เรื่องเด่น ประสบการณ์ค่ำคืนก่อนการน้อมถวายพระแก้ว

ประสบการณ์ส่วนตัวที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง แทบจะทุกครั้งที่ผมจะน้อมถวายพระแก้วไว้ในพระพุทธศาสนา ค่ำคืนก่อนการถวาย 1 - 3 คืน มักมีการฝันบ้าง การสัมผัสกับสิ่งลี้ลับอะไรบางอย่าง ซึ่งผมเองบางครั้งไม่เข้าใจในสิ่งที่ฝันถึงบ้าง ที่เห็นบ้าง หรือที่ได้ยินบ้าง แต่มักจะมาเข้าใจว่า เหตุที่เขาเหล่านั้นมาปรากฏให้เห็นนั้น เพราะเหตุใดก็หลังจากการน้อมถวายพระแก้วไปแล้ว

ขอยกตัวอย่างประสบการณ์บางครั้ง ดังที่จะเล่าให้ฟังด้านล่างต่อไป นึกขึ้นมาได้ก็จะมาเล่าครับ

 

การน้อมถวายพระแก้ว 3 องค์เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 22 ธ.ค. 2559

บุญครั้งนี้เกิดขึ้นมาจากการที่พระ อ. ปลัดวิชาญ ปวโรได้ส่งพระแก้วองค์หนึ่งมาให้ผมซ่อม เมื่อประมาณ 3 - 4 เดือนก่อน ผมในฐานะช่างแก้วที่ผ่านงานหลอมแก้วมามาก และมีประสบการณ์เกี่ยวกับงานแก้วที่หลอมจากทรายทะเลบ้าง จากก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อบ้างมาตลอดชีวิต จึงไม่ลังเลในการตอบรับปากท่านไปและรับงานในทันทีโดยไม่คิดค่าแรง ค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด จึงเป็นเหตุให้ผมและลูกน้องช่างแก้วที่ผมใช้งานอยู่ ได้ขวนขวายจนเป็นที่มาของการน้อมถวายพระแก้วครั้งนี้ โดยองค์ที่อยู่เบื้องหน้าตรงกลางคือองค์ที่ซ่อมเสร็จด้วยการต่อมวยผม และติดบัวหงายที่หลุดให้กลับดังเดิม อีก 2 องค์ซ้ายและขวาคือองค์ที่ผมและลูกน้องช่างแก้วผมคนนี้ออกเงินในส่วนค่าสร้างใหม่ทั้งหมดก่อนการถวาย แต่ก็เปิดโอกาสให้ผู้ที่มีจิตเป็นกุศลได้ร่วมบุญได้ เมื่องานเสร็จเรียบร้อยผมจึงกราบเรียนและพระ อ. ปลัดวิชาญโทรแจ้งว่าวันพฤหัสบดีที่ 22 ธ.ค. 2559 ประมาณ 13.00 น. จะมารับที่บ้านผม

ค่ำของวันพุธที่ 21 ธ.ค. 2559 เวลาประมาณ 23.00 น. ณ ที่แห่งหนึ่ง ผมเข้านอนและกำลังจะนอนหลับ ภรรยาผมอยู่นอกห้องนอนกำลังคุยโทรศัพท์กับญาติของเขา ผมได้ยินเสียงคุณยายท่านหนึ่ง พูดเสียงดังเอะอะสวนกับเสียงคุยโทรศัพท์ของภรรยาผม ซึ่งผมคิดว่ามียายคนไหนมาเรียกภรรยาผมที่หน้าบ้านหรือเปล่า ? แต่ภรรยาผมยังคงคุยโทรศัพท์ต่อไปเหมือนกับว่า เธอไม่ได้ยินเสียงคุณยายนั้นเลย ผมเริ่มทราบได้ทันทีว่า คงมีคุณยายบางท่านต้องการมาหาผม แต่ผมเหนื่อยมากแล้วในค่ำคืนวันนั้น จึงขอหลับก่อน เวลาแห่งราตรีก็ผ่านไปถึงประมาณ 03.30 น. ผมตื่นไปเข้าห้องน้ำและกลับมานอนหลับต่อ ขณะที่เพิ่งจะหลับ ก็ปรากฏเหมือนความฝันว่า มีคนมาหาผมอีกจำนวนหนึ่งประมาณสิบกว่าตนที่หลบ ๆ อยู่ตามที่ต่าง ๆ แต่ไม่ไกลนัก และมีผู้นำตนหนึ่งซึ่งคาดว่าคงเป็นผู้นำ ได้มาพบผมในความฝันนั้นโดยแปลงร่างเป็นคุณวิรัตน์ศุลกากรที่ผมเคยรู้จัก บอกผมว่า ปัจจุบันนี้เขามาประจำอยู่ที่ตรงนั้น เขามาทำหน้าที่อย่างหนึ่งที่เขาต้องนั่งประจำอยู่ตรงที่นั่งที่หนึ่งซึ่งผมมองเห็นชัดว่า เขาแต่งสูทสากล ( ซึ่งปกติคุณวิรัตน์จะไม่ใส่สูท ) คุณวิรัตน์คล้าย ๆ กับสื่อความในใจกับผมว่า ยังมีอีกหลายตนในที่นั้นและกำลังมาขออนุญาตที่จะสื่อสารอะไรกับผม แต่เขาเหล่านั้นยังไม่กล้า ได้แต่หลบตามที่ที่กำบังได้อยู่ และผมมองไปคาดว่าน่าจะมีสักสิบกว่าตน ผมเองก็ยังไม่เข้าใจอะไรในตอนนั้น ก็ได้แต่สื่อในใจกับคุณวิรัตน์ไปก่อนว่า แล้วจะมาเยี่ยมอีกภายหลังและจะมาเยี่ยมให้ถึงทุกตนที่อยู่ในที่กำบังด้วย

เช้าวันพฤหัสบดีที่ 22 ธ.ค. 2559 ผมออกจากสถานที่แห่งนั้น เพื่อกลับมาที่บ้านตามผมตามนัดพระ อ. ปลัดวิชาญ เมื่อถึงเวลาก็ได้นำทีมผู้มีจิตศรัทธาน้อมถวายพระแก้วทั้ง 3 องค์ โคมไฟช่อระย้า เครื่องกรองน้ำและไฟฉาย O-Light R50 Seeker เป็นเสร็จพิธี

เย็นวันพฤหัสบดีที่ 22 ธ.ค. 2559 ผมได้พูดกับผู้มีจิตศรัทธาที่มาร่วมถวายพระแก้วและไทยธรรม ผมได้เกริ่นถึงเรื่องเมื่อคืนที่ได้ยินคุณยายและฝันถึงผู้ที่มาพบผมให้คนเหล่านั้นฟัง หนึ่งในนั้นบอกว่า เขาเคยเห็นเหมือนกัน และคาดว่าสัมภเวสีเหล่านี้คงมาขอส่วนบุญส่วนกุศล ผมจึงนึกขึ้นมาได้ว่า คงเป็นเช่นนั้นและได้แผ่อุทิศให้ต่อสัมภเวสีเหล่านั้น

เหตุการณ์น้อมถวายพระแก้วครั้งนี้ เหมือนกับอีกหลาย ๆ ครั้งที่ผมเคยผ่านมา หากมีโอกาสหรือจำได้ก็จะเล่าไว้เพื่อประโยชน์ของอนุชนคนรุ่นหลังต่อไปครับ

..................

..................

http://palungjit.org/threads/ร่วมกันอนุโมทนาน้อมถวายพระแก้วสามองคฺหน้า-4-66-a.569653/page-4

 

ครั้งที่น้อมถวายพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วและ 3 นิ้ว รวม 5 องค์แก่พระ อ. ภูชิต ก็เป็นอีกครั้งที่ผมยังจำได้แม่นยำ เอาไว้จะมาเล่าให้ฟังครับ

 

..................

..................

..................................................................................

ในความหมายที่ว่าแปลงร่างนั้น อาจเป็นหน้าตาเหมือนก็ได้ และในความรู้สึกที่เขานั่งประจำที่ซึ่งในความรู้สึก เหมือนกับว่า เขาจะนั่งได้เพียงอย่างเดียว คือไม่สามารถยืนได้จะมากกว่า

อย่างไรก็ดีภาพที่เห็นในแต่ละครั้ง บางครั้งต้องใช้เวลานานหลายเดือน จึงจะถอดรหัสนั้นออก หรือจนกว่าจะมีการติดต่อมาบ่อยจนเข้าใจว่า คืออะไร คล้าย ๆ กับเหตุการณ์ที่ตอนนั้นผมอายุ 17 ปี บวชเป็นสามเณร และในนิมิตได้นั่งเรือพาย มีคนพายให้ หัวเรือคือท่านเจ้าสำนักวิเวกอาศรม ร้อยเอ็ด ผมนั่งกลางลำเรือ เมื่อพายไปถึงแผ่นดิน และหลวงพ่อเหยียบแผ่นดิน ปรากฏภาพหน้าเด็กคนหนึ่งบนแผ่นดินนอนหงาย ต่อมาอีก 1 เดือนเกิดน้ำท่วมเสลภูมิ และเมื่อวันนั้นมาถึง มีเด็กตาย พ่อเด็กมานิมนต์หลวงพ่อไปรับศพเด็กน้อยนั้นจมน้ำตาย เมื่อเหตุการณ์ดำเนินมาถึงตรงนั้น ภาพนั้นซ้ำกันเป๊ะ ๆ จึงร้องอ๋อว่า นี่คือภาพเหตุการณ์ที่จะเห็นในอนาคต เพียงแต่ไม่ทราบว่า นานเท่าใด เป็นใคร และเหตุการณ์อะไรเท่านั้น

 

ขออนุโมทนากับบุญกุศลทุกอย่างของท่าน glsaabudda ด้วยครับ

ติดตามงานบุญของท่านตั้งแต่เริ่มแรกที่เอาพระส่วนตัวของท่านมาให้ประมูลเพื่อนำเงินไปตั้งกองทุนรักษาพระอาพาธ ซึ่งตอนนั้นก็ได้มีส่วนร่วมด้วย

หากมีงานบุญใดๆ อีก อยากจะมีส่วนร่วมด้วยอีกครับ

 

พระพุทธปฏิมากรณ์แก้ว นี้สวยมากครับ.

 

...................

ขอบพระคุณในคำชมครับ พระพุทธรูปที่หลอมจากทรายทะเลขาวก็ดี หรือหลอมจากก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อก็ดี ยังมีอีกหลายรูปหลายปางครับ เอาไว้จะมาค่อย ๆ โพสต์ไว้บนกระทู้นี้ เพื่อแบ่งปันภาพพระพุทธปฏิมากรที่ผมเป็นคนสร้างเองทั้งโครงการก็ดี หรือที่เป็นที่ปรึกษา หรือที่มีส่วนเกี่ยวข้อง จะได้นำมาแบ่งปันกันชื่นชมพระพุทธบารมีแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ตั้งแต่องค์ปฐมเป็นต้นครับ

 

........................

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะครับ ตอนนั้นน่าจะเป็นการตั้งกองทุนสงฆ์อาพาธให้สงฆ์หน่วยงานหนึ่งที่มีพระภิกษุ 450 รูปในสังกัดหน่วยงานที่ห่างไกลและทุรกันดารมาก ได้เงินตั้งกองทุนและรันไปได้ตอนต้นเป็นเงินประมาณสามแสนบาทเศษ เมื่อเห็นว่ากองทุนสามารถรันต่อเองได้แล้ว ผมก็ลามือออกมา จะได้ทำงานอื่นต่อไปครับ

เอาไว้มีบุญอะไรที่ผมทำอยู่จะได้นำลิ๊งค์มาลงที่กระทู้นี้นะครับ ขออนุโมทนาครับ

 

........................

ครั้งที่น้อมถวายพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วบ้าง 4 นิ้วบ้าง 3 นิ้วบ้างรวม 5 องค์แก่พระมหาภูชิต มหาชัย เพื่อท่านจะนำไปน้อมถวายต่อแก่พระอาจารย์ทางสายวิปัสสนาของท่าน 2 รูปและอื่น ๆ ครั้งนั้นเป็นครั้งที่น่าประทับใจมากที่สุดครั้งหนึ่ง

ผมจำได้ว่า ตอนนั้น ผมประกาศน้อมถวายพระแก้วแก่พระภิกษุสงฆ์ที่มีศีล หากต้องการรับพระแก้วจากผม ขอให้โทรศัพท์หาผมด้วย หลังจากประกาศได้ไม่กี่วัน พระมหาภูชิต มหาชัยได้โทรศัพท์ถึงผม บอกว่าเจ้าอาวาสวัดสนมหมกหญ้า เจ้าอาวาสวัดพิชโสภาราม เป็นผู้สอนกรรมฐานแก่พระมหาภูชิต หากผมจะสนับสนุนท่านด้วยการมอบพระแก้วให้ทั้ง 5 องค์ ท่านจะได้นำไปน้อมถวายพระวิปัสสนาจารย์ของท่าน และที่อื่น ๆ จนครบทั้ง 5 องค์ ผมตอบรับทันทีโดยไม่มีความลังเลใจ เพราะขณะนั้น ผมได้จ่ายค่าสร้างพระแก้วแล้วทุกองค์ คือไม่ต้องติดค่าใช้จ่ายใด ๆ แล้ว

พระมหาภูชิตนัดวันและเวลามารับมอบพระแก้วกับผมเป็นที่เรียบร้อย

ค่ำคืนก่อนวันมอบ ผมหลับไปในราตรีนานแล้ว ดังนั้นจึงเป็นการฝันไป ไม่ใช่กึ่งหลับกึ่งตื่นแต่อย่างใด ผมฝันไปว่า ผมลงมาจากชั้น 2 เพื่อจะมาปัสสาวะ แต่ผมไม่เข้าห้องน้ำ ผมเดินทะลุกำแพงหลังบ้าน หันหน้าไปทางหลังบ้านและปัสสาวะ ระหว่างปัสสาวะนั่นเอง สายตาได้มองผ่านความมืดไปในเขตบ้านคนอื่น มีคุณตาคุณยายนั่งอยู่กับพื้นดิน ทั้งคู่หันหน้ามามองผมด้วยสายตาที่เมตตาผมเหลือเกิน แล้วท่านทั้งสองบอกผมว่า อยากมาร่วมงานด้วยได้ไหม ? ผมเข้าใจทันทีว่าคืองานน้อมถวายพระแก้วทั้ง 5 องค์ ผมเชิญคุณตาคุณยายด้วยการทำมือเชิญให้เดินเข้ามาในเขตบ้านผม แต่คุณตาคุณยายบอกว่า จะขอเดินอ้อมไปทางทิศตะวันออกแล้วจะอ้อมมาหน้าบ้านผม ผมบอกว่ายินดีต้อนรับ จากนั้นผมมองตามด้วยตาอันเหมือนกับเป็นทิพย์ของผม ( ซึ่งผมไม่มีตาทิพย์ในขณะตื่นนะครับ ) มองไปเห็นคุณตาคุณยายชวนคนหลายคนระหว่างทาง ค่อยห่างจากบ้านไปทางทิศตะวันออกประมาณ 100 เมตรจึงวกมาทางถนนสายหน้าบ้านผม ปรากฏคนโดยการนำของคุณตาคุณยายได้ประมาณ 100 ตนมารอที่หน้าบ้านผม ผมมาเปิดประตูรั้วเชิญ แต่คุณตาคุณยายหันหน้าไปทางถนนหน้าหมู่บ้านบอกว่า จะรอตรงนี้และบอกว่า เดี๋ยวสาย ๆ พระภิกษุก็จะมาถึงแล้ว ผมหันหน้าไปทางหน้าหมู่บ้าน มองไปเห็นคนเดินมาบนถนนของหมู่บ้าน มีผู้คนเดินมาประมาณ 300 ตน แต่การเดินของพวกนี้ไม่เป็นระเบียบเหมือนขบวนของคุณตาคุณยาย คน 300 ตนเดินมาห่างจากขบวนคุณตาคุณยายประมาณ 15 เมตรก็หยุด และไม่เข้าใกล้กว่านั้น หลายคนของกลุ่ม 300 บอกว่า เดี๋ยวพระภูชิตก็มาถึง พวกเรามาขอร่วมงานบุญนี้จะได้ไหม ? ผมเปิดประตูรั้วให้กว้างยิ่งขึ้นและเชิญทุกคนเข้ามาในบ้าน แต่ทุกคนบอกว่าจะรอตรงหน้าบ้าน จากนั้นผมก็ตื่นขึ้นมา มองนาฬิกาเป็นเวลา 05.00 น.

เมื่อเวลาประมาณ 10.00 น. พระมหาภูชิตได้นั่งแท๊กซี่มาถึงบ้านผม ผมได้เล่าเรื่องให้ฟังทุกอย่าง ท่านบอกว่า เมื่อวานนี้เองเพิ่งไปล้างป่าช้าที่มีเพียงแห่งเดียวใกล้มหาชัย และในระหว่างล้างป่าช้าก็ได้แผ่เมตตาแห่งดวงจิตที่ไร้ญาติ พระภูชิตบอกว่า คาดว่าคงเป็นผีไม่มีญาติมารอรับส่วนบุญกระมัง ผมเข้าใจเองนะครับว่า คงเป็น 2 สาย

1. สิ่งศักดิ์สิทธิหรือวิญญาณในถิ่นที่อยู่ของผมเองสายหนึ่งประมาณ 100 ตน

2. วิญญาณที่พระภูชิตไปล้างป่าช้าอีกประมาณ 300 ตน

แต่ทั้งสองสายเขาจะไม่ยืนรวมกัน เขาแบ่งพื้นที่กันยืนชัดเจน ทุกตนมีความดีใจในงานบุญนี้ ผมเองก็พลอยดีใจกับเขาเหล่านั้นทุกตนไปด้วยครับ

 

รูปพระแก้วที่น้อมถวายพระมหาภูชิตในครั้งนั้น 5 องค์

 

500 องค์พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วกลวงเป่าด้วยปอด










ประธานกฐินปี 52 ของวัดสระแก้วศรีสรรญเพชรได้ทำบุญ 500,000.- บาทแก่วัด และวัดได้มอบพระแก้วสีฝ้าเป็นการสมนาคุณองค์นี้ ฐานดอกบัวพิเศษ

รองประธานทำบุญ 200,000.- บาทวัดได้มอบพระแก้วฝ้าสมานาคุณฐานดออกบัวพิเศษ











ต่อมาไม่กี่วันหลังงานกฐิน ทางวัดจึงส่งพระใสมาให้ผมทำสีฝ้าทั้งหมด 58 องค์โดยทางวัดทำให้ผู้ร่วมบุญฟรีในส่วนเปลี่ยนสีใสเป็นสีฝ้า

 

พระแก้วหน้าตัก 3 นิ้ว 3 องค์ครั้งที่น้อมถวายพระปลัดวิชาญถ่ายโดยแสงอินฟราเร็ดสีแดงอ่อน และแดงเข้ม






ใช้แฟลตธรรมดา ๆ ปิดอินฟราเร็ด


ใช้แสงวอร์มไว้ท์ส่องจากด้านบน


ใข้แสงวอร์มไว้ท์จากไฟฉายกระบอกสีดำด้านหลัง และยิงด้วยแสงจากไฟฉายด้านบนขวาขนานบนซ้ายขวา จึงเกิดภาพนี้

 

ยังมีอีกหลายครั้ง ที่มีทั้งการฝันถึงเทวดา การฝันที่มีการพิสูจน์ว่า เทวดาท่านบอกว่า นี่คือข้อพิสูจน์ เอาไว้มีโอกาสจะได้เล่าให้ฟังต่อครับ

 

สาธุๆๆ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ องค์พระงดงามมากครับ

 

............

ค่อย ๆ สะสมประสบการณ์สร้างพระแก้วครับ ชาตินี้มาได้แค่นี้ก่อน หมดยุคผมและหมดลูกน้องผม คนไทยก็หมดแล้วครับ ช่างแก้วพุทธปฏิมากรรมก็ขาดผู้สืบทอดต่อแล้วครับ

 

ในบรรดาช่างแก้วนั้น เขาจะถนัดกันเพียงคนละ 1 อย่างเท่านั้น คือ ถ้าคนไหนเป็นช่างเป่าแก้วด้วยปอด เมื่อเป็นช่างชนิดนี้แล้ว ก็จะถูกใช้ทำแต่งานเป่าแก้วด้วยปอด จนตลอดชีวิต คนไหนเก่งงานกดปั๊มแก้วหรือเรียกว่า pressed glass ก็จะทำแขนงนี้ไปจนตลอดชีวิต ไม่มีการข้ามสายงานกัน เพราะงานจะล้นมือตลอดเวลา ช่างแก้วอีกแขนงหนึ่งคือการหล่อ lost wax cast ก็เหมือนกัน หรือแม้แต่ช่างแก้วเป่าแก้วด้วยแก๊ส ก็เหมือนกันอีก คือเป็นช่างแก้วแบบไหน แขนงไหน ก็จะเป็นแขนงนั้นไปจนตลอดชีวิต ส่วนผมนี้เนื่องจากต้องเข้าใจและควบคุมงานแก้วได้ทุกชนิด เพราะโรงงานสมัยก่อนจะมีขอบข่ายงานกว้างมาก และยังประกอบกับได้เคยร่วมมือกับอีกหลาย ๆ โรงงานหลอมแก้ว โรงปั๊มแก้ว โรงงานหล่อแก้ว ก็เลยเป็นที่มาของการรวมวิชาแก้วหลายหลาก ซึ่งปัจจุบันนี้ถือว่า ไม่มีใครเข้าใจขอบข่ายงานได้กว้างแทบทุกแขนง

รุ่นปราจารย์แก้วของผมถือว่าเป็นรุ่นสุดท้าย โดยมีผมไปรับรู้งานบ้างเท่านั้น ยุคต่อมาคนเอาตัวรอด ไม่ได้สนใจวิชาอย่างกว้างขวาง เช่น ขอยกตัวอย่าง กลุ่มช่างแก้วที่เก่งกลุ่มหนึ่ง หันไปสนใจทำเฉพาะพระแก้วขนาดเล็ก หรือพระบูชาขนาดเล็ก แต่ทำเพื่อหลอกลวงประชาชนว่าเป็นของเก่าแท้ เมื่อเขาหันไปสนใจแขนงนั้นแล้ว เขาก็อยู่ในแขนงนั้นมาจนตลอดชีวิต ไม่มีทางได้ไปแขนงอื่นเลย จนกระทั่งเขาทำได้เหมือนมาก แต่ปรามาจารย์ผมบอกว่า ทำอะไรก็ได้ แต่อย่าหลอกลวงประชาชน พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่เชื่อ ได้เงินแต่ไม่ได้เกียรติ ต้องปิดบังซ่อนเร้นตัวตนไปตลอดชีวิต เพียงเพราะถ้าเปิดเผยออกมา สินค้าของเขาก็จะหลอกขายใครต่อไปไม่ได้

แต่ผมกลับยังคิดถึงกลุ่มช่างกลุ่มนั้น ไม่ได้รังเกียจ เพียงแต่เสียดายว่า วิชาที่พวกเขาทำพระแก้วเก่า ๆ ได้เหมือนของแท้มาก ๆ นั้น หรือแม้แต่พญานาค หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เหมือนของเก่าพวกนั้น มันก็คือวิชาแก้ววิชาหนึ่งที่ดี ควรจะยกขึ้นมาบนดินและตีแผ่วิชานี้ด้วย ไม่ใช่เอาวิชานี้เข้าโลงไปด้วย ผมคิดถึงพวกคุณนะ ตีแผ่เองเถิด จะได้มีคนสืบทอด

 

.............................................

เช้าวันอังคารที่ 3 ม.ค. 2560 เมื่อวานมีข่าวการเกิดอุบัติเหตุรถตู้ที่บ้านบึง ชลบุรี ไฟไหม้ตายถึง 23 คน ผมกลับมาถึงบ้านรีบโพสต์ไว้เป็นการบันทึกข้อสังเกตุ ไม่ได้หมายความว่า ผมกำลังจะอ้างว่า เรื่องที่ฝันในคืนวันที่ 21 ธ.ค. 2559 ตอนตีสาม 03.30 น. นั้นเป็นการบอกว่า ผมเห็นอะไรล่วงหน้านะครับ เดี๋ยวจะกลายเป็นการพูดเท็จไป ผมไม่รู้ก็คือไม่รู้ และบอกตรง ๆ ว่าไม่รู้

คราวนี้ถ้าลองมาพิจารณากันแบบว่า เชิงวิทยาศาสตร์ การที่คล้าย ๆ กับว่า มีสิ่งหนึ่งสิ่งใด หรือเรื่องหนึ่งเรื่องใดที่คล้ายกับว่า กำลังจะติดต่อเรา หากเราสามารถรู้ได้อย่างแจ่มแจ้งว่า สิ่งนั้นหรือเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อใด เป็นเรื่องอะไร และจะแก้ไขหรือช่วยลดทอนความรุนแรงลงได้ อย่างน้อยก็อาจจะช่วยชีวิตใครไว้ได้บ้างหรือไม่ ?

ต้องขอย้ำนะครับว่า ผมไม่ได้อวดอ้างใด ๆ ว่า ผมมีอะไร หรือเห็นอะไร หรือรู้อะไร เพียงแต่ว่า หากเรารู้ได้ชัดเจน ก็อาจได้ช่วยเหลือหรือลดความรุนแรงลงได้บ้าง ไม่มากก็น้อย ก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเหมือนอย่างผมแบบนี้ครับ

 

ที่ความคิดเห็นที่ #3

............................................

ผมกลับไปค้างคืน ณ ที่แห่งหนึ่งแห่งนั้นในคืนวันที่ 30, 31 ธ.ค. 59 และคืนวันที่ 1 ม.ค. 60 และเพื่อให้สังเกตุให้ชัดเจนว่า มีอะไรทางด้านกายภาพหรือสิ่งแวดล้อมหรือไม่ ? ณ สถานที่แห่งนั้น

พบข้อน่าสังเกตุอยู่ข้อหนึ่งคือ มีสุนัขวัยชราภาพมาก อยู่หลังบ้านห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร แต่เห็นเขตบ้านคนอื่นจึงไม่สามารถเข้าไปดูใกล้ชิดได้ พอตกค่ำคืน สุนัขแก่ก็จะหอนเสียงฟังน่ากลัว ดังนั้น ในกรณีค่ำวันพุธที่ 21 ธ.ค. 59 เวลา 23.00 น. ที่ว่ามีเสียงคุณยายพูดเอะอะสวนกับเสียงคุยโทรศัพท์ของภรรยาผมนั้น ( อาจจะ ) อาจจะเป็นเสียงสุนัขตัวนี้ก็ได้ และเนื่องจากขณะนั้นผมเหนื่อยแล้ว จึงไม่สนใจและนอนหลับไป

ตลอดที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้น 4 วัน 3 คืน สุนัขแก่ตัวนั้นได้หอนเป็นระยะยิ่งในเวลาค่ำคืน ผมได้ถามภรรยาผมว่า คืนวันพุธที่ 21 ธ.ค. 59 ตอน 23.00 น. ที่เขาโทรศัพท์คุยกับญาตนั้น เป็นไปได้หรือไม่ว่า เป็นเสียงสุนัขแก่ตัวนี้ ภรรยาผมบอกว่า เขาเชื่อว่า เขาไม่ได้ยินเสียงสุนัขแก่ในขณะนั้น

จึงบันทึกไว้เพื่อไม่ให้กลายเป็นการพูดเท็จไป

 

เมื่อวานนี้ค่ำ ๆ ผมได้เห็นภาพนี้ ทำให้นึกถึงฝันคืนวันที่ 21 ธ.ค. 59 คืนก่อนการถวายพระแก้ว 3 องค์และบริวาร ก็นี่ยังไงรูปคุณวิรัตน์หรือรูปของคนคล้ายคุณวิรัตน์ศุลกากรที่ถึงแม้จะไม่เหมือน 100% เป๊ะ ๆ แต่ก็มีส่วนคล้ายในนิมิตที่เห็นว่า หน้าตาอย่างนี้ รูปร่างอย่างนี้ เพียงแต่เปลี่ยนมาเป็นใส่สูทนั่งเท่านั้น

ผมได้โทรศัพท์กราบเรียนพระอาจารย์ปลัดวิชาญเล่าเรื่องนี้และปรึกษาเรื่องนี้และเรื่องการรับรู้เหตุการณ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับความตาย หรืออุบัติเหตุของผู้อื่นให้ท่านรับทราบ ท่านเมตตาเล่าให้ฟังถึงเรื่องของท่านบ้าง และบอกว่า ต่อให้ไปบอกเขาตรง ๆ เขาก็จะไม่เชื่อ ในที่สุดก็มักลงเอยด้วยการที่ต้องชดใช้หนี้กรรมนั้น ๆ ไม่เร็วก็ช้า ไม่หนักก็เบา เพียงแต่ถ้าเขาหรือใครคนนั้น ฟังคำทักหรือเตือน ก็อาจแปลว่า เขายังมีบุญอยู่ ยังไม่ต้องถึงที่ เรื่องอย่างนี้ไม่เจอเข้ากับใครคงไม่รู้ ก็แค่ให้ดูเป็นการเตือนตนเองจะดีที่สุดเท่านั้นเอง

นอกนั้นก็เป็นเรื่องการปรึกษาเรื่องอื่น ๆ รวมถึงเรื่องที่ผมถามท่านว่า มีพระภิกษุที่ปฏิบัติดี มีศีลดี ที่ต้องใช้ไฟฉายอีกหรือไม่ ? พระปลัดวิชาญบอกว่ามีอีกมากที่ท่านรู้จัก และเป็นพระภิกษุที่ปฏิบัติดี มีศีลดีไม่ด่างพร้อย หากผมมีไฟฉายจะน้อมถวาย พระปลัดวิชาญจะได้เป็นธุระให้เพราะพระภิกษุที่ศีลดี ปฏิบัติดีนั้นปัจจุบันเริ่มหายากขึ้น