เรื่องเด่น อย่าติคนติดฤทธิ์ เพราะการมีฤทธิ์ เป็นของดี

​

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>​

สมเด็จองค์ปฐม ทรงมีพระเมตตา ตรัสสอนเรื่องนี้ไว้ดังนี้<O></O>

๑. เห็นคนติดฤทธิ์ จงอย่าตำหนิเขา เพราะจิตของบุคคลผู้ยังเข้าไม่ถึงพระอริยเจ้า ย่อมจักติดฤทธิ์เป็นธรรมดา สอบสวนอารมณ์ของจิตให้ดีๆ พวกเจ้าในอดีตก็ติดฤทธิ์อยู่เช่นกัน พอหนักเข้าเห็นทุกข์ ก็เริ่มปล่อยจากการต้องการฤทธิ์ กำลังของฤทธิ์เป็นกำลังของอภิญญา เป็นส่วนหนึ่งของพระธรรม ในหลักสูตรของคำสอนของพระพุทธศาสนานี้ หากมีแล้วใช้ไปในด้าน สัมมาทิฎฐิ ก็เป็นของดี มิใช่ของทราม แต่ถ้าใช้ไปในทางด้าน มิจฉาทิฎฐิ ก็จักเป็นโทษมากกว่าเป็นคุณ จิตมักเหลิงทะนงตนว่าเป็นผู้ประเสริฐ<O></O>

๒. แต่ถ้าอภิญญาสมาบัตินั้นเป็น โลกุตรวิสัย ของผู้ใช้ ก็ย่อมไม่เป็นโทษแก่ตนเองและผู้อื่น อภิญญาเป็นของดี นี่ถ้าหากใช้ให้เป็นก็มีประโยชน์ จึงไม่พึงไปกล่าวตำหนิติเตียนเรื่องฤทธิ์ให้มากนัก เพราะตั้งแต่ เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฏิสัมภิทัตปัตโต เป็นหมวดของอภิญญาทั้งหมด หากพูดตำหนิไปก็ไม่ต่างกับการปรามาสพระธรรม เพราะฉะนั้นจุดนี้ตั้งใจให้ดีๆ พิจารณาคำพูดก่อนจักพูดเรื่องฤทธิ์ทุกครั้ง อย่าสักแต่ว่าพูดโดยมิได้คิด <O></O>

๓. เพราะฉะนั้น การมีฤทธิ์เป็นของดี แต่ดีให้จริงคือดีใน สัมมาทิฎฐิ เป็นที่ตั้ง การฝึกฝนอภิญญา เพราะฉะนั้นคนใดที่ติดฤทธิ์ จักกล่าวว่าไม่ดีก็ไม่ได้ จักต้องคิดว่าเขาติดดี เพียงแต่เวลาคุณหมอคุย ก็พึงให้เขาติดด้วยความเป็น สัมมาทิฎฐิ คือ มีศีลเป็นพื้นฐาน ไม่ไปตำหนิเขา แต่พูดเสริมให้เขาไปในทางที่ถูก ยึดหลักพระตถาคตเจ้าเข้าไว้ ท่านไม่ตำหนิใคร จักกล่าวเสริมแนะนำในสิ่งที่บุคคลนั้นๆ ได้ทำอยู่แล้ว ให้ทำให้ถูกยิ่งๆ ขึ้นไป<O></O>

๔. อย่างคน ๆ หนึ่งนั้น ชอบบริโภคน้ำพริกกะปิอยู่เป็นปกติ เราจักไปเปลี่ยนแปลงเขาไม่ให้บริโภคได้อย่างนั้นหรือ แต่ถ้าแนะนำเขาให้หาผักมาแกล้มด้วยเอาอย่างนั้นมาเสริม ก็ย่อมจักดีกว่าไปบอกเขาให้เลิกกินน้ำพริกกะปิ<O></O>

๕. อย่างคนติดฤทธิ์ก็คือคนติดดี ฤทธิ์เป็นของดีในพระพุทธศาสนา เราก็ไม่จำเป็นต้องคัดค้าน เพียงแต่แนะนำส่งเสริมให้เขาดำเนินอยู่ในศีล จิตเขาก็อยู่ในฌานสมาบัติได้ทรงตัว เป็นการป้อนสังโยชน์ ๓ เพิ่มให้ไม่ขัดใจใคร เชิญตามอัธยาศัย เยี่ยงนี้จักมีประโยชน์มากกว่า<O></O>

๖. อนึ่ง ถ้าจักเตือนเรื่องพระเทวทัต ติดฤทธิ์ ก็พึงย้ำว่า เป็นอภิญญาโลกีย์ คือ ท่านไม่มีศีล ฤทธิ์จึงเสื่อม แต่ในที่นี้ทุกคนไม่อยากให้พบกับความเสื่อม ก็พึงต้องมีศีล อย่างต่ำคือศีล ๕ ให้เป็นปกติ รับรองว่าฤทธิ์หรืออภิญญาสมาบัติก็จักไม่เสื่อม เน้นตรงนี้ให้เข้าใจกันจักดีกว่า

<O></O>
<O>ที่มา:���ҵԤ��Դķ��� ����С����ķ��� ��繢ͧ��</O>

 

สาธุ... อภิญญาเป็นฝ่ายของวิชชา ซึ่งตรงข้ามกับอวิชชามูลรากฝ่ายปรุงแต่ง ถ้ามีปัญญา และจิตที่เหมาะควรแก่งาน ฤทธิ์ก็นำมาสู่ความล่วงรู้สภาวะธรรมตามเป็นจริงได้

 

พระพุทธเจ้าทรงตำหนิ ฤทธ์เดชใดก็ตามแม้กระทั่งอภิญญา เพราะทำให้คนหลงไปเชื่อว่าเป็นสิ่งวิเศษ ทำให้คนมองข้ามเหตุผล(หลักธรรม)อันแท้จริง ที่ควรจะเป็นไปในทางที่ถูกที่ควร ทำให้พระองค์ จำเป็นต้องแสดง ฤทธ์ประกอบการสั่งสอน สาธุชน

มนุษย์เจ้าชั่งโง่เขลายิ่งนัก

 

สาูธุ ..ครับ กราบอนุโมทนา ติดดีติดสัมมาทิฏฐิ ท่านว่าดีครับ...

 

พระอาจารย์ที่เรานับถือมากๆ รูปหนึ่ง ท่านก็มีฤทธิ์เช่นกัน แต่ที่เรานับถือและศรัทธานั้น มิใช่เพราะท่านมีฤทธิ์ แต่เป็นเพราะเราพิจารณาว่า พระที่มีฤทธิ์คือผู้ที่ถือศีลบริสุทธิ์แน่นอน
และปกติท่านจะไม่แสดงให้เห็น เว้นเสียแต่ว่ามีเหตุปัจจัยบางประการ

ประเด็นของเราก็คือ ฤทธิ์ เป็นส่วนหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า เราทำบุญกับท่านได้อย่างสนิทใจ โดยไม่ระแวงสงสัยว่า ท่านเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์หรือไม่...ก็เท่านั้นเอง

 

เก็บกระทู้...

 

หากคนสามารถกระทำฤทธิ์ ช่วยเหลือผู้อื่นแล้ว

กระทำจนภายในไม่เห็น ภายนอกไม่เห็น

ที่สุดไม่เห็น ที่เรียกว่า ~ว่าง~ ฤทธิ์ที่ได้ก็เป็น

ฤทธิ์พระอริยบุคคลก็เรียกได้ว่าใจสะอาด

 

อนุโมทนาครับ...เห็นด้วยเป็นที่สุด...เป็นจริงทุกประการ...ชอบด้วยประการทั้งปวง

 

โมทนาในธรรมทานครับ สาธุครับ

_____________
Duties of Buddhist Disciples

 

สาธุๆน้อมรับคำสอนจากองค์พ่อสมเด็จพระปฐมบรมครู

________________

• Gateway to the Dharma
• Establishing the Right Concept of Time
• The Buddha illustrated cause-and-effect with three periods.
• Resolve to remove, build, create, and develop in daily life.
• 2nd Factor: Ability in teaching

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ugTBJK3Irug&feature=related]YouTube - เพชร โอสถานุเคราะห์ - มนต์ตรา[/ame]

 

ไม่ว่าจะเดินทางไหน ก็ขอให้สำเร็จ มีฤทธิ์หรือไม่มีก็ได้เหมือนกันครับ อนุโมทนาสาธุครับ

 

ถ้าได้อภิญญาชาตินี้ก็ไม่ธรรมดาแล้วล่ะครับ

แต่ที่ติๆไปแล้วมีแต่ปรุงเอาเองทั้งนั้น โดยมากจะไปคิดว่าอุปกิเลส คือนิมิต คืออภิญญา

แล้วสำคัญตนเป็นผู้วิเศษ เคลิ้มเนิบๆอยู่แต่กับสิ่งที่เห็นแล้วคิดว่าเที่ยงแท้แน่นอนแล้ว จนหลงถึงขนาดตั้งตนเป็นอาจารย์นี่ก็มีฤทธิ์ แต่เป็นมิจฉาฤทธิ์

ของจริงนิ่งเป็นใบ้ไม่พูดไม่อวดแม้แต่น้อย

จะฝึกฤทธิ์จงฝึกไป ฝึกตามแนวทางที่ตนชอบและถนัดแต่ก็ต้องดูว่าหนทางนั้นเป็นไปเพื่ออะไรด้วย

เจริญธรรมวันพระครับ

 

ส่วนมากพวกที่ตำหนิเรื่องฤทธิ์นั้นเกิดจากความไม่รู้จริงเพราะขาดการฝึกฝนตนเอง เที่ยวตำหนิผู้อื่นอ้างพระพุทธพจน์ พระไตรปิฎก แม้แต่ ฤทธิ์ นั้นมีกี่ประเภทก็ยังไม่รู้ ส่วนใหญ่มักเข้าใจแต่ว่าเป็น วิกุพนาฤทธิ์ อย่างเดียว อย่างนั้นแล้วแสดงให้เห้นถึงว่าผู้ที่กล่าวว่าผู้อื่นเรื่องฤทธิ์นั้น ตนเองแม้แต่ความหมายของฤทธิ์ที่แท้จริงนั้นก็ยังไม่รู้ หรือแม้แต่อุปจารสมาธิ ก็ทรงไว้ไม่ได้ด้วยซ้ำ

โมทนาในธรรม สาธุๆๆๆ