โปรดชี้แนะผมอีกครั้งครับ ถ้าศีล 5 ผมไม่ครบ

ถ้าผมเป็นคน ฆ่าหมู หรือ พ่อค้าปลา หรือ ชโมย หรือ กินเหล้า นี่ ผมจะฝึก มโนยิทธิ หรือ กสิณ หรือ อภิญญา ได้มั้ยครับ โปรดแนะนำด้วยครับ ผมอยากจะทำสิ่งเหล่านี้ครับ แต่ติดตรงที่ศีล 5 ไม่ครบ บางที่ กลัว ไปหาอาจารย์ ที่ท่าน ฝึก กลัว ท่านจะรู้ว่าเราทำไม่ดีมา กลัวท่านจะไปฝึกให้ครับ

 

ศีล5 ไม่ใช่ประเด็นหรอก สิ่งที่ไม่ครบ ขาดไป ของคุณที่ชัด ที่ครอบงำคุณ

ที่พาคุณออกห่างการปฏิบัติ คือ.....

การไม่ทันนิวรณ์5

ศีล5 เป็นเครื่องมือ ที่นิวรณ์5 ยกขึ้นมาเป็นเป้าล่อ ทั้งนี้เพราะมันล่วงรู้ว่า คุณหลงรัก
ในสิ่งใด ยึดมั่นในสิ่งใด มันก็สบช่อง เอามาเป็นตัวล่อ ให้เกิดนิวรณ์ธรรม

ฝุ้งซ่าน พยาคติ

พยาคติ คือ กลัว กลัวจะเกิดเหตุนั้น กลัวจะเกิดเหตุนี้ แล้ว อติมานะ ความ
ถ่อมตนก็รุมทึ้ง บอกว่า คุณจะโดนผู้มีฐานะสูงกว่าเอ็ดเอา นี่มันสร้างภาพ
หลอกคุณ เพราะผู้มีฐานสูงกว่านี่เขาจะมีเมตตา เปนไปไม่ได้หลอกที่เขาจะ
เอ็ดคุณ หากเอ็ดก็คงเพื่อเมตตาจะชี้ช่องธรรมให้เห็น

แต่ดูสิ เราโดนนิวรณ์ธรรม มาร5 อย่างหลอกเสียสนิท จนกระทั่ง ไม่กล้าที่
จะเข้าหาผู้รู้ ผู้ปฏิบัติ เพื่อเข้าถึงคุณธรรมที่ยิ่งกว่า

 

ศีล5 หากถามเอาจริงๆว่า จะสมบูรณ์เมื่อไหร่ ก็ต้องตอบตามตรงว่า เมื่อบรรลุโสดาบัน

ดังนั้น หากคุณพยายามทำทุกอย่าง จะนั่งสมาธิ จะอ่านหนังสือ จะปลีกวิเวก จะ ลด ละ
เลิก ด้วยการสร้างบท สร้างแผน แล้วกระทำด้วยวินัยเคร่งครัดอย่างไร ศีล5 ก็บริบูรณ์ไม่
ได้หาก ยังไม่เข้าสู่ภูมิโสดาบัน

ดูอย่างพระเจ้าจรรกพรรดิในพระไตรปิฏก มีมากมาย ทีเหาะไปทำลายปราสาท นี่ขนาดมี
เจโตวิมุตติถึงขั้นเหาะได้ แต่ดูสิ เหาะไปเพื่อทำลายปราสาทเขา ดังนั้น อย่าไปสำคัญ
ผิดว่า มีฌาณอย่างอุกฤติชนิดเหาะเหินเดินอากาศ มุดน้ำมุดดิน ทายใจได้ ระลึกชาติได้
แล้วหลงคิดว่า ศีลบริสุทธิแล้ว นั้นโดนมันหลอกเอา

 

ขอตอบเจ้าของกระทู้ดังนี้ครับ

หากคุณไม่มีศีลสมบูรณ์ดังกล่าว คุณยิ่งต้องมาฝึกกรรมฐานครับ เพราะเมื่อมาฝึกกรรมฐานแล้ว คุณจะค่อยๆ กลายเป็นคนที่มีศีลสมบูรณ์ขึ้นเรื่อยๆ ได้ หรืออย่างน้อยด้วยกฏระเบียบของการฝึกกรรมฐาน ก็จะเป็นตัวบังคับให้คุณลด ละ เลิกการผิดศีลไม่มากก็น้อย ไม่เช่นนั้นแล้วคุณก็จะไม่ก้าวหน้าในกรรมฐานแบบพุทธศาสนา อันเป็นแบบสัมมาทิฐิได้ ดูตัวอย่างจาก องค์คุลีมาร ก็ได้ครับ

แต่ถ้าหากคุณอยากจะฝึกกรรมฐานในพุทธศาสนา เช่น มโนมยิทธิ กสิณ อภิญญา เป็นต้น โดยที่คุณยังคงต้องการทำผิดศีลได้ หรือยังทำไม่ดีควบคู่ไปอยู่ไปด้วยอย่างนี้คุณก็จะไม่มีทางก้าวหน้าสำเร็จกรรมฐานได้ เพราะการก้าวหน้าในทางพุทธศาสนาเขาจะวัดกันที่ ศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาสมบูรณ์ครับ

ซึ่งหากคุณไม่มีศีล ทำเลวมากๆ ควบคู่ไปด้วย พอเวลาที่คุณฝึกปฏิบัติ คุณอาจจะต้องหยุดเสียกลางทาง เพราะขณะที่ฝึกนิวรณ์ต่างๆ ก็จะรบกวนจิตใจคุณ อาจจะถึงขั้นทำให้สติคุณแตกได้ รบกวนจนคุณฟุ้งซ่าน และบ้าได้ครับ

แต่ประเด็นนี้ก็มีข้อยกเว้นอย่างหนึ่งว่า คุณจะไปฝึกกรรมฐานในแนวเดรัจฉานวิชา ที่เป็นสมาธิแบบพวกนอกรีต ทางไสยศาสตร์ มนต์ดำอะไรทำนองนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งบางแขนงไม่จำเป็นต้องมีศีลเป็นพื้นฐาน ขอให้ทำจิตให้สงบลงไปชั่วขณะได้ก็เพียงพอ แต่จะทำได้จริงหรือไม่ประการใด ก็พิสูจน์ดูแล้วกันครับ ไม่ขอรับรอง

 

ศีลห้าไม่ครบ ฝึกได้ แต่เป็นมิจฉาฌาณ หรือ มิจฉาอภิญญา

แต่อาจฝึกยากสักหน่อย เพราะนิวรณ์มาก จิตมันขุ่น...

 

ศีล เป็นบทฐานให้เกิดสมาธิ สมาธิ เป็นบาทฐานให้เกิด ปัญญา......

 

ขอตอบง่ายๆครับ....ศิลห้าไม่ครบ..ก็อาราธนาศิลเดี๋ยวนั้นเลยครับ..อาราธนาง่ายๆเป็นภาษาไทยนี่แหละครับ..กล่าวดังนี้ครับ..
...พุทโธ ธัมโม สังโฆ ศิลข้อ1.ไม่ฆ่าสัตว์ ศิลข้อ2.ไม่ลักทรัพย์ ศิลข้อ3.ไม่ประพฤติผิดในกาม ศิลข้อ4.ไม่พูดโกหก ศิลข้อ5.ไม่ดื่มสุราและของมึนเมา บัดนี้ข้าพเจ้าเป็นผู้มีศิลแล้ว บัดนี้ข้าพเจ้าตั้งใจรักษาศิลแล้ว ด้วยอำนาจศิลนี้...(อธิษฐานอะไรก็ว่าไป)...
หลังจากที่ท่านกล่าวจบแล้ว..ถือได้ว่าท่านเป็นผู้มีศิลห้าครบถ้วนแล้ว..จงตั้งใจรักษาไว้ให้ครบถ้วน หากพลั้งเผลอผิดพลาดก็อาราธนาใหม่ครับ..ง่ายๆแค่นี้เองครับ..หากเราอาราธนาศิลก่อนนอนหลับ..นั่นหมายถึงว่าขณะที่เราหลับจนถึงรุ่งเช้าเราเป็นผู้มีศิลห้าครบถ้วน..หากไหลตายในขณะนั้นบุญกุศลจะส่งท่านไปสู่สุคติแน่นอนครับ..
..เคล็ดลับคือทำเรื่องยากๆ ให้เป็นเรื่องง่ายๆนะครับ..อย่าไปทำอะไรให้มันลำบากยากเย็น อะไรที่ขั้นตอนเยอะแยะก็ตัดๆมันออกเสียบ้าง..อย่าไปทำเหมือนด๊อกเตอร์ปลูกผักนะครับ..ขั้นตอนมันโอเวอร์มาก...555 ชีวิตมันวุ่นวายวายทุกวันนี้ก็เพราะ..คนเราไปทำเรื่องง่ายๆให้มันยุ่งยากนี่เองครับ...ขอให้เจริญในธรรมครับ..สาธุ

 

สาธุครับ

-มหาโมทนากับกูศลจิตทุกท่าน ขอให้สำเร็จตามที่ปรารถนาครัย

-มาชอบตรงที่ทำเรื่องยากให้ง่ายนี่แหละ ดีจริงๆครับ

สาธุ

 

ความคิดเห็นผมนะครับ
ขายค้าหมู, ปลาที่จำเป็นต้องฆ่าด้วยตัวเอง ผมว่านั่นคืออาชีพ แต่เจือด้วยบาป แต่ประโยชน์ด้านบุญก้อมีนะครับ ไม่ใช่บาปซะที่เดียว เพราะ เราเป็นผู้หาอาหารให้กับคนได้กินดีอยู่ดี เราเป็นผู้นำเงินที่ได้มาเลี้ยงดูครอบครัว มันก้อคือบุญชนิดหนึ่ง แต่ถ้าเปลี่ยนได้ก้อเปลี่ยน หากเปลี่ยนไม่ได้ก้อต้องทำตามหน้าที่ ของพ่อค้า

เคยมีพระท่านแนะนำไว้ว่า หากถือไม่ได้ทั้งวัน ก้อให้แบ่งถือเป็นช่วง ๆ ในแต่ละวัน เช่น วันนี้ขอตั้งใจถือศีลให้สมบูรณ์ ตั้งแต่ 6 เช้า ถึงเที่ยง หรือ ช่วงก่อนนอน ประมาณนั้น... ขอให้เริ่มที่ความตั้งใจ ก่อน ที่เหลือ ๆ ค่อย ๆ ถยอยไป

ส่วนเรื่องศีลนั่น จะบริสุทธิ์ (ในทางปฏิบัติ) นั่นจะสมบูรณ์หรือไม่ ก้อขึ้นอยู่กับใจเรา...ตั้งใจจะรักษาแค่ไหน

อดีตคืออดีต เพียงแค่ 1 วินาทีที่ผ่านไปมันคืออดีต
เริ่มชีวิตใหม่ เริ่มคิดใหม่ ณ วินาทีใหม่ ณ ปัจจุบัน

ณ ปัจจุบันเป็นคนบาป อย่างที่ว่าหรือเปล่า ทำบาปเหมือนในอดีต อย่างที่ว่าหรือเปล่า

....ศีล ครบเพียงแค่ตั้งใจเพียงแค่ชั่ววินาทีเดียวได้ ศีลทำให้เรามีสติ
เมื่อมีสติก้อ สามารถหาต้นสาย ปลายเหตุ ของผลที่เกิดขึ้นกับเราตอนนี้ได
เมื่อเห็นแล้ว แก้ปัญหา ณ ผลปัจจุบันที่เกิด เขาใจว่าเพียงพอแล้ว ที่เหลือรอผล...

ผลอื่น ๆ ในเหตุในอดีต ที่เราทำนั้น ก้อต้องยอมรับ เพราะสิ่งเหล่านั้น มันเป็นเหตุ เป็นการกระทำที่เราได้กระทำ ได้ตัดสินใจ ที่จะทำมันลงไปเอง...

หากเอาใจไปยึดติดในอดีต มันก้อปวดร้าวกับความทุกข์ในอดีตที่มันผ่านไปแล้ว
เมื่อคิดดี คิดให้เป็นสุข มันก้อได้ผลของความคิดที่เป็นสุขนั้น....ไม่มีอะไรมาขวางได้

 

ตอบตามคุณ siratsapon ครับ

ตอนแรก ผมก็ฝึกบ้าง ผิดศีลบ้าง คือว่า นั่งจับลมหายใจ วันสองวัน วันที่สามเจอเพื่อนก็ชวนกินเหล้า บลาๆๆ

ตอนนี้ จิตใจมันเปลี่ยนไป คือว่า ใครมาชวนกินเหล้า ผมจะหาทางหลีกเลี่ยง อยากจับลมหายใจ

เลยได้ความว่า


ตอนเริ่มฝึก ศีลคุณไม่ครบแรกๆอาจจะทำให้รวบรวมกำลังใจยากครับ พอซักพักหนึ่งคุณทำไปเรื่อยๆ วันละ 5 นาที 10 นาที พอเริ่มมีบุญมาหนุน บุญก็เหมือนกับน้ำพอน้ำเริ่มหยด ทีละหยดจนเต็มตุ่ม คุณก็ไม่อยากจะทำผิดหรือออกนอกกรอบของศีล5 อะไรที่ผิดศีลคุณจะไม่อยากทำ ใครจะว่าอย่างไรคุณจะไม่สนใจ พ่อแม่จะว่าไม่ช่วยทำมาหากินคุณก็จะวางเฉยเพราะว่าสิ่งที่ทำไปมันผิดศีล ถ้าเป็นสิ่งที่ผิดกรอบของศีล 5 คุณจะไม่ทำเด็ดขาด ในเมื่อจำเป็นต้องทำ สิ่งที่คุณได้มา หมายถึงฌาณสมาบัติ ก็จะเสื่อมลงทีละน้อย เมื่อคุณผิดศีลไปแล้ว จะเริ่มทำฌาณสมาบัติใหม่ต้องรวบรวมกำลังใจสูงมาก แล้วคุณก็จะสังเกตุได้เองคือว่า ถ้าไม่ผิดศีล อารมณ์จิตจะแจ่มใสรวบรวมกำลังใจง่าย นึกปุ๊บมาเลยแต่ว่า ถ้าผิดศีล อารมณ์จิตจะขุ่นมัว ใช้เวลา ในการรวบรวมกำลังใจนาน บางที ผิดศีลซ้ำๆ ต้องการทำสมาธิใหม่ วันนั้นอาจจะไม่ได้เรื่องอะไรเลยก็ได้ ดังนั้น เมื่อคุณเข้าถึงส่วนหนึ่งของพระพุทธศาสนา ใจคุณจะพาคุณไปในสิ่งที่ถูกที่ควรเอง แล้วบุญส่วนไหนที่ยังไม่ครบ ใจคุณจะพาให้คุณไปทำบุญในส่วนนั้นเอง

ปล.ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ เกิดจากการคิดไคร่ครวญ เรื่องการปฏิบัติของตัวเอง

 

ขอขอบคุณที่ทุกคนแนะนำผม มาครับ ผมจะค่อยๆทำวันละนิดๆ อนุโมทนาบุญกับทุกคนครับ

 

วิธีอาราธนาศีล อย่างนี้ ผมเคยศึกษามาจาก ธรรมสถาน มช ....ไม่รู้ที่เดียวกันไม.....

 

ผมเห็นด้วยกับหลายๆท่านนะครับ อย่าไปข้องกับข้อจำกัด ให้พิจาณาโดยปัญญาว่าที่ทำไปจิตหลงไหม ถ้าหากว่าทำไปแล้วไม่สบายใจ เพราะที่ทำเป็นความจำเป็น หากว่าเลิกทำได้ก็เลิกทำ หากเลิกไม่ได้เพราะเป็นหน้าที่การงานก็ คิดอย่างงี้ครับว่าจิตที่ทำกรรมไม่ดีในอดีตเป็นจิตคนละดวงกับการที่คุณสำนึกผิด ณ ตอนนี้ เห็นไหมว่าตอนนี้คุณเป็นคนดี ตระหนักได้ถึงความผิดความถูก ตอนนี้คุณประเสริฐแล้ว เหมาะกับการเจริญกุศลแล้ว ส่วนครูบาอาจารญ์ที่พ้นโลกิยวิสัยเรื่องที่ผ่านมาท่านไม่ใส่ใจหรอกนะครับ เพราะท่านรู้อยู่ว่าคุณนะเป็นพวกที่ยังมีอวิชชาคลุมอยู่ หลงอยู่ เหมือนพวกตาบอด มีแต่ท่านจะช่วยส่งเสริม ช่วยบอกทางครับ อย่าไปคิดมากคนฟุ้งซ่าน หัดมีสติอยู่กับความรู้เนื้อรู้ตัวครับ

 

รู้จักอารมณ์ที่มีความสุขเบิกบาน เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อาการทั้งหลายออกจากอารมณ์ใจแบบนี้ทั้ง กาย วาจา ใจ ล้วนแต่เป็นบุญกุศลทั้งสิ้น เป็นเครื่องอยู่แห่ง ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ต้องกังวลคอยรักษาศีล รักษาใจไว้อันเป็นกุศลมีความสุขนี้แล้วจะเห็นว่าสิ่งภายนอกไม่มีค่าเท่ากับใจดวงนี้

สุขสงบก็ที่ใจดวงนี้ เบียดเบียนผู้อื่นและตัวเองก็ออกจากใจดวงนี้ <!-- google_ad_section_end -->

รู้จักความสุขและใจที่มีความสุขนี้สิ่งที่ออกไปจากใจดวงนี้ก็คือการแบ่งปันความสุขแก่ผู้อื่น