สารพันปัญหา ตอบโดยคุณ nopphakan

ขอบคุณครับ รบกวนสอบถามเพิ่มเติม
1 พอจะมีอุบายวิธี แก้ไขเรื่องความกลัวไหมครับ เช่นเวลาสวดมนต์ ทำสมาธิมันจะมีความกลัวที่มากขึ้นแบบผิดปกติ จนไม่กล้าทำอะไรต่อ แต่พอเวลาทั่วไปกลับเฉยๆ อยากจะเห็นด้วยซ้ำ 555

2 เรื่องนอนหลับยากนี่สามารถใช้สมาธิแก้ได้อย่างไรบ้างครับ

3 อาการอึดอัดตอนดูลมหายใจนี่จะแก้ไขยังไงได้บ้างครับ บางทีก็เหมือนมีเสียงพากย์ตีกันในหัว จนตื้อไปหมด

4 ถ้าอยากจะพบเจอครูบาอาจารย์ที่ นำทางเราไปได้ จริตตรงกับเราจริงๆนี่ จะหาอย่างไรได้บ้างครับ เพราะคิดว่าตอนนี้โตขึ้นจากเดิมเยอะ น่าจะพอซึมซับหลายเรื่องได้แล้ว

 

ข้อ 1. จำเป็นต้องฝืนในกิริยานั้นๆที่ทำให้กลัว
ประมาณครั้งที่ ๓ หรือ ๔ จิตจะมีกำลังพอที่จะควบคุม ยับย้้งจะไม่กลัวในกิริยานั้นๆได้เอง
2.เวลานอนให้ผ่อนคลาย ถ้ามันคิดอะไรก็ปล่อยให้คิดไปเลย และถ้าเผลอหลับไปแล้วอย่าระลึกสติเพื่อให้รู้ตัว หรือ การออกกำลังกายก็ช่วยได้
3. ถ้าดูลมหมายถึงตามดุลมหายใจ ทั้งชาติถ้าทำประกันว่าไม่เกินปฐมฌาน พอหายใจหยุดที่หน้าอกก็จะอึดอัดอีก คำว่าตามดูลมทางกิริยมันคือ การทำความรู้สึกรับรู้ว่าลมหายใจเข้าและออกหยุดที่ปลายจมูก เวลาหายใจเข้าให้หายใจเข้าจนท้องพอง หายใจออกจนท้องยุบ ที่สำคัญห้ามไปตามลมหายใจหรือตามสายลม (ลองเอานิ้วไว้ที่ปลายจมูก ความรู้สึกรับรู้คือ มีลมกระทบนิ้วตลอดเวลาเราหายใจออกและท้องก็ยุบไปด้วย นิ้วเปรียบได้กับปลายจมูกกรณีทดลองนี้) และการเห็นสายลมได้ หรือรับรู้ว่าลมร้อนอะไรพวกนี้ มันเป็นผลมาจากวิธีการที่บอก ส่วน เรื่องอื่นๆอย่าไปสนใจไม่ดีต่อจิต..และพฤติกรรมของจิตในอนาคต ตลอดจนความคิดเราเองให้เลิกซะนะ
4.อยู่ที่พฤติกรรมทางจิต และการประพฤติปฏิบัติตนต่อคน สัตว์ และภพภูมิของเราเอง ไม่ต้องไปแสวงหาที่ไหน เด่วท่านจะเข้ามาเอง ถ้าเป็นท่านที่มองไม่เห็น ส่วนท่านที่ยังมีชีวิต จากพฤติกรรมของจิตและการปฏินัตตนของเราจะดลให้เราได้พบเจอท่านที่เหมาะสมได้เอง...
เครเนาะ

 

ผมลองทำตามที่พี่บอกแล้วครับ
บางจังหวะก็เบาตัวจนไม่มีลมหายใจ
แต่สักพักก็กลับมาตื้อปวดหัวหน่วงๆเหมือนจะพุ่งออกจากตัวให้ได้เป็น แบบนี้คือปกติ จะสลับกันไปมาใช่ไหมครับช่วงแรก
แล้วการ ทำสมาธิแบบนี้ถูกทาง ตามจริตผมแล้วใช่ไหมครับ หรือควรไปสวดมนต์เเบบที่บางวัดท่านสอนเอา

 

แรกๆเป็นแบบนั้นนั่นทุกคนแระ
เรื่องปกติ ทำต่อไป
ระบบหายใจให้เวลาร่างกายปรับตัวเองด้วยอย่างน้อยสองสัปดาห์ ทำได้ต่อเนื่องสองเดือน
ถึงจะกลายเป็นระบบหายใจปกติเรา

ที่นี้จะฝึกอะไรมันก็จะง่าย
ช้าแต่ชัวร์

 

ได้ครับ
ที่ทำอยู่มีอาการคิดไปคิดมาร่วมด้วย
แต่ที่พี่ให้วางจิตตรงที่รับรู้ลม เย็นๆว้าบๆแถวๆบริเวณจมูก ของผมมันอยู่บริเวณระหว่างคิ้วอะครับ ทำยังไงก็ไม่ลงมาปลายจมูก ลองเอามือวางที่ปลายมันก็ไปรู้ที่ตรงระหว่างคิ้ว มันจะเย็นๆตรงนั้น บางทีก็ไหลไปตามความคิด ไม่รู้เรื่ฃอะไรเลยบางทีก็เห็นลมบ้าง สลับกันไปมา แบบนี้ถูกทางรึปล่าวครับ

แล้วอาการว้าบๆเย็นๆไหลไปมาตรงกลางหัวข้างในบ้าง ไม่ต้องไปสนใจมันใช่ไหมครับ

 

ประกันได้ว่า ตั้งแต่อดีตจนปัจจบุัน ไม่เคยบอกในโลกนี้ว่าให้วางจิตตรงที่รับรู้ลม
อ่านให้ดีๆก่อน ไม่ต้องรีบอ่าน ค่อยๆอ่านก็ได้
และไม่มีเคยบอกให้วางจิตในตำแหน่งอื่นๆ กรณีเรื่องระบบลมหายใจ
มีแต่จะบอกวิธีไม่ให้จิตเกิด(คือส่งตัววิญญานไปตามลม หรือ ย้ายฐานไปอยู่ตำแหน่งอื่นๆในร่างกาย
ด้วยการบอกว่าให้ทำความรู้สึกรับรู้ลมหายใจ
เข้าและออกหยุดที่ปลายจมูก หายใจให้ลึกถึงท้อง

เรื่องเห็นสายลม หรือแม้จะเห็นสายลมเป็นฝอย มันเป็นผลมาจากระบบลมหายใจ
ที่ทำความรู้สึกรับรู้ที่ปลายจมูก หรือจะเย็นบริเวนใดที่กายก็ตาม ซึ่งมันเกิดได้เป็นปกติ
ไม่ควรไปให้ความสนใจอะไรทั้งสิ้น เพราะถ้าเราไปดูมัน หมายความว่า จิตส่งตัววิญญาน
ไปตามดู ความหมายมันคือ จิตเกิด ผิดหลักการสร้างกำลังสมาธิ

ยกเว้นการรับรู้ได้ว่า ลมหายใจเข้าเย็น หายใจออกร้อน เป็นในส่วนที่จะหนุนการเดินปัญญา
การที่ไม่สามารถทำความรู้สึกรับรู้ให้ต่อเนื่องที่ปลายจมูกได้ต่อเนื่อง หรือการไหลไปตามความคิด
ให้เราไปเสริมกำลังสมาธิสะสมเพิ่มเติมมันบอกว่า สมาธิเราไม่พอ
หรือการที่เราไม่รู้ตัว ขาดช่วง เผลอปล่อยความคิด ให้เรามาเสริมกำลังสติทางธรรม

เรื่องสมาธิ สำคัญที่ระบบลมหายใจพื้นฐาน ถ้าไม่ใช่อย่างที่บอกให้หาเหตุให้ได้เพราะอะไร
ไม่งั้นมันจะเสียเวลาในการฝึกเฉยๆ เสียเวลาคนที่อธิบายที่จะต้องมาพูดในเรื่องเดิมๆซ้ำๆ
และหากจะไปได้เร็ว ต้องทิ้งเรื่องนิมิต เรื่องกิริยานามธรรมระหว่างทางทุกกรณี
ยกเว้น เราฝึกกรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพก็ยังต้องทิ้งทุกภาพในระดับอุคนิมิต
ไม่ว่าจะนิมิตตรงหรือนิมิตหลอกในกรรมฐานกองนั้นๆ

ภาพนิมิตหรือแม้ว่าจะมองเห็น นามธรรมอะไรก็ตามได้ด้วยตาเปล่า ก็ยังยึดอะไรไม่ได้เลย
ไม่ต้องมาถามว่า การเห็นแบบฝัน หรือเห็นในระหว่างการฝึก หรือเห็นในระดับอุปจารสมาธิ
หรือกึ่งหลับกึ่งตื่น ควรยึดหรือไม่ยึด หรือควรสนใจหรือไม่สนใจ....
เพราะแม้จะเกิดนิมิตในกำลังระดับสูงได้และเล่นกับภาพนั้นได้
ยังต้องทิ้งเหมือนเดิมเพื่อไปต่อ

ดังนั้นอย่าพยายามหาเหตุให้เนิ่นช้า มันเสียเวลาเฉยๆ

 

ขออภัยครับถ้าหากถามคำถามที่ไม่สมควรไป
ผมเเค่อยากจะไปให้ถูกทาง พยายามฝึกเองมาเรื่อยๆมันก็ไม่ไปถึงไหนสักที พอมาเห็นกระทู้นี้ เห็นคนอื่นมีพัฒนาการ มีที่ให้สอบถาม เลยรู้สึกมีความหวัง เพราะผมไม่มีคนสอนเลย ขอบคุณสำหรับทุกๆคำแนะนำ และขอโทษที่รบกวนมาตลอดนะครับ ถ้าว่างคงตามมาอ่านย้อนบ้างเหมือนเดิม แต่คิดว่าคงจะหยุดปฏิบัติแล้วครับ พออ่านแมสเสจเเล้ว ตอนนี้หมดกำลังใจเเล้วครับ ตัวผมคงได้แค่นี้จริงๆ ผมพยายามที่สุดแล้วครับ สุดท้ายนี้ขอโทษพี่ด้วยนะครับหากล่วงเกินอะไรไป เพราะความไม่รู้ไม่ตั้งใจจริงๆ ขอบคุณที่สละเวลาให้ครับ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้ติดอยู่ที่เดียวกันค่ะ แค่นิ่งจิตหลงเกิดๆๆ ตลอดเวลา ไม่ยอมดับ พออ่านกระทู้ที่พี่นพตอบ ก้อเหมือนตอบตัวเองไปด้วย พี่นพมีอะไรแนะนำเพิ่มเติมไหมค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

ผมขออนุญาตโพสต์เสริมในประเด็นที่พี่นพ (AKA. บุรุษไร้เงา) ได้กรุณาโพสต์แนะนำคุณ @johh ไว้นะครับ _/|\_ หากคุณ @johh และ คุณ @wan17 สะดวกและมีเวลาว่าง… ผมอยากให้ทั้งสองท่านลอง คลิ๊ก เข้าไปอ่านพิจารณาในกระทู้ จะกำหนดรู้อย่างไร จึงจะถูกต้อง : หลวงปู่ดูลย์ อตุโล อ้างอิงจากในกระทู้ #1 นี้ดูนะครับ [^ ^] เป็นการขยายความเพิ่มเติมในประเด็นที่พี่นพได้กรุณาโพสต์แนะนำคุณ @johh ไว้นะครับ … บางทีอาจจะเป็นประโยชน์กับคุณ @johh และ คุณ @wan17 ครับ _/\_

… ฝากไว้ให้ทั้งสองท่านลองพิจารณาอ่านเพิ่มเติมดูนะครับ [^_^] ด้วยความปรารถนาดีครับ (^__^)

 

เป็นคนแนะตรงๆ มีคนทักคนเตือนนะดีแล้ว
และไม่มีอะไรนะพูดแล้วจบ..ไม่ต้องคิดมาก
ระบบหายใจเป็นพื้นฐานสำคัญที่สุด ดังนั้นควรให้ความสำคัญ
กับตรงนี้ให้มาก ไม่ต้องรีบร้อน ช้าแต่ชัว(ส่วนตัวฝึกเฉพาะตรงนี้
เกือบหนึ่งเดือน ฝึกตั้งแต่ลืมตาตื่นยันนอนหลับนะ นิมิตกรรมฐานของเก่า
มาตั้งแต่สามวันแรกที่เริ่มนั่งสมาธิแล้ว เห็นภพภูมิระดับสูงๆตั้งแต่วันแรกที่เริ่มนั่งแล้ว
ไม่ใช่เห็นสองสามวินาทีเห็นเป็นหลายนาที ก็ยังต้องมาฝึกเจริญสติต่ออีกและเดินปัญญา
อีกร่วมเจ็ดเดือน เพราะท่านบอกว่ายังไม่เพียงพอ และ
ในช่วงนี้เจอผีมาขอส่วนบุญเอาแบบที่เห็นตาเปล่านะ แบบในฝันหรือเห็นตอน
นั่งไม่นับรวม มีเป็นกองทัพ
ก็แค่อุทิศส่วนกุศลไป ไม่ต้องไปสนใจ
ท่านๆถึงจะบอกว่า ให้เริ่มฝึกกรรมฐานได้
พอได้ฝึก มันจะมีความเข้าใจกิริยานามธรรมและไม่ยึดกิริยาต่างๆเหล่านั้น
ไม่มัวมาสงสัย ค้นคว้าหาคำตอบ หรือเก๊บมาคิดให้เสียเวลา
เป็นเหตุให้ไปได้เร็ว
ฝึกจนสามารถนำมาใช้งานเบื้องต้นได้เพียงเวลาไม่กี่เดือน
ทั้งหมดที่เล่าให้ฟังมา มันคือความอดทน
ในการเตรียมพื้นฐานให้พร้อมนั่นเอง)
ดีกว่า ดันด้นทำไป ไปอ่านโน้น อ่านนี้ อ่านนั้น
แล้วไม่พบวิธีการเตรียมความพร้อมในเบื้องต้น
สุดท้าย ก็ได้แต่เป็นเรื่องเล่า เอาไว้คุย
แล้วไม่ได้ผลอะไร มันจะเสียเวลาเฉยๆ
เข้าใจที่พูดนะ

ถ้าเหตุเกิดจากภายนอกนะ ปกติมันดับง่าย แค่เราหันไปมองไปสนวัตถุหรือสิ่งอื่นๆก็ดับได้
แต่ถ้าเหตุเกิดจากภายใน แม้ว่าดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันจะดับยาก และส่งผลให้เกิดกิริยา
ที่ส่วนตัวเรียกว่า จิตขุ่นๆ แม้ว่าเราจะพยายามเจริญสติ เสริมสมาธิ หรือในชีวิตประจำวัน
ไม่ได้สร้างเหตุอะไรแล้วก็ตาม เมื่อมาถึงระดับหนึ่งมันจะเป็นอย่างนี้กันทุกคนนั่นหละ
คือยิ่งไปพยายามดับ มันจะกลายเป็นพยายามซ้อนพยายาม กลายเป็นตัณหาซ้อนตัณหา
อย่างที่เราไปรู้ตัว สุดท้ายกลายเป็นเตลิด กลายเป็นขุ่นๆ คือเริ่มหงุดหงิด

ถึงมีทริคในการผลัก กระแสหรือสิ่งๆต่างๆ ที่มันเกิดจากภายในร่วมกับจิตขึ้นมา
เพื่อให้กระแสพวกนี้มันออกไปอยู่ข้างๆตัวจิตก่อน แต่มันจะแค่อยู่ข้างๆ ให้เรารู้สึกนิ่งๆ
แต่ว่า ก็ยังไม่คลายหรือสบายหรือโล่งใจได้

เมื่อไรก็ตาม ที่อยู่ดีๆ เกิดนึกขึ้นได้ คิดขึ้นได้ ระลึกขึ้นได้ขึ้นมา
ให้ลองใช้คำว่า อโหสิ(หรือไม่ใช้ก็ได้)
เวลาระลึกถึงคำนี้ ให้ลากเสียงสิ ให้ยาวที่สุดเท่านี้จะยาวได้
ทำอย่างน้อย ๔ ถึง ๕ ครั้ง เราจะเริ่มรู้สึกนิ่งๆได้เองบริเวณลิ้นปี่
และตามด้วยการอุทิศส่วนกุศลซ้ำลงไปให้ผลักยาวที่สุดเช่นกัน

ทริค นะเมื่อไรก็ตามที่จิตเกิดจะเรื่องอะไร อย่าไปคิด อย่าไปพยายามดับด้วยวิธีอื่นๆก่อนนะ
และ ตรงบริเวณลิ้นปี่นะ ให้นึกว่า ร่างกายเป็นเหมือนท่อปะปา และให้เข้าไปตรงศูนย์
กลางท่อ(บริเวณลิ้นปี่นะ) ให้กำหนดคำว่า อโหสิ จากต่ำแหน่งนี้ แล้วกำหนดผลักออกไป
แบบไร้ทิศทางคือไม่ต้องสนใจว่าจะไปทางไหน ตามจำนวนที่บอก หรือทำจนรู้สึกว่า
บริเวณลิ้นปี่มันเริ่มนิ่งๆ สุดท้ายต่ำแหน่งเดียวกันนั่นเอง ก็ให้อุทิศส่วนกุศลซ้ำออกไป
ให้ใครอะไรก็ได้ และแบบไร้ทิศทางเช่นกัน

ลองดูได้ แค่ครั้งแรกที่ทำครบขั้นตอนที่บอกจะเห็นผลได้เอง เครเนาะ

 

ในภาพรวม เราไม่มีกำลังสมาธิเพียงพอที่จะควบคุมระงับยับย้งไม่ให้เกิดได้
อย่างที่ ลป.ท่านแนะนำ นั่นคือต้องเป็นระดับที่มีกำลังเพียงพอ
ที่จะกำหนดดับได้

ดังนั้น ให้ทำตามที่แนะนำไปก่อน
พอทำบ่อยๆ กำลังสมาธิมันจะได้ในระดับปฐมฌาน
ที่เพียงพอควบคุมการเกิดของจิตได้เองภายหลัง

เครเนาะ ขอบคุณ rachotp ที่หาทริคมาเพิ่มเติมให้

 

… ด้วยความยินดีครับพี่นพ (^__^)

 

ท่านนพ หากไม่เป็นการรบกวน ท่านช่วยจัดการนั่งสมาธิร่วมกันทาง google meet หรือ ทาง Facebook live เพื่อเป็นการอบรมแนวทางปฏิบัติสมาธิที่ถูกต้องให้พวกเราในช่วงโควิดด้วยสิ

หากมีค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆในการฝึกอบรมก็บอกกัน

 

รบกวนเรียนถามท่านนพ ควรปฏิบัติแบบใดดี ระหว่าง
1. หลับหูหลับตา จ้องแต่ลมหายใจเข้าออก จนกระทั่งไม่มีลมหายใจ
หรือ
2.นั่งลืมตา กำหนดเห็น กำหนดได้ยิน กำหนดลมหายใจ ไปพร้อมๆกัน กำหนดให้ทัน

ขอบคุณค่ะ

 

1,นั่งหลับหูหลับตา แต่ว่าให้ทำความรู้สึกรับว่าลมหายใจเข้าและออกหยุดที่ปลายจมูก หายใจเข้าดันลมจนท้องพองหายใจออกท้องยุบ และห้ามตามสายลมหายใจ
2,นั่งลืมตา หายใจเหมือนข้อ 1 แต่ จะไม่กำหนดเห็นอะไร แม้เห็นก็ละการเห็นอย่างเดียว แต่ถ้าได้ยินเสียงสามารถไปฟังเสียงนั้นได้ แค่ฟังพอ ฟังเสร็จก็มาหายใจแบบ ข้อ 1 สลับไปมาได้

ถ้าทำ 1 ไม่สงบ ให้มา 2 สลับไปมาได้ อย่าไปเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เครเนาะ

 

สุดยอดเลยท่าน การผสมผสาน 2 วิธีเข้าด้วยกัน
อนุโมทนาสาธุ
ขอบคุณท่านนพมากๆนะคะ
เก่งขนาดนี่ เปิดคอร์สอบรมไปเลยท่านนพ
เป็นวิทยาทานค่ะ

 

สอบถามครับการสวดคาถามหาจักรพรรดิเป็นการเชิญวิญญานต่างๆเข้าบ้านเรือนตัวเองแล้ววิญญานไม่ดีจะทำร้ายจะแฝงเราเหรอครับ ได้ยินมาหน่ะครับว่าคนทั่วไปไม่ควรสวด

 

บทคาถานี้ ส่งผลให้ตัวจิต สร้างกระแสเชื่อมระดับพระพุทธเจ้าโดยตรง ดังนั้น ระวังการไปรับฟังมาแล้วแสดงความคิดใดๆให้ดีๆหรือการคิดไปทางฝ่ายอกุศลด้วย


คาถาบทนี้ เป็นคาถา ที่เป็นแนวของสายบุญฤิทธิ์
สายบุญฤิทธิ์ คือ ฤิทธิ์หรือความสามารถพิเศษทางจิตที่เกิดขึ้นได้เนื่องจากบุญบารมี
สิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดขึ้นได้ก็คือ การสร้างบารมีกับทางภพภูมิ(ถึงได้มีคำว่า วงสมาธิเกิดขึ้นมาจากทางสายปฏิบัตินี้ ความหมายคือ ถ้าสามารถระลึกถึงภพภูมิไหนได้จิตก็สามารถเดินทางไปได้ สำหรับพวกส่งจิต ถอดจิตได้นะ) เป็นการสร้างบารมีที่ช่วยส่งเสริมให้การปฏิบัติของเราก้าวหน้า ข้ามขั้นได้ แบบที่ไม่ต้องมาลำบากฝึกให้ยากแบบนักปฏิบัติทั่วๆไป
(แม้แต่นักปฏิบัติ ที่ฝึกกรรมฐานได้สำเร็จเร็วกว่า
ทั่วไป ปกติก็จะสร้างบารมีกับทางภพภูมิเป็นเรื่องปกติ)

ด้วยทริคของบทคาถา จะส่งผลให้ตัวจิต สร้างกระแสเชื่อมกับกระแสระดับพระพุทธฯโดยตรง ซึ่งกระแสนี้ มันเป็นกระแสในระดับอรูปฌาน ซึ่งถ้ามาปฏิบัติทั่วไป การที่จะเข้าถึงกระแสและมองเห็นกระแสที่กำลังเชื่อมได้ จะต้องมาฝึกอย่างน้อย กรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพจนสำเร็จแล้วไปต่ออรูปฌาน ซึ่งหายบุคคลที่ทำได้น้อยมาก ตัวจิตถึงจะมีความสามารถพอในการเข้าถึงและมองเห็นกระแสนั้นได้ ในเวลาเดียวกัน

ดังนั้น ใครที่สวดบทคาถามนี้ แล้วได้พบเห็นภพภูมิมากๆ นั้นหมายความว่า มีโอกาสได้สร้างบารมีได้ คือได้สร้างบุญนั้นหละ ได้สร้าง มากกว่าบุคคลทั่วไป และบุคคลที่สวดคาถาแล้วไม่เจอ

ปล.กระแสเชื่อมพระพุทธ ผีที่ไหนจะมาแทรกได้
และคนที่จะสร้างบารมีทางภพภูมิ
เค้าจะไม่สวดมนต์ไล่ผี รวมทั้งจะเป็นมิตรกับทุกภพภูมิ
ไม่แยกเยอะใดๆ
ที่สำคัญคือ ควรอุทิศส่วนกุศลไปเรื่อยๆ
อนาคตจะสามารถเข้าถึงกระแส
และมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าๆนี่หละ เครเนาะ

 

ปกติไม่ค่อยสอนสมาธิใคร
สอนไปเสียเวลามากกว่า แนะนำแต่เรื่องเจริญสติ
และ มีแต่พาใช้งานทางจิตเลย
ถ้าเห็นว่า สภาพจิตใจพร้อมแล้ว(สำคัญมาก
รวมทั้งนิสัยนะ)
ส่วนบุคคลนั้นจะนำไปใช้งานต่อยอด
ได้หรือไม่ ก็แล้วแต่บุคคลไป
ตย. เช่น นางสาว A มีมารดาป่วย มีญาติป่วย
อยากช่วยรักษาให้ มารดา ให้ญาติและตนเอง
ก็ได้ดูแลมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ส่วนตัวก็จะช่วยดึงกรรมฐานบางอย่าง
ให้สามารถใช้งาน และนำไปรักษามารดา และญาติได้เลย แบบ นางสาว A ไม่ต้องฝึกกรรมฐานกองนั้นเลย
ทุกวันนี้ นางสาว A ก็ยังใช้งานได้ปกติ

ในทำนองเดียวกัน นาง B นาย C ใจลึกๆ อยากรู้เฉยๆ
ว่า กรรมฐานกองนี้ระดับใช้งานเป็นอย่างไร บ้างก็แค่
อยากทดลองว่าตนจะรับรู้ได้ไหม บ้างก็คิดๆแค่อยากลองของเฉยๆว่า ข้าพเจ้าทำได้จริงหรือ? บางก็แอบคิดอกุศลอยู่ในใจเชิงดูถูกดูแคลน พอทำให้ บางคนอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลย แม้ว่าบางคนอาจ จะสามารถรับรู้ได้ แต่อนาคตจะส่งผลเสียมากกว่าผลลัพท์ หรือ จะใช้งานไม่ได้อีกเลย หรือไม่ก็ลืมไปเลย หรือไม่ก็ออกนอกทางไปเลย หรือ ไม่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เอาไปใช้ทำอย่างไร
แค่เล่าให้ฟัง จากประสบการณ์

ปล. ของแบบนี้ เจอตัวเป็นๆ ถึงจะเข้าใจ
โลกคีย์บอร์ดกับโลกความจริงมันต่างกันเยอะ
เล่าให้ฟังเล่นๆ พอเข้าใจเนาะ

 

เรียนถามคุณนพค่ะ รบกวนขอคำแนะนำนะคะ อยากทราบว่าตัวเราพอจะมีของเก่ามาทางด้านไหนมั้ยคะ แล้วควรจะปฏิบัติไปในแนวทางไหนหรือสายไหนถึงจะเป็นไปตามจริตและพัฒนาได้เร็วคะ ขอบพระคุณมากค่ะ