วิเคราะห์ เด็กเนปาล นั่งสมาธินานหลายเดือน

นาย ราม พรมจัน เด็กหนุ่มวัย 16 ปี ได้นั่งสมาธิติดต่อกันใต้ต้นโพธิ์
ไม่กินข้าวกินน้ำนานหลายเดือน ที่เป็นข่าวดังไปทั่วโลก

มีบางคนบอกว่า เด็กหนุ่มคนนี้ เป็นพระพุทธเจ้าองค์ใหม่
ซึ่งย่อมไม่ใช่แน่นอน

ประเด็นอยู่ที่ว่า เด็กหนุ่มคนนี้เขามีปณิธานอะไร
เห็นเขาบอกว่าจะฝึกอีก 6 ปี

และเขาฝึกสมาธิได้ถึง ฌาณ 4 แล้วหรือยัง
หรือเป็นเพียงอุปาจารสมาธิ
หากเขาบรรลุแล้ว เขาจะมาเทศนาสั่งสอนสัจธรรมให้แก่ผู้คน
หรือออกธุดงค์อยู่ป่าตามลำพัง

แล้วเขานับถือพระพุทธ พราหมณ์ หรือลัทธิอื่น

คนส่วนใหญ่มักตื่นข่าวนี้เพราะมองเป็นปาฏิหารย์เกี่ยวกับการอดข้าว
อดน้ำได้ ซึ่งต่างจากคนธรรมดา
แต่คนที่ศึกษาทางธรรมจะมองที่ปณิธานของเขาและกรรมฐานใดที่เขาฝึกมากกว่า

 

แต่ผมกลับมองว่าเขาคือบุคคลคนนั้น

 

บางทีในสังคมโลกที่วุ่นวายนี่ก็ช่างน่าเบื่อเหมือนกันนะ
ฉันอยากจะอยู่ของฉันเงียบๆอยู่อย่างสันโดษเดียวดาย
ก็ไม่วายจะต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านให้เขาสงกาสัยไป
ฉันจะเป็นใครก็เรื่องของฉันก็ไม่อยากกินก็แค่นั้นเองจ่ะ

 

ลามะที่ดังๆแต่ก่อนอ่ะหรอครับ

สู้ๆ

 

เขาได้ค้นพบเจอทางที่เขาจักจะก้าวเดินไปแล้ว
ขออนุโมทนา ให้ท่านได้พบจุดหมายในเร็ววัน

******************************

ไม่มีเขา ไม่มีเรา ไม่มีอะไรเลย

 

อย่าลืมว่าทุกอย่างไม่เที่ยง อาจพบแล้ว หรืออาจท่องเที่ยวไปตามจิต หากมั่นคงก็จะพบ ถ้าพบก็ขออนุโมทนา สาธุ ด้วยครับ

 

คิดเล่นๆ ว่าหาก เด็กเนปาลท่านนี้ มาเกิดที่เมืองไทย และมาทำแบบนี้ที่เมืองไทย
จะเกิดไรขึ้น

 

ดีครับเขาไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร

 

เขาได้ทำในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา และอาจหมายถึงการทำความดีอย่างยิ่งแก่บุคคลอื่น

ใครเลยจะทรมานตนเพื่อผู้อื่น.....ได้มากมาย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาทำ จะเป็นการบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งพุทธะในจิตใจของเขา หากเขาประกอบด้วยอริยะสัจจ์ และมรรคมีองค์ 8 เขาจะสำเร็จในสิ่งที่เขาปรารถนา

ว่าแต่ แล้วตอนนี้ข้าพเจ้าทำอะไรอยู่ แม้เศษเสี้ยวของลามะผู้นี้ ข้าพเจ้ายังไม่สามารถทำได้เลย

สาธุ อนุโมทนาด้วยนะ ลามะน้อย

 

ทำอะไรก็ทำเถอะแต่ให้เป็นกรรมดีแล้วจ้า สาธุ สาธุ สาธุ

 

กายที่เห็นหน่ะใช่มนุษย์...แต่ห้วงคิดสูงส่งเกินคนธรรมดาจะเข้าใจ... www.rwoot.igetweb.com www.rwoot.multiply.com ขอบคุณครับ...

 

สาธุ ;aa22 ;aa21

 

ความคิดของผมเห็นว่า การนั่งสมาธิ เป็นการปฏิบัติสายกลาง
ทุกศาสนาสามารถปฏิบัติได้ นรกสวรรค์ เป็นของส่วนกลาง ไม่ได้เป็นของศาสนาใดศาสนาหนึ่ง แต่เป็นสิ่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าค้นพบ
การที่จะพยากรณ์ว่าเด็กคนนี้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ใหม่นั้น ก็แล้วแต่ว่ามีเชื้อพระพุทธภูมิหรือเปล่า คือ เคยปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าหรือไม่นั้นเอง และคงต้องบำเพ็ญจนบารมีเต็ม แต่ไม่ใช่องค์ต่อไปแน่นอน ซึ่งการนั่งอย่างเดียวไม่สามารถบรรลุได้ ตั้งตัดกิเลสด้วย
จากกรณีนี้ ถ้าอิงวิทยาศาสตร์ การเข้าฌาน 4 แค่นี้ระบบในร่างกายจะค่อยๆทำงานแล้ว
ทำงานช้าลง สังเกตผู้ที่เข้าฌาณ4 จะไม่รู้สึกว่าตัวเองหายใจ เป็นต้น ระบบอื่นๆก็เช่นกัน
หัวใจก็จะทำงานช้าลง ระบบย่อยอาหารก็จะช้าลงนั้นเอง จึงอยู่ได้นานโดยไม่หิว
นอกเหนือจากนี้ ข้าพเจ้าไม่ขอแสดงความคิดเห็น อาจจะมีปัจจัยอย่างอื่นก็เป็นได้

 

เคยดูจากในรายการเรื่องจริงผ่านจอตอนที่ลามะหนุ่มท่านนั้นออกมาต้อนรับ และเจิมศรีษะให้พรกลุ่มประชาชน ดูใบหน้าลามะมีรอยยิ้มมากมายจนต้องเม้มปากไว้ มีความเบิกบานมากกว่าที่เห็นในหลายๆ ตอน หลังจากเก็บตัวมานานเป็นปี จิตคงตกกระแสก้าวเข้าสู่อณาเขตของพระอริยเจ้าแล้วละครับ ซึ่งเมื่อเข้ากระแส ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จะแสดงออกมา...แต่ไม่รู้ว่าระดับไหนต้องฟังธรรมจึงพอจะคาดการได้

ขออนุโมทนา สาธุ...

 

หากไม่ได้กำหนดรู้ ก็ยังเป็นเพียงปุถุชน

การจะบรรลุธรรมได้นั้น ไม่เพียงแต่มีสมาธิเท่านั้นแต่ต้องมีปัญญาเข้าประกอบด้วยจึงจะสามารถ พิจารณา รูปนาม ได้อย่างถ่องแท้ ละสังโยชน์ได้

หากไม่ได้มีปัญญากำนดรู้ ก็จะติดสงบอยู่ในฌาณนั้น หากออกจากฌาณสมาธิกิเลสก็อาจก่อตัวอีก

พูดง่ายๆ คือกำหนดรู้รูปนามขณะปัจจุบันนั้นแล้วละตัวตนเสียได้ก็จะบรรลุธรรม


พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนในโลกนี้
ไม่ได้สดับ ไม่ได้เห็นพระอริยะ ไม่ฉลาดในธรรมของพระอริยะ ไม่ได้รับแนะนำในธรรมของ พระอริยะ ไม่ได้เห็นสัตบุรุษ ไม่ฉลาดในธรรมของสัตบุรุษ ไม่ได้รับแนะนำในธรรมของสัตบุรุษ ย่อมรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว ย่อมสำคัญธาตุดิน<O</O
ย่อมสำคัญในธาตุดิน ย่อมสำคัญโดยความเป็นธาตุดิน ย่อมสำคัญธาตุดินว่า ของเรา ย่อมยินดี ธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำโดยความเป็นธาตุน้ำ ครั้นรู้ธาตุน้ำโดยความเป็นธาตุน้ำแล้ว ย่อมสำคัญ<O</O
ธาตุน้ำ ย่อมสำคัญในธาตุน้ำ ย่อมสำคัญโดยความเป็นธาตุน้ำ ย่อมสำคัญธาตุน้ำว่า ของเรา<O</O
ย่อมยินดีธาตุน้ำ ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ธาตุไฟโดยความเป็นธาตุไฟ ครั้นรู้ธาตุไฟโดยความเป็นธาตุไฟแล้ว ย่อมสำคัญ<O</O
ธาตุไฟ ย่อมสำคัญในธาตุไฟ ย่อมสำคัญโดยความเป็นธาตุไฟ ย่อมสำคัญธาตุไฟว่า ของเรา<O</O
ย่อมยินดีธาตุไฟ ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ธาตุลมโดยความเป็นธาตุลม ครั้นรู้ธาตุลมโดยความเป็นธาตุลมแล้ว ย่อมสำคัญ<O</O
ธาตุลม ย่อมสำคัญในธาตุลม ย่อมสำคัญโดยความเป็นธาตุลม ย่อมสำคัญธาตุลมว่า ของเรา<O</O
ย่อมยินดีธาตุลม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้สัตว์โดยความเป็นสัตว์ ครั้นรู้สัตว์โดยความเป็นสัตว์แล้ว ย่อมสำคัญสัตว์<O</O
ย่อมสำคัญในสัตว์ ย่อมสำคัญโดยความเป็นสัตว์ ย่อมสำคัญสัตว์ว่า ของเรา ย่อมยินดีสัตว์<O</O
ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้เทวดาโดยความเป็นเทวดา ครั้นรู้เทวดาโดยความเป็นเทวดาแล้ว ย่อมสำคัญเทวดา<O</O
ย่อมสำคัญในเทวดา ย่อมสำคัญโดยความเป็นเทวดา ย่อมสำคัญเทวดาว่าของเรา ย่อมยินดีเทวดา<O</O
ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้มารโดยความเป็นมาร ครั้นรู้มารโดยความเป็นมารแล้ว ย่อมสำคัญมาร ย่อมสำคัญ<O</O
ในมาร ย่อมสำคัญโดยความเป็นมาร ย่อมสำคัญมารว่า ของเรา ย่อมยินดีมาร ข้อนั้นเพราะ<O</O
เหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้..<O</O
ย่อมรู้พรหมโดยความเป็นพรหม ครั้นรู้พรหมโดยความเป็นพรหมแล้ว ย่อมสำคัญพรหม<O</O
ย่อมสำคัญในพรหม ย่อมสำคัญโดยความเป็นพรหม ย่อมสำคัญพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีพรหม<O</O
ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้อาภัสสรพรหมโดยความเป็นอาภัสสรพรหม ครั้นรู้อาภัสสรพรหมโดยความเป็น<O</O
อาภัสสรพรหมแล้ว ย่อมสำคัญอาภัสสรพรหม ย่อมสำคัญในอาภัสสรพรหม ย่อมสำคัญโดย<O</O
ความเป็นอาภัสสรพรหม ย่อมสำคัญอาภัสสรพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีอาภัสสรพรหม ข้อนั้น<O</O
เพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้สุภกิณหพรหมโดยความเป็นสุภกิณหพรหม ครั้นรู้สุภกิณหพรหมโดยความเป็น<O</O
สุภกิณหพรหมแล้ว ย่อมสำคัญสุภกิณหพรหม ย่อมสำคัญในสุภกิณหพรหม ย่อมสำคัญโดยความ<O</O
เป็นสุภกิณหพรหม ย่อมสำคัญสุภกิณหพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีสุภกิณหพรหม ข้อนั้นเพราะ<O
เหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O
ย่อมรู้เวหัปผลพรหมโดยความเป็นเวหัปผลพรหม ครั้นรู้เวหัปผลพรหมโดยความเป็น<Oเวหัปผลพรหมแล้ว ย่อมสำคัญเวหัปผลพรหม ย่อมสำคัญในเวหัปผลพรหม ย่อมสำคัญโดยความ<O</O
เป็นเวหัปผลพรหม ย่อมสำคัญเวหัปผลพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีเวหัปผลพรหม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้อสัญญีสัตว์โดยความเป็นอสัญญีสัตว์ ครั้นรู้อสัญญีสัตว์โดยความเป็นอสัญญี<O</O
สัตว์แล้ว ย่อมสำคัญอสัญญีสัตว์ ย่อมสำคัญในอสัญญีสัตว์ ย่อมสำคัญโดยความเป็นอสัญญีสัตว์<O</O
ย่อมสำคัญอสัญญีสัตว์ว่า ของเรา ย่อมยินดีอสัญญีสัตว์ ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้อากาสานัญจายตนพรหมโดยความเป็นอากาสานัญจายตนพรหม ครั้นรู้อากาสานัญ<O</O
จายตนพรหมโดยความเป็นอากาสานัญจายตนพรหมแล้ว ย่อมสำคัญอากาสานัญจายตนพรหม ย่อม<O</O
สำคัญในอากาสานัญจายตนพรหม ย่อมสำคัญโดยความเป็นอากาสานัญจายตนพรหม ย่อมสำคัญ<O</O
อากาสานัญจายตนพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีอากาสานัญจายตนพรหม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร<O</O
เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้วิญญาณัญจายตนพรหมโดยความเป็นวิญญาณัญจายตนพรหม ครั้นรู้วิญญาณัญจาย-ตนพรหมโดยความเป็นวิญญาณัญจายตนพรหมแล้ว ย่อมสำคัญวิญญาณัญจายตนพรหม ย่อมสำคัญในวิญญาณัญจายตนพรหม ย่อมสำคัญโดยความเป็นวิญญาณัญจายตนพรหม ย่อมสำคัญวิญญาณัญจายตนพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีวิญญาณัญจายตนพรหม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้อากิญจัญญายตนพรหมโดยความเป็นอากิญจัญญายตนพรหม ครั้นรู้อากิญจัญญาย-<O</O
*ตนพรหมโดยความเป็นอากิญจัญญายตนพรหมแล้ว ย่อมสำคัญอากิญจัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญ<O</O
ในอากิญจัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญโดยความเป็นอากิญจัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญ<O</O
อากิญจัญญายตนพรหมว่า ของเรา ย่อมยินดีอากิญจัญญายตนพรหม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร<O</O
เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้เนวสัญญานาสัญญายตนพรหมโดยความเป็นเนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ครั้นรู้<O</O
เนวสัญญานาสัญญายตนพรหมโดยความเป็นเนวสัญญานาสัญญายตนพรหมแล้ว ย่อมสำคัญเนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญในเนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญโดยความ<O</O
เป็นเนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ย่อมสำคัญเนวสัญญานาสัญญายตนพรหมว่า ของเรา ย่อม<O</O
ยินดีเนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้. ย่อมรู้รูปที่ตนเห็นโดยความเป็นรูปที่เห็น ครั้นรู้รูปที่ตนเห็นโดยความเป็นรูปที่ตนเห็น<O</O
แล้ว ย่อมสำคัญรูปที่ตนเห็น ย่อมสำคัญในรูปที่ตนเห็น ย่อมสำคัญโดยความเป็นรูปที่ตนเห็น<O</O
ย่อมสำคัญรูปที่ตนเห็นว่า ของเรา ย่อมยินดีรูปที่ตนเห็น ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้เสียงที่ตนฟังโดยความเป็นเสียงที่ตนฟัง ครั้นรู้เสียงที่ตนฟังโดยความเป็นเสียง<O</O
ที่ตนฟังแล้ว ย่อมสำคัญเสียงที่ตนฟัง ย่อมสำคัญในเสียงที่ตนฟัง ย่อมสำคัญโดยความเป็นเสียง<O</O
ที่ตนฟัง ย่อมสำคัญเสียงที่ตนฟังว่า ของเรา ย่อมยินดีเสียงที่ตนฟัง ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร<O</O
เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้..<O</O
ย่อมรู้อารมณ์ที่ตนทราบโดยความเป็นอารมณ์ที่ตนทราบ ครั้นรู้อารมณ์ที่ตนทราบโดยความ<O</O
เป็นอารมณ์ที่ตนทราบแล้ว ย่อมสำคัญอารมณ์ที่ตนทราบ ย่อมสำคัญในอารมณ์ที่ตนทราบ ย่อม<O</O
สำคัญโดยความเป็นอารมณ์ที่ตนทราบ ย่อมสำคัญอารมณ์ที่ตนทราบว่า ของเรา ย่อมยินดีอารมณ์<O</O
ที่ตนทราบ ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้งโดยความเป็นธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้ง ครั้นรู้ธรรมารมณ์ที่ตน<O</O
รู้แจ้งโดยความเป็นธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้งแล้ว ย่อมสำคัญธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้ง ย่อมสำคัญใน<O</O
ธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้ง ย่อมสำคัญโดยความเป็นธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้ง ย่อมสำคัญธรรมารมณ์ที่ตน<O</O
รู้แจ้งว่า ของเรา ย่อมยินดีธรรมารมณ์ที่ตนรู้แจ้ง ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า <O</O
เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ความที่สักกายะเป็นอันเดียวกันโดยความเป็นอันเดียวกัน ครั้นรู้สักกายะเป็น<O</O
อันเดียวกันโดยความเป็นอันเดียวกันแล้ว ย่อมสำคัญความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ย่อม<O</O
*สำคัญในความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ย่อมสำคัญโดยความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ย่อมสำคัญความที่สักกายะเป็นอันเดียวกันว่า ของเรา ย่อมยินดีความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ข้อนั้น<O</O
เพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ความที่สักกายะต่างกันโดยความเป็นของต่างกัน ครั้นรู้ความที่สักกายะต่างกันโดย<O</O
ความเป็นของต่างกันแล้ว ย่อมสำคัญความที่สักกายะต่างกัน ย่อมสำคัญในความที่สักกายะต่างกัน<O</O
ย่อมสำคัญโดยความที่สักกายะต่างกัน ย่อมสำคัญความที่สักกายะต่างกันว่า ของเรา ย่อมยินดี<O</O
ความที่สักกายะต่างกัน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้สักกายะทั้งปวงโดยความเป็นสักกายะทั้งปวง ครั้นรู้สักกายะทั้งปวง โดยความ<O</O
เป็นสักกายะทั้งปวงแล้ว ย่อมสำคัญสักกายะทั้งปวง ย่อมสำคัญในสักกายะทั้งปวง ย่อมสำคัญ<O</O
โดยความเป็นสักกายะทั้งปวง ย่อมสำคัญสักกายะทั้งปวงว่าของเรา ย่อมยินดีสักกายะทั้งปวง<O</O
ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
แล้ว ย่อมสำคัญพระนิพพาน ย่อมสำคัญในพระนิพพาน ย่อมสำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
ย่อมสำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๑ ด้วยสามารถปุถุชน.
กำหนดภูมินัยที่ ๒ ด้วยสามารถเสขบุคคล<O</O
[๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุใดเป็นเสขบุคคล ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล เมื่อ<O></O
ปรารถนาธรรมเป็นแดนเกษมจากโยคะซึ่งไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่าอยู่ แม้ภิกษุนั้นรู้ธาตุดินโดยความ<O</O
เป็นธาตุดิน ครั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว อย่าสำคัญธาตุดิน อย่าสำคัญในธาตุดิน<O</O
อย่าสำคัญโดยความเป็นธาตุดิน อย่าสำคัญธาตุดินว่า ของเรา อย่ายินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุ<O</O
อะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาควรกำหนดรู้.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสรพรหม ...<O</O
สุภกิณพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ... วิญญาณัญจายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม รูปที่ตนเห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ... วิญญาณ ที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
แล้ว อย่าสำคัญพระนิพพาน อย่าสำคัญในพระนิพพาน อย่าสำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
อย่าสำคัญพระนิพพานว่า ของเรา อย่ายินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเขาควรกำหนดรู้.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๒ ด้วยสามารถเสขบุคคล.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๓ ด้วยสามารถพระขีณาสพ<O</O
[๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์<O</O
เสร็จกิจแล้ว ปลงภาระเสียแล้ว บรรลุถึงประโยชน์ตนแล้ว สิ้นกิเลส เครื่องประกอบสัตว์<O</O
ไว้ในภพแล้ว หลุดพ้นด้วยปัญญาอันชอบแล้ว แม้ภิกษุนั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว ย่อมไม่สำคัญธาตุดิน ไม่สำคัญในธาตุดิน ไม่สำคัญโดยความ<O</O
เป็นธาตุดิน ไม่สำคัญธาตุดินว่าของเรา ไม่ยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า<O</O
เพราะเธอกำหนดรู้แล้ว.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสรพรห<O</O
... สุภกิณพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ... วิญญาณัญจายตน-<O</O
*พรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ... รูปที่ตนเห็น ... เสียงที่ตนฟัง ...อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O></O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น<O</O
พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร<O</O
เรากล่าวว่า เพราะเธอกำหนดรู้แล้ว.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๓ ด้วยสามารถพระขีณาสพ.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๔ ด้วยสามารถพระขีณาสพ<O</O
[๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์ เสร็จ<O</O
กิจแล้ว ปลงภาระแล้ว บรรลุถึงประโยชน์ตนแล้ว สิ้นกิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ในภพแล้ว<O</O
พ้นด้วยปัญญาอันชอบแล้ว แม้ภิกษุนั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้ธาตุดินโดยความ<O</O
เป็นธาตุดินแล้ว ย่อมไม่สำคัญธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญในธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็นธาตุดิน<O</O
ย่อมไม่สำคัญธาตุดินว่าของเรา ย่อมไม่ยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะ<O</O
ปราศจากราคะ เหตุราคะสิ้นไป.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสรพรหม ...<O</O
สุภกิณหพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ... วิญญาณัญจายตนพรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ... รูปที่ตนเห็น ... เสียงที่<O</O
ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ... ความที่<O</O
สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น<O</O
พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร<O</O
เพราะปราศจากราคะ เหตุราคะสิ้นไป.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๔ ด้วยสามารถพระขีณาสพ.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๕ ด้วยสามารถพระขีณาสพ<O</O
[๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์<O</O
เสร็จกิจแล้ว ปลงภาระเสียแล้ว บรรลุถึงประโยชน์ตนแล้ว สิ้นกิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ใน<O</O
ภพแล้ว พ้นด้วยปัญญาอันชอบแล้ว แม้ภิกษุนั้นย่อมรู้ยิ่งธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้<O</O
ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว ย่อมไม่สำคัญธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญในธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญ<O</O
โดยความเป็นธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญธาตุดินว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุ<O</O
อะไร เพราะปราศจากโทสะ เหตุโทสะสิ้นไป.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสร<O</O
พรหม ... สุภกิณหพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ...<O</O
วิญญาณัญจายตนพรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ... รูปที่ตน<O</O
เห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็น<O</O
อันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน<O</O
แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น<O</O
พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุ<O</O
อะไร เพราะปราศจากโทสะ เหตุโทสะสิ้นไป.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๕ ด้วยสามารถพระขีณาสพ<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๖ ด้วยสามารถพระขีณาสพ<O</O
[๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์<O</O
เสร็จกิจแล้ว ปลงภาระเสียแล้ว บรรลุถึงประโยชน์ตนแล้ว สิ้นกิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ใน<O</O
ภพแล้ว หลุดพ้นด้วยปัญญาอันชอบแล้ว แม้ภิกษุนั้นย่อมรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้<O</O
ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว ย่อมไม่สำคัญธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญในธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญ<O</O
โดยความเป็นธาตุดิน ย่อมไม่สำคัญธาตุดินว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุ<O</O
อะไร เพราะปราศจากโมหะ เหตุโมหะสิ้นไป.<O</O
ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสร-<O></O>
*พรหม ... สุภกิณหพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ...<O></O>
วิญญาณัญจายตนพรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ... รูปที่<O</O
ตนเห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็น<O</O
อันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ<O</O
*นิพพานแล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความ<O</O
เป็นพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะ<O</O
เหตุอะไร เพราะปราศจากโมหะ เหตุโมหะสิ้นไป.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๖ ด้วยสามารถพระขีณาสพ.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๗ ด้วยสามารถพระศาสดา<O</O
[๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้พระตภาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงรู้ธาตุดินโดยความ<O</O
เป็นธาตุดินจริง ครั้นทรงรู้ยิ่งธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินจริงแล้ว ย่อมไม่ทรงสำคัญธาตุดิน<O</O
ย่อมไม่ทรงสำคัญในธาตุดิน ย่อมไม่ทรงสำคัญโดยความเป็นธาตุดิน ย่อมไม่ทรงสำคัญธาตุดินว่า<O</O
ของเรา ย่อมไม่ทรงยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะธาตุดินนั้นพระตถาคตกำหนดรู้แล้ว.<O</O
ย่อมทรงรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ...<O></O>
อาภัสสรพรหม ... สุภกิณหพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ... วิญญาณัญจายตนพรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญาตนพรหม ... รูปที่ตนเห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็น<O</O
อันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ<O</O
นิพพานแล้ว ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่ทรง<O</O
สำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพานว่า ของเราย่อมไม่ทรงยินดี<O</O
พระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่าเพราะพระนิพพานนั้นพระตถาคตทรงกำหนดรู้แล้ว.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๗ ด้วยสามารถพระศาสดา.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๘ ด้วยสามารถพระศาสดา<O</O
[๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงรู้ธาตุดินโดยความ<O</O
เป็นธาตุดินจริง ครั้นทรงรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินจริงแล้วย่อมไม่ทรงสำคัญธาตุดิน ย่อมไม่<O</O
ทรงสำคัญในธาตุดิน ย่อมไม่ทรงสำคัญโดยความเป็นธาตุดิน ย่อมไม่ทรงสำคัญธาตุดินว่า ของเรา<O</O
ย่อมไม่ทรงยินดีธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร? เรากล่าวว่า เพราะทรงทราบว่า ความเพลิดเพลิน<O</O
เป็นมูลแห่งทุกข์ เพราะภพจึงมีชาติ สัตว์ผู้เกิดแล้ว ต้องแก่ ต้องตาย เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุ<O</O
ทั้งหลายเราจึงกล่าวว่า พระตถาคตตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพราะสิ้นตัณหา สำรอกตัณหา<O</O
ดับตัณหา สละตัณหา สละคืนตัณหาเสียได้ โดยประการทั้งปวง<O</O
ย่อมทรงรู้ยิ่งธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ...<O</O
อาภัสสรพรหม ... สุภกิณหพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ...<O</O
วิญญาณัญจายตนพรหม ... อากิญจัญญายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม ... รูปที่ตน<O</O
เห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็นอันเดียว<O</O
กัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะทั้งปวง ...<O</O
ทรงรู้ยิ่งพระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ<O</O
นิพพานแล้ว ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญ<O</O
โดยความเป็นพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ทรงยินดีพระนิพพาน<O</O
ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร? เรากล่าวว่า เพราะทรงทราบว่า ความเพลิดเพลินเป็นมูลแห่งทุกข์ เพราะ<O</O
ภพจึงมีชาติ สัตว์ผู้เกิดแล้ว ต้องแก่ ต้องตาย เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุทั้งหลาย เราจึงกล่าวว่า<O</O
พระตถาคตตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพราะสิ้นตัณหา สำรอกตัณหา ดับตัณหา สละตัณหาสละคืนตัณหาเสียได้ โดยประการทั้งปวง.<O</O
กำหนดภูมินัยที่ ๘ ด้วยสามารถพระศาสดา.<O</O
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสมูลปริยายนี้จบแล้ว ภิกษุเหล่านั้นมีความพอใจชื่นชมภาษิตของ<O</O
พระผู้มีพระภาค ฉะนี้แล.<O</O
จบ มูลปริยายสูตร ที่ ๑<O</O
<O</O
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์<O</O
http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=12&A=0&Z=237<O></O>

 

อนุโมทนาครับ เมื่อถึงเวลาเราทุกคนก็ต้องเข้าไปค้นหาสัจธรรมที่แท้จริง ที่อยู่ข้างในใจเราทุกคนเหมือนเช่นนั้น อยู่ดีนั่นแหละครับ

 

เด็กหนุ่ม ท่านนี้ เรียกท่านนะ ผมดูอยู่ ท่านเข้านั่งภาวนา แล้วเกิดไฟลุกท่วมกาย ไหม้เสื้อผ้าสักพักเมื่อท่าน ออกจากสมาธิ ท่านก็ เดินออกจากกองเพลิง แถม มีคนวิ่งตามหา ไม่เจอ ในป่าเบจพรรณ กระผมไม่ขอกล่าวว่าท่านได้เพ่งกสินเป็นอารมณ์ พร้อมกลับย่นระยะทางได้ เพราะความรุ๊ของผม เพียง ม๋าหำห้อย(ทำหน้าเฉ๋ยไม่อายหำ) หนอนเคะกระดาษ คนแบกภาชณะหลังหัก เท่านั้นเองครับ
ขออภัยที่คำพูดต่ำทราม

 

;welcome2;aa23;aa20


เราว่าน้องเขาอดข้าว นานๆ เพราะถือปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าอ่ะ

แต่เรื่องอดข้าวนานหลายเดือนโดยไม่ทานอะไรเลย

เราว่า กายเนื้อ ปรกติคงจะตายไปนานแล้ว...ยังไม่เชื่อนะ

 

อนุโมทนาครับ..
แต่กระผมยังยึดหลักทางสายกลางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์นี้และองค์เดียวอย่างไม่ลังเลสงสัย
นี่ยังถือว่าจิตคงผมยังเข้มแข็งหนักแน่นอยู่ไม๊ครับ ?
จะเจออะไรในสมาธิก็ตามต้องไปทางตรงอย่างเดียวและมันมีแค่เดียว คือหลุดพ้นจากทุกข์ให้ได้.!?

เจริญธรรมครับทุกท่าน