โรคภัยไข้เจ็บ อันเกิดจากการนั่งสมาธิ / การฝึกจิต / การฝึกพลัง

ส่วนต๊อปแต๊กบอกมะวานแล้วไม่เชื่อเห็นไหม อย่าไปอิน ไปหลงอะไรกับอารมปิติมาก

ที่บอกนั่งแล้วนิ่งอยากนั่งบ่อยๆอะ นิ่งให้รู้ว่ามันนิ่ง ฟุ้งให้รู้ฟุ้ง แค่นั้น อย่าไปหล๊งงงง

ให้รู้เป้นพอย่าไปรู้สึกและ IN กะมาน *-*




ป.ล.ตัวเองยังทำไม่ได้แอบเค้าแล้วดันไปเจือกสอนเค้าอีก เฮ้อๆอยากจะบร้าตาย

 

ตอบคุณโอมนะคะ

ช่วยตอบด่วนด้วยว่า... ปกติ ใส่สร้อยโลหะที่คอหรือไม่? ไม่ได้ถามถึงพระ หรือวัตถุที่ห้อยนะ ถามถึงสายสร้อย ถ้าเป็นโลหะ ให้เปลี่ยนเป็นสายร่ม หรือ อะไรที่ไม่ใช่โลหะ เพราะ จะไม่เกิดสนามพลังไฟฟ้า ที่ต้านการไหลของปราณผ่านจักรนี้

+++ดิฉันไม่ได้ใส่สร้อยคอใด ๆ ทั้งสิ้นเลยคะ นอกจากตุ้มหูเท่านั้นค่ะ

ปกติดิฉันจะเดินจงกรม 50 นาที นั่ง 50 นาที เวลาขึ้น ๆ ลง ๆ ต่างกันไม่มากแล้วแต่อารมณ์น่ะค่ะ แต่เวลานอนแล้วบริกรรมพองยุบไปด้วยนี่ คือมันขี้เกียจ ก็เลยนอนทำ ไป ๆ มา ๆ อาการอย่างที่เคยบอกไว้ว่า ได้ยินเสียงแล้วแสงจ้า กระเพื่อมเหมือนโดนไฟฟ้ากระตุกไปทั้งตัว ถ้าคนภายนอกเห็นอาจจะเห็นนอนธรรมดา แต่ข้างในไม่ใช่เลยค่ะ

จากนั้นในเวลาไม่นานนั้นรู้สึกว่าลืมตาตื่น แต่ขยับตัวไม่ได้ ลุกไม่ได้ เห็นห้องตัวเอง มองซ้ายขวาได้หมด แถมแจ่มใส ชัดเจน (ปกติเป็นคนสายตาสั้น) ได้ยินเสียงสวดมนต์ก็สวดตาม แล้วก็แผ่เมตตาด้วย แถมเถียงอีกว่า ทำไมไม่สวดบทพุทธคุณ ไป ๆ มา ๆ คิดว่า เราตายแล้วหรอ

จากนั้นรู้สึกหนังตาจะลืมไม่ขึ้น หนัก ๆ ซะอย่างนั้น ก็เลยเตรียมตัวตาย เพราะคิดว่าตัวเองตายซะแล้ว พนมมือ สวดมนต์บทพุทธคุณ จากนั้นก็ตัดไป มาลืมตาอีกที นอนอยู่ในท่าเดิม ไม่ได้พนมมือหรืออะไรทั้งสิ้น มาดูเวลา ผ่านไปแค่สิบนาทีแค่นั้นเอง

ด้วยความเคารพ

 

วันนี้ติดงานสัมนา เกี่ยวกับการแพทย์แผนไทย
เย็นๆจะมา เม้นท์บ้าง
ขอตัวไปก่อนนะ

กระทู้นี้คงหนุกหนานอีกนาน

 

คืออาการที่ว่าเห็นแสง หรือเสียงตอนนอนนี่จะไม่ได้เป็นตลอด จะได้เป็นพัก ๆ ถ้าจำไม่ผิด เป็นประมาณ 3-4 ครั้งได้ค่ะ หลัง ๆ พอมันสั่นกระเพื่อม จะพยายามลุกขึ้น แต่รู้สึกว่ามันเหนียวแน่น เหมือนโดนทากาวไว้ค่ะ จากนั้นเหนื่อย เพราะลุกไม่ขึ้น เลยปล่อยมันจะไปถึงไหนก็ชั่งมัน จากนั้นมันก็ตัดไปค่ะ (ที่ว่าตัดไปนี่หลับต่อค่ะ)

จากนั้นเวลานอนเล่น ๆ บริกรรมพองยุบไปเรื่อย ๆ เวลาเห็นแสงขาว ๆ โดยที่ยังหลับตาทีไร เหมือนมันจะลืมตาเอง อันนี้ไม่แน่ใจว่า กายเนื้อลืมตา หรือว่า กายข้างในเขาลืม ปกติจะไม่เป็น มาเป็นตอนช่วงหลัง ๆ นี่น่ะค่ะ เวลานอนแล้วจะชอบลืมตาเอง

กับลมที่ออกจากกระหม่อม เป็นทั้งตอนยืน เดินจงกรม และนั่ง หรือเวลาปกติเขาก็เป็น เสียงกริ๊งงงงง ดัง ๆ นี่ จะได้ยินบ่อย ๆ บางทีกำลังจะทานข้าว ก็กริ๊งงงง เข้ามา สั้นบ้าง ยาวบ้าง บางทีตอนกลางคืนนอนอยู่ ก็ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกริ๊งงงง ดัง ๆ ยาว ๆ นี่ล่ะค่ะ

บางครั้งก็ได้กลิ่นดอกบัว ทั้ง ๆ ที่บ้านไม่มีดอกบัว เดิน ๆ ตอนกลางคืน ก็ได้กลิ่นดอกบัว หอมมาก ไม่ใช่น่้ำหอม แต่หอมจริง ๆ ค่ะ

(อาการแปลก ๆ ยังมีอยู่อีกจะค่อย ๆ บอกนะคะ)

ด้วยความเคารพ

 

ปฏิบัติพระกรรมฐาน เพิ่งจะมาจริงจังปฏิบัติโดยไม่ขาดเลยสักวัน ประมาณ 7 เดือนกว่าได้ค่ะ ถือว่ายังน้อย อยู่ก็ไกลอาจารย์ ความละเอียดหรือความรู้อะไรก็ไม่มี ไม่เคยฝึกที่ไหนมาก่อน อ่านหนังสือแล้วอยากฝึกดูบ้าง ไม่รู้จักเลย สมถกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐาน วัดแถวบ้านที่อยู่ปัจจุบันก็ไม่มี

ก็เลยคุกเข่า พนมมืออธิษฐาน ต่อพระแก้วมรกต พระคู่บ้านคู่เมือง หลวงพ่อสมปรารถนา ขอทราบวิธีฝึกสมาธิ จากนั้นประมาณ ไม่เกินสามวัน ได้มาเจอเวปไซด์ของหลวงปู่จรัญฯ จากนั้นก็ติดต่อกับทางเวปมาสเตอร์ ขอฝึกกรรมฐาน แรก ๆ ก็ขี้เกียจฝึกบ้าง ไม่ฝึกบ้าง บางทีก็วันเว้นวัน สองวันครั้งก็ยังมี แต่ต้องส่งอารมณ์ทุกครั้งที่ปฏิบัติเสร็จแล้ว

หลังจากปฏิบัติแบบขี้เกียจ ๆ อย่างนั้นแล้ว ได้ประมาณ สองสามเดือน ก็หยุดเพราะความขี้เกียจมันมีมาก แต่อาจารย์ที่สอน บอกว่าให้ไปที่วัดอัมพวันซักเจ็ดวันจะดี แต่ตอนนั้นก็เดินจงกรมถึงระยะที่ 6 แล้ว แต่ก็ไม่รู้ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่า เดินจงกรมทำไมต้องมีกี่ระยะก็ไม่รู้ อาจารย์ให้เดินก็เดิน ท่านว่าให้ทำตัวโง่ไว้ก่อน ทำตัวเป็นเด็กเลี้ยงควาย ไม่ให้อ่านหนังสือ ก็ทำตามมาตลอด ทำแบบโง่ ๆ นะคะ

(ไว้มาเล่าประวัติต่อนะคะ ตอนนี้ได้เวลาไปปฏิบัติแล้วค่ะ)

ด้วยความเคารพ

 

พิมพ์ไปยาว จะเข้ามาแจมตอบ เรื่องความร้อนรุ่ม นั่งบ่อติด นอนบ่อได้

คงไม่มีร้อนลุ่มใด เปรียบเสมือนไฟแห่งคุณฑาลิณี ก็กาลบัดนี้ศิษย์ ได้ปรับเปลี่ยน

เป็นพลังเย็น ซ่า...ซ่า...อืม! อ่ะนะ แล้วแต่บุญวาสนา ขอลบส่วนที่พิมพ์ยาว

เพราะไม่เข้าใจกัน เฮ้อ! ลบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ผมก็เพิ่งฝึกมาเหมือนกันอ่ะจ้า เริ่มจริงวันที่ 5 พ.ค. 2551

นี่ก็แค่ 5 เดือน ก่า ๆ เท่านั้นเอง สอบถามอาจารย์ SUWI

ก็ได้จ้า ท่านรู้ประวัติดี 55555555555 เลยให้ท่านตีได้ดั่งใจ

 

เมื่อคืนกว่าจะได้นอน นั่งบดอยู่ตั่งนานกว่าจะหายร้อน เห็นอาบิ๊กเข้ามาเร็วจริงๆ

 

อิๆ... มาเป็นหน่วยสอดแหนม....

 

<!-- post 1570763 popup menu -->
<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=thead>kuro122</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ดูรายละเอียดของ</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ส่งข้อความส่วนตัวถึงคุณ kuro122</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ค้นหาโพสเพิ่มเติมของ kuro122</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>Add kuro122 to Your Contacts</TD></TR></TBODY></TABLE>
<!-- / post 1570763 popup menu --><!-- / close content container --><!-- / post #1570763 --><!-- post #1570850 --><!-- open content container -->

<!-- this is not the last post shown on the page --><TABLE class=tborder id=post1570850 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 01:31 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #64 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>dont_worry<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1570850", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 01:59 PM
วันที่สมัคร: Aug 2006
ข้อความ: 134
ได้ให้อนุโมทนา: 1,933
ได้รับอนุโมทนา 1,887 ครั้ง ใน 179 โพส
พลังการให้คะแนน: 155


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1570850 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->เสียงกริ๊งงงงง แบบโทรศัพท์สมัยก่อนรึเปล่าคะ?
<!-- / message --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1570850")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --> <!-- / controls --></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=tcat>สมาชิก 3 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ dont_worry ในข้อความที่เขียนด้านบน </TD></TR><TR><TD class=alt2 height=29> มโนปุพพังคมา (วันนี้), อมรศิกานต์ (วันนี้), ประสงค์. (วันนี้)</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

ใช่ค่ะ

 

แว๊กกกกกกกกกกกก มาหาว่าฉานนนน อิน
เดียวไปบอกเจ้าอาวาสวัด บอกว่ามีคนบอกว่า นั่งแล้วนิ่งสงบ แปลว่าอิน
ไหนหลวงพ่อบอกเองว่า ยิ่งนังนานยิ่งดี ยิ่งนิ่งยิ่งดี ยิ่งสงบยิ่งดี ทำต่อไปเถอะ
T-T

;aa21

 

ขอมาเล่าต่อนะคะ

จากนั้นพอต้นปี มีโอกาสได้กลับบ้าน ก็พักโรงแรมที่กรุงเทพฯก่อน จากนั้นอีกวันก็ตรงไปที่วัดอัมพวัน หลังจากที่ร้างการปฏิบัติมาซะหลายเดือน อาจารย์ที่เคยสอนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย(ที่จริงท่านไม่ให้เรียกอาจารย์ ท่านว่าเป็นแค่ผู้แนะนำเท่านั้น)

ครั้งแรกที่เข้ามาอยู่ มาอาศัยร่มโพธิ์ร่มไทร พระเดชพระคุณหลวงปู่จรัญฯ มีแต่กระเป๋าเดินทาง มีสบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม ชุดขาวอะไรก็ไม่มีกับเขา ขอยืมของวัดทั้งนั้น เรียกได้ว่ามาแต่ตัวจริง ๆ มาเล่าถึงตอนปฏิบัติ

แรก ๆ ก็งง ๆ ว่าจะเดินระยะ ที่เท่าไหร่ดี เพราะสุดท้ายที่เลิกปฏิบัตินั้น เดินระยะที่ 6 เลยไปถามพี่เลี้ยง ท่านก็บอกว่า ฉันฝึกมาสิบปียังเดินระยะที่ 4 อยู่เลย แต่ก็ไม่ได้เถียงนะคะ (มานึกว่า เคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อ ท่านให้ทำตัวว่านอน สอนง่าย ให้โง่ไว้ จะมาเอาของดีที่วัด) ก็เลยฝึกใหม่ เดินระยะแรก ระยะไหนไม่สำคัญ มีสติรึเปล่า คิดแค่นี้ ก็ปฏิบัติมาเรื่อย ๆ

ก็ปฏิบัติปกติ เหมือนคนอื่นทั่วไป แรก ๆ ปวดขามาก แต่ก็บอกว่าตายเป็นตาย ไม่ลุก รักษาสัจจะว่าจะเดินเท่าไหร่ นั่งเท่าไหร่ นั่งไปก็ร้องไห้ไป ปวดก็ปวด ร้องอยู่สามวัน สะอึกสะอื้นมันอยู่คนเดียว แต่ไม่ได้ไปเห็นอะไรอย่างที่เขาเห็นกันหรอกนะคะ เพียงแต่ว่าเคยทำอะไรไว้แล้วมันรู้ ไม่ใช่แค่รู้ว่าเขาปวดอย่างไรเท่านั้น ไปรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรด้วย เลยบอกตัวเองไม่เอาอีกแล้ว สงสารเขา ต้องทรมานอย่างนี้แหระ 3 วัน

 

ระหว่างปฏิบัติมีท้อเหมือนกัน ขี้เกียจเหมือนเดิม ทำแบบไม่ตั้งใจบ้างในช่วงหลัง ๆ (ความขี้เกียจมันเกาะกินสันดาน จิตมันยังชั่วอยู่) แต่วันพระ วันที่รับกรรมฐาน มารู้สึกว่า รับกรรมฐานแล้วไม่ทิ้ง เหมือนว่าเรารับกับพระท่านนะ ทิ้งเหมือนไม่รักษาสัจจะ แล้วจะมารับทำไม อาการแปลก ๆ เรื่องแปลก ๆ ในวัดไม่มี (ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ เดินแล้วเห็นนู่นเห็นนี่) แต่เรื่องที่แปลกใจตัวเอง มาจนตอนนี้คือ คิดอยากทานอะไร วันนั้นจะได้ทานอย่างนั้น เป็นถึงสามครั้ง

หลังจากอยู่วัดครบ 7 วัน วันที่ลานั้น ส่วนใหญ่จะไปกราบพระสมาทานศีลกัน ตอนจะสมาทาน คิดอยู่ว่า เอ๊ยย นี่เรากำลังสัญญากับหน้าพระนะ ว่าเราจะรักษาศีล เอ็งทำไม่ได้นี่ ผิดสัจจะ เรื่องใหญ่เลยนะนี่ แต่ก็สมาทานศีล รับแล้วไม่ทิ้ง เรื่องมันไม่จบแค่นี้ หลังจากอยู่บ้าน ก็ยังไม่ได้ปฏิบัติ จนกลับมาอยู่ที่อยู่ปัจจุบัน (ต้องขออนุญาติก่อนว่าบอกได้หรือเปล่านะคะ)

ด้วยความเคารพ

 

ก่อนอื่นต้องกราบขออนุญาติ เจ้าของกระทู้ก่อนนะคะ(โพสมาซะเยอะแยะ) เดี๋ยวจะตำหนิเอาได้ว่าอยู่ ๆ มาเล่าประวัติอะไรหว่า เหตุที่ต้องบอกกล่าวเพราะว่า อยากให้ทราบต้นของเหตุว่า มันเป็นมาอย่างไร จึงเกิดอาการต่าง ๆ เกิดขึ้น ถ้าจะถามว่าทำไมไม่ถามอาจารย์ตัวเอง ก็บอกได้ว่า ถามค่ะ แต่อาจารย์จะตอบเฉพาะที่รู้ ที่ไม่รู้จะไม่ตอบ

ทีนี้คนมันสงสัย บวกกับความโง่ประจำตัว ไม่ได้เรียนธรรมมะ อะไรกับเขา ข้ามขั้นไปปฏิบัติเลย ก็เลยไม่รู้เรื่อง อยู่ก็ไกลวัด ไกลอาจารย์ ไกลพระอีกต่างหาก จึงขอความกรุณารุ่นพี่ ครูอาจารย์ ผู้รู้ ช่วยแนะนำ ขนาบ ดิฉันด้วยนะคะ ถ้ากล่าวคำผิดพลาดประการใด หรือล่วงเกินใด ๆ ก็ตาม ขออโหสิกรรม มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ด้วยความเคารพ

 

คุณ kuro122

ถามหน่อยครับ
จุดที่ตั้งของสติ(จิต) เวลาฝึกของวัดอัมพวัลอยู่ที่ท้อง(สดือ)

เวลาคุณมีปัญหา ปวดจิ๊ดที่อก สติ(จิต)อยู่ที่ใหน
เวลาคุณได้ยินเสียงแปลกๆ สติ(จิต)อยู่ที่ใหน

ตั้งสติรู้ ดูดีๆก่อนตอบ
หากไม่แน่ใจให้จำลองเหตุการณ์ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นๆ ทั้งท่าทาง การวางจิต การทรงอารมณ์ ฯ

ทำตัวเป็นผู้ดูที่ดี และกำหนดรู้

 

ตอบ อ.สุวิ

เวลาคุณมีปัญหา ปวดจิ๊ดที่อก สติ(จิต)อยู่ที่ใหน

+++ปกติเวลาปวดที่ตรงไหน ปักจิตที่ตรงนั้น บริกรรมปวดหนอและจบรู้หนอที่ลิ้นปี่ค่ะ
เวลาปวดจิ๊ด แบบจุก ๆ เจ็บ ๆ หนาแน่นที่ลิ้นปี่ บริกรรมตามอาการที่เป็นค่ะ พยายามหายใจยาว ๆ เท่าที่ทำได้ อาการมันก็เบาลง แต่ไม่หายหรอกนะคะ มันจะกระเพื่อมอยู่ภายในอย่างนั้น พอมันเบาลงแล้วบริกรรมรู้หนอค่ะ

เวลาคุณได้ยินเสียงแปลกๆ สติ(จิต)อยู่ที่ใหน

+++เวลาได้ยินเสียงแปลก ๆ จะปักจิตที่หู บริกรรมเสียงหนอ ๆ จนมันดับไป จากนั้นปักจิตที่ลิ้นปี่ บริกรรมรู้หนอค่ะ หรือถ้าไม่ทันจริง ๆ เสียงหายไปก่อน ก็จะปักจิตที่ลิ้นปี่ บริกรรมรู้หนอค่ะ

ด้วยความเคารพ

 

เพิ่มเติม

แต่เวลาจะทำอะไรปกติชีวิตประจำวันจะ บริกรรมอยู่บ่อย ๆ ค่ะ อย่างจะจับแก้วน้ำมาดื่ม ก็จะบริกรรมจะยื่นหนอ (ยื่นหนอ) จะจับหนอ (จับหนอ) จะยกหนอ (ยกหนอ) จะมาหนอ (มาหนอ) จะจรดปากหนอ (จรดปากหนอ) จะดื่มหนอ (ดื่มหนอ) จะกลืนหนอ (กลืนหนอ) บางทียังไม่ทันบริกรรมดี สติเขาก็บริกรรมของเขาเองค่ะ

ด้วยความเคารพ

 

อื้อ.....
สันโดษวันนี้ ต่างจากสันโดษเมื่อสองอาทิตย์ก่อน มากมาย
ประเมินไม่ออกเลย

เยี่ยมๆๆๆ....

 

คุณ kuro122

คุณตอบผมแล้วตำแหน่งที่ตั้งของจิต เมื่อเกิดปัญหา เริ่มกำหนดมี ๑ ที่(สะดือ) เวลามีปัญหา มี ๒ ที่(อก, หู)
คำถาม
ช่วงเวลาที่จิตย้ายที่ รู้ตัวหรือไม่ ย้ายทำไม มีช่วงเวลาที่หายไปใช่หรือไม่
คุณลองหาช่วงเวลาที่หายไปให้เจอ

ถามอีก เวลาคุณกินน้ำ คุณก็กำหนดกินหนอๆ จิตอยู่ที่ใด
ระหว่างการเคลื่อนไหวเอาแก้วมาจรดปากจิตอยู่ที่ใด
แก้วกระทบปากจิตอยู่ที่ใด
กลืนน้ำจิตอยู่ที่ใด
และเมื่อขบวนกาจบลงจิตอยู่ที่ใด

 

ไม่รู้อะไรมากหรอก
รู้เพียงว่ากระบี่ที่กรีดกรายเป็นอักษรวันนี้ ยอดเยี่ยมกว่าเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วยิ่งนัก
มิอาจประเมินได้

จากใจจริง