เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

คุณริน กายใน สื่อสารกับ กายนอก กายในก็คือฐานข้อมูลตัวเราในอดีตที่เคยทำดีปฏิบัติดี กายนอกก็คือ ฐานข้อมูลความรู้สึกนึกคิดของเราในปัจจุบันนี้
หากกายนอกทำไม่ดี ก็จะเกิดการขัดแย้ง อยากสื่อสารกับฐานข้อมูลนี้ก็จะต้องฝึกฝนจิต ให้รู้เท่าทันกับสภาวะต่างๆ โดยใช้คติ รับรู้ แต่ไม่ใช่รับเอา แล้วกลั่นกรองข้อบกพร่องในอดีต ให้ดีครบถ้วนสมบูรณ์ ยกตัวอย่างการเถียงคำพ่อแม่โดยจิตใจขณะนั้นไม่ได้มีความเคารพท่าน เหตุการนี้ ก็จะประสบพบเจอบ่อยๆ จนกว่าการวางจิตใจของเราต่อสถานะการณ์ที่พ่อแม่ว่ากล่าวเรา จะเข้าสู่ความถูกต้องดีงาม เช่น การชี้แจงเหตุและผลโดยที่ใจเรายังรักและเคารพท่านอยู่เสมอ ในเวลาที่เหมาะสมแก่ กาละเทศะ เป็นต้น เมื่อทำได้ถูกต้องแล้วเหตุการณ์เหล่านี้ก็จะไม่ได้เจออีก ถือว่าสอบผ่าน
การสื่อสารต่อข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวเรานี้ ภาษาพระ เรียกว่า ปฏิบัติกรรมฐาน
ทำได้ทุกสภาวะการณ์ ตลอดเวลา หลักสำคัญคือ ฝึกคิดทีละเรื่อง(ภาวนาด้วยคำอะไรก็ได้ เช่น พุทโธ หรือใช้จิตจับความรู้สึกของลมหายใจเข้าออก เป็นต้น) เรียกว่าสร้างสมาธิ คนที่มีนิสัยอยากรู้ขี้สงสัยต้องมีอุบายในการฝึกคิด หากแวบไปเรื่องอื่นก็ต้องมีสติรู้ว่าตอนนี้กำลังคิดไปเรื่องอื่นอยู่นะ พอเรารู้ทันมันก็จะหยุดคิดในเรื่องนั้นเอง เมื่อคิดได้ทีละเรื่องแล้ว ก็ต้องฝึกอุเบกขา วางเฉยต่อเหตุการณ์ที่มากระทบใจ โดยเรารู้เท่าทัน รู้เหตุ รู้ผลที่จะเกิดขึ้นชัด เรียกว่าทิ้งความคิด เมื่อทำได้แล้วก็จะสื่อสารต่อกายในของเราเองได้ครับ
ผมเองก็ยังต้องฝึกอยู่ครับ ยังไม่ผ่านด่านนี้ จำคำครูบาอาจารย์ ในทางธรรมมาบอกกล่าว ขออวยพรให้ฝึกสำเร็จดังคำพุทธพจน์ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ตนเตือนตนเอง

 

ลำบากตรงที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ยังไงกับชีวิต อีกใจก็จะไปทางโลก อีกใจก็จะไปทางธรรม โอ๊ววว ถ้าเป็นผู้ชายสงสัยหนูเข้าบวชแล้วนี่พี่ริน เป็นทางเลือกเดียวที่จะคิดเลยยยย พี่รินค่ะ หนูเคยไปบวชกับภิกษุณีด้วย เป็นภิกษุณีองค์แรกของประเทศไทยอ่ะ หนูจะเรียกท่านว่า หลวงแม่ หนูก็ไปบวชกับท่านมาด้วยละ พี่รินเคยได้ยินไหม หลวงแม่อ่ะ ภิกษุณีของไทย วัดอยู่ที่นครปฐม นะค่ะ

 

ธรรมดา 20 พิเศษ 25

อะจ๊ากกกกกกกกกกกก

 

อ้าว ไม่ใช่ธรรมดา25 พิเศษ30 เหรอ ....เอิ๊กกกกก

 

ส่งเรื่องที่จะช่วยคุณมะลิไม่ผ่านสองรอบ สงสัยเจอผีสั่งปิดปากอีกแระ

 

เคยได้ยินค่ะ แต่ว่านานละจ้ะ..ดีจังค่ะที่ได้ไปฝึกกับท่าน..พี่เคยคิดที่จะบวชชีเลย..แล้วมาเจอ
เรื่องนึงค่ะ มีคนถามหลวงพ่อว่า ถ้าบวชชีเลยตอนนี้จะถือว่าอกตัญญูมั้ย...
หลวงพ่อบอก อกตัญญู..เพราะยังมีหน้าที่ต้องทำอีกเยอะ พ่อแม่ก้อยังอยู่ ต้องดูแลท่าน อายุยังน้อย ถ้าบวชถือว่าเป็นลูกอกตัญญู โหยยย...พี่กลัวเลยค่ะ...

แต่ตอนนี้ทำก้อเท่าที่จะทำได้ค่ะ..แต่เหนื่อยใจที่สุด ท้อละด้วยค่ะ..

 

เห็นคุณยายบอกว่าไม่ค่อยสบาย หายไวไวนะค่ะคุณยาย รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

 

อิอิ....อยากเจอก็หาซิครับ....ผม 20 ปี กว่าจะเจอ....หามาตั้งแต่เด็ก ๆ (สมัยเรียนประถม)...เพราะเพียงว่ารู้สึกว่าเขามาเกิด...จะบวชตลอดชีวิตก็ยังไม่ได้...ติดแต่เพียงเขามาเกิด...เลยตามหาอีกครั้งสุดท้ายกว่าจะเจอ....หยุดเรียนมาตั้งแต่เด็ก ๆ เรียนดีนะ ถ้าเรียนอนาคตไกล...แต่ไม่ได้เลือกเรียน...

มาแจมถึงนี่เลย อิอิ ไปดีกว่า.

 

ขุนท้าว...หรือนี่??? หุหุ...

 

หุหุ กระทู้นี้ผู้หญิงครองซะแล้ว มาระบายอะไรกันใหญ่เลย ระบายมั่งดีฟ่า อะไรดีนะ อ้อ ไอ้เจ้านิ้วเท้าเจ้ากรรม นิ้วเท้าตรงนิ้วชี้ด้านเท้าขวาเป็นอะไรไม่รู้ช่างอ่อนไหวเหลือเกิน กระแทกโดนอะไรนิดหน่อยก็มีเลือดซึมออกมาแล้วอ่ะ พอแห้งก็ต้องมานั่งแคะออก พอออกหมด ก็มีเลือดออกมาอีก ตอนนี้รู้สึกว่าข้างซ้ายก็เริ่มเป็นเหมือนกันอีก อารายกันหว่า

 

เย่ยยยยยยยย...รินว่าไปหาคุณหมอเถอะ..ตรวจดูว่าเป็นอะไรเดี๋ยวมันจะเป็นไปกันใหญ่นะ..ถ้าปล่อยไว้อ่ะ..
เอ่ออ...แต่เป็นไรหว่าาาาา...นิ้วหนอนิ้ว..อ่อนไหวจัง..อิอิ

 

คิคิ

 

ไม่รู้สิ ผิวหนังมันอาจจะอ่อนบางก็ได้ (ทั้งๆ ที่เป็นนิ้วเท้าเนี่ยนะ) เลือดมันซึมออกง่าย ก็ต้องเอาเข็มไปแทงเจาะรูบีบให้เลือดไหลออกมาข้างนอก หรือไม่ก็รอให้แห้งแล้วใช้กรรไกรตัดเล็บค่อยๆ ตัดผิวออกจนถึงตรงที่เลือดแห้งเป็นสะเก็ดแล้วค่อยๆ เลาะออกหรือไม่ก็ทิ้งไว้ให้หลุดล่อนออกมาเอง ผิวอ่อนไหวกว่าผิวหน้าอีกนะเนี่ย อิอิ

 

โหยยย...อ่านแล้วขาสั่นเลยอ่ะที่เอาเข๊มไปเจาะอ่ะ จึ้ยยยยยยยยยยยย น่ากลัวค่ะ..แปลกจังแล้วทำไมผิวตรงเท้า มันอ่อนไหว กว่าตรงหน้าอ่ะ..งง
พี่ไปหาหมอเถอะค่ะ..จริงๆนะ ทางที่ดีอ่ะ..จะได้ไม่เป็นมากด้วยค่ะ

 

ตอนแทงลงไปที่ผิวหนังอ่ะไม่เจ็บหรอก เลือดมันคั่งอยู่ระหว่างเนื้อกับผิวหนังอ่ะ แทงแค่ทะลุผิวหนังให้เลือดมีช่องไหลออกก็พอ ถ้าแทงลึกลงไปกว่านั้นจะโดนเนื้อแล้วจะเจ็บ

คิดว่าคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง คงไม่ต้องไปหาหมอ อาจจะแผลเก่ายังไม่หายดี แล้วไปกระแทกซ้ำเลือดก็เลยไหล

 

อาจตายได้นะคะคุณzipper

 

อ้าวว ..งั้นขอวินิจฉัยอาการของพี่ซิปหน่อยนะคะ
คิดว่าเกิดจากร่างกายขาดวิตามินซีอย่างแรงงง
ต้องทานผลไม้เยอะ ๆ ทานผักให้มาก ๆ
และก็อาหารที่มีธาตุเหล็ก สังกะสีด้วย

....เอิ๊กกกกก นี่คุณหมอเดานะคะ ..แต่เชื่อถือได้นะ บอกให้...

 

ถ้าเราไม่ตามหามันก็คงไม่เจอเน๊าะ แต่ทำไมเค้าชอบพูดกันว่า ของแบบนี้มันจะมาหาเราเองยิ่งไปตามมันมันจะไม่เจอ หนูยืนรอเฉยๆดีกว่าเน๊าะ อิอิอิ

 

ขอให้แผลหายไวๆนะค่ะ พีzip อ่านแล้วเสียวขาอ่ะ อิอิ หนูก็เป็นบ่อย
รองเท้ามันกัดบ่อยเพราะผิวเท้าบาง แต่หน้า นี่ หนามาก อิอิ ด้านด้วยยยย 555