มาดูสมเด็จกัน

หนังสือ ของอาจารย์แฉล้ม มีวางขายที่ SE-ED แล้วนะครับ

 

ผมยังไม่ได้ซื้อหนังสือสมเด็จที่เพื่อนสมาชิกแนะนำร้านให้ มาอ่านเลย ความรู้ในแบบที่วงการพระเขาคุยกันผมก็เลยแสดงความคิดเห็นลำบาก
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้เรื่อง การดูพระจากตาของเพื่อนต่างออกไปจากทุกคน ตาของเพื่อนผมท่านกล่าวว่าการดูพระในอดีตนั้นสมัยก่อนตอนท่านหนุ่มๆ(ประมาณปีพศ.2482)วงการพระยังไม่มี ท่านศึกษาจากพระที่เห็น ที่พบตามโอกาศและวาสนา และท่านกล่าวว่า คนในอดีตไม่มีอะไรทำเราก็คุยกันเรื่องพระบ้าง ต้นไม้บ้างของต่างๆรอบตัวหยิบยกเอามาคุยกัน แล้วแต่ชอบอะไร แต่เราจะเลือกคนที่เราคบหาพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ตลอดจนพระเครื่อง ให้น้ำหนักกับคนมากกว่าเรื่องพระเป็นเพียงเรื่องหยิบยกมาคุยและเป็นเหตุอ้างในการไปมาหากัน เขาจะคุยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเรื่องพี่เรื่องน้องคนในครอบครัว ท้ายสุดจึงจะคุยเรื่องพระ ถามสิ่งที่สงสัยและไม่เข้าใจแลกเปลี่ยนความรู้กัน บางครั้งก็แลกพระที่เก็บ เพื่อจะได้นำไปศึกษาเรียนรู้ ฉนั้นเราต้องมองคนให้ออก ต้องเข้าใจคนที่เราเลือกจะพูดคุยด้วย ท่านจึงสอนสิ่งเหล่านี้ให้ผมเป็นนัยๆ แต่ไม่สอนวิธีดูวิธีมอง นอกจากนี้ยังไม่สอนการดูพระในแบบวงการเขาทำกัน ท่านบอกเป็นนัยทุกอย่างในอดีตผมไม่เคยเข้าใจแต่ปัจจุบันผมเริ่มมองออกและเข้าใจ แต่การพิจารณาพระในแบบผมนี้ เราต้องเลือกคนที่เขาไม่ถือไม่โกรธเคืองกันเพราะเหมือนการวิเคราะห์วิจารณ์บุคคลท่านนั้นๆ
คุณวาซาบิและคุณเอ็กแอล ดูพระให้ผมหลายองค์อยากให้ผมวิเคราะห์พระคุณวซบ.และคุณเอ็กแอล บ้างไหมครับ แต่อย่าเคืองกันนะถ้าไม่เข้าหูเข้าตา
( ผมเคยดูให้ไปแล้วตอนนั้นคุณวาซาบิและคุณเอ็กแอล อาจไม่เข้าใจผม)

 

ว้าววว ขอบคุณคร้าา พี่บุพนิมิต

ขอบคุณมากคะ เดี๋ยวแหน่งจะลองเปิดหารายละเอียดของท่านสักนิดคะ ไม่รู้จักเลยคะ พี่บุพนิมิต ว่าท่านคือใคร เหอเหอ อ่านแต่พระนางกำแพงก็จำได้ลางๆ ว่าสมัยก่อนมีศึก แล้วพากันไปอยู่เมืองกำแพงเพชร อิอิอิอิ (แอ๊บแว๊บไปดูอีกรอบ ลืมคะ ) เพราะเมืองกำแพงเพชรแข็งแกร่ง แต่ทำไมพระนางกำแพงถึงได้มีอยู่แทบทุกกรุ ( สงสัยทุกเมืองมีพระนางกำแพง เพื่อป้องกันภัย แล้วมีการสร้างแจกจ่ายชาวบ้านสมัยก่อน เหมือนมีกำแพงอยู่กับตัว อันนี้ความคิดยานะคะ ความเข้าใจส่วนตัวคะ) ว่าแล้วไปหาหลวงปู่ หรือ หลวงพ่อหนอ ท่านเอียดวัดเขาอ้อ พดลุง อืม ไปนะคะ พี่บุพ ขอบคุณคะ

..................................................

 

ในอดีตอาณาบริเวณของเมืองแต่ละเมืองขนาดพื้นที่ไม่เหมือนในสมัยนี้ครับ....
ยกตัวอย่างเช่น พระสกุลลพบุรีในอดีตอำนาจการปกครองอาจจะขยายกว้างลงไปถึงสุพรรณบุรีก็เป็นได้ครับ....เนื่องจากมีการพบศิลปะของปราสาท + พระเครื่องในพื้นที่อื่นที่นอกเหนือจากในลพบุรี เป็นต้นครับ

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นบ้างนะครับ ในเรื่องพุทธคุณของพระบางองค์นะครับ
เป็นข้อๆดังนี้นะครับ
พระสมเด็จ เบญจภาคี รวมทั้งวัตถุมงคลทุกชนิด มีทั้งที่อยู่ในบันทึกและไม่อยู่ในบันทึก อันที่ไม่อยู่ในบันทึกทำไมถึงมีพุทธคุณ คำตอบคือน่าจะเป็นอย่างนี้ครับ
1.1 รุ่นที่ชาวบ้านทำรุ่นพวกนี้จะมีมวลสารน้อยหรือมีปูนอย่างเดียว แล้วมาให้พระท่านปลุกเสกให้ระดับพระอรหันทั้งหลาย ไม่เกิน 15 นาทีก็ศักดิ์สิทธิแล้วครับ
1.2 รุ่นที่ลูกศิษย์ทำแบ่งเป็นตอนที่ท่านยังอยู่ ทำโดยใช้ผง มวลสารต่างๆที่ท่านเคยปลุกเสกไว้ มวลสารต่างๆมีความศักดิ์สิทธิในตัวอยู่แล้วแล้ว เมื่อมาประกอบเป็นพระก็ต้องศักดิสิทธิ์เป็นธรรมดาครับ รุ่นลูกศิษย์ทำยุคหลังจากท่านสิ้นแล้ว ก็ใช้มวลสารเก่าหรือของกินของใช้ หรือสถานที่ ดิน น้ำฯลฯ ซึ่งจะมีพลังของสถิตย์ท่าน อยู่ ก็ย่อมศักดิ์สิทธิ์ เป็นธรรมดา
1.3 รุ่นที่ท่านทำเองไว้แจกศิษย์รัก ญาตโยมบางคนที่พิเศษ ซึ่งอันนี้ผมยังเห็นพระส่วนใหญ่จนถึงปัจจุบันก็ทำครับ รุ่นนี้ยิ่งขลัง ผมชอบรุ่นแบบนี้ครับ เนื่องต้องเป็นของดีจริง และแจกผู้ที่สมควรแจก จึงไม่จำเป็นต้องโปรโมทครับ
1.4 รุ่นที่ผู้หลักผู้ใหญ่มาขอให้ทำ เช่นขุน พระ พระยาทั้งหลาย พวกนี้มีความสามารถในการหามวลสารพอควรครับ หรืออาจใช้มวลสารของวัดด้วยอำนาจเงิน บารมี เพื่อเอาไว้แจกญาตมิตร หรือแจกในหน่วยงาน
1.5 รุ่นที่ทำในโอกาสพิเศษต่างๆครับ เช่นฉลองโน่น นี่ ไว้แจกครับ

นอกเหนือจากนี้ยังมีพระบางองค์ไม่เข้าพวกไหน แต่เจ้าของเก่ามีศรัธธาอย่างแรงกล้า เช่น ทำทาน ศีล ภาวนา หรือสวดมนต์บทของท่านและระลึกถึงท่านเป็นประจำ ก็มีความศักดิ์สิทธิได้ครับ ผิดถูกอย่างไรใช้กาลามสูตรนะครับ

 

"คุณวาซาบิและคุณเอ็กแอล ดูพระให้ผมหลายองค์อยากให้ผมวิเคราะห์พระคุณวซบ.และคุณเอ็กแอล บ้างไหมครับ แต่อย่าเคืองกันนะถ้าไม่เข้าหูเข้าตา...."
....จากคุณพ่อเลี้ยง

เต็มที่เลยครับคุณพ่อเลี้ยง....เรื่องการวิจารณ์พระนั้นถือเป็นเรื่องธรรมดาครับอย่างที่ผมเคยบอกไปหลายหนว่า "ร้อยคนก็ร้อยตา...ร้อยความคิด...ในพระองค์นึงมุมมองของแต่ละคนก็ย่อมจะแตกต่างกันเป็นธรรมดาครับ"

ส่วนใครจะชม หรือใครจะติว่าพระที่เราห้อยไม่แท้ก็ไม่ใช่ปัญหาครับ....จิตผมไม่เคยเดือดร้อนเพราะคำชื่นชม และคำติเตียนครับ....ถึงใครจะชมว่าพระเราดีเลิศประเสริฐศรีเพียงใดก็ไม่ได้ทำให้เรารวยขึ้นหรือจนลง....

หรือใครจะติว่าพระเราไม่ดีก็หาได้ทำให้มูลค่าทางจิตใจผมลดลงไม่เพราะผมมิได้นำพระองค์นั้นไปทำกำไรแต่ประการใด....และมิเคยคาดหวังในผลพุทธคุณใดๆ จากองค์พระห้อยพระเพราะชอบเพราะศรัทธาพุทธคุณจะมีหรือไม่มีเป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้นครับ....

ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่นิยมการลงพระถามใครนั่นก็เพราะผมมั่นใจในสิ่งที่ผมบูชาครับ....
ขนาดพระจำลองพิมพ์ศิลปะออกแนวทวารวดีผมยังเช่าหาเลยครับขอเพียงศิลปะงดงาม พุทธลักษณะเห็นแล้วศรัทธาเพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วเพื่อเป็นพุทธานุสติครับ.....

การจะไปมุ่งหวังว่าพระเราจะต้องแท้....ราคาหลักล้าน พุทธคุณเลิศล้ำ ฟันแทงไม่เข้า ใครเห็นก็รักใคร่เป็นมหานิยม.....ค้าขายดี ถ้าจิตมีความคาดหวังว่าพระเราจะต้องเป็นสมเด็จแท้แน่ๆ จิตจะเต็มไปด้วยการคาดหวัง....และกลัวความผิดหวัง

และถ้าวันใดที่เหตุการไม่คาดฝันบังเกิดขึ้น....
เช่น ประสบอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บทั้งๆ ที่เราห้อยพระสมเด็จวันนั้นคุณจะเสียศรัทธาในองค์พระท่านทันทีนั่นก็เพราะเราไปคาดหวังจากท่านมากเกินไปนั่นเองครับ....

หรือห้อยแล้วทำไมค้าขายไม่ดี.....ก็จะพลอยตีโพยตีพายว่าสงสัยพระจะไม่แท้....เอทำไมห้อยแล้วไม่ถูกหวยสงสัยจะไม่แท้แน่ๆ .....
เรื่องหวยนี่ผมเคยมีประสบการณ์มาแล้วครับ พิสูจน์พุทธคุณของเจ้าประคุณสมเด็จท่านมาเยอะ....

อย่างตัวผมเองนั้นไม่มีดวงทางการพนันขันต่อเพราะอธิษฐานในสมาธิงดเว้นเด็ดขาด....ซื้อยังงัยก็ไม่ถูกหวย....
แต่พอเรายกพระให้คนรู้จักไปเท่านั้นเขากลับถูกหวยฉลองติดๆ 2 งวดเรียกว่าแทบจะทุกรายไปเลยครับ....

หรือแม้แต่เพื่อนผมที่สนิทกันนั้น.....ก็เคยอธิษฐานขอหวยจากเจ้าประคุณสมเด็จท่าน.....แต่ก็จะได้เฉพาะเหตุที่สมควรจริงๆ ....
เช่น เพิ่งเสียตังส์ค่าหมอไปให้แม่ หรือรถเสียไม่มีเงินซ่อม ก็ทำให้ถูกหวยได้เงินมาจำนวนใกล้เคียงกับสิ่งที่เราเสียไปครับ....

"การจะขอหวยแบบหวังรวยโดยไม่ขยันในพระสมเด็จจึงไม่มีหรอกครับ....หุหุหุ"

โอ....เช้านี้ผมโม้ยาวเลย....เอาเป็นว่าท่านใดประสงค์จะวิจารณ์พระที่ผมนำมาลงก็ทำได้นะครับ...ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ...จะเก๋เก่า หรือเก่าแล้วเก๋ หรือเก๋มากผุมากก็ได้ครับผมไม่ถือ....อิอิ

 

เอาพระไปเช็คงานนี้ได้ครับ
งานมหกรรมวิทยาศาสตร์ทางจิตนานาชาติ ครั้งที่18

จะจัดขึ้น ณ ห้างพันธุ์ทิพย์ งามวงวานศ์ชั้น 8
ระหว่างวันที่ 9-10-11-12 ธันวาคม พ.ศ.2553

 

วันนี้มาขอความรู้ครับ
การดูผิวฝ้า ดูยังไงครับ ?
รอยช้ำสีดอกมะลิเน่าในเนื้อ มีตัวอย่างแนะนำไหมครับ ?
ขอบพระคุณมากครับ

 

ผิวฝ้า ในความหมาย หมายถึง คราบขาวหรือคราบแป้งที่โรยพิมพ์ ในขั้นตอนการกดพิมพ์พระ เท่าที่ทราบขั้นตอนการกดพิมพ์จะต้องมีการใช้น้ำมันแก้ว หรือน้ำมันมะพร้าวทาบริเวณแม่พิมพ์ก่อน จากนั้นโรยผงแป้งเพื่อกดพิมพ์พระเป็นขั้นตอนต่อไป

โดยส่วนตัวมองว่าคราบที่เกิดขึ้นนั้น มาจากคราบน้ำปูนและคราบผงพุทธคุณ ที่เกิดปฏิกิริยาเคมี ระหว่างความเค็มของเหงื่อ(ด่าง)และพาสม่าของเหงื่อ ก่อให้เกิดความชื้นบนพื้นผิว เมื่อแห้งจะเกิดคราบขาว การคล้องเป็นเวลานานปูนเปลือกหอยจะแปรสภาพ(คราบสีดอกมะลิเน่า) เกิดจากปฏิกิริยาร้อนสลับชื้นบนพื้นผิว

ลองฟังการอธิบายของคุณxlmen และเพื่อนสมาชิก อาจจะมีใครที่คิดต่างบ้าง

อนุโมทนา

 

ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เริ่มมีคนสนใจในพระเครื่องเป็นลำดับ เริ่มแรกคนย่านเวิ้งนครเกษม เป็นกลุ่มแรกๆในเมืองไทยที่มีการสะสมวัตถุโบราณ จนมีผู้สนใจพระเครื่องพระบูชา อีกกลุ่มก็ที่ท่าพระจันทร์ ย่านพระราชวัง

การศึกษาครั้งแรกเป็นการจดจำ(ต่างคนต่างจำ) และแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันในวงแคบๆเพียงไม่กี่กลุ่ม พระเครื่องที่ศึกษาก็ต่างคนต่างศึกษาไม่มีตำราอ้างอิงที่แน่นอน จนเกิดผู้ที่สะสมเฉพาะทาง จากนั้นก็เริ่มหาตำราอ้างอิง และประสบการณ์จากการสะสม จนเกิดเป็นหนังสือพระเครื่องขึ้น ทำให้เกิดกระแสนิยมพระเครื่องพระบูชามาจนถึงปัจจุบันนี้

การวิเคราะห์พระเครื่องนั้น ย่อมสามารถวิเคราะห์ได้ เหมือนการวิเคราะห์ภาพศิลปะ บางครั้งอาจเกิดทัศนะคติต่างกัน แต่ที่สุดก็ต้องมีบทสรุปใน 2 ทาง คือ แท้ และไม่แท้ และจะทราบได้อย่างไร ก็ขึ้นกับปัจจัยเหตุที่มาของการสะสม หากที่มาดี ตรงตามพุทธเอกลักษณะนิยม ก็จะเป็นที่ยอมรับในวงการพระ อย่างแน่นอน หากแต่พระบางองค์ที่ไม่เคยมีประวัติ ก็ต้องพิจารณาในสาระ รายละเอียดของพระนั้นๆ ว่ามีความเกี่ยวโยงมาอย่างไร หากวงการเริ่มรู้จักและยอมรับ พระนั้นก็จะถูกจัดเข้าธรรมเนียบในกาลต่อไป เว้นแต่พระนั้นได้ถูกสร้างขึ้นแล้วบิดเบือนข้อมูล ผมคิดว่า การสะสมพระนั้นก็จะไม่ยั่งยืน

 

ผมว่าพี่น่าจะไปเป็นรัฐมนตรีกระทรวงพระเครื่องนะคับ..อิอิ บรรจุลงในหมวดของกระทรวงศึกษาเลย...อิอิ

 

พระงบน้ำอ้อย 12 พระองค์ กรุเตาทุเรียง จ.สุโขทัย

วันนี้ก่อนจะไปสวดมนต์ บังเอิญเปิดFileของตัวเองเจอพระที่ถ่ายเก็บไว้ เป็นพระงบน้ำอ้อย 12 พระองค์ กรุเตาทุเรียง จ.สุโขทัย เป็นพระเก่าแก่ที่หายากอีกพิมพ์หนึ่ง ซึ่งเป็นที่นิยมสะสมของนักเลงพระรุ่นก่อน หากจะพิจารณาพระกรุนี้ คงต้องมาดูกันที่คราบคล้ายแป้งหรือคราบแคลเซี่ยม ตามตำหรับของพระเนื้อดินสุโขทัย ผิวของคราบขาวคล้ายแป้งจะจับตามซอกในพิมพ์พระ การค้นพบพระกรุเตาทุเรียงนี้ ว่ากันว่าได้พบพระกรุหลบซ้อนอยู่บริเวณที่มีเตาเผาสังคโลก ซึ่งเป็นแหล่งเตาเผาเครื่องถ้วยชามสังคโลก ที่เมืองสุโขทัยสมัยเป็นราชธานี มาดูกันจะเนื้อเป็นอย่างไร

 

มาติดตามสาระความรู้ดีดีอีกแล้วครับท่าน ขอบคุณข้อมูลดีดีนะครับ

 

คุณxlmen คุณwasabij ช่วยพิจารณาด้วยครับ (เคยส่งมาครั้งหนึ่งแล้ว รูป ไม่ชัด เลยส่งมาใหม่)...ขอบคุณ นะครับ(มือใหม่ หัดส่อง)

 

ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นกันได้ครับ.....ถ้าผมกล่าวคำใดไม่เหมาะสมก็ต้องขออภัยคุณ Marquis_M ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ....

ขออนุโมทนาในกุศลเจตนา (ศรัทธา) ของคุณ Marquis_M ที่มีในเจ้าประคุณสมเด็จด้วยนะครับ สาธุครับ....

 

พระงบน้ำอ้อยของคุณวาซาบิ องค์นี้เนื้อดินแห้งซีดมากครับ....
ลักษณะดินเหมือนดินดิบเลยครับ....ผิวฝ้ากรุจับในผิวแน่นมากครับลักษณะคราบแบบนี้ล้างน้ำเปล่าธรรมดาไม่หลุดแน่ครับ...

ส่วนพิมพ์ทรงนั้นผมเห็นแล้วอดชื่นชมคนแกะพิมพ์ในยุคนั้นไม่ได้เลยครับ....
ทรวดทรงขององค์พระสมมาตรได้สัดส่วนมากครับ...เศียร ไหล่ อก แขน ขา อารัยจะขนาดนั้นครับ...หุหุหุ

โดยเฉพาะรูปทรงแบบนี้ผมนึกถึงพระรอดมหาวันเลยครับ....
เป็นไปได้หรือไม่ครับคุณวาซาบิว่าจะเป็นการนำพิมพ์พระรอดมหาวันมากดทำเป็นพิมพ์งบน้ำอ้อย หรืออาจจะเป็นช่างที่แกะพิมพ์พระรอดสร้างหรือไม่ครับ ?

รบกวนถามคุณวาซาบิซังอีกนิดนะครับว่า....พระงบน้ำอ้อยองค์นี้กรีดกระจกแตกหรือไม่ครับ...
เพราะถ้ากรีดกระจกแตกบางทีพระงบน้ำอ้อยองค์นี้อายุอาจจะใกล้เคียงกับพระรอดมหาวันก็เป็นได้ครับ....(สันนิษฐานเดาๆ เอาครับ...ผิดถูกต้องขออภัยล่วงหน้าครับ)

 

ผม(รอ)อยู่นานกะเอาไว้ว่าจะถ่ายรูปใหม่(แบบชัดๆ)แล้วค่อยมา..รบกวนท่านพี่ทั้ง2 WSB-XLM ให้ช่วยวิเคราะห์ให้...ไฉนเลย...จนป่านนี้แล้ว.....กล้องถึงยังไม่กลับมาสักที....สงสัยคง:'(.ไปแล้วเป็นแน่เลย...จึงเอารูป(เก่า)..มาให้ช่วยวิเคราะห์ครับ
ต้องขออภัยไว้ตรงนี้จริงๆครับ...

 

ขอบพระคุณทุกท่านครับที่เป็นห่วงเป็นใยครับ.....เรื่องป่วยไข้นั้นเป็นเรื่องของสังขารครับ....
เพราะสังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง....แต่ความตายเป็นของเที่ยงที่ทุกคนต้องเจอครับ....

ดังนั้น เวลาผมห้อยพระ...ผมจึงไม่เคยคาดหวังว่าพระท่านจะต้องมาคอยปกป้อง หรือคอยรักษาโรคให้เราเสมอไปครับ.....
(ถ้าระลึกถึงพระพุทธเจ้าได้ในขณะใกล้ถึงวาระคุณูปการใหญ่ของพระพุทธองค์คือบุคคลผู้นั้นย่อมเข้าถึงสุคติภพเป็นอย่างน้อย...อย่างใหญ่คือย่อมเข้าถึงซึ่งพระนิพพานครับ)

พุทธานุภาพอันสูงสุดคือ "ธรรมโอสถ" อันเป็นเครื่องถอนออกจากความยินดียินร้ายในสังขารทั้งปวงครับ....

เมื่อจำเป็นต้องป่วยไข้.....ผมก็เลยได้ธรรมโอสถของพระพุทธองค์เยียวยาทางใจครับนั่นก็คือ...
สัพเพสังขารา--->อนิจจา : ร่างกายเป็นของไม่เที่ยงมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

สัพเพสังขารา----->ทุกขา : ร่างกายเป็นรังของโรค เป็นที่ตั้งของความทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นทุกข์เพราะร้อน หนาว ปวด เจ็บ สารพัดทุกก็มาจากร่างกายนี้

สัพเพธรรมา--------->อนัตตา : แม้นความรู้สึกที่มีต่อกายสังขารก็ทรงอยู่ได้ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนไปไม่มีใครจะปวดตลอด 365 วัน โดยไม่มีเวลาพัก หรือเมื่อยตลอด 24 ชั่วโมง ดังนั้นอาการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปจึงเป็นของธรรมดาไม่ควรยึดติดในกายให้จิตเป็นทุกข์.....

ส่วนทางกายคงต้องพึ่ง "สัพเพอะม๊อคซี่ไซริน" ช่วยแล้วหละครับ....อิอิ

 

อืม.....รูปก็ยังไม่ชัดพออยู่ดีครับคุณ PSOM พิมพ์นี้รู้สึกว่าผมจะเคยพบเจอของจริงในชีวิตมากทั้งหมด 2 องค์ครับ....รู้สึกในหนังสือก็มีพิมพ์นี้นะครับ...
ผมจำชื่อพิมพ์ไม่ได้แล้วครับ....เอาเป็นว่าผมขอเรียกว่าพิมพ์เส้นลวด ฐานรางน้ำ ละกันครับ....

ถ้าเป็นไปได้ขอรูปที่ขยายใหญ่แล้วชัดด้วยนะครับ....ถ้าไม่ชัดผมไม่กล้าตอบครับ หุหุ
(เดี๋ยวคงต้องรอคุณวาซาบิมาช่วยวิเคราะห์ให้อีกทีครับ)

 

ด้วยความเคารพนะครับคุณลูกเจี้ยบ....
พิมพ์ทรง เนื้อแบบนี้นั้นฝีมือออกแนวโรงงานไปนิดนะคับ....
โดยส่วนตัวผมว่ายังดูไม่ดีนักครับ....สู้ต่อไปครับ