อาฬวกยักษ์

ถาม : แปลกดีครับ ผมเห็นที่ราชบุรีเขามีสร้างพระพุทธรูปปางโปรดยักษ์อะไรน่ะ องค์ใหญ่มากอยากสร้างด้วย ?

ตอบ : ปางโปรดอาฬวกยักษ์ใช่มั้ย อาฬวกยักษ์นี่เขาอยู่ที่เมืองอาฬวี คราวนี้ว่า พระเจ้าอาฬวีน่ะท่านเสด็จไปล่าสัตว์ เสร็จแล้วก็ล่วงล้ำเข้าไปในเขตพวกยักษ์ ยักษ์มันก็จะจับท่านกิน

ถาม : สมัยก่อนยักษ์มีจริงๆ หรือคะ ?

ตอบ : มีจริงๆ จ้ะ ยักษ์มันก็จะจับท่านกิน คราวนี้ท่านก็เลยบอกว่า ถ้ากินท่านมันก็จะอิ่มครั้งเดียว แต่ถ้าปล่อยท่านไปท่านเป็นพระมหากษัตริย์อยู่ ท่านจะส่งคนมาให้กินทุกวัน ตกลงมั้ย ยักษ์มันก็เออ จริง

เพราะว่าถ้ากินไปตอนนี้มันก็อิ่มทีเดียว แต่ถ้าปล่อยเขาไป กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำอยู่แล้ว มีความมั่นคงต่อสัจจะอยู่แล้ว ก็เท่ากับว่าได้กินอยู่ทุกวัน ก็ตกลงปล่อยไป พระเจ้าอาฬวีไปก็ทำตามสัญญา ส่งนักโทษประหารไปให้วันละคนวันละคนจนนักโทษประหารหมด พอนักโทษประหารหมด ท่านก็ส่งพวกนักโทษที่ไม่ถึงประหารไป จนกระทั่งนักโทษมันหมดคุก พอมันหมดคุกก็ใช้วิธีให้ไปจับเด็กๆ ส่งไปให้ยักษ์

คราวนี้พอจับเด็ก ชาวบ้านชาวเมืองก็แตกตื่นกันหมด ประเภทหอบลูกจูงหลานหนีไปปเมืองอื่นกันหมดเลย พอถึงวันนั้นมันฉุกเฉินขึ้นมา ก็เลยต้องส่งพระราชกุมารลูกของตัวเองไปแทน ตัวเองไม่ยอมให้กินหรอกส่งลูกไป

ตอนเช้าวันนั้น พระพุทธเจ้าท่านเล็งพระญาณดูสัตว์โลกว่าจะไปโปรดผู้ใด ก็เห็นอาฬวกยักษ์กับหัตถอาฬวกกุมารเข้ามาอยู่ในข่ายพระญาณ ก็เลยตั้งใจไปโปรด ปรากฏว่าวันนั้นอาฬวกยักษ์เข้าไปในที่ประชุมของสมาคมของยักษ์ เหมวตยักษ์ที่ไปทีหลังผ่านที่อยู่ของอาฬวกยักษ์ เข้าไปถึงก็ จ๊ะเอ๋ พระพุทธเจ้านั่งอยู่บนแท่นเลย พวกบรรดายักษ์สาวๆ ก็มาช่วยกันปรนนิบัติพัดวีเป็นการใหญ่ เหมวตยักษ์รู้จักพระพุทธเจ้าเป็นผู้ประเสริฐขนาดไหน ก็ดีอกดีใจผ่านมาโดยไม่คิดก็ได้นมัสการ นมัสการพระพุทธเจ้าเสร็จก็ลาเพื่อจะไปเข้าที่ประชุม เข้าไปถึงก็แจ้งอาฬวกยักษ์ ลาภใหญ่มาถึงท่านแล้ว เพราะว่าขณะนี้พระสมณโคดมผู้เลิศที่สุดในสามโลก อยู่ในที่อาศัยของท่าน

อาฬวกยักษ์พอได้ยินแทนที่จะดีใจ แหม ฉุนขาดเลย ใครวะย่องเข้าไปในบ้านกู มีแต่สาวๆ เพียบเลย แกก็เลยรีบลาท้าวเวสสุวรรณกลับออกมา พอไปถึงเห็นพระพุทธเจ้านั่งประทับอยู่ท่ามกลางสนมกำนัลของแก แกก็ตวาดไล่ออกมาว่า พระพุทธเจ้าเป็นสมณะทำอย่างนี้ผิด เป็นพระแล้วไปอยู่ร่วมกับผู้หญิงเยอะๆ ได้ยังไง พระพุทธเจ้าก็ไม่ว่าอะไร ก็เดินออกมา อาฬวกยักษ์ ก็เอ๊ะ เขาลือกันว่าพระสมณโคดมเป็นผู้มีอำนาจที่สุด ไม่เห็นจะมีจริงเลยนี่นา พอบอกอย่างไรก็ทำอย่างนั้น ว่าง่ายซะด้วย ความโกรธมันก็เลยลดน้อยลง พอความโกรธลดน้อยลงก็บอกพระพุทธเจ้า นิมนต์นั่งในที่ของตัวก็ได้ พระพุทธเจ้าท่านก็เสด็จกลับเข้าไปนั่งใหม่

อาฬวกยักษ์ก็อยากจะลองดูว่าตัวเองสั่งพระพุทธเจ้าได้จริงไหม ก็บอกว่าให้ออกไป พระพุทธเจ้าท่านก็ลุกออกไปอีก เดินเข้าเดินออกกันอยู่สามครั้ง พออาฬวกยักษ์เห็นอย่างนั้น จิตใจก็เลยอ่อนลง ที่คิดจะโกรธจะแค้นก็น้อย พระพุทธเจ้าท่านก็เลยตั้งใจเทศน์โปรด พอเทศน์โปรดเสร็จ อาฬวกยักษ์ก็เลยเข้าถึงพระไตรสรณาคมน์ ตั้งใจว่าจะรักษาศีลตลอดชีวิต ก็พอดีราชบุรุษเอาหัตถอาฬวกกุมารไปถึง พอเอาไปส่งให้อาฬวกยักษ์แกก็เขิน ก็เลยเอาไปประเคนถวายไว้แทบเท้าของพระพุทธเจ้า เพราะว่าถือว่าเป็นสมบัติของตัว พระราชามอบให้แล้ว พระพุทธเจ้าท่านก็อวยพรให้เป็นผู้ที่มีอายุมั่นขวัญยืน แล้วก็ส่งมอบให้ราชบุรุษต่อไป

จากพระมหากษัตริย์ให้ราชบุรุษ ราชบุรุษเอามาให้ยักษ์ ยักษ์ให้พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าให้ราชบุรุษ ราชบุรุษเอาไปคืนพระราชบิดา ส่งกันมือต่อมือมือต่อมือ เขาก็เลยเรียกกันว่าหัตถอาฬวกกุมาร กุมารแห่งเมืองอาฬวีที่โดนส่งไปเรื่อยๆ มือต่อมือ

มาตอนหลังท่านนี้เป็นอุบาสกผู้เป็นเอตทัคคะผู้เลิศยอดเยี่ยมกว่าคนอื่นในการสงเคราะห์ว่าลักษณะของการโปรดนี่ โบราณท่านแต่งเป็นฉันท์บทหนึ่งที่อยู่ในบทพุทธเจ้าที่ว่า สามารถที่จะเอาชนะอาฬวกยักษ์ที่ถือว่าเป็นผู้มีจิตใจที่กระด้างดุร้ายได้


สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๖(ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



.