โลกแห่งจิตนาการ

เรื่องมีอยู่ว่า ทุกคนคงรู้จักการจิตนาการดีอยู่แล้ว
และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย การจิตนาการของผม
อาจจะแปลกประหลาดไปซักหน่อยนะครับ
เริ่มจากสามารถระลึกภาพเหตุการณ์ต่างๆๆได้
ให้ปรากฏออกมาเป็นรูป เหมือนมองเห็นด้วยตาปล่าว
บ้างครั้งพูดถึงคนไม่รู้จัก ก็สามารถจิตนาการหน้าคนนั้นขึ้นมาได้
แต่ไม่รู้จะถูกหรือปล่าว 555+ หลังจากนั้นก็ชอบจิตนาการเรื่อยๆ
จนสามารถ สร้างภาพเคลื่อนไหว เหมือนเหตุการณ์นั้นกำลังเกิดขึ้น
ว้าวชั่งสนุกจริงๆๆ แต่ก็คงทำไปเรื่อยๆๆ จนถึงขนาดขั้นว่า
จิตนาการสามารถเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นได้จริงๆ
หรือเข้าสู่โลกแห่งการจิตนาการ เหลือเชื่อจริงๆแต่ก็เป็นได้แล้ว
ก่อนจะเข้าสู่โลกแห่งการจิตนาการ นั้นง่ายแบบเหลือเชื่อจริงๆๆครับ
แค่ผมหลับตา(แอบอู้งาน)แล้วก็เริ่มจิตนาการถึงสิ่งที่ต้องการจะเห็น
ตอนแรกจะเป็นภาพ เหมือนคุณแค่ดูภาพนิ่ง สักพักมันจะเคลือนไหว
ตอนนี้แหละโลกแห่งกายภาพเริ่มจะไม่รู้สึกจางหาไป
แต่ยังคุณยังรับรู้ได้โดย ได้ยินเสียง การเคลื่อนไหวที่รอบตัวคุณ
แต่ผมแค่ไม่สนใจเท่านั้นเอง หลังจากนั้นไม่นาน
ผมก็จะเข้าสู่โลกแห่งการจิตการแบบแท้จริง เพราะว่าเหมือนผม
ได้ไปปรากฏตัวอีกสถานที่หนึ่ง ร่างกายก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆๆ
จนมิอาจแยกได้โลกแห่งความจริงหรือจิตนาการ
แต่ผมทำเพื่ออะไรเหรอ ในจิตนาการคุณสามารถทำอะไรก็ได้ดั่งใจ
นึกต้องการ สิ่งนั้นก็โผล่มา ชั่งมหัศจรรย์จริงๆๆเลยนะเนี้ย
แต่เวลาจะออกจากจิตนาการ ก็แค่นึกถึงร่ายกาย
โลกแห่งการจิตนาการก็จะหายไปทันที บ้างครั้งผมอยู่ในจิตนาการ
ได้ยินเสียงมือถือดัง ผมยังนั่งนึกในโลกจิตนาการเลยว่าจะรับดีมั้ย
แต่แล้วก็รับ ผมก็เลยอยากทราบว่า
- -ยังปกติดีหรือปล่าว หรืออาจจะมีใครเป็นมากหรือน้อยกว่าผม
ก็ช่วยแนะนำตัวก็ยังดีนะครับ ขอบคุณครับ
ป.ล.เชิญออกความเห็นเต็มที่เลยนะครับ

 

จิตเป็นผู้สร้าง เป็นผู้จินตนาการ
จิตที่ฝึกฝนมาดี โดยเฉพาะฝั่ง รูปฌาณ ก็จะเก่งด้านสร้างรูปธรรม
จิตที่ฝึกฝนมาดี ด้านอรูปฌาณ ก็จะเก่งด้านสร้างนามธรรม
การสร้างรูปธรรมและสร้างนามธรรม มีตั้งแต่หยาบไปจนละเอียด
ยิ้งสร้างก็ยิ่งบานออก ขยายออก ส่งออกมีตอบสนองกลับมายิ่งสมจริง
เหมือนเล่นกับเงา แต่เป็นเงาที่เรารู้สึกสมจริงเพราะมันจับต้องได้ด้วยตัวเรา
เหมือนเงาที่เปลี่ยนเป็นความจริง ภาษาพระท่านว่าสุดยอดความหลอกลวงเป็นมายาหลอกให้เราหลง
คือมายาที่เสมือนจริง เหมือนเกมออนไลน์ มีสองโลกคือโลกเกมและโลกความจริง
มันตอบสนองสมจริง เรื่องในเกม ก็ลากออกมาชกต่อย ยิงกัน แทงกัน ที่นอกเกมได้
คล้ายๆแบบนั้น ถ้าขาดสติแยกแยะไม่ออก มีสิทธิเสียทีให้โจรได้ ตราบใดที่ยังมีสติ
แยกแยะโลกความจริงกับโลกจินตนาการได้ เราก็ถือว่ามีสติสัมปชัญญะดีอยู่ แต่ถ้า
ถูกโลกจินตนาการครอบงำจนสูญเสียความรู้สึกตัว ก็จะหลงไปได้ง่ายๆ เพราะมันจะสมจริงมากๆ

 

ดีเเล้ว ดีเเล้ว

 

ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งครับที่ชอบอยู่กับโลกแห่งจินตนาการมันคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ไม่สามารถได้รับจากชีวิตจริง แต่ผมก็ไม่ได้สามารถสัมผัสโลกแห่งจินตนาการได้ลึกซึ้งเหมือนคุณหรอกน่ะครับ คุณโชคดีจังที่สามารถทำอย่างนั้นได้ ยินดีด้วยน่ะครับ

 

เอาแต่พอดีพอดีนะท่าน ไอ้ที่เห็นๆเดินยิ้มอยู่คนเดียว คุยคนเดียว ก็เริ่มประมาณนี้แหละท่าน
นี่ไม่ได้มุขนา ห่วงจริงๆ พอจิตนาการมากๆมันจะกลืนโลกแห่งความจริงไปจนหลุดเพี้ยนไปหรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ

 

สวัสดีญาติธรรมทุกท่านครับ ขอแนะนำตัว ต้วเองครับพึ่งเป็นสมาชิกใหม่ ขออนุโมทนาบทความที่มีประโยชน์ทุกข้อความครับผม<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message -->

 

แต่มีบางสิ่งที่จิตนาการอาจทำไม่ได้
คือตอนนั้นผม สร้างเหตุการณ์ ว่าผมนั่งเล่นเกมส์
สมจริงมากๆๆคิดให้ใครมานั่งใกล้ๆๆมันก็โผล่ออกมา
สักพักเล่นเกมส์ ออดิชั่น เกมส์นี้ผมเล่นไม่เป็นครับ
จิตนาการสร้างมันขึ้นมาได้ แต่เล่นมันไม่เป็นครับ
แต่แล้วก็มีเด็กคนหนึ่งรู้จักมันเล่นเป็น มันเดินมาสอนผมเฉยเลย(คนรู้จัก)
เหอๆๆทำไปได้เนอะ จิตนาการตูก็ทำเอง เกมส์ตูก็นึกมาเอง
แต่ทำมั้ย ตูนึกให้ตัวเองเล่นไม่เป็นว่ะ มีแต่จิตนาการแต่ไม่มีรู้
ก็เลยไม่สามารถทำได้ ในจิตนาการสามารถเรียกใครก็ได้ที่เราต้องการเจอ
สนุกมาก ในโลกจิตนาการในความคิดผมนะ ความคิดจะกลายมาเป็นร่างกาย
ร่างกายก็จะเป็นโลกที่ผมอยู่ในนั้น แต่ความต่างระหว่างโลกจริงกับจิตนาการนั้น
ดูออกง่ายมา เพราะสิ่งที่อยู่ในจิตนาการจะสวยยิ่งกว่าในนิยายเสียอีก
ถ้าใครนึกไม่ออกว่าเวลาอยู่ในโลกจิตนาการเป็นยังไง
โลกแห่งจิตนาการที่ผมอยู่นั้น มุมมอง 360องศาครับ ตัวผมเองเป็นจุดศูนย์กลาง^^

 

ก็นะ...จิตมันรู้เท่าที่มันรู้ บางอย่างนอกเหนือจากสิ่งที่มันรู้ มันก็ใบ้กินเหมือนกัน!!!
สิ่งนั้นเรียกว่า อวิชชาความรู้ มั้ง
แต่ปัญญารู้มันอีกแบบหนึ่ง มันรู้ของมันเองว่าต้องทำไงต่อไป อันนั้นน่ะ ถึงเรียกว่าวิชชา
ปัญญารู้เป็นอนัตตา บังคับไม่ได้ สั่งให้มันรู้เกินกว่าที่ปัญญามันมีไม่ได้ ประมาณนั้น

ปัญญาของจิตได้จากการเจริญสติปัฏฐานสี่ เรียกว่าวิปัสนากรรมฐาน

ความฉลาดของจิตได้จากการเจริญสมาธิรูปฌาณ อรูปฌาณ สร้างเก่ง จินตนาการเก่ง
เหนี่ยวนำดึงดูดให้สิ่งอื่นตอบสนองที่เราจินตนาการไว้ จะว่าไปก็คล้ายๆพวกเทวดาชั้นปรนิมวัตสวตี
ที่แค่คิดก็มีเทวดาชั้นนิมานรดีเนรมิตให้ มีฝ่ายดีไซด์คิดสร้างสรรค์ กะอีกฝ่ายทำความคิดให้เป็นจริง
แปลกดีเนอะ อันนี้มั่วเอานะ อ่านจากคัมภีร์มามันคล้ายๆกัน
แต่คงไม่เหมือนกันหรอก เพราะเหตุปัจจัยมันต่างกัน

เป็นความเข้าใจส่วนตัวนะ ไม่รู้ว่า รู้ถูกหรือรู้ผิด
แบบเรานี่ก็เป็นจินตนาการอีกแบบหนึ่งนะ ไม่รู้เรียกว่าอะไร แบบว่าแต่งเรื่องเก่ง แต่งนิยายเก่ง โม้เก่ง อิอิ
ถ้าเป็นปัญญารู้ นะ มันต้องรู้แจ้ง รู้ชัด แล้วรู้ว่าไม่มั่ว รู้ถูก รู้ด้วยตัวเองเรยว่าถูก
แบบพระพุทธองค์น่ะ ถึงเรียกว่ามีปัญญาญาณหยั่งรู้จริง ไม่มีประมาณ
ส่วนอย่างเรานี่เรียกว่าปัญญารู้เพราะอ่านมา ไม่ได้รู้เอง มันก็เลยรู้ว่ายังไม่รู้แจ้งด้วยตัวเอง รู้แต่ไม่ชัวร์

 

ผมเคยเรียนวิชา จิตวิทยา พฤติกรรมองค์กร

เท่าที่รู้มา จิตนาการเป็นสิ่งที่ดี

แต่ถ้าจิตนาการบ่อยๆ แบบว่า อยุ่เฉยๆไม่ได้เลย ไม่มีสมาธิ ว่างเป็นต้องจิตนาการ

แบบนี้ไม่ดีแน่ เป็นบ้าเอาได้นะ


ผมก็ชอบจิตนาการเหมือนกันนะ ช่วยทำให้สบายใจ ผมเป็นคนคิดมาก อ่ะ

 

ในหลักการวิทยาศาสตร์ทุกสิ่งมีตัวตน
การจิตตนาการก็นับได้ว่าเป็นอีกมิติหนึ่งที่มีมันจริงในมิตินั้น แต่เราจะไปยังมิตินั้นได้ยังไง

ที่มา UniverseSpy

 

ถ้าอยู่แบบนั้นได้ก็ดีสิครับ ^^