ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

บุญกุศลใดที่เกิดขึ้น ขออนุโมทนาบุญนั้น แด่ท่านทั้งหลาย
ด้วยความรัก และความปรารถนาดี
กุศลที่เกิดจากธรรม สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องแบ่งปัน

 

วันนี้มีเรื่องแปลกๆซึ่งตัวเองเกิดขำกับตัวเองน้อยๆมาเล่าสู่กันฟังค่ะเกี่ยวกับตัวเลข เย็นวันนี้หลังเลิกงานแล้วแฟนดิฉันเขาแวะไปรับเพื่อที่จะไปซื้อของด้วยกันต่อค่ะ เห็นฝนตกโปรยปรายลงมาเล็กน้อยและแฟนต้องแวะเข้าไปซื้อของหลายที่ๆละไม่นานเลยบอกกับแฟนว่าเดี๊ยวเราจะคอยในรถละกัน แฟนดิฉันเขามีความจำเป็นต้องใช้สีน้ำมันจึงขับรถไปจอดในลานจอดข้างซุปเปอร์มาร์คหนึ่ง ดิฉันนั่งรออยู่ในรถรู้สึกต้องให้มองที่รถคันหน้าเพราะหน้ารถเขากับหน้ารถเราแทบจะจุ๊บกันได้เพราะเรามองไม่เห็นป้ายทะเบียนรถเขาเลยมันติดกันเลยมั้งคิดแบบติดตลกว่าแหมแฟนเราเขาเข้าใจจอดนิ พอมองไอ้คันตรงหน้าตามันก็พาให้เหลือบมองไอ้เจ้าคันติดกันกับคันตรงหน้าด้วยสิทางขวามือเรา เออคันนี้ยี่ห้อAudiสีน้ำเงินด้วยมีสี่ห่วงมิใช่ห้าห่วงโอลิมปิกเน๊าะคิดไปโน่นพอเห็นป้ายทะเบียนเลยขำก๊ากกับตัวเองN5555 แหมจิตคิดตลกเลยเจอตลกเลย นั่งขำอยู่พักนึงตาก็เหลือบไปเห็นรถคันนึงกำลังทำท่าจะถอยหลังรถเข้าไปจอดอยู่ทางเข้าออกซุปเปอร์มาร์คนั้นเพื่อเอาของหนักหลายชิ้นขึ้นท้่ายรถเขาเหลือบไปมองป้ายหน้ารถทะเบียน33แฮะ พวกเขาขะมักขเม่นขนของขึ้นรถไอ้เราก็มองหาแฟนเราว่าเมื่อไหร่จะเดินออกมาเสียที แหมไม่ทันไรตาดีอีกแล้วเรา มองไปเห็นป้ายราคาสินค้าติดไว้ตัวโตแบบลดกระหน่ำอยู่หน้าซุปเปอร์มา์ร์ค มีเสาเหล็กหนึ่งต้นตรงมุมตึกหน้าห้างทางเลี้ยวเข้าห้างบังราคาอยู่ซึ่งทำให้เราซึ่งนั่งอยู่ในรถมองเห็นราคาแค่99.- นึกอยู่ในใจว่ามันไม่ใช่ราคานี้แน่เลย จึงเอนตัวไปข้างหน้าหน่อยนึงแล้วชะโงกมองป้ายราคาแบบเต็มๆโดยไม่มีเสาบัง เออมัน599.-เน๊าะ พอดึงตัวกลับมานั่งแบบปรกติเสามันก็บังราคาตัวหน้าไว้ให้เราได้เห็นแค่เลข99.- และก็เจ้ารถทะเบียน33ขนของกันอยู่ แหงะมองรถทางขวามือเราอีกทีเจ้า5555เขาก็ยังจอดอยู่ให้สะกิดต่อมขำนั่งหัวเราะแหะแหะอยู่คนเดียวในรถนั่นแหละ แหมทำไมมันบังเิอิญกันจังน๊าตอนนี้ ว่าไปแล้วก็มองทางซ้ายมือดูมั่งเห็นคนเดินผ่านไปผ่านมากันจัง มุมเ้ก้าิสิบองศาซ้ายมือเราเขามาจอดหลบตาอยู่แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเจ้าป้าย111ว่าแล้วเจ้าป้าย33ก็เสร็จภารกิจพอดีกำลังจะขับออกไป นั่นท้องฟ้าเริ่มสลัวๆว่าแล้วแฟนดิฉันก็กำลังเดินตรงมาที่รถเปิดประตูรถเข้ามานั่งแล้วยื่นของให้ดิฉันรับเพราะมันไม่เยอะและไม่หนักอะไรใช้เวลาแป๊บเดียวจริงๆ สตาร์ทรถมองหน้ามองหลังสำรวจเส้นทางจะขับออกละ
ตาดิฉันมันก็สำรวจรถป้าย111อีกทีเธอร่องหนหายไปแล้ว งงสิคะเพราะที่ๆรถป้ายตองจอดอยู่ตรงนั้นเด๊ะมันกลับกลายเป็นรถอีกคันคนละป้ายทะเบียนมาจอดอยู่แถมเปิดไฟหน้ารถไว้แดงโร่เชียว มันมาได้ไงเนี่ยคันเนี้ย ไม่รู้ว่ากำลังจะขับออกหรือเพิ่งถอยหลังเข้าไปจอด แปลกใจมากเพราะมันจะเป็นไปได้ยังไงกันถ้ารถหนึ่งคันจะขับออกไปและอีกคันจะถอยหลังเข้าจอดมันมิน่าจะใช้เวลาแค่หนึ่งหรือสองนาทีเท่านั้นเสร็จเพราะตรงหน้าที่จอดรถตรงนั้นคนเดินผ่านหน้ารถเยอะเพื่อจะเดินอ้อมเข้าไปในห้างเขาก็ต้องใช้เวลาบ้างพอสมควรในการมองและรอจังหวะที่จะขับออกมาได้หรือขับเข้าไปจอดแบบถอยหลังด้วยนิเป็นงงเลยหายล่องหนได้รวดเร็วจริงๆท่านป้าย111 รถมันทับซ้อนมิติซ้อนคันกันได้ด้วยหรือเปล่าคะ หรือว่าจิตข้าพเจ้าหลอนไปเองซะแล้วก็ไม่รู้ ขนาดใส่แว่นมีตั้งสี่ตาเองแล้วยังไม่ทันเลยไม่รู้จะว่าไง
ยิ่งช่วงบ่ายที่ผ่านมาก็ได้เจอป้ายทะเบียนเลขตองนี้แต่คันสีแดงไปจอดให้เห็นอยู่หน้าตึกที่ทำงานอีกด้วยไม่รู้ว่าเธอจะกำลังจะมาบอกอะไรหรือว่าแค่มาหยอกเล่นก็เป็นได้5555555

 

อ้างอิงคราวที่ไปนมัสการรอยพระบาทครั้งที่แล้ว

 

เมื่อวานนี้ก็ไปอีก..ไปทำความสะอาด ( 5 ส.) ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย

รูปก่อนทำ

 

หลังทำ

 

เมื่อตอนทำความสะอาด อยู่ได้ยินเสียง จี๊ดๆ..จี๊ดๆ ตอนแรกนึกว่างูกำลังกินกบ...เดี๋ยวก็ร้องอีก เอ...เสียงร้องมันไหน (หว่า) พร้อมกับกลิ่นเหม็นเน่าโชยมาเบาๆ จึงแหงนหน้าขึ้นไปดูบนหลังคาเห็นรังหนูพร้อมกับมดแดงจำนวนมาก ก็เข้าใจทันทีว่ามดกำลังกัดหนูแน่ๆ ใส่กางเกงขายาวด้วยปีนก็ลำบากอีก แต่เสียงร้องของมันก็น่าสงสารจริงๆ จึงพยายามเอาด้ามไม้กวาดแหย่ให้รังมันตก ก็กลัวมันตกลงมาตายอีก โชคดีที่ตัวสูงหน่อย หยิบรังได้ปลายมือพอดี จจึงเอาตัวมันลลงมาพร้อมกับแกะมดออก ดูสภาพแล้ว ก็แล้วก็บุญแต่กรรมมัน ว่ามันจะรอดไหม...
ก็เลยฝาก(อฐิษฐาน)กับเทพ พรหม เทวาที่รักษาสถานที่รอยพระบาทนี้ขอให้ช่วยมันรอดหน่อย (ไม่ได้เก่งขนาดเห็นเทพพรหมนะครับ แต่รู้ว่ามีเยอะมาก เพราะพระอาจารย์หลายท่านที่มานมัสการรอยพระบาทนี้ ท่านบอกว่าเทพ พรหมลงมารักษาที่นี่มาก )
ถึงเป็นบุญเล็กน้อยที่ช่วยสัตว์แต่มันก็มีความสุขกับเรานะครับ

 

<O</O
<O</O
<O</O
ขออนุโมทนาบุญกับคุณ peterandpen ด้วยนะคะกับประสบการณ์ที่ได้พบเจอ

ขอให้ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องของมิติ การเปิดมิติ การเข้า-ออกมิติ การทับซ้อนของมิติ ที่มีการทำตัวอย่างให้เห็นไว้หลายรูปแบบอย่างที่คุณได้พบเจอ และสงสัยนั้น ก็จะขออธิบายเพิ่มเติมสักเล็กน้อย

รถมันทับซ้อนมิติซ้อนคันกันได้ด้วยหรือเปล่าคะ หรือว่าจิตข้าพเจ้าหลอนไปเองซะแล้วก็ไม่รู้

ในกรณีนี้ เป็นการทับซ้อนของมิติ คือการนำภาพหนึ่งทับซ้อนกับอีกภาพหนึ่งที่อยู่ตรงจุดนั้น และเมื่อมีการนำภาพที่ทับซ้อนออก ภาพที่ปรากฏที่คือภาพเดิมที่อยู่ตรงจุดนั้น นั่นเอง

อย่างกรณีของอาจารย์จักษวัชร์ ที่รถทัวร์หายทั้งคัน ทะเบียนที่เดินหาที่ไม่ใช่ทะเบียนที่ตนเองนั่งมา เดินหาจนอ่อนใจก็มานั่งมองรถทัวร์ที่จอดเรียงกันอยู่ ทะเบียนก็ยังเป็นทะเบียนอื่น ๆ ไม่มีทะเบียนที่กำลังหาอยู่เลยสักคันเดียว

แล้วพอลงนั่งเก้าอี้ เงยหน้ามองตรงไป จู่ ๆ รถทัวร์คันตรงหน้า ก็กลายเป็นรถทัวร์คันที่ตนเองขึ้นมา และเลขทะเบียนก็เป็นเลขทะเบียนที่ท่านจำไว้ด้วย ท่านก็งงว่า มาได้ไง เพราะนั่งมองอยู่ก็ไม่ได้มีรถเข้ามาจอดใหม่ใด ๆ เลย

และอีกกรณีหนึ่ง ที่ได้เคยเล่าไว้แล้วในกระทู้นี้ ในช่วงต้น ๆ ก็คือคุณอลงกรณ์ ที่เป็นเพื่อนคุณ mead เป็นมัณฑนากรนั้น ได้พบเจอเหตุการณ์แปลก ๆ อยู่เสมอ ๆ จะขอยกตัวอย่างบางเรื่องที่คล้ายกันมาเล่าให้ฟังเพื่อเทียบเคียงค่ะ

คุณอลงกรณ์ได้โทรมาสนทนากันหลายครั้ง หลายเหตุการณ์ที่พบเจอเรื่องแปลก ๆ มีเรื่องหนึ่งที่น่าจะเข้ากับกรณีของคุณ

คุณอลงกรณ์เล่าว่า นัดเพื่อนจะไปโคราชกัน จึงต่างคนต่างขับรถไป และนัดหมายเจอกันที่มวกเหล็ก โดยนัดที่จอดรอเรียบร้อย คุณอลงกรณ์จึงขับรถจากกรุงเทพฯล่วงหน้าไปก่อน

เมื่อถึงจุดนัดหมาย ก็จอดรออยู่ข้างถนนตรงจุดนัดกันไว้ เพราะหากขับรถผ่านมาถึง ก็จะได้ขับรถตามกันไปได้เลย

สักพักหนึ่ง ปรากฏว่า มีรถคันหนึ่งชลอรถ แล้วบีบแตรให้ ก็หันไปมอง ปรากกว่าเป็นรถของเพื่อนที่กำลังรออยู่ เป็นรถกะบะ สีบรอนเงิน ป้ายทะเบียนกรุงเทพฯ และหมายเลขทะเบียนที่คุ้นเคย

คุณอลงกรณ์ก็เลยขับรถตามไป ตามกันไปติด ๆ ก็มองป้าย มองรถคันหน้าไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้สงสัยใด ๆ เพราะเป็นรถที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

ขับรถมาไกลถึงปากช่อง และปรากฏว่ามาติดไฟแดง คันหน้าจอด ก็เลยจอดต่อจากคันหน้า หันหน้าไปมองข้างทาง แล้วหันกลับมาเพื่อรอไฟเขียว ปรากฏว่า รถคันหน้าที่จอดต่ออยู่นั้น กลายเป็นรถกะบะสีน้ำเงิน และทะเบียนก็ไม่ใช่ทะเบียนของรถเพื่อนคันที่ขับตามมา

หันไปมองข้าง ๆ ก็ไม่ใช่รถเพื่อนเลยสักคัน จะว่าคันเดิมไปแล้วก็ไม่ใช่ เพราะยังติดไฟแดงกันอยู่

เริ่มงง และตกใจเล็กน้อยว่า เกิดอะไรขึ้น

ก็เลยรีบโทรศัพท์หาเพื่อน ว่าถึงไหนแล้ว

เพื่อนก็บอกว่า มาใกล้ถึงจุดนัดหมายแล้ว

ก็หันไปมองรถที่ตนเองขับตามมาตั้งไกลอีกครั้ง ก็ยังเป็นรถคันอื่นอยู่ดี

พอไฟเขียวก็เลยกลับรถ ย้อนกลับมาทางเก่า ย้อนกลับไป แล้วกลับไปรอยังฝั่งถนนด้านที่เพื่อนจะผ่านมา โทรนัดหมายสถานที่ใหม่ที่รออยู่ ให้ขับมาเจอกันตรงสถานที่นัดหมายใหม่นั้น

พอสักพัก ก็มีรถคันเดิม สีเดิม ทะเบียนเดิม ที่เป็นของเพื่อน และได้เคยขับตามไปแล้วครั้งก่อน ชลอรถตรงจุดนัดหมาย บีบแตรให้สัญญาณ แล้วขับนำหน้า

คุณอลงกรณ์ก็เลยขับตามไป แต่กันพลาดด้วยการโทรหาเสียก่อน และถามว่าเอารถคันนี้มาหรือ อะไรประมาณนี้ เพื่อความแน่ใจ

ซึ่งในส่วนนี้ จะเห็นได้ว่า รถคันที่วิ่งผ่านมาครั้งแรก จะทำเหมือนกับรถเพื่อนครั้งที่สองทุกอย่าง

ดังนั้น จึงเป็นการก๊อปปี้รถคันที่สองของเพื่อน ที่ยังมาไม่ถึง ไปทับซ้อนรถคันแรกที่เป็นสีน้ำเงิน จึงมองเห็นเป็นรถเพื่อนที่เหมือนกันทุกอย่าง

พอเอาภาพก๊อปปี้ออกไป ก็กลายเป็นรถคันเดิม ที่เขาก็วิ่งของเขาอย่างนั้นอยู่แล้วนั่นเอง

ดังนั้น ระบบได้มีการอธิบายเรื่องของมิติ เรื่องการทับซ้อนมิติ เรื่องการก๊อปปี้ทับซ้อนของเดิมในกรณีต่าง ๆไว้มากมาย พร้อมทั้งทำตัวอย่างไว้หลายกรณี

ดังนั้น สิ่งที่เห็น บางครั้ง ก็อาจมิใช่สิ่งที่เป็นอย่างนั้นเสมอไป

การปล่อยวาง การไม่ยึดถือจริงจัง การเห็นว่ามันก็เป็นอย่างนั้นเอง แล้วทำจิตให้เห็นเป็นของขำขันได้ โดยไม่ซีเรียสจริงจัง นับว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

เพราะไม่ควรไปทุกข์ กับสิ่งที่ไม่ได้ทำ

 

เคยเล่าเรื่องของมิติที่ทับซ้อนไว้หลายตัวอย่าง จะนำมาให้เทียบเคียงบางตัวอย่างดังนี้

โพสที่ # 267 วันที่ 24-09-2007, 01:09 AM

เรื่องที่เล่าเป็นตัวอย่างข้างบนนั้น เป็นการทำเรื่องเล็ก ๆ และเป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ซึ่งอย่างที่เคยบอกแล้ว ทุกครั้งที่ระบบ ทำอะไรให้เห็น ส่วนมากจะต้องมีพยานยืนยัน แค่ภาพหายไป ยังเล็กน้อย ขนาดรถมอเตอร์ไซด์ทั้งคัน ยังเอาไปซ่อนในมิติ เดินทะลุรถไป - มา ยังได้เลย

ในช่วงเวลาที่เรียนเรื่องเกี่ยวกับมิติ ก็ต้องตั้งหลักกันมากหน่อย
เพราะจะเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดตลอดเวลา

และต้องใช้คำว่า “อย่างนั้นเอง” เพื่อปล่อยวางสิ่งเหล่านั้น ซึ่งมีเรื่องราวมากมายที่พบเจอ แต่จะนำมาเล่าเพียงเล็กน้อย
<O</O
- คุณวาสนา ไปทำงานที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดนครสวรรค์ ก็ขี่รถมอเตอร์ไซด์ฮอนด้า ไปทำงานประมาณแปดโมงเช้า และก็นำรถมอเตอร์ไซด์เข้าไปจอดยังที่จอดรถของโรงพยาบาล
- ที่จอดรถนั้น จะเป็นทางเข้า และจอดเรียงกันทั้งสองด้าน ตรงกลางเป็นทางเล็ก ๆ สำหรับรถมอเตอร์ไซด์วิ่งผ่านเข้าออก ซึ่งพอไปถึง เห็นที่จอดรถแน่น ก็เลยจอดกลางช่องทางรถวิ่งเข้า-ออก และไม่ล็อครถ เพราะผู้ดูแลรถจะได้เข็นเข้าไปจอดตามช่องได้ แล้วรีบขึ้นไปทำงาน<O</O
- พอพักเที่ยง ก็ลงมากับเพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่ง จะออกไปทานข้าวข้างนอก ก็มาที่จอดรถ และเดินหารถที่จอดไว้ แต่หาเท่าไรก็ไม่พบ ก็ช่วยกันหากับเพื่อนที่มาด้วยกัน และคนดูแลรถ ก็มาช่วยหา เดินหาทั้งสองฝั่งที่จอด ก็ไม่มี ในขณะที่เดินหา รถมอเตอร์ไซด์คันอื่น ๆ ก็วิ่งเข้า – ออก ผ่านช่องกลางที่ว่างนั้นตลอดเวลา เพราะเป็นช่วงเที่ยง<O</O
- จนประมาณครึ่งชั่วโมง ทั้งสามคนก็เลิกหา เพราะคิดว่า รถคงหายเพราะไม่ได้ล็อคด้วย ดังนั้น คุณวาสนาก็เลยโทรศัพท์เพื่อแจ้งแก่หัวหน้าห้อง ว่าจะไปแจ้งความ ขณะกำลังพูดโทรศัพท์อยู่ตรงช่องว่างสำหรับรถผ่านเข้าออกนั้น ก็เดินถอยหลังไปชนอะไรบางอย่าง ก็หันไปดู ปรากฏว่ารถมอเตอร์ไซด์ของตัวเอง จอดอยู่กลางช่องทางที่รถผ่านเข้าออกนั้น โดยจอดตรงจุดเดิมที่จอดไว้ตอนเช้า และก็เดินผ่านตรงจุดที่รถคันนี้จอดอยู่ ผ่านไป ผ่านมา กันทั้งสามคน รวมถึงรถมอเตอร์ไซด์ที่ผ่านรถคันนี้นับสิบคันเพราะทางแคบ แค่รถผ่านได้คันเดียว แต่ก็ไม่มีใครเห็นรถคันนี้เลย<O</O
- คุณวาสนา กับคนที่ช่วยกันหา ก็ยังงงว่าอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร เพราะพอคุณวาสนาถอยหลังชนรถตัวเอง อีก 2 คนที่กำลังช่วยหา ก็หันมาเห็นรถคันนั้นด้วย ซึ่งต่างก็มองหน้ากันไปมา อีกคนบอกว่า สงสัยผีบัง<O</O
- ซึ่งเรื่องนี้ เมื่อมีการผ่านข้อมูลมาจากมนุษย์ต่างดาว ซึ่งก็ได้อธิบายว่า “รถอยู่ที่เดิม แต่อยู่คนละมิติ ดังนั้น ต่อให้เดินผ่านรถคันนั้นไปมาสักกี่รอบ ก็จะไม่ชนรถคันนั้น แต่พอนำออกจากมิติ รถก็อยู่ที่เดิม” เราก็เลยเริ่มเข้าใจเรื่องของมิติขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง<O</O
- เรื่องนี้ มีพยานบุคคล 3 คน ที่อยู่ในเหตุการณ์ และช่วยกันหา จนถึงขั้นจะไปแจ้งความเลยที่เดียว

<O</O<!-- / message --><!-- edit note -->

 

- คุณโสภา เดินทางกลับไปบ้านที่ลำพูน ซึ่งบ้านนั้น อยู่กับพ่อสองคน วันนั้น นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ข้างตู้เย็น ซึ่งเป็นเก้าอี้ที่ตั้งไว้นานแล้ว และนั่งเป็นประจำ

- เห็นพ่อเดินมาเปิดตู้เย็น แล้วเดินกลับไป แล้วมาเปิดตู้เย็นหาของ แล้วเดินกลับไป สอง-สามหน ก็สงสัยว่าหาอะไร พอเดินมาอีกครั้ง เปิดตู้เย็น ก็เลยถามขึ้นว่า หาอะไรหรือ? <O</O
- พ่อคุณโสภา ก็หันมามองที่เก้าอี้ ที่ติดอยู่กับตู้เย็น แล้วพูดว่า อ้าวนั่งอยู่นี่เหรอ ทำไมไม่เห็นเลย เดินมาตั้งหลายหนแล้ว ยังนึกว่าออกไปไหน <O</O
- จึงโทรมาเล่าให้คุณวาสนาฟัง ซื่งก็มีการอธิบายตัวอย่างนี้ว่า คุณโสภาไปอยู่อีกมิติหนึ่ง ซึ่งพ่อของโสภาจะมองไม่เห็นตัวโสภา เห็นแต่เก้าอี้ และหากบังเอิญล้มลงแล้วเอาถือท้าวเก้าอี้ ก็จะทะลุตัวโสภาไป เพราะไม่ได้อยู่มิติเดียวกัน<O</O
- มีพยาน 1 คน คือพ่อของคุณโสภา

<O</O
และอีก ตัวอย่างของคุณโสภาก็น่าสนใจ เช่นกัน
- ตอนนั้น แม่คุณโสภาเสียชีวิต คุณโสภา จึงเดินทางไปวัดอัมพวัน ไปบวชชีพราหมณ์อุทิศส่วนกุศลให้แม่ พอครบ 3 วัน ก็เดินทางกลับมานครสวรรค์ โดยใส่สีขาวทั้งชุดตอนเดินทางออกมาจากวัด <O</O
- เมื่อเดินทางออกมาจากวัดอัมพวัน มาถึงปากทางซึ่งห่างจากสิงห์บุรีประมาณ 5 กิโลเมตร และรถทัวร์ไม่จอดรับ จึงโบกรถเพื่อขออาศัยไปลงทางแยกสิงห์บุรี เพื่อขึ้นรถทัวร์ตรงจุดนั้น<O</O
- แต่โบกหลายคันแล้ว ก็ไม่มีใครจอดรับ ก็เลยเดินมาเรื่อย ๆ และโบกเป็นระยะ แต่ก็ยังไม่มีรถจอดรับอยู่ดี <O</O
- จนเดินมาเรื่อย ๆ และหันไปโบกรถที่วิ่งมาอีก ก็มองเห็นรถเก๋งคันหนึ่ง กระพริบไฟเลี้ยวซ้าย ก็เลยคิดว่า เขาคงจะจอดรับ ก็เลยหยุดเดิน และยืนรออยู่ริมถนน และรถคันนั้น ก็มาจอดตรงหน้าคุณโสภา พอดี<O</O
- คุณโสภา ก็เลยเปิดประตูเข้าไปนั่ง ซึ่งคนขับเป็นผู้ชายวัยกลางคน และคนขับทำท่าตกใจ ที่เห็นคุณโสภาขึ้นมานั่ง แต่คุณโสภาก็ไม่ได้นึกอะไร บอกว่า ขออาศัยไปลงทางแยกสิงห์บุรีนะคะ
- ผู้ชายคนนั้น ก็ออกรถ และมองคุณโสภามาเรื่อย จนถึงปั๊มน้ำมัน ก็เข้าปั๊มเติมน้ำมัน และลงจากรถไปเดินอยู่ข้างนอกรถ ขณะที่เดินก็มองเข้ามาในรถตลอดเวลา<O</O
- เมื่อกลับขึ้นรถอีกครั้ง คราวนี้ ก็ชวนคุย สอบถามว่าจะไปไหน พอรู้ว่าจะไปนครสวรรค์ ท่านผู้นั้นก็บอกว่า ไปด้วยกันก็ได้ เพราะจะไปจังหวัดอุทัยธานี ค่อยไปต่อรถที่สถานีขนส่งอุทัย ใกล้กับนครสวรรค์ ซึ่งคุณโสภาก็ตกลง <O</O
- ระหว่างทาง ได้ชวนคุยเรื่องธรรมะ เรื่องการปฏิบัติธรรม และเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมตลอดทาง
- จนรถเลี้ยวเข้าจังหวัดอุทัย ก็ยังคุยมาเรื่อย จนใกล้ถึงสถานีขนส่งอุทัย ที่จะต้องจอดส่งคุณโสภาขึ้นรถต่อไปนครสวรรค์ ก็พูดขึ้นว่า “ผมจะบอกความจริงคุณสักอย่าง”<O</O
- คุณโสภาก็งง ถามว่า “อะไรคะ?”
<O</O- “ผมไม่เห็นคุณเลย และผมไม่ได้จอดรับคุณด้วย อยู่ ๆ คุณก็เข้ามานั่งในรถผม”<O</O
- คุณโสภาก็งง บอกว่า ก็เห็นคุณจอดรถรับนี่คะ ถ้าคุณไม่จอดแล้วจะขึ้นมาได้ยังไง<O</O
- “ผมไม่ได้จอดรับ และก็ไม่เห็นคุณด้วย คุณเข้ามานั่งทั้ง ๆ ที่รถยังวิ่งอยู่เลย” จากนั้นก็บอกชื่อ ที่อยู่ไว้ และบอกว่าปฏิบัติธรรมอยู่ที่แห่งหนึ่งในจังหวัดอุทัยธานี ทั้งยังบอกว่า ถ้าว่างก็เชิญมาปฏิบัติธรรมที่นี่ก็ได้ <O</O
- คุณโสภา เลยคิดย้อนไปในตอนแรกที่ขึ้นมานั่งบนรถ คนขับทำท่าทางตกใจ และยังคอยมองตลอดเวลา จึงเป็นไปได้ที่เขาไม่เห็นเธอจริง ๆ และเธอก็ใส่สีขาวทั้งชุดด้วย อาจคิดว่าเป็นวิญญาณ หรืออย่างอะไรอย่างอื่นก็ได้ <O</O
- เมื่อกลับมาถึงนครสวรรค์ ก็ได้มาเล่าให้ผู้ฝึกได้รับฟัง และเมื่อมีการประชุมระบบ ข้อมูลจากมนุษย์ต่างดาว ก็อธิบายให้เข้าใจว่า

<O</O
- ทั้งสองท่าน อยู่กันคนละแห่ง อยู่กันคนละมิติ มิติของคุณโสภา กำลังเดินอยู่และเห็นรถจอดรับ เชื่อมต่อกับมิติที่รถคันนี้เคยจอดอยู่ มิติของคนขับ อยู่ในมิติที่รถกำลังวิ่ง ระบบจึงเอามิติสองแห่งมาต่อเชื่อมกัน ในมิติหนึ่งคือช่วงที่รถคันนี้เคยจอด จะเคยจอดตรงไหนก็ได้ แต่เป็นมิติขณะที่รถคันนี้เคยจอดอยู่ คุณโสภาจึงมองเห็นรถจอด และเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ซึ่งมิติจุดนั้นกำลังจอดอยู่ แต่มิติปัจจุบันของคนขับ กำลังขับรถอยู่ และรถกำลังวิ่งอยู่บนถนนสายเอเซีย เมื่อเอามิติสองแห่งมาต่อเชื่อมกัน ก็เลยกลายเป็นคนละลักษณะในเวลาเดียวกัน จึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
- ก็คงเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง ที่ตัดส่วนต่าง ๆ ของภาพมาประกอบกันเข้า หรือตัดมาปะ จนกลายเป็นรูปภาพขึ้นมา

- มนุษย์ต่างดาว บอกว่า “เรื่องของมิติมันซับซ้อน บอกไปก็ไม่เข้าใจ ไม่ต้องไปรู้มากหรอก แค่รับรู้ว่ามันมีอยู่ และการที่จะเข้าออกมิติ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เคยเข้า - เคยออกมิติกันมาไม่รู้กี่หนแล้ว ยังไม่รู้ตัวกันเลย”
<O</O
- จากนั้นมา เราก็เริ่มเข้าใจเรื่องของมิติมากขึ้นอีก การมีอยู่ การหายไป เริ่มกลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน และหลายครั้งที่คนไม่เห็นเรา หรือเราไม่เห็นคนอื่น ทั้ง ๆ ที่นั่งอยู่ด้วยกัน แต่ก็เป็นสิ่งเริ่มเข้าใจคำที่มนุษย์ต่างดาวเคยกล่าวไว้ว่า “ภายหน้ามิติต่าง ๆจะเปิดมากขึ้น และการช่วยเหลือมนุษย์ต้องนำเรื่องของมิติมาช่วยด้วยส่วนหนึ่ง” นั้น ก็มองเห็นแนวทางความเป็นไปได้มากขึ้น <O</O

<O</O<!-- / message --><!-- edit note --><!-- / message -->

 

สวัสดีค่ะ คุณเจนัย

ลองมาดูคำตอบกันนะคะ ว่าเป็นอย่างไร ..


SEA FOOD = อาหารทะเล
SEA = 19+5+1 = 25 = 7
FOOD = 6+15+15+4 = 40 = 0000 = 0

ปลาหมึก = SQUID
SQUID = 19+17+21+9+4 = 70 = 7


SEA = SQUID = 7
ทะเล = ปลาหมึก = 7


แจ้งมาเพื่อทราบ

Little Duck ..

 

เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2551 ที่ผ่านมา

เมื่อมีการปิดการปรับหมายเลขเรียบร้อยแล้ว พี่สุดใจ ได้เดินทางกลับมาพร้อมกับผู้อาวุโสอีก 2 แผนก เพื่อกลับนครสวรรค์

พี่สุดใจไปประสานงานที่กรุงเทพฯ ค่อนข้างนาน ดังนั้น พอได้กลับนครสวรรค์โดยยังไม่มีกำหนดกลับกรุงเทพฯ จึงเหมือนกับระบบให้พักร้อนยังไงยังงั้น

ค่ะ เพราะทำงานเหมือนไม่ได้ทำอยู่แล้ว ดังนั้น แม้จะอยู่ในสถานการณ์ไหน ก็ปฏิบัติได้ทั้งนั้น เพราะห้องเรียนคือขันธ์ห้า บทเรียน แบบฝึกหัดก็อยู่ในขันธ์ห้า อยู่ที่ไหนก็เรียนได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว

วันแรกที่ได้เดินทางกลับ ระหว่างทางได้แวะนมัสการศาลพระพรหม และรูปภาพหลวงพ่อจรัญ ที่สร้างขึ้นใหม่ริมถนนสายเอเซีย ช่วงเลยวัดอัมพวันเล็กน้อย แต่ก่อนถึงทางเข้าจังหวัดสิงห์บุรี

ถึงสิงห์บุรีประมาณ 21.00 นาฬิกา จึงไม่ได้แวะไปในวัดอัมพวัน แต่ได้แวะนมัสการภาพวาดของหลวงพ่อจรัญแทน และไหว้ศาลพระพรหมด้วย

 

และในวันนี้ พี่สุดใจได้เดินทางไปที่ สำนักสงฆ์รอยพระพุทธบาทเขากะลา

ที่ตั้งของสำนักสงฆ์รอยพระพุทธบาทเขากะลา อยู่ที่ตำบลเขากะลา อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์



และเมื่อเดินทางไปถึงพบว่า อยู่ห่างจากเขากะลา 1 ที่กลุ่มประสานงานฯ ได้ปฏิบัติธรรมกันอยู่ ประมาณ 10 กว่ากิโลเท่านั้น สามารถเดินทางไปไหว้รอยพระพุทธบาทเขากะลาได้สะดวก

ได้นมัสการพระภิกษุ และถวายปัจจัยเพื่อบำรุงสถานธรรมแห่งนี้

 

พระภิกษุสงฆ์ ท่านได้กรุณานำคณะฯ ไปนมัสการรอยพระพุทธบาทเขากะลา และท่านได้เล่าประวัติของสถานที่แห่งนี้ให้ได้รับทราบด้วย

 

หลังจากนั้น ก็ได้ไปสักการะ พระพุทธรูปที่ศาลาด้านบน ซึ่งภายในสวยงามมาก












<!-- attachments -->

 

ได้ไปนมัสการสมเด็จองค์ปฐม และไปนมัสการรูปหล่อของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ก่อนเดินทางกลับด้วย

 

ปลาคาร์ฟ เข้ามิติครับ ปกติปลาคาร์ฟในบ่อผมจะตัวใหญ่ พอดีผมไปซื้อลูกปลาคาร์ฟตัวเล็กมา 5 ตัว มันก็จะว่ายเกาะกลุ่มกัน แต่มีอยู่วันหนึ่ง ปลาคาร์ฟ 5 ตัวนั้นได้หายไปจากบ่อครับ ผมลงไปเอามือควานหาก็ไม่เจอ ไม่พบว่าหลบอยู่ตรงไหน บ่อก็ไม่ใหญ่ แค่ 2 x 2 เมตร ลึก 1 ฟุตเอง จนผมคิดไปว่าสงสัย แอบมีเด็กมาขโมยไปแล้ว เพราะบ้านผมไม่มีรั้ว ต่อมาอีกวันนึง ผมเห็นปลาคาร์ฟตัวเล็กออกมาว่ายอยู่ตัวเดียว ผมก็พยายามมองหาอีก 4 ตัวที่เหลือ ก็ไม่เห็น ลงไปเอามือควานหาตามซอกหลืบ เพราะผมมีถังกรองเบื่อบำบัดน้ำในบ่อ แต่ก็ไม่พบปลาอีก 4 ตัว ผมก็รู้สึกงงๆ แต่พอมาวันนี้ผมเห็นลูกปลาคาร์ฟทั้ง 5 ตัว ออกมาแหวกว่ายเกาะกลุ่มกัน เหมือนในวันแรกที่ซื้อมา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเลยสรุปแบบงงๆ ว่า ปลาคาร์ฟผมต้องเข้ามิติไปแน่ๆ เลยครับ

แล้วอีกเรื่องคือวันนี้ผมเอาเงินไปฝากธนาคาร ผมว่าผมนับเงินดีแล้วนะครับ หลายรอบด้วย ก็เขียนใบนำฝาก แต่ปรากฏว่า พนักงานบอกว่าผมให้เงินเกินจากใบนำฝากไป 500 บาท จึงคืนเงินมาให้ผม 500 บาท ผมจึงรับธนบัตรใบละ 500 บาทใบนั้นคืนมาแบบงงๆ พร้อมกับดูที่หมายเลขในธนบัตร ปรากฏหมายเลขท้าย 4 ตัว คือ 2134 พอดีหมายเลขประจำตัวผมหมายเลข 117 ผมรู้สึกว่ามันเกี่ยวกันนิดหน่อยนะครับคือ

2 x 1 เท่ากับ 1 สองตัว คือ 11
3 + 4 เท่ากับ 7

นำมาวางต่อกันได้เท่ากับ 117 อ่ะครับ งงป่ะครับ

 

ไม่งงค่ะ แต่เก่งจัง บวกเลขได้ไง ถ้าเป็นพี่คิดไม่ออกหรอกจ้า
เงินงอกนี่ดีเนอะ ห้าร้อยนี่ไม่น้อยเลยค่ะ เดี๋ยวพี่ๆให้คุณฝากเงินเข้าธนาคารบ้างเผื่อจะงอกผ่านมือคุณ

ปลาคาร์พเข้ามิติดีแล้วจ้ะ ยามเดือดร้อนพวกพี่ๆจะไปกระโจนลงบ่อ ๒ คูณ ๒ บ้านคุณ ตานี้รู้แล้วว่าประตูย่อยมิติอยู่ตรงไหน ฮิฮิ

ว่าแต่บ้านคุณน้องวิมานะอยู่แถวไหนละคะ
;aa27

 

ผมว่าประตูย่อยมิติของน้องวิมานะ คงผ่านได้เฉพาะปลาเล็กมั๊งครับ
ถ้าอาจารย์ไก่จะผ่านประตูนี้ผมเป็นห่วงครับ เอาไว้เราไปประตูใหญ่
เขากะลา 1 กันดีกว่านะครับ (วันนี้แซวอาจารย์ไก่แต่เช้า อิอิ)

 

ได้เงินค่าแรง ตั้งแต่เดือนสิงหาคม เก็บไว้ยังไม่ได้เอาไปเข้าแบงค์เลย เดี๋ยวเอาไปเข้าวันจันทร์นี้ดีกว่า เผื่อว่าจะมีเงินเกินบ้าง ไม่ต้องถึง 500 เหมือนอย่างคุณวิมานะหรอก ขอเกินแค่แบงค์ 100 ($) ก็พอค่ะ

หรือว่าฝากเงินเข้าแบงค์เอง อาจไม่มีเงินงอก สงสัยต้องเอาไปให้คุณวิมานะฝากให้ อย่างที่ดร. สุธาทิพ บอกดีกว่ามั้ง