เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

องค์นี้ลงรักซ่ะดูแปลกไปเลย

 

เรื่องมีดต่อ

ผมชอบมีด มีโชคลาภกับของแหลม ของมีคม ตามพื้นดวงยูเรเนี่ยนที่ อ. พลตรี ประยูร ท่านทำนายไว้ให้ แล้วก็จริงซ่ะด้วย แม้จะมีหลายด้าม แต่ผมไม่ได้ซื้อเปลอะ เลือกเอาแต่ที่ชอบๆ ราคาพอรับได้ เพราะฉนั้น พวกมีดต่างประเทศ แม้จะสวยงามถูกใจ เห็นแบบตะลึง แต่ดูราคาในเน็ตแล้ว เลยถอย

มีดเล่มที่เห็น ช่างไทยนี่เอง ชื่อช่างทินแห่งลุ่มน้ำสะแกกรัง ทราบว่า ท่านเสียชีวิตไปแล้ว แต่มีผลงานมากมาย บ้านเป็นโรงงาน พวกลูกหลานก็สืบตำรา วิชาทำกันต่อๆมา เป็นกลุ่มช่างที่น่าส่งเสริมอีกช่างหนึ่ง เพราะทำให้เราไม่เสียเงินตราไปต่างประเทศ ด้วยมีดสวยและคุณภาพแบบเดียวกัน แต่ราคาต่ำกว่ากัน...แหะๆ แต่หลังๆอาจจะต่ำไม่มาก

ใบมีดเป็นเหล็กดามัสกัสนอก ถ้าจำช่างแกว่าไม่ผิด เป็นเหล็กสวีเดน มีใบเซอร์ซ่ะด้วย แต่ผมไม่ได้ก็อบมาเพราะไม่มีเจตนาเอาไปขาย เหล็กดามัสกัสนี่ มีตีขายเปนแท่งๆ แล้วแต่ความหนา ความยาวอาจจะขายเป็นนิ้วๆ และแล้วแต่เกรด หาซื้อได้ พวกผม เคยซื้อมาเป็นแท่งและตีมีดหมอ ด้วยช่างพยุหะ ถวายหลวงปู่่อาจารย์ของผม เสกให้ เศษเหลือเอามาทำมีดพับ แต่ผมใช้ชำรุดไปหน่อย ยังหาช่างซ่อมไม่ได้เลย

เล่มนี้มาซื้อจากร้าน เอเย่นต์ ช่างทินที่อยุธยา ซื้อแล้วเอาไปให้หลวงพ่อทรงดู ท่านชอบใจ ท่านลงให้ที่ด้ามงา ทั้งสองด้าน แล้วบอกว่าสวยดี ให้ไปซื้อมาอีก จะลงให้ ผมเลยไปซื้อมาอีก ตอนนั้นยุ่งงาน และไม่คิดว่าหลวงพ่อจะล่ะสังขารเร็ว ไม่อย่างนั้น ผมน่าจะเหมามาอีกสักหลายๆเล่ม หลายๆแบบ


ใบมีดใหญ่ สวยแน่น ลายพริ้วละเอียด


ด้ามเป็นงา แต่เป็นงาอ่อน สายช่างทินไม่เก่งเรื่องงาน่ะครับ อ่อนเลยล่ะ แต่เก่งเรื่อง ใบ เรื่องเหล็ก เรื่องการชุบเหล็ก แต่เรื่องงา คุณภาพงา การขัดงา สู้ช่าง พยุหะไม่ได้เลยครับ ที่ด้ามจะมีรอยจารหลวงพ่อทั้งสองด้าน อ่านยาก ถ่ายรูปก็ยาก เลยเอาแค่นี้ก็แล้วกันครับ

 

สองสาวนี่ เขาก็จับกลุ่ม คุยกันได้ เป็นเรื่องเป็นราวน่ะครับ

 

ผมเคยไปกับญาติที่เป็นฝรั่งเป็นญาติทางเมียครับ 2 ปี จะมาที แกไปกินไปนอนที่นั้นเลย แกค้ามีดเหมือนกันเอาของไทย ไปขายที่อเมริกามาทีเอาไปเป็นตู้คอนเทนเนอร์เลยส่งเรือไป เค้าพาผมไปดูมีดสองที่ในอุทัย มีบ้านช่างอ้วนกับช่างทิน ผมไม่ค่อยชอบมีดเท่าไรมันอันเล็กแล้วแพง ส่วนตัวแล้วชอบดาบไทยมากกว่าเลยไม่ได้ซื้อ ซื้อมาแต่หัวเข็มขัดเทอร์คอย กับหัวเข็มขัดงาแล้วส่งไปให้คุณชัชวาลแกะลายให้ ช่างทินตายแล้วครับตอนนี้เหลือแต่ลูกชายทำอยู่ ช่างช่างจุ้น แต่มีดของสำนักนี้ก็ยังใช้คำว่าทิน ตอกเป็นสัญลักษณ์อยู่

 

รูปเข็มขัดมีด+ดาบน้ำพี้

รูปประกอบครับ ส่วนดาบเป็นดาบน้ำพี้ผมขับรถไปซื้อที่อุตรดิตถ์แล้วขอหลวงปู่ทองดำ วัดท่าทองเสกให้ แล้วเอามาให้หลวงพ่อทุเรียนจารแล้วเสกอีกครั้งครับ

 

ผมเคยไปที่บ้านช่างทิน สองสามครั้ง ตั้งแต่แกยังไม่ตาย หลังบ้านมีเหล็กกองอยู่เต็ม ประเภท เข็มขัด และมีดเข็มขัดไม่ได้ซื้อมาเลยครับ แบบว่าไม่ชอบ บ้านช่างตุ่มกไปแวะหลายครั้ง สวยแต่จับไม่ลงเหมือนกัน

ดาบไทยหาสวยๆยาก ผมเลยไม่ได้เก็บครับ แต่อยากได้ดีๆสักเล่มเหมือนกัน ไปดูที่หน้า เหมืองเหล็กเลย ยังไม่ถูกใจ แต่ที่ถูกใจคือซามูไร อยากได้แบบของนายสิบ สมัยสงครามโลกมากครับ หายากหน่อย

 

คือซามูไร อยากได้แบบของนายสิบ สมัยสงครามโลกมากครับ หายากหน่อย<!-- google_ad_section_end -->

หาไม่ยากแม้แต่น้อยเลยค่ะ ซามูไรที่ประกวดติดรางวัลที่ 1 ของประเทศไทยปัจจุบันอยู่ในความครอบครองของพ่อเลี้ยงคนนึงที่ อ.แม่สะเรียง โดยได้ไปซื้อมาจากคน อ.ขุนยวม ค่ะ ในราคา 2 แสนบาท เป็นซามูไรของพระมหาจักรพรรดิ โดยดูจากตัวตอกที่ตอกลงบนตัวดาบซามูไรค่ะ สำหรับดาบซามูไรเขาจะมีแบ่งเป็นหลายระดับค่ะ ทั้งของนายสิบ นายร้อย นายพัน นายพล และจักรพรรดินี่แระค่ะ หากต้องการจริง ๆ ง่ายมากค่ะ ของแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วยค่ะ เพราะคนบ้านพะมะลอหลังนึงปัจจุบันมีอยู่สิบกว่าเล่มค่ะ ส่วนตัวอักษรที่อยู่บนดาบซามูไรที่เป็นภาษาญี่ปุ่นเขาจะมีชื่อของเจ้าของดาบนั้น ๆ ค่ะ (ที่น้ำเห็นมาหลายเล่มตรงมือจับจะเป็นหางปลากระเบนค่ะ)

 

ไม่มีอะไรในก่อไผ่ค่ะ

ตามเรื่องตามราวชาวแม่บ้านรักอิสระค่ะ จะคุยเรื่องพระก็ไม่เก่ง จะคุยเรื่องมีดก็ไม่มี ( แต่กำลังเล็งๆ มีดหมอหลวงปู่คำบุอยู่ค่ะ ) ขอมุมเล็กๆ ไว้เม้ทหน่อยนะค่ะ อย่าพึ่งไล่นะคะ

 

ถ้ามีดซามูไรจะมีสองลักษณะที่เค้าพกกันครับ จะมีแบบสั้นกับยาวแบบสั้นไว้ใช้ในตอนประชิดตัวหรือคว้านท้องตัวเอง แบบยาวไว้ต่อสู้ครับ ญาติฝรั่งผมได้มา 1 เล่มวันนั้นที่เจอกันเอามาให้ดูเป็นแบบสั้นที่ตัวมีดจะสลักชื่อคนกับสำนักที่ตี แกเคยเอาไปให้ผู้เชียวชาญมีดของญี่ปุ่นดูบอกว่าอายุเป็นร้อยปีเหมือนกัน และการตีเหล็กของมีดซามูไรจะตีแบบเรียงชั้นเหมือนเหล็กดามากัส ราคาไม่รู้แกปล่อยเท่าไรแต่ดูแกหวงและค้ามีดด้วยเลยไม่ได้ถามไว้ครับ ส่วนตัวแล้วชอบมีัดหมอกับดาบไทยเวลาสะพายแล้วให้นึกว่าตัวเองเป็นนักรบหรือขุนแผนนั่นประไร ฮ่าๆๆ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
สวัสดีพี่ๆบ้านเหรียญบินทุกท่านครับผม
ช่วงนี้เปิดเทอมไม่ค่อยได้เข้ามาบ้านเหรียญบินสักเท่าไหร่เลยครับผม
เรียนๆ การบ้านๆ งานเยอะครับผม

 

มีรูปให้ดูและราคาไหมครับ ถ้าเป็นของนายสิบจริง ฟันตะปู ๕ นิ้วขาดสบายๆ ผมสนใจครับ

ส่วนของนายร้อย นายพัน นายพล จักรพรรดิ์ ไม่สนใจครับ

คุยกับคุณ เชกูวาร่า ในที่นี้ซ่ะทีเดียว

ดาบ คัตตานา จะเริ่มขึ้นรูปด้วยเหล็กสามท่่อนครับ เหล็กข้างนอก สองท่อนจะอ่อน เหนียว เหล็กกลางจะแข็ง แล้วตีกระหน่ำ ด้วยฆ้อน และน้ำยา และ ความร้อนที่เป็นสูตรลับของแต่ละตระกูล หลักการคือ การเผา ไฟ แช่น้ำยา โดยมีเวลา และการบ่มเหล็กด้วยการดูสีของเหล็ก และเข้าเตาเผา เป่าด้วยลม การเผา ความร้อนและ น้ำยา จะดึงธาตุคาร์บอนด์ ในตัวเหล็กออก โดยออกซิเจน และน้ำยาจะทำปฏิกิริยา กับธาตุคาร์บอนด์ในเนื้อเหล็กด้วยการ อ็อกซิเดชั่น กำจัดตัวคาร์บอนด์ออกจากเนื้อเหล็ก สาเหตุหลักๆคือ ธาตุคาร์บอนด์นี้เมื่อมีปริมาณมากจะทำให้เหล็กเปราะ

เมื่อตีให้เหล็กติดกันด้วยสูตรลับ เหล็กตัวในที่แข็ง จะคงความคมกล้า แต่เมื่อแข็งจะเปราะกว่าเหล็กตัวนอกที่จะถูกอุ้มไว้ด้วย เหล็กอ่อนที่สองข้าง แต่เหนียวและยืดหยุ่น ทำให้ใช้ในการฟันได้ ติดต่อ ยืดหยุ่นไม่เปราะ แต่ยังมีความคมตรงกลางมา ฟันกับคู่ต่อสู้ได้

เหล็กน้ำพี้ ก็เป็นกลีบๆแบบเดียวกับ เหล็กดามัสกัส ซึ่งพับซ้ำไปมาหลายสิบ หลายร้อยครั้ง และถูกเป่าด้วยลม หรือ ออกซิเจนเพื่อเอาคารบอนด์ออก ช่างตีมีดโบราณของพยุหะบอกว่ารุ่นพ่อจะพับไปมา เจ็ดพับครับ แล้วตีให้ยืดออกไปเป็นรูปดาบ แต่วิชาการนี้ น่าจะสูญหายไปอยู่กับคนไม่กี่คน และรุ่นหลังก้็ไม่ทำแบบนั้นแล้ว อาจจะใช้เหล็กโรงงาน ที่ forge เหมือนการตีอัดด้วยแท่นฆ้อนไฮดรอลิก และการบ่มด้วยความร้อนในเตาไฟฟ้าที่ควบคุมอุณหภูมิได้ง่ายกว่า รุ่นหลังนี่ก็เลยใช้เหล็กโรงงานที่ forge แล้วมาทำมีดหรือดาบสะดวกกว่า ได้ผลผลิตมากกว่า และมีคุณภาพที่สม่ำเสมอด้วย

ถ้าสังเกตุหนังสมเด็จพระนเรศวรมหาราช และในพิพิธภัณฑ์ แห่งชาติ ศาสตราวุธของท่านผู้นำไทยโบราณ พวกพระแสงดาบ จะเป็นซามูไร คัดตานา ของ ญี่ปุ่นครับ ไม่ใช่ดาบไทย เพราะเทคโนโลยี่ ของโลหะ ของไทยสู้เขาไม่ได้ครับ อันนี้ต้องยอมรับในความจริง บรรดาท่านผู้นำจะใช้ ดาบซามูไรครับ ของเขาดีจริง ฟันกันทั้งวัน คมไม่หมด แม้ดาบจะร้อนเพราะฟันกันทั้งวัน เหล็กก็จะไม่ล้า

แต่มีคนไทยที่ forge เอง อยู่ที่ราชบุรี ชื่อช่างซุย ผมได้มีดแกมาเล่มหนึ่ง สวยงามถูกใจ ราคาไม่แพง เดี๋ยวเอารูปมาโชว์น่ะครับ

 

เรียน และงานมาก่อนครับ

สนุกมาทีหลัง ยังมีเวลาอีกเยอะสำหรับคุณครับ

 

ช่างที่ว่าอยู่แถวๆจอมบึงหรือป่าวครับพี่ เคยเห็นคนเอามาโชว์ช่างแถวจอมบึงตีมีดและขวานเป็นเหล็กชั้นๆเหมือนดามัสกัสครับ...

 

ผมก็ชอบเหล็กน้ำพี้ครับ แต่แหล่งที่มาต้องเชื่อถือได้จริงๆนะครับ ผมรู้จักลุงอยู่คนหนึ่งแกเป็นช่างตีเหล็กอยู่บ้านน้ำพี้ แกเป็นญาติกับเพื่อนผม ผมก็สั่งกับแกนี้แหละครับ...

 

ขอบคุณมากครับคุณพี เสาวภา เพิ่งรู้เหมือนกันว่าดาบไทยเราใช้ของญี่ปุ่น ในใจยังคิดว่าน้ำพี้ของเราดีที่สุดแต่ก็มีคนเคยคุยกันสนุกเล่นๆเ้หมือนกันว่า ดีจริงแล้วทำไมพระยาพิชัยถึงดาบหักทำให้ชวนสงสัยอยู่เหมือนกัน

 

มีดดามัสกัสด้ามงา (ต่อ)

มีดต่อไปนี้เล่มย่อมลงมาหน่อย


แต่เหล็กลายสวยมาก เห็นแล้วชอบใจเลย


เลยซื้อไปถวายหลวงพ่อให้ท่านดู ท่านลงให้ บนงาทั้งสองด้าน ตามสูตร ผมก็เก็บไว้อย่างเดียว นึกอยากดูก็ล้วงมาดูที...แหะๆ

 

น่าจะใช่ ผมยังไม่เคยไป ว่าจะไปบุกสักทีครับ แต่หาดูในเน็ตได้

 

แหะ แหะ มีดหรือดาบที่ดี จะดีระดับนึงซึ่งบางครั้งแล้วยาวนานนับชั่วลูกชั่วหลานครับผม มันมีจุดที่ใบมีดหรือดาบยอมรับได้ไม่เท่ากันครับผม ดาบดีจุดที่ว่านี่ก็สูงหน่อย ทนได้มาก ถ้าคุณภาพของเหล็กลดน้อยลง ก็ใช้งานได้ลดหลั่นกันมา

เหล็กทุกชนิด ทุกเบอร์ เมื่อเอามาทำเป็นมีดแล้ว สามารถหักได้ด้วยกันทุกเหล็กครับผม ตั้งแต่ S45C ซึ่งด้อยที่สุดที่จะเอามาทำมีด ไล่ขึ้นไปจนสูงสุดจนถึงทามะฮากาเนะ

ถ้ากลายเป็นมีดแล้วจะใช้งานได้ดีตามสภาพครับผม แต่เหล็กทุกเบอร์ หักได้เหมือนๆกัน เหล็กดีหน่อย ก็หักยากหน่อยครับผม ยังไม่มีเหล็กที่ไม่หักครับ

แม้แต่กระบวนการตีดาบฟ้าฟื้นจากเสภาขุนช้างขุนแผน ไทยเราก็เลียนแบบกระบวนการทำคอมโพสิตสตีล หรือเหล็กผสมจากช่างชาวญี่ปุ่นครับผม

 

ลองเช็คดูแล้วครับ ใช่จริงๆด้วย อยู่ปากบึงก่อนถึงจอมบึงนิดหน่อยครับ
ตอนเด็กๆผมเป็นชาวสวนอยู่แถวนั้นครับ...อิอิอิ

 

สล่าว่าเองแบบนี้ต้องเชื่อครับ ผมก็หลงใหลมีดพอสมควร แต่ก็ยังศึกษาได้ไม่ลึกนัก แต่โดยส่วนตัวชอบแบบไทยๆ ตีแบบภูมิปัญญษบ้านๆอ่ะครับ..อิอิ
แบบที่สงขลาก็มีมีดน้ำน้อย ที่เป็นชุมชนตีมีดเลย