ผู้เกลียดชังพระสงฆ์...เกี่ยวกับหลวงพ่อชา สุภทฺโท ซึ้งมาก

ขอบคุณมากครับสไหรับข้อมูลดีๆแต่ว่ามันยาวไปนิดหนึ่งถ้าช่วยย่อกวานี้จะดีมาก


อนุโทนาครับ^^

 

เคยอ่านเรื่องนี้มาแล้วครับ แต่อ่านอีกก็ยังประทับใจเช่นเดิม

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ค่ะ สำหรับพระธาตุหลวงปู่ชาที่แม่เอามาฝากเมื่อ ๕
เดือนที่แล้วเล็ก ๆ ตอนนี้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากและเป็นผลึกแก้วใสมาก ๆ ทำให้ได้รู้ว่าปราฏิหารนี่มีจริง ๆ สาธุ.

 

Make me cry:'(.Very Touching
Sadhu Sadhu Sadhu [/\]
Thank you Thank you Thank you

 

อนุโมทนา สาธุครับ ผมศรัทธาในตัวหลวงพ่อชาเป็นที่สุด

ตอนท่านมรณะภาพผม ผมยังไม่ประสีประสา ไม่สนใจ ได้แต่เสียดายตัวเองบุญน้อยไป

เพิ่งทราบว่าท่านบวชในมหานิกาย "กาย-มหานิกาย จิต-ธรรมยุติ"

 

ลูกนำพ่อ แม่ เข้าสู่แสงส่ว่างแห่งพระธรรมได้ ถือว่า เป็นลูกยอดกตัญญู มีสวรรค์
เป็นแดนเกิด มีนิพานเป็นที่พึ่ง ถือว่าเป็นอภิชาติบุตร ขออนุโมทนากับคุณงาม ความดี
ที่ได้ทำกับผู้ให้กำเนิด และขอบคุณท่านเจ้าของ กระทู้นี้ และจงรักษาความดี ที่คุณพ่อ
ท่านได้อบรมบ่มนิสัย ตั้งแต่เด็ก เรื่องความขยัน ซื่อสัตย์ อดทน รับผิดชอบ ไม่เห็นแก่ตัว แล้วสอนลูกๆ หลานๆ ให้เป็นคนดี รักผืนแผ่นดินไทยบ้านเกิด เมืองนอน

 

ตอนแรกเห็นยาวมาก กะจะไม่อ่านแล้ว

พออ่านได้นิดนึงอ่านเพลินเลย

ประโยคแล้วก็คำต่างๆ เรียบเรียงไว้แปลกดี ต่างจากหนังสือที่เคยอ่านมาเลยครับ

อ่านแล้วไม่เบื่อ อนุโมทนาบุญครับ

ครอบครัวนี้ศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ทั้งครอบครัวเลย บุญเยอะมากมาย

 

ถ้าจำไม่ผิด นี่เป็นบทความของ อ.อำพล เจน

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ครับ ศรัทธาเลื่อมใส ตั้งมั่นแล้วย่อมนำความสุขมาให้ สาธุ

 

ขอบพระคุณมากครับ...เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆครับ.....ขออณุญาตนำไปเล่าต่อนะครับ......

 

ขอกราบอนุโมทนาสาธุการด้วยค่ะ เพิ่งอ่านครั้งแรกก็รู้สึกถึงความปลืมปีติจริง ๆ ค่ะ (น้ำตาซึมด้วยค่า..) ขออนุญาตแบ่งปันนะคะ ขอบพระคุณค่า _/|\_

 

ขออนุโมนาด้วยค่ะ

 

เป็นเรื่องที่ดีและเรียบเรียงได้ไพเราะมากครับ อนุโมทนา

 

อ่านแล้วน้ำตาซืมเลย อนุโมทนาสาธุ กับ จขกท ที่นำมาเผยแพร่ครับ

 

อนุโมทนาครับ

เป็นเรื่องราวที่สุดประทับใจจริงๆครับ

ผมเองก็อยู่นครนายกเหมือนกันครับ

เรื่องยาวมาก และไม่คิดว่าจะอ่านจบ แต่พออ่านแล้ว ทำมัยจบไว้จัง

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีที่นำมาเล่าสู่กันฟังครับ

 

สำนวนโวหารคมคายยิ่งนัก

อ่านครั้งแรกจบ จุดประกายให้ต้องดั้นด้นไปวัดหนองป่าพง

การกลั่นออกมาจากใจของลูกน่าจะมีส่วนให้สำนวนชวนอ่านน่าติดตามเช่นนี้

อ่านจบครั้งที่สอง พร้อมความซาบซึ้งทั้งจริยาวัตรของหลวงพ่อและเกร็ดชีวิตของคนร่วมสมัยของท่านผู้เป็นลูก

ภาษาของท่านช่างงดงามโดยแท้ ในระดับวรรณกรรมเชียวละ

อนุโมทนาสาธุครับ