพระไตรปิฏก บอกได้เลยผมฟังเอามัน ท่อนได รู้สึกมัน ย้อนไปฟังใหม่ มันเป็นไฟล์เสีย ฟังได้เรื่อยๆ ผมฟัง สามรอบ แต่มีบทหนึ่ง ผมฟังได้ไม่เกิดสองครั้ง ต้องปิด ตอนพระพุทธองค์ กล่าวกับพระอานนท์ ตอนปลงอายุสังขารนั้นแหละ

....ผมมีเวลาเหลือเฟือ ผมฟังเอามัน ผมฟัง จินตนาการว่าผมคือพระภิกษุรูปหนึ่ง ที่นั่งอยู่ใต้โคนไม้รอมรอบ พระพุทธองค์ เหงี่ยงหูฟัง

....ผมใช้เวลาการเข้าครัวเช้าหนึ่งชั่วโมง เย็นหนึ่งชั่วโมง และ ตอนขับรถไปทำงาน ไป ยี่สิบนาที กลับยี่สิบนาที

....ที่ผมเล่ามานี้ เป็นสิ่งที่ผมเคยทำ สามสี่ปีก่อน หลังๆมานี้ผมก็ปฏิบัติ เบาๆ เพราะต้องทำงานหนักอยู่

....สิ่งที่ผมเข้าใจ นำมาเล่าให้ท่านฟัง ท่านไปถามพระ ไปถาม นักอภิธรรม ก็ไม่มีทางได้คำตอบ


....ถ้าอยากรู้ ฟังพระไตรปิฏก ฟังแบบ เอามัน ฟังให้จำได้ทุกบทยิ่งดี เอาส่วนพระสุตันตะก็พอนะครับ

....การฟังธรรมะให้ดี ต้องมี สัมปชัญญะ คือรู้สึกตัวอยู่ตลอด สัมปชัญญะคือสิ่งที่ต้องฝึก


....คุณ ณฉัตร เคย เห็นคมมาเถียงผมไหม ผมยังไม่เคยจนแต้ม


.....ผมไม่ได้ฉลาดกว่าพวกคุณหรอก เพียงพวกคุณ ไม่เรียนมาจากต้นฉบับ

 

ผมว่าเราเป็นชาวพุทธ ต้องทำตัวให้..โง่เข้าไว้..จะได้ฉลาดขึ้น

ถ้าทำตัวฉลาดเสียแล้ว จะ ไม่รู้จักคำว่าโง่...

 

อันนี้ผมไว้สอนตัวผมเองนะครับ

 

ถึงเคยได้อะไรมา ก็ทำเหมือนไม่ได้

แล้วเรียนรู้อีกหลายๆ รอบ หลายๆ รอบ

 

ทำตามพระศาสดา ชี้แนะให้พระสาวกนำออกไปเผยแพร่
-ไม่ทำความชั่วทั้งหมด มีศีลเป็นปรกติ
-ให้ทำความดีให้ถึงพร้อม มีพรหมวิหารเป็นฐาน
-ทำจิตใจให้ผ่องใส มีนิพพานเป็นอารมณ์

หรือปฏิบัติตามรอยบาทพระศาสดา
อ้างถึงวันที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้
*ทรงตั้งสัตยาธิษฐานอย่างแน่วแน่
*ทรงได้ญาณที่ทำให้ระลึกชาติได้ ทรงระลึกรู้ได้ว่าเกิดเป็นอะไรๆมากมาย สุดท้ายต้องตายทุกชาติ ไม่มีชาติไหนไม่ตาย
*ทรงได้ญาณที่ทำให้รู้ได้ว่าก่อนมาเกิดเคยเป็นอะไรทำอะไรไว้คิดอย่างไร(จึงมาเกิดในชาติต่อมา) และหลังจากตายจากชาตินี้จะไปเกิดเป็นอะไร(เพราะคิด และทำอย่างไร)
*ทรงได้ญาณที่ทำให้รู้ได้ว่า เมื่อมีธรรมที่ทำใหเกิดในวัฏฏะสงสาร ย่อมมีธรรมที่ทำให้ไม่ต้องเกิดในวัฏฏะสงสาร(อริยสัจสี่)

 

......ไม่เข้าใจ ความหมายที่คุณกล่าว อะไรคือโง่ อะไรคือทำตัวฉลาด

......ถ้าคิดว่าโง่ไม่ต้องมาโพส เขาเรียกว่าโชว์โง่

.....ถ้าคิดว่า ฉลาด ก็มาคุยกัน โง่เก็บเอาใว้

.....มาคุยกันแบบคนฉลาด มีการศึกษา แบบผู้ดี แบบนักปราชญ์คุยกัน อย่าใช้อารมณ์

.... คุณเคยหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านแล้ว ผมถามว่า คุณอ่าน ทุกหน้า ทุกคอลัมน์หรือเปล่า ส่วนผมนะ อ่านเฉพราะสิ่งที่ผมชอบ และเห็นว่าดี สิ่งที่ผมโพส คุณไม่ชอบ ก็ข้ามไปสิครับ มันจะรบกวนอะไรละครับ ถ้ามันเป็นเสียงรบกวน ก็ว่าไออีกอย่าง แถมอีกอย่างนะ ทำไมมาทักผมด้วย เออ แปลก ไม่ชอบแต่มาทัก

....คนส่วนใหญ่ ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่ผมนำมาโพสหรอกครับ ไม่จำเป็นต้องมา ทำลายความน่าเชื่อถือของผมหรอก ใครจะเชื่อ นอกจากผมเชื่อของผมคนเดียว

....ถ้ามีคนใจกว้างเชื่อสิ่งที่ผมโพส แล้วลองไปฟัง พระไตรปิฏก จะเห็น สิ่งที่ผมโพส ยังไม่มีส่วนไดแย้งกับคำสอนหลักเลย


.....ผมจะบอกให้ทุกคนทราบนะครับ ท่านจะเห็นผมแค่ตัวหนังสือนี้แหละ ไม่มีทางที่จะแสดงตัวตน เพราะผมไม่ต้องการ อะไรจากสังคม เพียงแต่อยากรู้ว่า นักปฏิบัติส่วนใหญ่เขา เรียนอย่างไร มีความรู้สึกนึกคิดอย่างไร ผมไม่สร้างชื่อเสียงหรอก เอาไปทำไมชื่อเสียง ไร้สาระ

....แม้แต่ฟังธรรมะ ผมก็ฟังเพื่อความมัน เพื่อ อยากรู้ว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไร

....การเรียนธรรมะ ฟังอย่างเดียวไม่พอ ต้องฝึกด้วย ก็เหมือนการฝึกขึ่จักรยาน ฝึกวายน้ำ อ่านแต่ทฤษฏี ก็จะเข้าใจสิ่งที่ ท่านสอนได้อย่างไร

 

ครับ

 

อะไรคือโง่ อะไรคือทำตัวฉลาด

ผมมองแบบโง่ๆนะครับ

ชาวพุทธมีสองแบบ

1พวกที่เรียนรู้อะไรมา จะทำให้เจ้าของฉลาด จนเกิด สภาวะ แห่งความรู้แจ้ง..

2พวกที่เรียนรู้อะไรมา จะทำให้เห็นจิตโง่ ของเจ้าของ..

.

 

....คุยกันแบบ ไม่ต้องเครียดนะครับ คือถ้าตอบก็ดีถ้าไม่ตอบก็ไม่ว่ากัน

....ศัพย์ใหม่ ที่ว่า จิตโง่ อยากถามว่า มันคืออะไร แล้วถ้ามีจิตโง่ แล้วมีจิตฉลาดหรือเปล่า

....ผมเคยฟังแต่ จิตที่เป็น กุศลจิต คือจิตที่เป็นกุศล เช่น เมตตาจิต เป็นต้น , อกุศลละจิต คือจิตที่เป็นอกุศล เช่นโมหะมุลจิต โทสะมุลจิต ราคะมุลจิต เป็นต้น, และ จิตที่เป็นกลางๆ เช่น จิตที่เป็นอุเบกขา

....จิตที่ฉลาด (ถ้ามี) นี้ทำหน้าที่อะไร มันจะมีหน้าที่เกี่ยวกับการบรรลุธรรม อย่างนั้นหรือ มีขบวนการ เข้าสู่ การบรรลุธรรมอย่างไร

....พออธิบาย ว่า สภาวะแห่งการรู้แจ้ง นั้น คือ จิตรู้แจ้ง หรือ มีนามธรรมอันได เข้าไปรู้แจ้ง

....จิตรู้แจ้ง กับจิต รู้ธรรมดา ต่างกันอย่างไร อย่างผมนั้งอ่าน คำสอนแล้วเข้าใจ จะเรียกว่า จิตรู้ระดับใหน จิตมันไม่เข้าใจหรือไง ทุกวันนี้ใครบ้างไม่รู้ ว่า ขันธ์ห้า ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา แล้ว รู้อย่างนี้ไม่เรียกว่าจิตรู้หรือยังไง

....มีพระสูตร อ้างอิงหรือเปล่า เกี่ยวกับจิตโง่ หรือจิต ฉลาด

....ธรรมะอะไรที่ทำให้จิตโง่
....ธรรมะอะไรที่ทำให้จิตฉลาด

....ไม่มีศาสนาไดสอน เรื่อง สัมปชัญญะ ญาณ นิพพานธาตุ (อย่างเก่งก็สอนแค่ จิต แค่วิญญาณ) นี้คือความแต่กต่างจากศาสนาอื่น แต่ทำไมท่านไม่กล่าวกับสิ่งเหล่านี้ พอผมนำมากล่าว กลับหาได้มีคนเห็นด้วยแม้แต่คนเดียว


....ไม่ได้ถามแบบหาเรื่องนะครับ อยากให้เวบบอร์ดนี้เป็นที่ คนมาโพส แบบ อารมณ์ดีสนุกสนานมากกว่า....

 

ไม่ได้ถามแบบหาเรื่องนะครับ อยากให้เวบบอร์ดนี้เป็นที่ คนมาโพส แบบ อารมณ์ดีสนุกสนานมากกว่า....

ครับ เห็นด้วยอย่างมากครับ ผมชอบเวปนี้ เพราะมันเป็นกระทู้
แสดงแบบไหนก็ได้

แบบแลกเปลี่ยนกัน คุยกัน ทะเละกันบ้าง ชอบกันบ้าง เชียกันบ้าง ยั่วกันบ้าง
ไม่ติดยึดตัวอักษร...

 

จิตโง่ หลวงปู่ขาว วัดถ้ำกลองเพล ศิษย์หลวงปู่มั่น ท่านใช้คำนี้ครับ

ถ้าตีความเข้าตำรา เขาเรียกจิตอวิชชาครับ

ที่มันโง่ เพราะจิตชอบปรุง ชอบเคลื่อน แล้วก็ยึด
ตัวมันโง่โดยกำเนิด

ทำให้มันแปลงร่างเป็น

จิตที่เป็น กุศลจิต คือจิตที่เป็นกุศล เช่น เมตตาจิต เป็นต้น , อกุศลละจิต คือจิตที่เป็นอกุศล เช่นโมหะมุลจิต โทสะมุลจิต ราคะมุลจิต เป็นต้น, และ จิตที่เป็นกลางๆ เช่น จิตที่เป็นอุเบกขา

และอื่นๆ จนเรียนไม่จบ...แตกแขนงไปเรื่อยๆๆ..

 

พูดแบบหมอ

จิตติดเชื้อ ทำให้มันเป็นโรค

ถ้าทำลายเชื้อได้ มันก็ไม่เคลื่อน

ไม่ไป ไม่มา อิสระโดยตัวมันเอง...

 

จิตที่ฉลาด (ถ้ามี) นี้ทำหน้าที่อะไร มันจะมีหน้าที่เกี่ยวกับการบรรลุธรรม อย่างนั้นหรือ มีขบวนการ เข้าสู่ การบรรลุธรรมอย่างไร

....พออธิบาย ว่า สภาวะแห่งการรู้แจ้ง นั้น คือ จิตรู้แจ้ง หรือ มีนามธรรมอันได เข้าไปรู้แจ้ง

มีแต่จิตโง่ หลอกให้เจ้าของฉลาด จนกระทั้งหลอกให้รู้แจ้ง
เรียกว่าเจ้าของโดนหลอก จนเข้าใจว่าบรรลุสุดยอด ไม่มีใครเก่งกว่าข้า
แล้วบ้าอยู่คนเดียว..