ประสบการณ์ครั้งแรกกับการถอดจิต

ผมได้เริ่มปฎิบัติธรรมเมื่อประมาณ พ.ศ.2534 การปฎิบัติก็ตามสายหลวงปู่มั่น ครับคือการกำหนดลมหายใจเข้า-ออก ด้วยการภาวนาพุทโธ ตอนนั้นผมได้บวชเป็นพระ และได้ปฎิบัติธรรม ตามคำแนะนำของครูบาอาจารณ์ มีเดิน ยืน นั่ง นอน เป็นการกำหนดรู้ทุกลมหายใจเข้าและออก เมื่อปฎิบัติมาได้สักระยะหนึ่ง เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้รู้ถึงการถอดจิต คือเมื่อถึงเวลาประมาณ 23.00 ก็จะจำวัด นอนลงโดยจิตยังภาวนาอยู่ที่พุทโธ ผมจะทำอย่างนี้จนกว่าจะหลับทุกวัน พอนอนภาวนาไปได้สักพักภายในห้องก็มีกลิ่นเหม็น เหมือนกับมีหนูตายแล้วกำลังจะเน่า และเหม็นมากขึ้นจนแทบจะทนไม่ได้ ตอนนั้นจิตยังภาวนาเป็นปกติ และไม่ได้คิดอะไร จึงลืมตาเพื่อจะลุกไปเปิดไฟดู แต่มีความรู้สึกว่ามี คนนั่งอยู่ปลายเท้าห่างออกไปประมาณ หนึ่งเมตร จึงลุกขึ้นนั่งเพื่อดูว่าเป็นใคร พอลุกขึ้นได้มีความรู้สึกว่าตัวเองเบาสบาย จึงหันหลังมามองที่หมอนด้านหลัง ก็เห็นตัวเองอีกร่าง หนึ่งยังนอนอยู่ แต่ด้วยปลายเท้ามีคนนั่งอยู่จึงรีบหันกลับมามอง คนที่นั่งอยู่ปลายเท้ามีลักษณะ ตัวดำ แต่ตาทั้งสองเข้าเป็นสีแดง มีกลิ่นเหม็นมากๆอยู่รอบตัว จึงได้นั่งมอง คนนั้นเขาก็นั่งมองไม่พูดอะไร จึงได้แต่นั่งมองตากันไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร จนมารู้สึกตัวอีกที่ก็ มีเสียงระฆังทำวัตรเช้า ตอน ตี 4 ทุกอย่างก็เป็นปกติแล้วครับ นี่เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งแรกของการปฎิบัติครับ

 

อ นุ โ ม ท น า ส า ธุ

 

มีครั้งแรกแสดงว่าน่าจะมีครั้งต่อ ๆ มาใช่ไหมครับ

ถ้ามี กรุณาแสดงเป็นธรรมทานด้วยครับ จะติดตามอ่านด้วยคน

ขออนุโมทนาครับ

 

อ นุ โ ม ท น า ส า ธุ

 

อุทิสส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรก่อนทำสมาธิ

 

ได้ง่ายเช่นนั้นรือ? เป็นนิมิตหลอกหรือไม่?
อนุโมทนาด้วยครับ

 

อนุโมทนาครับ

_________________________

สุขอื่นยิ่งกว่า ความสงบไม่มี

 

อย่างนี้น่ากลัวจัง แต่พี่ก็ไม่ได้ตกใจอ่ะไรเลย
นั่งจ้องหน้าเขาเฉย อยากรู้จังตอนนั้นจิตพี่เป็นยังไง

มีครั้งหน้ามาเล่าไห้ฟังอีกนะครับ