เรื่องเด่น เรื่องของการปฏิบัติธรรม ใครทำคนนั้นได้

พระอาจารย์กล่าวว่า "#เรื่องของการปฏิบัติธรรม #ใครทำใครได้ #ไม่มีใครทำแทนกันได้ #ไม่มีใครสามารถเสกเป่าดลบันดาลให้เราได้มรรคได้ผล

#องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า อักขาตาโร ตถาคตา แม้แต่ตถาคตก็เป็นเพียงผู้บอกเท่านั้น สุทธิ อสุทธิ ปัจจัตตัง นาญโญ อัญญัง วิโสธะเย คนจะบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตัว บุคคลหนึ่งจะทำอีกบุคคลหนึ่งให้บริสุทธิ์หาได้ไม่ ก็คือไม่ได้นั่นเอง

ฉะนั้น...ไม่ต้องมาหวังให้อาตมาดลบันดาลให้ใครบรรลุมรรคบรรลุผล...ไม่มี มีแต่เพียงบอกว่ากล่าวให้รู้ว่าหนทางนี้เคยเดินผ่านไปแล้วเป็นอย่างนี้ ๆ ถ้าเราจะเดินไปตามทางนี้จะพบกับอะไรบ้าง แล้วก็ต้องไปใช้ความพากเพียร อดทนของตนเอง บวกกับ สติ สมาธิ ปัญญา ที่เราสร้างสมมาแล้วก็ก้าวเดินไป ทางของใครทางของมัน ท้ายสุดก็ลงที่เป้าหมายเดียวกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าใครมัวแต่ห่วงหน้าพะวงหลังอยู่ ขอให้รู้ว่ายังห่างไกลต่อเป้าหมายมาก ตราบใดที่เรายังยึด ยังเกาะก็ไปไม่ได้ เราบอกว่าจะไปเชียงใหม่ แต่เรายืนกอดเสาอยู่ตรงนี้ไม่ยอมปล่อย จะไปถึงเชียงใหม่ได้ไหม ?

บุคคลที่บอกว่าเราจะไปพระนิพพาน ถ้าเรายังยึด ยังเกาะอยู่โดยเฉพาะร่างกายของเรา ถ้าหากว่ายึดเกาะคนอื่นก็ยิ่งแย่กว่ายึดเกาะร่างกายตัวเองอีก เพราะฉะนั้น...ครูบาอาจารย์ก็เป็นเพียงกัลยาณมิตร แนะนำบอกกล่าวหนทางที่ถูกต้องให้ อาศัยคำสอนของท่านประพฤติปฏิบัติตามไป ไม่ใช่ไปยึดไปเกาะร่างกายของท่านที่จะพังเมื่อไรก็ไม่รู้ ?"

"ลองนึกทบทวนดูในแต่ละวันว่า คนที่เรารักมีหรือไม่ ? ของที่เรารักมีหรือไม่ ? ทรัพย์สมบัติต่าง ๆ มีหรือไม่ ? เชื่อเถอะ...มีทุกคนนั่นแหละ ท้ายสุดลองถามตัวเราเองสิว่า ถ้าให้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างลงไปเดี๋ยวนี้เลย เราทำได้ไหม ? จะได้คำตอบที่ชัดเจนมาก หลอกตัวเองไม่ได้ ต่อให้รู้ว่าคำตอบที่ถูกก็คือ "ต้องทิ้งได้" แต่ "ใจไม่ยอมทิ้ง" ถ้าคำตอบที่ถูกต้องรู้แล้วแต่ใจยังไม่ยอมทิ้ง ยิ่งเป็นคนที่น่าสงสารมาก

คนที่ไม่รู้ทางเลย...ไม่เป็นไร แต่คนที่รู้ทางแล้วไม่ไป ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรนอกจากน่าสงสารมาก เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วพวกเรายัง "เด็ดไม่ขาด" ประเภทกินสายบัวมาเยอะ เด็ดเมื่อไรก็มีแต่เยื่อใยอยู่ตลอด

สมัยที่พระองค์ที่ ๑๐ ท่านมา ท่านเด็ดก้านบัวให้ดู บอกว่า “การตัดกิเลสก็ลักษณะแบบนี้ จะมีเยื่อใยบาง ๆ ที่เกี่ยวเนื่องอยู่ อย่าคิดว่าการตัดสิ่งหยาบ ๆ ออกไปแล้วเราจะหลุดพ้นได้ เพราะสิ่งละเอียดที่เกาะเกี่ยวเรายังมีอยู่อีกมากมายนัก”

"เหมือนกับท่านทั้งหลายที่ปฏิบัติธรรมมา บางขณะเรารู้สึกว่าได้อะไรมากเหลือเกิน ถ้าทำงานก็คือได้ผลตอบแทนมหึมามโหฬาร น่าจะรวยเป็นเศรษฐีหมื่นล้านแสนล้าน แต่พอดูไปดูมาแล้วความจริงมีแค่นิดเดียว ตอนที่เรารู้สึกว่ามากเพราะว่ายังไม่เคยชิน เป็นอารมณ์การปฏิบัติที่เข้าถึงใหม่ ๆ แต่พอย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก เริ่มเคยชินเข้าเราถึงจะรู้ว่า ที่แท้เรามีแค่นิดเดียว

เพียงแต่ว่านิดเดียว ถ้าสมมติว่าเป็นขนมชิ้นหนึ่งอยู่ในมือเราก็หน่อยเดียว แต่ถ้าปล่อยหลุดมือไปโดนมดตัวหนึ่งไอ้นั่นตายคาที่เลย ฉะนั้น...ตอนแรกของเราก็เป็นมด เจอซาลาเปาลูกหนึ่งแบกไปไม่ไหวหรอก...เยอะมาก แต่เราค่อย ๆ เติบโตจากมดขึ้นมาสมมติว่าเป็นหนู ซาลาเปาลูกหนึ่งยังแบกไม่ไหวแต่น่าจะกินหมด พอโตขึ้นมาเท่าหมา โอ๊ย...คำเดียวเอง พอโตขึ้นมาเท่าคน ที่นึกว่าบิ๊กไซด์ ที่ไหนได้...แค่ซาลาเปาเสวย...คำเดียวก็หมดแล้ว"

"ดังนั้น...ในส่วนของการปฏิบัติธรรม สิ่งที่เราได้มาพึงระลึกรู้ไว้เสมอว่า ถ้าเป็นของใหม่รู้สึกว่าได้มาก แต่ยังไม่ใช่ของจริง จะเป็นของจริงก็ต่อเราย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทบทวนโดยไม่เบื่อไม่หน่าย จนกระทั่งมั่นใจว่าสิ่งเหล่านี้คือแก่นแท้แล้ว จะเห็นว่าเหลือแค่นิดเดียว

เหมือนกับแรก ๆ เราตีอวนจะเอาปลาทั้งทะเล แต่พอนานไป ๆ เราจะรู้ว่าเอาปลาตัวไหนดีที่สุด เหมาะสมที่สุด แล้วเราก็เล็งเอาเป้าหมายแค่ตัวเดียว ฉะนั้น...ในการปฏิบัติของพวกเราให้เข้าใจไว้ว่า ถ้ายังหนักใจอยู่แปลว่าผิดทาง ถึงมาถูกทางก็ยังไม่ดีจริง ต้องเบา ต้องสบาย แต่ใจไม่เกาะเกี่ยวกับกิเลส ถึงจะใช่"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
งานบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมช่วงวันมาฆบูชา และงานหล่อพระพุทธสิหิงค์เนื้อเงิน
วันที่ ๑๑-๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๐
ที่มา : www.watthakhanun.com

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร