... แล้วเราจะเล่าให้ฟัง ...

มาอ่านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว งดข้าวเที่ยงไปวันนึงแล้ว

อ่านดูแล้วเป็นไม่กี่วันที่ได้รสชาติ (มีสีและกลิ่นนำมาก่อน) ชีวิตครบถ้วนทีเดียว ถ้าอย่างผมไปนี่กระดูกหน้าแข้งอาจกระเด็นมาอยู่ที่คอได้ละมั้ง ^^

 

นี่เพิ่งจะไปถึงแค่วันที่สองเอง...ยังไม่หมด...เหอ เหอ เหอ...งดข้าวเที่ยงจะพอเหรอ.....5555++

 

มาถึงวัดได้ก็ประมาณ 1-2 ทุ่มได้กระมัง...ได้ข่าวว่า หลวงพ่อจิ๋วท่านจะมาคืนนี้ ถึงวัดน่าจะประมาณ 4-5 ทุ่ม....ลูกศิษย์ท่านก็รอด้วยใจที่ศรัทธา...พวกเราอาบน้ำ ทานข้าวเสร็จก็เตรียมพักผ่อน....คุยกันอยู่สักพักใหญ่ ก็มีเสียงพี่ที่มาด้วยบอกว่า หลวงพ่อจิ๋วมาแล้ว...จะไปกราบท่านกัน....ฉันตอนนั้น...อยากเจอท่านเหลือเกิน...เห็นคนในกลุ่มพูดถึงท่าน พูดถึงการสร้างวัดของท่าน...ฉันเกิดความศรัทธา...ยิ่งบอกว่า...ถ้าจะเจอหลวงพ่อจิ๋วค่อนข้างจะหาเจอยากสักหน่อย....เพราะท่านไม่อยู่กับที่....ท่านจะเดินทางตลอด....ฉันเดินตามพวกพี่เขาไปที่กุฏิท่าน....พอเห็นท่านเท่านั้นแหละ.....รับรู้ได้ถึงความเมตตาของท่านมาก....ท่านเมตตามากๆ....ฉันได้แต่นั่งฟังเขาคุยกัน...เพราะฉันเพิ่งมาและยังไม่รู้จักท่าน....เมื่อคุยกันเป็นที่เรียบร้อยก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับที่พัก.....

เช้าของวันที่สาม ทุกคนลุกขึ้นมาช่วยแม่ชีเตรียมอาหาร เพื่อจะนำอาหารถวายพระ...ตอนเช้า...และเตรียมไว้อีก 1 ชุด เพื่อถวายหลวงพ่อจิ๋ว....วันนี้ ฉันเพิ่งจะเห็นจังๆ ตา กับ พญานาค ที่เห็นเมื่อคืนแรกที่มาถึง....เขานำอาหารเพลมาถวายหลวงพ่อ...ที่ศาลามุจรินทร์....ฉันถึงบางอ้อเลย....ขนลุก....เพราะตั้งแต่มาที่นี่ ฉันยังไม่ได้เดินมาที่ศาลานี้ตอนกลางวันเลย....จนวันนี้ได้เห็นเต็มตา....หลวงพ่อฉันท์เพลกับท่านมหา....เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว...ท่านก็เล่าประวัติศาลามุจรินทร์ให้ฟัง....ด้านข้างเป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ที่ทำเพียงตระแกรงปิดปากบ่อไว้เท่านั้น ไม่ได้ปิดสนิท....ฉันก้มลงกราบ พระพุทธเจ้าปางนาคปรกที่อยู่ ณ ศาลาแห่งนี้.....สาธุ บุญของดิฉันเหลือเกินแล้ว.......

 

เช้าวันที่ 4 เราเตรียมตัวกันแต่เช้ามืด เพื่อจะเดินทางไปราชคฤ ไปพาราณสี .... น้องเรียกรถตู้ให้มารับเรา .... วันนี้มีหลวงพี่ต๋อยเป็นไกด์นำชมสถานที่สำคัญๆ .... ตลอดระยะทาง ... ท่านชี้ให้เราเห็นถึงแม่น้ำเนรัญชรา ที่พื้นที่กว้างใหญ่แต่เหือดแห้ง จนเป็นเพียงผืนดิน....หลวงพี่ต๋อยถามพวกเราว่า...สงสัยไหม ทำไมบ้านเขาถึงมีแต่อิฐแดง...ดูเหมือนสร้างไม่เสร็จ....ใช่ๆ พวกเราพยักหน้า นึกสงสัยอยู่เหมือนกัน...หลวงพี่บอกว่า...ที่เขาทำอย่างนั้น เป็นเพราะเขาไม่ต้องการเสียภาษีโรงเรือน....จึงสร้างแบบนั้นไว้...แต่ข้างในจะตกแต่งอย่างไรก็แล้วแต่เจ้าของบ้าน....แต่เท่าที่สังเกตุดู...บ้านหรือร้านค้าที่เราได้ผ่านในชุมชน หรือ ตลาดร้านค้า ที่มีคนอยู่มากนั้น....ฉันเห็นเพียงตั่ง หรือ แคร่ ที่ไว้สำหรับนั่งสำหรับนอนเท่านั้น ตัวห้องเองก็เป็นเพียงพื้นที่เล็กๆ เท่านั้น ไม่มีห้องน้ำ....อย่างนี้หรือเปล่าหนอ ที่เขามาใช้ห้องน้ำธรรมชาติกัน....แล้วหลวงพี่ก็ชี้ให้ดู วัวที่ถูกปรักหลักไว้...ด้วยเชือกเพียงแค่วาเดียว....แล้วก็เล่า อย่างที่ฉันเล่าไปแล้ว...น้ำตาซึมเหมือนกัน....ไม่รู้จะดีใจ หรือ เสียใจแทน น้องวัวจ๋า ดี.......

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณอ้อด้วยนะคะ ที่นำประสบการณ์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรืองกรรม หรือสิ่งที่ตัวเองสัมผัสมาเล่าเป็นวิทยาทาน ให้ชาวพลังจิตมีความสุขกัน จะรออ่านต่อนะคะ

 

เข้ามาเยี่ยม คะพี่ ขอบคุณที่นำเรื่องดีดีมาให้อ่านคะ

 

ทักทายซิ้ม ไม่ได้คุยกันเลย อิอิ

 

จ๊ะ....สวัสดีทุกๆ ท่านค่ะ...ช่วงนี้ งานเข้า...ทางสะดวกเมื่อไร...จะมาเล่าต่อนะคะ....รักษาสุขภาพของตนเอง...และทุกคนในครอบครัวด้วยนะคะ...สาธุค่ะ

 

แม่หมอ... ไม่ส่งต้นฉบับให้พลังจิตเลยนะ(คิดถึงนานมาแล้ว) หุ หุ

 

สวัสดีจ้า....หลังจากที่ห่างหายไปนานเกือบ 3 เดือน...ช่วงนี้ หนีน้ำ และพอจะมีเวลาบ้างแล้ว...จะได้มาเล่าเรื่องอินเดียต่อไปซะทีเน๊าะ...หลังจากที่หยุดไปได้ไม่นาน...ก็มีเรื่องน้ำตามติดมาทีเดียว...หุหุหุ...กรรมรวมจริงๆ....บางบัวทอง...นองไปด้วยน้ำ...นี่ขนาด...ตระเตรียมทุกอย่างไว้ก่อนหน้าบ้างแล้ว...ตั้งใจจะอยู่บ้าน...เพราะรู้ว่าน้ำจะมาขนาดไหน...อยู่กันได้แน่นอน...สุดท้าย...ก็ต้องออกมาอยู่ดี....เพราะสามีต้องมาทำงานในกรุงเทพฯ....เอ้า...เดี๋ยวจะกลับมาเล่าต่อนะจ๊ะ....^ ^

 

ชอบจัง มาสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคน

 

คุณอ้อจะ Return To India อีกทีเมื่อไหร่บอกด้วยนะ

ตอนนี้ขอเก็บตังค์หยอดกระปุกก่อน

Trip หน้าจะพยายามหอบเสื้อผ้าตามไปแสวงบุญด้วยคนค่ะ

 

แล้วจะดูหมอให้เมื่อไรละจ๊ะ อยากให้ดูมั่งจัง ทำงัยอ่ะ

 

เหมือนกันเลย เก็บตังค์ไปอินตะระเดียเจ้าค่า ไปไปไปด้วยคนนิ

 

ในช่วงนี้เพราะคุณคงลำบาก จากน้ำท่วม เป็นกำลังใจให้นะคะ
กลิ่นและภาพ มาเลย น้อ .. ก่อนไปอินเดีย ต้องนั่งพิจารณาของตัวเองก่อน มันคงมีสีมีกลิ่นไม่ต่างกันหรอกเนอะ ของเขาของเรา มันเหมือนๆกัน

 

หนูอ่านได้ไปหลายหน้าแล้วอ่านไปร้องไห้ไป แต่ก็มีความรู้สึกดีๆๆๆ ค่ะ
ส่วนตัวชอบมาก ชอบพี่ด้วย ตัวเองก็มีอะไรๆๆ แปลกๆๆๆ
เหมือนกันค่ะ

เป็นกำลังใจ จะเข้ามาอ่านทุกๆๆ วันค่ะ

 

กำลังตามอ่านเหมือนกันคะ

 

สนุกดีครับ...

 

ยินดีต้อนรับ สาวกใหม่ทุกๆ ท่านค่ะ...อุ้ยส์...ม่ายช่าย...สมาชิกใหม่ สำหรับกระทู้เล่ากรรมทุกๆ ท่านค่ะ...อะไรดีๆ ก็เก็บไปนะคะ...อะไรไม่ดีก็วางไว้ตรงนี้แหละค่ะ..อะไรที่ตรงกันหรือมีประสบการณ์ใกล้เคียง...หรือคล้ายกัน...ดิฉันก็ยินดีที่ได้เป็นประโยชน์...ให้กับทุกๆ ท่านนะคะ....^ ^

@ คุณเจงค่ะ...สงสัยคงอีกนานเลยค่ะ...เพราะของแม่นั้น...มีสปอนด์เซอร์ที่พร้อมจะพาไปด้วยความสะดวกสบายค่ะ...นี่ถ้าไม่ติดน้ำท่วมเสียก่อน...ป่านนี้...คุณนายแม่...คงได้ไปกราบพระพุทธองค์ตั้งแต่เดือนตุลาคมแล้วค่ะ...ตอนนี้แม่ก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่น้ำจะลด...จะได้ไปเสียทีค่ะ...@ น้องดา...สงสัยน้องต้องเตรียมความพร้อมล่วงหน้าสัก 1 ปีค่ะ ..... ขนาดพี่ถึกๆ กลับมายังต้องพักฟื้นเป็นอาทิตย์เลยค่ะ...กว่าที่ตับไตไส้พุงจะเข้าที่เข้าทาง...แต่อยากจะบอกว่า...พี่ขอบคุณที่ทำให้ได้ไปทริปนี้กับผู้มีอุปการะคุณ...เพราะพี่ได้เห็นทุกข์...ได้เจอทุกข์จริงๆ...นั่นแหละหนอ...ได้เข้าถึงคำว่า “แสวงบุญ” โดยแท้เลยค่ะ ^ ^

 

กลับมาแล้ว ดีใจจัง ^ ^
ช่วงนี้คิดถึงพี่อยู่บ่อย ๆ คะ