เพื่อการกุศล ขอเชิญร่วมบุญบูชาพระอุปคุต รูปหล่อ ลป.ญาท่านสวน 3-5" เหรียญบาตรน้ำมนต์ เหรียญ 2 ด้าน

ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ...

ขอเชิญคุณ ez_matt ติดตามรายละเอียดทั้งหมดได้ที่กระทู้หลักในการสร้าง "พระมหาธาตุเจดีย์ศรีอุบล" ตาม link นี้เลยนะคะ (หน้าแรกและหน้าที่ 324)

ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพผ้าป่า "หล่อพระและสร้างพระธาตุ" (รับวัตถุมงคล ลป.ญาท่านสวน)

ขอขอบคุณและอนุโมทนากับกุศลจิตของคุณ ez_matt ที่ต้องการมีส่วนร่วมในงานบุญนี้เพื่อน้อมถวายแด่หลวงปู่ญาท่านสวนค่ะ... สาธุ...

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต 2"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 2 ค่ะ... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

หลวงปู่ญาท่านสวนมาโปรด... มีอยู่ครั้งหนึ่งผมนิมนต์หลวงปู่มานอนที่บ้านเพื่อเป็นสิริมงคลและท่านก็เมตตาผมเป็นอย่างมาก หลวงปู่ท่านไม่รังเกียจผมเลยทั้งๆที่ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่จนครอบครัวหนึ่ง ผมมีอาชีพขับรถตุ๊กๆหาเช้ากินค่ำพออยู่รอดไปวันๆ บ้านผมก็เป็นบ้านเช่า หลวงปู่ท่านไม่เลือกชั้นวรรณะจริงๆ

การที่หลวงปู่ญาท่านสวนมานอนที่บ้านผม ผมเชื่อว่าเป็นมงคลสูงสุดสำหรับผม ผมถือว่าหลวงปู่มาโปรดผม ฉะนั้นผมจึงต้องปรนนิบัติต่อท่านอย่างดีที่สุด ตั้งแต่การจัดแจงที่นอนและการอุปฐากพัดวี ต้มน้ำอุ่นใส่กาบพลับพลึงเพื่อให้ท่านสรงน้ำเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ผมถวายการสรงน้ำขัดถูขี้ไคลให้ท่าน ท่านก็ปล่อยให้ผมปรนนิบัติอย่างเต็มที่ ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกับท่านผมยิ่งเคารพศรัทธาท่านมากถึงขนาดเอามือรองน้ำปัสสาวะของท่านและเอามาพรมศรีษะแทนน้ำมนต์เพื่อสิริมงคล ตกกลางคืนผมก็ยังคอยบีบนวดให้ท่านและผมก็ได้สนทนาธรรมกับท่านจนได้เวลาพอสมควรผมจึงนิมนต์ให้ท่านจำวัด

พอรุ่งเช้าหลวงปู่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 4 กว่า ขณะเดียวกันผมก็ตื่นขึ้นมาเพราะเป็นเวลาที่ผมจะต้องออกรถไปรับพ่อค้าแม่ค้าที่ตลาด เมื่อผมได้จัดแจงเตรียมน้ำร้อนน้ำชาไว้ให้ท่านแล้ว ผมจึงได้กราบเรียนท่านว่า "หลวงปู่... ผมจะไปออกรถก่อนนะหลวงปู่... และผมจะรีบกลับมาและซื้อโจ๊กปาท่องโก๋มาถวายหลวงปู่" หลวงปู่ท่านบอกว่า "ไปเถอะ... ไปทำมาหากินไม่ต้องเป็นห่วงท่านหรอก" แล้วท่านก็ให้พร "ให้โชคดีๆ" ด้วยบุญบารมีของท่านผมออกรถไปไม่ถึงชั่วโมงผมได้เงินประมาณ 400 กว่าบาท ผมดีใจมากเพราะไม่เคยได้อย่างนี้มาก่อนจึงได้รีบไปซื้อโจ๊กปาท่องโก๋ที่ตลาดกลับไปถวายท่าน

มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อผมขับรถไปถึงวัดนาอุดมเห็นกุฏิของท่านยังปิดประตูอยู่ ผมจึงไปกราบเรียนถามพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไม่อยู่เหรอ พระลูกวัดบอกว่าท่านอยู่ ท่านไม่ได้ไปไหน ผมจึงกราบเรียนพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไปบอกผมว่าท่านไม่สบาย พระลูกวัดท่านหัวเราะและบอกว่าอาตมาอยู่ที่นี่ทำไมอาตมาไม่รู้ โยมอยู่ที่ในเมืองโยมจะรู้ได้อย่างไร ผมจึงขอให้พระลูกวัดเข้าไปดูท่านในกุฏิเพื่อให้แน่ใจว่าท่านสบายดีอยู่หรือเปล่า

เมื่อเข้าไปในกุฏิท่านปรากฏว่าหลวงปู่ท่านยังนอนอยู่ ผมจึงผิดสังเกตุว่านี่ก็สายมากแล้วทำไมหลวงปู่ท่านยังไม่ลุก ผมจึงรีบเข้าไปจับตัวท่าน ปรากฏว่าท่านไม่สบายจริงๆ ผมจึงรีบจัดแจงพาท่านไปหาหมอที่โรงพยาบาล ทำเอาพระลูกวัดถึงกับงวยงงว่าเป็นไปได้อย่างไร

การสื่อด้วยจิตของพระอริยสงฆ์ไม่ใช่เรื่องยาก... แต่ใครจะสามารถรับสื่อนั้นได้ก็เป็นอีกเรื่องนึง... ผู้ใดสามารถรับสื่อนั้นได้แปลว่าจิตถึงพระอริยสงฆ์ท่านนั้นๆค่ะ...<!-- google_ad_section_end -->

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต 3"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 3 ค่ะ... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

อีกครั้งหนึ่ง... ครั้งนี้เป็นตอนกลางวัน... เนื่องจากในวันนั้นรถผมเสียและเอาไปซ่อม ผมจึงหยุดอยู่บ้าน วันนั้นจู่ๆผมก็เกิดอาการง่วงนอนขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วนและงีบหลับไปโดยไม่รู้ตัวและมาสะดุ้งตื่นอีกครั้ง... จำได้ว่าตอนที่ผมงีบหลับไปนั้น... ผมได้ฝันเห็นหลวงปู่ญาท่านสวนท่านมาหาและบอกกับผมว่า "ท่านไม่สบายและให้ผมพาไปหาหมอด้วย" จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมมั่นใจว่าหลวงปู่ท่านคงไม่สบายจริงๆ ทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงท่านมากและผมก็อยากไปดูท่านแต่ก็ไม่รู้จะไปอย่างไร เพราะว่ารถตุ๊กๆผมก็เอาไปซ่อมอยู่

ผมจึงไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านที่เขามีรถ บอกเขาว่าขอให้พาผมไปวัดนาอุดมหน่อย เพื่อนบ้านผมถามว่าจะไปทำไม ผมจึงบอกกับเขาตรงๆว่าผมจะไปดูหลวงปู่ญาท่านสวน ท่านมาเข้าฝันผมเมื่อตะกี้นี้เอง บอกว่าท่านไม่สบายให้ผมพาท่านไปหาหมอหน่อย เพื่อนบ้านเขาหัวเราะและบอกว่าเชื่ออะไรกับความฝัน เขาทำท่าไม่เชื่อและไม่อยากพาผมไป ผมจึงตัดสินใจเสนอเขาไปว่าเอาอย่างนี้... ผมจะออกค่าน้ำมันและจะจ่ายค่าเสียเวลาให้ เท่าไหร่ก็ให้คิดมา ผมยินดีพร้อมที่จะจ่ายให้ ขอให้ช่วยพาผมไปหน่อยเถอะ เพื่อนบ้านจึงตอบตกลงให้ผมออกค่าน้ำมันและค่าเสียเวลาให้

เมื่อผมเดินทางมาถึงวัดนาอุดม... ปรากฏว่าประตูกุฏิของหลวงปู่ยังปิดอยู่ ผมจึงรีบไปกราบเรียนพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไปบอกผมว่าท่านไม่สบายให้ผมพาท่านไปหาหมอหน่อย พระลูกวัดท่านหัวเราะและย้อนถามมาว่า "หลวงปู่ท่านไปหาโยมเมื่อไหร่" ผมจึงกราบเรียนพระลูกวัดไปว่า "หลวงปู่ท่านไปเข้าฝันผมเมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมาประมาณชั่วโมงเศษๆนี้เอง" ผมกราบเรียนท่านด้วยความมั่นใจ

เมื่อพระลูกวัดและผมได้เปิดประตูกุฏิเข้าไป ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านนั่งรออยู่และแถมท่านครองผ้าเตรียมพร้อมอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย คำแรกที่ท่านพูด... ท่านถามว่า "มาแล้วเหรอ" ผมจึงนั่งก้มลงกราบท่านและกราบเรียนถามท่านว่า "หลวงปู่ไม่สบาย... เรียกให้ผมพาไปหาหมอเหรอ... หลวงปู่" ท่านพยักหน้าพร้อมกับโยนถุงหมากให้ผมใส่ไว้ในย่ามของท่านและให้ผมสะพายย่ามให้ท่าน สร้างความงวยงงให้ผมและพระลูกวัดเป็นอย่างมาก

ผมจึงได้พาท่่านไปหาหมอและกลับมาส่งท่านที่วัด... เสร็จแล้วผมจึงได้ลาท่านกลับบ้านและได้ยินเสียงเพื่อนบ้านที่ขับรถไปให้ผมอุทานออกมาหลายครั้งว่า "แปลก... ไม่น่าเชื่อ มันเป็นไปได้อย่างไร"

คำว่าจิตนั้นเร็วกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้... ยิ่งเป็นจิตของพระอริยสงฆ์หรืออริยบุคคลด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง เราจะได้ยินกันบ่อยๆจนชินหูว่าหลวงปู่ หลวงพ่อท่านนั้นๆมีเจโตที่แจ่มใสมาก นั่นคือมีจิตที่ละเอียดมากสามารถรับรู้ได้ในทันทีในขณะที่อีกคนแค่คิดในใจเท่านั้น เพราะฉะนั้นการจะคิดอะไรที่เกี่ยวกับพระอริยสงฆ์หรืออริยบุคคลนั้นควรระวังให้มาก... ไม่ควรคิดไปในทางลบ... เพราะจะเป็นการปรามาสท่านทางมโนกรรมโดยไม่รู้ตัวค่ะ<!-- google_ad_section_end -->

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต 4"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 4 ค่ะ... ยังคงเป็นเรื่องความฝันเหมือนเดิมแต่ว่ามีอะไรที่เกี่ยวกับจริยวัตรอันงดงามของหลวงปู่อยู่ด้วย... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

เรื่องความฝันในครั้งนี้เกิดขึ้นตอนกลางวันแต่มันเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น... มันชัดเจนมาก... ครั้งนี้ท่านก็มาบอกว่าท่านไม่สบาย... นอนอยู่ที่โรงพยาบาล "พยาบาลไม่รู้เรื่อง... ปฏิบัติไม่ถูก" ไม่ถูกอย่างไรท่านก็ไม่ได้อธิบายและผมเองก็ไม่ได้กราบเรียนถามท่านและท่านก็ไม่ได้บอกว่าอยู่โรงพยาบาลไหน

เมื่อผมสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งตั้งสติลำดับความฝันมันเหมือนหลวงปู่ท่านมาหาผมจริงๆและผมก็มั่นใจว่าท่านไม่สบายจริงๆ และผมก็คิดในใจว่าท่านนอนอยู่ที่โรงพยาบาล... อาจจะไม่มีลูกศิษย์คอยเฝ้าปรนนิบัติดูแลท่าน... ผมจึงรีบลุกขึ้นขับรถไปวัดนาอุดมทันทีเพื่อที่จะไปสอบถามทางวัด

เมื่อผมไปถึงวัดก็เห็นประตูกุฏิของหลวงปู่ปิดอยู่จึงได้กราบรียนถามพระลูกวัดว่า "หลวงปู่ท่านนอนอยู่โรงพยาบาลไหน" พระลูกวัดจึงถามผมว่า "โยมรู้ได้อย่างไรว่าหลวงปู่นอนอยู่โรงพยาบาล" ผมจึงกราบเรียนท่านว่าหลวงปู่ไปเข้าฝันบอกผม... พระลูกวัดบอกว่าเห็นอาการของท่านไม่ค่อยจะดี... เพิ่งจะพาท่านไปโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้... ตอนนี้ท่านนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลตาลสุม ผมจึงกราบเรียนท่านว่าแล้วตอนนี้มีใครเฝ้าหลวงปู่ พระลูกวัดบอกว่ายังไม่มี ด้วยความเป็นห่วงผมจึงรีบบึ่งรถไปที่โรงพยาบาลตาลสุมทันที

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลตาลสุม... ผมจึงรีบไปถามเจ้าหน้าที่ว่าหลวงปู่ญาท่านสวนท่านพักอยู่ห้องไหน... เมื่อเจ้าหน้าที่บอกแล้วผมจึงรีบเข้าไปกราบท่านที่บนเตียง ท่านเห็นหน้าผม... ท่านพยักหน้ายิ้ม ผมจึงพนมมือขึ้นเพื่อขออนุญาตจับตัวท่าน... ปรากฏว่าตัวท่านเย็นเจี๊ยบเลย ตอนนั้นผมนึกตำหนิโรงพยาบาลว่าทำไมไม่มีเจ้าหน้าที่พยาบาลมาดูแลหลวงปู่เลยและทำไมถึงปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพังอย่างนี้หรือว่าท่านคงไม่อยาำกทำตัวให้เป็นภาระแก่ลูกศิษย์ลูกหา แต่สำหรับผมแล้วผมมีความยินดีอย่างเต็มเปี่ยมสุดหัวใจที่จะถวายการปรนนิบัติรับใช้ท่าน... จะด้วยเหตุที่ผมเปิดจิตเปิดใจยินดีพร้อมที่จะปรนนิบัติท่านด้วยความศรัทธา... ท่านจึงได้สื่อให้ผมได้ทราบเกือบทุกครั้งที่ท่านอาพาธ...

ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นผมก็เหลือบไปเห็นผ้าห่มของทางโรงพยาบาลที่จัดไว้ให้ท่านกองอยู่แค่หน้าแข้งของท่าน... โดยที่ผมยังไม่ได้คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนผมจึงดึงเอาผ้าห่มขึ้นมาเพื่อจะห่มให้่ท่าน... ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านยกมือห้ามและบอกว่า "ห่มไม่ได้" ผมจึงสงสัยว่าทำไมถึงห่มไม่ได้ จึงกราบเรียนถามท่านว่า "ทำไมหลวงปู่ห่มผ้าไม่ได้ครับ" ท่านตอบว่า "ผ้าไม่ได้พิจารณา... เอามาห่มไม่ได้มันผิดธรรมวิันัย" และแล้วผมก็ถึงบางอ้อ... ที่ท่านไปเข้าฝันบอกผม... คงจะด้วยเหตุนี้เอง... เท่านั้นแหละ... ผมจึงได้กราบเรียนท่านว่า "เดี๋ยวผมจะขับรถกลับไปเอาผ้าห่มของหลวงปู่ที่วัดมาห่มให้หลวงปู่นะครับ... หลวงปู่รอผมแป๊บเดียวนะครับ... เดี๋ยวผมมา" หลวงปู่ท่านยิ้มและพยักหน้าเบาๆ

ผมจึงรีบบึ่งรถไปยังวัดนาอุดมซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณ 16-17 กิโลเมตรและกลับมาพร้อมผ้าห่มและผมก็กราบเรียนขออนุญาตนำเอาผ้าห่มมาห่มให้ท่าน... ท่านไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มนอนหลับตาและหลับไปในที่สุด

จึงนับว่าหลวงปู่ญาท่านสวนมีความละเอียดละออเคร่งครัดต่อธรรมวินัยเป็นอย่างมากและสิ่งที่สำคัญก็คือท่านเป็นพระที่มีอำนาจพลังจิตที่สูงมากที่สามารถส่งพลังจิตสื่อไปบอกคุณปัญญาด้วยวิธีไปเข้าฝันอย่างปัจจุบันทันด่วน

กราบหลวงปู่ญาท่านสวนด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้งค่ะ

 

กราบหลวงปู่ญาท่านสวนด้วยความเคารพค่ะ

แล้วก็ขอบคุณพี่หนูที่โพสเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟังนะคะ

เพียงแค่อ่านก็เกิดปีติ น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ

สาธุ โมทนาบุญกับคุณปัญญาและพี่หนูด้วยนะคะ

 

ยินดีและปลื้มใจมากค่ะที่เรื่องราวที่พี่หนูได้นำมาเล่าสู่กันฟังนั้นได้ทำให้หลายคนรู้จักและเกิดความศรัทธาในองค์หลวงปู่มากขึ้นกว่าเดิม พี่หนูจะทำหน้าที่เผยแพร่เกียรติคุณหลวงปู่ต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดเวลาและความสามารถค่ะ

เรื่องต่อไประหว่างหลวงปู่และคุณปัญญานั้นสุดซึ้งจับจิตจับใจจริงๆค่ะ... รอติดตามอ่านต่อไปนะคะ ^^

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "เมตตาโปรดลูกศิษย์คนที่จนที่สุด"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของ "คุณปัญญา รักษาโฉม" มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 5 ค่ะ...

มีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่านไปนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง... พอตกกลางคืนลูกศิษย์ลูกหามาเยี่ยมท่านมากมายเพราะในช่วงระยะหลังมีลูกศิษย์ลูกหาเริ่มจะรู้จักท่านมากขึ้นและมีหลายคนที่ตั้งใจอยากมานอนเฝ้าปรนนิบัติท่าน

เมื่อคุณปัญญาทราบข่าวก็ได้เดินทางไปเยี่ยมหลวงปู่และตั้งใจที่จะไปปรนนิบัติท่านเช่นกัน แต่เนื่องด้วยทางโรงพยาบาลไม่สามารถให้ทุกคนนอนเฝ้าได้ ทางโรงพยาบาลอนุญาตให้ญาติโยมนอนเฝ้าได้เพียงคนเดียวและลูกศิษย์ก็ไม่สามารถตกลงกันได้ว่าใครจะเป็นผู้ได้เฝ้าท่านเพราะต่างคนต่างก็อยากจะนอนเฝ้าหลวงปู่กันทั้งนั้น ทุกคนจึงลงมติให้หลวงปู่เป็นคนเลือกเองว่าจะเอาใครเป็นผู้อยู่ปรนนิบัติท่าน ตอนนั้นคุณปัญญาบอกว่า "ผมคงจะหมดสิทธิ์... เพราะว่าลูกศิษย์ลูกหาแต่ละคนที่อยู่ในคืนนั้นต่างก็เป็นคนมีสตุ้งสตางค์รวยๆกันทั้งนั้น บางคนก็เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ส่วนผมเองก็แค่คนขับรถตุ๊กๆคงไม่มีสิทธิ์แน่ๆ" คุณปัญญาจึงต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวหลบไปนั่งอยู่หน้าห้องน้ำ ในใจก็มีความวิตกกังวลและเป็นห่วงอยากอยู่ปรนนิบัติท่าน แต่ถ้าหากหลวงปู่จะเลือกใครผมก็ไม่เสียใจหรอก

เมื่อทุกคนกราบเรียนถามหลวงปู่... หลวงปู่ท่านกวาดสายตามองและในที่สุดท่านก็ชี้ไปยังคุณปัญญาที่ไปนั่งหลบอยู่หน้าห้องน้ำและทุกคนต่างก็มองมาที่คุณปัญญาเป็นตาเดียว ทำให้คุณปัญญามีความซาบซึ้งและความปลาบปลื้มใจเป็นที่สุดที่หลวงปู่ได้เมตตาโปรดลูกศิษย์ที่จนที่สุดให้อยู่ปรนนิบัติรับใช้ท่าน

ความเมตตาที่หลวงปู่มีต่อลูกศิษย์นั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับชนชั้นวรรณะแต่อย่างใด... ท่านไม่ได้ยึดติดกับอะไรทั้งสิ้น

กราบหลวงปู่ญาท่านสวน (พระอรหันต์) ผู้ที่หลุดพ้นแล้ว... สาธุ...<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ผมขอร่วมทำบุญจองรูปหล่อหลวงปู่ขนาด 5 นิ้วจำนวน 1 องค์ และเหรียญบาตรน้ำมนต์จำนวน 2 เหรียญครับ
(สถิตย์ ไชยปัญญา)

 

อนุโมทนาบุญกับคุณmedhaphat ด้วยคนครับ

 

รับทราบค่ะ... เด๋วจะลงชื่อไว้ให้นะคะ...

ขอขอบคุณและอนุโมทนากับคุณ medhaphat ที่มีส่วนร่วมในงานบุญครั้งนี้ด้วยค่ะ... สาธุ...

 

คุณ medhaphat ได้แจ้งร่วมบุญมาทาง pm ค่ะ

ขอเชิญทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญกับคุณ medhaphat นะคะ<!-- google_ad_section_end -->

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "หลวงปู่รักและเป็นห่วงทุกคนเสมอกัน... ไม่มีการลำเอียง"

นอกจากหลวงปู่ท่านจะเมตตาโปรดสงเคราะห์ญาติโยมลูกศิษย์ลูกหาโดยไม่เลือกศาสนา ไม่แบ่งชนชั้นวรรณะ และท่านยังไม่เลือกที่รักมักที่ชังอีกต่างหาก ท่านคอยดูแลเป็นห่วงเป็นใยเสมอเท่ากันทุกคนไม่มีลำเอียงค่ะ... มาฟังเรื่องราวกันนะคะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่านอาพาธและได้เข้ารักษาตัวที่ ร.พ ราชเวช จ.อุบลฯ เมื่อข่าวได้กระจายออกไปคณะลูกศิษย์ก็ได้ไปเยี่ยมกราบนมัสการท่านที่ ร.พ

มีคณะหนึ่งที่ไปเยี่ยมหลวงปู่มีประมาณเกือบ 10 คน ก็ได้เข้าเยี่ยมหลวงปู่อย่างที่ตั้งใจจึงได้กราบนมัสการลาหลวงปู่กลับบ้าน คณะนั้นได้เดินทางมาด้วยรถกระบะ จึงต้องมีคนนั่งที่กระบะหลังประมาณ 5 คนในขณะที่เดินทางกลับนั้นฝนได้ตกมาตลอดทาง ระยะทางจาก ร.พ ถึงจุดหมายปลายทางก็ไกลพอสมควร

เมื่อถึงจุดหมายปลายทางทุกคนที่นั่งที่กระบะหลังลงจากรถแล้วได้สำรวจตัวเองปรากฏว่าไม่มีใครเปียกฝนสักคน ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วทุกคนจะต้องเปียกชุ่มไปตามๆกัน ทุกคนยังงงๆและทึ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็รับรู้ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือความเมตตาจากหลวงปู่ที่มีต่อลูกศิษย์ทุกคนโดยไม่มีการลำเอียง ในเมื่อลูกศิษย์คณะเดียวกันและมาเยี่ยมหลวงปู่ด้วยกัน แต่บางคนได้นั่งในรถจึงไม่เปียกฝนแล้วหลวงปู่จะปล่อยให้ลูกศิษย์ที่นั่งที่กระบะเปียกฝนได้งัย มาก็มาพร้อมกันในสภาพเดียวกัน ขากลับก็ต้องกลับพร้อมกันในสภาพเดียวกันทุกคนไป<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เข้ามาติดตามอ่านค่ะพี่หนู

^^

 

เด๋วพี่หนูจัดให้นะคะ... น้องเบสท์ ^^

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "แม้แต่สัตว์เดรัจฉานยังสามารถสัมผัสกระแสบารมีจากหลวงปู่ได้"

มีอยู่ครั้หนึ่งลุงสมหวังได้ทำการก่อสร้างกุฏิภายในวัดนาอุดม (ใกล้ๆกับกุฏิหลังเก่าของหลวงปู่) หลวงปู่ท่านได้เดินมาตรวจดูความคืบหน้า บังเอิญบริเวณที่หลวงปู่หยุดยืนอยู่นั้นเป็นรังของมดแดงขนาดใหญ่ ขณะที่หลวงปู่ก้าวไปยืนที่รังมดแดงนั้น ลุงสมหวังเห็นเข้าพอดีจึงรีบตะโกนบอกหลวงปู่ให้ถอยขยับออกไปที่อื่นเพราะเป็นห่วงกลัวว่าหลวงปู่จะโดนมดกัด หลวงปู่ได้ยินที่ลุงสมหวังพูดแต่หลวงปู่ก็ไม่ขยับหนี และได้บอกกับลุงสมหวังว่า "เราก็อยู่ของเรา... เขาก็อยู่ของเขา... ต่างคนต่างอยู่" เป็นเรื่องแปลกมากที่มดทั้งรังนั้นไม่ไต่ขึ้นตามตัวและไม่กัดหลวงปู่สักตัว เมื่อลุงสมหวังเห็นเหตุการณ์นั้นจึงทึ่งและเชื่อในคำพูดของหลวงปู่ว่า "เราก็อยู่ของเรา... เขาก็อยู่ของเขา... ต่างคนต่างอยู่"

กระแสบารมีธรรมและความเมตตาของหลวงปู่นั้นไม่ใช่กับมนุษย์เท่านั้นที่จะสัมผัสได้ แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็ยังสามารถรับรู้ถึงกระแสบารมีธรรมและความเมตตาของหลวงปู่ได้เหมือนกัน<!-- google_ad_section_end -->

คิดว่าหลายท่านคงได้รู้ ได้เห็น ได้ยินมาบ้างที่ว่าบางวัดมีสัตว์ป่าที่ดุร้ายและน่ากลัวมาอาศัยอยู่ แต่เป็นเรื่องที่แปลกก็คือสัตว์ป่าที่ดุร้ายเหล่านั้นเมื่อเข้ามาอาศัยอยู่ในเขตบริเวณของวัดกลับไม่มีความดุร้ายและน่ากลัวเฉกเช่นที่ควรเป็นตามธรรมชาติของมัน แต่กลับเชื่องและไม่เคยทำอันตรายใดๆแก่ผู้ที่เข้ามาในเขตบริเวณของวัดเลย นั่นคงเป็นเพราะว่าสัตว์ป่าที่ดุร้ายเหล่านั้นได้รับกระแสบารมีธรรมและความเมตตาของพระและรู้ว่าตัวเองเข้ามาอาศัยอยู่ในเขตบริเวณของวัดซึ่งถือเป็นเขตอภัยทาน หมายถึงเขตที่ปลอดภัยจากการถูกไล่ล่าฆ่าชีวิต จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องแสดงความดุร้ายเพื่อป้องกันชีวิตตัวเองจากการถูกไล่ล่าฆ่าฟัน รวมทั้งไม่ต้องแสดงความดุร้ายเพื่อดิ้นรนในการหาอาหารเพื่อประทังชีวิตเพราะได้รับความเมตตาจากพระในวัดนั่นเอง

หลวงปู่หลวงพ่อบางรูปที่มีภูมิธรรมและบารมีธรรมสูงนั้นท่านจะสามารถสื่อและเข้าใจภาษาสัตว์ได้ บางครั้งบางกรณีท่านก็สอนธรรมะให้กับสัตว์ป่าดุร้ายเหล่านั้นให้เป็นสัตว์ที่เชื่องได้โดยอัศจรรย์ มีตัวอย่างอยู่ 2 เรื่องที่หนูได้เคยอ่านเจอมาและประทับใจมากๆคือ

1. "หลวงปู่เกษม เขมโก ลำปาง" ท่านใช้นิ้วเคาะลงบนพื้นกระดานแล้วเรียกงูให้มากินข้าว และงูก็เลื้อยมากินข้าวตามที่ท่านเรียก ซึ่งเป็นเรื่องผิดธรรมชาติเพราะโดยธรรมชาติแล้วงูจะกินแต่อาหารที่มีชีวิตและจะกินตอนเป็นๆอยู่ไม่กินตอนเหยื่อตายแล้ว แต่งูตัวนั้นกินข้าวเฉยเลย... แปลกแต่จริง

2. จรเข้ที่ "หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่ นครราชสีมา" เลี้ยงไว้ในบริเวณวัด ตัวนั้นก็เชื่องจนเหลือเชื่อ มีอยู่วันนึงมีคนไปกราบหลวงพ่อคูณที่วัด แล้วจอดรถไว้ใกล้ๆบริเวณบ่อที่จรเข้อาศัยอยู่ แต่วันนั้นไม่รู้ว่าดวงซวยหรือดวงดีที่จะได้ประสบกับเหตุการณ์อันเหลือเชื่อกัันแน่ ทำให้รถไหลถอยหลังลงบ่อจรเข้พอดี ถ้าเป็นจรเข้ทั่วไปก็คงไม่ต้องพูดถึง คงเป็นอาหารรสเด็ดของมันไปแล้ว แต่กับจรเข้ของหลวงพ่อคูณตัวนี้ไม่ใช่อย่างงั้น ตรงกันข้ามอีกต่างหาก จรเข้ของหลวงพ่อคูณตัวนี้มันช่วยใช้จมูกของมันดันตัวของผู้ชายท่านนี้พุ่งขึ้นเหนือน้ำได้ทันเวลา ไม่งั้นคงมีสิทธิ์ลาโลกไปแล้ว เมื่อชายท่านนี้ได้มีโอกาสเข้ากราบไหว้หลวงพ่อคูณและพูดถึงความเชื่องของจรเข้ของท่าน หลวงพ่อคูณก็ได้พูดขึ้นประมาณว่า "ก็กูเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก กูสั่งสอนมันมาจะไม่ให้เชื่องได้ยังงัย"

ทั้ง 2 เรื่องนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าพระอริยสงฆ์ผู้มีบารมีธรรมสูงนั้นสามารถสื่อและรู้ภาษาสัตว์ได้จริงๆค่ะ

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "ไม่ถือตัวถือตนแต่อย่างใด"

มีอยู่คราวหนึ่งมีพี่ท่านหนึ่งซึ่งเป็นลูกศิษย์ได้ไปบวชและจำพรรษาอยู่กับหลวงปู่ ญาท่านสวนที่วัดนาอุดมเพื่อจะไปปรนนิบัติรับใช้ท่าน อยู่มาวันหนึ่งพระรูปนั้นได้มีธุระกลับไปเยี่ยมบ้านโยม บังเอิญอยู่บ้านโยมจนค่ำกลับมาถึงวัดนาุดมก็มืดค่ำแล้ว



เมื่อพระรูปนั้นมาถึงกุฏิซึ่งท่านจำวัดอยู่กุฏิเดียวกันกับหลวงปู่ ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านนั่งคอยอยู่ เมื่อพระรูปนั้นมองไปยังที่ตนเองจำวัดก็ทำให้แปลกใจเพราะมีการกางมุ้งไว้อย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย พระรูปนั้นจึงได้กราบเรียนถามด้วยความสงสัยว่าใครมากางมุ้งไว้ให้

หลวงปู่ท่านหัวเราะและบอกว่าเราเอง ทำให้พระรูปนี้ถึงกับตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกและนึกในใจว่าเราจะมาปรนนิบัติรับใช้หลวงปู่ แต่หลวงปู่กลับมาปฏิบัติต่อเราเช่นนี้ ท่านไม่ถือตัวถือยศถือศักดิ์ ไม่ได้คิดว่าเราเป็นอื่น หลวงปู่ท่านปฏิบัติเสมือนพ่อที่ดี ความห่วงใยที่มีต่อลูกนั้นหาคำบรรยายไม่ได้จริงๆ

ท่านที่นับถือหลวงปู่เมื่อได้รู้อย่างนี้แล้วจะยังมีความลังเลสงสัยในความเมตตาของอีกหรือเปล่าคะ<!-- google_ad_section_end -->

 

น้อง OPhtUYh ได้แจ้งร่วมบุญไว้ในอีกกระทู้นึงค่ะ

ขอเชิญทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญกับน้อง OPhtUYh นะคะ

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "ไปโปรดนายตำรวจ... อาตมาชื่อสวน"

บารมีธรรมและความเมตตาของหลวงปู่นั้นแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ ไม่ใช่เฉพาะกับคนรอบข้างใกล้ตัวท่านเท่านั้นแม้กระทั่งกับคนที่ไม่เคยรู้จักท่านมาก่อนก็ยังได้รับความเมตตาจากท่านอย่างที่ตัวเองนึกไม่ถึงจนทำให้ได้พบหนทางสว่างแห่งชีวิตอีกครั้ง มาฟังเรื่องราวกันเลยนะคะ

มีนายตำรวจท่านหนึ่งทำหน้าที่เป็นหน่วยลับทำงานปฏิบัติในพื้นที่ตะเข็บชายแดนไทย-ลาวแถวๆโขงเจียม นายตำรวจท่านนี้เอาหมดทุกอย่าง เป็นนักดื่มนักกินสุรานารี เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 3-4 ปี ทำให้มีปากเสียงกับภรรยาหลายครั้ง

คืนหนึ่งหลังจากออกปฏิบัติหน้าที่ก็ฝันไปว่าเห็นพระภิกษุชรารูปหนึ่งมาหา นายตำรวจท่านนี้จึงเดินเข้าไปกราบ พระภิกษุชรารูปนั้นมีรูปร่างลักษณะค่อนข้างผอม ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ดูเหมือนท่านมีเมตตาสูงมากๆ พระภิกษุชรารูปนั้นได้พูดกับนายตำรวจท่านนี้ด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลและเยือกเย็นว่า "โยมยังสบายดีอยู่หรือ ทำไมโยมจึงปฏิบัติตัวไม่อยู่ในศีลธรรม ประพฤติตัวดื่มเหล้าเมายา ลุ่มหลงแต่สิ่งที่เป็นอบายมุขซึ่งมีแต่สิ่งที่จะทำให้ชีวิตตกต่ำนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัว ทำไมแต่ก่อนโยมก็เคยประพฤติปฏิบัติรักษาศีล สวดมนต์ไหว้พระเจริญสมาธิภาวนาอยู่เป็นเนืองนิจ ทำไมถึงได้เลิกเสียล่ะ ขอให้โยมกลับตัวเสียใหม่ หันกลับมาปฏิบัติเช่นเดิมคือการรักษาศีล เจริญสมาธ สวดมนต์ภาวนาซึ่งจะเป็นหนทางที่จะทำให้ชีวิตของโยมและครอบครัวได้พบกับหนทางสว่าง"

เมื่อพระภิกษุชรารูปนั้นพูดจบทำให้นายตำรวจท่านนี้อึ้งไปเลย (เพราะที่พระภิกษุชรารูปนั้นพูดเกี่ยวกับตัวท่านนั้นถูกทั้งหมด ท่านรู้ได้ยังงัย) ทำให้เกิดความซาบซึ้งจึงได้ก้มลงกราบด้วยจิตสำนึกผิด น้ำตาแทบจะไหล เกิดความปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก ก่อนพระภิกษุชรารูปนั้นจะเดินจากไป นายตำรวจท่านนี้จึงถามว่าท่านคือใคร พระภิกษุชรารูปนั้นตอบว่า "อาตมาชื่อสวน"

หลังจากนั้นนายตำรวจท่านนี้จึงได้ถามไถ่เรื่องราวเกี่ยวกับพระภิกษุชราที่ชื่อสวนแต่ก็ไม่มีใครรู้จักจนกระทั่งได้ถามยายของภรรยาตัวเอง ยายท่านนั้นบอกว่ารู้จักซิ อยู่วัดนาอุดมนี่เอง เมื่อนายตำรวจท่านนั้นได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจมากๆและรีบหาโอกาสไปกราบนมัสการท่านที่วัด

เมื่อไปถึงที่วัดนาอุดมนายตำรวจท่านนี้ถึงกับมีอาการปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก เพราะพระที่ชื่อสวนคือพระภิกษุชรารูปที่ฝันเห็นนั่นเอง เมื่อนายตำรวจท่านนี้เข้าไปกราบนมัสการหลวงปู่ ท่านได้พูดขึ้นสั้นๆว่า "ดีแล้ว" หลังจากนั้นนายตำรวจท่านนี้ก็ได้พาครอบครัวไปทำบุญกับหลวงปู่เป็นประจำค่ะ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

มาฟังกันต่อเกี่ยวกับปฏิปทาจริยวัตรอันงดงามและความเมตตาของหลวงปู่นะคะ "หลวงปู่ไม่ทอดทิ้งลูกหลาน"

จากประสบการณ์เรื่องที่แล้วนั้นจะเห็นได้ว่าหลวงปู่ท่านจะใช้วิธีไปเข้าฝันเพื่อไปโปรดสงเคราะห์บุคคลที่มีบุญสัมพันธ์กับท่าน เมื่อถึงเวลาอันสมควรท่านก็จะไปแสดงตัวและสื่อให้รู้ได้ด้วยตัวเอง และบุคคลที่ได้รับความเมตตาจากท่านก็จะยิ่งรักและศรัทธาท่านมากขึ้นค่ะ... วันนี้ขอนำเรื่องราวประสบการณ์ของญาติธรรมท่านหนึ่งที่ได้เคยร่วมบุญกับหลวงปู่ผ่านกระทู้ของหนูและได้รับความเมตตาจากหลวงปู่ในหลายรูปแบบมาเล่าสู่กันฟังนะคะ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ลุงชาลี
จริงแล้วไม่อยากเล่าเลย เพราะกลัวว่าจะเจอข้อหา โปรโมทหลวงปู่ท่านจนเกินเลย แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าเป็นเรื่องดี ไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย เพราะเราทำดี และคิดดี ไม่ได้เบียดเบียนผู้ใด เรื่องของเรื่องก็คือว่า เมื่อวานนี้(๑๗ กพ.๕๒)ประมาณ ๑๐ โมงเช้า หลวงปู่ท่านมาถึงบ้านแถวพระราม๗ เนื่องจากว่าลูกชายได้ร่วมทำบุญเหรียญหลวงปู่ด้วยเหรียญหนึ่ง ผมอาราธนาแล้วก็วางไว้หน้าหิ้งพระ เวลาผ่านไปประมาณ ๒ ชั่วโมง มีโทรศัพท์สั่งสินค้ามา ๒ สาย ก็ไม่แปลกอะไร เพราะที่บ้านขายสินค้า แต่ลูกค้ารายที่ ๒ นี่สิแปลก ปกติสั่งแค่ครั้งละโหล ผมก็พูดเล่นๆว่า มีเหลืออยู่ที่บ้าน ๒ โหลกับอีก ๒ กล่อง พี่จะเหมาหมดเลยไหม ตอบเฉยเลยว่าเอาหมดก็ได้มาส่งให้ด้วย และขายสินค้าอื่นได้อีก(อันนี้ขอไม่เล่า)ก็ดีใจครับ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดว่าเกิดปาฏิหารย์หรืออะไรที่เกี่ยนวกับปู่หรอก เพราะก่อนหน้านี้ที่บ้านเองก็มีผ้ายันต์รุ่นร่ารายอยู่ผืนหนึ่งแล้ว(ได้รับความเมตตาจากคุณหนูมอบให้มานานแล้ว)เพราะช่วงหลังๆการค้าก็พอจะขยับได้เรื่อยๆ คือดีขึ้นๆๆ

ก่อนนอนก็อาราธนาปู่ท่าน ซึ่งทำเป็นประจำทุกคืนก่อนนอน แต่เมื่อคืนมีบางอย่างที่ตีความหมายไม่ออก เพราะฝัน ฝันครับ ฝันเห็นพระ -เณร และคนทั้งเด็ก-ผู้ใหญ่เต็มไปหมด แต่พระ-เณร จะยืนเข้าแถวเรียงหนึ่งเป็นระเบียบเรียบร้อย โดยที่หัวแถวมีหลวงพ่อองค์หนึ่ง รูปร่างผอมๆบางๆ ยืนอยู่มีไม้เท้าด้วย ยืนเฉยๆเงียบ ผมเองผมมีความรู้สึกว่าผมหลงเข้ามาในกลุ่มตรงนี้ และเดินไปที่หลวงพ่อองค์หน้าแถว ถามท่านว่าจะไปไหนครับ ท่านไม่พูดยืนนิ่งๆผมเลยพูดว่า ผมขอไปด้วยครับ ท่านเลยพูดว่า ไปต่อแถวแล้วชี้ให้ไปด้านหลัง ผมดีใจมากดีใจจริงๆแต่เสียงท่านดังมาก จนสะดุ้งตื่น ก็ปรากฏว่าสว่างแล้ว ซึ่งเท่ากับว่าวันนี้ผมตื่นสายกว่าทุกวัน ผมไม่ทราบว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นการสื่อสารอะไรบางอย่างมาจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ขอขอบคุณเพื่อนกัลยาณมิตรอย่างคุณ NOO NORWAYสาธุ สาธุ อนุโมทนามิ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ขออนุญาตตีความหมายความฝันนะคะ (ความคิดส่วนตัว)

ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีมากและพระีที่อยู่หัวแถวหนูก็มั่นใจว่าเป็นหลวงปู่ญาท่านสวนค่ะ

อย่างที่เคยกล่าวเล่าให้ฟังว่าหลวงปู่ท่านมีปฏิปทาจริยวัตรที่งดงาม ไม่ชอบโอ้อวดแสดงตนว่าเก่งวิเศษ แต่จะชอบทำให้เห็นเป็นแนวทางตัวอย่างที่ดี ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่หลวงปู่ท่านไม่ตอบคำถามแต่ให้ทำตามท่าน หลวงปู่ท่านเป็นผู้นำยืนอยู่หน้าแถวย่อมหมายถึงท่านจะเป็นผู้นำทางให้ไปสู่ที่ดีกว่าเดิม สูงกว่าเดิม ท่านที่เข้าแถวตามหลังหลวงปู่ก็ต้องไปตามหลวงปู่

หลวงปู่ท่านได้บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้วเรื่องที่ว่าจะนำพาลูกหลานและลูกศิษย์ไปตกต่ำไม่มีหรอกค่ะ ขึ้นอยู่กับบารมีของแต่ละท่านว่าสูงระดับไหนก็ไปตามกำลังของแต่ละคนค่ะ

สวรรค์กามวจร 6 ชั้น รูปพรหม 16 ชั้นและอรูปพรหม 4 ชั้น
ใครอยากไปชั้นไหนก็รีบสร้างบารมีกันนะคะ ส่วนใครคิดว่าตรงนั้นยังไม่ดีพอก็เข้าพระนิพพานเลยดีกว่าค่ะ

นิพพานัง ปรมัง สุขัง<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->