จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนาสาธุจ๊า ตอบได้เข้าใจง่ายดีจัง

 

ขอแชร์ประสบการณ์ให้ึคุณ namjaii และท่านอื่นๆ นะคะ สำหรับคนที่ไม่รู้จะยึดภาพพระำพระองค์ใด


ถ้าเราไม่รู้จะยึดภาพพระภาพไหน ขอให้นึกถึงพระที่เคยไปกราบไหว้ท่านบ่อยๆ ก่อนก็ได้ค่ะ เช่น พระพุทธรูปที่วัดใกล้บ้าน หรือจะเป็นพระพุทธรูปที่คนรู้จักกันมากมาย เช่น พระพุทธชินราช
สำคัญอยู่ที่ว่า ถ้าเราสร้างจินตนาการภาพพระในจิต (สร้างจินตนาการเหมือนเราอ่านนิยาย แล้วจินตนาการตามตัวหนังสือไปนั่นนะคะ) ภาพที่จิตจะจำได้แรกๆ มักจะเป็นภาพที่ตาเนื้อของเราเห็นบ่อยๆ ค่ะ (ก็เหมือนเห็นหน้าพ่อแม่ทุกวันบ่อยๆ, หลับตานึกตอนนี้ยังนึกได้เลย) หรือถ้าท่านประทับใจภาพพระองค์ใดเป็นพิเศษก็ไม่ว่ากัน เลือกมาได้เลย ลองผิดลองถูกไปก่อน ถ้าจิตจำไม่ได้ก็ลองเปลี่ยนภาพพระอีกที (แต่ต้องลองกับภาพนั้นๆ หลายวันก่อนนะคะ ไม่ใช่ฝึกจำภาพพระวันแรก มันเลือนลางเหลือเกิน พรุ่งนี้เลยเปลี่ยนภาพองค์ใหม่ แบบนี้ใช้ไม่ได้นะจ้ะ)


วิธีจำของเราก็แค่ฝึกให้ตาเนื้อเห็นภาพพระบ่อยๆ (ไม่ต้องจ้องนะ) ตั้งภาพพระโชว์ในมือถือบ้าง หน้าจอคอมฯ บ้าง ค่อยๆ ดูไปทีละนิด จะจำทั้งองค์หรือจำเฉพาะส่วนก็ได้ค่ะ ขอแค่ได้ฝึกจำไป (เดี๋ยวจะจำได้แม่นเอง) ว่างๆ ก็มามองรูปพระสักนาทีสองนาที แล้วหลับตาจินตนาการสร้างภาพในจิตเหมือนที่ตาเนื้อเพิ่งเห็นเมื่อกี้... ค่อยๆ ประติดประต่อไป


ใหม่ๆ ไม่มีใครจำได้ในค่อนวันหรอกนะคะ เพราะฉะนั้นต้องทำบ่อยๆ ยังไงล่ะ ลองดูนะึึคะ คุณ namjaii และท่านอื่นๆ ... ฝึกจำฝึกจินตนาการภาพพระในจิตได้ยังไงลองเล่า ลองอธิบายให้ทุกๆ ท่านได้รับรู้เป็นตัวอย่างกัน (จะได้ถึงบางอ้อไวๆ จ้า ..)

 

ภาษาเด็กๆ ก็งี้ล่ะค่ะ.. ฮ่าๆ.. จะว่ากันตามจริงคือ พิมพ์ตามที่ตัวเองเข้าใจล่ะค่ะ ส่วนคนอื่นจะเข้าใจ ไม่เข้าใจ (น้องไม่รู้) ก็อีกเรื่องนึง.. ฮ่าๆ มาๆ คุณพี่ช่วยๆ ให้กำลังใจทุกคนกัน.. ระหว่างรอเจ้าภาพมาลุยงาน... ^^

ปล. สำหรับใครที่อ่านไม่เข้าใจลอง pm ถามคุณภูทยานฌาน2 (จขกท.) หรือท่านอื่นๆ ได้นะคะ.. พี่น้องช่วยๆ กันแบ่งปันกำลังใจให้ทุกท่านอยู่ค่ะ

 

นิ่ง ว่าง สงบ เบา เป็นปกติ

กราบขอบพระคุณที่เมตตาค่ะพี่ภู เก้าถือคติเดินตามหลังผู้ใหญ่ทำอะไรมีผู้นำไว้ก่อนค่ะ เพราะแต่ละสถานที่ย่อมมีกฏระเบียบมีผู้ดูแลรักษาของเขาค่ะ ยิ่งมิติที่ละเอียด เก้ายิ่งระวังเป็นพิเศษ
ไหนๆ พี่ภูก็เมตตานำทัพแล้ว งั้นเริ่มจาก สมมุติว่าเก้าไม่รู้ระเบียบปฏิบัติเลยนะคะ เพิ่งขึ้นอนุบาลก้อได้ค่ะ
ที่ผ่านมา เวลาใช้มโนมยิทธิขึ้นไป กราบสมเด็จพ่อ แล้วก้อไปวิมานตนเอง ไปนอนเล่น ไปนั่งเล่น นึกว่านั่งสมาธิบนนี้จะเป็นไง เอ้าลองนั่งแป๊บ เออ ใช้ได้ ดีๆ นิดนึงลงมาแล้ว แค่นั้นเองค่ะ ไม่เคยไปถึงเทวสภาเลย
พี่ๆ ที่ฝึกด้วยกันถามว่าทำไมไม่ไปฟังธรรมที่เทวสภา โห ไม่กล้าค่ะ ไปไม่เป็น แรกๆ เลยที่กำหนดจิตขึ้นไปเจอแสงสว่างจ้า แสงจ้ามากกกกก จนมองไรแทบไม่เห็น ก็อึ้งแล้วค่ะ แต่ไม่สงสัยไร พอนึกถึงไปวิมานดีกว่าก็โผล่ไปถึงเลยค่อยโล่งเบาหน่อยค่ะ ไปนั่งเล่น นอนเล่น เลยไปนั่งเล่นที่สระน้ำกว้างใหญ่นั่งดูดอกบัวสวยๆ ดอกใหญ่ๆจัง สวยดี นั่งรอเพื่อนๆ ตั้งนานไม่เห็นมีใครในกลุ่มตามมาซะที เลยไม่รอแล้วก้อลงมา ไปๆ มาๆ แค่นี้เองค่ะ แบบยังไม่ค่อยคล่องเลยค่ะ ลับคมไม่เป็น วันนี้เก้าเขียนเหมือนเด็กไม่รู้ประสาจริงๆ เลย รบกวนพี่ภูช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอคารวะศิษย์พี่ด้วยค่ะ:VO

วันนี้เก้า อาราธนาภาพพระมาให้กัลยาณธรรมทุกท่านได้นำจิตเกาะภาพพระกันนะคะ วิธีที่จิตจะจับภาพพระได้ชัด ให้ลองใช้สายตาเพ่งมองภาพองค์ท่านเบาๆ นิ่งๆ มองทีละส่วนที่เราชอบ ที่เรารักค่ะ แล้วมองภาพโดยรวมนิ่งๆ ลองหลับตาเบาๆ แล้วภาพที่เราเห็นจะปรากฏในมโนเองค่ะ ลองดูนะคะ บางท่านอาจจะเกิดอารมณ์ปิติ ตัวเบา ว่าง โล่ง ด้วยความรู้สึกอิ่มเอิบ เบาสบายค่ะ แล้วภาพนั้นจะติดตาเราตลอดค่ะ จะหลับตา หรือ ลืมตา ภาพจะอยู่ในจิตเราตลอดค่ะ แต่ละภาพมีความหมายในตัวด้วยค่ะ โมทนาในความตั้งใจด้วยค่ะ

 

เรื่องของภาพแล้วแต่คนชอบ ยิ่งชอบรูปไหน รูปนั้นก็จะจำได้เร็วและชัดเจน

จิตเกาะพระแล้วเดี๋ยวเราจะเจอการสอนในสมาธิ ซึ่งถ้าเป็นครูบาอาจารย์จริง ท่านจะมาหมดทั้งดีและไม่ดี ...

ยิ่งครูโลกทิพย์มาหมด ตั้งแต่องค์ปฐม พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอรหันตร์ พระสาวก ซึ่งแล้วแต่ใครเป็นศิษย์สายไหน ชอบเรียนแค่ไหน ...

สุดท้ายครูในสมาธิต้องกรองนิ๊ด ว่าชัวร์หรือมั่วนิ่ม ...

วิธีสังเกต มาสอนให้แล้วฮึกเหิม อยากช่วยคนอื่น

 

ส่วนถ้ามาแล้วดัวอวดดี จองหอง อยากสอนคนนู้นคนนี้ อันนี้ระวัง ... :boo::boo::boo:

สิ่งนี้เรียกได้ว่าเป็นปัจจัตตัง ไม่ควรมาพูดคุย หรือโอ้อวดว่าเจออะไร มาสอนอะไร (เพราะมันเกินจินตนาการของความคิด เอวัง ... ก็มีด้วยละประการฉะนี้)

สาธุธรรม ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นเทอญ _/|\_

 

ขออัญเชิญภาพที่ได้มาจากเว็บต่างๆ ใครชอบภาพไหนเลือกดู เอามาใช้เป็น "พุทธานุสติ" กันไว้ ...

สาธุธรรม ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นเทอญ _/|\_

 

เออ ... แบบว่านึกว่าเป็นคนเดียว มีเพื่อนเยอะเลยในนี้ ขอบคุณที่ช่วยนำคำสอนแบบลัดสั้น ปฏิบัติได้จริง มาบอกกัน

สาธุธรรม ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นเทอญ _/|\_

 

ขอบพระคุณมากๆค่ะ

 

หวัดดีจ๊า เข้ามาทักทายแล้วก้อต้องไปต่อ แต้งกิ๊วจ๊ะน้อง Kim_UoonSo พี่ทราบเจตนาของน้องดี ขอให้เจริญในธรรมนะแม่คู๊น

 

<TABLE id=post5976110 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ภูทยานฌาน2<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5976110", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Mar 2012
ข้อความ: 94
พลังการให้คะแนน: 32


</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_5976110 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->ผมจะขอกล่าวเพียงสั้นๆ และได้ใจความกันตรงนี้ให้ทราบโดยทั่วกันนะครับ
เพราะธรรมะเป็นเรื่องละเอียดลึกซึ้งมากนัก แต่ถ้าจิตผู้ใดไม่ละเอียดตาม หรือจิตไม่นิ่ง
และไม่มีทางจะเข้าใจธรรมะอย่างแน่นอน ต่อให้ท่านไปท่องจำได้ทั้งหมด ก็ไม่มีประโยชน์ในเชิงปฎิบัติ แต่มิได้หมายความว่า อ่านแล้วไม่ได้อะไรนะ

เพราะวัตถุประสงค์สูงสุดของพระพุทธศาสนาก็คือ ความหลุดพ้น
หลุดพ้นจากกองทุกข์ทั้งหลาย ทั้งปวง
หรือหลุดพ้นวัฎฎสางสารตามที่ทุกท่านทราบกันดีอยู่แล้ว
แต่ผมไม่ได้ไปสอนธรรมะกับผู้ใดนะ อย่าเข้าใจผิด เพราะว่าธรรมะไม่มีวันจะไปสอนกันได้ ได้เหมือนกันแต่น้อยมาก คือต้องเดินตามหลังครูบาอาจารย์กันดีๆโน้น

ผมกำลังจะกล่าวธรรมะกันตรงๆที่ว่า กิเลสหยาบของตนเองที่ทุกคนมองข้ามกัน
เช่นความโกรธ ขนาดผู้ปฎิบัติธรรมหลายท่านนะครับ ผมเข้าใจว่ายังมีอีกมากนะ ที่กำลังวิ่งตามจับความโกรธกันอยู่

สรุปแล้วจับกันได้บ้าง จับกันไม่ได้บ้าง หรือตามทันบ้าง ไม่ทันบ้าง และก็จะอยู่แบบนี้แหล่ะ และจะไม่ค่อยจะพัฒนาขึ้นให้เร็ววันกันได้ หรือบางท่านถึงกับบอกในใจของตนว่า เมื่อไหร่ความโกรธมันจะออกไปจากจิตของเราสักที
ขอตอบชัดๆตรงๆ ตรงนี้กันเลยนะครับว่า ไม่มีใครกำจัดไเ้หรอก และอย่าไปเข้าใจผิดๆกันว่า สักวันนึงเราจะต้องกำจัดให้สิ้นชากให้ได้ เลิกคิดไปได้เลย
คิดใหม่ ทำใหม่ (ขอยืมสโลแกนของคุณทักษิณหน่อยนะ)
แม้นกระทั่งพระอรหันต์ท่านก็ยังมีความโกรธกันอยู่เลย มันมิได้หนีจากเรา ขันธ์5 ไปที่ไหนกัน แต่ความโกรธนั้น นานๆทีถึงจะมาเยี่ยมกันสักทีนึง แต่ถ้าคนปกติ วันนึงคุณก็นับเอากันเอง นับไม่ถ้วนใช่ไหม๊?
นับตั้งแต่ตื่นนอนเลยเอ๊า ก่อนไปทำงาน ขณะทำงาน เลิกงาน กลับเข้าไปถึงบ้าน และก่อนจะเข้านอนมีใครบ้างไหม๊? มานั่งนับความโกรธของตนเอง ไม่มีหรอก จริงไหม๊?
แถมบอกว่าจะบ้าหรอ ใครจะไปนับ เพราะคนปกตินี่อะไรไม่ได้มักจะไม่ค่อยสนใจกันนะ เช่น ความทุกข์ มันก็เลยไม่หายไปจากเราสักทีนึง เพราะเราไม่ได้เรียนรู้มันนั่นเอง
แต่ถ้าใครเรียนมันนะ ป่านนี้ฉลาดไปตั้งนานแล้ว ไปพระนิพพานกันตั้งนานแล้ว

ข้ามไปนิดนึงว่า ความโกรธยังอยู่กันไปจนตายไปข้างนึง ตายไปก็นึกว่าหายไปแล้วที่ไหนได้ ตัวจดบันทึกมันหยุดทำงาน มันก็เลยบันทึกเรื่องราวทุกอย่างที่ไปทำกรรม(ดี-ชั่ว)นั้นไว้ทั้งหมด เคยได้ยินกันไหม๊ว่า คนเรามีกรรมนำมาเกิด นั่นแหล่ะ!

ข้ามไปอีกไม่มีคนช่วยฉุด พิมพ์ไม่ทัน ธรรมะมันผุดตอนตีสาม(ตอนนี้บ้านผมกำลังตีสาม) บางท่านถามในใจว่า แล้วทำไมไม่นอน นั่นดิ นึกว่าผมไม่อยากไปนอนหรอ?
ผมก็คิดเหมือนคุณนั่นแหล่ะ! แต่ทำยังไงกันได้เล่า ก็อยากใฝ่ธรรมกันนี่ ระวังนะใครนินทาผม จะเป็นแแบบผมที่กำลังสื่อธรรมะให้ท่านอยู่ขณะนี้ฯ

ตอบสักทีนึงจะได้จบๆ เรื่องกิเลสหยาบ ได้แก่ ความโกรธ (คืนนี้จะไม่พูดกิเลสตัวอื่น)
เอ๊าถามหน่อยว่า มีใครบ้างเคยฟังธรรมของพระอริยเจ้าท่านนึง คือหลวงปู่ดูลย์ฯ
ท่านว่ายังไง คือ
มีญาติโยมถามหลวงปู่ว่า... “หลวงปู่โกรธเป็นไหม”
หลวงปู่ดูลย์ตอบว่า... “โกรธเป็น แต่ไม่เอา”

จบไหม๊? ผู้ใดได้คำตอบยกมือขึ้นจะให้รางวัลอย่างงาม (เดี๋ยวจะพาไปทั่วร์พระนิพพาน แต่ห้ามขโมยเพชรนะ เพราะข้างบนมีเยอะ เพราะมีแทบทุกวิมาน)
อ๊าวเผลอนิดเดียวโม้ซะยาวเลย....นึกว่าเล่านิทานก็แล้วกัน

อย่าลืมนะ ใครตอบได้ ให้มาตอบในกระทู้นี้ ห้ามไปตอบที่กระทู้อื่น เดี๋ยวจะโดนด่า เพราะผมโดนด่ามาแล้ว ผมขอโทษเขาแทบไม่ทัน เพราะใครด่าผม ผมจะจะมาด่าตนเองอีกทีนึงว่า นั่นเองไปล่วงเกินจิตของผู้อื่นแล้ว ไป๊รีบไปขอโทษขอพายเขาซะ
เห็นไหม๊ ผมก็มีความโกรธ มีกันทุกบ้าน ทุกร่างกาย ทุกขันธ์เลยแหล่ะ แต่ผมก็ตอบแบบหลวงปู่ดูลย์ อตุโล
อันนี้ถ้าความโกรธเข้ามานะ ให้พวกเรานึกถึงหลวงปู่ดูลย์ฯกันนะ

เพราะความโกรธก็คล้ายกับอะไรนะ เมื่อกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ผมทายไว้น่ะ อ่อ!
ผีเสื้อดูดน้ำหวานน่ะ
เฉลยให้ตรงนี้เลยนะว่า ความโกรธเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็ดับไป
นั่นมีคนในกระทู้นี้เก่งกันทุกคนเลย คือตอบได้แทบทุกคนเลย แต่เหตุฉไฉนเมื่อรู้แล้ว
(สำหรับ)ยังเอาตัวกันไม่รอด งั้นก็เข้าตำราน่ะว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด...อิอิ
ธรรมะง่านิดเดียว แต่ทำตามยาก ก็ด้วยเหตุนี้เองเน๊อะ....พุทธบริษัททั้งหลาย
แหม๊ผมชอบคำพูดนี้จัง อดคิดถึง ระลึกถึงหลวงพ่อฤาษีลิงดำไม่ได้เลย
แต่ผมว่าท่านยังไม่ตายนะ เพราะรู้สึกว่าท่านยังอยู่กับผมทุกๆวันเลยนะครับ
เหมือนกับสมเด็จองค์ปฐมเลย ถึงท่านจะดับขันธ์ปรินิพพานไปตั้งนานแล้วก็ตาม
แต่ทำไมเหมือนท่านยังมีชีวิตอยู่นะ แถมยิ้มเก่งด้วย ใจดีมาก มีพระเมตตาสูง
ตอนใหม่ๆนะ ผมนั่งมองท่าน(ภาพสมเด็จองค์ปฐม) มองไป มองมา ดันไปร้องไห้ซะงั้น
ก็เลยหยุดมอง และเป็นอย่างนี้บ่อยมาก ตอนหลังจะให้ร้องก็ได้ ไม่ให้ร้องก็ได้ แล้วจะทำอย่างไรเล่า สติไง๊เล่า สติมา น้ำตามันอายสติน่ะ เข้าใจไหม๊?
เอ๊ะวันนี้ผมจัดหนักไปไหม๊? บอกด้วยนะ จัดเบา จัดหนักก็ได้ทั้งนั้น

เพราะฉะนั้นผู้เจริญทั้งหลาย ผู้ฉลาดทั้งทางโลกและทางธรรมกันทั้งหลาย แต่ถ้าผู้ใดยังไปยึดเอาความโกรธของตนเอง ก็เท่ากับเราไปแช่งตนเองให้ตกหลุมรัก เอ๊ยตกหลุมนรกกันไวเท่านั้น
เลิกกันได้แล้วนะ พูดง่าน แต่ทำยาก แต่เราก็ต้องขยันระลับให้ได้ ถามว่าอยู่ดีๆนี่เราระงับเองได้ไหม๊ ขอตอบตามตรงนะว่า ไม่ได้ ไม่มีทาง
แล้วจะมีวิธีไหนหล่ะ! ก็ตอบต่อไปอีกว่า ภาวนานั่นไง
บางท่านบอกว่าก็ทำอยู่นะ แต่เมื่อไหร่ความโกรธจะหายไปจากโลกนี้เสียที อันนี้พวกเราตอบกันได้รึยัง???
แต่ถ้ายังให้นึกถึงหลวงปู่ดูลย์กันเข้าไว้....
ผู้เจริญ ผู้มีปัญญาเท่านั้น ถึงจะรู้ทัน ที่บอกว่าณุ้ทันนี่หมายถึงว่า จิตไปรู้ความจริงของกิเลสหยาบ หรือความโกรธหมดแล้ว ที่แท้ความโกรธก็คือ บ่อนทำลายจิตใจของตนดีๆนี่แหล่ะ มันเกิดทีนึงเหมือนมีคนเอาไฟมารนที่ในกายเราทีนึง สังเกตดูนะว่าคนที่เกิดมาไม่สะสวยเพราะข้างในมีแต่ไฟ ไฟราคะบ้าง ไฟจากการเกิดของความโกรธเป็นหลัก
และพวกนี้มักอายุสั้น คนขี้เหร่ถ้าอยากสวยนะ โดยไม่ต้องไปพึ่งตกแต่งศัลยกรรมให้เปลื้องเงิน มาในกระทู้ มาปฎิบัติธรรม มาทำจิตเกาะพระปั๊บเดียวเอง แต่ถ้าทำาำเร็จแล้วค่อยไปดูหน้าตนเองนะ ว่าเป็นอย่างที่ผมบอกมาหรือเปล่า

ว่าจะพูดนิดเดียว ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้ อ่านเล่นๆไปเห่อ ไหนๆก็หลงมาแล้ว
ทีหลงกันมานับชาติไม่ถ้วน ยังไม่เห็นบ่นกันเลย
แต่ถ้าใครทำภาวนามามากแล้ว แต่ยังกำจัดกิเลสหยาบ เช่นความโกรธกันไม่ไดนะ ผมขอแนะนำ นี่เลย(ขายยาอีกแล้วเรา) จิตเกาะพระ นี่ไงรักษาหายขาดไว ได้ผวเร็ว(แต่ต้องจิตจับพระได้เองนะ ไม่ใช่จับแค่วันสองวัน)
จะไปพระนิพพานกันทั้งที ไม่มีความเพียร ไม่มีความอดน ไม่ขยันกันก็ไม่มีทางไปถึงกันได้ อย่าเพิ่งไปพูดเรื่องพระนิพพานกันเลย เรื่อแค่ง่ายๆก็ยังทำกันไม่ได้ ให้ผ่านอบายภูมิให้ได้กันก่อนเถอะ....
จิตเกาะพระ นอกจากพ้นอบายภูมิไปแบบง่ายดายแล้วยังไปพระนิพพานกันง่ายดายอีก.....บอกแล้วอย่าเชื่อ ให้มาพิสูจน์จึงจะรู้ เพราะเป็นเรื่องปัจจัตตัง....

จิตอรหันต์ จิตปุถุชน
�Ե���ѹ�� - �Ե��ت�<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR></TBODY></TABLE>

เมตตาบารมีพี่เหลือประมารจริงๆกับเราทุกๆคน....
หวังว่าสักวันจะเก่งและมาช่วยพี่นำทางเพื่อนมนุษญ์ร่วมดลกด้วยนะครับ(ตอนนี้ก้อคลานเตาะแตะไปก่อน เกาะอาจารย์จนขาลาก 555)

 

เอารูปพระพุทธนิมิตรมาแบ่งปันครับ

 

เพิ่มเติมให้ครับ..ช่วยพี่ภูสอนไม่ได้ ขอช่วยทางนี้ก่อนนะครับ

 

งามแท้ งามจริง เอาอีก เอาอีก อิอิ

 

สวัสดีครับทุกท่าน

ผู้เจริญในศีล ในธรรม และไม่ศีลไม่ธรรม ก็ไม่เป็นไรนะ เพราะไม่ใครดีไปกว่ากันหรอกนะ รวมผมด้วย เพราะตราบใดที่เราหลงมาเกิดกันอยู่
ผมเองก็คอยระวังมิให้จิตของตนเองเลว ใครเลวช่างมัน แต่อย่าให้จิตของฉันเลวก็พอ

ตอนนี้ผมงานค่อนข้างยุ่ง ขอกราบเท้าทุกท่าน นึกว่าไม่มีผู้ใดสนใจ นึกว่าป่านนี้กระทู้ตกกระป๋องไปแล้ว ก็ยังนับว่าคนใฝ่ดี ใฝ่นิพพานก็เยอะนะ ดูๆไปแล้ว

เพราะกระทู้นี้มิได้กระทำในสิ่งที่เหลวไหล มาเพื่อช่วยยกจิตของพวกเราโดยเพราะเลย

ก่อนอื่นต้องขอบใจที่มาช่วยกันตอบ โดยเฉพาะน้อง Kim_UoonSo เก่งมากๆ ใช้ได้เลย พอเอาตัวรอดแล้ว โดยเฉพาะจิต

จะขอพูดเรื่องจิตของผู้ปฎิบัตินิดนึง
ที่พักจิตของคนก็คือ ความนิ่ง ตรงนี้สำคัญมาก

ขอยกธรรมะของหลวงปู่หลวงปู่ดูลย์ อตุโล(พระราชวุฒาจารย์) สอนอยู่เสมอว่า

“อย่าส่งจิตออกนอก”
“จงหยุดคิดให้ได้”
“คิดเท่าไร ก็ไม่รู้ ต้องหยุดคิดให้ได้จึงรู้ แต่ต้องอาศัยความคิด นั่นแหละจึงรู้” ​

โดยธรรมชาติ ความคิดจะมีตัวพลังหรืออำนาจที่คอยแอบแฝงซ่อนเร้นมาด้วย คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง เป็นแรงกระตุ้น ปรุงแต่ง ครอบงำความคิดที่ขาดสติ หรือที่เรียกว่า ลักคิด จิตส่งออกนอกเพื่อตอบสนองอารมณ์อันสืบเนื่องมาจากรูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ที่สัมผัสผ่านอายตนะหก คือ ตาหู จมูก ลิ้น กาย ใจ เกิดความหวั่นไหวนำพาให้เกิดทุกข์เป็นผลตามมา ต่อเมื่อจิตมีสติเห็นและจับความคิดขณะที่กำลังเกิดขึ้นได้ การลักคิดตามอำนาจ โลภ โกรธ หลง จะขาดสะบั้นลง นั่นคือ หยุดความคิด ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวของจิต แต่ต้องอาศัยการเห็นความคิดที่กำลังเกิดขึ้น คือ ขณะที่จิตส่งออกนอก ด้วยสติ และ ความรู้สึกตัว จิตจะเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง จะเห็นธาตุแท้ของจิตว่าเป็น ความว่าง ปราศจาก ความโลภ ความโกรธ ความหลง อันเป็นรากฐานมูลเหตุแห่งทุกข์

หยุด นิ่ง รู้ แล้วเห็นเอง

 

ขอบคุณสำหรับคำอธิบายเข้าใจง่ายดีค่ะ แต่ยังมีคำถามว่าเมื่อจิตจำพระได้แล้ว พยายามเกาะพระแล้ว การที่จิตยกแล้วเป็นอย่างไรคะ อยากรู้ค่ะ

 

มาสวัสดีพี่ภูและทุกท่านค่ะ มาอ่านและพิจารณาสิ่งที่พี่ภูแนะนำ จะได้ปฏิบัติได้ถูกต้องค่ะ

 

สวัสดีครับ
พอดีว่างก็ดึกเลย สมองเต็มเต็มไปด้วยงาน งานทางโลก แต่จิตไม่จักรู้เหนื่อยแฮ่ะ_! แถมตื่น รู้ เบิกบานดีเสียอีก
ขอให้ปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบ และปฎิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเเจ้านะ
เพราะผมก็ปฎิบัติตามท่าน พยายามก๊อปปี้ท่านให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ครับ
อย่ามายึดผมนะ เพราะผมก็ไม่เที่ยง ให้ยึดได้แป๊บเดียวนะ...อิอิ
แต่ถ้าจิตเป็นนิพพานแล้ว ปล่อยให้หมดเลยนะ
เพราะปฎิบัติเพื่อ....ปล่อยวางทั้งปวงนะ
จิตวางเมื่อไหร่ เราก็สบายเมื่อนั้น

และเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราจิตยกหรือไม่ยก เมื่อตะกี้จะอ่านผ่าน ยังไม่ได้ไปตอบใคร เพราะสงสารกาย ช่วงนี้งานทางโลกเข้าจริงๆ
กายจึงต้องทำงานทางโลกจนหมดลมหายใจกันจริงๆ
แต่ขณะเดียวกัน จิตของเราก็จะต้องไปให้ถึงพระนิพพานให้ได้

นี่ไง

กายกับจิตผมมันตกลงกันแบบนี้ครับ...จบ

อ๊าวยังจบไม่ได้ เพราะยังไม่ได้ตอบเลย
เราจะรู้ได้อย่างไรว่า จิตนั้นยกแล้ว
ดูง่ายๆครับ คือที่เราปฎิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ ว่าจิตเรามันนิ่ง สงบ เยือกเย็น จิตเบื่อกระแสโลก หรือยัง??? เบาบางก็ยังดี

แต่ขอบอกว่าจิตเกาะพระ ยกจิตได้ไวดีมาก เพราะจิตนิ่ง จิตเป็นสมาธิ จิตทรงฌานสูงกันนี่เอง จึงทำให้ลืมทุกข์ไปได้ชั่วขณะ

แต่ถ้าผู้ปฎิบัติท่านใด ปฎิบัติไปแล้วจิตไม่นิ่งก็ยังถือว่า ใช้ไม่ได้ ต้องจิตนิ่งครับ
แต่ถ้าจิตนิ่งแล้ว ความสุขจะตามมาทีหลังครับ

ยิ่งผู้ใดทำให้จิตว่างมากเท่าไหร่ จิตก็จะมีความสุขมากเท่านั้น มากเกินกว่าเราจะเรียกว่า ความสุข หรือบรมสุขก็ไม่ทราบ เพราะผมคนนึงหล่ะ ที่แม้นกระทั่งความสุขของตนเองก็ยังไม่ละ
หมายความว่า จะปฎิบัติชาตินี้จะไม่เอาอะไรเลย
อะไรเลยในที่นี้หมายถึง กิเลสหยาบ กลาง ละเอียด นำจิตไปเกาะแต่ฝ่ายบุญ กุศลลอย่างเดียว อะไรโผล่มาที่ไม่ใช่บุญกุศล เราอย่าได้ไปหลง หรืออย่าไปให้ความสนใจ

 

เข้าใจแล้วค่ะ เพราะหลังจากที่ทำจิตเกาะพระ รู้สึกว่าจิตนิ่งเร็วมากเลย สงบมากขึ้น เบื่อกระแสมานานแล้ว ไม่ค่อยอยากรู้อะไรเลย แต่ตั้งใจอยากไปนิพพานให้ได้ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ จัดหนักได้เลยพี่ภู ชอบอ่านค่ะ

 

เข้ามาทักทายยามเย็นย่ำ ค่ำ มืด ฝากเคล็ดนิดนึงนะจ๊ะ ฝากไปแล้วครั้งวันนี้
คือ จิตเกาะพระนี่ พยายามนึกถึงภาพพระโดยใช้จิตใช้ใจในการนึก เห็น
หากเอาสมองไปมองไปเห็นจะเกิดความล้า เอาง่ายๆ ยกตัวอย่าง(รอบสอง)เช่น
ใกล้เที่ยงแล้วสิ แต่เวลาเรียน หรือ เวลาทำงานยังไม่หมด หิวก้อหิวแต่ใจเรา
ดันไปเห็นอาหารที่ต้องการจะกินแล้ว รูปร่างแบบนี้นะ น่ากินอย่างนั้นนี่ ในขณะ
เดียวกันสมอง มือ กาย ก้อยังทำงานไปตามปกติ เปรียบเทียบว่าให้เอา
จิตไปนึกถีงภาพพระเหมือนที่เรานึกถึงอาหาร นั่นแหละ งานการก้อไม่เสีย แถม
จิตเป็นกุศล เผลอๆ จิตนิ่งไม่รู้ตัว ได้ทั้งทางโลกและทางธรรม นี่ล่ะ มีพระอยู่ในจิต
เป็นการภาวนาอย่างหนึ่ง ...ไม่ต่อล่ะ เดี๋ยวงง