มารำลึกละครธรรมะ มหาเวสสันดรชาดก เมื่อสิบกว่าปีก่อนกันครับ

หลายคนคงจำได้นะครับ ละคร ของ แผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง ทาง ททบ.๕
เมื่อเกือบ20ปีก่อน คิดว่าการนำภาพจากละครมาเผยแพร่ คงไม่เป็นอะไรนะครับ รายนามนักแสดงนำ เช่น คุณไพโรจน์ ใจสิงห์ คุณดวงใจ หทัยกาจญ์
คุณปกรณ์ พรพิสุทธิ์ ม.ล.สราลี กิติยากร อาจารย์เสรี หวังในธรรม คุณ ส.อาสนจินดา คุณกล้วย เชิญยิ้ม คุณเอราวัตร เรืองวุฒิ (ตอนนั้นยังเป็น ด.ช.)

 

ภาพละคร มหาเวสสันดรชาดก

ไตเติ้ล ครับ ว่าแล้วก็ขอนำภาพในตอนต่างๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ มาให้ชม นะครับ แต่ว่าคงต้องทะยอย วันละตอนสองตอน เพราะพักนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลยครับ

 

เริ่มเรื่อง

ครั้น กาลสมัย พระวิปัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนางผุสดี นำผอบบรรจุ จุลแก่นจันทร์ ถวายเป็นพุทธบูชา และ ได้ตั้งมโนรมย์ปณิธาน จากการถวาย จุลแก่นจันทร์เป็นพุทธบูชานั้น ขอให้ได้เป็นพุทธมารดา ของ พระพุทธเจ้า องค์ต่อไปในกาลภายหน้า
เมื่อสิ้นพระชนม์ พระนางได้ไปบังเกิดในเทวโลก

 

บูรพนิมิตรของพระนาง

เมื่อเสวยทิพยพิมานมาศในเทวโลก เป็นเวลายาวนาน ครั้งนั้นถึงเวลาที่พระนางจะต้องจุติจากเทวโลก ไปสู่โลกมนุษย์ องค์อัมรินทร์ทราธิราช ทรงทราบถึงบุพนิมิตรของพระนางนั้น เมื่อพระองค์ทั้งสองเสด็จประพาส สวนนันทวันท์
องค์อัมรินทร์จึงทรงตรัสบอกพระนางถึงกาลต้องจุติจากเทวโลก พระนางผุสดีจึงตรัสถามถึงเหตุที่ต้องจุติ องค์อัมรินทร์ ตรัส เหตุซึ่งต้องจุติ ตามด้วยเหตุ แห่งวัฎสงสาร นั้น และ องค์อัมรินทร์ก็ทรงประทานพร สิบ ประการ ให้พระนางผุสดี ทูลขอ องค์อัมริทร์ก็ทรงวินิฉัย ต่อ พรซึ่งพระนางผุสดีทูลขอ เมื่อเห็นว่า บุญาบารมีของพระนาง เป็นไปได้ในพระพรทั้ง สิบนั้น จึงประทาน ให้

 

ทรงจุติยังมนุษย์โลก

อังพรทั้งสิบ ของพระนางที่ได้รับนั้นคือ
ข้อที่ ๑. ขอให้ข้าพระบาทพึงได้เป็นอัครมเหสีของพระเจ้าแผ่นดินในกรุงสีพี
ข้อที่ ๒. ข้าพระบาทพึงเป็นผู้มีจักษุดำเหมือนตาลูกมฤคีซึ่งมีดวงตาดำ
ข้อที่ ๓. พึงมีขนคิ้วดำ
ข้อที่ ๔. พึงเกิดในพระราชนิเวศน์นั้นโดยนามเดิมว่าผุสดี
ข้อที่ ๕. พึงได้พระราชโอรสผู้ให้สิ่งอันเลิศ ประกอบความเกื้อกูลแก่ยาจก ไม่ตระหนี่ เป็นผู้ที่พระราชาทุุกประเทศบูชา มีเกียรติ มียศ
ข้อที่ ๖. เมื่อข้าพระบาททรงครรภ์ ขอให้อุทรราบเรียบ
ข้อที่ ๗. ถันทั้งคู่ของข้าพระบาทอย่าพึงหย่อนยานพึงเป็นปกติตราบกระทั่งชรา
ข้อที่ ๘. แม้แก่หง่อมแล้ว อย่าได้มีผมหงอก
ข้อที่ ๙. ขอให้มีผิวพรรณละเอียด ละอองธุลีอย่าได้ติดในกายได้
และประการสุดท้าย คือ ขอให้ข้าพระบาทสามารถปล่อยนักโทษประหารได้”
ครั้นแล้วพระนางก็เสด็จจุติ มีลักษณะสมดังพระพรที่ได้รับมา
ทรงเป็นอัครมเหสีของพระเจ้าสัญชัย พระราชากรุงสีพี เชตุดร
พระนางปราถนาที่จะเสด็จเยี่ยมเยียน ราษฎรและบริจาคทานเป็นนิจ ครั้นเมื่อพระนางทรงพะครรภ์ได้ ใกล้ถึงประสูติกาล พระนางได้เสด็จเยี่ยมเยียนชาวเมือง ไปตามถนน ตรอกพ่อค้าในเมือง ก็ทรงเจ็บพระครรภ์ และ ทรงมีพระประสูติกาล พระราชโอรสผู้เป็นบรมโพธิสัตย์หน่อพุทธางกูร พระเจ้าสัญชัยทรงทราบก็ทรงปิติยินดียิ่งนักได้ให้ ปรึกษา ปุโรหิต ว่าจะถวายพระนามพระโอรสว่าอย่างไร ด้วยเหตุที่พระองค์ประสูติกลางตลาดในตรอดของพ่อค้าวานิชนั้น จึงทรงพระนามว่า พระเวสสันดรราชกุมาร
(ยังมีต่ออีกยาวครับ วันนี้ขออนุญาตพักก่อน)

 

จำได้อยู่ครับ อยากหาชมอีกเหมือนกัน เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจพระเวสสันดรท่าน ว่าท่านให้ลูกให้เมียเป็นทานทำไม และคิดว่าท่านใจร้าย ครับ พึ่งจะได้มาฟังเทศน์มหาชาติเมื่อ 2 ปี ก่อนที่พระเดชพระคุณพระพรหมโมลี และ แม่ชีทศพร จัดที่วัดพิชัยยาติการาม ทุกปีครับ ฟังแล้วแทบจะร้องไห้ผมต้องกราบขอขมากับความโง่เขลาของตัวเองสมัยก่อนอย่างแรงเลยครับ ถ้าพระองค์ท่านไม่ทรงบำเพ็ญทศบารมีแล้วนั้นไซ้ เราๆ ท่านๆ คงมิได้มีโอกาสฟังธรรมของสมเด็จองค์ปัจจุบันนี้ สาธุ อนุโมทนาด้วยครับ

 

ช้างปัจจัยนาค ช้างเผื่อกคู่พระบารมีของพระเวสสันดร

เมื่อพระบรมโพธิสัตย์เวสสันดรกุมารทรงประสูติ ที่ โรงช้างต้นของพระเจ้าสัญชัย ก็ เกิดมี ช้าง คลอดบุตร ออกมา มีลักษณะมงคล ครบถ้วนสมบูรณ์ งดงามได้ลักษณะ จึงได้ตั้งชื่อช้างนั้นว่า ช้างปัจจัยนาเคนทร์ หรือ ปัจจัยนาค
เมื่อพระเวสสันดรกุมารยังทรงพระเยาว์ ก็ได้ มีพี่เลี้ยงนางนม คอยถวายการดูแล ตลอดจน เป็น เพื่อนเล่น ให้กับพระเวสสันดรกุมาร ด้วย ความที่พระองค์ ทรงมีพระทัยแน่วแน่ที่จะสร้างทานบารมี จึงได้ให้เรื่องประดับของพระองค์เอง เช่นทอง ภูษา อาภรณ์ ต่างๆของพระองค์ ซึ่ง ราคาสูงมาก ให้กับพระพี่เลี้ยง พระพี่เลี้ยงไม่กล้าที่จะรับเอาทรับเหล่านั้นจากพระองค์ แต่พระองค์ก็ทรง ตรัส ยืนยัน ว่าทรง ให้เป็น ทาน แก่พี่เลี้ยงเหล่านั้น เหล่าพี่เลี้ยงนางนม เหล่านั้นก็ได้รับและ พากันนำความและสมบัติเหล่านั้น กราบทูลและถวายสมบัติ คือ ให้กับพระเจ้าสัญชัย แต่พระเจ้าสัญชัยทรงทราบดีว่าพระโอรส มีพระทัยตั้งมั่นในการบำเพ็ญทาน จึงตรัส แก่นางนมและพี่เลี้ยง ให้รับเอาสมบัติเหล่านั้นไ เพราะ พระองค์ทรงพระราชทานให้แก่ พระราชกุมารแล้ว แล้วพระเจ้าสัญชัย ก็ทรง พระราชทานเครื่องประดับอาภรณ์อันมีค่า กับ พระเวสสันดรราชบุตร อีก พระเวสสันดรราชกุมารก้ทรงพระราชทานแก่ ข้าราชบริพารต่างๆ อีกเช่นเคย ทุกครั้ง พระเจ้าสัญชัยก็ทรงยินดีและ พระราชทาน ทรัพย์อาภรณ์ให้พระโอรสเสมอมา เมื่อเจริญพระชันษา ก็ ออกเยี่ยมราษฎรในเขตต่างๆทรงพระราชทานสิ่งของเครื่องใช้สำคัญให้กับชาวเมือง แต่ก็ยังไม่เป้นที่อิ่มพระกมล ในการให้ทาน

 

ทรงอภิเษกสมรสกับพระนางมัทรี

ครั้งแล้ว พระเวสสันดรก็ทรงบริจาคทานสร้างบารมีอยู่ตลอดแต่ก้ไม่อิ่มพระกมล
จึงทรงตรัสกราบทูลพระราชบิดา ว่า พระองค์ต้องการให้ทานที่ยิ่งใหญ่กว่านี้อีก แม้เลือดเนื้อ หนังเอ็น ของพระองค์เองแม้ มีผู้ใดมาขอ พระองค์ก็จะทรงให้
พระราชบิดาและเหล่าเสนา พรามณ์ปุโรหิตต่าง ก็ อนุโมทนาสาธุการ แม้แต่ฟ้าดินในครั้งนั้นก็อนุโมทนายินดี สะเทือนไปทั่งปฐพี น้ำในมหาสมุทรก็ สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว
เมื่อพระเวสสันดรบรมโพธิสัตย์ทรง เจริญพระชันษา ทรงศึกษาศิลปวิทยา การปกครองบริหาร หลักทศพิศราชธรรม ตามขัตติยราช ทรงมีพระปรีชาสามารถทุกด้านหาผู้ใดเปรียบมิได้ พระเจ้าสัญชัยทรงปิติยินดีในพระปรีชาสามารถของพระโอรสเป็นยิ่งนัก ก็ทรง มอบราชสมบัติ ให้พระเวสสันดร ครองแผ่นดิน และ ได้ ขอพระราชทาน พระมัทรี ราชธิดาแห่งกษัตย์ราชวงศ์ มัทราช ผู้ทรงเบญจกัลยาณี มีพระสิริโฉมงดงาม และที่สำคัญ ทรงเป็น คู่บุญบารมีกับพระเวสสันดร ทรงมีความยินดี ปลาบปลื้มในน้ำพระทัยของพระเวสสันดร และอนุโมทนาทาน กับพระองค์ มา โดยตลอด พระเจ้าสัญชัยและพระนางผุสดี ทรงจัดงานอภิเษกสมรสให้กับ พระองค์ทั้งสอง และแต่ตั้งพระนางมัทรีเป็นพระอัครมเหสี ....

 

ทรงโปรดให้จัดตั้งโรงทานแหล่งต่างๆในพระนคร

พระเวสสันดรบรมโพธิสัตย์ ทรงออกว่าราชการ ทรงสดับ รายงาน ของข้าราชการ เสนา ต่างๆ ถึงความเป็นไปในพระนคร ทรงโปรดให้ตั้งโรงทานหน้าพระราชนิเวศน์ของพระองค์เอง และ ตามแหล่งต่างๆในพระนคร ทั่วไป พระองค์และพระนางมัทรีอัครมเหสี ทรงช้างปัจจัยนานาคออก ตรวจเยี่ยมและบริจาคทาน ตามโรงทาน ทุกแห่งทั่วพระนครอยู่ประจำ

 

อ้าว รูปหายไปหมดเลยอะครับ

 

บำเพ็ญทานบริจาคช้างปัจจัยนาค

กาลนั้น แคว้นกาลิงครัฐนคร เกิดทุกข์ภิขภัย แห้งแล้ง ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ส่งผลกระทบให้พืชผลธัญญาหารขาดแคลน ข้าวยากหมากแพง ชาวเมืองเดือดร้อนไปทั่ว ทุกตำบล ชาวเมืองจึงปรึกษากันเห็นควรนำความ กราบบังคมทูลพระราชาแห่งแคว้นจึงได้พากันมาเข้าเฝ้าที่หน้าพระราชวัง พระราชาก็งทรงสดับฟังความทุกข์ของ เหล่าชน เหล่าเสนา และ ชาวเมือง เห็นควรว่า ควรบวงสรวงเทพยดาให้ฝนตก จึงมีการบวงศรวงเทพยาดา ครั้งใหญ่ ทั้วทั้งแคว้น แต่ฝนก็ไม่ตกลงมา พระราชาแก่งแคว้นก็ทรงดำริ ว่าคงเป็นเพราะ วิบากกรรม ว่าแล้วพระองค์ก็ทรงตั้งพระทัย ว่าจะถือศีลอุโบสถเป็นเวลา7วัน เพื่อให้กุศลแห่งศีลนั้นเป้นบุญบันดาลให้ฝนตก แล้วประกาศบอกให้ชาวเมืองช่วยกันถืออุโบสถศีล เป็นเวลา 7วัน แต่ทว่า ฝนก็ยังไม่ตก ก็ทรงปรึกษา เสนา อำมาตย์ชาวเมือง หาวิธีการอีกครั้ง ครั้งแล้วก้มีชาวเมือง ผู้ซึ่งลี้ภัยคว่ทแห้งแล้ว ไป พึ่งพระบารมีขององค์พระเวสสันดรบรมโพธิสัตย์ ยังนครสีพีเชตุดร ทรงกราบทูลว่า ที่นครนั้นมีช้างมงคล ชื่อว่าปัจจัยนาเคนทร์ เป็นช้างต้นของพระเวสวันดร และเป็นช้างคู่บ้านคู่เมือง ช้านนั้น เมื่อไปยังแห่งหนใดก็จะเกิดฝนตกลงมา พระราชาแห่งแคว้นกาลิงครัฐก็ทรงตรัสว่า ในเมืองเป็นช้างคู่บ้านคู่เมือง จะไปขอมาได้อย่างไร ชาวเมืองก็กราบทุลว่า พระเวสสันดรนั้นทรงโปรดในการให้ทานอย่างไม่มีผู้ใดเทียบได้ เมื่อได้ฟังดังนั้นพระราชาแคว้นาลิงรัฐก็ทรง แต่งฑูต จัดให้เหล่าพรามหณ์ เดินทางไปขอพระราชทานช้างปัจจัยนาเคนทร์ มายังนครกาลิงครัฐ เหล่าพรามหณ์ก็เดินทางออกจากเมืองไป นครสีพีเชตุดร เมื่อรอนแรมมาถึงชานกรุงสีพี ก็เป็นเวลาพลบค่ำ พรามหณ์เหล่านั้นได้นั่งปรึกษากันว่า มิควรเข้าไปขอทั้งๆที่ยังแต่งเครื่องแบบพรามหณ์ปุโรหิตเยี่ยงนี้ ควรแต่งตนให้ดูซอมซ่อ ดังขอทาน คงจะดีกว่า แล้ว พรามหณ์เหล่านั้นก็ แต่งกายให้เหมือนขอทาน และนอนพัก เฝ้ารอการเสด็จมาตรวจโรงทาน ตามพระราชกรณียกิจของพระเวสสันดร ครั้งพอวันรุ่ง พระเวสสันดรทรงช้างต้นปัจจัยนาเคนทร์เสด็จตรวจโรงทาน เหล่าพรามหณ์ก็ เข้าไป ทูล ขอช้างมงคลนั้น
พระเววัสดรทรง สดับ ฟังดังนั้น ก็ ดำริว่า ชะรอยพรามหณ์เหล่านั้นที่มาขอ ช้างมงคลปัจจัยนาเคนท์นี้ คงมิใช่ขอทานยาจกเป็นแน่ คงเป็น เหล่าเสนาข้าราชการ ของนครใดนครนึงเป็นแน่ ก็ทรงตรัสถาม พรามหณ์ เหล่านั้น ว่าเป็นใครและมาจากที่ใด เกิดเหตุประการใด อันว่าพราหมณ์ ก็กราบบังคลทูลตามความสัตย์ว่า ที่บ้านเมืองของตนฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล แท้จริงนั้นตนเป็นคณะฑูต รับพระบัญชามาจากพระราชานรกาลิงรัฐ ให้มาขอพระราชทานช้างมงคลหัตถีนี้ กับองค์พระเวสันดร พระเวสสันดรได้สดับดังนั้น ก็ทรง โปรดเกล้าให้พระราชทานช้างปัจจัยนาเคนทร์ พร้อมด้วย คนดูแลช้าง เครื่องทรงประดับช้างทั้งหลายทั้งปวง รวมแล้วมีราคาที่แพงเกินประมาณมิได้ ทรงตรวจตรา เครื่องทรงประดับช้าง นายช้าง ต่างๆ ...ด้วยจะเป็นเพราะพระองค์ทรงบำเพ็ญพระบารมีมาใกล้จะเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ตามพุทธางกูรประเพณี ทรงตั้งจิตอธิฐาน ขอให้การบำเพ็ญทานด้วยช้างปัจจัยนาเคนทร์นี้ ยังผลอานิสงค์ หวังแลกใน พระโพธิญาณ ในเบื้องหน้า แล้วก็ทรงหลังอุทกวารินทร์ ใส่มือพรามหณ์ อันเป็นสัญญาลักษณ์การให้ทาน....ครั้งแล้ว ปฐพีและผืนน้ำก็สะเทือนเลื่อนลั่น ฝนฟ้าร้องกึกก้อง คำราม ไปทั่วทิศ เป็นการอนุโมทนาสาธุการในการบำเพ็ญทานของพระองค์

 

นานมากแล้วนะคะ จำได้ว่า เคยได้ดูตอนเด็กๆๆ แล้วก็มีนำกลับมาทำใหม่อีก

 

ทรงต้องปัพภาชนียกรรมออกจากพระนคร

คณะพรามหณ์ฑูตกาลิงครัฐนคร นำช้างปัจจัยนาเคนทร์ และพลช้าง ออกเดินทางผ่านในกลางนครสีพีเชตุดร เพื่อหวังมุ่งสู่นครกาลิครัฐโดยเร็ว ชาวเมืองสีพีเขตุดรเห้นดังนั้นจึงร้องถามพร้อมกับห้ามขบวนเดินทางนั้น พรามหณ์ก็ตอบกับชาวบ้านว่าพระเวสสันดรประทานให้กับพวกเราแล้ว เราจะรีบเดินทางกลับนครของเราโดยเร็ว ชาวเมืองทราบดังนั้น จึงเสียดายในช้างมงคลนั้นมากอีกทั้งเกิดเหตุแผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่นดั่งนั้น บ้างก็คิดว่าจะเกิดอาเพศแก่นครสีพีต่อไปนี้เป็นแน่จึง รวมตัวกันประท้วงนำความขึ้นกราบบังคมทูล พระเจ้าสัญชัย พระราชบิดา พระเจ้าสัญชัยทรงทราบเหตุดังกล่าว ก็จำพระทัยต้อง รับสั่งให้สงโทษพระเวสสันดรราชบุตร ตามความเห็นของชาวเมือง ให้ขับไล่พระเวสสันดรออกจากเมืองไปเพื่อมิให้พระองค์ทรบงบริจาคสิ่งใดที่มีค่าแก่เมือง ไปอีก ส่วนพระเวสสันดรเมื่อทราบความ อันพระราชอาญาที่ทรงได้รับ ก็ ทรงตรัสแก่พระนางมัทรี ให้ดูแลพระราชบิดาและพระราชมารดารวมทั้ง พระโอรสชาลี พระพระธิดากัณหาชินาให้ดี เมื่อภายหน้าหากมีผู้ใด หมายปองในพระนางก็ทรงอภิเษกสมรส ส่วนตัวพระองค์บัดนี้ต้องพระอาญา ต้องสละราชสมบัติออกไปจากพระนคร พระมัทรีได้ยินดังนั้นก้กราบทูลขอให้พระองค์และราชบุตรทั้งสองโดยเสด็จตามไปทุกหนแห่ง พระเวสสันดรเมื่อได้สดับดังนั้นก็ทรงทราบซึ่งในน้ำใจของพระมทรีผู้เป็นคู่บารมียิ่งนัก แล้วก็ทรงกราบบังคมทูลพระราชบิดาและพระราชมารดา ออกจากพระนครสีพีใน แต่ในวันรุ่งพระองค์ก็ทรงตั้งพระทัยที่จะกระทำการให้ทานครั้งสุดท้ายก่อนเสด็จออกไปจากพระนครโดยการ บริจากสัตตสดกมหาทาน อันเป็นทานอย่างละ7ร้อย ........เมื่อออกจากพระนครโดยรถม้าพระที่นั่งแล้ว เหล่ายาจกวนิพกทั้งหลาย ก็ยังมิวาย แห่แหนไปรุมขอ ราชรภทรง พร้อมทั้งม้า ของพระองค์ พระเวสสันดรก็ทรงบริจาคให้ไป จากนั้นทรง เสด็จโดยพระบาท มุ่งหน้าสู่ แคว้นเจตราช หิมวันตประเทศ อันเป็นที่ตั้งเขาวงกตของป่าหิมพาต์....

 

อนุโมทนาในมโนรมย์ปณิทานครับ

ตอนเด็กๆผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ แต่ ในความคิดของผมนั้น เรื่องการบำเพ็ญทาน สละบุตรภรรยานั้น ไม่ว่าใคร ในอนาคตกาล หากจะเข้าสู่พระนิพพานนั้น จะถือว่าของนั้นของตัวของตน ก็จะไม่มีวันได้วันถึง ผู้ฝึกตนอย่างไร ผลที่ได้จากการฝึกก็เป็นของผู้นั้น จะยกให้ บุตร ภรรยา ไม่ได้แน่แท้
โดยเฉพาะบุคคลผู้ประเสริฐที่จะตรัสรู้ในพระโพธิญาณนั้น ก็ต้องสละทุกอย่างทุกสิ่ง ขืนยัง ห่วงหาอาลัยรัก ไม่สำเร็จแน่แท้ นักวิ่งนั้น ฝึกตนเองซ้อมตนเองก็ได้แก่ตนเอง ฝึกตนมาช้านาน ย่อมได้พละกำลังความสามารถ เพื่อวิ่งให้สำเร็จได้ชัยชนะ จะยกเอาพละกำลังที่ฝึกตนมานั้นให้ บุคคลอันเป้นที่รักสักปานใด ก็ยกให้มิได้ ของใครของผู้นั้น บางคนก็อธิบายว่า พระเวสสันดรบรมโพธิสัตย์ทรง หมายพระทัยตั้งอุบายให้ชูชกนำพระกันหาชาลีไปให้พระเจ้าสัญชัยนั้น ผมว่าไม่ใช่คำตอบ คำตอบที่แท้จริงคือ ผู้ที่หวังจะบรรลุโพธิญาณจะเข้าสู่พระนิพพาน หรือแม้แต่ผู้หวังฝึกตนให้ถึงพระนิพพาน หากยังหวงแหนบุตร ภรรยา หรือสิ่งใดที่ถือว่าเป็นของรักที่สุด แม้เลือดเนื้อตัวตน วิญญาณ ก็ ไม่มีวันเข้าสู่พระนิพานได้ เพราะยังตกอยู่ในห้วงกิเลสอาสวะ ....นี่คือความคิดของผมนะครับ ขออนุโมทนาทุกท่าน ที่สนใจในธรรม (เรื่องและภาพจากละครจะทยอยนำมาลงต่อให้จบบริบุรณ์นะครับฮิฮิ )

 

ถ้ามันนานมากแล้วก็แสดงว่าพี่ปิ๊บแก่มากแล้วนั่นเองเพราะเป็นคนเอามา/อิอิ

 

สุดยอดมากเลยครับ
ไม่ทราบว่าจะหาดูได้ที่ไหนครับ อยากดูมากๆเลย

 

ถ้าถ่ายทำที่วัดเฉลิมพระเกียรติ ปี2529 ผมอยากได้แผ่นนี้จังเลยครับจะเอามาให้ลูกดู จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับ