การใช้ คาถา-อาคม ถ้าจะใช้ให้ได้ผลจริง จำเป็นใหมที่จะต้องมีครู

การใช้ คาถา-อาคม ถ้าจะใช้ให้ได้ผลจริง จำเป็นใหมที่จะต้องมีครู
ผมเคยได้ยินว่า ถ้ายังไม่มีครู ก็ ท่องบท สัจจะวาจา(ปกาสิตพระร่วง), บทเบิกพรายปาก, หัวใจพระสังคหะ, บททำน้ำมนเสกใส่ส้มป่อย, คาถาล้างบริสุทธ์ (ของขุนพัน) ฯ
สมาชิก มีความเห็นอย่างไรครับ

 

ผมว่าทุกอย่างอยู่ที่จิตใจ ถ้าใจดี จิตดี ทุกอย่างดีหมด ลองตรองดู คาถาจะดีจะขลังอยู่ที่พลังจิตหากใจแน่วแน่ตั้งมั่น ...... คาถาก็ขลัง ......ผมคิดของผมอย่างนี้...ขอท่านผู้รู้ชี้แนะ

 

ต้องมีความเคารพครู
คาถาคือพาสเวิร์ด
พลังจิตตั้งมั่นก็ต้องมี
แต่จะใช้พลังจิตตัวเองล้วนๆนั่นแนวอภิญญา
คาถาคือการยืมกำลังครู ไม่เคารพครู ครูจะให้ยืมเร้อ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead colSpan=2>เมื่อวานนี้ 09:26 PM</TD></TR><TR title="โพส 498235" vAlign=top><TD class=alt1 align=middle width=125>Flying Daggers</TD><TD class=alt2>การใช้ คาถา-อาคม ถ้าจะใช้ให้ได้ผลจริง จำเป็นใหมที่จะต้องมีครู
ผมเคยได้ยินว่า ถ้ายังไม่มีครู ก็ ท่องบท สัจจะวาจา(ปกาสิตพระร่วง), บทเบิกพรายปาก, หัวใจพระสังคหะ, บททำน้ำมนเสกใส่ส้มป่อย, คาถาล้างบริสุทธ์ (ของขุนพัน) ฯ
สมาชิก มีความเห็นอย่างไรครับ

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

เพิ่งจะรู้นะเนี่ย......
แล้วที่แบบที่เป็นบทเลยหรือเปล่าคับ
แบบ แต่ละบทเค้าว่ายังไง​

 

จำเป็นแน่นอนครับ เพราะคนเราไม่ใช่เกิดมาจะรู้อะไรไปได้ทุกอย่าง

พระคาถาจะเกิดเป็นผล ต้องใช้พลังจิตเข้าไปเสริม
นั่นหมายความว่านอกจากบารมีของครูอาจารย์ที่อัญเชิญมาประสิทธิแล้ว
ตัวเองจะต้องเข้า-ออก ฌานสี่ได้อย่างแคล่วคล่อง
เพราะฌานสี่เป็นฐานกำลังของพลังทั้งปวงในจักรวาล

 

สรรพวิทยาการต่าง ๆ ของไทย จะให้ความเคารพครูมาก ๆ การจะทำสิ่งใดให้สำเร็จบางทีต้องอาศัย "แรงครู" ซึ่งความเชื่อนี้คงเนื่องมากจากความกตัญญูกตเวทิตาต่อคุณครูบาอาจารย์ ไม่ว่าจะด้านคาถาอาคม ด้านนาฏศิลป์ ดนตรีไทย และจะไม่ทำการใดอันเป็นที่ไม่ถูกต้องหรือเรียกว่า "ผิดครู" ด้วย

 

แม้แต่ทำอาหารก็ต้องไหว้ครูเตานะ

 

ครู

ครูจะมีหรือไม่มีก็ได้
ถ้าคุณเป็นครูแล้วมีคนมาขอเรียนแล้วบอกจะเอาแต่วิชาอย่างเก่งอย่างเดียว โดยไม่สนใจครู คุณจะสอนให้ไม๊

อย่างแรก จะบอกว่า ไปซื้อตำราตามสวนจตุจักร นะน้องมีขายเยอะเลย 20-30บาทก็มี แต่ถ้ามันตื้ออยากได้วิชาอีก ผมก็สอนให้ อยากได้วิชาก้อเอาเนื้อคาถาไปท่อง แล้วจะไปไหนก็ไป ส่วนเทคนิคแนวทาง ก็มั่วเอาเองแล้วกัน จะเอากี่ชาติ สำเร็จก็ตามใจ

ส่วนถ้าใครมาแบบต้องการให้เราเป็นครูจริงๆเคารพตามแบบครูกับศิทย์ รู้คุณครูอาจารย์ เราก็จะมอบใบรับประกันว่า ครูทำอะไรได้ เองก็ต้องทำได้เหนือกว่าครู และรับประกันว่า เองเป็นอะไร จากการฝึกวิชา เดียวครู รับประกันดูแลให้เอง

แค่นี้คงพอรู้แล้วนะคับว่าการมีครู ที่ เคารพรัก อย่างสูง มันดีอย่างไร

 

ศิษย์ไร้ครู เหมือนงูไร้พิษ
​

ทุกสิ่งทุกอย่าเราได้จากการเรียนรู้ ถ้าบอกว่าเราไปหามาอ่านเองก็ได้ แต่คนที่เค้าทำขึ้นมานั่นก็เหมือนครูที่ทำให้เราได้รู้

 

ครูคือผู้คิดค้น คือผู้สอน ขาดไม่ได้เป็นอันดับแรก
ถ้าไหว้ครูแล้วขึ้น กำลังใจมันก็ขึ้น ถ้าคิดได้ว่าฉันเป็นศิษย์มีครู ครูฉันมาแล้วกำลังใจจะมาเป็นกองเลยนะครับ พอกำลังใจขึ้นศรัทธามันก็มั่นคง ศรัทธาก็เป็นกำลัง(ตัวแรกของพละ5) ความสำเร็จก็จะตามมา

อีกอย่างครับ สัจจะ ครับ ยิ่งสะสมสัจจะบารมีไว้มากเท่าไหร่ ยิ่งเข้มขลังขึ้น

ขอนอกเรื่องสักหน่อย เรามัวหาแต่ครูคาถา ครูอาคม...แต่ครูคนแรกที่ต้องนึกถึงคือ พ่อ-แม่ นี่แหละครับ สอนให้พูด สอนให้กิน สอนให้เดิน อย่าลืมไหว้ครูคนนี้ด้วยนะครับ

 

ครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา

แยกเป็น ครูตาย แล ครูยังมีชีวิต

นอกจากสืบทอดวิชา แล ยังมีหน้าที่อบรมขัดเกลานิสัยอีกส่วนหนึ่ง

จึงจำเป็นอย่างมากครับ

 

ครูอะผมมี องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไงครับ ผมใช้แต่คาถาพุทธคุณ ไสยศาสตร์ มีบ้างเล็กน้อย เช่น เดินทางปลอดภัย เมตตา อะไรแค่นี้ นิดหน่อยครับ

ส่วนใหญ่ เน้นขอ บารมี เทวดาประจำตัว พระที่นับถือมากๆ พ่อแม่ มาคุ้มครองตัวขอรับ

 

คิดแบบนั้นให้ได้ตลอดรอดฝั่งดีที่สุดแล้ว ชีวิต จะได้มีความสุข ในเมื่อไม่รู้อะไรเลยก็ไม่ควรดิ่นรนไปหา พอใจในสิ่งที่พ่อแม่ให้มา ไม่ต้องหาครูจากที่อื่น พ่อเป็นครูลูกเป็นครู
พ่อเป็นพ่อค้าลูกเป็นพ่อค้า

 

ศรัทธา,เชื้อครับ

 

ถามตัวเองดูว่าท่านต้องการอะไรทำไมเราต้องหาครูที่อื่นครูที่เป็นพ่อเป็นแม่เป็น พระพุทธเจ้าของคุณให้พอแล้วหรือ ท่านต้องการแค่นั้นหรือ เขาให้คุณได้ครบตามที่ท่านต้องการแล้วหรือ ถ้าท่านบอกว่าพอแล้ว ท่านก็ไม่จำเป็นต้องไปหา ที่ใดๆแล้ว

แล้วการที่ท่านอุสาเสียเงินค่ารถค่าเรือเดินทางไปโรงเรียนทุกวันจนจบปรินญญาตรี ท่านไปเรียนทำไมถ้าพ่อถ้าแม่ ถ้าพระพุทธเจ้าของท่านสอนให้พอแล้ว
ท่านทั้งหลายเที่ยวค้นหาร่ำเรียนวิชามาเพราะอะไรกันแน่
ไม่ใช่เพราะ พ่อแม่ พระพุทธเจ้า ของท่าน สอนให้ท่านไม่ได้ จริงหรือไม่

 

การเรียนคาถาถ้าเราใด้เรียนกับคนที่ทำใด้ จะใวขึ้นครับ เพราะจะบรรเทาข้อสงสัย

อันเป็นอุปสรรคทั้วปวง

หากยังไม่มีครูสอน ก็ใช้ตำหรับตำราไปก่อน หากจะประกอบวิชาก็ควรจัดเครื่อง

ขัน ตามตำราระบุใว้ ก็จะไม่ต้องอาถรรพ์ผิดครู

หรือหากสัทธาคณาจารย์ท่านใดจัดดอกไม้ธูปเทียนตามสมควร บอกกล่าว

อัญเชิญด้วยใจบริสุทธ์ ก็คงเป็นประสิทธิ์ครับ

ส่วนการใด้ยิน ใด้ฟัง หรือใด้พบแต่ตำรา หรืออ่านแล้วเกิดศรัทาประสาทะ

น้อมนำมาปฏิบัติ เรียกกันว่า ครูปัทธิยาย ครับ

 

เรื่องวิชาไสยศาสตร์ ถือแรงครูเป็นสำคัญ ถ้าขาดแรงครูเสียแล้วก็ไม่ได้ผล หรือถ้าสมาธิดีหน่อยก็ได้ผลน้อยลง เพราะลำพังมนุษย์เองจะเก่งกาจซักแค่ไหนก็ยังเป็นมนุษย์ ครูบาอาจารย์ข้างบนที่เป็นเทาดาน่ะ ท่านเก่งกว่าเราเยอะ ถ้าเรียนไสยศาสตร์แล้วไม่มีแรงครูเป็นอันจบ ยิ่งบางวิชาครูเค้าหวง ถ้าไม่ได้เป็นศิษย์โดยตรงเอาวิชาไปใช้ ก็ใช้ไม่ได้ผลและบางครั้งครูบาอาจารย์ท่านก็ไปเข้าฝันสั่งห้ามใช้วิชานั้นๆอีก เนื่องจากท่านไม่อนุญาต หากฝืนใช้จะโดนเทวดาให้โทษ ต้องเดือดร้อนหนัก บางคนนิ้วเท้าขาดกระเด็น ทำมาหากินไม่ขึ้น การเงินฝืดเคือง เป็นต้น และไม่มีทางเลยที่จะมาบอกว่าครูเราคือพระพุทธเจ้าแล้วเราเที่ยวไปเอาวิชาคาถาอาคม ที่เจ้าของเค้าไม่ได้ให้มาใช้นะครับ รับรองว่าไม่ได้ผลแน่ๆ หรือถ้าได้ผล ต่อไปต้องเสื่อมแน่ เพราะไสยศาสตร์จะสำเร็จได้ มีองค์ประกอบ 3 สิ่ง คือ
1. จิตที่เป็นสมาธิ
2. ความเชื่อ ความยึดมั่นถือมั่นในคาถาอาคมว่ามีความศักดิ์สิทธ์จริงๆ
3. แรงครู

ถ้าขาดองค์ประกอบอันใดอันหนึ่งไปแล้วย่อมไม่สามารถทำให้เกิดความขลังความศักดิ์สิทธิ์ได้ ไม่สามารถแสดงฤทธิ์ได้

 

ต่างคนต่างเชื่อมั่นในสิ่งที่ตนอยากจะเชื่อ
เหมือนดัง การเมือง
กาเบอร์เดียว เลือกพรรค ที่ตนชอบ เท่านั้น