เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บ่ายวันหยุดกับทักทาย
ที่ไม่มีวันหยุดน้องปรายฯ

 

ภาพถ่ายทุกรูปก็ได้สัก7-80%เท่านั้นกับเครื่องมือที่มี อาศัยพระ(เกือบ)ทุกองค์เก็บรักษาดีไม่ผ่านการใช้ จึงดูสภาพง่าย ถ่ายไม่ค่อยชัด พระก็ยังสวย ไม่ "สะมอสะแม" คำนี้ควรแปลว่า (((กระดำกระด่าง-เป็นสำนวนเฉพาะที่พบบ่อยในการสนทนา เมื่อพูดถึงสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ไม่ค่อยชัดเจน)))

ขอบคุณบุญโมทนาน้องปรายฯ

 

ใช่ครับ-พระสมเด็จพิมพ์นี้อยู่ในพิธีเดียวกัน มีสร้างไว้หลายแบบ ด้านหลังเป็นรูปเสือเผ่น เสือหมอบ ก็มี เมื่อทำพิธีเสร็จ หลวงปู่-หลวงพ่อหลายองค์นำไปแจกศิษย์ที่วัดตัวเอง เช่น หลวงพ่อทองอยู่ วัดใหม่หนองพะอง บางคนจึงเล่นเป็นของท่าน และหลายคนก็เล่นเป็น หลวงพ่อคง วัดวังสรรพรส เนื่องจากท่านอยู่ในพิธีนี้เช่นกัน สมเด็จหลังเสือ ตรงกับสเป็คการสร้างพระที่มักมีเสือประกอบอยู่แล้ว ก็เล่นเป็นของท่านไปด้วย

แต่จะเป็นของหลวงพ่อ ครูบาอาจารย์ท่านใด พระดี-ราคาถูก-ไม่ลึกลับ ไม่มีนิยายในจินตนาการลวงโลก ราคาหลักร้อยหรืออย่างเก่งก็พันอ่อนๆ เจอะเจอที่ไหนไม่แพงก็เก็บให้เรียบ คนรู้มากเข้าเดี๋ยวแพงจะเก็บไม่ลง

 

สภาพพระสมเด็จอายุหย่อนครึ่งร้อยปีเล็กน้อย สภาพยังแจ๋ว เนื้อมีหลายรรณะ ถ้าเล่นสีขาวอมเหลืองจะลึกซึ้งกว่าเนื้อสีอื่น บางองค์ผิวพรรณคล้ายกับบางขุนพรหม เพราะมีเนื้อผงพุทธคุณชั้นยอดจากอาจารย์ชั้นเยี่ยมมอบเป็นส่วนผสมมากมาย

 

น้องสกายฯโอนว่องไว ต้องขอโมทนา
การจัดส่งก็เป็นวันจันทร์รวดเดียวครับ

 

ภาพบุญใส่บาตรวันนี้เดินทางมายามบ่าย แต่บุญยามเช้าเดินทางล่วงหน้าไปแล้ว รีบโมทนาตามไป ยังไงก็ทัน

 

หลานก็อดเฮลล์ (ยูสเซอร์อร่อยเหาะมาก น่าแปลว่า "เทพโลกันต์"-ฮ่า) นับเป็น "หนอนซุ่ม" (หนอนหนังสือนะอย่าเข้าใจผิด)ตามเคี้ยวเจาะไชเรื่องราวจากต้นยันปลายเงียบๆเรียบร้อยโรงเรียนยมทูต ก็ต้องขอบคุณการเปิดหน้าทักทายยาวๆครั้งแรก และคำชมที่เป็นกำลังใจสำหรับนักเขียนทุกคน เป็นเสมือนน้ำทิพย์หยดชโลมใจเพิ่มพลังให้จิ้มนิ้วอย่าเพิ่งเบื่อหรือหมดแรง

ยังมีให้ตามอ่านกันต่อครับ ทั้งในป่า ในเมือง ในโลกแห่งธรรมะที่ไม่มอมเมา เรื่องพระการสร้างบุญ สะดวกช่วงไหน เมื่อไหร่ อย่างไร ก็เข้าร่วมได้ทุกเมื่อ ไม่ต้องฝืนใจและเป็นทุกข์ กระทู้นี้ิพิสูจน์แล้วว่าสร้างความสุขให้กับนักอ่าน นักนิยมพระเครื่อง ความรู้เรื่องพระที่หาอ่านจากที่อื่นยาก ทั้งยังสุขกับคนชอบทำบุญมากมาย ไม่ใช่ทำไป-ทุกข์ใจไป หรืออ่านนิยายพระภาคพิศดารแล้วสงกาว่า มีพระแบบนั้นอยู่จริงหรือนี่? พระที่เก่งกว่าพระพุทธเจ้า ทำไมโลกนี้หรือตูไม่เคยเห็น เคยทราบกิตติศัพท์นั้นเลย ทั้งที่เล่นพระ คลุกคลีกับพระก่อนไอ้คนเขียนเกิดเสียอีก?

 

เจ้าโควิด-19 กลายเป็น "โคขวิด" ก่อเกิดวิกฤตยิ่งกว่า "ยุคต้มยำกุ้ง"ไปทั้งโลก อย่าว่าแต่เมืองไทย โลกทั้งใบกำลังป่วนเพราะมัน ถ้าอัฟริกาติดต่อทั้งทวีปเมื่อไหร่จะตายยิ่งกว่าสงครามโลกหน 2

ทุกวงการกำลังพังครืน วงการกีฬา อีเว้นท์ใหญ่ทั้งมวย ฟุตบอล แข่งรถ แข่งเรือ แข่งหมา ฯลฯถูกยกหมด ใหญ่สุดก็ "โอลิมปิคโตเกียว"ปีนี้ ก็จะได้คำตอบเดือนหน้า...แข่งกันตามกำหนดไหวหรือไม่?

ธุรกิจท่องเที่ยว โรงแรม ภัตตาคาร ฯลฯ ชะงักงันเกินครึ่ง หุ้นทั่วโลกดิ่งเหวทะรูดทะราดบักโกรกอย่างแรงยิ่งกว่า "กุมภาทมิฬ"!

เมืองไทย กิจการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมใหญ่สุดที่พัทยา ลงทุนตั้ง 4,000 ล้าน "เลเจนท์สยาม" เพิ่งประกาศปิดกิจการเมื่อวานซืน ให้พนักงานกว่า 300 คนพักงานก่อนเพราะไม่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ(ก็คือจีน) ไม่มีเงินจ่ายเงินเดือน ผ่านวิกฤตสุดติ่งนี้ไปแล้ว ค่อยว่ากันใหม่

ร่ายมาแค่ "หนึ่งในล้าน" เพื่อเป็นส่วนปลอบใจน้องเมษว่า เรากำลังเจอะโลกมหาโหดพร้อมกันทั้งโลก ต้องช่วยกันประคับประคองอย่าตื่นตระหนกหรือตื่นตูม รับมือกับมันอย่างมีสติ ใจเย็น นิ่งเข้าไว้ ใช้ธรรมะเข้าข่ม

ไม่ว่า ดี หรือ ร้าย...สุดท้ายแล้ว ไม่มีสิ่งใดยืนยง มันเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เกิดได้ก็จบได้ แหละท้ายสุดจงปลดปล่อยวางมัน เดี๋ยวก็ผ่าน อย่าทิ้งธรรมะ อย่าละหนีคำสอนพระพุทธองค์!

ช่วงนี้แหละ ที่ "เทวดาประจำตัว" ของแต่ละคนทำงานหนักที่สุด ไม่มีหรอกเรื่อง "พระพลิกชีวิต-พระหนุนดวง" เรื่องละเมอเพ้อพกของพวกขายพระนิยายน้ำเน่า พระมีไว้เตือนสติ ให้เข้มแข็ง ใจเย็น ช่วยตัวเองก่อน แล้วเดี๋ยวท่านจักส่งพรให้เทวดาช่วยเรา ผู้อยู่ในศีล ในธรรม!

 

ให้ท่าน บก.ใหญ่ได้ออกแรงทบทวน "ของเก่า" เล็กน้อยว่า ยังไม่ขึ้นหิ้งเขลอะฝุ่น ถ้าไม่มีคำอธิบายท้ายความ ถึงท่าน บก.แก้ไข ก็เป็นการแก้ที่ถูกต้องอยู่ดี เพียงแต่ผู้แปลรู้ว่า ที่สุดแล้วต้องมีคนเชี่ยวบาลีแวะมาอ่านมากมาย จึงต้องใส่เชิงอรรถไว้หน่อย-ขอบพระคุณขอรับ

 

พักชักช่วงครับ รอยามค่ำว่างงานบุญ
ค่อยมานำเข้าป่า หนีไวรัสร้าย ฝุ่นพิษ
ไปซุ่มยิงเสือร้ายจอมโหดกันดีกว่า-ฮ่า

 

เปิดเว็ปเข้ามาเจอ "เสื่อผืนแรก" อุตส่าห์ปูมาจากชุมพร ว่าจะแจ้งข่าวทำบุญเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับบริจาคหนังสือให้ห้องสมุด

งั้น ไม่แจ้งดีกว่า ไปยกยอดรวมกับบุญ วัดพระบาทน้ำพุ วันพรุ่งเลยทีเดียว ไปเข้าป่ากันเถอะครับ รอการจิ้มและแก้ตัวผิด หลับสักครึ่งตื่นก็ยังทัน-ฮ่า

 

เมื่อวานซืนพี่เตอร์ได้เดินทางออกจาก กทม. ไปจังหวัดเชียงใหม่ เพื่อไปนำพระพุทธรูปทรงเครื่องฯ นำไปถวายให้กับวัดชัยชนะสงคราม ที่อำเภอหาดใหญ่

เมื่อวานนี้ได้เดินทางออกจากเชียงใหม่มาถึงหัวหิน และได้พักค้างคืนที่หัวหิน ๑ คืน
เช้าวันนี้ได้ออกเดินทางจากหัวหินมุ่งหน้าสู่หาดใหญ่ วันพรุ่งนี้เราคงได้ชมภาพการถวายพระพุทธรูปทรงเครื่องฯ ไว้ในพระพุทธศาสนากันครับ

 

นักขุดกรุ(ตอนที่ 1)มาละครับโผ้ม ตามลิ้งค์ ด้านบนครับ

ขอบพระคุณครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...ผมต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับหัวหน้าคนงานเคร่งครัด ไม่กระทำร่างน่าเวทนานั้นเสียหายบุบสลายเพิ่ม ไม่ว่าจากกรงเล็บหรือลูกปืน!
________________________

เราดับไฟฉาย ปล่อยสีดำยิ่งกว่าสีหมึกหัอมล้อม ป่ากำลังบรรเลงเพลงชีวิตยามราตรี ขุนเขายิ่งใหญ่เสมือนหลับไหล แท้ที่จริงมีชีวิตที่ต้องดิ้นรนหากินทั้งกลางวันกลางคืน

ผมทรุดตัวนั่ง หลังพิงไม้ใหญ่ เนื้อไม้ขรุขระตะปุ่มตะป่ำบ่ง บอกอายุยืนยาวนับร้อยปีเกินคาดคำนวณ ส่งความเย็นเยียบผ่านเสื้อตัวโคร่ง สักพักก็เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นถ่ายเทต่อกันระหว่างคนกับต้นไม้ ผมผ่อนคลายดังตกอยู่ในอ้อมไออุ่นสาวงาม

นาฬิกาพรายน้ำบนข้อมือชี้บอกเวลาทุ่มเศษ ๆ เรามากันเร็ว ลุงพรานบอกว่าจะได้สำรวจแผนภูมิรอบด้านให้เจนกับความมืด จริงของลุง..ใต้เงารัตติกาลที่คิดว่ามองปลายนิ้วไม่เห็นยามยื่นแขน เมื่อเลนส์ตาปรับได้ก็เห็นเป็นเงาตะคุ่มราง ๆ พอเดาสุ่มได้

ประสบการณ์ความรอบรู้เรื่องป่าที่ฝังในสายโลหิตของพรานป่าช่างสำคัญนัก มันเหนือตำราเล่มไหน ๆ นักศึกษานักท่องป่าอาจนำสิ่งที่เห็นไปเขียนเป็นความรู้อย่างน่าอ่านดูเหมือนรู้มาก หากในความจริงเป็นสิ่งรู้ฉาบฉวยแค่เปลือก

แก่นแท้ลึกซึ้งต้องยกให้เหล่าพรานผู้คลุกคลีกลิ่นสาปป่ามาชั่วชีวิต ความรู้พวกเขาแลกมาด้วยหยดเลือดและหยาดเหงื่อนับเม็ดไม่ถ้วน ส่วนที่ใช้ชีวิตเข้าแลก ทับถมร่างสังเวยกับป่าดงพงพีก็นับไม่หวาดไหว

ทุกองค์ความรู้จึงผนึกแนบแน่นในวิญญาณ อยู่ในเส้นเลือดไหลเวียนหล่อเลี้ยงไปกับเซลล์ทุกอณู ไม่มีวันพรากจากกันจนกว่าพวกเขาจะโดนผืนดินกลบหน้า!

ผมสอดขายาวโย่งลอดซี่ลูกกรงที่ตีเป็นช่องระแนงห่าง ๆ หยาบ ๆ ไรเฟิลพาดตักปากกระบอกเฉียงไปตรงข้ามทิศลุงพรานนั่ง ปืนขึ้นลำพร้อม..แค่เพียงปลดเซฟก็ลั่นไกได้ ทำการทดสอบท่ายืนยิงบนห้าง เท้าซ้ายงอเข่ายันซี่ลูกกรง เท้าขวายกส้นเท้ายันลำต้น พานท้ายประทับบ่าเข้าร่องเหมาะเหม็ง

ด้วยท่านี้ผมสามารถรับแรงถีบทรงอานุภาพปืนล้มช้างอย่างสบาย ไม่โดนมันเล่นงานถอยหลังตีลังกาตกห้างคอหักตายให้อายรุกขเทวา!!!

ลุงพรานก็จัดท่ายิงกับไอ้ห้านัดที่ยังไม่คุ้น ผมบอกลุงระวังแรงถีบสำหรับคนตัวเล็กถ้าหากผิดท่าผิดทาง อย่าเห็นไอ้ห้านัดเป็นปืนยิงง่าย ลองผิดท่ามันกระทุ้งพุง อัดสีข้าง กระแทกบ่า หรือพยศสะบัดใส่หน้าแหกก็เคยมี..!

นักรบเตรียมออกศึกพร้อมสรรพฉันใด ผมกับลุงพรานก็พร้อมพรักฉันนั้น เราจึงเอนหลังสบายอารมณ์ คุยกันเบา ๆ ไม่ต้องสบตาในความมืด ที่กำลังเซ็งแซ่ด้วยชีวิตแมลงราตรีกลางไพรตะนาวศรี

อยู่กับลุงพรานสองต่อสองบนห้างกลางป่าเปลี่ยว ผมกลับไม่เปลี่ยวใจ มันอบอุ่นกว่าอยู่กับผู้คนเป็นโขยง รู้สึกปลอดภัยไม่ว่าสถานการณ์ใด ยิ่งกลางไพรอาถรรพ์อัศจรรย์เรื่องราวมากมายเกินคาดคิด หากจะมีใครสักคนนำพ้นปากเหยี่ยวปากกา ปากมัจจุราชสำเร็จ ก็มีแต่ "ตาเฒ่าแห่งขุนเขา" ผู้นี้...!

อา...แร้งแก่เท่านั้นที่บินข้ามเทือกหิมาลัยหฤโหดยามหนาวต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง 50 องศา ส่วนอินทรีหนุ่มไร้ประสบการณ์มีแต่หัวใจห้าวหาญ ปีกหักถลาร่วง สังเวยชีวิตสู่หุบมรณะนับไม่ถ้วน!

(((ยังมีต่อ)))
_________________________

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ถูกต้องตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

มีบางสิ่งรบกวนจิตใจผมเหมือนคนคันคะเยอ มันแทรกเข้ามาในห้วงคำนึงวันสองวันนี้บ่อยหน ผมได้จังหวะกระตุกถามเผื่อลุงมีคำตอบเกาโดนที่คัน...

"ลุง...ไอ้เสือไฟมันไวกว่าลูกปืนจริงรึ ?"

อยู่กัน 2 คนกับผม...สหายเฒ่าคลายอารมณ์ มีความสุขในการพูดคุย

"เปล๊า..." ตะแกทำเสียงสูง ก่อนต่อ..."มันเร็วกว่านิ้วของเรา นายทหาร"!

อ้อ...! ผมถึงบางอ้อในบัดดล...เส้นยาแดงผ่าสิบหกก่อนนิ้วเหนี่ยวไก ไอ้เสือไฟชิงออกตัวได้ก่อนมัจจุราชคำราม ไม่มีสัตว์หน้าไหนในโลกเร็วกว่าลูกปืน!

มันเพียงไวกว่าการตัดสินใจสั่งการจากสมองของเราแค่เสี้ยว !!!

สัญชาติญาณนักล่าผนวกวิถีเอาชีวิตรอด ไม่บรรจุคำว่า "ลังเล" ลงในพจนานุกรมสมองสัตว์ป่า สิ่งนี้ให้เกิดความเร็วตัดสินใจวินาทีมรณะเหนือกว่ามนุษย์ใจรวนเรหนึ่งก้าว..!

เราคุยสัพเพเหระในความมืดเช่นญาติสนิท เพื่อนตายที่เปิดอกคุยได้ทุกเรื่องราวผมไม่รู้สึกตัวเลยว่า เสียงพูดคุยของตัวเองเงียบไปตอนไหน ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าที่สั่งสมมาทั้งวันจู่ ๆ หนังตาก็หย่อน ร่างผ่อนคลาย ผล็อยหมดสภาพไปในท่านั่ง

"นาย...นาย...ช่วยด้วย ละ..หลงทาง"...?!

เสียงแหบโหยแทงเข้ารบกวนประสาทสัมผัส มันเบาบางแต่ช่างกรีดบาดลึก คล้ายเสียงกรีดมีดลงบนแผ่นเหล็ก

ผมผวาเยือก..ตะปบมือลงบนไรเฟิลพาดตักด้วยสัญชาติญาณ ดึงขาที่กำลังแข็งด้วยความเย็นกลับเข้ามาทำท่าลุกพรวด แต่ต้องชะงักเมื่อมือเล็ก ๆ ลุงพรานคว้าหมับเข้าที่แขน

"จุ๊ย์...จุ๊ย์...อย่าทัก"!!!

ประสาททุกส่วนตื่นตัว ผมหันมองลุงในความมืด แกกระตุกแขนเบา ๆ เป็นสัญญาณให้มองลงด้านล่างห้าง

เงาตะคุ่มเลือนรางยืนอยู่ไม่ไกล มืดก็จริงแต่กระพริบตาถี่ ๆ สายตาก็ปรับได้ เห็นรูปเงาเสื้อผ้าทึมทึบกลมกลืนเข้ากับฉากราตรี เป็นฉากที่ผมไม่แปลกใจ ป่าแถวน้ำตกผีสิงไม่มีผีปรากฏสิเป็นเรื่องแปลก..!

"นาย...นาย...ช่วยทีพากลับบ้าน"

เงาประหลาดยกแขนชูสองข้าง เสียงเยือกเย็นล่องลอยประกอบให้คนได้ยิน ขนหัวลุกชัน ขนทุกเส้นในตัวทั้งแขนขาลุกเกรียว เสียวท้ายทอยวาบ ๆ..!

ใจกระหวัดไพล่ไกลถึงเสือสมิง...ไอ้ลายเก่งขนาดแปลงร่างเป็นคนมาหลอกได้เจียวหรือ ?...

"น้ำพระ...สาดลงไป"

ลุงพรานหมายถึงน้ำมนต์ ผมนึกได้รีบรินน้ำจากกระติกใส่ฝา นำองค์ปู่จุ่มตั้งจิตภาวนามหามนตราสูงสุดแห่งพุทธมนต์ "มงกุฏพระพุทธเจ้า" สวด 3 จบ พอ เก็บองค์ปู่ใส่กระเป๋า ยืนขึ้นสาดน้ำน้อยจากฝากระติกปลิวเป็นฝอย

น้ำพุทธมนต์ฉุกเฉินผ่านเงาดำเสมือนปลิวใส่อากาศธาตุ ทุกหยดที่ผ่านไปในความว่าง สร้างประกายไฟวาบเป็นจุด อย่างกับคนอัดบุหรี่เข้าปอดพร้อมกันหลายที แขกวิกาลไม่ได้รับเชิญ ส่งเสียงโหยหวนแหบพร่าสนั่นป่า นกแสก นกเค้ากระพือปีกแหกปากผสมโรงช่วยเป็นลูกคู่สนั่นไหว

ป่าแตกตื่นกระเจิง ที่ดูเหมือนหลับไหลไร้สิ่งมีชีวิต พลันปรากฏเสียงสวบสาบ ซ้ายที ขวาหน สัตว์ราตรีที่ซุ่มซ่อนตามจุดต่าง ๆ เผยโฉมโครมคราม ที่แท้รายรอบตัวเราในรัศมีเป็นวงรอบหลายร้อยเมตร มีแต่ส่ำสัตว์หากินพลุกพล่าน

จะไม่มีวี่แววก็ตัวเดียวที่เราเฝ้ารอ คือ...ไอ้ลาย..!

ผมกดไฟฉายทะลุร่างดำมืด ใจจริงอยากรู้ว่ามันเป็นเสือสมิงหรือไม่ อีกใจก็ร้อนรนเป็นห่วงเหยื่อล่อที่ลงทุนเอาคนตายมาเป็นเหยื่อทั้งคน

ลำแสงไฟฉายเข้าผสมกับไฟกลมเล็กซีดดวงหนึ่ง มันผุดลอยขึ้นจากจุดเงาตะคุ่ม ซีดแสง รุบหรู่ยิ่งกว่าแสงหิ่งห้อย แสงไฟฉายในมือผมยังเจิดจ้ากว่า ยิ่งสาดเข้ากระทบก็เหมือนทำให้แสงนั้นปวดแสบแวดร้อน สำแดงอาการลอยกระตุก ๆ สูงทีต่ำทีอย่างกับสัตว์เจ็บปวดไร้เรี่ยวแรง สูงยังไม่ถึงระดับห้าง ก็ลอยต่ำเตี้ยเรี่ยพื้น ซอกซอนหายไปในดงไม้

ไม่ใช่เสือสมิง เหยื่อล่อของเราก็ยังอยู่ ผมฝืนใจฉายไฟสำรวจร่างที่ไม่อยากมองให้เป็นการสร้างความเวทนาจุกอก ร่างนั้นคงแนบต้นไม้เหมือนหุ่นผีสิง เถาวัลย์ที่มัดก็ไม่เคลื่อนหลุด ป่านนี้คงแข็งชุ่มด้วยน้ำค้าง ผมถอนใจยาวกดสวิทซ์ดับ

"โขมดดง..ใช่มั้ยลุง ?"...

ผมชวนคุย ไหนก็หูตาสว่าง ลุงไม่ตอบอะไรแต่ร้อง..."ฮึ่" คำเดียวด้วยความเคยชิน ควักยาเส้นออกมาจุกปาก ทำผมเปรี้ยวปากอยากสูบบุหรี่เป็นกำลัง

นึกถึงความหิวบุหรี่ ก็คงเหมือนโขมดไพรหิวโหย มันคงอดอยากปากแห้งเหลือทน อุตส่าห์ตะกายพบเหยื่อชั้นดี แต่เข้ามาใกล้ห้างได้แค่นั้น รอบไม้ใหญ่มีเส้นพุทธมนต์คุ้มครอง ทั้งยัง "เจอดี" กลับไป

อาถรรพ์ป่าย่านน้ำตกผีสิงทดสอบเราบทแรก ผมกับลุงไม่แตกตื่นตกใจ เจ้าโขมดไพรคงอยากร้องไห้ตีอกชกกบาล ถ้ารู้ความจริงว่าคณะเราเจอะกันมาหนักหนาสาหัสขั้นไหน

การปรากฏตัวของมัน อย่างกับเด็กอนุบาลอมจุกหัวนม เมื่อเทียบระดับปริญญาเอกที่เราฝ่ากันมา!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
อ่านยามค่ำ
เข้าบรรยากาศ
นั่งห้าง!!

 

ผ้ายันต์หลวงพ่อฤาษี หาเก็บติดบ้านกันทั้งบ้าน