ทำในสิ่งที่ไม่ได้ทรงชี้แนะ ทำเพื่ออะไร

พระอุปฌาช์บอกว่า สักพรรษา สองพรรษา..

 

หลังจากนั้นรู้เรื่อง นะ งาบ นะ..

ถ้ายังเหมือนเดิมก็หมดสิทธิ์ที่จะทำงานด้านวิปัสนาธุระ นะ งาบ นะ..

เราจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย..

 

เราไปละนะ หวี นะ..

 

ก้ขอ ให้ได้ดวงตาเห็นธรรม เห็นแจ้งพระนิพพานแล้วกันนะครับ

 

ด้วยปัญญารู้ความจริงของขันธ์5 +อากาศธาตุ +ธาตุรู้(ใจซึ่งเป็นความว่างแต่มีความรู้)
เมื่อรู้ความจริง(ด้วยการพิจารณาเนืองๆ
จนลงใจแล้วปล่อยวาง)
จุดล้มละลายจากการยึดจะค่อยๆ
มาถึงเองคับ
คับ

 

ขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านด้วยความเคารพครับ

เรื่องสติสำหรับข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าเห็นตามคุณธรรมชาติครับ สติไม่ได้มีตัวที่1 ตัวที่2 สติมีเพียงตัวเดียว สติโลกสติธรรมมันก็ตัวเดียวกัน แต่ที่เราต้องมาฝึก เพราะเรายังไม่รู้ว่าอะไรคือสติที่ถูกต้อง ชอบธรรม ตามอริยมรรค8 คำว่าสัมมาในมรรค8 คือ ถูกต้อง ชอบธรรม

จากประสบการณ์ปฏิบัติของข้าพเจ้าจนถึงปัจจุบัน สติไม่จำเป็นต้องอาศัยการระลึกแล้ว แต่ข้าพเจ้าก็เห็นว่ามันมีอยู่ และจากที่ใคร่ครวญพิจารณาแล้ว ก็เห็นว่ามันเป็นสติตัวเดียวกับเมื่อก่อน แต่ทีนี้เราจะรู้จากสติก็โดย หยาบ กลาง ละเอียดตามวาระ

ข้าพเจ้าเรียกว่า รู้ในรู้ หรือรู้ตัวว่าเรารู้ ประมาณนี้ครับ ตรงนี้ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าคุณธรรมชาติเคยอธิิิิิิิบายไว้อย่างไรนะครับ ข้าพเจ้าไม่ค่อยจำครับต้องขออภัยครับ

ทีนี้อะไรที่รู้ตัวอย่างถูกต้องชอบธรรม อย่างหยาบไปจนถึงละเอียด เรารู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ มีผลกรรมที่ไม่ดีตามมา ไปจนถึงการรู้การเห็นไตรลักษณ์อย่างถูกต้อง เช่น เห็นสัญญาเราก็รู้ว่าเห็นสัญญา เห็นสังขารเราก็รู้ว่าเห็นสังขาร ฯลฯ

ทั้งนี้ทั้งนั้น ภายในนี้จะมีผู้ที่ไม่เชื่อหรือไม่รู้ จะรู้และเข้าใจด้วยตัวเองเช่นกันในภายหน้า

ปล.หากข้าพเจ้าทำในสิ่งที่ไม่ควร ขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยครับ ด้วยความเคารพครับ

ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

เอาไปเลยปุ่ม#2 ตบมืออีกจึก

 

นั่นแหละครับ เพราะผมเห็นมาแบบนี้ เรื่องสติเกิดดับหรือไม่เกิดดับตัดทิ้งเลิกปรุงเลิกคิดไปก่อน ถามตัวเองว่า รู้แล้วแต่ไม่ลงมือทำจะมีประโยชน์อะไร หรือปฏิบัติไปคิดไปเปรียบเทียบไปเรื่อยมันมีประโยชน์อะไร เรียกความมั่นใจตลอดเวลาอย่างนั้นเหรอ ผมว่ามันกลายเป็นเอานิวรณ์มาปิดกั้นการที่จะเห็นสัจธรรมความจริงอย่างตรงไปตรงมาเสียมากกว่า ยังงั้นสู้รู้น้อยๆไม่ได้ นี่ความเห็นส่วนตัวนะ แต่อย่างว่า เรื่องของวิบากกรรมอันนี้ก็ต้องตามเห็นความจริงให้ทันเหมือนกัน

การเคารพการฟังธรรมมาก่อนมันก็น่าจะมีกันมาอยู่แล้ว ไม่ใช่ไม่เคยผ่านหูผ่านตามาเลย อันนั้นอาจจะว่ากันอีกเรื่อง (แบบต่างชาติต่างศาสนามาเลย) เมื่อได้มาศึกษาปฏิบัติธรรมกับพระอริยสงฆ์ ก็ดุจดังว่าท่านได้ดำเนินตามรอยพระพุทธเจ้ามาด้วยดีแล้ว หน้าที่เราจึงสมควรที่จะเชื่อฟังคำสอนคำแนะนำของท่าน และซตพ.ต่อไป ไม่ถูกต้องหรือครับ นี่พูดถึงว่าอย่าเรื่องเยอะอะนะ

 

ฮับๆ

เข้าใจ ฮับ เรื่อง "อาการไม่ลงให้ธรรม"

หากขยับนี้ ต้องมีผิดแน่

ป.ป. นี้ พอจะลง พี่แก จะหันเอา สันติ
มาอุดใส่ คนที่มาแนะ เป็น ปรกติ มา
ตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว

ยิ่งมี ญ เฮีย มา ป้วนเปี้ยนใกล้ๆ อาการ
จะ แข็งโด่ว เป็นสองเท่า สามเท่า

พลัดกัน ยกหาง ยกขา โจ๋งครึ่ม

 

แต่ ลวกลุง อย่าลืมนะ ฮับ

ป๋ม ตั้งข้อสังเกตไว้ อาการลง
เนียบ ไม่มีการ ปีนเกลียวเลยเนี่ยะ

น่าจะหาไม่ได้ จาก การเห็น ภายนอก

ส่วน ภายใน อันนี้ ก็หมดสิทธิ มีแต่
พระศาสดาเท่านั้นที่ ทำได้

แล้ว ป๋มก็ยัง ชี้อีกว่า ขนาดทรงเห็น
ก็ยัง มีความต่างชนิด ที่ ไปหา ลิง
หา ช้าง สบายใจกว่า อยู่กับ "ภพ"
หรือ สังขารแบบมนุษยะ

" สังขารทั้งหลาย เป็นภัย "
( มีแต่ พระศาสดาเท่านั้น พ้น หมด )

 

มันแล้วแต่บุคคล

เดี๋ยวปฏิบัติๆไปอาจจะเจอกับคำว่ายิ่งรักษาใจยิ่งมีข้อวัตรมากก็ได้

ทางขึ้นเขามีหลายสาย

ระวังไม่มีข้อวัตรอะไร เวลาหมดบุญแต่ไม่ได้กลับที่เดิมมันจะยาวเด้อ

 

สังขารในตัวเอง เมื่อรู้ชัดลงใจก็หมดราคา
เพราะมันไม่มีค่าต่อใจ แค่มีไว้รู้เฉยๆ
สังขารของกระแสชีวิตสัตว์อื่นๆ
ที่เค้ายังไม่รู้ความจริง
ด้วยปัญญา เค้าย่อมหลงยึดและปกป้อง
เหมือนๆ กันทุกคนไปเป็นธรรมดา
จนกว่าปัญญาจะเกิดมากพอ

 

ฟังศาสดาเล่าปัง ก็อย่างนี้แหละ
มันโยนขี้ให้อม มันก็ยอมอม เวร!!

ความงามของพระ
อยู่ที่ศีลาจารว้ตร การปฏิบัติตัวเอง
เดินยืนนั้งนอนทำพูดคิด
มีสติคุ้มครองจิต..

 

ใช่ใช่ใช่
ดูๆ เหมือนเค้าจะอมขี้มาพ่น
ใส่เณร
แล้วเณรก็โดดงับขี้มาพ่น
ใส่โยม
เอิ๊อกฟันโยก

 

ไม่นินทาคุณปู่หนูนะคะ เค้าขี้ใจน้อย ผมก็ไม่ค่อยมีอยู่ด้วย
นี่ก็ไปหาเก็บขี้อยู่มั้ง ระวังตัวกันด้วยนะคะ จะไปหาทันตแพทย์่ก่อน ปับบาย

 

แล้ว ลุงแมว ว่า เหตุ ของปัญญารู้ความจริงของขันธ์5 +อากาศธาตุ +ธาตุรู้(ใจซึ่งเป็นความว่างแต่มีความรู้)

มัน มาจากไหนฮับ

 

มาแว้ว

เศษเดน ที่ สาวก บอกให้เอาไว้ในลิ้นชัก เอาไว้หลังตู้



[ภัททาลิทูลถาม ]
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุ
เป็นปัจจัย ที่เมื่อก่อน ได้มีสิกขาบทน้อยนักเทียว
แต่ภิกษุดำรงอยู่ในอรหัตผลเป็นอันมาก

และอะไรเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ที่เดี๋ยวนี้ได้มีสิกขา
บทเป็นอันมาก แต่ภิกษุดำรงอยู่ในอรหัตผลน้อยนัก.

[๑๗๒] ดูกรภัททาลิ ข้อนี้เป็นจริงอย่างนั้น
เมื่อสัตว์ทั้งหลายกำลังเสื่อม พระสัทธรรมกำลัง
อันตรธาน สิกขาบทมีอยู่มากมาย แต่ภิกษุดำรง
อยู่ในอรหัตผลน้อยนัก.

พระศาสดายังไม่ทรงบัญญัติสิกขาบทแก่สาวก
ทั้งหลาย ตราบเท่าที่อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า
ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ในธรรมวินัยนี้.

ต่อเมื่อใดอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าปรากฏ
ขึ้นในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ เมื่อนั้นพระศาสดา
จึงทรงบัญญัติสิกขาบทแก่สาวกทั้งหลาย
เพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรมเหล่านั้น

อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่ายังไม่ปรากฏในสงฆ์
ในธรรมวินัยนี้ ตราบเท่าที่สงฆ์ยังไม่ถึงความ
เป็นหมู่ใหญ่.

ต่อเมื่อใด สงฆ์ถึงความเป็นหมู่ใหญ่ เมื่อนั้น
อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าจึงจะปรากฏในสงฆ์
ในธรรมวินัยนี้ ครั้งนั้น พระศาสดาจึงทรงบัญญัติ
สิกขาบทแก่สาวกทั้งหลาย เพื่อกำจัด
อาสวัฏฐานิยธรรมเหล่านั้น.

อาสวัฏฐานิยมธรรมบางเหล่ายังไม่
ปรากฏในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้

 

ซึ่ง "อาสวัฏฐานิยม" คืออัลลัย ......

แน่นอนว่า สาวก จะรีบ ประเคน สันติ
คำนี้ ขึ้นหลังตู้ทันที

แม้นแต่ จะ แปลคำนี้ออกมา ก็ ทำเป็น ซ่อนเอาไว้
ด้วย คำบาลี ตามเดิม อย่างนั้น

อาสวัฏฐานิยม

ก็คือ ข้อปฏิบัติที่จะเกิดขึ้นตามโคตะระ ตามหมู่
หรือ ที่รู้จักกันคือ "วงษ์กรรมฐาน"


ทั้งนี้ พระพุทธองค์ทรงใช้คำว่า "อาสวัฏฐานิยม"
เพราะว่า สาวก ไม่มีฐานะ จะ บัญญัต ศีลได้

การบัญญัติศีล ผู้ทำได้มีแต่ ตถาคต เพราะเป็น
เจ้าของ สวนมะม่วง จะแต่งตั้ง หรือ ถอน เมื่อไหร่
ยังไง ก็ได้

 

55กะปั่นกันจนไม่มีเวลาตกตะกอน
จะเอาอะไรไปเห็นตะกอน
เค้ามีแต่รอให้ตกตะกอนละค่อยปั่น
อย่างว่ามีแต่คนขี้เหงา55