มีแค่เวลาหายใจก็ภาวนาได้คือยังงัยฮะ?

แม้ภูเขาสูงใหญ่ผ่านเวลามาอย่างยาวนาน
แต่สุดท้ายก็ต้องสลายกลายเป็นฝุ่นผง
แม้สายลมเหมันต์แห่งมนต์ตรา
ก็มีวันเสื่อมสลายไม่ยั่งยืน
แม้แต่จันทราที่รายล้อมด้วยดวงดาว
ก็ไม่อาจอยู่คู่ฟ้าชั่วนิรนดร์

 

ทุกข์ ก็คือ จิตส่งออกไปแล้วหรือยึดไปแล้ว การกำหนดรู้หรือการรู้ตน
เป็นการรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า ตนนั้นมีสภาพเป็นทุกขัง/ทนอยู่ไม่ได้
คนเราทุกข์เพราะยึด ทุกข์เพราะความนึกคิดปรุงแต่ง

สมุทัย ก็คือ การอยู่กับรู้ มีจิตไม่ส่งออก
ทุกข์นั้นจะเป็นเพียงแต่แค่เห็นแต่ไม่ได้ให้ไปเข้าเป็น
ความนึกคิดปรุงแต่ง เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของมันเอง
ความคิดนั้นถูกรู้ ส่วนรู้นั้นก็อยู่กับรู้
มีฝั่งที่ทุกข์เพราะยึด
กับฝั่งที่ไม่ทุกข์เพราะอยู่กับรู้ไม่ได้ไปอยู่กับคิด

นิโรธ ก็คือ รู้หรือจิตอวิชาที่เราอยู่นั้นทำให้แจ้ง

มรรค ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ศีลก็ต้องมีอินทรีย์สังวร
มีสติสัมปชัญญะสำรวมใจและอายตนะในและนอก

ทานบารมีต้น ทานเสียสละ สิ่งของสิ่งภายนอกได้
สละอายตนะนอกได้ บูชาด้วยสิ่งของภายนอก

ทานบารมีกลาง เสียสละอวัยวะได้ก็สละอายตนะใน
บูชาด้วยร่างกาย

ทานบารมีปลาย เสียสละใจ หรือ ปฏิบัติบูชา
บูชาด้วยจิตใจ

เสียทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ เสียอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต
เสียสละชีวิตเพื่อรักษาธรรม

อาการลุงแมวเล่าจากที่ผมเคยฟังมามันเหมือนกับอาการ
ที่อยู่กับช่วงสมุทัย แต่ทีนี้ลุงว่ารู้นี้คือพ้นแล้วเป็นสุญญตา
ทั้งที่ลุงแมวก็ไม่เคยเห็นใช่มั้ยว่ารู้นี้จริงๆแล้วหน้าตาเป็นอย่างไร
เพียงแต่รู้ว่ามันมีอยู่ ผมว่าลุงก็ติดลิเกที่ตรงนี้เหมือนกันนี้หละ

ตามความเข้าใจผมเริ่มแรกมันก็ต้องอยู่กับรู้
แต่จากรู้มันก็สามารถพลิกเป็นไม่รู้ในช่วงท้ายอีกทีนึง
เพื่อพลิกจากสมมุติเป็นวิมุติ ออกแนวหนังหักมุมหนะครับ

 

กะจริงเนาะ
ตลอดกาลเวลาอันยาวนาน
อดีตอนาคตรวมลงที่ปัจจุบัน

 

อดีตไม่ได้ทำให้ใครเศร้า
อนาคตไม่ได้ทำให้ใครดีใจ
จิตใจในปัจจุบันต่างหากที่แล่นไป
ทำให้ก่อทุกข์เกิดสุขหมุนเวียนหมุนวนครับ

 

แนะนำให้ชนะกาลเวลาจะเห็นอานิสงส์ของเวลาไม่มีความหมาย

 

ทุกข์แลกมาทั้งนั้นละจร้าคุงหมู55

 

ลุงแมวรู้ว่าลุงแมวกำลังดู
คนเล่นลิเก
แต่ทั้งผู้รู้ที่ลุงแมว และตัวลุงแมว
ตลอดรวมถึงคณะคนเล่นลิเก
มันก็เป็นสังขารธรรมทั้งหมด
เหตุเพราะตัวลุงแมวก็มาจากความไม่มี
มาก่อน คนที่ลิเกก็มีขึ้นมาจากความไม่มี
และทั้งหมดก็จะกลับ(เน่าเปื่อยผุพัง)
คืนสู่ความไม่มีดังเดิม
อีกไม่นานจากนี้

 

หากเข้าเราเข้าใจถูก ก็มีโอกาสตะล่อม
กล่อมจิตให้เข้าใจถูกและลดการ
แสดง
แผลงฤทธิ์ที่ให้หลงทาง
น้อยลง น้อยลง
คับ

 

ครับลุง
คนเราควรสำรวจตัวเองเนื่องๆ
สำหรับลิเกแบบผมกะสำรวจตัวเองรำสวยขึ้นเหรอเปล่า
ว่าแต่ผมรำสวยขึ้นไหมลุง

 

เราอยู่กันแค่ขณะเดียวสั๊นสั้นนะครับ
ตอนอ่านข้อความนี้

ก็.......... แค่............ขณะ..........เดียว

จดจ่อที่ตัวอักษรแต่ละคำ
ถึงจะคิดไปในอดีต
หรือจิตนาการไปในอนาคต
ก็แต่หนึ่งขณะแห่งการคิดนั้น
เราทั้งหมดอยู่แค่ขณะเดียว
ไม่รับรู้ถึงสิ่งอื่น ในขณะนั้น

อย่างเวลามองตาสาวๆ ก็เหมือนกัน
ขณะการรับรู้อื่นๆดับหมด
เหมือนสาวๆได้หยุดเวลาเราไว้
อย่างเพลงพี่อิลครับ

 

เป็นลิเกครึ่งบกครึ่งน้ำฮับ

 

ลุงต้องพิจารณาที่กรอบมันครับจะทำให้กำลังใจไม่ตกไปครับ

 

คำนี้ ต้องขยายความครับลุงแมว

 

กัวดีแตก.. คับ

 

เป็นแก็งไม่เหลือดีดิครับสะบาย55

 

ขอเมากาวแป๊บ..

 

มันก็แล้วแต่กุศโลอุบายที่แต่ละท่าน
ได้ศึกษาเล่าเรียนมา
จากพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ตนเลื่อม
ใสศรัทธา
แต่ทางเดินตรงๆ ที่มุ่งสู่ความสิ้นทุกข์
มันย่อมมีอยู่ทางเดียว
ที่ต้องประกอบพร้อมไป
ด้วย ศีลสมาธิปัญญา
ถ้ามีไม่พร้อมไม่ครบถ้วนก็ยักเเย่ยักยัน
ต่อให้มีครูอาจารย์สอนเก่งยังงัย
ก็ยังอยากเล่นลิเกอยู่ยังงั้น
มันเป็นความสุขที่ปิดบังทุกข์
ได้ระดับหนึ่ง
แต่สุดท้าย ถ้าเข้าใจถ่องแท้ว่าทั้งสุข
และทุกข์มันก็เป็นสังขารธรรม
ที่ต้องทำให้รู้แจ้ง เมื่อแจ้งหมดแล้วก็หมดอวิชชาหายโง่ กลับคืนสู่ความไม่มีอะไร
หมดรอบของการเกิดมา
เพื่อจมทุกข์ หรือดิ้นรน
แก้เกมส์ทุกข์ คับ