ถ้าต้องเลือก ดูแลแม่ vs ลูกอายุสามขวบกว่า

ถ้าเป็นผมเลือกไม่ยาก เพราะผมเลือกแม่ และรับผิดชอบดูแลลูกด้วย
สำหรับเมีย ถ้าใจแคบ ก็คิดว่าหมดบุญที่จะอยู่ร่วมกันแค่นี้ ...

เป็นมนุษย์ สำคัญที่ความกตัญญูครับ หากขาดความกตัญญูรู้คุณ
จะหมดคุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ ..ครับ
อนุโมทนาครับ...

หมายเหตุ ผมเชื่อว่าคุณมีคำตอบแล้วนะ เหตุทึ่คุณเลือกที่จะมาถามในห้องศาสนา เพราะคุณย่อมทราบว่าเขาจะตอบอย่างไร ทั้งนี้.เพื่อสนับสนุนความคิดของคุณ..ขอให้ผ่านเหตุการณ์ช่วงนี้ไปได้ด้วยดี..นะครับ

 

ถามตัวเองก่อนว่าเมียกับลูกนะคุณดูแลจริงหรือเปล่า

 

ตอบไม่ยากเลยใช่ไหมหล่ะครับ ^_^ พ่อกับแม่เลี้ยงเรามาแต่เล็กจนโต เมียเนี่ยเพิ่งมาเจอกันตอนโตแล้วนะครับ ที่เหลือตัดสินใจเองจ้า..

 

ต้องเลือกทั้งสองอย่างน่ะคะ แม่ก็ต้องตอบแทนพระคุณท่านทิ้งพ่อแม่นี่ก็สุดยอดแล้วล่ะคะ ไม่มีใครรักเราทำเพื่อเราได้มากเท่าพ่อแม่หรอกนะคะ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไงพ่อแม่ก็ไม่มีวันทิ้งเราแน่นอน ส่วนลูกก็ต้องรับผิดชอบในฐานะที่ทำให้เค้าเกิดมาก็ถือเป็นการสร้างบุญอีกอย่างด้วยนะคะด้วยการสร้างให้ลูกคุณเติบโตขึ้นมาเพื่อทำความดีและเป็นคนดี ถ้าเกิดคุณทิ้งลูกคุณแทนที่จะได้บุญกลับได้บาปแทนนะคะ หมามันยังรักลูกมันเลยจะอดจะอยากมันยังมานอนแอ้งแม้งให้ลูกมันดูดนม ส่วนเมียนี่ก็อย่าตัดรอนออกไปลูกเค้ามีพ่อมีแม่ พ่อแม่เค้าเลี้ยงมาด้วยความเหนื่อยยากเพื่อให้ได้มีชีวิตเติบโตขึ้นมาแต่คุณกลับไปทำร้ายลูกเค้าให้เจ็บช้ำน้ำใจซึ่งอาจจะส่งผลต่อร่างกายอาจจะเจ็บป่วยตรอมใจได้ และยังทำให้พ่อแม่ฝ่ายหญิงต้องเป็นทุกข์อีกก็เป็นการสร้างบาปนะคะ

 

ดูจากคำถามแล้ว แสดงให้เห็นอะไรหลายอย่าง เช่น ระหว่างแม่อายุมากแล้ว หกสิบกว่า ร่างกายไม่แข็งแรง ไม่มีรายได้ ตั้งหกสิบกว่าจะไม่ให้พักผ่อนบ้างเลยเหรอ ถ้าเลือกแม่ คุณต้องตัดขาดจากลูกเมีย รุนแรงขนาดนั้นเชียว เกินไปจริงๆ

 

แม่เป็นคำตอบสุดท้ายครับ

 

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

คุณเป็นได้ ทั้งลูกที่ดี ของพ่อ กับแม่ และเป็นทั้ง สามี พ่อ และหัวหน้าครอบครัวที่ดี ได้ คุณทำทั้งสองหน้าที่ไปพร้อม ๆ กันได้น่ะค่ะ