สมควรไหมครับ ที่มีของพวกนี้ในวัด

(กระทู้นี้ผมฝากเพื่อนตั้งที่พันทิปไว้อันนึง แต่อยากทราบควาเห็นของคนที่นี่ด้วยครับ)



ผมเปิดดูรูปที่ถ่ายตอนต้นปี ตอนไปวัดแห่งหนึ่งที่สุพรรณ
วัดนั้นเป็นวัดใหญ่ ผมไม่แน่ใจว่าเป็นวัดประจำจังหวัดรึเปล่า ก็สวยดีครับ เดินเที่ยวทั่ววัดเลย เก็บภาพมาเยอะ

วันนี้นั่งเปิดดูเพิ่งเห็นอะไรติดใจ (ความจริงติดใจตั้งแต่ตอนถ่ายแล้วล่ะ แต่ลืมแล้ว)











อยากถามทุกๆท่านหน่อยครับ
ว่าตั้งทางวัดบูธ ขายกระเบื้อง และตั้งคาถาบูชาเทพอะไรแบบนี้ เหมาะสมหรือไม่ อย่างไรครับ

 

ขอคิด คิดไม่เหมาะสม วัดจะมีการบริจาค ต่างๆ หรือจะมีจุดแลกเงิน ก็เป็นเรื่องที่ปกติ หรือ สถานที่บูชาเทพ เพราะเป็นกุโลบาย ให้คนเข้าวัด

ถ้าวัดไม่ทำคนไหนจะไปวัด หรือ การบริจาคแต่ละที่ เหนื่อยแสนจะเหนื่อย กว่าจะควัก จะควักที่ก็ น้อย 10 บาท 20 บาท ถามหน่อยเถอะ คิดบ้างไหม ค่าน้ำ ค่าไฟ วัดไม่ได้ใช้ฟรี ไหนจะบำรุงดูแลอย่างอื่นอีก

คุณก็ไปเป็นชาวพุทธที่ดี ไปทำอะไรดีๆที่มันเป็นพุทธ มาคิดจะจับพระ จับผิดวัด ใจมันกลุ้ม กลุ้มมากนี่ ถ้าไม่ได้จับผิดพระ ลองมาจับผิดตัวเองสิ เอาดีไหมจับผิดตัวเอง ถามสิ ถุงยางมันจำเป็นไหม ถ้าคนไม่ส่ำส่อน ก็ไม่ต้องใช้

เลิกเถอะ หันมาเป็นพุทธที่ดีนะ จะได้ไม่มีเทพที่วัด หรือคนคิดมากอย่างคุณ

 

ชาวพุทธเราต้องคิดให้ทันสมัย อนุโลมกันบ้างก็ดีนะครับ แต่อย่าทิ้งของเดิม วัดเขาจัดไว้ก็สะดวกดีครับ จุดแลกเงินก็ดี ครับ มีอยู่ 100 200 บามก็แลก เหรียญ 10 บาท สามารถทำได้ทุกๆบุญในวัด ได้ความสะบายใจ เหลือเศษ 10 บาท 20 บาท ไว้กลับบ้านดิดกระเป๋า ครับ อนุโมทนา ครับ ในเมื่อเรามีศรัทธาทำบุญแล้วใยต้องมองตัวสมมุติเหล่านี้ด้วย มอง มาก คิดมาก มองน้อย คิดน้อย ไม่มองแต่ได้ยินก็ยังคิดครับ ช่างเขาเถอนะครับ
<input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden">

 

ที่มาถามที่นี่เพราะคิดว่า คนที่นี่น่าจะทราบเรื่องทางนี้เยอะ ให้ความรู้ได้

ถ้าผมจะจับผิดอะไรนั่น ทำง่ายกว่านี้มากครับ

อย่ามองในแง่ร้ายสิครับ

 

ของพวกนี้ผมขอตอบคุณเจ้าของกระทู้อย่างเป็นกลางนะครับ
อาจถูกผิดอย่างไรคงต้องขอท่านผู้รู้ท่านอื่นไขข้อกระจ่างต่อไป

อธิบายในทางสังคม วัฒนธรรมและเศรษฐศาสตร์ โดยรวมได้ดังนี้
- ในการใช้ชีวิตอยู่ในสังคม ทางวัดจำเป็นต้องมีค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะในเรื่องการสร้างสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ
ในการระดมเงินทุน ทางวัดจำเป็นต้องหากุศโลบายต่าง ๆ เพื่อหาเงิน ระดมทุนให้ได้มากและเร็วที่สุด

สิ่งหนึ่งในเรื่องการระดมทุน เรามักจะเห็นการนำเอาเรื่องของความเชื่อและมาร่วมผูกร่วมสร้างเป็นวัตถุ ในทางพุทธพาณิชย์บ่อยครั้ง อาทิ
การขายโฉนด ซึ่งท่านสามารถบริจาคเท่าใดก็ได้ตามศรัทธา
การขายส่วนประกอบของวิหารและอุโบสถ ตามกำลังศรัทธา
การสร้างวัตถุมงคล โดยมีการปลุกเสกจากพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียง และ/หรือใช้วิธีปลุกเสกที่ลึกลับ ดั้งเดิมที่สุด แล้วแต่จะคิดกัน
การผนวกความเชื่อดั้งเดิม อันลึกลับ สร้างพิธีกรรมหรือวัตถุมงคลต่าง ๆ อาทิ สวดภาณยักษ์ พิธีกรรมเกี่ยวเนื่องด้วยเทพ และเทวดาอารักษ์ต่าง ๆ รวมถึงชูชก นาคราช และผีสางต่าง ๆ

ตราบใดก็ตามที่ทางวัดวาอารามและพระสงฆ์ยังคงต้องข้องเกี่ยวกับเงินทอง ของพวกนี้ก็คงตัดไม่ขาด ความเหมาะสมต่าง ๆ คงต้องว่ากันตามกรณีไป ถ้าจะให้พ้นข้อครหา คงต้องให้คารวาสคนใดก็ได้ รับผิดชอบทั้งการระดมเงินและสร้างจนแล้วเสร็จ แต่ในปัจจุบันหาได้ยากยิ่ง

ปัญหาต่าง ๆ คงเป็นข้อครหาในหลายกรณี อาทิ การขายวัตถุมงคลของหลวงพ่อ.. ที่ ฉะเชิงเทรา ที่ทุกวันนี้ เจ้าของโปรเจคยังคงต้องติดคุกอยู่
ของพวกนี้ถ้าไม่เห็นด้วย เราคงต้องหาจุดประนีประนอม ติเพื่อก่อ เกาให้ถูกที่คัน

พระก็คือคน มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนกันกับเรา ๆ นะท่าน ลดสิ่งล่อลวง สิ่งกระตุ้นกิเลสจะดีกว่า ดีกว่าไปว่าท่าน แล้วไม่หาทางออก

 

ตอบ จขกท. ครับ

ผิด ครับ ผิดมากๆ ด้วยๆ เพราะพระพุทธองค์ ไม่ได้สอนให้ งมงาย เครื่องลางของขลัง พระพุทธองค์กล่าวไว้ชัดเจน ว่า พระองค์ไม่ได้ปฏิเสธว่าสิ่งพวกนี้ไม่มีจริง เพียงแต่ไม่ใช่หนทาง ในการหลุดพ้น

จริงๆ แล้ว พุทธบัญญัติ พระก็ห้ามรับเงินด้วย

ไม่น่าเชื่อว่า คนส่วนใหญ่ กลับมองเห็นว่า เป็นเรื่องปกติ ของที่ผิด ทำจนกลายเป็นเรื่องปกติ

สังคมตกต่ำทุกวันๆ (แต่ก็ไม่แปลกหรอกครับ ตรงกับพุทธทำนายของพระองค์ที่กล่าวไว้ ในยุคกึ่งพุทธกาล)

ตราบใดก็ตามที่ทางวัดวาอารามและพระสงฆ์ยังคงต้องข้องเกี่ยวกับเงินทอง ของพวกนี้ก็คงตัดไม่ขาด

ถ้าเอาไปเป็นค่าไฟวัด ค่าใช้จ่าย ก็พอจะเข้าใจได้ แต่ ที่เห็นทุกวัน นี่เดินพันธ์ทิพย์ คลองถม เอาไปซื้อหนังโป๊ เครื่องใช้ไฟฟ้า บ่อยไป

ซึ่งผมเคยเห็นเบื้องหลัง ของวัดต่างๆแล้ว เป็นอย่างนั้นเกือบหมดครับ
ยืนยัน

 

อันนี้ ต้องรอเวลาของพระผู้ประเสริฐ มาบอกกล่าวทางวัดน่ะครับ
เราติพระสงฆ์ ก็บาปด้วยบารมีน้อย ศีลน้อย อีกทั้งจีวร
ทุกสิ่งต้องเป็นไปธรรมทึ่พุทธองค์ทรงทำนายไว้ จะยื้อให้ดีไว้ ก็ได้แค่นาน จุดหมายคือเสื่อม ก็เดินตามกาลเวลา พุทธพานิชณ์ งมงาย ฯลฯ
ต้องรอครับ

 

ขอบคุณชาวพลังจิตที่เข้ามาตอบครับ

ผมได้หาความเห็นอื่นเพิ่มเติม และรวมไว้ที่ Hidden Crack On The Wall: >> การทำบุญ การเรี่ยไรเงินเข้าวัด หารายได้เข้าวัด


ขอบคุณมากๆครับ ถ้ามีอะไรเสริมก็ฝากไว้ที่นั่นได้เลย

 

วัดป่าเลไลย์ นั่นเอง

 

2500 ปีแล้ว อีก 2500 ปี

 

ไม่ต้องกังวล...ศาสนาพุทธไม่เคยเสื่อม อยู่คู่กับกาลเวลาตลอดไป
พระพุทธเจ้าจะเสด็จอุบัติมาสอน(ศาสนาพุทธคำสอนเดิม)เรื่อยๆทีละพระองค์
ไม่ต้องกังวล...คนจะค่อยๆเสื่อมจากศาสนาพุทธจนลืมเลือนหมดแน่นอน
ไม่ต้องกังวล...ใครจะทำอะไรก็ช่างเขา ปล่อยให้มันผ่านไป
สิ่งที่สำคัญ.....คือตัวเราอย่าเสื่อมจากพุทธศาสนา

 

คิดให้เหมาะสมก็เหมาะสม คิดให้ไม่เหมาสมก็ไม่เหมาะสม

แก่นแท้ของพุทธศาสนาคือหลักคำสอนและการประพฤติ

แต่แก่นแท้ของวัดล่ะคืออะไร? วัดเป็นสิ่งที่ถูกสร้างและเป็นไปด้วยอุดมคติหรือเปล่า?

ในสังคมและเศรษฐกิจแบบนี้ คนแห่กันไป "ศาลเจ้า" มากกว่า "วัด"

แม้ในศาลเจ้าก็ยังมีประดิษฐานรูปหล่อพระพุทธองค์-อรหันต์สาวก

วัดที่สร้างใหญ่ๆ สวยงาม ค่าบำรุงรักษาก็ยิ่งเยอะ

ตอนสร้างก็ว่าได้บุญแล้ว แต่พอสร้างเสร็จจะหันกลับมาดูแลกันสักกี่คน

วัดจะอยู่ได้ก็ด้วยชุมชนญาติโยมทั้งหลาย จะผิดก็ที่ค่านิยมของคน

ที่เสื่อมจากวัด ต่างต้องดิ้นรนเพื่อปากท้อง แก่นแย่งเงินทองกันทุกวัน

วัดไม่ผิดหรอกครับ เพราะวัดก็ต้องเปลี่ยนไปตามชุมชน แต่คนนี่สิ..

 

แรกเริ่มเดิมทีเป็นฆารวาสผุ้ใช้ชีวิตตามมีตามเกิด
ใช้ชีวิตผ่านมานาน จึงฉุกคิดได้ว่า ชีวิตมีทำไม หาสาระอะไรได้ นอกจากกิน นอน ขี้
ความเบื่อหน่ายมีขึ้นในจิตใจ เป็นแรงผลักให้แสวงหาทางพ้นจากความเบื่อหน่าย ความไร้สาระในชีวิต

เป็นเหตุให้เดินเข้าใกล้ทางพ้นทุกข์ เป็นเหตุให้พบพระสงฆ์ เป็นเหตุให้เข้าไปใกล้พระสงฆ์ เป็นเหตุให้ขอให้พระสงฆ์แสดงสิ่งที่ท่านรู้มาให้ฟัง เป็นเหตุให้ตั้งใจฟัง เป็นเหตุให้พิจารณา เป็นเหตุให้เข้าใจด้วยเหตุด้วยผล เป็นจริงตามคำสอน

เป็นเหตุให้เลื่อมใส เป็นเหตุให้ออกบวช

เมื่อออกบวชจึงตั้งใจประพฤติ ปฏิบัติ อย่างแน่วแน่มั่นคง ในการบำเพ็ญเพียรเพื่อพ้นไปจากความเบื่อหน่ายในชีวิตที่ไร้สาระ


วินัย เป็นสิ่งอำนวยความสะดวก ทำให้เหมาะสม ทำให้ง่ายต่อการประพฤติ ปฏิบัติ
มีวินัยสงฆ์ คือ ศีล 227 ทำให้การเจริญภาวนาก้าวหน้าได้มาก รวดเร็ว ได้ผลดี ไม่ตัดขัดอะไร ถึงพระนิพพานได้ในชาตินี้

พระวินัยไม่ใช่กฏหมาย ไม่ต้องมีตำรวจไว้คอยจับหรอก
พระวินัยไม่ใช่ของที่จะแบกไว้บนบ่า

บริษัทนี้ มี 4 คือ พระสงฆ์ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา
ผุ้พึงทำให้ศาสนานี้เจริญบริบูรณ์ก็มีเพียงแค่บริษัทนี้เท่านั้น ผู้ทำให้ศาสนาเสื่อมก็มีเพียงบริษัทนี้เท่านั้น

พระวินัย มองอย่างผุ้ทุศีล ก็จะไม่ต่างจาก ประมวลกฏหมายอาญา ประมวลกฏหมายแพ่งและพาณิชย์

พระคัมภีร์ทั้ง 3 พระวินัย พระสุตัน พระอภิธรรม เป็นคัมภีร์เพื่อพ้นโลก ไม่ใช่คัมภีร์เพื่อให้เจริญในโลก

คัมภีร์เพื่อเจริญในโลก มีเยอะแล้ว ใคร ๆ ก็สอนได้ เขียนได้ ทำได้ คิดได้ทั้งหมดนั่นแหล่ะ

แต่พระคัมภีร์ทั้ง 3 พระวินัย พระสุตัน พระอภิธรรม ไม่ใช่ใคร ๆ ก็คิดได้ เขียนได้ อุปโหลกขึ้นมาได้

สิ่งที่ออกจากพระโอษฐ์ผู้พ้นโลก สิ่งนั้นคือเครื่องมือสำหรับการพ้นโลก ไม่ใช่ติดโลก


พระวินัย ไม่ใช่กฏหมาย แต่เป็นพาหนะวิเศษที่สุดที่จะทำให้พ้นไปจากทุกโลก หายไปจากทุกโลก


เจริญในธรรม

 

โลกเปลี่ยนไปอะไรๆก็เปลี่ยนไป ในยุคที่เงินเป็นสื่อกลาง พระส่วนใหญ่ก็คงจำเป็นต้องใช้เงิน ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ทำไปแล้วกิเลสเพิ่มขึ้นหรือลดลงก็ลองพิจารณากันดูครับ

 

อะไรคือไม่เหมาะสมล่ะครับ?

แล้วเหมาะสม มันควรต้องเป็นแบบไหนหรือ?

อย่าคิดมากเลยครับเป็นทุกข์ป่าวๆ^^

ขอให้ศรัทธาในพุทธศาสนาก็พอ

 

อย่าไปเพ่งโทษโจดความผิดผู้อื่น ให้เพ่งโทษดูความผิดของตัวเอง

แก้ไขตัวเองปรับปรุงตัวเอง เตือนตัวเตือนตนแล้วจึงเตือนคนอื่นครับ

อนุโมทนา....

 

หากจะตัดสินว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม ดิฉันก็มิอาจทำได้
เพราะความรู้ก็มีน้อยเกิดกว่าจะพิพากษาใคร
แต่สมัยนี้มีให้เห็นกันชินตา จนผู้คนคิดเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาไป
ตราบใดที่โลกยังหมุน เวลายังเดิน ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง
เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน ไปตามค่านิยมและวัฒนธรรม
จึงเป็นไปได้ยากเหลือเกินที่อะไรต่อมิอะไรจะเหมือนดังอดีตกาล
แม้แต่วัดก็ดี พระก็ดี คนก็ดี ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง
ในเมื่อยุคนี้ บ้านนี้ เมืองนี้ เงินดูจะเป็นใหญ่เสียแล้ว
หากมัวแต่ยึดติดกฏเกณฑ์ สร้างเงื่อนไข และตัดสินถูกผิดกัน
ก็รังแต่จะเพิ่มคำครหาเพราะความคิดเห็นขัดแย้ง แตกต่าง

ยุติตัดสินผู้ใด มองย้อนตัดสินในสิ่งที่ตนทำน่าจะดีที่สุด

 

ผมคิดว่า "ผิด" นะ, สมัยนี้อะไรๆ ก็เป็นเงินไปหมด แต่ในทางกลับกัน วัดก็จำเป็นต้องจ่ายค่าน้ำ ไฟ ฯลฯ เหมือนกัน

แม้จะบอกว่าเป็นกุศโลบายก็เถอะ แต่ผมว่ามันก็ทำให้เราห่างธรรมะออกไปทุกทีๆ อาจจะเหลือแค่ธรรมแบบพิธี ทำแล้วได้สบายใจไปแปบเดียว

แค่เรื่องทำบุญ สมัยนี้บางคนยังคิดว่า ต้องทำที่วัด ถึงเรียกว่า "ทำบุญ" หรือว่า ทำบุญต้องเสียเงิน หรือไอ้ที่กรรมการวัดบางคนโฆษณาหลอกชาวบ้านว่า "ทำน้อยได้น้อย ทำเยอะได้เยอะ" ก็เถอะ ล้วนแล้วแต่เป็น "ลัทธิวัตถุนิยม"

 

เห็นวัด ย่อมเห็นคุณภาพ พระลูกวัด

เห็นพระลูกวัด ย่อมเห็นคุณภาพ เจ้าอาวาส

เห็นเจ้าอาวาส ย่อมเห็นคุณภาพ คำสอน

เห็นคำสอน ย่อมเห็นคุณภาพ ศรัทราประชาชน

เห็นศรัทราประชาชน ย่อมเห็นคุณภาพ วัด

จบข่าว

 

คิดผิดตั้งแต่บวชพระแล้ว...?