เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โพสท์ไม่มาก ฝากปลายนิ้วหน่อยเดียวก็หมด
พอมีเวลาเข้าป่าต่ออีกยก ไปกันเลยดีกว่า
อย่ามัวช้า เดี๋ยวฝนกระหน่ำจะไม่สนุก
รอการจิ้มชั่วครู่ตามธรรมเนียม

 

สมเด็จปิลันท์ขาวพิมพ์3 ชั้นตัดชิดไม่ลงกรุ สภาพใช้ช้ำผิวเปิด พระในตำนานที่ไม่มีให้ห็นในปัจจุบัน แม้ตำรายุคใหม่ก็หาภาพลงไม่ได้ ต้องหนังสือเก่าโบราณยุคขาวดำ
​

 

ปิดตาเม็ดกิมจ้อ หลวงป่ศุข วัดมะขามเฒ่า เนื้อผงคลุกรัก เล็กกว่าปลายเล็บ แต่บรรจุกริ่งด้วยกสิณลม เขย่าดังขลุก ขลุก อัศจรรย์วิทยาการ
ภูมิปัญญา วิชาที่สาบสูญไปแล้ว​

 

รอๆๆ ร้องเพลงรออีก สงสัยเจ้าถํ้าจะเบี้ยวจะเอาหนึ่งชีวิตสังเวย อย่างนี้ต้องสู้กันให้รู้แพ้รู้ชนะเลย(ตายแง่ๆเลย)...อิอิ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...อยู่หน้าที่แล้ว
~~~~~~~~~~~~~~~

กลางแสงเรืองระเรื่อ คลับคล้ายกึ่งฝันกึ่งตื่น เธอมาในชุดแพรไหมสะพายเฉียง สีขาวแนบเนื้อบางเบา ชุดล่างเป็นสีเนื้อหม่นโปร่ง เปิดช่วงกลางลำตัวอล่างฉ่าง สายลมโชยทักทาย ทำเนื้อผ้าถักทอละเอียดเบียดเสียดดั่งหนึ่งละลายกลืนกับโนมเนื้อเป็นเนื้อเดียว!

อุแม่เจ้า...เทวีนางถ้ำโฉมงามล้ำขึ้นทุกครั้งที่พบเจอ หนนี้ทวีสวยสะล้ำเลิศเฉิดฉันกว่านางในฝันในวรรณคดี เหนือกว่านางไม้นางไพรจากปลายพู่กันจิตรกรหรือในจินตภาพชายหนุ่มทั้งโลก

ริมฝีปากบางรูปกระจับรับกับรูปหน้า ปากสีเนื้อแดงเรื่อตามธรรมชาติ ทรวดทรงเอวองค์โค้งตรงส่วนที่ควรโค้ง เว้ากลมกลืนไปตามผ้าบางแนบชิดติดเนื้อ ต้นแขน 2 ข้างปล่อยเปลือยเนียนผ่องกลมกลึง คอระหงงามดุจนางหงส์ ผมเกล้ามุ่นมวยธรรมชาติ

ทั้งเรือนร่างปราศจากเครื่องถนิมพิมพาภรณ์ประดับขับแต่งรุงรัง นางเทวีมีเพียงแพรพรรณโปร่งบาง พันร่างแค่ 2 ชิ้นบนกับล่าง...!

ความวิไลเลิศตรงหน้า ต่อให้เทพยดาเพศชายก็ตะบะแตก!!!

ผมเบิ่งตายิ่งกว่าโดนสะกดจิต ชั่วขณะที่เผลอสำรวจภาพกึ่งเปลือยไม่ละสายตาทุกซอกมุม จิตก็ถูกความงามสามภพปานเทวีวีนัสครอบงำ

"มากับข้าน้อยเถิด..นายท่าน"

สำเนียงหวานแว่วเช่นระฆังทอง กึกก้องระรัวกระทบโสต สำทับทั้งภาพกับเสียง แทบทำกายในผมแหลกราญเป็นผุยผง ด้วยอำนาจมนต์ดำฤษณาอันไม่เคยพานพบ...มือขวาผมยกตะปบหน้าอกด้วยความคุ้นชิน...

อนิจจา...มันว่างเปล่า องค์ปู่อยู่กับดวงดาว เสร็จพิธีแล้วทุกคนผล็อยหลับเพราะเหนื่อยล้าเกินฝืน ผมลืมนำท่านกลับคืน!

ดวงตาดำขลับชะม้อยชดช้อย ละม้ายแม้นนางเนื้อทราย ปากแย้มแต้มแดงดังชาดพิ่มพูนอานุภาพ เสียงแว่วหวานผ่านโสตสดับไม่พอ ตามด้วยกลิ่นเนื้อสาวโชยกรุ่นกระทบนาสิก

สติผมขาดผึงดังลวดที่รั้งดึงขมึงเกลียวสุดพลัง สาวเท้าก้าวหาเส้นแบ่งภพ มือขวายื่นไขว่คว้าไปข้างหน้า รอบตัวลางเลือนว่างเปล่า...

ผมกำลังก้าวข้ามเส้น ที่ไปแล้วไม่มีวันหวนกลับ!!!

"มาเถิดค่ะ..นายท่าน ข้าน้อยรอมานานแล้ว"

สำเนียงการเวกหวานแว่ว กระตุ้นปลุกเร้า ผมต้องเข้าไปหาเธอ ประชิดร่างงามมหัศจรรย์ตามคำเพรียก ไม่มีเป็นอื่น

สีขาวขุ่นรอบตัว พลันเปลี่ยนเป็นประกายรุ้ง เมื่อก้าวแรกของผมข้ามผ่านเส้นแบ่งภพ สายรุ้งช่างเจิดจ้าสวยงามยิ่งนัก

ผมกำลังหลุดเข้าสู่ภพภูมิไร้กาล ไร้เวลา ทุกอณูห้อมกายมีแต่สีสันสวยสดบางเบาสบาย มวลอนุภาคไร้น้ำหนัก ก้าวเลื่อนลอยเท้าไม่สัมผัสพื้น ความรู้สึกเลือนหาย

นิ้วมือเรียวงามดังลำเทียนนางเทวี เอื้อมเข้าหานิ้วมือยาวหยาบกร้านกระด้างที่กำลังไขว่คว้าของผม!

--------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

เป็นอีกตอนที่ชอบมากครับ พรรณนาโวหาร ภาษาสวยงามเหมือนอาภรณ์ไร้ตะเข็บ แต่ถ้าจบแค่ที่ผม Quote มา FC มีหวังจินตนาการเตลิดแน่ครับ เพราะตอนแรกอ่านถึงตรงนี้ตกใจหมดเลยทำไมพี่เอ็กซ์มือไวใจเร็วขนาดนี้ บรรทัดต่อมาจึงเข้าใจว่าตกใจไปเอง 555

 

คุณเสฯ เบี้ยแก้ ลพ.สืบ วัดสิงห์ เคยมีแล้วครับ แขวนคอให้ลูกชาย แล้วสายที่ห้อย(สายโอริง)มันขาด เลยหาย แล้วก็ไม่ได้เช่ามาเก็บเพิ่ม ลพ.เสียน วัดมะนาวหวาน นี่ผมไม่มีเลย ได้ของ ลพ.บุญมี วัดม่วงคั่น มาห้าลูก เลยหยุดเก็บสายอ่างทอง เลยพลาดทั้งของ ลพ.ทรง,ลพ.เสียน,ลป.เล็ก แหะๆตอนนี้จะตามเก็บ ก็สู้ราคาไม่ไหวแล้วครับ..

 

มีความสนุกอ่านตอนฝนตกพอดีเลยครับอาจารย์

 

สวัสดีครับพี่ Wanwi ได้รับพระแล้วครับ และโอนเงินร่วมบุญให้แล้วครับ ยอด 600 บาท รอรับชม และเสพฯ ความสนุก ปนอาถรรพ์ในป่าไพรกันต่อ ^^

 

สวัสดีเช้าเริ่มต้นงานด้วยความโปร่งใส ปลอดภัย ทุกท่านนะครับ

 

สวัสดีเช้าวันจันทร์ เริ่มต้นวันทำงานที่แสนสนุก เมื่อวานนอนวัดตื่นทำวัตรเช้าตั้งแต่ตี4 รับบุญร่วมกันครับ

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดกรุทุกท่านครับ

 

พระสมเด็จปิลันทน์จัดสร้างโดยท่านพระสมเด็จพุฒาจารย์(ทัด เสนีย์วงศ์)ได้ผงวิเศษครบถ้วนจากท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯผู้เป็นอาจารย์และยังได้เมตตาปลุกเสกให้ดุจเดียวกับพระสมเด็จวัดระฆังทุกประการ

พระสมเด็จปิลันทน์จึงถูกขนานนามว่า..."พระสองสมเด็จ"หรือ"ทู อิน วัน"ในยุคใหม่ แต่มักเรียกกันว่า"พระสมเด็จปิลันทน์"ตามสมณศักดิ์ที่ท่านดำรงก่อนหน้าคือ"พระพุทธบาทปิลันทน์"ในช่วงปี 2407

พิมพ์นิยมอันดับ1ได้แก่พิมพ์ซุ้มประตู จากนั้นก็เป็น เปลวเพลิงใหญ่-เล็ก,ปรกโพธิ์หลายรูปแบบ,ครอบแก้วใหญ่-เล็ก,ปางปฐมเทศนา,พิมพ์ปิดตา ฯลฯ

ทั้งนี้พระสมเด็จปิลันทน์มีเกือบ100พิมพ์ ทุกพิมพ์งามวิจิตรด้วยจินตนาการฝีมือการแกะพิมพ์ของช่างหลวง,ช่างสิบหมู่ ในยุคนั้น

 

ปิดตาพิมพ์นี้ต่างกับปิดตากรมหลวงชุมพรคือมีความเล็กกว่าอีก ไม่เข้าใจว่าคนโบราณสร้างได้อย่างไร หยิบเกือบไม่ติดนิ้ว ทั้งยังบรรจุกริ่งได้ในพื้นที่ซึ่งน้อยยิ่งกว่าอนูปลายเล็บ

เคยมีนักเล่นรุ่นเก่าชำแหละกริ่งคลองตะเคียน อยุธยาองค์ใหญ่สภาพชำรุดแต่โดยรวมเนื้อไม่พัง ทันทีที่เปิดเนื้อด้านใน มีเสียงดัง"ฟืด" เป็นลมพุ่งออกมา ข้างในไม่มีกริ่งซึ่งเขย่าแต่ละทีดังขลุก ขลุก

สันนิษฐานว่านั่นคือการบรรจุกริ่งด้วย"กสินลม"!

พระปิดตาหลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่านี้ก็เช่นกัน

 

เป็นอีกช่วงที่เกินคาดเดาคุณชัยวัฒน์ คนยอม เทพไม่ยอม...คนไม่ยอม ผียอมแพ้ ชุบมุนชุลเกเอาการ ตามอ่านต่อไป

 

การทิ้งไคลแม็กซ์ที่ไม่ใช่ไคลแม็กซ์สำหรับนักอ่านพิถีพิถันระดับเซียน ก็เป็นกลเม็ดอย่างหนึ่งที่ทำให้ไม่เบื่อต่อการตามอ่านยามพรรนณาสำนวนโวหาร

อย่างน้อยก็ทำให้ยอดนักอ่านอย่างน้องณัฐพลัดหลงดงอักษรได้เล็กๆ-ฮ่า

 

คนชอบเบี้ยเสวนากัน ค่อยๆเก็บงำไปเรื่อยๆ ไม่ช้าก็ครบทุกหมวดหมู่อาจารย์ แพงแต่ไหนก็หาได้ ถ้าหากที่เรามีในรัง สามารถเอาไปตีเป็นราคาแลกขาย-ซื้อเปลี่ยนไปมา

 

ตามต่อช่วงบ่ายวันนี้น้องมากิ ขอจัดทำธุระปะปังส่งปัจจัยบุญต้นน้ำให้เว็ปเพื่อครบวงจรบุญประจำเดือนเสียก่อน วันจันทร์ทีไรงานมากตาเหลือกทุกที