ทำธุรกิจที่มอมเมาคนอื่นทำไมถึงได้รวยขึ้น ๆ ครับ

แค่สงสัยน่ะครับว่าคนที่ทำธุรกิจประเภทนี้เช่น เบียร์ช้าง เบียร์สิงห์ กระทิงแดง อะไรประมาณนี้ ทำไมท่านทั้งหลายถึงได้รวยเอา ๆ ครับ และรวยระดับต้น ๆ ของประเทศเลยทีเดียว ทั้ง ๆ ที่มันก็ผิดศีลข้อ 5 เต็ม ๆ อยู่แล้ว ไม่ได้พาดพิงอะไรนะครับ เจตนาผมอยากรู้และสงสัยจากการที่เราศึกษาเรื่องธรรมะมาบ้าง

 

คนไม่มีศีลธรรม

ก็หลงมัวเมา ไปตามกิเลส

ถ้าไม่มีคนซื้อ จะขายออก รวยได้อย่างไร

 

ส่วนตัวผมคิดเองว่า เขาก็ทุกข์นะ แม้จะรวยมากมาย แต่ก็หนีทุกข์ไม่พ้น
แต่อาจจะ ทุกข์ที่ใจ เพราะธุรกิจใหญ่นี่นา ไหนจะเรื่องยอดขาย ไหนจะเรื่องการตลาด
เพราะไม่ได้มีจ้าวเดียวใช่มั๊ย... ทั้งยังลูกน้องบริวารอีก ระบบการผลิตอีก คุณภาพอีก
สารพัดจะุทุกข์ แต่อาจจะทุกข์ที่ใจ ที่กายเบื้องหลัง
ทุกข์แบบนี้เรามองไม่เห็นแต่เขารู้แก่ใจ
ส่วนเบื่องหน้าเราก็เห้นแค่เขารวย รวย รวย

แต่ข้อเท็จจริงผมไม่ทราบนะเขาทุกข์หรือปล่าว
ผมแค่อธิบายให้เข้าใจว่า เรื่องที่จะให้ทุกข์มีมาย แต่อาจจะมองไม่เห็นแค่นั้น

 

ความร่ำรวยไม่ได้หมายถึงมีความสุข

 

ความรวยเกินไป บางทีนำทุกข์มาให้มากกว่า จะต้องมานั่งห่วงกิจการงาน ไม่มีวันได้หยุดผักผ่อนเอกเขนกได้สบายใจ (เพราะใจมีแต่ห่วงธุรกิจ) ยิ่งถ้าเป็นธุรกิจที่ผิดศีล ช่างไม่คุ้มเลย สบายมีเงินใช้ไม่เกิน 100 ปีในโลกมนุษย์ ตายไปตกนรกยาวนานเป็นอสงไขยๆๆๆๆ ............พอกินพอใช้ดีกว่า สุขแท้ๆ 555

 

ยิ่งรวย ยิ่งหลง ก็ยิ่งยึดติด แล้วมันดีตรงไหน ???

 

ไอ้ที่เราเข้าใจกันว่าเขารวย เนี้ยยยย เขารวยเเต่ทรัพ ส่วนปัญญาคงต้องว่ากันอีกที
มีตังส่งลูกไปเรียนสูงๆ ดีๆ กลับมามันก็ฉลาดเเต่เรื่องของทางโลก

ต้องหาให้เจอก่อนว่าสุขทางใจ กับสุขทางกายเนี้ยมันต่างกันยังไง
ความสําเร็จในชีวิต มันอยู่ตรงไหน ที่สุดของคําว่าชีวิตเนี้ยยยยยยยยยย มันเป็นยังไง

ถ้าเข้าใจว่า เงิน คือทุกอย่างของชีวิต นําพาความสวรรค์มาได้ นั้นก็ต้องเเล้วเเต่เขา กรรมของเขาใคร กรรมมัน

เเต่ถ้ามองจนเห็นว่า เงิน มันก็คือเงิน เป็นเพียงกฎ กติกา ในการดํารงค์ชีวิต ในเเบบปจุบัน ที่เราจําต้องมี
ก็จะเข้าใจได้ว่า ความสุขนั้น มิได้ขึ้นอยู่ที่ปัจจัยของเงินเป็นหลัก

หากใครหลงเข้าไปปักเอาไว้ว่า เงินคือจุดหมาย คือที่สุด คือชีวิต คือวิญญาณ คือทั้งหมดของเราเเล้ว ก็จงเร่งระวังตนให้ดี

เยธัมมา มา มะ เเม่มา เชิญรับชมน้องเเม่มาทางช่องเจ็ดตอนเย็นๆ จ๊าาาาาา