ตัวรู้ การสัมผัสรู้ ที่อยู่กลางอก หายไป

หนังสือเรื่องหลวงปู่ฝากไว้ของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ


​

ความคิดเป็นแค่อาการของจิต ความคิดที่ส่งออกทั้งหมดเป็นสมุทัย

หลวงปู่ดูลย์ เทศน์ไว้ครับ

 

ความคิดไม่ใช่จิต
หลวงตาเมตตาแสดงธรรมตอบปัญหาธรรมของคุณให้
เมื่อเช้าวันที่ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๔๖ ณ วัดป่าบ้านตาด ดังนี้

โยม : กราบนมัสการหลวงตาที่เคารพอย่างสูงยิ่ง ที่ว่าความคิดไม่ใช่จิต เมื่อปฏิบัติตามที่หลวงตาสอนภาวนาแล้วรู้สึกโล่ง แต่สักพักจะเห็นอาการหมุน ๆ ของกิเลส วนเวียนๆ อยู่อย่างนี้ บางทีก็ติดสัญญา ควรดำเนินการต่อไปอย่างไรเจ้าคะ

หลวงตา : นั่นละมันคิด ให้ระงับจิตอย่าให้มันคิดเข้าใจไหม มันวนเวียนมันออกไปเป็นความคิดไปแล้วนั่นน่ะ ความคิดกับจิตไม่ใช่อันเดียวกัน แต่เกิดขึ้นจากจิตเข้าใจเหรอ อย่าปล่อยให้มันคิด เวลาจะต้องการความสงบให้สงบด้วยธรรมบทใดก็ได้อย่างที่เขาเคยปฏิบัติเข้าใจไหมล่ะ เช่น พุทโธ เป็นต้น ก็ได้ ให้สติตั้งอยู่ อย่างวันนี้พูดกันชัดเจนแล้วนะ เอ้า ว่าไป

โยม : คือเวลาลืมตาภาวนาแล้วเป็นสมาธิดีกว่าหลับตาภาวนา ทำอย่างไรถึงจะหลับตาแล้วทำสมาธิได้เจ้าคะ หรือหากอิริยาบถใดเป็นสมาธิแล้วก็ให้รักษาคงไว้ กราบนมัสการมาด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

หลวงตา : เราอย่าเผลอ หลับตาก็ไม่เผลอ ลืมตาก็ไม่เผลอมันก็เป็นสมาธิได้ทั้งหลับตาทั้งลืมตานั้นแหละ ถ้ามันหลับตาดี ลืมตาไม่ดี แสดงว่าสมาธิคอยแต่จะล้ม แบบนี้ ยังหาหลักเกณฑ์ไม่ได้เข้าใจไหม เอ้า เป็นอย่างนั้นนี่

 

เอาตอนแรกกับตอนจบ มาให้ฟัง..

 

ไม่มีอะไรในกอไผ่ เพราะกอไผ่หมดสิ้นแล้วซึ่ง "ข้อ"..

*ข้อแม้ ข้อนั้น ข้อนี้ ไม่มีในบรรพชิต*

บรรพชิต แปลว่า ผู้สงบ ; ผู้เห็นโทษในวัฏฏะ..

"ชั่วให้ละ ดีให้วาง"

 

วางใจเป็นกลาง กลางในกลาง

รู้เฉย;รู้ซื่อๆ หรือ สักว่า ก็เรียก..

 

หล่อมั๊ยโยม

 

เห็นอะไรที่ฝั่งโน้นครับ

 

ไปโดนตัวไหนมาหลวงพี่55
ผมนี้อยากแม่งเอ้ยมากตูไปทำกรรมอะไรไว้นะ55

 

ชอบฟังแบบดิบๆสดๆ ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมากดีกว่าค่ะ มันถึงใจกว่ากันเยอะ ไม่ต้องคิดเยอะ

 

ครั้งแรกที่ท่านปังชม ถึงแม้จะมีบรรทัดเดียว อยากเก็บปริ๊นแปะรอบฝาบ้านจิงๆค่ะ

#น้ำตาจิไหล

 

คุณ จขกท ลองอ่านของ ลป.ดูลย์ที่คุณsaber เอามาลงก็ได้ค่ะ

จิตจริงๆ มันไม่คิดหรอก ที่มันบอกโน่นนี่นั่นว่าอันนี้ไม่ใช่ อันโน้นไม่ใช่ คือโดนกิเลสหลอกแล้ว ผู้รู้จะกระเพื่อมหรือไม่กระเพื่อมก็รู้เฉยๆ อย่างเดียว อาการยังไงก็รู้มันเฉยๆ

หรือถ้าจะดูที่ผู้รู้เลย ก้อคืออย่าไปเพ่งที่มัน ดูแค่อย่าให้มันเข้าไปในความคิด ดูที่ผู้รู้จะเป็นปัจจุบันจิต ..ยังไงฝึกตามอายตนะไปนานๆ มันจะค่อยๆ รวมเข้าหาผู้รู้เองแหล่ะค่ะ...

 

มันรู้อารมณ์ทางใจซึ่งมักมาพร้อมกันกับการกระเพื่อมตรงอกนี้ ทำให้มีสติดูทันการเกิดดับของอารมณ์ได้ไวขึ้นค่ะ เลยใช้เป็นตัวช่วยเตือนสติไปในตัว

แต่ผลที่เกิดตอนนี้รู้สึกโอเคขึ้น เพราะมันทำให้อารมณ์ขุ่นมัว หงุดหงิดง่าย เบาขึ้นเยอะ อะไรๆง่ายขึ้นเยอะ เลี้ยงลูกได้ทั้งวันไม่มีเหวี่ยง (มันดีตรงนี้) .... พอลองพิจารณาผลดีแล้วคงไม่ลังเลที่จะเดินต่อ

ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยลงความเห็นช่วยมาตลอดทางค่ะ

 

ไปเชื่ออะไรหลวงพี่หล่ะ ยังไม่เป็นอรหันต์ ไม่มีราบเรียบหรอก ฝึกดีมั่ง ไม่ดีมั่ง ถึงจะใช้ได้

 

ไม่ได้ทำไรผิดหนิ ..จะว่าทำไมอ่ะ

 

เอ็นดูคำถามหลวงพี่55

 

ใช้ ตจ.ปัญจกะ กับสามีบ้างเปล่าโยม?

พิจารณาถลกหนังสามีออกบ้างเปล่าโยม..

หรือมัวแต่ปล่อยน้ำใส่นาน้องอย่างเดียวเลย..

 

สาย อสุภะ มันต้องเบื่อหน่ายในกามราคะแล้วน๊าาาา..

มันไม่น่ากลับกลอก คืนสู่โลกแบบนั้น..

 

เห็นเขียนว่าตามหาผู้รู้ พอหายก็ผิดหวัง...การกระเพื่อมของผู้รู้ บอกได้อย่างคือเจตสิกตัวนั้นแรง ทำให้รู้การมีอยู่ของผุ้รุ้ว่ามันไม่ได้อยู่นิ่งๆ แต่ตัวมันขึ้นลงตามเจตสิก ..อารมณ์แรงๆ เราต้องไล่อารมณ์นั้นทิ้งไปก่อนเสมอ อาจหายใจยาวๆ ให้จิตอยู่ในอารมณ์ปกติ กลางๆ.. สติถึงจะเกิดและควบคุมจิตได้ดี คุมอารมณ์ได้ ตามที่เห็นมามักจะเป็นแบบนั้น

แต่หากคุณ จขกท ฝึกแล้วไปได้ดี ก็อนุโมทนาค่ะ