รัก

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3157433", true); </SCRIPT>
สมาชิก

มารแพ้ เพราะแกะน้อย ...... ลุยฤทธิ์ร้อย ทะลวงใจ
ร้อง..แบ๊...เพราะทรามวัย ...... พี่พรานไพร เพิ่งพบพาน
เพลินวาน ยังจำได้ ...... พี่พรานร่าย ไร้นงคราญ
มิฝัน มิช้านาน ...... ไร้เพื่อนมาร ลานลนไป

มารแพ้ รักแท้พราน.....เมตตาบาน ห่อหุ้มใจ
ร้องรัก ทักแกะไป.....ก้องทรวงใน ดวงใจนาง
เพลิดเพลิน เพราะนงคราญ.....ไม่รำคาญ ขึ้งขัดขวาง
ฝันไฝ่ ละเมอคราง.....นุชน้องนาง นั่งกลางใจ

........................................................

แบ๊..แบ๊...ลูกแกะน้อย ..... งามหยดย้อย น้องยาใจ
เสียงร้องลำพองใน ...... คล้ายเสียงใคร ใช่เสียงพราน
น้องน้อยแกะอยากรู้ ...... แวะเหลือบดู ใยร้องนาน
ล้นรักจนลนลาน ...... พิษประหาร อยู่ภายใน

รักแท้ แด่แกะน้อย.....ยิ้มหยาดย้อย สะกดใจ
เพ่งพาด ครั้งคราใด.....กลองหัวใจ ลั่นละลาน
นุชน้อง เสนาะทั่ว.....กลองระรัว หัวใจพราน
เสนาะเสียง เรียงคำหวาน.....สำเนียงพราน ประจานใจ

 

ใจชายมักไม่นิ่งดุจสายน้ำที่พริ้วไหว
ใจชายไม่แน่นอนดุจน้ำกลอกบนใบบอน
ใจชายไม่หนักแน่นเจอสาวงามก็ไหลหลง
ใจชายที่รักแท้มีน้อยจริงที่ผ่านมา

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->to2504<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3157812", true); </SCRIPT>
สมาชิก (เปลี่ยนสีชื่อให้... จะได้ดูเท่ห์ๆหน่อย)

รักนี้หรือคืออะไรใครรู้บ้าง
คือแนวทางสร้างคิดให้พิศวง
หลงงมงายว่ารักนั้นมั่นคง
จะยืนยงอยู่ได้ไม่วายวัน

รักนี้ คืออะไร เราใคร่บอก
แยกให้ออก ความรัก และความหลง
พินิจเห็น ด้วยปัญญา เป็นมั่นคง
รักอยู่คง หลงแค่หวาน ไม่นานวัน

.................................................

หรือรักคือเยื่อใยให้พันผูก
ทางที่ถูกของรักสิ่งใดหนอ
รักให้เขาแล้วเรานั้นเฝ้ารอ
ความรักหนอเจ็บช้ำระกำทรวง

รักมักสร้าง เยื่อใย ไฝ่พันผูก
คนเขลาผูก ล่ามใจ ไม่สงสัย
หากยังรอ ความรัก มักทุกข์ใจ
สำเหนียกไว้ นั่นหลงใหล ใช่รักจริง

...............................................

หากว่ามีทางที่สิ้นเยื่อใย
เจ็บช้ำใจที่ทนได้เปิดเผย
จะรีบตัดเยื่อใยไม่ละเลย
อนัตตานั้นเลยทางที่ดี

คนอกหัก รำพันพี้ หนีความรัก
จงเร่งขับ ความเข้าใจ โมหะหลง
รักยึดไว้ ตัดเพียงหลง ให้สิ้นลง
แล้วจุ่งค่อย รณรงค์ คงในธรรม

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->lamb of god<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3157971", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ใจชายมักไม่นิ่งดุจสายน้ำที่พริ้วไหว
ใจชายไม่แน่นอนดุจน้ำกลอกบนใบบอน
ใจชายไม่หนักแน่นเจอสาวงามก็ไหลหลง
ใจชายที่รักแท้มีน้อยจริงที่ผ่านมา

ใจชายชาติ นิ่งองอาจ ดั่งจอมสิงห์
ใจชายนิ่ง ไม่มีกลิ้ง ชิ่งซ้ายขวา
ใจชายเบา ไม่หลงเมา ในมายา
ใจกล่าวว่า ลืมของปลอม ลองของจริง

 

​

​

​

​

​

​

​

เห็นสาย เลือดไทย​

ในสายตาบอกสายสัมพันธ์

รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย

จะเกิดภาคไหนก็ ไทยด้วยกัน

เชื้อสายประเพณีไม่มีกัด กั้น

เกิดใต้ธงไทยนั้นปวงชนทุกคนคือ ไทย

ทะเลแสนงาม ในน้ำมีปลา

พืชพันธุ์เกลื่อนตาตามไร่นารวงทองไสว

สินทรัพย์มีเกลื่อนกล่น

บรรพชนให้ไว้เราลูกหลานไทยจงร่วมใจรักษาให้มั่น

รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย

จะเกิดภาคไหนก็ไทยด้วยกัน

เชื้อสายประเพณีไม่มีกัดกั้น

เกิดใต้ธงไทยนั้นปวงชนทุกคนคือไทย

รักกันไว้เถิด รักกันไว้เถิด รักกันไว้เถิด

แหลมทองโสภาด้วยบารมี

ปกเกล้าเราไทยนี้ร่มเย็นเป็นศรีผ่องใส

ใครคิดบังอาจหมิ่นถิ่นทององค์ไธ้

เราพร้อมพลีใจป้องหมู่ไทยและองค์ราชันย์

รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย

จะเกิดภาคไหนก็ไทยด้วยกัน

เชื้อสายประเพณีไม่มีกัดกั้น

เกิดใต้ธงไทยนั้นปวงชนทุกคนคือไทย

จะเกิดชาติไหนก็ไทยด้วยกัน

เชื้อสายประเพ ณณีไม่มีกัดกั้น

เกิดใต้ธงไทยนั้น ปวงชนทุกคนคือไทย

อยากให้คนไทยทุกคนร้องเพลงนี้ด้วยหัวใจ

ที่รักชาติโดยไม่ต้องแบ่งฝักแบ่งฝ่าย

ขอให้คนไทยรักกันเหมือนเดิมทีเถอะครับ , ค่ะ
.......................................................................
ขอบพระคุณแหล่งที่มา

สกู๊ป รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย - คลิปแมส

 

to2504<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3158505", true); </SCRIPT>
สมาชิก


อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก.....เมตตามากรักแท้มิจางหาย
ความเจ็บปวดใดใดจงมะลาย.....เลือนลางคลายด้วยฤทธิ์จิตเมตตา

.....................................................................

อันอาวุธวิชชาศาสตราวุธ.....ปัญญายุทธทรงอำนาจปรารถนา
แม้นมารบันดาลใจใช้มายา.....ด้วยปัญญาอาวุธวิมุติใจ

.....................................................................

“แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน”​

ใคร่กล่าวว่าน่าฉงนในใจมนุษย์.....มันโง่งุดมุดหลงหลุดลงเหว
สร้างเงื่อนไขเป็นเถาวัลย์ขยันเลว.....ดั่งเอาเปลวความเขลามาเผาตน​

เพียงมีรักเมตตาประมาณมาก.....ดั่งเป็นรากรัดใจไม่ใหลล้น
พิศดูเช่นเห็นใครไม่ต่างตน.....ปัญญาพ่นเปลวเขลาเบาดับไป​

๏ รักด้วยรักมักมีที่ขื่นขม
รักสู่สมมักตรมใจในภายหลัง
รักสองใจคลิ้กกันได้ใช่จีรัง
รักไม่ฟังเสียงใจย่างต่างทำนอง​

รักด้วยหลงมักมีที่ขื่นขม
เพราะลุ่มหลงมักตรมใจในภายหลัง
เรื่องคู่ใจมากกว่ารักคือผูกพัน
โคถึกนั้นมิฟังใครใหลอารมณ์​

........................................​

รักหากรักหากหมายเผื่อไว้รัก
รักเอื้อรักรักไม่ใช่แค่คนสอง
รักเป็นรักสัมพันธ์ผูกแค่สมปอง
รักทดลองอาจต้องหมองทั้งสองใจ ๛​

รักคือรักหากยังหมายหาใช่รัก
รักเอื้อรักทั้งโลกเป็นเช่นสวรรค์
รักเยี่ยงมนุษย์แค่หยุดอยู่ไม่จีรัง
รักแท้จริงสร้างสวรรค์วิมานดิน​

............................................​

ใจของเรา เป็นของเรา เราเจ้าของ
รักเรียกร้อง ถ่ายให้ไป ไม่หน่ายแหนง
ไม่ลังเล ไม่สงสัย ไม่ระแวง
ไม่เคลือบแคลง ริครอบครอง ผยองตน​

รักเพราะรัก มิได้รัก เพราะใครเด่น
เพราะรักเป็น จึงเห็นโลก สีสดใส
ใครไม่รับ รักจากเรา ไม่สนใจ
กูจะรัก จะทำไม ใจของกู​

ใจรักเรา ดั่งขุนเขา มิเบียดแบ่ง
กระแสรัก นุ่มนิ่งแรง มิขาดหาย
ยกระดับ ปรับจิตใจ ให้สบาย
ไม่วุ่นวาย แบ่งบิใจ ให้วกวน​

​

............................................​

รักกับหลงมันแยกไม่ยากหรอกท่าน... ถ้าท่านมีประสบการณ์และสติปัญญา​

เมื่อความหลงกำเริบ
เริ่มตั้งความหวังต่างๆในคนที่ท่านรัก
เริ่มปรารถนาให้คนที่ท่านรักบำเรอบำรุงสิ่งต่างๆให้
เริ่มเจ้ากี้เจ้าการกับคนที่ท่านรักว่าต้องอย่างนั้นอย่างนี้
อยากให้คนที่ท่านรักตอบสนองความต้องการต่างๆของตัวท่าน
นั่นแหละท่าน... จิตโมหะของมารแท้เทียว​

รักแท้ รักเมตตา
มิได้เป็นอย่างโมหะรัก
สวนทางกลับกัน
คิดแต่จักให้ มีแต่ปรารถนาจักบำรุงบำเรอความสุขสบายใจให้คนที่รัก
อยู่กับเราแล้วทำให้เขามีความสุขได้... ก็ประเสริฐ
ละจากเราไปแล้วเขามีความสุขสบายใจ... เราก็สุขสบายใจด้วยเช่นกัน
มีแต่คิดให้ ไม่คิดครอบครอง​

ถ้าท่านยังแยกรักแท้และรักเทียมไม่ออก
ก็อย่ากล่าวอะไรที่เป็นบริบทของปรมัตถธรรมเลยท่าน​

เรื่องความปลงและคนปลง
มันต้องเข้าใจจริงๆก่อนถึงปลงได้จริง
ถ้ายังไม่เข้าใจ... แล้วจะเอาสติปัญญาที่ไหนไปปลงลงได้
ที่ทำได้ก็แค่ไม่คิดคำนึงระลึกถึง
เปรียบเช่นไม่เข้าใจปัญหา... ท่านจะแก้ปัญหาได้อย่างไรกระบวนไหนกัน
ปลงในลักษณะที่ท่านกล่าวถึง... มันเป็นลักษณะของบุคคลเขลาทั่วไปที่เพียงแค่ละทิ้งปัญหาและหรือตัดปัญหาทิ้งไป
แล้วก็หลอกตัวเองว่าปลงได้ ทั้งที่ไม่รู้เท่าทันความเป็นจริงของตนเอง
เมื่อเรื่องที่ยังไม่เข้าใจเรื่องเดิมที่เคยตัดทิ้งไป กำเริบขึ้นมาในความคิด ก็อาการและอารมณ์เดิมๆกลับมาอีก แล้วท่านก็ใช้วิธีหลอกตัวเองว่าปลงได้โดยการไม่คิดถึงมันอีก​

ค่อยๆศึกษานะท่านนะ... เรื่องรักแท้ รักเมตตา ในกระทู้นี้มีให้ท่านศึกษาพอสมควร
อายุบุคคลไม่ได้บ่งบอกถึงสติปัญญาหรอกนะ
เพราะถ้าผู้มีอายุเป็นผู้มีสติปัญญากันทุกคนแล้วไซร้... บ้านพักคนชราต่างๆก็คงเป็นสมาคมใหญ่ของเหล่ามหาบัณฑิตทีเดียว​

เราก็ว่าไปตามตัวอักษรตามกลอนของท่าน... มิได้ตัดสินกระไรในตัวท่าน​

<!-- google_ad_section_end -->

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->to2504<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3159091", true); </SCRIPT>
สมาชิก


รสชาติของการเสวนากันมันก็ต้องอย่างนี้แหละท่าน

ท่านไม่เริ่มไม่ชง... เราเองก็งงๆไม่รู้จะโพสอะไรเหมือนกัน

แต่งมาอีกท่าน... ชอบนะ ต่อไปจะได้ออกบัตรทองให้อ่ะ

แต่งกลอนเข้าโคลงฉันทลักษณ์บ่อยๆ มันจะช่วยบริหารสมองซีกขวาโดยตรงเลย
ชีวิตท่านก็จะห่างไกลจากอัลไซเมอร์... เพราะท่านบริหารใช้สมอง


เรื่องอายุ "พรานพิเศษ" ไม่ใส่ใจมากไปกว่าการให้เกียรติในเรื่องของอาวุโสตามสมควร
แต่ที่นับและใส่ใจจริง คืออายุของสติปัญญา

 

เวรแล้วตรู อายุตัวเยอะ แต่อายุสมอง มีจิีดเดว

 

catt7catt8rat_wting:z17(sing)

 

"แก่" ใครแก่ ใครพูดคำว่าแก่ หยาบคายที่สุด
อยู่ที่คิด คิดว่าแก่ก็แก่ อายุ 18 ถ้าคิดว่าแก่ก็แก่

แต่เราไม่แก่ เราเป็นวัยรุ่นตอนกลางกว่าจะหมดช่วงวัยรุ่นตอนกลางก็ต้อง 45 อีกนานเลย
เลย 45 ถึงจะเป็นวัยรุ่นตอนปลาย

สรุปว่า... ไม่ยอมแก่โว๊ย



พรานจิ๋วหายไปนานเลยนะ... ปล่อยให้พรานพิเศษคิดถึงอยู่หลายวันเทียว

พรานจิ๋วโง่ เป็นสหายกับ พรานพิเศษบ้า
เหมาะนัก... ทั้งโง่และบ้าเป็นเพื่อนกัน

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->to2504<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3160356", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เค้าว่าความสวยไม่จีรังยั่งยืน
เมื่อเข้าสู่วัยกลางคนมันก็ร่วงโรยรา
เมื่อเข้าวัยชรา มันก็แก่หนังยาน

ความสวย เพียรแต่งเข้า.....เช้าเย็นเจ้า รวยรูปทรัพย์
แต้มสี มณีประดับ.....ดูราวกับ เป็นองค์หญิง
เยื้องกาย เพริศพริ้งพราย.....จะริตฉาย สิเน่ห์สิง
พิศดู สีสวยสิ่ง.....เพียงเกลือกกลิ้ง ไม่จีรัง

ความงาม พอดีใจ.....สิเลิศร้าย อยู่จีรัง
แม้นสิ้น ชีวายัง.....กล่าวโจทก์จัน ในความงาม
งามคิด วาจาใจ.....เมตตาให้ รักทุกยาม
กรุณา ทั่วทุกคาม.....แม้นกาลผ่าน ยังตรึงใจ

 

สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3160442", true); </SCRIPT>
สมาชิก

สาวปีใหม่... เครื่องติดแล้วสิจ๊ะเธอว์
เริ่มมีลมหายของกวีแล้วสิท่า
รำพึงเป็นกลอนหรือยังล่ะจ๊ะ... ถ้าเริ่มรำพึงเป็นกลอน ก็แสดงว่าเข้าเลือดไปแล้ว 55555

ดีจ้ะ... เธอเป็นเครื่อง Time machine ที่มีชีวิตของพรานพิเศษแท้เทียว
หายใจอยู่เวลาปัจจุบัน แต่การกระทำของชาวกระทู้รักกลับไปเป็นเช่นอดีต
สิ้นหวังกับการมีกิจกรรมเช่นนี้ไป 10 ปีแล้ว... ไม่คิดว่าจะมีใครมาต่อกลอนกับเราได้เยี่ยงนี้อีก





อยากให้นักรักในกระทู้รักรับรู้ไว้ว่า ท่านๆทั้งหลายที่เข้ามาในกระทู้นี้ ทำให้เรามีความสุขความเพลิดเพลินมาก

 

สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3160442", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ครวญคราง ละเมอตื่น ...... มิขมขื่น ฝืนรอใคร
แม่นแล้ว แน่วแน่ใน ...... แกะน้อยใส ดวงใจนาง
นิ่มน้อง สุดวิเศษ ...... พรานหาเหตุ เร่งพยายาม
รักร้อน เมตตาลาม ...... กรุณาบาน กลางดวงใจ

เปิดเนตร ลืมตาตื่น.....สุขสดชื่น รื่นทรวงใน
ระลึก นิมิตรไป.....แกะน้อยใส ในอกพราน
น้องนุช สุดพิเศษ.....เกิดอาเพศ พิเศษพราน
รักแท้เมตตาบาน.....รอเคียงนาง กลางดวงใจ

..........................................................

หัวใจ เต้นระรัว ....... คล้ายดั่งกลัว เสียงครวญใคร
กลองน้อย เริ่มเคาะไป ....... จังหวะใด รู้ใจพราน
สำเนียงเริ่มเสนาะ ....... บรรเลงเพราะ รักกลางลาน
ป๊อก...ป๊อก...ล็อกใจพราน ..... เคาะนานนาน สะท้านไพร

เสียงใจ ลั่นระรัว.....มิได้กลัว กลับปลุกใจ
ร่ายกลอน คลอนสั่นไหว.....สู่ดวงใจ นางฟ้างาม
สำเนียง เรียงระบัด.....รึงร้อยรัด แกะใจงาม
ร่ายเป่า เฝ้าชิดตาม.....ติดตรึงนาง อยู่กลางไพร

 

เพ่พรานกั๊บ โง่ เซ่อ บ้า ขาดเซ่อคนนึงครับ
เหม่ยลี่จ๋า ลากอะไรแล้วยาวจ๊ะ คิดมากแย้วน้า ก๊ากๆๆ

 

พี่พรานพิเศษครับ...ถ้าน้องรักอิสระ ทำงัยอ่ะพี่...อิอิอิ
แวะมาทักทายครับ

 

สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทาย

 

tanaris19<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3161499", true); </SCRIPT>
สมาชิก

สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทาย

เด็กเส้นนี่มาเองเลยนี่หว่าเนี่ย

ยินดีต้อนรับ น้อง ต.ที่รักของพี่ อ.
เดี๋ยวออกบัตรทองให้เลยจ้ะ

ไปหัดแต่งกลอนมาด้วยนะที่รัก

ดีใจนะเนี่ย 55555

ไปชวนแม่มาเล่นกระทู้ด้วยดิ สมัคร User Name ให้แม่ใหม่ไปเลย
รับรองว่า จะได้ฮากันยกก๊วน

แต่งกลอนก็เพลิดเพลินไม่แพ้ลีลาศนะที่รัก

 

อ้างอิง:
<table width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border: 1px inset;"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พรานพิเศษ
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_3160442", true); </script>
สมาชิก

สาวปีใหม่... เครื่องติดแล้วสิจ๊ะเธอว์
เริ่มมีลมหายของกวีแล้วสิท่า
รำพึงเป็นกลอนหรือยังล่ะจ๊ะ... ถ้าเริ่มรำพึงเป็นกลอน ก็แสดงว่าเข้าเลือดไปแล้ว 55555

ดี จ้ะ... เธอเป็นคนเครื่อง Time machine ของพรานพิเศษแท้เทียว
หายใจอยู่เวลาปัจจุบัน แต่การกระทำของชาวกระทู้รักกลับไปเป็นเช่นอดีต
สิ้นหวังกับการมีกิจกรรมเช่นนี้ไป 10 ปีแล้ว... ไม่คิดว่าจะมีใครมาต่อกลอนกับเราได้เยี่ยงนี้อีก

</td> </tr> </tbody> </table>
รำพึง เป็นกลอนย้อน ...... เมียงมองค้อน ช้อนความไป
ทุกวัน นึกในใจ ...... แล้วทำไม ต้องแต่งกลอน
อดีต ตามกาลดู ...... เรียงร้อยปู รักปอน ปอน
เลิกร้าง เพราะนางงอน ...... ร้างแรมรอน ร้อนเลยลา


นางงอน เปรียบนางงาม ...... เคยรักตาม พระพายมา
นิยาย ย้อนเวลา ...... รักเลยคา ค้างคืนเคย
อดีต มิเคยหวล ...... ฤทธิ์พารวน รักพาเลย
พิษร้าง คงค้างเลย ...... รักเชย เชย ชักชวนพา


รำพัน เป็นกลอนแล้ว ...... รักแนว แนว รินำมา
เกือบล้ม ทับคนพา ...... ร้างวาจา รัก จริง จริง
เหตุนำ กรรมกำหนด ...... เลยปรากฎ รบความจริง
มอบรัก พักใจพิง ...... พบความจริง ย้อนเวลา......


ปัจจุบันกำหนด ...... นิยายบท ภพพรางตา
พบพักตร์ ชักนำพา ...... พร้อมเมตตา คณาใน
พ้องรัก พอดีหมด ...... นำตามบท ละครไป
เพียรน้อมธรรมนำใจ ...... พ้นบ่วงไกล ไปนิพพาน





ปล. ไม่เคยแต่งกลอนเหมือนกันคะ่ท่าน มาได้อย่างไร ยังงงๆ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->kenzoo<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3161215", true); </SCRIPT>
สมาชิก

พี่พรานพิเศษครับ...ถ้าน้องรักอิสระ ทำงัยอ่ะพี่...อิอิอิ
แวะมาทักทายครับ

ว่างๆ เฮียจะไปฉุดมาให้

แต่ตอนนี้ต้องทำใจก่อน... ภาระรับผิดชอบของลูกผู้ชายนั้นสำคัญนักไอ้น้องแก้ว และมันก็สำคัญกว่าอิสระด้วย