จะทราบได้อย่างไรว่า บรรลุโสดาบัน

ขอบคุณครับสำหรับคำตอบ

เคยเป็นอย่างนี้บ้างไหมครับ จิตเข้าอัปปนาสมาธิเอง ชั่วขณะสั้นๆ (ไม่เกิดขึ้นตอนภาวนา) เกิดขึ้นตอนดำเนินชิวิตปกติประจำวัน
__________________________________

การเดินย่ำไปในโลกธรรม ถ้าจิตเหนื่อยล้าก็จงพักเอากำลังแห่งสติปัญญาอันกล้าหาญ ไม่หวั่นไหวในสภาพทั้งปวง โลกธรรมมันยาวไกลไม่สิ้นสุด จิตหลุดพ้นแล้ว แม้โลกธรรมจะแสนไกลไร้ความหมาย เจริญธรรมอันเลิศแด่ท่านผู้ประเสริฐ

 

เอาหนังสือ คู่มือโสดาบัน..มาฝากค่ะ ลองโหลดไปอ่านดูนะคะ

http://docs.google.com/uc?export=download&id=0B56g2OkucrZ6NWQ1NDIyZmMtOTI1YS00Y2Q1LWFjZTgtOTVkYzc5OWNhMGFj

 

หลวงพ่อทวี วัดป่าอรัญญวิเวก จ.เชียงราย เคยสอนผมว่า พระโสดาบัน จะมีสัมมาฐิฏิ คือ
เชื่อว่า คำสอนของพระพุทธเจ้ามีจริง บาป - บุญ มีจริง กฏแห่งกรรมมีจริง ภพชาติมีจริง ไม่ดูฤกษ์ ยาม คือทำความดีเวลาไหนก็ได้ ไม่ต้องรอว่าตอนเช้า กี่โมงกี่นาที กี่วินาที .. ไม่ดูดวง ไม่สนใจดวง สนใจแต่กรรม ... พระโสดาบัน จะมีสติอยู่ตลอดเวลา ไม่พลาดพลั้งผิดศีล แม้จะมีคนมาบังคับเอาถึงชีวิต พระโสดาบันก็จะไม่ผิดศีลแม้เพียงด่างพร้อย ..
- ส่วนจะบรรลุหรือรู้ได้ยังไง เป็นปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตนครับ .. เหมือนมีคนมาเล่าให้ฟังว่าไปเที่ยวบนสวรรค์สนุกมาก มีความสุข แต่เราอยู่ตรงนี้ ไม่เคยสัมผัสก็ได้แต่นึกคิดจินตนาการไปเอง.... ถ้าเราได้สัมผัส เราก็จะรู้เอง... การทำสมาธิจากสมถะ ต้องน้อมเข้ามาพิจารณาปัญญา เป็นวิปัสนา เพื่อที่จะได้มีปัญญา มีปัญญาแล้วจะสามารถตัดกิเลส ได้ แต่ถ้านั่งให้สงบนิ่งอย่างเดียว จะได้แต่ญาณ ไม่ได้พิจารณาปัญญา.. อย่างน้อยๆ ต้องมีสติอยู่ ทุก การยืน เดิน นั่ง นอน - กาย ความคิด รู้ สุข ทุกข์ เฉยๆ - รู้ว่า กายขยับอย่างนี้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็เปลี่ยน ดับไป - ความคิด เกิด ตั้งอยู่ ดับไป - พิจารณาเป็นไตรลักษณ์ พระอาจารย์ แห่งวัดพระธาตุจอมกิตติ อ.เชียงแสน จ.เชียงราย สอนผมว่า ต้องปฏิบัติ ตลอดเวลา ทุกลมหายใจ....... ไม่ใช่ว่า ทั้งวันจิตลอยไปหลุดไป แต่จะมาปฏิบัติ แค่ ตอนเย็น ไม่ใช่... แต่ให้ทำทุกขณะจิต

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ฯ

ถ้ามีโอกาสไปเชียงราย ผมจะไม่พลาดไปกราบหลวงพ่อเลยครับ ฯ

 

อีกอย่างนึง เพิ่มเติมนะครับ คือ ไม่ยกตนข่มท่าน ไม่โอ้อวดสรรพคุณ ลดอัตตา คือตัวตน

ของตน หรือตัด ตัวกู ของกู กูเก่ง ตัดทิ้ง การปฏิบัติไม่ต้องสนใจคนอื่น คนอื่นชม ด่า

ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติของเรา ให้เราปฏิบัติไป รูป เสียง กลิ่น รส เข้ามาทาง ตา

หู จมูก ลิ้น ก็สักแต่มากระทบ หรือดูเป็น รูป - นาม (กาย - จิต) แยกไป กระทบ ตั้งอยู่

ดับไป...... ตัวเรานี้ ก็พิจารณาเป็น รูป - นาม กายก็ส่วนหนึ่ง ใจ - ก็มีความคิด

ก็พิจารณา ดู ความคิด ดูอัตตา ตัวตน...... พิจารณาไปเรื่อยๆ ถึงจุดๆหนึ่งจะรู้ได้เองครับ

 

ส่วนผมได้โซดาคร๊าบบบบบบบบบ
โซดาเพรียวๆแก้ท้องอืด
อิอิ

อันโสดาบันนั้น
พึงสังวร พึงใคร่ครวญให้ถ่องแท้
มิใช่สักแต่ว่าคิดเอง เออเอง
จ้องแต่จะเอาโสดาบันก็จะได้แต่โสดามันเท่านั้นเอง
อย่าไปมุ่งอย่าไปหวัง
สิ่งที่ควรมุ่ง สิ่งที่ควรหวัง
คือ การหลุดพ้น
หลุดพ้นจากวัฏสังสารนี้
ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น
แต่ขอให้ทำเต็มที่ตามกำลังของแต่ละคน
แล้วสิ่งที่กล่าวมาเบื้องต้น
จะตามมาเอง

จบแหละ
หิวโซดาคร๊าบบบบบบบบ

 

กว่าจะถึงขั้นนี้ ก็ยากเหลือเกิน

 

พระโสดาบัน

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->1.นึกถึงควมตายเป็นอารมณ์
2.เคารพในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระอริยสงฆ์
3.มีศีล 5 บริสุทธิ์
4.จิตใจต้องการพระนิพพานเป็นอารมณ์

 

สังโยชน์10 ทำได้3ข้อก็เป็นโสดายันครับ ลองหาดูในคำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำครับผม หมวด พระอริยเจ้าครับ บอกชัดเจน

 

เท่าที่ผมทราบ
คือต้องผ่านญาณ 16 ครบ ซึ่งญาณแต่ละลำดับมีสภาวะต่าง ๆ พระวิปัสสนาจารย์ที่ชำนาญจะสอบอารมณ์จนแน่ชัด สภาวะบางอย่างไม่เหมือนกันแต่คล้ายกัน
และเท่าที่ผมทราบ การปฏิบัติให้ถึงมรรคผล ควรเป็นการปฏิบัติต่อเนื่องตั้งแต่ตื่นลืมตาจนหลับ ส่วนแต่ละคนจะใช้เวลานานกี่วันกี่เดือนกี่ปี แล้วแต่ ๆ ละบุคคล ใช้เวลาไม่เท่ากัน

 

ขอนอกประเด็นค่ะ คุณมีประวัติหลวงพ่อทวี อ่ะป่าวคะ ท่านเป็นศิษย์หลวงปู่แหวนใช่ป่ะคะ

คือข้าพเจ้าศรัทธาหลวงปู่แหวนมาก แล้ววัดของหลวงพ่อทวีอยู่ตรงไหนคะ ถ้ามีโอกาสอยากไปกราบนมัสการ แล้วถ้าเป็นผู้หญิงสามารถปฏิบัติธรรมที่วัดนี้ได้มั้ยคะ

 

1.ถ้าเรายังมีคำพูดไม่ดีกับคนอื่นอยุ่เวลาเราโมโหหรือเตือนดีดีเขาไม่ฟัง (พูดเสียงดังแบบขวานผ่าซากพูดตรงๆแรงๆแต่ไม่ได้ด่าคำหยาบคาย)

2.ถ้ายังมีดูคลิป X บ้างนานๆที (ยอมรับครับยังอยากมีคนดีดีในชีวิตบางทียังมีอารมณ์อยู่บ้างแต่นานๆที)

ไม่ ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ผิดลูกเมียใคร ไม่โกหก ไม่ดื่มสุราและเสพของมึนเมา

ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต

รู้ว่ายังไงต้องตายแน่ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง (เคยแค่เดินๆข้ามถนนหรือทำอะไรก็แล้วแต่มันจะคิดเองว่าดีไม่ดีเราจะตายตอนนี้ก็ได้คิดเองบ่อยมาก อันนี้เ่ล่าสู่กันฟังอิอิ)

คิดเสมอว่าตายไปขอให้ได้ไปกราบเท้าพระพุทธองค์บนพระนิพพาน
(ผมทำตามที่ครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพรักสอนสั่งนะครับ)

แต่ติดตรงข้อ1กับข้อ2 แบบนี้ผมจะสามารถสำเร็จพระโสดาปัตติผลไหมครับ
หรือต้องละให้ได้ทั้งข้อ1กับ2ห้ามมีอารมณ์โลภ โกรธ หลง แบบ2ข้อนั้น

ผมเองก็อยากไปพระนิพพานนะครับ แต่ทำไหมหนอเหมือนรู้ตัวว่าชาตินี้หวังขอสำเร็จแค่พระโสดาบันก็สุขใจมากแล้ว เพราะกลัวตกอบายภูมิมาก กลัวจะลงแล้วยาวนะครับแหะๆ แบบว่าทำเลวมามากรู้ตัว:'(

ขอบคุณสำหรับคำตอบของพี่พี่ เพื่อนๆทุกคนนะครับ

ขออาณุภาพคุณพระศรีรัตนตรัย จงปกปักรักษาคุ้มครองทุกๆท่านนะครับ
บุญรักษาครับ

 

ฮึๆๆๆๆๆ และแล้วก็หลุดออกมาจนได้ พระโซดา จัดให้อ่านรับอรุณนะคะ

พระอริยบุคคลไม่ออกมาท้าตี ท้าต่อยหรอกนะคะ จะโกรธ จะเกลียดก็รู้อยู่ภายในจิต ห้ามไม่ได้ เพราะไม่ใช่พระอนาคามีที่ตัดกามฉันทะหรือพยาบาทหมดแล้ว แต่ไม่หลุดออกมาทางกาย วาจา

เธอขา ศีลข้อ 4 ยังรักษาไม่ได้เลยนะคะ อยากจะเป็นพระอริยบุคคลแต่ไม่รู้จักอริยมรรค เดินแป๋ไปซ้ายที ขวาที เข้ารกเข้าพง แล้วก็ออกมาประกาศ หรือไม่ก็เลี่ยงบาลี ออกมาแสดงความนัยไม่พูดตรงๆ บ้าง ที่แย่ที่สุดคือ 'ใช่แน่ กุเป็นแน่แล้ว' มีคนเป็นอย่างนี้มากมายจริงๆ ที่สมัครสมาชิกก็เพราะอย่างนี้ ต้องให้รู้สึกเสียบ้าง ไม่ได้มีอะไรกับเธอนะไม่ได้มีความหมายกับชีวิตดิฉัน แต่ต้องพูด ไม่งั้นก็มีคนบ้าเข้าใจผิดกันเต็มไปหมด คนไม่รู้จริงก็อนุโมทนาตามกระบือเป็นแถว ทำเข้าไปได้

นี่แหละกลับมาที่เดิม อยากจะเป็นพระอริยบุคคลแต่ไม่รู้จักอริยมรรค ไม่เดินตามหลักไตรสิขา ศีล สมาธิ ปัญญา ผลคือฟุ้งซ่าน คิดเอาเอง จิตแพทย์หน่ายกับพวกเข้าวัดมากที่สุด รักษายากที่สุด

ป.ล. การเปลี่ยน user name เข้ามาเล่น พูดดี พูดเพราะ หลังจากหลุดไป ทางจิตเวชเรียกได้ว่าอยู่ในกลุ่มอาการ multipersonality disorder มีหลายบุคคลิก เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวคลุ้มคลั่ง เดี๋ยวสงบ ทางพุทธคือขาดสติดีๆ นี่เอง อยากจะทำ อยากจะพูดก็ทำไป พูดไป ไม่มีวุฒิภาวะ พอเกิดการสำนึกก็ดีขึ้นพักหนึ่ง ไม่อยากวิเคราะห์เจ้าของกระทู้เพราะเสียเวลา และไม่ได้เงินตอบแทนค่าวิชาชีพ แต่เขียนเพื่อเตือนสติคนอื่นๆ ที่กำลังหลงผิดเพราะขาดการเรียนรู้ที่ถูกต้อง ไม่ได้ศึกษาพุทธวจนะ ไม่ฟังครูบาอาจารย์ แต่จะว่าไปแล้วมันก็ขึ้นกับกรรมอีกเหมือนกัน การเจอกัลยาณิมิตร ไม่ง่ายเลย..............

วางเฉยดีกว่า กรรมใครกรรมมันนะคะ ฮึๆๆๆๆๆ

 

ตอบ คุณ Sir-Pai

การเป็นพระโสดาบันนั้นง่ายมากครับ ฟังเทศน์จากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่าน จบเดียวก็ได้เป็นแล้ว ประมาณเวลาว่าไม่เกิน5-10 นาทีเท่านั้น
เพราะอะไร เพราะฟังแล้วคิดตาม คิดตามแล้วเข้าใจ เข้าใจในคำสอน พระองค์ท่านสอนว่าทำดี ทำดีแล้วได้อะไร ทำดีแล้วได้ดี ได้ดีแล้วเกิดเป็นอะไร ได้ดีแล้วเกิดเป็น เทวดา พรหม ผู้จบพรหมจรรย์ ไปสวรรค์ ไปพรหม ไปนิพพาน พระองค์ท่านสอนว่าทำชั่ว ทำชั่วแล้วได้อะไร ทำชั่วแล้วได้ชั่ว ได้ชั่วแล้วเกิดเป็นอะไร ได้ชั่วแล้วแล้วเกิดเป็น เปรต สัตว์นรก อสูรกาย ไปลงนรกอเวจี

ท่านอ่านแล้วเข้าใจหรือไม่???

หากท่านใดอ่านเพียงจบเดียวแล้วเข้าใจ...อุปมาดั่งบัวตั้งขึ้นพ้นน้ำ...เป็นผู้เปี่ยมด้วยปัญญาและกำลังใจอย่างสูง

หากท่านผู้ใดอ่านสองจบแล้วจึงเข้าใจ...อุปมาดั่งบัวตั้งอยู่เสมอน้ำ...เป็นผู้มีปัญญาและกำลังใจปานกลาง

หากท่านผู้ใดอ่านสามจบแล้วจึงเข้าใจ...อุปมาดั่งบัวจมอยู่ในน้ำ...เป็นผู้มีปัญญาและกำลังใจน้อย



คำอธิบาย
เพราะได้รู้เหตุและผลของการกระทำแล้วจึงรู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ
เมื่อผู้ใดทำดีเป็นปกติ ศีลย่อมมีในคนผู้นั้นโดยมิต้องรักษา
และใจที่รักในความดี รังเกียจในความชั่วนี้เอง คือ ใจพระอริยะเจ้า

หากถามว่าใยมิได้เกิดเป็นคนอีก ขอตอบว่าผู้ที่อ่านธรรมนี้แล้วเข้าใจนั้น
ถ้ามีกำลังใจอย่างต่ำไปสวรรค์ฟังพระพุทธเจ้าท่านเทศน์อีกจบเดียวบรรลุธรรมไปนิพพาน
ถ้ามีกำลังใจปานกลางไปพรหมฟังพระพุทธเจ้าท่านเทศน์อีกจบเดียวบรรลุธรรมไปนิพพาน
ถ้ามีกำลังใจอย่างสูงชาตินี้คือชาติสุดท้าย ท่านผู้สิ้นแล้วซึ่งอาสวกิเลสไปนิพพานที่เดียว

ข้าพเจ้าขยายความจาก พระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
"ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว"
ข้าพเจ้าขออนุโมทนากับทุกท่านที่บรรลุธรรมด้วย....สาธุ
ขอให้ทุกท่านจงมุ่งตรงสู่พระนิพพานในชาตินี้ตามคำสอนของพระบรมศาสดาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเทอญ.....สาธุ.....เจริญพร.....สวัสดี

 

ได้รับการติดต่อจาก สำนักท่านพยายมราช ตามพื้นที่นั้นๆ

 

พระอาจารย์ของผมซึ่งเป็นศิษย์เอกของเกจิครูบาอาจารย์วัดป่าท่านบอกว่า การที่จะบรรลุโสดาบันนั้นควรจะต้องมีครูบาอาจารย์ช่วยชี้แนะและตรวจจิตให้

 

เป็นสัมมาทิฐิชนิดร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่โอนเอนไม่ลังเลสงสัย มั่นใจในธรรมของพระศาสดา

 

ถ้ายังสงสัยอยู่ว่าตนบรรลุหรือยังหรืออะไรก็ตามเกี่ยวกับการบรรลุหรือไม่บรรลุนั้นไม่เรียกว่า รู้เห็นธรรม เพราะยังมีอนุสัยแห่งความสงสัยเจืออยู่ในจิตใจมาก

 

มี กระจกมาให้

1 เราซึ้งใน คำสั่งสอนของพระบรมศาสดา หรือไม่

2 รู้ ทางเดินของชีวิต ตนเอง อย่างชัดแจ้ง ในการ ลด ละ กิเลส ครบหรือไม่

3 วิปัสสนาญาณ เกิดขึ้น กับเราให้เราได้ซึ้งใน ญาณ แต่ละตัวหรือไม่

ข้อที่ 3 นี้ ญาณ แต่ละตัว จะต้องปรากฎ เรียกว่า ธรรม เกิด
คำว่า ธรรมเกิดนี้ จะทำให้เรา เห็น สภาพความจริง ในจิตในใจของเรา เป็นเหตุให้ เรารู้สึกเป็นอารมณ์ในใจว่า สภาวะที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้ เป็นทุกข์ มีอารมณ์รู้สึกว่า เป็นภัยบ้าง มีแรงใจว่า จะต้องไม่เอาอารมณ์นี้เกิดขึ้นรุนแรงเป็นกำลัง แล้วเกิดปัญญาพิจารณา หาทางวาง สังขารความคิด หรือ อารมณ์ที่ค้างอยู่ให้ ดับไป

แล้ว รู้รอบขอบชิดว่า การรู้แบบนี้เป็นทาง รู้แบบนี้ไม่ใช่ทาง การทำแบบนี้เป็นทาง การทำแบบนั้นไม่ใช่ทาง

สำคัญ คือ รู้ทุกข์ แล้วเห็นภัย หาทางดับ อย่างมีกำลัง ประดุจ คนที่แค้นเคืองสิ่งใด แล้วมีกำลังใจจะไม่เอาสิ่งนั้นอีก แล้ว เกิดปัญญา สอดส่ายหาวิธี ดับ เพราะรู้ว่าสภาวะที่เราค้างอยู่นี้เป็นไตรลักษณ์ แต่ยังดับไม่ลง ด้วยยังหาปมเหตุไม่เจอ เมื่อหาทางได้ เข้าใจได้ วางลง เกิดเบาใจ เกิดสุขได้

ก็จะเข้าใจ สังโยชน์ คือ
1 ละสักกายทิฎฐิ คือ ไม่มองว่า ทุกข์นั้นเป็นตน แต่เป็นสิ่งที่เราหยิบฉวย
2 ไม่สงสัย ว่าจะต้องดับทุกข์อย่างไร ไม่สงสัยว่าธรรม อริยสัจที่พระศาสดาแสดงนั้นเป็นอย่างไร รายละเอียดอย่างไร ไม่สงสัยว่าตนนั้นเป็นอะไร
3 ไม่สอดส่าย หาทางแก้ผิดทาง เช่น ทุกข์อยู่ที่เรา แต่กระโดดไปแก้ ที่นั่นที่นี่ เรื่อยไป ไม่ตรงทาง ไม่สอดส่าย ถือ ข้อวัตรผิดๆ ไม่ลูบคลำๆ ศีล เพราะไม่ต้องถือ เนื่องจากจิตเป็นปรกติ

ถ้ามีสติปัฎฐานดีๆ จะสำรวจเห็นจิตเห็นใจตน ว่ามีอารมณ์ตามที่กล่าวมาข้างต้นหรือไม่

สำคัญที่สุด คือ ปัญญามองเห็น ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และ มรรค ชัดแจ้ง จึงเรียกว่า พระอริยะ รู้อริยสัจ

 

สาธุ....ขอบรรลุพระโสดาบันก่อนเจ้าข้า.....จุดมุ่งหมายของชีวิตคือพระนิพพาน..สาธุ..