เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับผม....
และ....ขอ กราบ กราบ กราบ หลวงปู่อั๊บครับผม......
ยังไม่ได้ไปบูชาตะกรุดกันงูกับหลวงปู่เลย...ไม่รู้จะมีบุญหรือเปล่า..

 

ขอบคุณเสี่ยเบ็นมากครับผม

โลหะแแผ่นใหญ่หนามากครับพี่

กราบ กราบ กราบหลวงปู่อั๊บ
อนุโมทนากับพี่พีด้วยครับ

 

ได้ของดีอีกแล้ว อ.วิม ยินดีด้วยครับ แบบนี้อุ่นใจทั้งที่บ้าน แต่ที่โรงเรียนเลย

 

งูเยอะก็คาดเอวเลยครับ เอาไปให้หลวงพ่อเป่าล้างหรือยังครับ แบบเริ่มใหม่

ทางใต้ สวนเยอะ พวก แมวเซา กะปะ น่ากลัวมาก ไม่รวมพวกตัวใหญ่ๆ แบบ จงอาง...แหะๆ

สมัยผมหนุ่มๆ เสียดายไม่มีกันงู แถว อำเภอฝางที่ผมทำงาน บางพื้นที่ งูเพียบ พวกงูตึงไฟ น่าจะเป็นแมวเซา หรือ กะปะนี่แหละ สามเหลี่ยมอีก ตอนนั้นผมมีตะกรุดของยาย ตะกรุดหลวงพ่อเดิม และ อีกสายของหลวงพ่อสายวัดท้องคุ้ง ไปได้มาก่ะมือท่าน ท่านทำอะไรแปลกๆให้ดูด้วย แบบทึ่งๆ ท่านรู้ว่าผมเป็นคนชอบลอง ไม่ใช่ลองแบบดูหมิ่น แต่ลองให้รู้ว่าได้ผล แต่ตะกรุดสองดอก ก็ใช้ได้ผล มาตลอด

กันงูรวมกับเบี้ยหลวงพ่อทรง น่าเป็นทีมที่แน่นปึ้ก สำหรับพวกไม่มีขา และ หลายขา...แฮ่ๆ

สำหรับเบี้ย ผมมั่นใจมาก จนมาเจอกันงูที่ แน่ใจไม่แพ้กันครับ...ปึ้ก

 

ทำใจเย็นน่ะ ...น้า เหอๆๆ

คงไม่ว่างจริงๆน่ะครับ...เห็นใจ

 

ผมอยากหาเวลาไปกราบหลวงปู่อั๊บอีกครับและเอาตะกรุดกันงูไปให้ท่านประสิทธิให้ใหม่ และก็ระลึกนึกถึงหลวงปุ่่อั๊บอยากไปกราบท่านมาก คิดถึงท่านน่ะครับ

โรงเรียนผมติดป่่าติดสวนยางสวนปาล์มน่ะครับงูเลยมักออกมาอยู่ตามบนต้นไม้หรือเลื้อยตามพื้นอยู่เนืองๆ แต่เป็นตัวเล็กๆตัวใหญ่ๆคงจำศีลหรือไม่ก็รอเวลาออกมา พอเจองูทีไรเด็กๆมันชอบไปมุงดูตามบนต้นไม้น่าหวาดเสียวเชียวครับ และก็นึกถึงตะกรุดกันงูทุกทีเวลาเจองู อย่างที่พี่พีบอกกันงูกับเบี้ยแก่พ่อทรงก็แน่นแล้ว เข้ากันได้ดีเลยครับ

 

ครูพกตะกรุดกันงู

แต่เด็ก ๆ คงต้องหัดให้สวด ขันธปริตร ครับ

 

กันงูคงไม่กล้าคาดเอวอ่ะครับ แห่ะๆ คงอาราธนาไว้ในห้องทำงานอธิฐานขอให้ป้องกันอาณาเขตทั้งโรงเรียนเลยครับ อิอิอิ
น่าให้เด็กสวดในชั่วโมงอบรมจริยธรรมนะครับบทสวดขันธปริตและอื่นๆ เด็กน่าจะเกิดสมาธิมากขึ้นด้วย ขอบคุณอาจารย์ที่แนะนำครับ

 

เรียกวิชาคืออะไรเหรอครับพี่พี่ พี่ศนิวาร น้อง อ่านแล้ว งง

 

ขันธปริตร ในเจ็ดตำนานครับ

ตำนานขันธปริตร (วิรูปักเขหิ เม) มนต์ป้องกันภัยบทที่ ๔

ขันธปริตร เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า อหิสูตร หรือ อหิราชปริตร (บทสวดป้องกันพญางู) ที่ตั้งชื่อว่า "ขันธปริตร" แปลให้เข้าความได้ยาก อาจหมายถึง "มนต์ป้องกันขันธ์" ขันธ์ ในที่นี้ต้องแปลว่า ตัวหรือกาย ตัวขันธปริตร จึงหมายถึง "ป้องกันตัว"

..............................................................


ภิกษุรูปหนึ่งถูกงูกัดตายในเมืองสาวัตถี (นัยว่าภิกษุรูปนี้กำลังผ่าฟืนใกล้ประตูเรือนไฟในบริเวณพระเชตวันวิหาร งูเลื้อยออกมาจากระหว่างต้นไม้ผุ กัดภิกษุนั้นที่นิ้วเท้า พิษแล่นเข้าสู่หัวใจสิ้นชีวิตทันที ภิกษุทั้งหลายพูดถึงภิกษุถูกงูพิษกัดตายกันแพร่หลาย) ภิกษุทั้งหลายนำความไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าให้ทรงทราบ พระองค์จึงตรัสว่า ที่เป็นเช่นนั้นเพราะภิกษุมิได้แผ่เมตตาจิตไปยังตระกูลพญางูทั้ง ๔ หากแผ่เมตตาไปยังตระกูลพญางูทั้ง ๔ แล้วก็จะไม่ถูกงูกัดตาย ตระกูลพญางูทั้ง ๔ คือ ตระกูลพญางูชื่อ วิรูปักษ์ ๑ ตระกูลพญางูชื่อ เอราบถ ๑ ตระกูลพญางูชื่อ ฉัพยาบุตร ๑ ตระกูลพญางูชื่อ กัณหาโคตมกะ ๑ ต่อแต่นี้ไป เราอนุญาตให้ภิกษุทั้งหลายแผ่เมตตาจิตไปยังตระกูลพญางูทั้ง ๔ นี้ เพื่อคุ้มครองป้องกันตน

ทรงเล่าเรื่องอดีตให้ฟังว่า เมื่อครั้งพระองค์เสวยชาติเป็นดาบส เป็นหัวหน้าฤาษีทั้งหลาย ตั้งอาศรมอยู่คุ้งน้ำใกล้ป่าหิมพานต์ ก็ได้สอนให้ศิษย์แผ่เมตตาจิตไปยังตระกูลพญางูเหมือนกัน ในครั้งนั้นเหล่าทีฆชาติทั้งหลายก็พากันหลีกหนีหมด ไม่มีใครถูกสัตว์เลื้อยคลายกัดเลย

ที่ทรงนำอดีตชาติมาเล่านี้ก็คงต้องการให้พระภิกษุทั้งหลาย มั่นใจว่าการแผ่เมตตาจิตไปยังพญางูทั้ง ๔ ตระกูลนั้นได้ผลจริง ดังเคยใช้ได้ผลชะงัดมาแล้วในอดีต

บทพระบาลีที่มีนามว่า ขันธปริตร เป็นบทสำหรับสาธยายแผ่เมตตาจิต ไปยังตระกูลพญางูทั้ง ๔

เฉพาะพญางูวิรูปักษ์นั้น มักพบว่า เป็นหนึ่งในท้าวจตุโลกบาล หรือท้าวมหาราชทั้ง ๔ ซึ่งท้าววิรูปักษ์เป็นผู้ครองทิศตะวันตก เป็นหัวหน้าบรรดานาคทั้งหลาย คงจะเป็นตน (หรือตัว) เดียวกัน

อรรถกถากล่าวว่า สัตว์มีพิษทั้งหมดอยู่ใต้อำนาจของพญางู ๔ ตระกูลนี้ เมื่อแผ่เมตตาจิตไปยังหัวหน้าใหญ่ทั้ง ๔ แล้ว ลูกน้องตัวเล็กตัวน้อยย่อมจะไม่ทำอันตรายใดๆ แก่ผู้สวดแผ่เมตตา (ว่าอย่างนั้น)

พระธุดงค์ท่านหนึ่งเล่าว่า ขณะทำความสะอาดผนังถ้ำที่อยู่ งูเห่าตัวมหึมาแผ่แม่เบี้ยกำลังจะฉกท่าน ท่านนึกถึง ขันธปริตร ขึ้นมา จึงยืนสงบสวดมนต์ ปรากฏว่า สักพักเดียวงูเห่าตัวนั้นก็เลื้อยหนีไป ท่านว่านี้ก็เพราะอานุภาพพระปริตรเป็นแน่แท้

คุณเสฐียรพงษ์กล่าวไว้ในหนังสือว่า อาจเป็นเช่นนั้นก็ได้ หรืออาจเป็นด้วยว่างูมันมองไม่เห็น เมื่อท่านยืนนิ่งไม่ไหวติง งูมันเลยเลื้อยหนี มีผู้รู้เขาสอนกันว่า เจองูแล้วอย่าวิ่ง ให้ยืนนิ่งเฉยๆ แล้วมันจะหนีเอง ที่พูดอย่างนี้เหมือนไม่เชื่อในความขลังของพระปริตร หามิได้ เพียงแต่บอกว่า มีเหตุผลอื่นที่ทำให้พระธุดงค์รอดชีวิต นอกเหนือจากพระปริตรที่ท่านสวด

.......................................................................

ที่มา:

1. หนังสือ "สวดมนต์เจ็ดตำนาน และ บทไหว้พระสวดมนต์" ของ เสฐียรพงษ์ วรรณปก (ราชบัณฑิต) ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๑ พ.ศ.๒๕๔๒

2. หนังสือ "สวดมนต์แปล" ของวัดจันทาราม (วัดท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๔

บทขัดขันธะปะริตตะคาถา

สัพพาสีวิสะชาตีนัง ทิพพะมันตาคะทัง วิยะ

ยันนาเสติ วิสัง โฆรัง เสสัญจาปิ ปะริสสะยัง

อาณักเขตตัมหิ สัพพัตถะ สัพพะทา สัพพะปาณีนัง

สัพพะโสปิ นิวาเรติ ปะริตตันตัมภะณามะ เห ฯ


(คำแปล) บทขัดขันธะปะริตตะคาถา

พระปริตรอันใด ย่อมยังพิษอันร้ายแห่งงูร้ายทั้งหลาย ให้ฉิบหายไป ดุจยาวิเศษอันประกอบด้วยมนต์ทิพย์ อนึ่งพระปริตรอันใด ย่อมห้ามกันอันตรายอันเศษของสัตว์ทั้งสิ้น โดยประการทั้งปวง ในอาณาเขต ในที่ทั้งหมด ในกาลทุกเมื่อ เราทั้งหลาย จงสวดพระปริตรอันนั้นเทอญ.


ขันธะปะริตตะคาถา

วิรูปักเขหิ เม เมตตัง เมตตัง เอราปะเถหิ เม

ฉัพยาปุตเตหิ เม เมตตัง เมตตัง กัณหาโคตะมะเกหิ จะ

อะปาทะเกหิ เม เมตตัง เมตตัง ทิปาทะเกหิ เม

จะตุปปะเทหิ เม เมตตัง เมตตัง พะหุปปะเทหิ เม

มา มัง อะปาทะโก หิงสิ มา มัง หิงสิ ทิปาทะโก

มา มัง จะตุปปะโท หิงสิ มา มัง หิงสิ พะหุปปะโท

สัพเพ สัตตา สัพเพ ปาณา สัพเพ ภูตา จะ เกวะลา

สัพเพ ภัทรานิ ปัสสันตุ มา กิญจิ ปาปะมาคะมา

อัปปะมาโณ พุทโธ อัปปะมาโณ ธัมโม อัปปะมาโณ สังโฆ

ปะมาณะวันตานิ สิริงสะปานิ อะหิ วิจฉิกา สะตะปะที อุณณานาภี สะระพู

มูสิกา กะตา เม รักขา กะตา เม ปะริตตา ปะฏิกกะมันตุ ภูตานิ โสหัง

นะโม ภะคะวะโต นะโม สัตตันนัง สัมมาสัมพุทธานัง ฯ

(คำแปล) ขันธะปะริตตะคาถา

ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับพระยานาคทั้งหลาย สกุลวิรูปักข์ด้วย, ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับพระยานาคทั้งหลาย สกุลเอราบถด้วย, ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับพระยานาคทั้งหลาย สกุลฉัพยาบุตรด้วย, ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับพระยานาคทั้งหลาย สกุลกัณหาโคตมกะด้วย, ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสัตว์ทั้งหลายที่มี ๔ เท้าด้วย, ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสัตว์ที่มีเท้ามากด้วย, สัตว์ไม่มีเท้าอย่าเบียดเบียนเรา สัตว์ ๒ เท้าอย่าเบียดเบียนเรา สัตว์ ๔ เท้า อย่าเบียดเบียนเรา สัตว์มากเท้าอย่าเบียดเบียนเรา ขอสรรพสัตว์มีชีวิตทั้งหลายที่เกิดมาทั้งหมดจนสิ้นเชิงด้วย จงเห็นซึ่งความเจริญทั้งหลายทั้งปวงเถิด โทษลามกไรๆ อย่าได้ มาถึงแล้วแก่สัตว์เหล่านั้น

พระพุทธเจ้า ทรงพระคุณไม่มีประมาณ พระธรรม ทรงพระคุณไม่มีประมาณ พระสงฆ์ ทรงพระคุณไม่มีประมาณ สัตว์เสือกคลานทั้งหลาย คือ งู แมลงป่อง ตะเข็บ ตะขาบ แมลงมุม ตุ๊กแก หนู เหล่านี้ล้วนมีประมาณ (ไม่มากเหมือนคุณพระรัตนตรัย) ความรักษา อันเรากระทำแล้ว ความป้องกัน อันเรากระทำแล้วหมู่สัตว์ทั้งหลาย จงหลีกไปเสีย เรานั้นกระทำการนอบน้อมแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าอยู่ ทำการนอบน้อมแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย ๗ พระองค์อยู่.



-------------------------------------------------------------------

ที่มา: หนังสือ "ธมฺมเทวทูตฺ บทสวดมนต์" ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๖

 

กราบหลวงพ่อทรงครับ สวัสดียามเช้าทุกท่านครับ อนุโมทนากับพี่พีด้วยครับ คงต้องหาเวลาไปวัด บูชารูปหล่อท่านน่ะครับ รุ่นนี้ทำได้เหมือนมากเลย กันงูของพี่พินพาทย์สงสัยต้องใช้ดอกใหญ่ครับ กันทั้งโรงเรียนเลย อิอิ

 

อยากไปวัดท้องไทรเหมือนกันครับ คิดถึงหลวงปู่อั๊บ กลับมาชุมพรยังไม่ได้ไปกราบขอพรเลยครับ
กันงูดอกใหญ่คงต้องไปเช่าที่วัดหากมีบุญวาสนาคงได้มาบูชาครับ ^ ^

 

เหมือนจะไปสอบ รีบทบทวนวิชา ฟิตดูหนังสือน่ะครับ จะเกิดความมั่นใจตอนไปสอบ เป็นคาถาอาคมก็ทบทวน บอกครูบาอารย์ย้อนๆขึ้นไปให้ทราบ ครูท่านมาก็อาจจะมีอาการต่างๆให้รับรู้

ส่วนญานสมาบัติท่านคงฝึกประจำอยู่แล้ว พวกวสี เข้าญานขั้นต่างๆ อันนี้ท่านบอกผมเองว่าข้าฝึกนั่งสมาธิมา สามสิบกว่าปีแล้ว ท่านไม่ได้พูดเล่น คุยกันแค่สองคน ญาณสมาบัติ และครูบาอาจารย์ จะมาหนุนให้วิชา เข้มแข็ง

เมื่อจิตทำงาน ภายใต้สติที่ตื่นตัว จะหลับยาก ยิ่งคนแก่ๆแล้ว

พออดนอนหรือ นอนไม่พอหลายๆวัน ร่างกายจะไม่ไหว จะความดันขึ้น หรือ ป่วยอ่อนเพลียครับ

ที่เขียนเป็นความเห็นส่วนตัวน่ะครับ

การฝึกให้นิ่ง สมาธิจัดๆ จนได้ กสิน ได้ ญาน เหมาะแก่การเล่นไสยศาตร์ ทำขึ้น

แต่ถ้ามาทางพุทธ แบบพระภิกษุ ท่านจะแก่สติครับ รู้ ระลึก พวกท่านจะประคองสติไว้ จนเสมอลมหายใจ ลื่นไหล พอสติดี กล้าแข็งแล้ว เรื่องสมาธิก็ทำได้ง่ายๆ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

กราบขอบพระคุณพี่พี ที่ให้ความรู้ครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันครับ

วันนี้ไปถวายสังฆทานกับหลวงพี่วัดเงินมาครับ

 

สวัสดีครับพี่น้องทุกคน เอาพระกริ่งมาโชว์ครับ

 

กริ่งบาเก็ง ของศูนย์ แต่นิยมกันมากครับ ประสพการณ์เพียบ

เนื้อหาดี แดงคล้ำกลับดำ แต่บอกได้เลยว่าไม่ใช่ นวโลหะตามที่เขาว่า เป็นเนื้อแก่ทองแดง ใส่ดีบุก และเงินครับ อาจจะโชคดีมีทองคำหน่อยนึง

แต่ที่ดีสุดยอด คือ หลวงพ่อท่านเสกให้แน่นอนครับ

 

วันนี้แว็บไปออกกำลังมาหน่อยน่ะครับ อากาศดี ไม่ร้อนมาก พรุ่งนี้ทุกคนคงมีรายการทำบุญกัน

ที่ไปไกลๆไม่ได้ ต้องอยู่ในละแวก กทม แนะนำว่า ไปที่ หลวงปู่เก๋ วัดแม่น้ำ ( ไปหาง่าย ) หรือ หลวงปู่ดี วัดราษฎ์ประคองธรรม ( ไปยากหน่อยนึงสำหรับคนไม่รู้จักและไม่มีรถ )

ส่วนผมจะไปอ่างทอง และ อยุธยาครับ

 

กราบนมัสการหลวงพ่อทรง และสวัสดีสมาชิกบ้านฯ ทุกๆท่านครับ
วันนี้ไปทำธุระที่นครปฐม เลยมีวาสนาได้ไปกราบหลวงปู่อั๊บ ที่วัดท้องไทร (เกือบจะไม่ได้ไปอยู่แล้ว)
ขึ้นไปที่หน้าตู้วัตถุมงคล ถามหาตะกรุดกันงูดอกเล็ก ก็ได้ความว่าหมดแล้ว เหลือดอกใหญ่อยู่ดอกเดียว
ถามหาแหวนแม่พิม ก็เหลืออยู่ 2 วง แต่ใส่ไม่ได้ (ไม่แน่ใจเป็นรุ่นที่พี่พีสร้างถวายหรือป่าว)
สุดท้ายไหนๆก็มาแล้ว ไม่รู้จะมีโอกาศได้มาอีกเมื่อไหร่ เลยสะพายตะกรุดกันงูดอกใหญ่(ใหญ่จริงๆ) + ร่วมทำบุญสร้างกำแพงฯ
กลับบ้านอย่างสบายใจ

 

คนมีบุญ คนสุดท้าย

หมดแล้วคง หมดกันจริงๆน่ะครับ ผมสงสารหลวงพ่อถ้าทำออกมาอีก เพราะท่านแก่ เหนื่อย และมือสั่นมากครับ

แม้ราคาจะตึง แต่คุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ครับ เงิน ก็ไปสร้างโบถส์สร้างกำแพง ได้อานิสสงค์ได้บุญอีกหนึ่งต่อ

ส่วนอานิสสงค์จังๆคือได้ของวิเศษไว้ประจำบ้านครับ

ไปรับกับมือหลวงพ่อหรือไม่ครับ เล่าให้ฟังด้วยครับ