สมควรไหมครับ ที่มีของพวกนี้ในวัด

ที่ใดขาดสัตบุรุษ ต่อให้เจริญมาก่อนย่อมเสื่อม
ที่ที่ทุรกันดารเท่าใด เมื่อสัตบุรุษบังเกิดขึ้น ย่อมนำไปสู่ความเจริญ

 

ไม่ขอตัดสินว่าสมควรหรือไม่สมควรนะครับ แต่รู้สึกว่าทางวัดมีความอยาก.....
อยากสนองความต้องการทำบุญของศาสนิกชน....???.
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็มิได้เป็นการบังคับผู้คนให้ทำบุญนี่ครับ...

 

ทำไม วัดป่าไม่มีสิ่งเหล่านี้จึงอยู่ได้

 

จำเป็นไหมที่ต้องบำรุงให้วัดใหญ่โต

 

ลองย้อนไปสมัยพุทธกาล มีไหมวัดที่จะต้องมาซื้อกระเบื้อง

 

ผมคิดว่าน่าจะตั้งตู้รับบริจาคผ้าไตร หรือปัจจัย ที่จำเป็นในการบวช ให้คนที่เขาอยากบวชแต่ไม่มีเงินพอจะดีกว่าไหมครับ

 

แบบนี้เขาเรียกว่า"พุทธพานิชย์" หรือเปล่าครับ

 

วัด คือ ที่อยุ่ของ บรรพชิต คือที่พุทธมากะ ได้ศึกษาเล่าเรียนธรรมะ

 

เพียงแค่กันแดด กันฝน ก็น่าจะพอแล้ว

 

ถึงทางวัดจะไม่บังคับให้ผู้คนทำบุญ แต่ผมก็ว่าไม่สมควรอยู่ดี
ลองให้พุทธมากะทั้งหลายทำบุญด้วยการเจริญจิต ภาวนาดีกว่ามั้ยครับ

 

คุณลองมองย้อนดูนะครับว่าอัฐบริขารมีเท่าไหร่
ผมว่าไม่ใช่แปดแล้วหละครับ
...โทรศัพท์มือถือ
...รถยนต์
...คอมพิวเตอร์
และอื่นๆ

 

พอดีกว่าเดี๋ยวจะมีผู้ที่จิตใจมีโมหะและความโกรธจะมากล่าวโทษผม
เดี๋ยวจะมีผู้รู้ท่านอื่นมาว่าผม ให้ดูตัวเองก่อนดีกว่ามั้ยแล้วค่อยมาว่าคนอื่น

 

ไม่เห็นด้วยครับ
ทำไม่วัดป่าไม่มีสิ่งเหล่านี้ ยังมีพุทธมากะ เข้าไปศึกษาพระธรรมกันมากมาย

 

หน้าที่ของพระที่บวชเข้ามาในบวรพระพุทธศาสนา ที่ถูกต้องแท้จริง คือการเร่งเจริญภาวนา เดินจงกรม เพื่อเพียรเผาทำลายกิเลสให้ค่อย ๆ เบาบางลงไปเรื่อย ๆ ครับ งานก่อสร้างต่าง ๆ ที่นอกเหนือสิ่งที่จำเป็นจริง ๆ เป็นงานของฆราวาส อยากให้ดูวัดป่ากรรมฐานบางแห่งเป็นตัวอย่างที่ดีงามครับ ลองคิดเอาเองว่าเหมาะสมหรือไม่ ? ? ? ? ? ?

 

คงมีไว้บริการ เพื่อความสะดวกแก่ผู้ศรัทธา อ๊ะคับ

 

อยากให้มาเป็นพระมั้ง.......

พี่น้องครับ....ไม่มีใครผิด และไม่มีใครถูกครับ ที่ผิดคือ ความคิดของคน และที่ถูกคือ ความคิดของคนครับ

***ฉันใด ก็ฉันนั้น ฉันอะไร ก็อิ่มอย่างนั้น

***อยากให้ท่านทั้งหลาย ลองมาใช้ชีวิตเป็น พระสงฆ์ ในพระพุทธศาสนา ดูบ้าง เอาแบบว่า ไม่ได้อยู่วัดเดียวนะ ไปเรียนรู้หลายวัด หลายๆท้องที่...หลายๆเหตุการณ์ แล้วคุณจะรู้ว่า ทะเล มันมีจริงและมันเค็ม กว่าเกลือที่บ้านเราเสียอีก

***ท่านทั้งหลาย ลองมาเป็นทั้งเด็กวัด และเป็นกรรมการวัด ลองมาเป็นเณร และมาบวชพระ อยู่หลายๆปี หลายๆวัด ทำงานให้พระศาสนา จนได้เป็น สมภารเจ้าวัด เรื่อยไปจนถึง เจ้าคณะชั้นปกครอง ท่านจะเข้าใจชีวิต

 

ตามยุค ตามสมัย ตามความสมควร ยึดติดกับอดีตไม่ได้ จงอยู่ักับปัจจุบัน สาธุ

 

ยิ่งบวช ยิ่งสะสมกิเลสหรือเปล่าครับ

 

แต่อดีตบางอย่างก็น่ายึดติดนะครับ
ถ้ามันเป็นสิ่งดี

 

เจตนาของคนนำเสนอดีก็ไม่มีปัญหา ได้บุญ
เจตนาของคนนำเสนอไม่ดี ก็ดูไม่ดีในสายตาของสังคม ได้บาป
เจตนาของวัดอาจจะต้องการใช้จริงๆรึป่าว คิดในทางกุศลจิตก่อนดีไหม