ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

งั้นดีเลย คุณนัถประเดิม เย้...


พอแระๆ ชักจะออกทะเลไปไกลแหละ..

 

ยินดีเสมอค่ะ

กุ้งมี 2 คนแล้วค่ะพี่ ผู้ชายคน ผู้หญิงคน ตอนนี้กุ้งรู้สึกดีขึ้นเยอะมากๆแล้วค่ะพี่
เพราะพี่ส่งกำลังใจมาให้แน่ๆเลย แล้วก็เพื่อนๆพี่ๆที่นี่น่ารักมากกกกกก
พี่รู้ได้งัยว่ากุ้งขี้แย แอบส่งจิตมาดูแหงเลย อิๆ
ไม่ขี้แยแล้วค่ะ วันก่อนกุ้งอ่านหนังสือ เหตุสมควรโกรธ ไม่มีในโลก ของพระอาจารย์มิตซูโอะ ท่านบอกว่า ถ้าแม่บ่นเรา ก็ให้คิดว่านั่นคือการระบายของเสียอย่างหนึ่ง ถ้าแม่ไม่ระบายทิ้ง แม่ก็จะไม่สบาย เพราะฉะนั้นให้คิดว่าเราเป็นชักโครก แต่เราก็ต้องทำความสะอาดชักโครกบ่อยๆ ด้วย จะได้รองรับของเสียได้ อิๆ อ่านแล้วก็ขำ แต่ก็คิดได้ ทำได้ง่ายๆเลยนะคะเนี่ยะ
คือพอกุ้งหันกลับมาฝึกสมาธิอย่างจริงจังอีกครั้ง ( หลังจากที่ทิ้งไปนาน แย่จัง ) รู้สึกว่าอารมณ์ต่างๆมันก็หายไปอย่างเร็วมากๆ เหมือนแว๊บไปแว๊บมาค่ะพี่
พี่จะให้แต่งเวปให้หรือทำอะไรก็บอกได้นะคะ เพราะกุ้งก็ชอบเล่น ชอบตกแต่งอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ

 

เมื่อคืนนอนทำสมาธิแล้วก็ขึ้นไปเฝ้าพระศาสดา ก็นั่งสนทนากับท่านเป็นปกติ คุยไปคุยมาแล้วก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ ฮา

เป็นบ่อย ท่านคงชินแล้ว เลยยกให้สักคนนึง

 

จิตมันดวงเดิม เมื่อก่อนเป็นไงก็เป็นงั้นแหละน้อง

 

บังเอิญจัง ที่ผมยกตัวอย่างที่น้ำตกแห่งนั้น คือน้ำตกที่อ.รัฐภูมิ แถวหาดใหญ่ สงขลา นั่นล่ะครับ จำชื่อน้ำตกไม่ได้ (ไปโดยบังเอิญไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะไป) ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยไปหาดใหญ่ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกเลยครับ

 

พี่Me, myself ทำงานฝีมืออะไรอยู่เหรอค่ะ ทำไมหนูอ่านไม่เห็นเจอตอนนี้เลย(ไปเชยอยู่ที่ไหนมาก็ไม่รู้) พี่สอนหนูบ้างซิค่ะ หนูอยากออกจากงานมาทำอาชีพส่วนตัว ให้หนูทำส่งพี่แล้วพี่ก็ไปจำหน่ายต่อก็ได้ค่ะ พูดจริงนะคะนี่ไม่ได้พูดเล่น ^_^

ตอนนี้คิดแค่ว่ามีอาชีพส่วนตัวพอเลี้ยงตัวได้ แล้วมีเวลาให้เราปฏิบัติฯไปด้วยก็พอใจแล้ว เบื่อการเป็นลูกจ้างมากๆค่ะไม่มีอิสระเลยแล้วก็ต้องทำบางเรื่องเพื่อผลประโยชน์ของนายจ้างแต่ศีลเราต้องด่างพร้อยหรือไม่ก็ขาดไปด้วย เฮ้อ! เหนื่อยใจ พี่Me, myself สนใจข้อเสนอของหนูไหมค่ะ ดีนา มีคนช่วยทำอีกแรง เพราะใจหนูก็ชอบเรื่องงานฝีมือด้วย ^_^

 

ดีใจกับน้องฝนด้วยนะคะ แต่ทำร้านอาหารคงเหนื่อยน่าดู
ฝากความคิดถึงและแรงใจไปให้น้องฝนด้วยนะคะ

 

อนุโมทนาในน้ำใจอันงามนี้ด้วยนะคะ

 

มีทีมงานพร้อมแระ

โห พี่ แค่นึกจะทำก็มีทีมงานพร้อม เดี๋ยวกุ้งช่วยทำเวป คุณปฏิสัมภิปัตโตช่วยทำงานส่ง เหอๆ แค่นึกนะเนี่ยะ
เปิดบริษัทเลยมั้ยคะ อิๆ
บริษัทคณะศิษย์พี่ Me,myself จำกัด ฮ่าๆๆๆๆ

 

อนุโมทนาอีกกับคุณกุ้งเช่นกันค่ะ

 

ก็ทำได้หลายอย่างอยู่ค่ะ โครเชต นิตติ้ง งานเย็บปักถักร้อย เพ้นท์แก้วเพ้นท์กระจก ตัดเย็บเสื้อผ้า เดโคพาจ ครอสติส แคนเดินวิค ปักแผ่นเฟรม งานจากเยื่อกระดาษ ฯลฯ แล้วน้องชอบงานประเภทไหนคะ ไงคุยกันหลังไมค์ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวกระทู้จะออกทะเลไปอีกค่ะ

 

วันนี้มีเรื่องให้โกรธจนหูอื้อ มือสั่น พอเข้ามาอ่านเจอข้อความนี้ "สอบตกอีกแล้วหนอเรา ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ไม่รู้ไปโดนต่อมอะไรเข้าของถึงขึ้นขนาดนี้ กรรม เมื่อไหร่จะอุเบกขาได้ซะทีนะ

 

ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ ทำไม่ได้ในทันทีหรอกค่ะ ฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวสักวันเราก็จะทำได้เอง ทีหลังก็ท่องไว้นะคะ "โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ยิ่งโกรธยิ่งโง่ ยิ่งโมโหยิ่งบ้า" เอาไว้เตือนใจ

 

สวัสดีครับคุณ Me, myself

ขอแทรกนิดเดียวครับ
หากว่าสรุปได้ว่า มีสินค้า อะไร ประเภทไหน แล้ว อยากรบกวนบอกกล่าว สมาชิกลูกเรือด้วยนะครับ เผื่อช่วยกันได้

ยิ่งตลาดต่างประเทศ โอกาสยังสูงครับ

ช่วยกันครับ ช่วยกัน

 

ขอตัดเข้าโฆณาครับ

ขออภัยครับ เพิ่งอ่านมาถึงตรงนี้ว่า มีสินค้าอะไรบ้าง

หากว่าสามารถ สรุป catalogue หรือ website อย่าลืมบอกลูกเรือด้วยนะครับ

ชาวต่างชาติ ชอบงานฝีมือครับ

ยิ่งถ้าเกี่ยวกับปรัชญา หรือธรรมะ ในสินค้านั้นๆ ผมว่า สินค้านั้น มีค่ามากในตัวมันเองครับ (อันนี้ผมคิดเอง)

จบโฆษณาหลังเที่ยงคืน

 

พอดีวันจันทร์ 7 กย.09 เป็นวันแรงงานที่เมกา ก็หยุดงานไปดูทำเลเปิดร้านใหม่ๆแถวชายหาด (Pismo beach) กะว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวการขายอาหารน่าจะดีกว่า แต่พอเดินๆรอบหาดใจก็ไปคิดน้ำท่วมโลก เพราะคลื่นตอนนี้ก็สูงมาก ทีนี้ล้อมรอบทะเลเป็นภูเขาสูงมาก ก็คิดว่าถ้าน้ำท่วมขึ้นมา ภูเขาก็คงกั้นไว้อีกขั้นหนึ่ง แต่ก็จะมีลาวา ปะทะมาอีกฝั่งหนึ่งด้วย สรุป ถ้าเกิดวิกฤติการณ์ขึ้นมาจริงๆ ก็คงไม่มีใครหนีพ้นความตาย ก็เลยกลับบ้านแบบ ปลงๆ และก็คิดว่าเวลาช่างเร็วมาก แต่เราพึ่งจะมาเริ่มปฏิบัติจริงจัง จะทันหรือไม่ทัน (ไม่ได้กลัวความตาย แต่กลัวยังทำความดีไม่พอ ยังปฏิบัติ สร้างสมบารมีไม่พอ ยังทำบุญไม่พอ เพราะทุกคนเกิดมาใช้กรรม และให้สร้างความเพียรทำบุญกัน แต่คนเรามักจะเจอกรรมก่อน แล้วถึงจะหันมาปฏิบัติธรรม เนื่องจากมารไม่มี บารมีไม่เกิด เป็นสัจธรรม)
........พอกลับเข้าบ้านธรรมปุ๊บ โอ้โฮ เฮะ ไปกัน ห้าหน้าแล่ว

 

ถึงกัลยาณมิตร ที่รักเพื่อนตัวน้อยๆทั้งหลายที่ไม่มีเงินซื้ออาหารกิน ต้องพึ่่งคนเลี้ยง
.....มีอยู่วันหนึ่งพาแมวไทยที่หอบหิ้วกันไปด้วยที่เมกา ได้พาเขาไปพบหมอเป็นปกติ คือซื้อประกันแมวให้เขา พอถึงเวลาทางร้านหมอก็จะโทรมาเตือนให้พาแมวไปตรวจสุขภาพ ถ้าร่างกายปกติ ก็จะคลีนฟัน ขูดหินปูน ตัดเล็บ ก็แล้วแต่เขาจะทำ เพราะเราก็ต้องจ่ายเขาทุกเดือน ทีนี้เข้าเรื่อง ก็ไปเจอครอบครัวหนึ่งจูงสุนัขตัวสูง ก็ดูสวย เราดูเขาก็ดูดี แข็งแรงดี แต่ทำไมหมาตัวนี้ ต้องสั่น สั่น ขาสั่น ตัวสั่น เดินตามเด็กชาย (ลูกชายยายป้าฝรั่ง) เข้ามาคุยกับหมอ เขาก็คุยกันเบาๆ แต่เราก็ภาษาดีจัง (ภาษาไม่ดีหรอกค่ะ อาศัยบวกเดา) เขาก็บอกว่าเขาจะเอาหมามาฉีดยา ส่งไปยมโลก เพราะเขาต้องย้ายบ้าน ย้ายรัฐ ทำนองนี้ (ไอ้เราก็นึกในใจ ย้ายก็เอาไปด้วยสิ จะเอามา....ทำไม) แต่เอ หรือเราจะฟังผิด ก็นิ่งฟังต่อไป ในใจก็แว๊บ แว๊บ หันไปมองหมาก็เห็นสั่น หนักเข้า ส่วนเด็กชาย ก็นั่งตาแดงจัด ร้องไห้เงียบ กอดหมา ทั้งกอด ทั้งจูบ ส่วนยายป้าฝรั่ง ก็หน้านิ่งเชียว เด็ดขาด สุดท้ายข้าพเจ้าก็ทนดูภาพไม่ได้ กอร์ปทั้งแมวจอมรู้ของเรา เขาก็บอกคะยั้น คะยอ ให้เราเอาเขากลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ว่าแล้วก็เดินก้มหน้า ดุ่ยๆ จะออกจากร้านหมอให้ได้ เราก็เลย บาย
.....ทีนี้ ก็ทราบมาอีกว่า การจะทำฌาปนกิจ ทำลายร่่างกายหมาแมวที่ร้านหมอนะ ต้องจ่ายเงินสูงด้วย เป็นร้อยเหรียญเหมือนกันนะ เขาน่าจะเอาค่าจ่ายนั้นเป็นค่าตั๋วให้หมานะ เพราะค่าตั๋วหมาก็ประมาณ ร้อยเหรียญเหมือนกัน เฮ้อ ......ยมบาลท่านจดเป็นบาปหรือเปล่า
......ทีนี้ เพื่อนบ้านข้าพเจ้า เป็นคนรวย มีอาชีพเป็นกัปตัน เงินดี หมาของเขารูปร่างสะโอดสะอง เวลาจะถ่ายทุกข์ เขาก็ชอบวิ่งมาดำเนินการที่หน้าบ้านข้าพเจ้า เพราะที่นี่ บ้านไม่มี่รั้ว เราก็โอเค ไม่ว่ากัน หลายวันต่อมาไม่เห็นมาทำธุระที่หน้าบ้านเราเลย ไปไหนหว่า พอได้ถาม โอ้โฮ เขาตอบอย่างธรรมด๊า ธรรมดา ว่า ส่งไปฉีดยาแล้ว เพราะแก่แล้ว ตอนนี้ มันเริ่มจะเลอะเลือน แบบคนแก่ง่ะ ฮื่อ ยังไม่ถึงเวลาตายเนาะ ก็ดำเนินการไปส่งเรียบร้อย ถามว่าแล้วจะยังไงดีล่ะ
.......ทีนี้ มาถึงบุพการี แก่ๆ พ่อแม่ พอแก่ ไปเลย ส่งไปเลย บ้านพักคนชรา ไปดแลกันเอง ลูกก็อยู่ที่บ้านกัน แต่ขอไม่ดูแลพ่อแม่ พ่อแม่ก็มีเงินที่่รัฐบาลจ่ายให้ เป็นค่าเลี่้ยงดู ถามว่า กตัญญูกตเวทีไปไหน ยัง ยังไม่จบ วันพิเศษต่างๆ คุณลูก พาพ่อแม่ ไปทานข้าวพิเศษนอกบ้าน ที่ร้านของข้าพเจ้าที่เห็นๆ ร้อย ทั้งร้อย ถึงเวลาจ่ายเงิน พ่อแม่แก่ มือสั่นๆ เป็นคนจ่ายเงินตลอด เอ๋อ .....พ่อแม่นี่ ดีใจมั่กๆมีลูกๆทานข้าวด้วย ก็แนะนำ นี่ลูกฉาน เขาพาฉานมาทานข้าว วันนี้ วันแม่ วันนี้วันพ่อ อิ อิ เดี๋ยวก็ถึงคราวเราแระ แต่ม่ายละ จะปิ๊กบ้านเมืองไทยแล่ว จะขอมาปฏิบัติอย่างเดียว บ่อเอาอะรายแล่ว ไม่มีอะไรเป็นของเราซักอย่าง
....สรุป เราก็ต้องปลง มีเรื่องปลงทุกวันค่ะ ตอนนี้ พูดได้เต็มปาก ขอไม่อยากเกิดอีกแล้ว ชาติเดียวที่รู้นี่ก็เกินพอแล้วค่ะ

 

โอ้โห พี่ Me,Myself เก่งจังค่ะ เรื่องแบบนี้ หนูแบบว่าทำไม่เป็นเลย
ตอนช่วงโมงกิจกรรมงานบ้านงานเรือนงี้ หนูให้แม่ทำให้ตลอดเลยอ่าค่ะ T^T แหะๆ

น่าสงสารน้องหมาจังนะคะ ทำไมเค้าใจร้ายจัง T^T แต่ก่อนหนูเคยคิดว่า
เมืองนอกนี้ก็ดีอย่าง เรื่องการจัดการสัตว์เลี้ยงเค้าดูมีระบบดี แต่ว่าหลายอย่างมันก็มีความโหดมาปนๆอยู่นะเนี้ย แหะๆ
ฟังจากที่เล่าแล้วสงสาร คิดถึงสภาพว่าถ้าเราแก่หรือไม่มีประโยชน์แล้ว มีคนส่งไปฉีดยาแบบนั้น
คงจะเศร้าพิลึก pig_cryy

 

เอ่อ..คุณ me,คะ ต้องการแรงงานเพิ่มบ้างมั๊ยคะ
เป็นคนชอบทำงานฝีมือมากๆเลย
ที่สำคัญ อยากหารายได้ด้วยตัวเองบ้าง
เบื่อเป็นชาวเกาะมานานแล้ว
มีอะไรให้ช่วยได้ บอกด้วยนะคะ

_ sweet Home _ :z7