เปิดตำนานหลวงพ่อทิม วัดละหารไร่

พี่ครับ พี่รู้จักผมได้ยังไงครับ ที่นี่ที่ไหนครับ ผมเป็นใคร......

 

ได้นั่งคุยกับช่างที่เลี่ยมลูกอมให้ ลุงของเค้าศรัทธาหลวงปู่ทิมและชอบสะสมของของท่าน ลุงเค้าได้เห็นลูกอมที่ผมเอาไปทิ้งให้ช่างเลี่ยมก็บอกว่าได้ทันที ลูกอมของหลวงปู่ทิม เป็นยุคแรกๆที่วัดทำ ตอนนี้หาไม่ค่อยมีแล้ว และก็ยังมีพระเนื้อแบบเดียวกันนี้เป็นเนื้อขาวๆซึ่งทำในยุคแรกๆ ซึ่งลุงแกเคยเห็นในตอนนั้น

เดี๋ยวมีเวลาจะลองไปนั่งคุยกับลุงแกแล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ

 

ขอบคุณมากครับ บางอย่างที่เราเห็นในตอนนี้ กับของจริง ในอดีตอาจต่างกัน ต้องให้ผู้เฒ่าผู้แก่ในสมัยที่ทันหลวงปู่ และได้เห็นวัตถุมงคลในสมัยนั้นจริง ๆ มาเล่าให้ฟัง ย่อมเป็นเรื่องที่น่ายินดีครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ (ขอไวนิดนึง...นะคร๊าบ)

 

เรื่อง internet ที่ไปทำให้พี่ที่บ้าน เรียบร้อยดีมั๊ยครับ...

 

วันนี้เลี่ยมเรียบร้อยแล้วนำมาให้ชมกันครับ ขอบพระคุณมากนะครับ

 

งามมากๆเลยครับ

 

สวยงามครับ ชอบๆๆๆๆ ต้องสั่งทำหรือเป็นกรอบสำเร็จครับ

 

สวัสดีััััััีีีีียามเช้าทุกท่านครับ ดีใจด้ายครับคุณโยได้ลูกชาย ผมก็มีหลานชายเพิ่มอีกคนละซิ
อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border: 1px inset;"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ namo_2009
ที่นี่ที่ไหน งง จำอะไรไม่ได้
</td> </tr> </tbody></table>
อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ namo_2009
พี่ครับ พี่รู้จักผมได้ยังไงครับ ที่นี่ที่ไหนครับ ผมเป็นใคร......

คุณโยสงสัยอารทกะุคุณภูจำอะไรไม่ได้แล้ว วันไหนไประยองจะไปเอาลูกอมของอาร์ทกับคุณภูไปฝากหลาน จำลูกอมตัวเองไม่ได้เอาไปฝากหลานนะอิอิ

 

รู้มั้ยผมเป็นใคร ** ? ​

......ที่ช่องออกบัตรที่นั่งผู้โดยสารเครื่องบิน...ในวันนี้เป็นวันที่มีผู้โดยสารต่อคิวยาวมากเป็นพิเศษ

เพราะวันต่อไปเป็นวันหยุดราชการหลายวันติดต่อกัน

พนักงานออกบัตรที่นั่ง...พยายามที่จะทำงานให้เป็นที่ถูกใจแก่ผู้โดยสารทุกคน

โดยการพูดจาอย่างสุภาพ...และทำงานโดยรวดเร็ว

แต่ถึงกระนั้น

ผู้โดยสารที่อยู่ในคิวแถว ก็ยังมีท่าทีกระวนกระวาย

ต่างชะเง้อชะแง้ดูว่า....เมื่อไหร่จะถึงคิวของตัวเองสักที


- - - - - - - - -

แล้วก็มีผู้โดยสารชายคนหนึ่ง เดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

มาจากมุมไหนไม่มีใครสังเกตทัน

ขอให้พนักงานหญิงคนนั้น.....ออกบัตรที่นั่งให้เขาก่อน..โดยด่วน


พนักงานสาวหายใจเข้าปอดอย่างแรง พยายามระงับอารมณ์โกรธ

แล้วพูดอย่างสุภาพว่า

"คุณขา ใครใครเขาก็ต่อแถวเรียงคิวเป็นระเบียบนะคะ

ดิฉันไม่สามารถจัดการให้คุณก่อนหรอกค่ะ

กรุณาไปต่อแถวเหมือนคนอื่นๆเถอะค่ะ"

ชายผู้นั้นหน้าแดงกล่ำ พูดเสียงดังด้วยความโกรธว่า

"คุณรู้หรือเปล่า...ว่าผมเป็นใคร?"


พนักงานสาวหันไปมองหน้าผู้โดยสารคนนั้น หายใจเข้าแรงๆอีกครั้ง แล้วกดสวิทช์ไมโครโฟน พูดประกาศออกไปว่า

"ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ......

ขณะนี้มีชายคนหนึ่งอยู่ที่ช่องออกบัตรที่นั่งผู้โดยสารหมายเลข13

ไม่ทราบ ว่าตนเองเป็นใคร

ถ้าท่านผู้โดยสารท่านใดสามารถให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้

กรุณาแสดงตนต่อเจ้าหน้าที่ด้วย ค่ะ ขอบคุณ"

แล้วต่อด้วยภาษาอังกฤษว่า

"Attention please!...... There is a man at the ticket counter No:13

who does not know who he is.

Anyone who may be able to identify this man

is asked to please step forward and identify him. Thank you".

ชายผู้นั้นรู้สึกอับอายขายหน้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี

นอกจากด่ากลับไปว่า "F_ck you!"



พนักงานสาวก็สวนกลับทันควันด้วยเสียงอันสุภาพว่า

"นั่นก็เหมือนกันค่ะ ยังไม่ทราบว่าชาติหน้าตอนค่ำ ๆ จะถึงคิวคุณหรือไม่ ต้องต่อคิวเหมือนกันนะคะ"

ครอบครัวสุดงง ...แล้วตกลงผมเป็นใคร !? ​

เนิ่นนานมาแล้วหลายปีมากเมื่อตอนที่ผมอายุได้ 23 ปี
ผมแต่งงานกับแม่หม้ายคนหนึ่งซึ่งสวยเท่าที่แม่หม้ายจะพึงสวยได้
แม่หม้ายคนนี้มีลูกที่โตเป็นสาวแล้วคนหนึ่ง ผมของเธอสีแดง


พ่อของผมตกหลุมรักเธอ ในไม่ช้า ทั้งคู่ก็แต่งงานกัน
นั่นทำให้พ่อของผมกลายมาเป็นลูกเขยของผม
และทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในชีวิตของผม
ลูกสาวของผม คือแม่ของผม
เพราะเธอคือภรรยาของพ่อผม


เรื่องมันยิ่งซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก
ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ผมรู้สึกชื่นบานก็ตาม
เพราะในไม่ช้า ผมก็มากลายเป็นพ่อ
ของทารกน้อยชายแสนซุกซน
พ่อหนูน้อยของผมก็เลยกลายมาเป็น
น้องชายตามกฏหมายของพ่อ

และแม้ว่าผมจะรู้สึกเศร้ามากน้อยแค่ไหน
เขาก็ต้องกลายมาเป็นอา..ของผม
ถ้าเขาเป็นอาของผม
นั้นก็ทำให้เขาเป็นน้องชายของลูกสาวของแม่หม้าย
ซึ้งแน่นอน..เธอคือ..แม่เลี้ยงของผม


เรื่องยังไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้
เมื่อภรรยาของพ่อคลอดลูกชายออกมา
เขาก็เลยกลายมาเป็น..หลานของผม
เพราะเขาคือลูกของลูกสาวผม
ตอนนี้ภรรยาของผมจึงเป็น..แม่ของแม่
และมันทำให้ผมรู้สึกแย่
เพราะว่าแม้เธอจะเป็นภรรยาของผม
เธอก็เป็น..ย่าของผมไปด้วยในตัว


หากภรรยาของผมเป็นย่าของผม
ผมก็ต้องเป็นหลานของเธอ
และทุกครั้งที่ผมคิดถึงเรื่องนี้
มันทำให้ผม..คลั่งเอาได้ง่ายๆ
ถึงตอนนี้คุณก็ได้เห็นแล้วว่า
กรณีของผมเป็นเรื่องแปลกประหลาดที่สุดที่คุณเคยเห็นและได้ยินมา
ในฐานะสามีของย่าของผม ผมก็เป็น..ปู่ของตัวเองด้วย


งง......งง


ที่มา... ฟอร์วอร์ดเมล์

 

นี่แหละที่ผมอยากทำ....หากรวมค่าลงยาด้วย ราคาประมาณเท่าไหร่ครับ

 

แวะมาทักทาย ครับผม ^^

 

ผมจำได้แล้วครับ พี่ภูเคยบอกไว้ว่าอยากให้หลานได้พระดีๆ เห็นจะให้ขุนแผนเล็กให้หลานอะครับ ขอบคุณพี่ภูแทนหลานด้วยนะครับ

 

เมื่อจำได้แล้ว อย่าลืมที่ฝากไว้เมื่อคืนด้วยนะครับ ฮา...
net ที่ไปต่อเมื่อคืนเรียบร้อยดีมั๊ยครับ...

 

เมื่อวานคุยกับพี่โมทย์ครับ เห็นบอกว่าน้องพี่โมทย์จะจัดการให้ครับ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆผมจะเข้าไปช่วยครับ

 

ตอนนี้ทำกันหลากหลายฝีมือพยายามทำให้เก่า มองดูแล้วไม่เป็นธรรมชาติครับ

 

ขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนะนำ

 

ลูกอมหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

[FONT=&quot]ลูกอมหลวงปู่ทิมวัดละหารไร่[/FONT] [FONT=&quot]( บรอนซ์ทอง )<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ภายหลังจากการสร้างลูกอมมีห่วงเนื้อผง ซึ่งหลังจากนั้นทางวัดเริ่มมีการสร้างพระพิมพ์ต่างๆ ซึ่งก่อนหน้านั้นตั้งแต่ยุคก่อนๆหลวงปู่ทิมท่านได้ปลุกเสกพระเครื่องที่นายสาย แก้วสว่างแกะพระพิมพ์ต่างๆและยังมีอยู่อีกชุดหนึ่งได้ปลุกเสกเพื่อนำไปออกที่วัดแม่น้ำคู้ ซึ่งรายละเอียดเอาไว้ผมจะค่อยๆเล่าในตอนต่อๆไป หลวงปู่ทิมท่านได้ใช้ให้นายสายเป็นคนแกะแม่พิมพ์พระต่างๆจากหินมีดโกนซึ่งเอาไว้ผมก็จะค่อยๆเล่าพระพิมพ์ต่างๆที่แกะจากหินมีดโกนนะครับ ซึ่งประมาณต้นปี พ.ศ. [/FONT]2516[FONT=&quot] ณ. เวลาตอนนั้นจะมีทั้งพระเณรและชาวบ้านที่มาช่วยงานวัด บางทีก็เป็นโยมวัดบ้างมาช่วยกันนั่งล้อมวงกดทำพระกัน ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ยืนดูให้ความสนใจเป็นพิเศษเพราะถือว่าเป็นพระเครื่องเนื้อผงรุ่นแรกๆที่ออกจากวัดละหารไร่ ภายหลังจากการกดพิมพ์พระต่างๆซึ่งตอนนั้นผงที่เหลือจากการกดทำพระก็จะปั้นกันเป็นเม็ดกลมๆเล็กบ้างใหญ่บ้างกลมบ้างเบี้ยวบ้างก็แล้วแต่ใครจะปั้นกัน ซึ่งตอนปั้นเม็ดกลมๆกันช่วงแรกๆนั้นจะเป็นเนื้อขาวเนื้อเดียวกับพระที่กดทำกันแต่จะไม่มีทองทาหรือชุบ พอกดทำพระเสร็จพอแห้งดีแล้วก็จะนำพระที่ทำไว้ทั้งหมด ใส่ในกระบุงรวมทั้งเม็ดกลมๆที่ปั้นกันไว้ด้วยทั้งหมด เสร็จจากนั้นชาวบ้านที่มากดทำพระกันก็จะช่วยกันยกเข้าไปในห้องหลวงปู่ทิม ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ปลุกเสกในห้องของท่านตลอด พอจากนั้นต่อมาพระเณรและชาวบ้านก็มาช่วยกันกดพระพิมพ์ต่างๆกันอีก ช่วงเวลาตอนนั้นหลวงตารอดท่านได้เอาผงทองที่ท่านเก็บไว้ คราวก่อนมาลองทำดู หลังจากกดพระพิมพ์ต่างๆเสร็จพอจำนวนต้องการ ผงที่เหลือจากการกดพระยังพอมีเหลือมากพอประมาณ ซึ่งตอนนั้นหลวงตารอดท่านก็แนะให้ลองทาทองที่องค์พระดูเพื่อป้องกันผงร่วง จากนั้นนายสายจึงได้หยิบพระที่กดไว้แล้วมาจำนวนหนึ่งแล้วนำออกมาวางไว้ที่ถาด ซึ่งตอนนั้นจะเป็นพระเณรช่วยกันทาทองที่ผสมกันเอง ทองที่ทาองค์พระจะติดบ้างไม่ติดบ้างแล้วแต่จะทากัน บางทีก็นึกสนุกหรือต้องการให้ไวขึ้นก็จะเอาพระชุบในน้ำทองเลยก็มีแล้วแต่จะช่วยกันทำ พอมาถึงคราวเม็ดกลมๆหรือลูกอมซึ่งช่วยกันปั้นแบบต้องรีบให้เสร็จซึ่งถ้าไม่รีบปั้นผงที่ผสมกดทำพระก็จะแข็งตัว และลูกอมที่ช่วยกันปั้นก็จะมีหลากหลายขนาดมีขนาดเล็กเท่าหัวนิ้วก้อย บางทีขนาดเท่าเม็ดกระสุน บางเม็ดก็โตเท่าลูกหมาก บางลูกก็โตเกือบเท่ากำปั้นเด็กหรือขนาดผลมะตูมบ้างก็มี ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่ใครจะปั้นกัน นายสายเล่าว่าตอนแรกๆจะทากันไม่กี่เม็ดเพราะเม็ดลูกอมที่ปั้นกันไว้มันเยอะมากเกือบๆค่อนๆกะละมัง ซึ่งถ้าทาทองทั้งหมดคงไม่ไหวแน่ หลวงตารอดท่านก็เลยแนะให้เอาลูกอมทั้งหมดมาฟัดหรือเขย่าเอาจะเร็วกว่า จากนั้นชาวบ้านที่ช่วยกันทำก็ทำตามที่หลวงตารอดท่านบอกเสร็จแล้วก็เทใส่ถาดตากให้แห้งพอแห้งเสร็จก็จะนำพระทั้งหมดและลูกอมทั้งหมดใส่ในกระบุง แล้วช่วยกันยกเข้าไปในห้องหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่ทิมท่านปลุกเสกในห้องของท่านตลอดเรื่อยมา ใครมาขอหรือมาทำบุญท่านก็แจกให้คนละเม็ดหรือแล้วแต่ท่านจะให้ สำหรับลูกอมบรอนซ์ทองในยุคนี้วงการถือว่านิยมเล่นหากันมากผิดกับสมัยก่อนจะไม่ค่อยมีคุณค่า ส่วนมากจะมองข้ามลูกอมไม่ค่อยเก็บรักษากันเท่าไหร่ แต่นี่แหละครับคือของดีของหลวงปู่ทิมส่วนมากคนที่ได้รับไปใช้ต่างก็มีประสบประการณ์กันมากมาย ทำให้ผู้คนต่างเสาะแสวงหากันมากในยุคนี้ ซึ่งของเลียนแบบหรือของปลอมต่างก็ทำกันมามากมาย จะเช่าซื้อเช่าหาลูกอมผงพลายกุมารต้องพินิจพิจารณาวิเคราะห์ให้ดี พยายามศึกษาดูเนื้อหาความเก่าของลูกอม ความหลุดร่อนและความเก่าของทองต้องเป็นธรรมชาติ ค่อยๆศึกษาไปนะครับเพื่อความถูกต้องแม่นยำ และผมได้นำรูปมาให้ดูศึกษาเป็นภาพประกอบครับ<o></o>[/FONT]

 

สุดยอดมากครับ สวยงามมากครับ
​

 

ขอบคุณครับอาจารย์แก้วสว่าง

อยากให้อาจารย์เล่าเรื่องพระชุดวัดแม่น้ำคู่เก่า ที่อาจารย์สาย แก้วสว่างได้ทำขึ้นมา ยังไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาเลยครับ สงสัยตอนนี้ที่วัดก็คงไม่เหลือแล้วแน่ๆ

 

เห็นรูปที่คุณแก้วสว่างนำมาลงให้ดูแล้ว
ช่างแตกต่างจากที่เห็นโดยทั่วไปจริงๆ...