ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

ขอบคุณค่ะ...

ต้องออกจากออฟฟิตแล้ว...

วันนี้ไปเป็นอาสาสมัคร บรรเทาทุกข์(ใจ) ให้ปชช.

^_____^

 

ไม่ได้ คะปฏิบัติ ตามจริต เเละ มีครูบาอาจารย์

สันโดษ ไม่สอน

เพราะ สันโดษ สอนให้ เชื่อ ครูบาอาจารย์

ในร่างตนเองคะ​

 

กังวลที่กลัวไม่ต้องกลัวเเล้วนะคะ เพราะว่า สันโดษ คุยเเล้วคะ

ไม่มีอะไรเเล้วนะคะ ตอนนี้ สบายใจได้เลยคะ

สันโดษ ดูเเล เรื่อง วิญญาณให้ หมดเเล้วนะคะ

ต่อไปนี้ ก็ สบายใจได้นะคะ สันโดษ นะ เตือน เเละ บอกให้ รับรู้

เเต่ ถ้าคุณ รับรู้เเละรับเเล้ว ก็ ถือว่า ผ่านไปเเล้วนะคะ

สันโดษ ไม่ให้คุณ คิดถึง วิญญาณอีกเเล้วนะคะ

สันโดษ ขอให้ คุณ ปฏิบัติ เเละ รักษาตนให้ อยู่ใน ศีลธรรม

วิญญาณทำอะไรไม่ได้ นะคะ ถ้าศีลของเรา บริสุทธิ์

เเละจะช่วยครอบครัวด้วยนะคะ

เเล้วต่อไปปฏิบัติ ก็ ไม่ต้องเป็น กังวลอีกเเล้ว สันโดษ เห็น คุณ สว่างเเล้วคะ

ดีใจ ด้วยนะคะ ตอนนี้ รู้สึก อุ่นๆ วูบวาบ ใช่ไหมคะ นั้นละคะ พวกเขา

มาขอบคุณ เเละ ขอให้ คุณ ปฏิบัติ ต่อเนื่องสืบไปคะ ดีใจ ด้วยนะคะ

ไม่ต้องร้องไห้ นะคะ หมดทุกข์ หมดโศกเเล้วนะคะ

 

สวัสดีครับคุณสันโดษ
แวะมาตามอ่าน หาธรรมครับ
แวะมาเติมกำลังใจให้คุณสันโดษด้วยครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ บอกคนอื่นได้แต่ตัวเองกลับป่วยซะงั้น

 

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้กับคุณสันโดษที่หลายๆท่านก็มีให้เช่นกันครับ...;aa21

 

สวัสดีครับ คุณสันโดษ ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้เข้ามาอ่านบทความในเวปพลังจิตได้สักระยะหนึ่งแล้วครับ จนได้มาอ่านบทความของคุณสันโดษ ต้องบอกว่าถูกใจและถูกจริตมากพอสมควรเลยครับ เลยอยากจะรบกวนคุณสันโดษช่วยกรุณาตอบคำถามและชี้แนะแนวทางให้ผมตามที่จะเห็นสมควรให้ด้วยครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่เกิดมาใต้ร่มบวรพระพุทธศานา และได้ดำเนินกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาตามแบบขนบธรรมเนียมประเพณีที่บรรพบุรุษสั่งสอนมาตามปกติเท่านั้น ไม่ได้ศึกษาหรือปฏิบัติธรรมลึกซึ้งมากมายอะไรหรอกครับ แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เด็กคือมีความสามารถที่จะสัมผัสและรับรู้ความรู้สึกของคนรอบข้างได้ แม้ว่าคนๆนั้นจะพยายามปกปิดหรือปิดบังอย่างไรก็ตามเหมือนมีอะไรมาบอกว่าคนนั้นโกรธเรานะ เกลียดนะ ไม่ชอบหน้านะ โกหกนะ ดูถูกนะ ชอบนะ รักนะ ถูกชะตานะ ใส่หน้ากากเข้าหานะ เหมือนกับสัมผัสได้ถึงทุกความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ต่อหน้าเราขณะนั้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนกับไม่ได้เก็บมาคิด จนทำให้ไม่ค่อยจะอยากสนใจใครหรือคบใคร แต่ทุกครั้งที่ไปอยู่ที่ไหนจะต้องมีคนรู้จักมากเพื่อนเยอะและการที่มีสังคมเยอะนี่แหละ ทำให้ผมต้องก่อกรรมเพิ่มขึ้นอย่างมากมายโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะกรรมที่ทำกับผู้หญิงเยอะมากเป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆจนเข้าสู่วัยทำงาน ด้วยการที่ได้เกิดมาในครอบครัวข้าราชการเห็นการใช้จ่ายเงินของพ่อแม่ที่ชักหน้าไม่ถึงหลังมาตลอด เลยเกิดอคติกับการเป็นข้าราชการรวมไปถึงพนักงานบริษัท ไม่ว่าใครจะฝากงานให้ขนาดไหนบริษัทใหญ่โตแค่ไหนก็ไม่ทำ เพราะมั่นใจว่าพ่อแม่ส่งเสียมาเรียนตั้งแต่เล็กจนโตเราน่าจะทำได้ดีกว่านี้ เลยหันหน้าเข้าสู่วงการพ่อค้า ทำมาทุกอย่างครับที่เป็นธุรกิจตั้งแต่ร้านเกมส์ ร้านvcd นายหน้า รับเหมาถมดิน รับเหมาตกแต่งภายใน ค้าไม้ยูคา นำเข้าไม้ ร้านโทรศัพท์ ประกันวินาศภัย แต่แทบทุกงานถ้าไม่ล้มเหลวก็โดนโกง หรือไม่ก็ได้รับเงินไม่เต็มจำนวน จะต้องมีเหตุการณ์อะไรสักอย่างที่ควบคุมไม่ได้ทำให้ธุรกิจต้องล่มไป แต่ทุกครั้งที่จะแย่มักจะมีงานที่เข้ามาแบบไม่คิดไม่ฝันเหมือนกัน ทำให้มีโอกาสขึ้นมาอีกทุกครั้ง เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าถ้าขยันและอดทนจะต้องมีวันของผม แต่หลังจากเหตุการณ์หลายๆอย่างเกิดขึ้นเริ่มไม่ค่อยมั่นใจในความคิดของตัวเองซักเท่าไหร่แล้ว เลยหันหน้าเข้าหาการทำบุญและเพิ่มบารมี เกจิอาจารย์ไหนที่ว่าเก่งๆไปมาหมดแล้วครับทั้งสักยันต์ พระเครื่อง เครื่องลาง หมอดู ร่างทรง ลงนะ ฝังตระกรุด ไม่มีอะไรดีขึ้นไม่มีใครให้คำตอบผมได้ จนเริ่มหันหน้าเข้าหาพระพุทธศาสนาแบบเกือบจะเต็มตัวโดยเริ่มสวดมนต์และนั่งสมาธิ แต่การปฏิบัติของผมไม่ได้หวังว่าจะได้ญาณหรือสำเร็จอะไรเหมือนใครหรอกนะครับ สิ่งแรกที่ต้องการคือให้ใจสงบ หวังบุญและอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร และทุกครั้งที่สวดผมจะรู้สึกเหมือนมีใครมานั่งอย่ด้วยทุกครั้ง มีอาการขนลุกเย็นเหมือนๆกับกระทู้ของหลายๆท่านในที่นี้แหละครับ ยิ่งตอนอุทิศบุญบางครั้งก็รู้สึกว่ามาเยอะเหลือเกิน แต่ก็ไม่ค่อยมีอะไรดีขึ้นเท่าไหร่ และระยะหลังๆคนใกล้ตัวผมหลายๆคนเริ่มมีคนที่มีสัมผัสพิเศษเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้นทุกวันแม้กระทั่งเพื่อนผมคนนึงที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก อยู่ๆก็เข้ามาบอกว่าเห็นกรรมของผม และเพื่อนคนนี้ก็ได้กลายเป็นที่ปรึกษาในการดำเนินชีวิตของเพื่อนๆหลายคนไปเรียบร้อยแล้ว เพราะไม่เคยทักอะไรใครผิดเลยเรียกว่าแค่หลับตาลงเห็นเรื่องราวของแต่ละคนในอนาคตเป็นฉากๆเลยครับ แต่เค้าไม่ใช่หมอดูนะครับจะปรึกษาให้ก็เฉพาะเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่สนิทเท่านั้น คนอื่นบอกไม่เลยเห็นบอกว่าไม่มีกรรมผูกพันกันมันพูดไม่ได้ แต่ตอนหลังมานี่มันดันมาบอกผมว่ามันบอกผมไม่ได้อีกแล้วมันเจ็บตัวทุกครั้งที่บอกอะไรผม เคว้งเลยครับคราวนี้แต่ก็เหมือนมีอะไรมาช่วย ผมได้เรียนรู้วิธีการของหลวงพ่อองค์หนึ่งที่เพชรบูรณ์(น่าจะเป็นองค์เดียวกับคุณณธารานะครับ) เรื่องของการโอนบุญขอโทษต่อเจ้ากรรมนายเวรให้อโหสิกรรมต่อกันอย่างจริงใจ อุทิศบุญให้เทวดาประจำตัวและชาวทิพย์ทั้งหลายให้มาช่วยงานเรา เลิกสวดมนต์เพราะบทสวดมนต์ทุกบทมีอำนาจทำลายล้างชาวทิพย์ชั้นต่ำทั้งหลายที่อยู่รอบตัวเราทำให้เค้าเหล่านั้นเดือดร้อน ถ้าอยากให้เขาเหล่านั้นได้บุญก็ให้อุทิศบุญให้เค้าแทน ได้ผลครับไม่น่าเชื่องานเริ่มทยอยเข้ามา เริ่มมองเห็นโอกาสมากขึ้นแต่ก็มีบางเรื่องที่ติดขัดขึ้นมาอีกเหมือนกับว่าพอผมมีโอกาสหรือมีเงินจะมีค่าใช้จ่ายเข้ามาทันที รถใหม่ๆไม่น่าเสียก็เสีย ที่บ้านมีเรื่องต้องใช้เงิน เข้ามาจนกว่าเงินจะหมดแหละครับแล้วก็จะค่อยๆหมดเรื่องไปหลังจากเงินหมด เรื่องราวของผมก็ประมาณนี้ครับคุณสันโดษ เพื่อนผมเคยบอกว่าผมมีทั้งฝ่ายที่ช่วยเหลือและสนับสนุนมีฝ่ายที่ให้โอกาสแต่ก็มีฝ่ายที่ทำลายและผมคิดว่าน่าจะเป็นไปได้ จากหลายเรื่องที่ผ่านมา เลยอยากจะรบกวนคุณสันโดษกรุณาบอกผมด้วยว่าควรจะทำอย่างไร หรือมีอะไรต้องแก้ไขจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ
ขออำนาจ พุทธ ธรรม สงฆ์ จงบันดาลบุญของข้าที่ทำมาตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันจงบังเกิดแก่เทวดาประจำตัวคุณสันโดษด้วยเถิด และเมื่อได้บุญจากข้าแล้วจงช่วยคุ้มครองคุณสันโดษและครอบครัวให้มีแต่ความสุขความเจริญตลอดไปด้วยเถิด

 

ตามมาให้กำลังใจคุณสันโดษนะครับ ขอให้คุณสันโดษมีพลังในการใช้ชีวิตเยอะๆนะครับ แล้วคอยให้คำปรึกษาและแนะนำคนอื่นๆแบบนี้ไปเรื่อยๆนะครับ สำหรับตัวผมเอง ผมฝึกสมาธิแบบ อานาปานสติภาวนา ผมก็คิดว่าผมคงมาถูกทางแล้วอะครับ แต่ถ้าคุณสันโดษมีอะไรที่อยากแนะนำ ก็ช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยนะครับ

 

คุณ จิรโรจน์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1378385", true); </SCRIPT>

สิ่งที่คุณได้ กระทำในอดีต คือ การได้ดูถูกข้าราชการเเละสรรเสริญเงินมากกว่า

คุณค่าของบุคคลที่ทำงาน ตอบเเทนแผ่นดิน ข้าราชการ คือ ตัวเเทน ของผู้รับใช้ประชาชน

แม้เเต่ บุคคลประเสริฐที่สุดในแผ่นดินไทย

ที่สันโดษไม่ขอเอ่ยนาม ท่านก็ เขียนในเอกสารราชการว่า

ตำเเหน่งการทำงาน คือ ข้าราชการ

การที่คุณได้ คิดอกุศลกับ วิชาชีพนี้ จึงเป็น เหตุเเละ ปัจจัยที่ทำให้ คุณ

มีปัญหาในด้านการงาน เเละ ที่สำคัญ บุพการีของคุณก็ทำงาน ข้าราชการ

ไม่ว่าคุณ จะ คิดอย่างไรกับ งานนี้ คุณ ก็ ไม่ควรที่จะคิด เเละ ที่สำคัญ

คุณ มองเห็น เงินทองเป็น พระเจ้า คุณ จึงเป็นอย่างที่เป็น

อาชีพ ที่ทำให้คุณมีความรู้ มีวิชาชีพ และ สร้างคุณ ทุกวันนี้มา คือ อาชีพช้าราชการ

เเต่ตัวคุณ กลับมองไม่เห็น เพราะเป็น เพียง สิ่งที่คุณจับต้องไม่ได้

ความกตัญญู คือ สิ่งที่ทำให้มนุษย์ เจริญรุ่งเรือง

คุณ จึงได้รับผลตอบเเทนเเห่งความสุขได้ไม่นาน คุณ ไม่ได้สะสมบารมี เพื่อที่ จะสละออก

เเต่คุณเข้าหาธรรมะ เพื่อให้มีชีวิตที่ดีขึ้น หรือ คุณ ซื้อบุญในการมีชีวิตที่ดีขึ้น

เเละนั้นจึงทำให้ชีวิตของคุณลุ่มๆดอนๆ สันโดษ คงไม่บอกให้คุณ ไปทำบุญที่ไหน

เพราะ คุณ ก็จะ ไปทำ และ ยินดีที่จะซื้อบุญ อย่างที่คุณทำ ณ ปัจจุบัน

สันโดษให้ คุณ กราบขอขมา อาชีพ ข้าราชการ ผู้ตอบเเทนคุณของแผ่นดิน

เเละ เเผ่นดินก็ คือ โลกใบนี้ ที่พวกเขา กำลังกระทำ ถึงจะได้เงินเดือนน้อย

เเต่ จุดประสงค์ของ งานนี้ หรือ หัวใจของงานนี้ คือ ดูเเลผู้อื่น

เเละต่อไป อย่าทำบุญด้วยเงิน ให้ คุณ ทำบุญด้วยเเรง

ใครขอเเรงจะงานบุญหรืองานกุศลที่ไหน ให้ใช้ เเรงทำบุญ

เเล้ว ต่อไป คุณ จะ มีงานที่ดีกว่าที่เป็น เมื่อคุณ รู้คุณค่า ของความตั้งใจ ในการช่วยผู้อื่น

ไม่ใช่ การทำบุญเพื่อได้รับสิ่งดีๆตอบเเทน

จงทำบุญเพื่อให้ อย่าทำบุญเพื่อรับนะคะ

ส่วนการปฏิบัติ คงไม่สอน เพราะ คุณ รู้จริตตนเองอยู่เเล้ว

เเละคุณก็ได้ คำตอบทุกอย่างจากในกระทู้เเล้วเช่นกันคะ

 

อ้างอิงสันโดษ
เเต่เสียอย่างเดียวเรื่อง การทำงานของคุณ ไม่ค่อยใส่หัวใจ เข้าไปเท่าไร

ขอบคุณมาก คงเพราะใจมันเริ่มเบื่อทางโลกแล้ว ดูมันสับสนวุ่นวายไปหมด แต่ก็รู้นะเพราะเราหนีโลกไม่ได้ ก็ให้ใจมันเรียนรู้และยอมรับตามความเป็นจริง แต่งานผมก็ทำตามหน้าที่ไม่เคยบกพร่อง ได้ขั้นด้วยนะ แม้ว่าใจมันจะเนือยๆ อ่อนๆ ทำไม่ถึง 80 % ที่เคยทำมาก็ตาม

ศรัทธาในการปฏิบัติในปัจจุบัน คงเป็นแนวทางที่ทำให้เราปฏิบัติโดยมีแบบแผน ทิศทางให้ก้าวเดิน หลังจากลองมาหลายวิธีเป็นสิบปี เมื่อใจได้เรียนรู้ด้วยตนเอง ก็คงจะพบทางที่ตนเองวาดหวังไว้ ดูเหมือนจะดีขึ้นกว่าเดิมที่ทำมา แม้ว่าจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความคิดของตนเอง แต่ก็ทำให้ได้เรียนรู้ทุกอย่างตามความเป็นจริง

ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับคำแนะนำ ..ถ้าจะมีต่อ (ถือว่าสนทนาธรรมกันก็แล้วกัน)

 

คุณสันโดษ ขอคำแนะนำในทางโลกนะครับ
ตอนนี้เราทำงาน เรามีลูกน้อง ลูกพี่ บางครั้งลูกน้องทำผิดเราต้องตักเตือนหรือลงโทษตามข้อบังคับ แต่ถ้าถามใจเรา เราก็ไม่อยากจะไปทำ ซึ่งสมมติว่าโทษถึงให้ออก ลักษณะอย่างนี้ มันเป็นการสร้าง เวรกรรมซึ่งกันและกันหรือเปล่าครับต่อไป

 

ถามสันโดษ ทำไมคะ? คุณ ใช้ สัญชาตญาณตัวเอง

คุณ ย่อมรู้ว่า อะไร คือ สิ่งที่ถูกต้อง

กรรม เกิดจาก เจตนา

เเล้ว เจตนา ของคุณ คือ อะไร

ถ้าคุณ ไม่รู้ว่า จิต คุณ คิดอะไร สันโดษ ช่วยไม่ได้นะคะ
​

 

ขอบคุณมากครับคุณสันโดษที่กรุณาช่วยชี้แนะ แต่ต้องขอชี้แจงคุณสันโดษเพิ่มเติมนะครับ
เรื่องของการดูถูกงานข้าราชการในทางตรงกันข้ามกลับภูมิใจและประทับใจในการเพียรพยายามทำงานที่ซื่อสัตย์ ของคุณพ่อคุณแม่ที่เห็นมาตั้งแต่เด็กมากกว่า
จะสังเกตุเห็นได้ว่าผมไม่อยากทำทั้งงานข้าราชการและพนักงานบริษัทและนั่นคือไม่ได้ดูถูกงานใดงานหนึ่ง
แต่ผมมองเห็นความลำบากของพ่อแม่ในการเลี้ยงดูลูกและบรรดาหลานๆมากกว่าครับ
ในมุมมองของผมเมื่อเราโดนเลี้ยงดูมาอย่างดีและมีพ่อแม่เป็นหลักแล้ว และไม่ต้องห่วงท่านเรื่องที่อยู่อาศัยและค่าครองชีพของท่านแล้วเนื่องจากท่านมีเงินบำนาญที่มากพอจะอยู่ได้สบายๆ
เราเองเป็นลูกเป็นความหวังของพ่อแม่ ก็น่าจะกระเถิบความเป็นอยู่ และฐานะของครอบครัวและวงศ์ตระกูลให้ได้ดีมากกว่าที่เป็นอยู่
นั่นหมายถึงเราแบกเอาความหวังของพ่อแม่พี่น้องและญาติหลายๆคนที่ยังมีฐานะแย่หรือขาดแคลนเอาไว้
ซึ่งในยุคสมัยของพ่อผมซึ่งเป็นลูกชาวนา ก็ไม่เคยคิดอยากจะทำนานั่นไม่ได้หมายความว่าท่านดูถูกอาชีพของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูท่านจนเติบโตมา
แต่มันก็เป็นเพียงแค่ สัญชาติญานของมนุษย์ที่เมื่อมีโอกาสที่ดีกว่าก็อยากจะก้าวไปหาความมั่นคงที่มากกว่าเดิมแค่นั้นเองแหละครับ
และอีกอย่างการทำเพื่อผู้อื่นหรือดูแลผู้อื่น จะเห็นได้ว่าการที่ผมแบกรับความฝันและความหวังของญาติพี่น้องหลายๆคนเอาไว้
นั่นหมายถึง ผมต้องการที่จะทำเพื่อผู้อื่นและดูแลผู้อื่นอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน
การอยากร่ำรวยส่วนหนึ่งแน่นอนเพื่อตนเอง แต่อีกส่วนนึงอยากจะช่วยเป็นหลักให้กับพ่อแม่พี่น้องได้ยามมีใครมารังแกหรือเดือดร้อน
แต่ที่ทำมาตลอดมันกลับไม่ค่อยประสบความสำเร็จ ทั้งที่ซื่อสัตย์และไม่เคยคดโกงใคร
ผมจึงเรียนถามคุณสันโดษมาว่ามีสิ่งใดติดขัดหรือไม่ แต่ถ้าเป็นเรื่องของการดูถูกงานราชการ
ผมก็ต้องขอบอกว่าไม่น่าจะใช่นะครับ เพราะที่กล่าวมาแล้วข้างต้นต้องขอแจ้งว่า
ทั้งเคารพบูชาและภูมิงานของคุณพ่อคุณแม่มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แต่ที่ไม่อยากทำก็เพราะมีเหตุผลตามที่กล่าวไปแล้ว
ถ้าคุญสันโดษมีสิ่งใดจะติติงก็จะเป็นความกรุณามากครับ เพราะคนเราดูตัวเองไม่เห็นทุกด้านหรอกครับ
ส่วนเรื่องของการปฏิบัติคือจริตของผมชอบที่จะสวดมนต์ นั่งสมาธิแต่จากวิธีการที่ได้รับรู้มา
พอทำแล้วมันมีคนเดือดร้อนเกิดขึ้น ในพระไตรปิฏกพระพุทธเจ้าก็ได้กล่าวไว้เช่นนั้น
ด้วยปัญญาที่น้อยนิดเลยหาทางที่เหมาะสมไม่ได้ ถ้าคุณสันโดษช่วยตอบก็ถือว่าได้ช่วยสงเคราะห์คนด้อยปัญญาให้ตาสว่างเถิดครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ กำลังลองฝึกให้ลมไหลไปตามจุดจักระ7จุด อยู่ครับ รู้สึกโล่งสบายดีครับ

 

สวัสดีครับคุณสันโดษ
ผมขออนุโมทนาบุญที่คุณสันโดษได้ช่วยชี้แนะแนวทางให้กับหลายๆ คนในที่นี้ด้วยนะครับ
ผมขออนุญาติให้คุณสันโดษช่วยผมสักนิดนะครับ
ปกติผมก็ชอบสวดมนต์ กินเจทุกปี ชอบทำบุญทำทานทำนุบำรุงศาสนา
ทำทุกอย่างที่ใครบอกมา ตามกำลัง
ผมสังเกตุว่า พองานจะรุ่งจะทำได้ดีขึ้น ก็กลับมีปัญหา
ซึ่งผมก็ทำมานาน และเคยประสบความสำเร็จมาตลอด
แต่ช่วงนี้หน้าที่การงานก็มีอุปสรรค ไม่ค่อยเป็นไปตามคาดหวังซะเลย
เรื่องคนรักเค้าเองก็หมั่นชวนไปทำบุญ ทำสังฆทานร่วมกัน ซึ่งผมก็ไม่ขัดเรื่องทำบุญ
แต่ก็รู้สึกว้าวุ่น มองอะไรก็ไม่ถูกใจ ฟุ้งซ่าน ไม่ค่อยมีสมาธิ เหนื่อยเหลือเกิน
ผมรู้สึกว่าไม่มีความสุขเลย (บางครั้งยังอธิษฐานขอให้เจอกันแค่ชาตินี้ชาติเดียว)
พยายามทำใจให้อยู่กับเค้าอย่างมีความสุข แต่ก็ทรมานใจซะมากกว่า
ไม่นานนี้ผมเพิ่งสูญเสียญาติผู้ใหญ่ไป ไม่ทราบว่าเค้าไปสบายหรือเปล่าครับ
ผมควรจะทำยังงัยดี เพื่อให้ชีวิตมีความสุข หรือควรทำสมาธิอย่างไรให้ถูกจริต
หรือผมยังติดหนี้กรรมกับใคร และมีแนวทางไหนที่จะคลี่คลายลงบ้าง
รบกวนคุณสันโดษช่วยชี้แนะผมด้วยนะครับ
ขอบพระคุณครับ

 

มีข้อสงสัยมาอีกแล้วค่ะ ต้องรบกวนคุณสันโดษอีกแล้ว
เมื่อคืนนี้หลังจากสวดมนต์เสร็จแล้วก็นั่งสมาธิพักใหญ่เหมือนเห็นเงาสุนัข
มาแบบรางๆลักษณะหมอบแล้วแหงนหน้ามองขึ้นมาเหมือนคอยเรา
วันก่อนหน้านั้นก็เห็นแล้วครั้งหนึ่งแต่ไม่ได้คิดอะไร พอวันถัดมาเห็นอีกเลยกำหนดจิตแผ่เมตตาให้บอกเขาว่าไปเถอะไม่ต้องคอย เขาก็ค่อยๆหายไปไม่รู้ว่าทำถูกไหม(สงสัยเคยผูกพันธ์กันมาก่อนหรือเปล่า)

ผ่านไปอีกพักใหญ่เห็นพระพุทธรูปปางลีลา ไม่รู้เป็นไงชอบมากองค์นี้อัญเชิญขึ้นคอเสมอ(ใช้คำถูกไหมเนี่ย) แล้วมักจะนึกถึงหรือแวบๆมาบ่อยๆเวลาเผลอ
คือในสมาธินั้นเห็นท่านองค์ใหญ่กว่าพระที่เรามี ท่านลอยผ่านหน้าเราไปช้าๆ
แล้วตามมาด้วยพระพุทธรูปอีกองค์เป็นพระประธานขนาดใหญ่มาก ดูเก่าแก่ลักษณะเป็นอิฐสีแดงๆเก่าๆ ตัววิหารพังไปเกือบหมดแล้ว เหมือนมองเห็นตัวเองนั่งไหว้ท่านอยู่ตรงหน้า

พอเห็นเท่านั้นแหละรู้สึกร้อนวาบจากหัวจรดปลายเท้าเลย รู้สึกตัวเบาหวิวขึ้นมาอย่างประหลาดเกิดอารมณ์ปิติขึ้นมาอย่างที่สุด แต่แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นก็หายไปเกิดฟุ้งซ่าน เกิดความสงสัยขึ้นมาแทน

วันนี้พยายามหาในgoogle เพื่อจะหาภาพพระพุทธรูปองค์นั้นก็หาไม่เจอ
นี่เรียกว่าจิตเราสร้างขึ้นมาเองหรือเปล่า หรือชาติหนึ่งในอดีตเราเคยกราบท่านมาแล้ว

เรื่องพระปางลีลาที่แวบเห็นบ่อยๆ บางครั้งเห็นเฉพาะช่วงเท้า2ข้างเท่านั้นไม่ได้เห็นทั้งองค์ก็มี สงสัยท่านให้เราตามรอยเท้าท่านหรือเปล่าไม่ทราบ คิดเอาเอง

ช่วยวิเคราะห์ด้วยค่ะ อนุโมทนา

:z4

 

คุณ ปฏิบัติ ได้ ถูกจริตของคุณ ที่สุดเเล้ว เเต่ คุณ เชื่อ ตำรามากเกิน ไป จึงทำให้ คุณ ติด

สันโดษ ทราบว่า การปฏิบัติของคุณ มี เวลา ไหนบ้าง เเต่ ขอให้ คุณ ปฏิบัติ ช่วง บ่าย เพราะ จิต ของคุณ จะมี กำลังมากที่สุด

สันโดษ รู้ว่า จิตคุณ ตอนนี้ มี ปัญหา กับ สภาวะต่างๆ ที่เข้ามารุมเร้า

เเต่ ไม่ต้องกังวล เพราะ จิตที่คุณ รู้สึก ไม่ดี จริงๆเเล้วเป็น การทดสอบใจของคุณ

อุปสรรค กำลังจะผ่านไป อดทนเสียหน่อย อย่าใจร้อน

เเละ พยายาม อยู่ คนเดียว ให้ มากขึ้น

เพราะคุณ อยู่กับสังคมมากเกินไป จึง ทำให้ การปฏิบัติไม่ไปไหน

พยายาม ทำใจให้ สบาย เเล้ว จิตคุณ จะ ได้ รับ พลังบางอย่างเข้ามาเเน่นอนนะคะ

 

ช่วงนี้ คุณ ได้ กระทำ บางอย่างที่ ทำให้ ผู้อื่นเดือดร้อนทางกาย

เเละคุณ ก็ ไม่รู้ตัวว่าเขา เเค้นมาก

จึงทำให้ พลังจิตที่เขาโกรธคุณ ส่งมาถึงคุณ

สิ่งที่คุณ แก้ ได้ คุณ ต้องแผ่เมตตาให้ บ่อยๆ เเละ พยายาม ทำให้คนรอบข้างมีความสุข

จะทำให้ ร่างกายของคุณ สร้าง พลัง จิตที่ดี เข้ามา สู้กับพลังจิตที่เเข็ง

เเต่สิ่งทีสำคัญ คุณต้องรู้ว่า ตัวคุณ เป็น คนปากไว เเละ รีบพูดโดยไม่คิดให้ ดี

ทำให้ ผู้อื่น ไม่พอใจ อยู่เป็นประจำ

สันโษ ขอเรื่องเดียว ให้ ระวังคำพูด จะทำให้เรา เสื่อม

เรื่องอื่นไม่มีที่จะเตือน ถ้า พูดดี คิดดี ทำดี ชีวิต จะดีมากขึ้นคะ

เรื่องคนรัก คุณ ไม่ได้เป็น คู่กับเขา เเต่ เขา รักคุณมาก คุณ คิดอะไรไม่ผิด เชื่อ ควารู้สึกตัวเองนะคะ

เเล้ว ญาติ ก็ ไม่เห็น เขาเเล้วนะคะ ในกรณีที่ไม่เห็น เพราะว่า เขา ไปเกิด เเล้วคะ

 

ที่คุณ ปฏิบัติเเล้วเห็น คือ จิตวิญญาณที่คุณ เคยให้ อาหารเขามาก่อน

เคยเลี้ยงดูกันมาก่อน สันโดษ ขอให้ คุณ ชวน มานั่งสมาธิกับคุณ บ่อยๆนะคะ

เวลา เห็น อะไร ก็ ชวนมารับบุญ เเบ่งบุญ เเละ แผ่เมตตาให้เลยนะคะ

เพราะ พวกเขา ไม่สามารถทำอะไรได้ เเละคุณ ก็ มีเมตตา

ต้อนรับวิญญาณ วิญญาณดีๆ เลยเขามาร่วมสวดมนต์ กับคุณนะคะ

ส่วนเรื่องของ พระพุทธรูป ขอให้ คุณ จงสักเเต่ว่าเห็น

อย่า หลง อย่า สงสัย และ อย่า นำมาคิด เพราะ จะทำให้ คุณ ติด

สันโดษ บอกเสมอว่า เมื่อ สงสัยคือ จิต

จิตหลอกเราเก่ง เเละ อยากให้ เรา หลงกิเลส และหลงบุญ

เพื่อที่ คุณ จะได้ กลับมาเกิด หรือ ไปเกิดเป็น เทพ เป็น เทวดา

หากคุณ ตาม มโนที่เห็น คุณ จะ ติดไปกับกลุ่มเดียวกับ เจ้าเข้าทรง

หรือ คนมีองค์ เห็นอะไร ให้ ผ่าน สักเเต่ว่ารู้ สักแต่ว่า ปฏิบัติ

เเล้ว นำมาคุยกัน แต่ อย่า ศึกษามาก เพราะคุณ จะติดกับดัก จิตเเน่นอนคะ

เห็นมาหลายคนเเล้ว ที่หลง คิดว่า เป็น สิ่งนู่น เห็นสิ่งนี้

ท้ายที่สุดก็ ไม่ไปไหนคะ วนเวียนอยู่คะ

 

เห็นคุณสันโดษอยู่พอดีเลยขอถามสะหน่อยนะครับ จิตวิญญาณที่เรามองไม่เห็นอะครับ เขาสามารถมาขวางเราไม่ให้เรานั่งสมาธิได้หรือป่าวครับ แล้วถ้าเราตั้งใจจะทำสมาธิจริงๆ เราจะเอาชนะสิ่งแบบนี้ได้หรือป่าวครับ

 

ดวงตาที่สาม = ความคิด

อย่าสับสน ที่เห็น ด้วยตาเนื้อส่วนมากจะเห็น เเวบๆ

เเต่ วิญญาณ ไม่มีรูปร่างนะคะ ต้องใช้ความรู้สึก

หากคุณ ปฏิบัติ เเละ ศรัทธาในพระพุทธองค์ วิญญาณ ทำอะไรไม่ได้เลยคะ

ถึงจะหลอกเป็น กิเลส หรือ ให้กลัว เเต่ เรา มีหน้าที่ในการ รู้สึก

รู้ในสิ่งที่เกิด ขึ้น เเต่ สักแต่ว่า รู้ เเล้วปล่อยให้ วิญญาณ แสดงปาฏิหารย์

เเต่ เมื่อไร คุณ กลัว หรือ หลง เเน่นอน ว่า คุณ หลงทางเเน่นอนคะ

คุณ ต้องมองผ่านเเละวางอุเบกขาคะ ขออย่างเดียว อย่าห้าม ความรู้สึก

ถ้าคุณ อยู่ๆ อยากร้องไห้ น้ำตาคลอหรือ หัวเราะ อย่ากลัว

หรือ อย่าแปลกใจ เพราะ วิญญาณ กำลัง ใช้ คุณ สื่อผ่านร่าง

บอกอะไร คุณ บ้างอย่าง มีอะไร ก็ มาถามสันโดษ ต่อได้นะคะ