ธรรมของคนพาล

วัฏฏะวน..

 

ส่วนสุดทั้งสอง (สังขาร มรณะ..)

ไม่ติดอยู่ในส่วนท่ามกลาง (อวิชชา)

"มหาบุรุษ"

 

จริงๆแล้ว ผมอยากทราบว่า ท่านที่ละกิเลสได้แล้วในชั้นนั้นๆ ท่านตั้งชื่อว่า พระโสดา สกทาคา อนาคา ได้เองทางบัญญัติ โดยไม่มีคนบอกได้ไหม
โดยที่ไม่เคยรู้จักบัญญัติมาก่อนเลย ไม่มีใครมาบอกด้วย

ส่วนผลการปฏิบัติทางจิตนั้น
ไม่สงสัย.....

#หลวงปู่
..ท่านผู้พ้นกิเลสไปเป็นชั้นๆ ท่านก็รู้เองของท่าน ไม่ใช่คนอื่นจะไปบัญญัติให้ และท่านก็ไม่คอยรับคะแนนจากท่านผู้ใดด้วย ท่านจะใส่ชื่อของท่านว่า พระโสดาบัน สกทาคา อนาคา อรหันต์หรือไม่ก็ตาม ท่านไม่ได้เป็นห่วงในการใส่ชื่อลือนามและไม่คอยมองหนทางให้ท่านผู้ใดมาให้คะแนนและบุบหรือติเตียน เพราะท่านไม่ได้ปฏิบัติเพื่อ โลกธรรม ๘ คือ ลาภ ยศ สรร เสริญ สุขภายนอก ถ้าหากว่าจิตใจขององค์ท่านยังห่วงในลาภ ยศ สรรเสริญ ภายนอก จะใส่ชื่อลือนามว่า พระโสดาบันนั้นได้อย่างไร จะใส่ชื่อว่าผู้เห็นธรรมะเบื้องต้นได้อย่างไร

ข้อนี้ขอให้ใคร่ครวญให้ดี

+++++
หลวงปู่หล้า เขมปัตโต

 

#การพิจารณาธาตุขันธ์ร่างกาย

พระอาจารย์เจี๊ยะ ท่านพยายามสอนพระทั้งหลายเหล่านั้นว่า

"ท่านทั้งหลายจงพยายามพิจารณาธาตุขันธ์ร่างกาย คิดค้นให้ละเอียดถี่ถ้วนถี่ยิบ ไม่ให้หลุดรอดไปได้ทุกส่วนทุกกระเบียดนิ้ว"
ท่านสอนแบบชำนาญมาก แต่ก่อนท่านไม่พูดจึงไม่มีใครรู้

ท่านบอก "ให้พยายามพิจารณากาย เลื่อนขึ้นเลื่อนลงอยู่อย่างนั้น อย่าให้ขาด ให้เอาร่างกายเป็นตัวพิจารณา ตั้งแต่เล็บมีอะไร มีหนังกำพร้า ใต้หนังกำพร้ามีอะไร มีเนื้อ ใต้เนื้อมีอะไร มีเอ็น ใต้เอ็นมีอะไร มีกระดูก อย่างนี้เป็นต้น แล้วกำหนดตัดทีละชิ้นๆ จากปลายเท้าขึ้นมาบนศีรษะ จากศีรษะลงมาสู่ปลายเท้า พิจารณาไปจนใจเพลินอยู่อย่างนั้น อย่าหยุด ถ้าพวกท่านทำได้อย่างนี้อยู่ตลอด ซักวันพวกท่านจะมหัศจรรย์ในเรื่องนี้"

+++++
หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

 

"เมื่อพิจารณาอวัยวะเพศของหญิง จิตยังสะดุ้งสะเทือน แสดงว่ายังใช้การไม่ได้ อ่านตำรายังไม่จบ ให้ไปเรียนคัมภีร์มาใหม่"

พระทั้งหลายที่ได้ยินได้ฟังเช่นนั้นก็กลัว ไม่กล้าพิจารณา บางองค์สั่นทั้งตัวไม่กล้าทำ ทำไม่ได้ ท่านก็ดุเอาสิว่า "ไอ้ฉิบหาย! กลัวอะไรประสา..เอาเลย..พิจารณาเลย"

กิเลสตัวนี้สำคัญมาก ต้นเหตุแห่งกามกิเลส ต้นตอมันอยู่ไหน ก็ให้พิจารณาตรงนั้น อย่าอ้อมค้อม ให้ตีให้แตกด้วยอริยสัจ

เรื่องกามกิเลส ชนะอันนี้ชนะได้หมดไม่ชนะอันนี้อย่ามาคุย คุยได้ก็ไม่รู้เรื่อง นี้แหละสุดยอดแห่งกรรมฐานมนุษย์สร้างภพสร้างชาติก็เพราะตัวนี้แหละ ไม่พิจารณาตัวนี้จะพิจารณาอะไรเคยสนทนากับท่านอาจารย์มหาบัว

สรุปความได้ว่า..ถ้าพระกรรมฐานคุยกันเรื่องภาวนา ถ้ายังละกามฉันทะไม่ได้ไม่ต้องมาคุยกัน

+++++
หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

 

การบริกรรมภาวนาให้จิตอยู่ ณ จุดเดียว คือ "พุทโธ" เมื่อจิตมาจดจ้องอยู่ที่คำว่า พุทโธ ให้พิจารณาตามองค์ ฌาน 5 คือ การนึกถึง พุทโธ เรียกว่า วิตก จิตอยู่กับ พุทโธ ไม่พรากจากไปเรียกว่า วิจารณ์

หลังจากนี้ ปิติ และ ความสุข ก็เกิดขึ้น...เมื่อ ปิติและความสุขเกิดขึ้นแล้ว จิตของผู้ภาวนาย่อมดำเนินสู่ความสงบ เข้าไปสู่ อุปจารสมาธิ และ อัปปนาสมาธิ ลักษณะที่จิตเข้าสู่อัปนนาสมาธิ ภาวะจิตเป็นภาวะสงบนิ่ง สว่าง ไม่มีกิริยาอาการแสดงความรู้ ในขั้นนี้เรียกว่า จิตอยู่ในสมถะ ถ้าจะเรียกโดยจิตก็เรียกว่า "อัปนนาจิต"

ถ้าเรียกโดยสมาธิเรียกว่า "อัปปนาสมาธิ"

ถ้าเรียกโดยฌานก็เรียกว่า "อัปปนาฌาน"

บางท่านนำไปเทียบกับฌานขั้นที่ 5 จิตในขั้นนี้เรียกว่า จิตอยู่ในอัปปนาจิต อัปปนาสมาธิ อัปปนาฌาน จิตย่อมไม่มีความรู้อะไรเกิดขึ้น นอกจากมีสภาวะรู้อยู่อย่างเดียวเท่านั้น เมื่อนักปฏิบัติผู้ที่ยังไม่ได้ระดับจิต เมื่อจิตติดอยู่ในความสงบนิ่งเช่นนี้ จิตย่อมไม่ก้าวขึ้นสู่ภูมิแห่งวิปัสสนาได้

เมื่อเป็นเช่นนั้น ให้พิจารณา กายคตาสติ เรียกว่ากายคตาปฏิปทา โดยการพิจารณาผม ขน เล็บ ฟัน หนังโดยน้อมนึกไปในลักษณะความเป็นของปฏิกูลน่าเกลียด เป็นของโสโครก จนกระทั่งจิตมีความสงบลง รู้ยิ่งเห็นจริงตามที่ได้พิจารณา เมื่อผู้ปฏิบัติได้พิจารณาผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นสิ่งปฏิกูล ในที่สุดได้เห็นจริงในสิ่งนั้นว่าเป็นของปฏิกูล โดยปราศจากเจตนาสัญญาแล้ว ก็เกิดนิมิตเห็นสิ่งเหล่านั้นว่าเป็นของปฏิกูลน่าเกลียดโสโครกจริงๆ โดยปราศจากสัญญาเจตนาใดๆทั้งสิ้น จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้พิจารณาเห็น อสุภกรรมฐานและเมื่อได้พิจารณาอสุภกรรมฐานจนชำนิชำนาญ จนรู้ยิ่งเห็นจริงในอสุภกรรมฐานนั้นแล้ว ให้พิจารณาร่างกายให้เห็นเป็นธาตุ 4 ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ จนกระทั่งเห็นเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ

เมื่อจิตรู้ว่าเป็นแต่เพียงสักแต่ว่าธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ จิตก็จะเกิดความรู้ขึ้นมาว่า ตามที่พูดกันว่า สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ไม่มี มีแต่ความประชุมพร้อมของธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ เท่านั้น.
เมื่อเป็นเช่นนั้น จิตก็ย่อมรู้จักอำนาจของความคิดขึ้นมาได้ว่า ในตัวของเรานี้ไม่มีอะไรอัตตา ทั้งสิ้น มีแต่ธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ เท่านั้น

....ถ้าหากภูมิจิตของผู้ปฏิบัติจะมองเห็นแต่เพียงกายทั้งหมดนี้ เป็นแต่เพียงธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ รู้แต่เพียงว่าเพียงธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ และภูมิจิตของท่านอยู่แค่นั้น ก็มีความรู้เพียงแค่ขั้น สมถกรรมฐานและในขณะเดียวกันนั้น ถ้าภูมิจิตของผู้ปฏิบัติปฏิบัติความรู้ไปสู่ พระไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ไม่เที่ยง ทุกขัง เป็นทุกข์ อนัตตา ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง...ถ้าหากมีอนิจจสัญญา ความสำคัญมั่นหมายว่าไม่เที่ยง ทุกขสัญญา ความสำคัญมั่นหมายว่าเป็นทุกข์ อนัตตสัญญา ความสำคัญมั่นหมายว่าไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง ภูมิจิตของผู้ปฏิบัตินั้นก็ก้าวเข้าสู่ภูมิแห่งวิปัสสนา..

เมื่อฝึกฝนอบรมจิต ให้มีความรู้ด้วยอุบายต่างๆ และมีความรู้แจ้งเห็นจริงในลักษณะของอสุภกรรมฐานโดยอุบายอย่างใดอย่างหนึ่ง จนมีความรู้แจ้งเห็นจริงในลักษณะที่ว่า กายเรานี้เป็นแต่เพียงธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ มีความเห็นว่า ธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ ก็เป็นแต่เพียงธาตุ ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่สัตว์ บุคคล เรา เขา ด้วยอุบายดังกล่าวแล้ว ผู้ปฏิบัติยึดหลักอันนั้น ภาวนาบ่อยๆ กระทำให้มากๆ พิจารณาให้มากๆ พิจารณาย้อนกลับไปกลับมาจิตจะค่อยๆ ก้าวเข้าสู่ภูมิรู้ ภูมิธรรม เป็นลำดับๆ ไป...

โอวามธรรม..
หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล

 

" โลกุตตระนิพพานปราศจากวิญญาณ.
จึงไม่มีเกิด ไม่มีแก่ ไม่มีเจ็บ ไม่มีตาย.
มีแต่ความสุข สุขสบาย ปราศจากอามิส.
หาความสุขอันใดจะมาเปรียบด้วยพระนิพพานไม่มี."

หลวงปู่ลี กุสลธโร

 

" การภาวนั้น มันต้องฝึกหัดความสงบเสียก่อน ถ้าจิตมันสงบแล้ว จิตมันก็เป็นสมาธิได้ แต่นี่ไปพิจารณาก็ไปพิจารณาสัญญานั่นแหละ มันเลยไม่เกิดกับใจ ถ้ามันเกิดกับใจแล้ว มันไม่ลืมหรอก ๒๐ ปี ๓๐ ปี มันก็ไม่ลืม ถ้ามันเป็นไปแล้ว.."

หลวงปู่ลี กุสลธโร

 

ถ้าจะพิจารณาถึงสัตว์เดรัจฉานบางจำพวกแล้วเช่น อึ่งอ่างเป็นต้น จะออกมาวิวุ่นก็ปีละครั้ง และก็มีเวลาจำกัดอีกด้วย เหลือนั้นต้องวิเวกอยู่ของใครของมัน กบก็เช่นกัน เป็นเรื่องน่าพิจารณาทั้งนั้น

ผู้ท่องเที่ยวในสงสาร กรรมและผลของกรรมมีอำนาจจำแนกให้ดีและเลวต่างกัน ตามเหตุและผลที่เจ้าตัวสร้างสรรค์ไว้ เมื่อสร้างไว้แล้ว(แม้)ไม่อยากรับก็ได้รับ จะรู้ตัวหรือไม่ไม่เป็นปัญหา ต้องให้ผลตามเหตุที่สร้างไว้ไม่ลำเอียง ทางดีก็โดยนัย ทางชั่วก็โดยนัย

เรื่องเหตุ ๆ ผล ๆ นี้ แยกออกได้เป็นสองทาง ทางหนึ่งเป็นทางโลกีย์ ทางหนึ่งเป็นทางโลกุตตระ

เหตุผลทางโลกีย์นั้นเหตุใจผลใจหนักไปในทางวัตถุนิยมเป็นเจ้าใหญ่นายโตของเจตนารมณ์

เหตุผลไปทางโลกุตตระนั้น เหตุใจผลใจหนักไปทางบรรเทา และพยายามแก้กิเลสและความหลงของเจ้าตัวไปเป็นตอน ๆ จนถึงที่สุดแห่งความหลง สิ่งเหล่านี้ต้องขึ้นอยู่กับเจ้าตัวจะรู้เจตนารมณ์ของตัวเอง มิฉะนั้น การปฏิบัติธรรมก็มั่วสุมไม่แจ่มแจ้งเฉพาะตนด้วย เพราะธรรมแท้ใจแท้อันประกอบด้วยสติปัญญาอันถูกต้องย่อมเป็นปัจจัตตัง...

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต

 

ตอนนี้อยู่ในช่วงตัดสิิิินใจกำหนดการออกมาดูโลกนะระหว่าง70กับ71