เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เมื่อผม'โกงความตาย'!
@@@ "สึนามิ"@@@
"คลื่นมัจจุราช"!!!
~~~~~~~~~~
(1.)

ค.ศ. 2003 ต้นปี ผมกลับจากแอลเอ. เมืองนางฟ้าสหรัฐอเมริกา ถิ่นที่พำนักกว่า 30 ปี เป็น "โรบินฮู้ด" ยุคกลางเชื่อมต่อไม่ไกลกับโรบินฮู้ดยุคต้น ต่อสู้ดิ้นรนหนักเอาเบาสู้ทุกอย่าง จนได้ใบเขียวสมปราถนาที่เรียกว่า "กรีน การ์ด" เป็นอเมริกันชน ซิติเซ่น หยั่งรากปักฐานสร้างฐานะพอมีกินมีใช้ มีครอบครัวภรรยาเป็นคนไทยและลูกชายลูกสาวอย่างละหนึ่งคน กำลังเรียนใกล้จบมหา'ลัยทั้งคู่

ลูกชาย-หญิง เป็นอเมริกัน ซิติเซ่นโดยปริยายเพราะเกิดบนแผ่นดินสหรัฐอเมริกา เมื่ออายุบรรลุนิติภาวะ สามารถเลือกได้ว่า จะถือสัญชาติอเมริกันหรือสัญชาติไทย แต่ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่า พวกเขาจะถือพาสปอร์ตระบุสัญชาติประเทศไหน?

ผมเล่ารวบรัดตัดความ เพราะชีวิตในเมืองลุงแซม คนไทยเขียนกันเป็นแสนเป็นล้านเรื่อง เปลืองเวลาเล่า เอาเป็นช่วงที่ผมตัดสินใจทิ้งชีวิตเมืองนางฟ้า กลับมาใช้ชีวิตเป็น "ชาวสวน" บ้านนอกคอกไร่(ไม่มีนา)เมืองไทย

ประสาคนใต้บรรพบุรุษอยู่มานานเก่าแก่แผ่นดินด้ามขวาน ผมก็มีที่ดินมรดกจากพ่อแม่เป็นสวนผลไม้อาทิ ทุเรียน เงาะ มังคุด ซึ่งท่านปลูกไว้เป็นสวนผสมอย่างละนิดหน่อย แต่ที่ดินใหญ่จริงหลายไร่อยู่บนเกาะกลางทะเลอันดามัน เรียกว่าเกาะคอเขา

เกาะนี้อยู่ห่างจากผืนแผ่นดินใหญ่เมืองตะกั่วป่า จังหวัดพังงาไม่ไกลนัก มีเรือเล็กๆพาข้ามฟากจากผืนดินไปที่เกาะใช้เวลาไม่กี่นาที ซึ่งทางจังหวัดก็มีแปลนจะสร้างสะพานเชื่อมข้ามเหมือนกัน

ตะกั่วป่าเป็นเมืองโบราณเมื่ออดีต อุดมด้วยเหมืองแร่ดีบุก สวนยางพารา สวนผลไม้เมืองรัอน ผู้คนส่วนใหญ่มีฐานะ รักสงบ อยู่อย่างสบายๆ เป็นชีวิตที่เหมาะกับช่วงรีไทร์หรือเกษียณ ไม่เร้าใจหนุ่ม-สาวนักผจญภัย คนชอบเห็นโลกกว้าง

ชีวิตที่นี่เหมือนนาฬิกาเดินช้าลง เวลาดำเนินไปอย่างอ้อยอิ่ง ทุกสรรพสิ่ง เหมาะยิ่งแล้วกับบั้นปลายชีวิตของผม แต่อาจไม่เหมาะกับลูกๆ

แต่ไม่กี่ปีมานี้ ตะกั่วป่าพลิกผัน "บูม" มากจากธุรกิจท่องเที่ยวชายทะเล การพัฒนาชายฝั่งของภาคเอกชนทุ่มเทเงินทองปรับปรุงบังกาโล บ้านพัก โรงแรมชั้นดีตั้งแต่ 3-4-5 ดาวผุดเรียงรายริมหาดพรืดเป็นดอกเห็ด เฉพาะ "จุดชมวิว" ชายหาดสวย น้ำทะเลใสเป็นสีครามบางวันเป็นสีมรกต เบื้องหน้าเป็นแผ่นน้ำอันดามัน ด้านหลังพิงกับเนินเขา ด้านบนสุดเชื่อมกับถนนหลวงสายเพชรเกษมที่เรียกว่า "เขาหลัก"!!!

เขาหลักเป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนตากอากาศชั้นเลิศ ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ โดยเฉพาะผู้ที่มาจากสแกนดิเนเวียร์ (เดนมาร์ค-นอร์เวย์-สวีเดน)ชื่นชอบที่นี่เป็นพิเศษ บางคนมาอยู่หลายเดือน หลายคนตัดสินใจมาใช้ชีวิตหลังรีไทร์ ปลูกบ้าน ซื้อที่ดิน ทำร้านอาหาร ร้านกาแฟ ก็มี เพราะค่าใช้จ่ายต่ำ เงินเกษียณสะสมของพวกเขาที่ได้รับแต่ละเดือน สามารถจับจ่ายใช้สอยชีวิตปกติอยู่ที่นี่ได้ทีนึงเกือบครึ่งปี

ยังมี "เสน่ห์เขาหลัก" อีกมากมายที่คุณจะต้องหลงรัก หาดทรายขาว น้ำทะเลสวย คลื่นแรงสลับเบาน่าหลงใหล และการท่องเที่ยวป่าเขาน้ำตก มีแม่น้ำตะกั่วป่าซึ่งอยู่ไม่ไกล มีทัวร์นั่งหลังช้าง ให้คนนำทางแบบ "จังเกิ้ล ทัวร์" อย่างเท่ยุคเก่า

จะมีอะไรดีและเหนือไปกว่า ทะเล แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา ป่าไม้เขียวชะอุ่มชุ่มชื่น อยู่ในปริมณฑลเดียวกันอีกเล่า?!

ด้วยความ "บูม" เจริญรุดหน้ารวดเร็วเช่นนี้ ผมจึงตัดสินใจกลับเมืองไทยก่อน หวังนำเงินทุนที่สะสมมาชั่วชีวิตกลับมาพัฒนาที่ดินที่บ้านเกิด จะทำรีสอร์ท หรือโรงแรม หรือตัดสินใจขายเอาเงินหลายสิบล้านหย่อนร้อยล้านเหนาะๆเข้ากระเป๋าไว้นอนตีพุงกินสบายยามแก่ นั่นค่อยว่ากันอีกที

ส่วนลูกเมียผมยังไม่ตามมาเพราะลูก 2 คนติดสอบเทอมสุดท้าย เมียก็ยังต้องอยู่ดูแลลูก และเคลียร์ที่ทำงานของเธอให้เรียบร้อย แต่แผนของเราก็คือ กลับมาอยู่บ้านเกิด สูดกลิ่นไออากาศแผ่นดินเกิดหลังจากไม่ได้สูดเข้าปอดนานกว่า 30 ปี

ผมเริ่มต้นทำธุรกิจที่กำลังเฟื่องฟูอีกอย่างคือ "ทำบ่อกุ้ง" เลี้ยงกุ้งกุลาดำ คนท้องถิ่นนักลงทุนร้อยละร้อย ผละจากทำสวนยาง ทำสวนผลไม้ หันมาลงทุนกันมาก เพราะส่วนหนึ่งเราอยู่ติดทะเล การผันน้ำหรือซื้อน้ำเค็มมาใส่บ่อกุ้งไมใช่เรื่องยุ่งยาก

แต่ก็นั่นแหละ...ทุกอาชีพมีคนกำไร มีผู้ขาดทุน ผมใช้เงินลงทุนไปราว 2-3 ล้านบาท ในเวลาปีเศษๆ ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เส้นทางของตัวเอง ต้องยอมเจ๊งไปเท่านั้นดีกว่าขาดทุนจนตูดขาด

ผมจึงตัดสินใจพัฒนาที่ดินบนเกาะกลางทะเลของตนเองเต็มรูปแบบ ก่อนอื่น ก็ต้องลงมือหักล้างถางพงที่ดินซึ่งปล่อยทิ้งรกร้างยาวนานหลายสิบปี จัดการกับวัชพืช ต้นไม้ที่ไม่พึงประสงค์เอาออกไป

อายุก็มากพอสมควร ผมทำคนเดียวในอาชีพนี้ไม่ไหว จอบ เสียม มีดพร้า ไม่เคยจับหลายสิบปี ขืนทำแค่วันเดียวก็ลมใส่ ผมมีญาติผู้น้องชื่อเล่นว่า "บุญ" เป็นผู้ช่วย...

อ้าว...แล้วตัวผมเองล่ะ ชื่ออะไร?

เขียนมาตั้งนานขอแนะนำตัวเองว่าชื่อ "เจ๋ง" ไม่ใช่ "เจ๊ง" นะครับอ่านให้ดีๆ ชื่อเป็นทางการในสำมะโนครัวคือ นายขจร เพื่อนฝรั่งเรียกผมง่ายๆว่า "จอห์น" ชื่อโหลของพวกเค้า แต่ก็คล้องจองกับชื่อไทยผมทีเดียว เพราะเพื่อนคนไทยหรือใครๆก็เรียกผม "จร" เหมือนกัน ไม่มีใครเรียก "เจ๊ง"...เอ้ย "เจ๋ง" เลย!

ได้เวลา จรหรือจอห์นจะพาจร ออกกลางทะเลฟังคลื่นลมเห่กล่อม ติดตามกันมาได้ครับ ในตอนต่อไป!

(((ยังมีต่อ)))
-------------------

 

"หลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่าน"
เหรียญ"งูเล็ก"นิยม 2 ขีด!
===============

ปีนี้ปีมังกร อันที่จริงเหรียญ "หลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่าน" รุ่นฉลองอายุ 72 ปี ในปี 2521 ของท่าน ก็น่าจะเป็น "มังกร" เสียมากกว่า

แต่ติดที่ว่ามีเหรียญใหญ่ "มังกรคู่" ของท่านออกมาก่อนหน้านั้น คนเลยตั้งชื่อเหรียญนี้ว่า "งูเล็ก" ให้จำง่าย ตามขนาดของเหรียญที่เล็กกว่าเหรียญมังกรคู่

จะ งูเล็ก" หรือ "งูใหญ่" เมื่อเอ่ยถึง "หลวงพ่อเอีย" เทพเจ้าแห่งเมืองหน่อไม้ไผ่ตง ปราจีณบุรี สรรพวิชาและความขลังศักดิ์สิทธิ์มหิทธานุภาพของท่านไม่เคยเล็ก รวมทั้งความเมตตา ทำมาค้าคล่อง ค้าขึ้นที่หลวงพ่อมักโปรดลูกศิษย์ด้านนี้ในระยะหลังๆ ก็นับว่าเป็นสิ่งที่หายาก

นำเหรียญงูเล็ก ซึ่งจะว่ากันไปเป็น "รุ่นสุดท้าย" ของหลวงพ่อเอียผู้ทรงความเมตตาปราณี เพราะท่านมรณภาพ 17กรกฏาคม 2521 หลังสร้าง-เสกเหรียญนี้ "ทิ้งทวน" ให้ไม่นานในวาระวันเกิด 9 พฤษภาคม ผ่านพ้นครบรอบ 72 ปี แค่ 2 เดือนเศษ

เทพเจ้าผู้มากเมตตาละสังขารแล้ว แต่คุณงามความดียิ่งใหญ่ของท่านยังตราตรึงในดวงใจของผู้เคยกราบเคยสักการะ และเคยรับการอนุเคราะห์จากท่านมานับไม่ถ้วน

นำ "งูเล็ก" ไม่ผ่านการใช้ ให้ร่วมบุญบูชา...

=======1,500=======

ผิวหิ้ง เนื้อทองแดง แห้งสวยงาม ชมมังกรคู่ (งูเล็ก)ที่ขนาบ 2 ข้างเหรียญอย่างมีศิลปเชิงชั้น แกะได้เฉียบ ไม่ว่าจะเป็นลูกตา ลิ้น เขี้ยว และเกล็ด ล้วนทำได้คมชัด ขนดหางม้วนลงด้านล่าง รองรับตัวเลข "๗๒" ของหลวงพ่ออย่างคลาสสิค

ยันต์ประจำตัวของท่าน ด้านบนซ้ายมือเรา ที่พื้นเหรียญจะเห็น "2ขีด" ซึ่งเป็นสัญลักษณ์บล็อคนิยมเล่นหากันแพงกว่าธรรมดา

อีกจุดที่น่าสนใจคือ ตัว "หนังสือไหล" ด้านล่างขวามือเรา เป็นเส้นซ้อนไหลมาหาขอบเหรียญ ตรงคำว่า "บุรี" จุดนี้ก็น่าเป็นจุดสำคัญของการดู

ปากกาวงตรง 2 ขีดที่แยกเล่น
เป็นบล็อคนิยม เหรียญรูปไข่
ปานกลาง ไม่เล็กไม่ใหญ่

ชมขอบข้างที่
ไม่ผ่านการใช้

 

นิมนต์ หลวงพ่อเอียครับ พี่วัน

 

วันที่ ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๕ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

งูเล็กที่สมควรเรียก "มังกรเล็ก" แล้วก็ไม่ใช่พญานาคตามคติคนไทยเพราะเหรียญใหญ่ใช้ชื่อ "มังกรคู่" เหรียญนี้ขนาดย่อมลงมาหน่อยก็ต้องเป็น "มังกรเล็ก" น่ารัก น่าบูชา น่าสะสม

เป็นหนึ่งในคอลแล็คชั่นยอดนิยมของเทพเจ้าเมืองหน่อไม้ไผ่ตง ที่ราคายังไม่รุนแรงมาก พอจะควักกระเป๋าไหว เหรียญนี้ก็อยู่กับผมนานเกินสามสิบปี ปีมังกรนี้ท่านจำจากจรเปลี่ยนผู้ครอบครองดูแลสืบไป

โมทนาน้องเต้ย จัดส่งมังกรเล็กเลื้อยแช่มชัา อย่างมีเดโชไปหาพรุ่งนี้ครับ

 

ยามเช้าแสงอาทิตย์อุทัยเรื่อเรือง ร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรได้ก่อนเพล เป็นวันหยุดที่สวยงาม เหมาะกับการอยู่เหย้าเฝ้าเรือน ไม่ต้องออกไปผจญคลื่นความร้อน ฝุ่นพิษ ด้านนอก

 

"เมื่อผมโกงความตาย"!
@@@ สึนามิ @@@
"คลื่นมัจจุราช"!!!
~~~~~~~~~~~
(2.)

เกาะคอเขา เล็กๆซ่อนตัวอยู่ริมชายขอบทะเลอันดามัน อดีตน่าเป็นแผ่นดินเดียวกับส่วนหนึ่งอำเภอตะกั่วป่า แต่อาจถ่างแยกหรือเคลื่อนออกไปตามธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของโลก

มันเป็นเกาะสวยงามน่าทึ่ง พื้นทรายหรือพื้นเกาะแทบจะราบเรียบเสมอกับระดับน้ำทะเล หาดทรายขาวราวเกล็ดหิมะจะลาดเอียงเทลงน้ำเพียงไม่มาก เมื่อคลื่นซัดสาดเข้ามาหรือยามน้ำขึ้น-น้ำลงก็จะได้สัมผัสกับน้ำทะเลและความประทับใจจากสายน้ำกับพื้นดินโคลนน้อยๆที่โผล่โฉมขึ้นมาจากท้องทะเล เวลาน้ำไหลลง สัตว์ทะเลตัวเล็ก ปู เปี้ยว กุ้ง หอย ปลาตีน ชุกชุม

เสน่ห์ของเกาะแห่งนี้ ทำให้คุณตกหลุมรักได้ไม่ยาก แต่ก็ไม่มีพื้นที่มากนัก ส่วนใหญ่ถูกจับจองโดยคนพื้นที่เก่าแก่ ปลูกมะพร้าว ทำประมงเล็กๆ และหลังสุดอาชีพยอดฮิตทำบ่อกุ้ง กับมีบางแห่งเริ่มปลูกรีสอร์ทเป็นเรือนไม้ง่ายๆ รองรับนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบธรรมชาติแบบดิบๆอย่างแท้จริง

ผมก็วาดหวังว่าบนเนื้อที่ว่างเปล่าเกือบสิบไร่ของตัวเอง ก็จะพลิกฟื้นให้เป็นรีสอร์ทเล็กๆไปก่อน จากนั้นค่อยขยับขยายไปตามจังหวะจะโคน ไม่ต้องเร่งร้อน ชีวิตผมผ่านเมืองที่วิถีชีวิตร้อนเร่งแสนสาหัสมานาน การทำอะไรตามสบายตามใจฉัน จึงเป็นหนึ่งในความฝันที่คิดเสมอว่าสมควรทำเมื่อย่างใกล้ปัจฉิมวัย

ทุกเช้าผมจะขี่มอเตอร์ไซด์ไปรับ "บุญ" ญาติผู้น้อง จากนั้นใช้เวลาบึ่งรถราวๆ 10 กิโลเมตรเศษไปตามถนนเชื่อมระหว่างตัวตลาดอำเภอเก่า ผ่านตลาดใหม่ลัดเลาะเข้าทางหมู่บ้านที่เคยเป็นดงของนักขุดทองทั่วสารทิศ หมู่บ้านของนักขุดแร่ดีบุกกลางทะเล สถานที่ชมนุมเสือ สิง กระทิงเปลี่ยว นักเลง โจร นักการพนัน เหมือนยุคเท็กซัสตื่นทองในภาพยนตร์คาวบอยตะวันตก นักแสวงโชคทุกสาขาอาชีพมากองรวมอยู่ที่นี่

บัดนี้ หมู่บ้านโรยราร้างผู้คนไปตามวัฏจักรแห่งการเปลี่ยนแปลง แร่ดีบุกในตลาดโลกราคาตกต่ำ แทบไม่คุ้มทุน คุ้มแรงในการเอามันขึ้นมา หรืออีกที ไม่คุ้มที่จะเอาชีวิตมาทิ้งเพื่อแลกกับดีบุกอดีตแพงน้องทองคำ แต่ปัจจุบันราคาเหมือนตะกั่วแถมยังหาไม่ง่าย เพราะไอ้ที่หาง่ายๆถูกขุดเกลี้ยงฉาด

ในหมู่บ้านน้ำเค็ม ผมขี่มอเตอร์ไซด์ทะลุมาถึงท่าเรือเล็ก ฝากรถกับบ้านคนรู้จักแถวนั้น หรือจอดเอาไว้ที่ว่างตรงไหนก็ได้ รถไม่หาย นั่งเรือข้ามไปที่เกาะซึ่งห่างออกไปไม่มาก

บนเกาะผมกับบุญก็จัดการกับหญ้าจำพวกวัชพืชเสียก่อน ต้นไม้ที่รกเรื้อเกะกะ ไม่มีศิลปะให้รักษาไว้ ก็ตัดกองๆไว้ ถึงเที่ยงก็มีร้านข้าวแกงเจ้าประจำที่ผูกเป็นรายเดือนข้ามเอาปิ่นโตมาให้ สัก 3 หรือ 4 โมงเย็น ตะวันเริ่มบ่ายคล้อย เราก็ข้ามฟากบึ่งสองล้อเครื่องกลับบ้าน

หากเราอยู่จนพระอาทิตย์ดวงโตสีส้ม ค่อยๆจมลับผืนน้ำจะเป็นเวลาที่ชวนดื่มด่ำกับความงามอัศจรรย์ช่วงโมงยามนั้นเป็นอย่างมาก

แต่การอยู่บนเกาะ ได้เห็นบ่อย ผมกับบุญเลิกสนใจกับความประทับใจที่คนเมืองโหยหา การได้กลับบ้านพักผ่อน กินอาหารเย็นแล้วตามด้วยกาแฟเย็นสักแก้วหรือเครื่องดื่มเย็นๆ เป็นความสุขอีกแบบที่ต้องการมากกว่า

วงจรชีวิตของผม ดำเนินอย่างเรียบง่าย ดังที่เล่ามาเป็นเวลาต่อเนื่อง ตั้งแต่ช่วงปลายมรสุมเข้าหน้า "ไฮห์" ที่ชอบพูดย่อมาจากคำว่า ไฮห์ ซีซั่น มากด้วยนักท่องเที่ยว ซึ่งจากที่ดินของผม หากขับรถมุ่งหน้าไปที่เขาหลักก็อีกแค่ 10 กิโล และจากเขาหลักคุณสามารถบึ่งไปตามถนนหลวงสายเพชรเกษมที่ตัดไว้คดเคี้ยวโค้งสวยงามเข้าสู่เกาะไข่มุกแห่งอันดามัน "ภูเก็ต" อีกเพียง 90 กิโลเมตร ถ้าไปแค่สนามบินภูเก็ต ระยะทางก็ยิ่งสั้นลงมาอีกเหลือเพียง 60 หรือ 70 กม.เท่านั้น

ดังนั้น คงจะเห็นเหมือนผมว่า เป็นเรื่องไม่ยากเลยสำหรับนักท่องเที่ยวจากทุกมุมโลกที่จะมาเยือน "เขาหลัก" เพียงลงเครื่องที่สนามบินภูเก็ต พวกเขาก็สามารถเดินทางข้ามสะพานสารสินมาอีกไม่กี่สิบกิโลเมตร ก็จะพบสวรรค์อันดามัน แสงแดดเจิดจ้า สะท้อนผิวน้ำทะเลกระจ่างตา ฟองคลื่นขาวเป็นทิว สวยงามน่าตะลึง สมกับเป็นแดนสวาท หาดสวรรค์ เปี่ยมด้วยมนต์ขลังประหนึ่ง "มนต์รักทะเลใต้" อย่างแท้จริง!!!

แตกต่างจากสวรรค์บนภูเก็ตเกาะไข่มุกที่พลุกพล่าน แออัดผู้คน การจราจรตัดขัดไม่แพ้เมืองใหญ่ทุกเมืองของประเทศ

ธันวาคม 2004
---------------

ด้วยวงจรชีวิตเรียบง่ายดังที่เล่ามา ผมจึงไม่ค่อยมีสาระสำคัญให้บันทึกไว้มากนัก เป็นข้อเขียนก็คงว่างเปล่าโบ๋เบ๋ไม่มีบทบู๊ บทรัก บทโศกเศร้าเคล้าน้ำตา เอาไปทำหนัง ทำละครไม่ได้

แต่ในความไม่มีอะไร บางทีชีวิตมันก็เล่นตลก ส่ง "อะไร" มาจนได้!

เดือนธันวาคม จัดเป็นช่วงไฮห์ฯของแดนดินถิ่นปักษ์ใต้ นักท่องเที่ยวทุกมุมโลกแห่กันมาที่ภูเก็ต เมื่อมีมากก็ทะลักล้นกระจายมายังเขาหลักและบริเวณที่พักตากอากาศใกล้เคียง บรรยากาศแห่งความครึกครื้น ความสนุก ความสุข ดูจะลอยอวลไปทุกอณูทั้ง 2 จังหวัดคือภูเก็ต และข้ามสะพานสารสินมาก็เป็นพังงา เขาหลัก อำเภอตะกั่วป่า

นักท่องเที่ยวยิ่งมาก หมายถึงเม็ดเงินที่จะสะพัดไปตามวันเวลาที่พวกเขาพักและจับจ่ายใช้สอย เห็นแล้วชื่นใจแทนนักลงทุนที่เป็น "ด่านหน้า" หรือ " ทัพหน้า "เป็นหน่วยกล้าตายเปิดทางบุกตะลุยไปก่อน ทุกอย่างเริ่มต้นจากศูนย์ เรื่องสาธารณูปโภคความสะดวก น้ำไหล ไฟสว่าง ถนนหนทางการก่อสร้าง ล้วนเป็นสิ่งที่ "รัฐ" ตามหลังเติมมาให้อย่างเชื่องช้าทั้งสิ้น แต่เวลา "ภาษี" เก็บเร็วชะมัด!

แต่นักลงทุนก็คือนักวัดดวง พวกเขาไม่ยี่หระต่อความลำบากขาดแคลน คนมีเส้นสายก็วิ่งเต้นนำเอาสิ่งพื้นฐานเข้ามาในชุมชน การเก็บขยะ ทำความสะอาด ก็ช่วยกันก่อน "หลวง" มาทีหลัง

ผมยกตัวอย่างที่จะว่ากันไป เหมือนกับทุกสถานที่ในประเทศนี้ หากไม่มีนักลงทุนหรือคนที่กล้าบุกเบิกทำงาน มัวรอหลวงเป็นหัวหมู่ทะลวงฟันให้กับเรา ประเทศนี้แห้งเหี่ยวเฉาตายไปนานแล้ว

ก่อนวันคริสต์มาส ผมบอกกับบุญ...

'พรุ่งนี้คริสต์มาส ( 25 ธันวาคม) โกมีเพื่อนต่างชาติชวนไปกินเหล้า เราพักงานสักวันนะ"

ผมอยู่ถิ่นไกลสุดขอบทะเลและขุนเขา แต่ไม่ไร้แสงสีเสียงความศิวิไลซ์ มีพรรคพวกสนิทที่ติดต่อกันทางออนไลน์อยู่หลายคน บางคนก็บินมาเที่ยว มาเยี่ยมแล้วชอบใจ ผมก็พาตระเวณชมมนต์ขลังภูธรให้ประทับใจ เมื่อกลับไปก็บอกปากต่อปาก ฝากเพื่อนพ้องมาอีก

คนเหล่านี้แหละคือ "ลูกค้าชั้นดี" ของผมในวันข้างหน้า การอยู่เมืองลุงแซมยาวนานของผมไม่สูญเปล่า ยังมี "คอนเน็คชั่น" สายสัมพันธ์กับเพื่อนพ้อง

คริสต์มาส 25
ธันวาคม 2004
---------------

บรรยากาศแสง สี เสียงสรวลเสเฮฮาเหมือนไม่ใช่เมืองไทย มีแต่เสียงเพลงคริสต์มาสกระหึ่มทุกโรงแรม ทุกรีสอร์ท ต้นคริสต์มาสประดับพราวทั่วหน้าหาดทรายและโรงแรมใหญ่ การดื่มกินเริ่มต้นอย่างไม่อั้น

ผมร้างลาการดื่มนานหลายปี แต่บรรยากาศแบบนี้มันพาไป ก็ดื่มกับพรรคพวกซึ่งแนะนำให้รู้จักเพื่อนใหม่ชาวต่างชาติอีก 3-4 คน โต๊ะของเราจับจองด้านหน้าโรงแรมที่ติดชายหาดเช่นเดียวกับโต๊ะอื่น การเดินชนแก้วร้อง "เมอร์รี่ คริสต์มาส" เป็นเรื่องปกติเหมือนเราพูดสวัสดีทักทายเมื่อเจอกัน พูดได้ไม่เบื่อ

ผมจองโต๊ะนี้ให้เพื่อน ตั้งแต่ยามเย็น เพราะเพื่อนบอกอยากดู "ซันเซ็ท" หรือพระอาทิตย์ตกดิน ผมก็จัดให้ตามคำขอ ระหว่างนั่งดื่มกินสนทนาเรื่อยเปื่อย ลมทะเลยามเย็นพัดเอื่อย สัมผัสผิวกายสดชื่น แสงแห่งทิวาเบื้องหน้า ปกติจะเป็นสีส้มสดใสกระจ่างตา แต่วันนี้ท้องฟ้ามาแปลก

ท้องฟ้าไม่มีฝน ไม่มีพายุแต่ที่ผมเห็นมันเป็นสีชมพู หรือสีอะไรบางอย่างบอกไม่ถูก

เพื่อนต่างชาติก็สังเกตเห็น ชี้ให้ผมดูว่า ท้องฟ้าสีแปลกมาก ไม่เคยเห็น ปกติบ้านยูเป็นอย่างนี้หรือ?

ผมส่ายหัวบอกกับเพื่อนตามจริงว่า เพิ่งเคยเห็นเหมือนกับยูนี่แหละ

เราหัวเราะกัน ไม่คิดเรื่องอาถรรพ์พิศดารอื่นใด อะไรที่พิสูจน์ไม่ได้ ฝรั่งส่วนใหญ่ไม่เชื่อ ไม่ถือสา ผมอยู่เมืองฝรั่งเสียนาน นิสัยก็เอนเอียงไปทางพวกเขาอยู่หน่อย

อีกสักพักต่อมา นกฝูงหนึ่งก็บินจากทะเลพรึ่บพรั่บผ่านหัวเราข้ามโรงแรมมุ่งหน้าไปทางด้านหลังซึ่งเป็นภูเขา

นกทะเลฝูงใหญ่อย่างนี้ ผมก็ไม่เคยเห็น ขนาดอยู่บนเกาะแรมปี ก็เห็นอย่างมากฝูงละ 4-5 ตัวไม่เกินสิบ แต่ฝูงตะกี้ มันน่ามีเป็นร้อย!

เจ้าเพื่อนหัวเราะบอกขำๆ...

บ้านยูนี่มีของแปลกน่ารักเยอะ ต้องมาเที่ยวบ่อยๆแล้ว ดูพระอาทิตย์กำลังตก...สวยมว๊ากกก

เพื่อนชี้ให้ผมชม เราดื่มด่ำกับภาพความงามที่กำลังปรากฏในอีกไม่กี่วินาทีตรงหน้า ชูแก้วขึ้นพร้อมกัน

"เมอร์รี่ คริสต์มาส เดอะ ซัน" !

(((ยังมีต่อ)))
----------------

 

วันที่ ๒๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๕ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์ พี่น้องทุกท่าน
ขอให้อาจารย์วันวิ พี่น้องพร้อมครอบครัว มั่งมีศรีสุข ไร้ทุกข์ไร้โรค มีความสุขความเจริญทุกท่าน สาธุ

 

เช้าจันทร์วันโกน การเดินทางของพุทธบุตรไม่เคยหยุด ร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรเป็นพลังหนุนส่งเปิดทำงานวันแรกของสัปดาห์ ให้มีชีวิตชีวาผ่องใส

 

ยามเช้าจากสุพรรณฯและคำพร+ความปรารถนาดีอันจริงใจ ก็ไม่เคยหยุดเช่นกัน รับไว้เป็นพลังหนุนดั่งลมใต้ปีกให้อบอุ่นใจทะยานไปกับการงานรุดหน้า ขอบคุณน้องน้อต

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 3034 8183 0 TH ปากเกร็ด
--ED 3034 8184 3 TH สังขะ

 

"ทานบารมีเพื่อนสี่ขา"
บ้านสวนรัก-ปะทิว-ชุมพร
~~~~~~~~~~~~~~~

สมาชิกนอกเว็ปร่วมบุญ
--------------------
--คุณนันทชัย ศารทธทัต...1,000
--คุณพจน์ เพชรานุภาพ.....1,000
--คุณสุดา-ทัศมัย กิตติธรกุล..1,000
--คุณชัยยงค์ มั่นฤทัย......1,000
--คุณอาวุธ สันทัดกลการ..500
--ไม่ประสงค์ออกนาม...300
--ไม่ประสงค์ออกนาม...200
==รวมยอด 5,000 บาท==

สมาชิกกระทู้ร่วมบุญ
--------------------
--ทำจิตให้ว่าง.....700(เหลือ1,000)
--KEnG & เพื่อน...300(เหลือ1,000)
--thot..........300(เหลือ700)
--khampee..200(เหลือ500)
--tap206.....200(เหลือ200)
--อัครไมตรี......100
--พวงสุวรรณ์....100
--เรื่องเล่า"นักขุดกรุฯ"..6,100
--Wanwi ค่าโครงไก่.....2,000
==รวมทุกยอด 15,000 บาท==



ดำเนินการจัดส่งสะพานบุญทางใต้เรียบร้อย เชิญทุกท่านทั้งผู้ร่วมปัจจัยและผู้โมทนา ตั้งจิตอธิษฐานถึงทานบารมีทั้งปวงแด่เพื่อนสี่ขาร่วมโลกมากกว่าหนึ่งร้อยชีวิตนี้ จงเป็นปัจจัยอันดีงามที่ช่วยหนุนพลังส่งพวกเราประสบความสำเร็จราบรื่นทุกประการ ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ผ่านพ้นภัยพาล อย่าพบพานคำว่า ไม่มี ไม่ได้ ไม่สำเร็จ ตั้งแต่สงกรานต์ ปีใหม่ไทยตลอดไป!

 

"เมื่อผมโกงความตาย"!
@@@ สึนามิ;@@@
คลื่นมัจจุราช!!!
~~~~~~~~~~
(3.)

เสียงเฮปรบมือเกรียวกราว เมื่อเสี้ยวสีส้มของเทพสุริยันจมหายไปกับผืนน้ำ แม้จะเห็นมาแล้วสักกี่ครั้งก็คงเป็นภาพประทับใจ

มันน่าเศร้า เมื่อคิดว่าหลายชีวิตบนชายหาดวันนี้ อาจไม่มีโอกาสเห็นภาพ "ซันเซ็ท" ตะวันตกดินอีก!!!

ผมดื่มกินกับกลุ่มเพื่อนอีกพักใหญ่ ก็ขอตัวกลับเพราะดูท่าทางความสำราญคืนนี้ต้องยาวไกล อาจจะไปถึงค่อนรุ่งซึ่งผมคงขับรถกลับบ้านไม่ไหวถ้าถึงตอนนั้น ส่วนเพื่อนกับพรรคพวกพักอยู่แถวนั้น เมาขนาดไหนก็คลานกลับได้

"ซานตาครอส" รูปร่างเตี้ยสักหน่อยสำหรับไซส์มาตรฐานฝรั่งต่างชาติ เดินมาแจกจ่ายของขวัญเล็กๆน้อยๆ เพิ่มความสนุกสนาน

แต่บางครั้งก็มีลมแรง กวาดข้าวของบนโต๊ะกระจายต้องตามตะครุบหลายหน

ปกติลมทะเลยามค่ำคืนบนหาดสวรรค์ทะเลใต้ ไม่เคยกรรโชกรุนแรงปานนี้

ระหว่างขับรถกลับบ้าน ผมหวนคิดถึงท้องฟ้าที่อาบด้วยสีชมพูเมื่อยามเย็น บางส่วนเป็นสีเหลืองส้มแดง เกือบเป็นฟ้าเจ็ดสี สวยน่าพิศวง

ความงามล้ำที่ไม่น่าเป็นลางร้าย ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่า เป็นลางดีด้วยซ้ำ คิดถึงคำว่า "อุกาฟ้าเหลือง" ที่เกิดขึ้นก่อนมีพายุใหญ่ที่ชาวใต้แถวสุราษฏร์ฯ-นครศรีฯเรียกกัน บ้านผมก็ไม่ไกลกันกับแถบถิ่นนั้น แต่ฟ้ายามอัสดงวันนี้น่าจะเรียกว่า "อุกาฟ้าชมพู" !

26 ธันวาคม
ค.ศ. 2004
------------

ผมตื่นเช้าตรู่ตามปกติ ฤทธิ์สุรากับพิษไวน์ไม่กี่แก้วเมื่อค่ำคืนคริสต์มาสไม่เหลือตกค้าง เพราะหลับสนิท ตื่นแล้วก็คิดว่าไปออกกำลังทำที่ดินดีกว่า หมู่นี้ผมร่างกายแข็งแกร่งขึ้นมาก จากการอาบแดด อบร่ำไอทะเล ออกกำลังติดต่อกันหลายเดือนอย่างที่คนเมืองไม่เคยกระทำเป็นเวลาสามสิบปี

คว้ากุญแจบึ่งสองล้อเครื่องไปตะโกนเรียกหน้าบ้านญาติผู้น้อง

"บุญ บุญโว้ย บุญไปกัน"

ประตูบ้านเปิด เป็นคุณน้า แม่ของบุญเดินยิ้มออกมาทัก

"นึกว่าวันนี้จะพัก บุญมันไปกินเหล้ากับพวกมาหน่อยเมื่อคืน เดี๋ยวปลุกให้ ถ้ามันตื่นไม่ไหว ก็ไปคนเดียวนะ"

บุญตื่นไหว ทำหน้ายู่ยี่ แต่ก็พร้อมไปด้วยกัน พลังหนุ่มของบุญช่วยผมได้มาก หักร้างถางพงเก็บกวาดเนื้อที่อันรกเรื้อไปเรื่อยๆ จากที่ดินรกร้างหญ้ากับวัชพืชสารพัดเกี่ยวพันท่วมหัวทุกตารางนิ้วแทบจะต้องมุดคลานเข้าไป บัดนี้โล่งเตียนสะอาดสะอ้าน เดินสบายเท้า มองไปทุกทิศทางสบายตา

เราแวะกินกาแฟปาท่องโก๋ ขนมจีนปักษ์ใต้เติมพลังก่อนข้ามฝั่ง

9.00น. ยามเช้า

อากาศบนเกาะแสนสดชื่น ท้องฟ้าขมุกขมัวเล็กน้อยเพราะเมฆมาก วันนี้อาจมีฝน ผมช่วยหอบกิ่งไม้หญ้ารกที่บุญถางออกมาจากด้านในห่างชายหาด กองไว้เป็นหย่อมๆ เตรียมเผาทิ้ง

จังหวะหนึ่งผมเดินเลียบใกล้หาดที่คลื่นทะเลซัดครืนๆเป็นประจำ

เอ๊ะ...เสียงคลื่นหายไปไหน?

ผมหันมองทะเลที่เห็นทุกวี่ทุกวัน น้ำทะเลกำลังลงทั้งที่ไม่ใช่เวลาน้ำลง และลงมากกว่าเดิม ราวกับใครเอาเครื่องสูบน้ำขนาดใหญ่ที่สุดในโลก สูบมันออกไปจากทะเล

ปลาตัวเล็กตัวน้อย มีตัวใหญ่ด้วย กระโดดกระเสือกกระสนอยู่บนโคลน

"บุญโว้ย มาดูนี่เร็ว"

ญาติผู้น้องผมวิ่งมาทั้งที่ยังถือมีดพร้า ยืนปาดเหงื่อจังงังกับภาพตรงหน้าเหมือนผม

"ครืน"!

เสียงเขย่าสะเทือนเบาๆใต้ฝีเท้า ความรู้สึกผมไม่หลอนแน่นอน เหล้าเมื่อคืนดื่มไม่เมา พิษไวน์นิดหน่อยก็หายไปกับเหงื่อยามเช้า สติสัมปชัญญะครบถ้วนเต็มร้อย

"ได้ยินมั้ยว่ะ"?...ผมถามญาติผู้น้อง

บุญพยักหน้ารับรู้ เสริมว่า " ใครเอาก้อนหินยักษ์ทุ่มใส่พื้น"

การวินิจฉัยซื่อๆของญาติผู้น้องทำผมอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็โบกมือ

"เออ โกว่า ถอยห่างหาดสักหน่อยก็ดี มันแปลกๆอยู่นาวันนี้ โกเคยเห็นคลื่นยักษ์เมืองนอก มันสูงใหญ่เอาเรื่องหลายเมตร"

สาบาน...ผมพูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้มีความรู้เรื่อง " คลื่นยักษ์" สักเท่าไหร่ แต่ "แผ่นดินไหว" ผมรู้ดีแน่ รู้จักเพราะอยู่ในรัฐแคลิฟฟอเนียร์ ที่มีแผ่นดินไหวไม่น้อย รับการเตือนเรื่องนี้บ่อย

เสียงครืนเมื่อกี้ ไม่ใช่แผ่นดินไหว มันครืนทีเดียวแล้วเงียบไป ไม่กระตุ้นอะดรีนารีล ความตื่นตัวผมขึ้นมา!

(((ยังมีต่อ)))

 

รับยอดเรียบร้อยครับพี่วัน ด้วยความขอบพระคุณยิ่ง

ปกติที่ผ่านมา ข้าวสารจะถูกนำส่งประมาณวันที่ ๒๒ แต่รอบนี้ทางร้านแจ้งว่าข้าวสารราคาเก่าหมดไปแล้ว ทางร้านสั่งมาใหม่ราคาปรับสูงขึ้น พยายามหาที่ราคาถูกให้แล้ว แต่ไม่มี ทุกที่ปรับราคาขึ้นกันหมด
ข้าวสารรอบใหม่จะมาถึงที่ร้านพรุ่งนี้เช้า ทางร้านจะสรุปราคาให้เรา หลังจากรู้ราคาค่าขนส่งในวันพรุ่งนี้
เพื่อจะเอามาเฉลี่ยเป็นราคาต้นทุนและะแจ้งราคาใหม่ให้เราในวันพรุ่งนี้ครับ

ข้าวสารสามารถส่งให้บ้านสวนรักได้คงไม่เกินวันพุธนี้ครับ ทางร้านได้ขอโทษในเรื่องการจัดส่งล่าช้า
ในเดือนนี้มาด้วยครับ

 

เฮ้อ ข้าวของทุกอย่างขึ้นราคาเป็นว่าเล่น ตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ เกิดมาในชีวิตนี้ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเห็นทองคำบาทละ 40,000 แถมยังมีสิทธิ์ไปถึง 50,000 ไม่ยาก ผมมีชีวิตมาตั้งแต่วัยเด็กทองคำบาทละ 120 บาทเท่านั้น จำแม่นเพราะมีเพื่อนรักวัยเรียนชั้นปฐม เป็นลูกเจ้าของร้านทอง

ทุกอย่างขึ้นราคา แต่คุณภาพชีวิตต่ำเตี้ยลง รัฐบาลบริหารงานฝีมือเตี้ย ช่างต่างกับคนร่างโย่งทำสถิติเป็นนายกฯตัวสูงที่สุด สูงแต่ตัว ยืนยันได้เลยว่า ฝีมือเตี้ยต่ำจริงๆ เหมาะบริหารบริษัทส่วนตัว ไม่เหมาะบริหารประเทศ

เว้ากันตรงๆไม่ต้องเกรงใจ รวมทั้งเรื่องแจกเงินดิจิตอล 10,000 คนเขาฝากถามว่า ทำไมเอ็งไม่แจกเงินสดให้สิ้นเรื่อง สิ้นราว เอาระบบบ้าบอมาใช้ให้เกิดความยุ่งยากซับซ้อน เกินมนุษย์มนาปกติเขาทำกัน ระบบนี้มันเป็นของพวกทำมาหารับประทานกับเครื่องมืออยู่กลุ่มเล็กนิดเดียว คนชั้นกลางกับชั้นล่าง เขาไม่รู้ ไม่เข้าใจด้วย และยากจะเข้าใจ

เงินสับปะรังเคแบบไหน จ่ายค่าเทอม ค่าไฟ ค่าน้ำ เติมน้ำมัน ของจำเป็นในชีวิตปจว.ไม่ได้สักอย่าง เอาไปฝากไว้กับ "เซเว่น" ไว้เลยก็หมดเรื่อง-ฮ่วย

บ่นพอทำเนา รู้ว่าบ่นไปก็ไม่ได้ยิน จิ้มมากไป เรานิ้วเคล็ดเสียเอง...พวกนี้แสร้งหูหนา ตาเร่อ ตีมึนเก่ง จะบอกว่า "หน้าด้าน" ก็ไม่เชิง เอาเป็น "หน้าทน" ละกัน

รับทราบการแจ้งข่าว..."ข้าวขึ้นราคา อย่าหลงวาจา ไอ้เสี่ยโย่ง...เอ้ย ไอ้เสี่ยหนุ่ม หัวใจของพี่มันกลุ้ม ร้อนรุ่มเมื่อเดือนเมษา"

เข้ากับเพลงยอดฮิตในอดีต ลงตัวเป๊ะ...แม้ว่าเมษานี้ จะได้ยินแต่เพลง...หลงรักเธอเข้าแล้ว แม่ยอดหยี ฯลฯ

 

บางคนคิดว่า ตัวเอง ต่ำต้อย
ไม่ร่ำรวย ไม่สะสวยอย่างคนอื่นเขา
นี่เกิด น้อยใจ ในตัวเอง
น้อยเนื้อ ต่ำใจ ในตัวเอง
อย่างนี้ ไม่ควรนำมาคิดให้เสียเวลาเปล่า
ถ้าเรา ด้อย ในฐานะ
ด้อย ใน ความสวยความงาม
แต่เราก็สามารถ ทำให้ตัวเองนั้นมีค่าได้
เป็นคนที่ มีค่า ในตัวเองได้
ทัดเทียม คนอื่นได้
ด้วยเรามีความ นอบน้อม
มีความขยันหมั่นเพียร อดทน
มีศีล มีธรรม
ถึงเราเกิดมาต่ำต้อย กว่าผู้อื่น
แต่ด้วยความมีศีล ความเป็นคนดี
ความมีศีล ความเป็นคนดี นี้
จะทำให้ เราเป็นผู้ดี เป็นผู้มีความรุ่งเรืองได้
สว่าง ไสว ได้
อย่างนี้เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

วันที่ ๒๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๕ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

วันพระคืนเพ็ญ 15 ค่ำ แวะเข้ากระทู้ก่อน เพราะวันนี้มีงานเศร้าของคุณพ่อลูกน้องตอนบ่าย ไม่ได้เข้าสนง. มาชมบุญยามเช้ากับคุณพี่ผู้หญิงที่ถวายถัตตาหารแด่หลวงพ่อ เป็นภาพที่ไม่เคยเบื่ออนุโมทนา

 

หลวงปู่เตือน...
อย่าอิจฉาผู้สวย รวย หล่อ
เราสามารถหล่อหลอมตนเองได้

**คนมีค่า..หาใช่รวย
ฤาสุดสวย...อวยหล่อล่ำ
ธรรมกระตุก..รุกกระหน่ำ
จึ่งตอกย้ำ........ทำทัดเทียม
--จนแล้วเจียม...เขียมขยัน
--บ้างบากบั่น.....หมั่นมิเหนียม
--เปี่ยมปลุกปล้ำ..ส่ำศีลเสี้ยม
--ตั้งตนเตรียม....เยี่ยมยอดยิ่ง!