ลำนำเพลงรักของนักกลอน

สงสัยพระท่านคงอย่างสื่อให้รู้มั้งครับว่า
การได้บุญชื่นใจฉันใด
ก็เหมือนการได้ชื่นกายจากน้ำที่ฉีดฉันนั้น อิอิ

ยินดีครับ อิอิ

 

คุณครูติง เคยไปกราบท่านพระอาจารย์สมภพ หรือครับ?

 

แต่หื๊อ...มาสะดุดกับคำนี้
พี่ติงเป็นเณรน้อย งง
555555555

 

เป็นคนใหม่เป็นได้อย่างไรหนอ
เราก็รอใครคนนั้นที่ฝันถึง
เฝ้ารอเขาเขาไม่มาข้ารำพึง
คร่ำครวญถึงเขาอยู่แต่ผู้เดียว

 

พี่ติงหมายถึงน้องเก่งสมัยบวชเณรค่ะ
โธ่! พี่จะเป็นเณรน้อยได้อย่างไร๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

 

รอเธอโปรดหวนคืนกลับมา บ้านน้อยที่เหว่ว้าคอยหาเธออยู่
รู้ไหมที่หัวใจเจ็บช้ำ สุดระกำเท่าไร รอให้ย้อนมา

วันแก้วร้าวเราสอง ต้องมาแยกกัน ด้วยจันทร์ทอแสง
วันสิ้นแรงจงคืน หวนมาที่ฉันในวันฉันรอ....

 

....กุหลาบ....
....งามเพราะหนามคม....​

 

เพลง รอเธอ
อัลบั้ม เดอะ เบสท์ ออฟ นพเก้า
ศิลปิน Nopakao
คิด ถึง บ้านน้อยเราอยู่เคียงว่าใคร เขา ห่วง เธอ มอง ที่พระจันทร์พร่างพราย ด้วยแสงนวลเฉิดฉาย รอเธอคว้า มัน ฉัน หรือ กล้าเผยคำออกกั้น ด้วยหัวใจเธอนั้น ไปฝัน หา ใคร Solo 4 Bars...3... 4...ดัง แก้วร้าว เราสอง ต้องมาแยกกัน ด้วยจันทร์ทอแสง วัน สิ้นแรง จงคืน หวลมาที่ฉัน ด้วยวัน ฉันรอ รอ เธอ โปรดหวลคืนกลับมา บ้านน้อยที่เหว่ว้า คอยหา เธออยู่ รู้ ไหม ที่หัวใจเจ็บช้ำ สุดระกำเท่าใด รอให้ ย้อน มา ดัง แก้วร้าว เราสอง ต้องมาแยกกัน ด้วยจันทร์ทอแสง วัน สิ้นแรง จงคืน หวลมาที่ฉัน ด้วยวัน ฉันรอ รอ เธอ โปรดหวลคืนกลับมา บ้านน้อยที่เหว่ว้า คอยหา เธออยู่ รู้ ไหม ที่หัวใจเจ็บช้ำ สุดระกำเท่าใด รอให้ ย้อน มา

 

คนใหม่ที่ ผมหวังไว้ ว่าจะเป็น
ไม่ต้องเด่น สะดุดตา เหมือนใครเขา
แต่ต้องเป็น คนดีที่ ใจกายเรา
ไม่มัวเมา ใช้ชีวิต ไปวันๆ

555
ผมล่ะคิดไปทั่ว

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=m8AO7N9bw4w]รอเธอ - บรั่นดี The best of Brandy - YouTube[/ame]

 

คิดไปทั่วนั้นดีแล้วค่ะ แสดงว่าคิดอย่างรอบคอบ ๕๕๕๕๕

 

วันก่อนได้ฟังธรรมห้อง สนทนาเสียง
ท่านเรียบเรียงเรื่องบำเพ็ญ กิจมรรคผล
อดีตก่อนโพธิญาณ พระสมณโคดม
บำเพ็ญตนเคียงนางแก้ว คู่บารมี

วันนั้นข้าเกิดปีติ อิ่มปราโมทย์
ไล่ความโศกความเศร้า คร่ำครวญหา
ถึงนางแก้วคู่บารมีข้า เก่าก่อนมา
หยุดแสวงหาเพราะนางสถิตอยู่ ในใจ ข้าเอย

 

​

 

​

 

​

 

อดีตกาลเรื่องพระเจ้ามหา จักรพรรดิ์
อัศจรรย์นักนางแก้วบริภัคร รักพระจอมศรี
เพลาหนาวกายนางอุ่น ทั่วอินทรีย์
ร้อนแดดหนีนางร่มเย็น ช่วยผ่อนคลาย!

ฟังแล้วงงชวนให้คิด ติดสงสัย
ว่าเหตุใดน่าอัศจรรย์เห็น ถึงปานฉะนี้
นางคงทำบุญด้วยไอติม มั๊ง...เข้าที
กายอินทรีย์ถึงร่มเย็น เย็นถึงใจ ๕๕๕๕๕

ส่วนกายร้อนขอเดาเรื่อง ปรุงอาหาร
นางเชี่ยวชาญเรื่องทำครัว แจกอาหาร
ถวายทานหวานคาวร้อน นางชำนาญ
ยามฤดูหนาวบุญจึงหนุน อบอุ่นใจ

 

อดีตกาลเรื่องพระเจ้ามหา จักรพรรดิ์
อัศจรรย์นักนางแก้วบริภัคร รักพระจอมศรี
เพลาหนาวกายนางอุ่น ทั่วอินทรีย์
ร้อนแดดหนีนางร่มเย็น ช่วยผ่อนคลาย!

ฟังแล้วงงชวนให้คิด ติดสงสัย
ว่าเหตุใดน่าอัศจรรย์เห็น ถึงปานฉะนี้
นางคงทำบุญด้วยไอติม มั๊ง...เข้าที
กายอินทรีย์ถึงร่มเย็น เย็นถึงใจ ๕๕๕๕๕

ส่วนกายร้อนขอเดาเรื่อง ปรุงอาหาร
นางเชี่ยวชาญเรื่องทำครัว แจกอาหาร
ถวายทานหวานคาวร้อน นางชำนาญ
ยามฤดูหนาวบุญจึงหนุน อบอุ่นใจ

 

ชอบตอนนี้มากค่ะ
"สุมิตตาพราหมณีและสุเมธดาบส"​

 

....
ในอดีตกาลล่วงมาได้ ๔ อสงไขยกับเศษแสนมหากัปพระนางพิมพาได้เกิดมาเป็นนางสุมิตตาพราหมณี อาศัยอยู่ในนครอันรุ่งเรืองนามว่าอมรวดีนคร

ในครั้งนั้น เป็นพุทธกาลของพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า พระทีปังกรอันเป็นพระพุทธเจ้าลำดับที่ ๔ ในมหากัปนั้น เมื่อพระองค์ทรงตรัสรู้แล้วก็ได้เผยแผ่พุทธศาสนาอยู่ที่รัมมกนคร

ครั้งหนึ่งชาวนครอมรวดีก็ได้อัญเชิญเสด็จพระทีปังกรให้มารับมหาทานในนครในวันที่พระทีปังกรพุทธเจ้าเสด็จพุทธดำเนินมาพร้อมกับพระสาวกขีณาสพจำนวน ๔แสนรูปนั้น มหาชนผู้มีศรัทธาจำนวนมากก็พากันมารอรับเสด็จ และได้ช่วยกันถากถางทางและปรับพื้นที่ขรุขระมีน้ำขังให้ราบเรียบเพื่อให้พระทีปังกรเสด็จดำเนินได้โดยง่าย

นางสุมิตตาพราหมณีผู้มีศรัทธาก็ได้มารอรับเสด็จพระทีปังกรด้วย โดยนางได้เก็บดอกบัวมา ๘ ดอกเพื่อนำมาถวายเป็นพุทธบูชา

ระหว่างที่ชาวเมืองกำลังรอรับเสด็จโดยมีส่วนเมืองอีกกลุ่มหนึ่งช่วยกันปรับทางกันอยู่นั้นพระโพธิสัตว์ผู้บำเพ็ญบารมีมาแล้ว ๑๖ อสงไขย นามว่าสุเมธดาบสได้เหาะผ่านมาแลเห็นมหาชนกำลังปรับถนนกันอยู่ก็ลงมาถามเมื่อรู้ว่าพระทีปังกรพุทธเจ้ากำลังจะเสด็จดำเนินมาก็มีศรัทธาขอร่วมในการปรับถนนด้วย ชาวเมืองเห็นว่าท่านสุเมธดาบสเป็นผู้มีฤทธิ์จึงได้แบ่งงานบริเวณที่เป็นหลุมเป็นแอ่ง และมีน้ำท่วมขังมากให้ท่านดาบส

สุเมธดาบสนั้นกำลังมีใจปิติที่จะได้เฝ้าพระพุทธเจ้าคิดว่าหากตนใช้ฤทธิ์ปรับถนน แม้จะเสร็จเร็ว แต่ก็ไม่ชื่นใจ ไม่สมกับที่ตนมีศรัทธาจึงได้อดทนขนดินทรายมาถมหลุมบ่อด้วยแรงกายเช่นสามัญชนทั่วไป

การกระทำของสุเมธดาบสนี้สร้างความศรัทธาให้แก่นางสุมิตตาพราหมณีที่เฝ้ามองอยู่


สุเมธดาบสยังปรับพื้นที่ไม่เสร็จดี พระทีปังกรพร้อมพระสาวกทั้ง ๔แสนรูปก็เสด็จดำเนินมา สุเมธดาบสเห็นไม่ทันการณ์เพราะยังมีบ่อที่น้ำท่วมขังอยู่ช่วงตัวหนึ่งจึงตัดสินใจทอดตัวลงนอนปิดทับแอ่งน้ำนั้นตั้งใจถวายชีวิตให้พระทีปังกรและพระสาวกเดินไปบนแผ่นหลังของตน
...
ฟังมาถึงตอนนี้ เราก็น้ำตานองด้วยความปิติ