ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ขออนุโมทนากับอาจารย์จักษวัชร์ด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

 

ขออนุโมทนากับอาจารย์เทพกัญญาด้วยค่ะ

ระบบ ได้มีการติดตั้งอุปกรณ์เพื่อเตรียมการณ์ไว้ทำงานนี้นานแล้ว เมื่องานมาถึง ก็สามารถทำงานได้เลยโดยทันที เพราะมีความคุ้นเคยกับอุปกรณ์อยู่ก่อนแล้ว

ค่ะ งานของอาจารย์ พี่สุดใจก็ทำไม่ได้ หรือบุคคลอื่น ๆ ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่ใช่งานของแต่ละท่าน

เพราะหากเป็นงานของท่านใด ระบบก็จะส่งมาให้โดยเฉพาะกับท่านนั้น จึงทำแทนกันไม่ได้

งานของอาจารย์ จึงจำเป็นต้องเห็นยานฯ ทุกรูปแบบ เพื่อให้วาดภาพ และบันทึกทุกรายละเอียดเอาไว้ ซึ่งต่อไปในวันข้างหน้า สิ่งเหล่านี้ต้องมีการนำมาใช้แน่นอนค่ะ

ขอให้สนุกกับงานนะคะ

อย่าลืมประโยชน์ตน คือการปล่อยวางไปพร้อม ๆ กัน

ขออนุโมทนา กับอาจารย์เทพกัญญาด้วยค่ะ

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน กำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล

พวกเราเดินขึ้นมาที่ลานหน้าองค์พระอีกครั้ง มานั่งทำสมาธิที่ปากประตูเมืองลับแล เพื่อกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแลกัน....ต้องขอบอกก่อนนะครับว่า เป็นการกำหนดจิตไปเที่ยว ดังนั้นภาพที่เห็นเป็นเพียงนิมิตรที่เกิดขึ้น อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้ อยู่ที่กำลังสมาธืของแต่ละคน หากกำลังสมาธิไม่เข้มแข็งพอ ภาพที่เห็นอาจจะเป็นเพียงภาพมายาที่มาหลอกพวกเราก็ได้.....อย่างเช่นการที่จะไปเที่ยวเมืองลับแล ไม่ใช่จะไปได้ทุกคน อยู่ที่การฝึกจิตของแต่ละคนว่า จิตมีกำลังขนาดไหน.....จิตที่มีกำลังเปรียบเสมือนน้ำที่กำลังไหลไปตามท่อ ถ้าท่อนี้เรียวเล็กและไม่มีรอยผุกร่อนไม่มีรอยแยก น้ำก็จะไหลแรง แต่ถ้าท่อน้ำนี้ใหญ่หรือมีรอยผุกร่อนหรือรอยแยก น้ำก็จะไหลอ่อนเป็นธรรมดา....ฉันใดก็ฉันนั้น......โดยธรรมชาติของจิตนั้น จะไม่หยุดนิ่ง เขาจึงเปรียบจิตนั้นเหมือนวัวพยศ ที่เราเอาเชือกมาร้อยสนตะพายเพื่อที่จะบังคับมัน การฝึกจิตของแต่ละสำนักนั้นแตกต่างกันออกไป สำหรับผมนั้นถูกฝึกมาว่า ยามที่มันพยศนั้น ผมจะปล่อยมันไป ไม่ฝืนดึงมันกลับมา เพราะถ้าฝืนดึงมันกลับมา เชือกอาจจะขาดได้ แต่ยามที่มันได้รู้ได้เห็นในสิ่งที่ต้องการและเลิกพยศแล้ว ผมถึงจะดึงมันกลับมา ทำเช่นนี้อยู่บ่อยๆ จนมันเลิกพยศและเป็นวัวที่เชื่องๆ ที่เราสามารถบังคับให้มันไปไหนมาไหนก็ได้ตามที่เราปรารถนา อย่างที่เรียกว่า ไม่ตึงเกินไปและไม่หย่อนเกินไป นั่นเอง.....

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน การกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล(ต่อ)

การกำนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแลนั้น เบื้องต้นจิตจะต้องนิ่งเป็นสมาธิก่อนถึงจะมีกำลัง การทำจิตให้นิ่งเป็นสมาธิของแต่ละบุคคล จะใช้ระยะเวลาต่างกัน คนที่ฝึกจิตมาดี สามารถเข้า-ออกจากสมาธิได้จนเป็นความชำนาญแล้ว จะสามารถทำจิตให้นิ่งได้รวดเร็วมาก แต่คนที่ไม่เคยฝึกหรือยังไม่มีความชำนาญในการเข้า-ออกสมาธิ จะใช้เวลานานกว่าจิตจะนิ่งเป็นสมาธิ...บางคนนั่งสมาธิเป็นเวลาหลายปี แต่ไม่เคยฝึกจิตให้นิ่งเป็นสมาธิ ก็เท่ากับว่าเป็นการนั่งหลับตาเฉยๆเท่านั้นเองหาได้ประโยชน์อันใดไม่ ถึงจะนั่งเป็นชั่วโมงๆ ก็สู้คนที่นั่งสมาธิทำจิตให้นิ่งเพียงแค่ 5 หรือ 10 นาที ไม่ได้......เอาละ กลับมาเรื่องการกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแลกันต่อ เมื่อจิตนิ่งเป็นสมาธิแล้วเราจึงค่อยกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล และระหว่างที่จิตกำลังท่องเที่ยวเมืองลับแลอยู่นั้น เราจะต้องประคับประคองจิตให้นิ่งอยู่ในสมาธิตลอด เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่จิตหลุดออกไป ภาพที่ปรากฎก็จะเป็นภาพมายาที่มาหลอกพวกเราทันที หรือที่เขาเรียกว่า จิตคิดไปเอง.....

 

;aa36

 

;aa24

 

;aa13

 

;aa36

 

hello8

 

ทำปกตัวอย่างมาให้ชมกันก่อน 2 แบบครับ
ขนาดรูปเล่มจริง 15X21 CM. (มีปกหน้า+ปกหลัง ยังใส่รายละเอียดเพิ่มเติมได้)
มีภาพประกอบเป็นรูปเขากะลา+จานบิน+มนุษย์ต่างดาว...ครบถ้วนครับ

 

ปกหนังสือที่คุณ mead ออกแบบมานั้น สวยมากทั้งสองแบบครับ

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน การกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล(ต่อ)

การไปเที่ยวเมืองลับแลนั้น เราใช้วิธีกำหนดจิตประกอบกับกำลังสมาธิ ถ้าจิตเปรียบหมือนเป็นต้วเรา เมืองลับแลคือจุดหมายปลายทางที่เราจะไปเที่ยว กำลังสมาธิก็เปรียบเหมือนพาหนะที่ใช้ในการเดินทาง ดังนั้น คนที่มีกำลังสมาธิที่ดี สามารถเข้า-ออกจากสมาธิได้ด้วยความรวดเร็ว ก็เปรียบเสมือนเดินทางโดยเครื่องบิน เมื่อเราบินไปเที่ยวที่เมืองลับแลเสร็จแล้วก็บินกลับมาจะใช้เวลาเพียงชั่วสั้นๆเท่านั้นเอง ส่วนคนที่กำลังสมาธิไม่ค่อยดี ใข้เวลาในการเข้า-ออกจากสมาธินาน ก็เปรียบเหมือนเดินทางโดยรถไฟ กว่าจะไปถึงเมืองลับแลกว่าจะเที่ยวและกว่าจะเดินทางกลับออกมาก็ใช้เวลานาน ส่วนคนที่ไม่มีกำลังสมาธิ ไม่สามารถกำหนดจิตให้นิ่งได้ ก็ไม่สามารถไปเที่ยวเมืองลับแลได้.....แปลกนะ ไปเที่ยวที่เดียวกัน เหมือนกัน แต่ใช้เวลาต่างกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่ที่การฝึกจิตในการเข้า-ออกจากสมาธิให้เกิดความชำนาญ.....การกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล หรือไปเที่ยวที่อื่นๆ นั้น ผู้ปฎิบัติส่วนใหญ่มักจะยึดติดในภาพที่เห็นหรือเกิดความหลงว่าตัวเองเป็นผู้วิเศษ สามารถเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น ส่วนคนที่มองไม่เห็นก็อยากไขว่คว้าอยากจะเห็นเหมือนกับเขาบ้าง..... ไม่มีอะไรมายืนยันได้ว่าภาพที่เห็นนั้นเป็นจริงหรือไม่ เป็นนิมิตรหรือมายา ผู้ที่ปฎิบัติเท่านั้นจะเป็นผู้ที่รู้ได้เฉพาะตน ดังนั้นจึงไม่ควรยึดติด ให้สักแต่ว่าเห็นก็เพียงพอแล้ว เพราะมันเป็นผลพลอยได้จากการฝึกจิตเท่านั้นเอง และมันก็ไม่ใช่หนทางแห่งการหลุดพ้น.........

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน เล่าเรื่องเมืองลับแล

เล่าเรื่องการกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแลกันไปโดยคร่าวๆแล้ว คราวนี้เราไปเล่าเรื่องเมืองลับแลกันบ้าง......เมื่อพวกเราไปถึงลานที่เป็นปากประตูเมืองลับแล เราได้ร่วมกันจัดสถานที่สำหรับนั่งสมาธิ ในรอบนี้มีผู้ร่วมนั่งสมาธิรวม 9 คน แบ่งเป็น 3 แถวๆละ 3 คน....ผมนั่งแถวหน้าด้านซ้าย มีเพื่อนพี่เทพกัญญาอีกคนนั่งตรงกลาง ส่วนพี่เม้าท์นั่งแถวหน้าด้านขวา พี่เทพกัญญาและเพื่อนๆอีก 6 คน นั่งอยู่อีก 2 แถวด้านหลัง .... พี่เม้าท์เริ่มต้นด้วยการนำกล่าวขออนุญาตเจ้าเมืองลับแลขอเปิดทางให้พวกเราได้ไปเที่ยวเมืองลับแลกัน เสร็จแล้วขอให้พวกเรากำหนดจิตทำสมาธิด้วยการหายใจยาวๆ......ทุกคนที่นั่งอยู่ ณ ที่นั้นทุกคนเริ่มนั่งทำสมาธิ .... สำหรับผมนั้นใช้เวลาไม่นานนักจิตก็ดำดิ่งเข้าสู่สมาธิ ภาพที่เห็นเหมือนตัวผมกำลังเข้าสู่มิติแห่งกาลเวลา คล้ายๆกับหนังการ์ตูนเรื่องโดเรม่อน ตอนที่กำลังใช้เครื่องย้อนกาลเวลา สักพักกายผมก็ไปปรากฎที่ทางเดินริมหน้าผา ผมเดินไปตามทางเดินก็เห็นหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งที่อยู่ในระยะไกล มองเห็นแต่หลังคาบ้านเป็นทิวแถว เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ท่ามกลางขุนเขา...บรรยากาศสงบร่มเย็นเป็นยิ่งนัก เป็นรูปหมู่บ้านเหมือนกับที่ผมเคยเห็นในครั้งแรกเมื่อคราวไปประมวลพลังและนั่งสมาธิไปเที่ยวเมืองลับแลครั้งก่อน ท่านที่ติดตามเรื่องที่ผมเขียน คงจะจำกันได้ดี.....

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไคล์ จักษวัชร์

ตอน เล่าเรื่องเมืองลับแล(ต่อ)

คราวที่แล้วผมไปเที่ยวเมืองลับแล แต่ไม่ได้เข้าไปในหมู่บ้าน หลังจากนั้นผมก็เข้าไปในประตูที่พาผมไปยังป่าหิมพานต์....คราวนี้เมื่อผมเห็นหมู่บ้านปรากฎอยู่ตรงหน้า ผมจึงกำหนดจิตเข้าไปในหมู่บ้านที่เห็น สักพักกายผมก็ไปปรากฎอยู่ที่กลางหมู่บ้าน มีผู้คนอยู่ไม่มากเท่าไหร่ บางคนก็กำลังเก็บผลหมากรากไม้อยู่ บางคนก็กำลังเรียงผลไม้ใส่กระจาดอยู่ที่ชานบ้าน ผิวพรรณเกลี้ยงเกลา ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่เหมือนชาวไร่ชาวนาทั่วไป บ้านมีลักษณะเป็นบ้านยกพื้นชั้นเดียว ทำด้วยแคร่ไม้ไผ่ หลังคามุงด้วยใบจาก มีชานบ้านเล็กน้อยอยู่ตรงบันไดหน้าบ้าน ลักษณะบ้านแต่ละหลังจะมีลักษณะคล้ายๆกัน อยู่เรียงรายเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาด ดูร่มรื่น...ผู้คนที่นี่ก็แต่งกายธรรมดาเหมือนชาวไร่ชาวนา ผู้ชายบางคนก็นุ่งกางเกงเล ไม่ใส่เสื้อ มีผ้าขาวม้าคาดเอวบ้าง คาดหัวบ้าง ส่วนผู้หญิงนุ่งผ้าซิ่น ใส่เสื้อแขนกระบอก....ถ้านึกไม่ออกก็ขอให้นึกถึงละครจักรๆวงศ์ๆ ที่ฉายทุกวันเสาร์-อาทิตย์ทางช่อง 7 สีนะ ทั้งสภาพบ้านเรือน ผู้คน ตลอดจนการแต่งกาย จะคล้ายๆกับในละครพื้นบ้าน ยังไงอย่างนั้นเลย.........

 

เก็บตกยกมาแซว


ยกที่หนึ่ง น้ำชาจารย์เม้าท์ถ้วยละ100 ถ้ารวมอายุผู้ที่ให้เกียรติมาดื่มเข้าไปด้วย ดูจากภาพถ่ายแล้ว ประเมินว่า คงรวมได้ร่วม1,000 ๕๕๕๕๕
(ขำด้วยความสุภาพแบบไทยๆ)


ยกที่สอง จารย์โม่ อยากได้มนุษย์ต่างดาวเป็นตัวๆ ลงหน้าปกหนังสือ แต่ที่ukrinเห็นคุณmeadทำปกหลังไว้ ก็เป็นตัวๆอยู่นะจารย์โม่นะ ยืนเรียงหน้ากระดานเรียงหนึ่งเลย 55555
(ขำแบบสากล)


ยกที่สาม จารย์จุกเข้าเมืองลับแลเจอชาวแลลับ คือแลเห็นอยู่ลิบลับ ต้องขยับเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่แน่ใจว่า มนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมารึป่าวววนะจารย์นะ 555๕๕
(ขำแบบสากลปนไทย) คริ คริ คริ..;hi2

 

;aa36
555๕๕๕ (ขอมาหัดขำ แบบสากลปนไทยครับ อ.ยูคริน เสีดายไม่มีภาษาจีน นะ)

 

เขาจะไม่ซื้อก็อีตรงคนเขียนใส่เสื้อกล้ามนี่แหละ

ไม่หรอกครับจารโม่ แปลเป็นภาษาจีนขายให้คนจีนก็พิมพ์ไม่ทันแล้ว

 

ชอบปกหลัง แบบแรก และปกหน้าแบบที่ 2
มนุษย์ต่างดาวจะเอารูปลักษณ์สมบูรณ์ๆ แบบคุณ Neemo นะ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
คิดว่าถ้าเห็น มดตด.แบบเต็มตัวมันดูไม่ลึกลับตื่นเต้นน่ะครับ (แต่ก็จะให้เห็นมากกว่านี้)
เหมือนภาพยนต์ Hollywood ต้องซ่อนไว้หน่อย เห็นแว๊ปๆพอให้อยากรู้ครับ
และจะเปลื่ยนหน้าเค้าให้ยิ้มๆ และดูเป็นมิตรกว่านี้ครับ

อ้อ..คุณแม่นายมลก็เป็นมืออาชีพด้านออกแบบสิ่งพิมพ์นี่นา
ถ้าว่างลองดูสักหน่อยมั๊ยครับ ระหว่างนี้เชิญติชมกันไปก่อนนะครับ

 

วันนี้ชาวคณะเขากะลาได้มีโอกาสไปดูหนังเรื่อง THE DAY THE EARTH STOOD STILL ชื่อไทยว่า วันพิฆาตสะกดโลก ซึ่งหลังจากดูจบแล้วก็บอกได้เลยว่า นี่คือหนังระบบที่คนในระบบต้องดู (ในรูปพี่สุดใจกำลังขยายระบบระหว่างรอหนังเข้า)