ขอคำแนะนำเรื่องการตั้งพระจีนครับ

ถ้าผมอธิบาย นาม ด้วย คำพูดได้ สิ่งเหล่านั้นก็ไม่ได้เรียกว่า นาม หรอกครับ

อย่างมากก็ได้แค่ความหมายใกล้เคียงกับคำว่า นาม แต่ไม่ใช่นาม

ถ้า รูป-นาม มันอธิบายง่าย เข้าใจง่ายขนาดนั้น ทุกคนคงไปนิพพานหมดแล้วล่ะครับ

และนี่ก็เป็นคำตอบว่า ทำไม พระโพธิสัตว์บารมีเต็มอย่างพระศรีอาริย์ ถึงบารมีสูง
กว่า พระสงฆ์

เอาไว้สักวันแล้วคุณจะเข้าใจ บอกได้แค่นี้

 

ผมว่ามันก็ไม่พ้นคำว่านั่งทางใน ถามความรู้สึกตัวเอง....

ซึ่งประมาณว่าฉันชอบ หรือเขาบอกมา คนบอกน่าเชื่อถือ คนนี้ก็เป็นอริย...

หรือฉันไม่ชอบ หรือไม่รู้จัก คนบอกน่าเชื่อถือ ก็เชื่อว่า อันนี้สมมุติสงฆ์ อย่างนี้เหรอ...

ผมก็เลยถาม พระองค์หนึ่งที่ไม่รู้จักเดินมา แน่นอน ใช้ตาดู เห็นเต็มตาเลย ห่มผ้าเหลือง หัวโล้น อันนี้พระแน่ๆ....อันนี้ก็ถามต่อจะให้คิดหรือปรุงแต่งดีว่า อันนี้เป็น สมมุติ หรือ อริย เพราะว่าฉันไม่รู้จัก ฉันไม่มีข้อมูล หรือฉันจะใส่ว่าเป็นสมมุติสงฆ์แน่ๆ เพราะฉันคิดว่า อริย มีน้อย อันนี้ต้องเป็นอย่างนี้ เป็นสมมุติสงฆ์ แน่ๆ อย่างนี้เหรอ...

 

นี่คุณ พระพุทธศาสนาเขาสอนให้ศาสนิกมี ปัญญา มีเหตุผล.....ไม่ใช่เชื่อเอา อย่างไม่มีเหตุผล.....ของอธิบายไม่ได้ มันไม่มีสาระ นะ...

ผมว่าวันนี้ผมเข้าใจแล้วหละ ว่าคุณ ไม่เข้าใจ .....

และที่ผมรู้อีกอย่างคือ คุณมีความเคารพในพระศรีอาริย์มาก จนตั้งท่านอยู่ในฐานะที่แตะต้องไม่ได้เลย.....เป็นเหมือน พระเจ้า ในศาสนาอิสลาม ที่คนธรรมดาคิดไม่ถึง....อะไรประมาณนั้น....พอไม่สามารถอธิบายได้ ก็คิดว่า ไม่มีทางเข้าใจ...เพราะตัวเองก็ไม่เข้าใจ หลงติดแน่นในความคิดตนเอง....

และสิ่งที่ผมถามแม้ถามต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ใด....

ไม่มีสาระ....ไม่มีแก่นสาร...

 

คำตอบมันมีอยู่แล้ว บอกหลายครั้ง คุณก็ไม่เข้าใจ

และถ้าคุณเข้าใจ คุณจะไม่ถามผมต่อแน่นอน เพราะคำตอบที่ผมตอบมันมีคำตอบในตัวมันเองอยู่แล้ว

บอกแล้ว ลองเอาไปถาม พระอริย ดู

(แต่ข้อแม้ต้องเป็นพระอรหันต์ด้วยนะ)

ที่ผมไม่ตอบ ไม่ได้ไม่รู้ แต่ สิ่งที่รู้ พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ

ขนาดตอบไปแล้ว ยังไม่เข้าใจ

 

=การรู้นามโดยการนั่งทางใน

เอาจริงๆ ไหมครับ ว่า ผมคิดว่าความคิดนี้ ปัญญาอ่อนมากครับ

บอกแล้ว ใช้นาม ในการแยก


=การเคารพพระศรีอาริย์ ไม่ได้หมายความว่า ผมจะเคารพพระรัตนตรัยน้อยกว่า ตีความไปเอง

เปรียบเทียบเหมือน กับ เคารพอาจารย์ ก็ไม่ได้หมายความว่า จะลบหลู่พ่อแม่ นี่ครับ

หรือ เคารพอาจารย์คนหนึ่ง ก็ไม่ได้หมายความว่า จะเคารพคนเดียวนี่ครับ มีอาจารย์ที่เคารพตั้งหลายคน

มีคนเคารพได้หลายคน คนละแบบ

เฮ้อ เฮ้อ

ไม่อยากต่อความละ

ลากันที

 

ผมคงไม่รู้หลอกว่าใครเป็นพระอรหันต์ เพราะพระอรหันต์ท่านก็ไม่บอกตนเองว่าเป็นพระอรหันต์ และท่านก็จะไปพยากรณ์ว่าใครเป็นพระอรหันต์ เพราะ ว่าถ้าท่านบอกว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์ ส่วนใหญ่ก็มั่วเอาเอง...หรือถ้าเป็นจริงก็ไม่พ้นอาบัติ ถ้าใครไปพยากรณ์ใครเป็นพระอรหันต์ ก็ต้องอาบัติ ที่สำคัญไปรู้ได้อย่างไรว่าใครเป็นพระอรหันต์....หน้าที่พยากรณ์พระอรหันต์มีองค์เดียวเท่านั้นที่ทำได้คือพระพุทธเจ้า.....

สุดท้ายธรรมทั้งหลายเป็นปัจจัตตัง คือรู้ได้เฉพาะตน อันนี้คือพระพุทธพจน์...

 

คุณไปอ่านข้อมูลทั้งหมด คุณก็จะเข้าใจเองหละ...ว่าคิดอย่างไร...ใครอ่านเขาก็รู้....ว่าใครเป็นอย่างไร....ไม่ต้องให้ผมบอก.....

 

สุดท้ายธรรมทั้งหลายเป็นปัจจัตตัง คือรู้ได้เฉพาะตน อันนี้คือพระพุทธพจน์...

ถูกครับและ นั่นแหละ คำตอบผม ทำไม ถึงอธิบาย นาม ไม่ได้

ก็เพราะมันเป็นปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน (ถ้าผมอธิบายได้ มันก็ไม่ใช่ของจริงสิครับ)

เพราะมันเป็นสิ่งที่เป็น ปัจจัตตัง ไงครับ

คุณก็รู้นี่

 

สรุปผล

ไอ่ความเป็นจริงนั้นเราไม่รู้หลอกนะ....ว่าความเป็นอริยนี่ใครเป็นใครไม่เป็น....เราไม่รู้ได้เลย.....เพราะมีแต่พระพุทธเจ้าและ เจ้าตัวนั่นหละที่จะรู้.....

<O</Oเราจะไปเหมาเอาพระที่อยู่ข้างหน้าว่าเป็นพระอริยหมด มันก็ไม่สมควรในขณะเดียวกันเราจะเหมาว่าพระที่อยู่ข้างหน้าเป็นสมมุติสงฆ์หมดมันก็ไม่ถูก...

<O</Oพระโพธิสัว์จริงๆนี่เขาไม่ได้เลือกหลอกนะว่าฉันจะต้องเคารพแต่พระอริยเจ้า...ไม่ได้เลือกหลอกว่าองค์นี้เป็นสมมุติสงฆ์...เพราะว่าท่านมาทรงความดี...ฉะนั้นท่านย่อมหมายเอาพระศาสนาโดยรวมเป็นประการ....ถ้ามีกำลังใจที่แคบอย่างนั้นอยู่ว่า ข้า จะเคารพแต่พระอริยสงฆ์อย่างเดียวอย่างนี้เป็นโพธิสัตว์ไม่ได้หลอก....เพราะมองหน้ามันไม่รู้....มองกริยาก็ไม่แน่ชัด...

<O</Oกลับมาในเรื่องของการตั้งพระ....รูปพระสงฆ์นี่ก็กรณีเดียวกัน...เราจะรู้หรือไม่ว่าใครเป็นหรือไม่เป็นพระอริย....จะรู้ได้หรือไม่...แต่ที่เห็นแน่ๆคือท่านเป็นพระสงฆ์ ถูกไมและเราก็รู้อยู่ว่านี่คือพระโพธิสัตว์ถูกหรือไม่....แล้วเราควรจะทำอย่างไร....อันนี้มันเป็นเหตุที่สมควรคิดนะ....

วิธีการและแนวคิดนั้นได้ให้ไว้หมดแล้วตั้งแต่ต้นกระทู้เป็นหลักแนวคิดและเหตุผล ที่ตรงตามพระศาสนา โดยมีหลักและบุคคลตัวอย่างอ้างอิง...

การสนทนาที่ได้กับคุณวรกันต์ ทำให้ผมรู้ว่าคุณวรกันต์ นั้นมีศรัทธามากๆ....จนคิดว่าพระโพธิสัตว์นี่สูงส่งมาก ดุจดังพระเจ้าที่มนุษย์ไม่อาจเอื้อมถึงซึ่งแนวคิดนี้ไม่มีในพระศาสนา.....จนลืมนึกดูเหตุผลทั้งหมด....เพราะความคิดตนเอง.....เมื่อถามถึงเหตุผล....ตอบไม่ได้.....

ไม่ว่าเรื่องการแยกระหว่างพระอริยสงฆ์ หรือ สมมุติสงฆ์.....เพื่อแต่เชื่อมั่นในใจว่าสูงกว่าแน่ๆ....เพราะตัวเองมั่นใจในตัวเอง....จนลืมมองเหตุผลและยอมรับความคิดของบุคคลอื่น....ซึ่งถือว่าไม่ผิด เพราะคนที่มีศรัทธามากๆนั้นย่อมไม่ผิด เพราะไม่รู้...

สุดท้ายประโยชน์ที่ได้ ไม่มีอะไรเลย...ย้อนไปหน้าแรกเหมือนเดิม....

ธรรมสวัสดี....<O</O

 

การสนทนาที่ได้กับคุณวรกันต์ ทำให้ผมรู้ว่าคุณวรกันต์ นั้นมีศรัทธามากๆ....จนคิดว่าพระโพธิสัตว์นี่สูงส่งมาก
เอาความคิดตัวเองมาใส่ คิดเอง เออเอง อีก บอกตรงไหน พระโพธิสัตว์สูงส่งมาก แค่บอกว่า ไม่ให้ลบหลู่ปรามาส ท่านเท่านั้น

เมื่อถามถึงเหตุผล....ตอบไม่ได้.....

ตอบไปแล้วนะ เหตุผล แต่ ไม่เข้าใจเองนะครับ มาโมเม ว่า ตอบไม่ได้ คนเรานะคนเรา

 

เหตุผลคือ นาม ที่ไม่สามารถตอบเป็นคำพูดได้ เพราะตอบได้ก็ไม่ใช่นาม อย่างนี้เป็นคำตอบ

อย่างลืมว่าสิ่งที่เราทั้งหลายสนทนาไม่ใช่ปรมัตธรรม เพราะถ้าคุณเลี่ยงที่กล่าวถึงปรมัถธรรม ทุกอย่างนั้นก็ไม่มีคำตอบเพราะคือ อนัตธรรม....

ถ้ากล่าวเช่นนี้ป่วยการใดเล่าที่จะกล่าวว่ามีพระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ สมมุติสงฆ์ แม้พระศรีอาริย์เอง ก็คือ อนัตธรรม ที่ไม่มีอะไรเลย..... ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย.....

ฉะนั้นพระศรีอาริย์ก็ไม่มีตัวตน เพราะเป็นนาม ...การตอบปัญญาลักษระนี้จึงไม่ใช่การตอบคำถาม...

และการตอบคำถามนี่ ผมไม่ได้กล่าวถึงปรมัตธรรม เพราะผมกล่าวถึงธรรมที่เห็นได้....เมื่อเทียบกับของสองสิ่ง หรือ หลายสิ่ง.....เป็นการพูดถึง ตัวหลัก และตัวเหตุ ตลอดจนตัวผล....

 

สองคนข้างบนเขาเถียงอะไรกัน (smile)


ผมมาตอบของผมดีกว่า

เรื่องของโต๊ะหมู่บูชา...ที่หลวงปู่ดู่ท่านสอน




<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD>

ในสมัยที่ "หลวงปู่ดู่" ยังมีชีวิต


ท่านเคยพูดเล่าถึง "ความละเอียด" ที่แฝงอยู่ในการจัด...โต๊ะหมู่บูชา


หลวงปู่ดู่ท่านกล่าวว่า... ​

หากว่า "โดยธรรม"


การที่เราจะตั้งพระพุทธรูป หรือ รูปเหมือนพระสงฆ์ไว้เท่า ๆ กัน...ก็ไม่ผิด ​

เพราะในพระพุทธรูปที่ท่านอธิษฐานจิต ก็มีทั้ง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์


และในรูปเหมือนพระสงฆ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปเหมือนของท่าน รูปเหมือนหลวงปู่ทวด หลวงพ่อเกษม พระสีวลี พระสังกัจจายน์ ฯลฯ


ก็ล้วนมี พระพุทธ พระธรรม และ พระสงฆ์...เช่นเดียวกัน​

แต่หากจะว่า "โดยสมมติ"


เราก็ต้องลำดับ ลดหลั่นลงมา


ตั้งแต่พระพุทธ...มาหาพระสงฆ์​

ที่ท่านสอนนี้ ผมคิดเอาเองว่า


ท่านมิได้มีเจตนาจะให้ไปจัดโต๊ะหมู่แบบอวดรู้ โดยตั้งพระพุทธ และ พระสงฆ์ให้เสมอกัน


แต่ท่านคงจะไม่ให้ "ยึดติดกับสมมติ" จนเกินไป


เช่น หากที่โต๊ะหมู่บูชา หรือ ตู้พระ มีพระพุทธ และ พระสงฆ์..คละกันอยู่


ผู้ที่ "ยึดติดเคร่งครัด" ก็อาจรู้สึกไม่สบายใจ


เมื่อฟังหลวงปู่ท่านสอนเช่นนี้ ก็จะได้สบายใจขึ้น


และจะได้ทำทุกอย่าง "ด้วยปัญญา"​

การทำ "ตามสมมติ" นั้นมีประโยชน์


เป็นความเรียบร้อย พร้อมเพรียง งามตา


แต่ก็ต้องทำ "ด้วยความเข้าใจ" ว่า...เรากราบรูปเหมือนท่าน


เรามิได้กราบแค่อิฐ หิน ปูน ทราย หรือ โลหะ


หากแต่เรากำลังใช้เป็น "สื่อ"


เพื่อจะ "นบนอบ...พระคุณของท่าน" ต่างหาก​

ถ้าเป็น "พระพุทธเจ้า"


เราก็นบนอบใน "พระบริสุทธิคุณ" ในความหมดจด หมดกิเลส


"พระปัญญาธิคุณ" ในการแยกแยะธรรม ให้คนเข้าใจ และ ปฏิบัติตามได้


และ "พระกรุณาธิคุณ" ที่ท่านเดินทางไปในที่ต่าง ๆ เพื่อตรัสสอนโปรดเวไนยสัตว์ ตลอด ๔๕ พรรษา


แม้ขณะที่กำลังจะเสด็จปรินิพพาน ก็ยังได้โปรดพราหมณ์ผู้หนึ่ง ให้เป็นพระอรหันต์องค์สุดท้าย​

เวลาเรากราบ "รูปเหมือนพระสงฆ์"


ก็เคารพนบนอบใน "คุณแห่ง ศีล สมาธิ และ ปัญญา" ในองค์ท่าน


การเอาตัวเองเป็นประจักษ์พยานว่า


หากตั้งใจปฏิบัติธรรมจริง ๆ แล้ว "มรรคผล"...ย่อมเกิดขึ้นได้จริง


ทำให้บุคคลธรรมดา กลายเป็นบุคคลที่ควรแก่การกราบไหว้ขึ้นมาได้​

เรื่องที่หลวงปู่ดู่สอนนี้


ทำให้ระลึกถึงเรื่องราวของ "หลวงปู่มั่น" ที่ท่านเล่าไว้ว่า...


ท่านเคยเห็น "นิมิต" พระพุทธเจ้า และ พระอรหันต์...นั่งคละกันอยู่ดูแปลก ๆ


แต่พอดูใหม่ พระพุทธเจ้าและ พระอรหันตสาวก...ก็กลับนั่งลดหลั่นไปตามลำดับ​

ความรู้ที่เกิดกับหลวงปู่มั่นก็คือ


นิมิตแรกนั้น แสดงถึงว่า หากว่า "โดยธรรม" แล้ว


พระพุทธเจ้า และ พระอรหันตสาวกนั้น...เสมอกันโดยธรรม


คือ ความหมดจดจากกิเลส...เสมอกันหมด


ดังนั้น จะนั่งเสมอกัน...ก็ไม่ผิด ​

แต่นิมิตอันหลังนี้


แสดงการลำดับไป "ตามสมมติ" หรือ "โลกนิยม" เท่านั้น​

เรื่องนี้จึงสอนว่า เรายังคงจำเป็นต้องทำไป "ตามสมมติ" นั่นแหละ


เพื่อความเรียบร้อย งดงาม และ ไม่ถูกตำหนิ ติเตียน จากผู้มาพบเห็น ​

แต่ในใจเรา ก็ให้มี "ปัญญา"


ทำทุกอย่างด้วย "ความรู้ และ เข้าใจ"​

ทำด้วยปัญญา มิใช่ด้วยความยึดติดเคร่งเครียด​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

http://luangpordu.com/?cid=45...topic_id=60573<!-- google_ad_section_end -->


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สำหรับผม ... การวางโต๊ะหมู่บูชานั้น ผมจะวาง

พระศรีอาริยเมตไตรย์ เสมอกับ พระอรหันต์สาวก ครับ

เป็นการให้เกียรติ พระโพธิสัตว์ที่ได้รับการรับรองแล้วว่าได้เป็น

พระพุทธเจ้าแน่นอนในอนาคต

 

พระศรี ในรูปลักษณะ หลวงปู่ดู่ หรือเปล่าคุณ เฮียป๋อ.....

นี่น่าจะเข้ามานานแล้วนะ....ผมรู้สึกว่าเสียเวลามากเลยกระทู้นี้...

สิ่งที่ผมได้คือผมได้ย้อนไปทดสอบธรรมของตนเองอีกครั้งว่า อย่าไปพยายามยามที่จะไปเปลี่ยนความคิดคน....เพราะมันยาก หรือ ไม่ได้....รังแต่จะทำให้เสียเวลางานของตนเอง...

สิ้นสุดการตอบกระทู้นี้แต่เพียงเท่านี้...

 

โต้ ตอบกันเร็วมาก แปปเดียวหน้า 3 แล้ว คือว่า พระอรหันต์ ท่านไม่ถือหรอกมั้ง ยศ อะไรนั้น เราไปแต่ง เราไปถือ ให้ท่านเอง ที่สมัยเก่า ที่ให้เคารพ กันตามพรรษา นั้น ผมคิดว่า พระพุทธเจ้า น่าจะตั้งขึ้นเพื่อลด ทิฐิ ของพระบวชใหม่ที่มี วรรณะสูงกว่า พระบวชก่อนที่มีวรรณะต่ำกว่า ก็รู้ ๆ กันอยู่ สมัยนั้นที่ิอินเดีย เรื่องวรรณะ มันเป็นยังไง แต่ทุกวันนี้ ดันเอามาเป็นยศ เป็นอำนาจ ซ่ะงั้น ที่เห็นพระอรหันต์ ให้ความเคารพกันนั้น มันเป็นเอง เพราะท่านไม่ถือยศ กันแล้ว เหมือนเทน้ำลงไปในหนองน้ำ ยังไงน้ำก็ยังเป็นน้ำ ไม่ว่าจะมาจากถังที่เป็นทอง เป็นเงิน หรือ เป็น สังกะสี แล้วมีอีกเรื่องครับ คุณ ๆ น่าจะรู้ เรื่องของ พระอชิตเถระหรือ พระศรีอริยเมตไตรย์ ตอนมีคนมาถวายผ้า ทำไมพระอรหันต์สาวกไม่รับ แล้วพระอชิตเถระ รับ แล้วผลเป็นยังไง นี่แหละครับ

 

เเสดงความคิดเล็กๆ

ตามความเข้าใจนะครับ
ผมคิดว่าพระโพธิ์สัตว์ ย่อมสูงกว่า พระอริยสงค์อยู่แล้ว
แต่ไม่อาจสูงกว่า องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือพระประธานในที่นั้นๆ และเหนือเศรียรก็เทิดทูดพระพุทธเจ้าเสมอ เพราะ เหล่าพระโพธิ์สัตว์คือผู้ถือดำเนินตนเพื่อการเข้าสู่นิพพานและการถือกำเหนิดเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต ต่อให้พระอริยสงค์ดำเนินตนภายใต้ศิลอันบริสุทธิ์ 277 ข้อ ก็ไม่อาจเทียบได้กับพระโพธิ์สัตว์ เพราะพระโพธิ์สัตว์ ท่านดำเนินเต็มเปี่ยมด้วย บารมี วิริยะ อุตสาหะ มาเนินนานชั่วกัป ซึ่งพระอริยะย่อมลาพุทธภูมิมุ่งสู่นิพพานทั้งสิ้น

แต่พระโพธิ์สัตว์หาไม่ นิพพาน คือ สิ่งที่ทุกคนปราถนา ไม่เว้นแม่แต่พระอริยสงค์หรือตัวเราเอง แต่ส่วนมาก ท่านไม่ไปหรอก เพราะความสงสารต่อเหล่าเวนัยสัพสัตว์โลก เพราะ พระโพธิ์สัตว์ หมายถึง ผู้สดับรับฟังเสียงโลก พระโพธิ์สัตว์บางองค์ท่านจึงอธิฐานจิต จะไม่ขอเข้าสู่นิพานตราบใดที่เสียงร้องของเหล่าเวนัยในขุมนรกยังไม่หมดสิ้น (*ซึ้งรู้กันว่าไม่มีวันสิ้น)


การปฎิบัติเป็นพระโพธิ์สัตว์นั้น นานมากและยาวเกินกว่าพิมพ์ไหว ลองอ่านใน วิกิพีเดียดู จะรู้ว่า การเป็นพระโพธิ์สัตว์นั้นมีหลายประแบบท่านเเลกมาด้วยอะไรบ้าง ซึ้งแต่อย่างคือสิ่งที่สุดยอดทั้งนั้น เช่น ทานบารมี คือ ชีวิตตนเอง ให้ผู้อื่นได้โดยไม่หวงและโกรธเคือง พระโพธิ์สัตว์หลายองค์ แลกมาด้วยชีวิตและความสำนึกบุญคุณต่อคนและสัตว์อย่างประมาณมิได้ เพียงเท่านี้แล้ว

คุณสมบัติของ พระโพธิ์สัตว์ ย่อมสูงกว่าพระอริยสงค์อยู่แล้ว
พระโพธิ์สัตว์ท่านดำเนินด้วย บารมี วิริยะ อุตสาหะ อย่างไม่ผิดพลาดทุกขณะ ถ้าผิดพลาดหมายถึง การเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ (*เห็นไหม ว่ากว่าจะได้เป็นว่าเหนื่อยแค่ไหน ) ต่อให้ พระอริยสงค์มีศิล 277 ข้อ(*ไม่มีใครทำได้ตลอดเวลาโดยไม่ผิดพลาดหรอก) และศิลไม่ใช่ตัวชี้วัด ไม่งั้น คงไม่ต้องมีการสังฆญาณาศีลให้บริสุทธิ์หรอก
ซึ่งฝ่ายมหายานจะนับถือ พระโพธิ์สัตว์ มากๆรองจากพระพุทธเจ้าเลยก็ว่าได้
(พิมพ์ผิดบ้างไรบ้างอย่าว่ากัน แค่เเสดงความคิดเห็นนิดๆ)